장음표시 사용
431쪽
Illud enim paulo post secuta est religiosissima semi na Ermengardis Vicecomitissa Narbonensis; quae similem sponsonem Petto Narbonensi Archiepiscopo
secit anno M e L v. confirmatam dein ab Hadriano
quatio summo Pontifice sed praestat hese describere ipsa eo tum acta, partim ex Chattulario Ecclesiae Ba Gononensis, partim etiam ex Chattulatio Archiepincopi Naibonens s.
ri emisti. i. Priviis tum quod Raimundas Comes Zarthino
o Marchio dedit, promist, o molis Des o Episcopo garrinonens, s non emperare de aliquid sui epi patus in morae mes visa.
AD aeterni Regis honorem, necnon ad sanctae
Crueis sanctwque Eulaliae sedis utilitatem. Ego Rai mundus Dei gratia Batchincinensis comes &Marchio, aequo animo, sincero assectu dono, voveo, offero omnipotenti salvatori nostro Deci, atque A Gnallo Barchinonens s sedis electo, Ad omni ejusdem Eeclesiae Canonicorum venerabili coetui . quod ab hodierna die inantea bona Episcopi eiusdem sedis, aut res qui possessioni ejus pertinere videantur. sve in vita. sve post mortem, nullius personae consito
imparem, nec imparari saciam, nequeauseram,ne-Jue auferti saciam, nec alicujus occasionis ingenio estaudem, vel destaudari saciam. Sed deinceps ea sub tuitione mea recipio ; ut semper omnia sula d sensonis meae auxilio tueantur, & potenter reganis tur. Adjicio iterum, quod Arnalio BalchinonenssEcclesiae electo adjutor sum de defensor ad omnem sui episcopatus honorem habendum, tenendum . &possidendum , & quod omnia supra scripta fidelitet
impleam; exceptis tantummodo ea stellis in quorum eatis, siue stabilimentis fuerim necessarius. Hoe au tem devotionis meae propositum nullus. successorum
meorum transgredi vel violare praesumat; sed om nis progenies mea haec in perpetuum fidelitet impleat. Quod est actum II. Kal. Iulii anno dominicae incarnationis e v x x v ii. post millesimum, Regisque Franco tum junioris primo.
es titia. Irivilegium quod Raimundas comes Barchinoa
AD notitiam omnium fidelium volumus perve
nite qualiter ego Raimundus nutu Dei Comes Barchinonensis. Princeps Aragonum, ae Marchio, dum olim essem in procinctu itineris Almeriae, divina mihi inspirante elementia. votum vovi Domino Deo, atque in manu Domini B. Tarraconenss At ehiepiscopi aliorumque Episcoporum . videlicet G. Barchinonensis. B. Gerundenss, P. Ausonens s. qui tunc ibi aderant, donavi, quod quandam nentiam consuetudinem, quae quondam extiterat in cathedra libus Ecclesis nostri testiminis . extirparem de abolerem. Erat enim consuetudo ut decedentibus Epis.copis bona pontificalia quae in palatiis & in ea sitisee in dominica tutia ipsorum inveniebantur, a patulis de Vicariis patri, mei de aliorum pta decessorum meorum diriperentur de distrahetentui. Quod quia agnovi alienum esseadivinis legibus 8d humanis, supra dictam detestabilem consuetudinem , scut ture 'verbo dele se nune praesenti scripto in perpetuum evacuo & de te linquo, sicut melliis ad utilitatem de dignitatem ipsarum sedium intellieti potest ; ita vid licet quod nee ego, nec ullus de filiis vel successoribus meis . nee aliquis vivens per nostram vocem in
cathedralibus E esis de in earum cantis de domini eatutis hoc deinceps possit exigere, expetere vel habete. Sed omnia. quacunque tam in pane. quam 'in vino , pecoribus, de pecudibus, & omnibus d morum utensilibus , omni bi4sque ad ius ipsorum episcopatuum pertinentibus a decedentibus Epistopis fuerint congregata, eum omni integritate succes solibus Episcopis tradantur profutura. Hanc distini
tionem Ze evacuationem facio propter amorem Dei de remedium animae meae de parentum meorum, de
ut omnipotens in hoc & in fututo se to mihi indui grat. Hoe decretum nostrae diuinitionis & evacuatio nis si quis infringete tentaverit , nis respuerit de satisfecerit. itam Dei omnipotentis incurrat. Quod est
actum vira. Idus Augusti, anno dominicae incarna tionis Me t. apud Gerundam, in anno tegni Ludovici junioris x t v. I 9 nomine Domini Iesu. Anno ab incarnatione ri etiam , is ejus raci v. Notum si omnibus ad quorum audita Ai his sem.
tum ista devenerint quod ego Ermengardi, Naibo Υ nenci Vicecomitissa recognoscens injuriam quam parentes mei & ego in possidendis honoribus de bo nis diripiendis decedentium Archiepiseoporum Nar honensis Eeclesiae hue usque perperam fecimus, justitiae instinctu Ze pietatis intuitu, pro remedio anain meae de patentum meorum, per bonam fidem, de si ne malo ingenio, solvo , Mirpisco, derelinquo, de eum hac charta omnino desin parci Domino Deo debeatis mattrtibus Iusto& Pastori. & tibi Petto Nat bonens Atehiepiscopo . de successoribus tuis in perpetuum, quicquid videlicet tapere vel aliqua occaso ne accipere solebam ego seu aliquis pro me Narbo nae, sue in alio aliquo loco, in honore aut in boni, decedentium Archiepiscoporum perceptis vel percipiendis. Haee,inquam, omnia ego jam dicta tamen pardis Vibonens, Vicecomitissa per me de per here Aes meos solvo atque omnimodo Narbonensi Eeele sae in pace derelinquo, ita quod nunquan 'plisis liceat mihi sive heredibus meis per se vel per alios in toto honore & in ceteris rebus ad praelibatam Eeese
sam pertinentibus ad laesonem ipsus Eeclesiae ulla occasione aliquid aecipere. Ceterum s aliquis Nar bonae. sve apud Cluseadas , in quibus locis ego de functo Atehiepiscopo hanc in iuriam exercere sole tam . in his quae ad Archiepiscopum pertinent, sive sint honores , sue sint suctus percepti vel percipiet di, aut aliqua alia res, occasione desuncti Archiepis. Opi aliquid ammtaverit vel abstulerit, ego Ermenia gardis jam dicta vicecomitissa ad id quod in jamdictis locis ablatum effer recuperandum bona fide desine eligantici supradictam Ecclesiam iuuarem & de
senderem. Hae igitur latione ego Petrias supra trammoratus Naibonens s resesia Archiepiscopus pro hae dissinitione de supra seriptae iniuriae remissione, consilio Aldeberti Nemausensis, Petri Lodovensis. Attaldi Elenensa Episcoporum, δe Beritandi Abba
nensum Archidiaconorum . dedi tibi praefatae Ermen tili Narbonensi vicecomitissae duo millia soli dos Melgoriensis monetae. Praeterea ego Elmengat-
432쪽
dis Narbonensis vicecomitissa recognosco me juras- russis praecepto Grego iij. Sed de in alio titulo hune
se cum charta desac tamentali tibi Petro memorato morem retinete conati sunt laici. piat teditu viaelicet
Archiepiscopo haec omnia sicut superias scripta sunt conservationis bonorum Ecclesiae . donee succestit me obseivativant . & mando atque obligo heredes Episcopus fuerit ordinatus , ut constat ex epistola in- meos in perpetuum ut hoc idem sacramentum semia nocentii quatti ad Archiepiscopum Naibon sem&lidit Archiepiscopo , sicut in charta de sacramentali Episcopum Helenensem , quae extat in eodem archi eripium est . faciant. Factum est autem hoc apud vo. & ex epistola Clementis qualii ad Episco uiri
MontempesIulanum mense Ianuarii xv iii. Kal. re- Biterrensem, quam dese ipsi inius olim ex archivohtoatij, die Sabbati, sub Lodoico Franeolum Rege Ecclesiae Tolosanae.Epistolas illas heles objieete visum de sancto Iacobo tedeunte, in praesentia Petri Lodo- est , cum spectetit ad materiam Regalium, de quavens, Episcopi & A ttaldi Elenensis Episcopi & Pon agitur ut hoc libro .cij & Rotguet ij Narbonensium Archa draconorum&c. GRE noxius Episcopus servus servorum Dei venerabilibus fratribus Atelli episeopo Naibonens Aoniatius Episcopus set .us servo tum Dei & Magalonensii & Eletietis Esis opis salutem devenerabili si alii Berengatio Archiepiscopo 5edile- apostolicam benedictionem. Ad audientiam nostram ctis filiis Archidiaconibu &univeis ci cieto Narbo- fama reserente pervenit quod senes Ili & Balivinensi salutem & apostolicam benedictionem. Quo- ea rassimi in Christo filii nostri illustiis Regi, Fiatiniam apostolicae sedis curam Deo. prout ipsi placuit, cia in Naibonensi pio vincia constituti, decedentibus disponente suscepimus, quieti & paci universatum Ecclesiarum Praelatis in eadem provincia , castra ,.. Ecclesia tum sollicita nos convenit attentione prospi- villas, & alia bona Eeclesiarum vacantium contia juris debitum usui pate ae id de novo in Ecesesia tum jutibus attentate praesumunt quod Pullo tempore. a praedeces rabus ipsius Regis vel aliis oceas, ne Regalium vel alia extitit attentatum. Vnde ipsi, nostiis dedimus litetis in mandam ut a praedictorum excessuum praesumptione omnino desistant. Ideoque staternitati vestrae per apostolica scriptacete, es quae pro ea tum it quillitate acta videri mus . auctoritate apostolica confirmare a ita ut quae semel ad honorem Dei, decolem domus eius. & sa lutem fidelium suetitit constituta , nulla diuturnita te temporis in oblivionem neglectumque deveniant, nullaque machinatione plavotum a sua valeant sta
bil ita te moveti. Dilecta veto in Christo filia nostra inobilis multet Elmen gardis Nat bonae domina pra- mandamus quatinus si dicti Senescalli & Balivi man
vana quandam consuetudinem , quae contra Deum& Ecelesiam vestra Pa antiquitus inoleverat, divinae legis amore ae tuae, staret Archiepiscope, dilectionis intuitu abolere desiderans, ad remissionem peceatorum suorum instituit ut te vel tuorum successorum quolibet obeunte, nullus princeps , nullus Cadatum nostium neglexerint adimplere, vos eos ab hujusmodi piaesumptione cessate monitione praemissa per censuram eccletiasticam appellatione remota cogatis. proviso ne in tet tam dicti Regis excommi nicitionis vel interdicti sententiam prositatis, nisi super hoe a nobis mandatum recepetitis speciale. stellanus, nulla omnino seculatis persona , episcopa- . Quod si non omnes iis exequendis potueritis interet-'aia bona invadete . diminuete, aut perturbare praesumat, sed omnia sututo antisti inconcussa & integra conserventur. Eius itaque nos pium comprobantes affectum , renuntiationem ipsius latam habentes,
eam auctoritate apostolica confirmamus & firmam di illibatam perpetuis temporibus decernamus per manere. At chrepiseopo itaque, quicunque pro tem pote suerit. decetidente .nec tetrae Princeps. nee C
stellanus aliquis. sve Miles , nec secularis aliqua laicave persona, sub obtentu alicujus consuetudini . Naibonens, Eeelesae bona diripere vel direpta ait
se , duo vestium ea nihilominus exequa intur. Datum Laterani xv ii. Kal. Aprilis, pontificat s nostii anno undecimo.
res Noctes et ius Episeopus servus seiuorum Dei venerabilibus frambii. Archiepiscopo Narbonensire Episcopo sinetis salutem de apostolicam benedi
ctionem. Ad autes nostias Ecclesiae Callicanae qum tela perserente pervenit quod nonnulli regri stan eorum Barones. Ballivi. Plaepositi. ac eorum S aliorum nobilium ejusdem tegui ossiciales eandem Leel deat retinere. si quis autem attentate praesumpserit, sam contra libertatem ipsius gravit et comprimen-S infra quadraginta dies praesumptionem suam si tisfactione congrua non correxerit , indignationem
Umnipotentis Dei & beatorum Petti & Pauli Apo stolorum ejus incurrat, & tanquam sacrilegus fidelium communione privatum & vincuti se noverit ex communicationis adstrictum, & a nemine sine licen
tia Romani Potiti scis aut Legati ex ejus latete deis sinati possit absolui. Data Laterani v. Idus Decem btis, ATTAMas pessima illa consuetudo non adeo
abolita nit in Gallia Narbonens. tam eis illie sub poena saetilegii prohibita suerit a Callisto secundo &Hadriano quattosummis pontificibus .ut non &Gregorii noni aevo perseveraverit. Extant enim in archivo
Archiepiscopi Naibonensis literae illius Ponti scis ad Archiepiscopum Naibonensem &ad Episcopos Ma-tes, aliquando per se, aliquando ad mandatum d minotum seu majorum suorum, & interdum motu proprio, res & bona Ecclesiarum, hominum eat uir dem .& ecblesiasticarum personatum capiunt. di anterdum capi faciunt per eos qui suas contra ipsas Ee clesias vel personas exerunt actiones, ut per adversatim gravius insectent ut, & capta . ut sie ab ipsa aliquid extorqueant, detinent pro suae arbitrio voluntatatis. Eorum autem aliqui jus talia faciendi sbi eqeo vendicare nituntur, quod cum Ecclesiae vel per sonae ecclesiasticae sub eo tum custodia sue advoca tione cons stant, ex stequenti exercitio hujusmodi
eaptionis se fore in possessione iurisdictionis huius
modi exercendae per ipsos in Ecdegas vel personas e etesiasticas. homines & res ipsa tum, licet peccandi diuturnitas non jus eis sed damnationem astetat. &in subψeisonem privilestii ordinis Cleticorum talis Dionensem & Helenensem, quibus acerbe exapitat actus frequentia in contuetudinem convalescere ne. morem illum,& invasoribus bonorum episcopalium queat, asseverant. Habebat insuper Ecclesiae praesa- ponam excommunicationis intentat. Patitum est l. tae querela quod vacantibus iii: et sum Ecclesis leu
433쪽
monastellis regni praedicit, s super provisone ipsorum duratura discordia oriatur, ndem Batones &te iustiti a promulgavit. Qua te dictus Episeopus nobis humilitet supplicauit ut sententiam ipsam robur alij Batones platextu gualdiae seu advocationis ad saceremus simitatis debitum obtinete. O voci ca
bonorum temporalium eorundem custodiam dissipatores & consumptores deputant, non custodes, in enotmem Ecclesiarum & monasteriorum sepius lata son: em. Feruntur etiam quidam esse Ballivi, Praeposti. & ossiciales eo tum, qui multo ratius solito sua emunt ossicia, spem damnabilis lucti ponentes in servitiis seu exactioitibus quae ab Ecclesias. homi nibus earum, & personis ecclesasticis ex tot quent quodammodo violenter, dum ratione guat diae seu advocationis hujusmodi eorum nomine, a quibus huiusmodi emunt ossicia, eeesesiastica bona capiunt, vel capi mandant iliquando eo tempore. agriculturae videlicet, messium , ac vindemiatum, quo eisdem majora damna noscumur, eis vocationem suam ab ipsis redimant, imminere. Super quibus pra fata Ecclesia apostolicum petiit temedium adsiberi. Quo . citra fraternitati vestrae per apostolica scripta mana a mus quatinus prae satos Batones . B.illi vos. Praeposi.tos. ossiciales, & alios Narboneyss provinciae quo- staternitati tuae per apostolica scripta mandamus quatenus sententiam ipsam, scut lationabiliter estriolata, iacias auctoritate nos rati ite ad satisfactio nem condignam appellatione temota in iolabilitet observati. Datum Vitrabij x iii. Kalendas Novembris , pontificatus nostri anno tertio.
ii eos opus suetit . ut ab huiusmodi Ecclesiarum de evi Misaeκdis fetidis segratiam Episcoporum. ueritia clesasta carum personarum gravaminibus conquiese donario m orra era eae liberatitare DiscoporAm ; qui cant, attente monere ac eis citer inducere studea de antiqua paenitentia rigore pro modo Aberat ratistis: de si ad monita suetint pertinaces, ipsos super remittebant an eorum gratiam qui liberatis erant e iis per excommnnicationem in personas & interdi- sa Ecclesias. Ouna in terras eorum , appellatione remota , veritate III. ius illud Principibas quasitum iu sana e pet vos vel ner alios cognita . compescatis. Non oba elesia cis ob eo I Don m fetidartim, auctam deindes ante si eisdem a sede apostolica sit indultum quod fisit ob netestatem assenstis ru, in etimonibus Dis
excommunicati nequeant vel eorum tetrae ecclesia- coporum. Iisa e suetudo intro es a a Gκc tio
ni subjici interdicto absque speciali sedis eiusdem
mandato plenam vel explessam seu de verbo ad ver bum faciente de indulio hujusmodi mentionem, sive constitutione de guabus dietis edita in Concilio ge nerali, aut statuto Concilii Lugdunensue de aliquibus pet generalem clausulam Vti tam aer ultra tres vel quatuor auctoritate literarum nostratum in judicium non traliendis. Nam cum privilegia mereantur amittere abusores eisdem , ecclesasticae immunitatis eversoribus, quo minus disciplinalis disti pili aemeritos patiantiat aculeos. nulla volumus privilegia vel indulgentias seu eonstitutionis benescia sum a sali. Quod si non ambo iis exequendis potueritis
vel nolueritis inte tesse , alter vestium, non expectato reliquo, ea nihilominus exequatur. Datum
Petu lii vi O. Kal. Augusti, pontificatus nostri an xo decimo. Cet x M pNs Episcopus servus se tuorum Dei ve iterabili Latii Epileopo Bittet tensi salutem &apostoli eam benedictionem. significavit nobis venerabilis frater nostet Episcopus Tolosanens s quod cum sania volante in illis partibu, mendacitet dicet elut quod ipse viam suetat univeis et carnis ingresllis, Vi-eatius in Tolosa dile ii viiij nobilis viri Comiti, Tolosae, praetextu regalium quae in bonis episcopatus Tolosatiens, et flem Comiti indebith vendicate eon
I V. Re s nostri ia Prauptis sis episcopalim di
tate. τὸ Inti per sesuciam , per ramos a borum. r alia
mestiturarom usum. Itaque eum prohibuit se tariis Conciliis. Primus autem omnium .nt aristat V l- tendit. domos, bona, de ea metas episcopales teme- Ie us e a m puriensis, Episcopos excommuniea-
ratio ausu intrare ae bona ipsus Eoiseopi ibidem inventa nequitet oecupare praesumpsit, certis tandem custodibus ad praemissorum domorum. bonorum , &cameratum eis stodiam deputatis. Versim tam huiuLmodi praesumptionis excessus adeo esset notorius quod nulla posset tergiversatione celari, Ossicialis Tolosane Is in dictum Vicarium & omnes dantes ei super hoc auxilium & savorem, canonica moniti vir ,s infestauram a GD aeripereiss per bacultim Oa viam. Ttim luteos e iam excommunicat si eam concedere prasumpserint. XInquiritων in causas h in prohipitionis XI. Sprata tamen hae prohibitione Principes r
XII. Nam i sis illa Gregorii σcere non potuerunt ut Reges antiqua majesatis privatigia iabor rine praemissa, excommunicationis sementiam exigenia sntrem. e e Irarer ea repugnabunt Lps si huic novitaeti.
434쪽
rum Regis prasidium ιmplaravit adversus Henricum quintum Imperatorem investituras acriter retinenιem.
cipibus usu, fructus redituum Ecclesiae
vacantis, contra quam priscae resulae statuerant , ut in capite superiori diximus. Si quis vero inquirat in causas tam magnae im. mutationis, is reperiet eam esse profectam ex immutatione quae facta est in conditione& qualitate bonorum ab Ecclesia posset Ibrum. Quemadmodum enim in republica quoddam bonorum genus extat quod vulgo seudum vocant, incognitum Romano Iuri, ideoque novis constitutionibus & antiquarum legum dispositioni contrariis inductum,
sic, cum Ecclesiae Resum beneficio dona tae fuissent bonis hujuscemodi, necessarium prorsus fuit ut illae possiderent seuda iis . conditionibus quas in prima laudorum origine invexit publica utilitas. Ergo personae ecclesiasticae quae lauda possidebant , per consequentiam fiebant vasalli Regum, ilialisque praestare tenebantur homagium & juramentum fidelitatis itemque certum mili. tum numerum juxta valorem laudorum. Praeterea Regi tradere tenentur arces & castra quoties id Regis utilitas postulabit. Vnde sequitur necellario Regem post obitum Episcopi, quod co casu Audum vacet, illud ad se recipere posse ac retinere donec novus Episcopus investituram seudi recepe rit hontagiumque ac juramentum fidelitatis praestiterit. Interim tamen Regi competitius quoddam fruendi reditibus,dum custodia
ra regia Ecclesiis manu liberali concessit , ut l. t. constat ex testamento sancti Remigij apud Uodoardum. Cujus exemplum imitati sunt
Reges primae stirpis. Pippinus quoque, qui
secundae stirpis auctor fuit, eandem liberalitatem exercuit , exempli causa , data Narbonensi Ecclesiae medietate comitatus Narbonensis , ut apud Catellum testatur Carolus Calvus. Beneficus quoque fuit in alias regni sui Ecclesias , qub constaret eum haud minus curasse de augendis bonis Ecclesiarum regni quam Romanae , cui eXatachatum Ravennae contulerat. At Carolus magnus, ut observat V villelmus Malmes
buriensis in libro quinto de gestis Regum
Anglorum , praeter causas pietatis , motus etiam fuit ad distribuenda liberali manu bona Ecclesiis ob utilitatem reipublicae, existimans nimirum Episcopos sanctius observaturos fidem promissam , ac praeterea, si res ita postularet, Principem adversus rebelles adjuvaturos ope laudorum datorum dc excommunicationum pondere. Caulus magnus , inquit V villelmus Malmesburien sis, pro contundenda gemium illarum sid est, Germanorum ferocia omnes tene terras Ecclesiis contulerat, consili Ume perpendens MLle sacri ordinis homines tam facile quam laitas 2 litatem domini rejicere. Praetereas laici rebellarent , illos posse excommunicationis auctoritate O potentiae meritate compescere. Posteriores Reges decetarum exemplo illustria seuda contulerunt Ecclesiis & monasteriis.
id quod Duces & Comites imitati sunt postquam lauda facta fuerunt hereditaria. Sed tum praecipue ea liberalitas viguit quando Episcopi, in eorum gratiam qui liberales
erant erga Ecclesias, de rigore antiquae poenitentiae remittebant pro modo liberalitatis. Quem morem ante hos sexcentos a nos invaluisse docet in quadam epistola Petrus Damiani Cardinalis. Cum a paenitenti
bus terrum accipimus, inquit, juxta mensuram m. muneris eis de quantitate paenitentia relaxamus,
sicut Icriptum est Divitiae hominis, redemptio
III. Ius illud Principibus quaestum in
bona ecclesiastica , ob conditionem seudorum , auctum deinde fuit ob adjunctionem& concursum auctoritatis quam Reges Francorum a prima statim eorum stirpe possederunt, assentiendi nimirum electioni Epis.coporum a clero & populo factae, ut dein ordinari possent a Metropolitano. Consuetudo haec introducia anno quingentesimo quadragesimo nono canone decimo Conci- iij quinti Aurelianensis, vires postea accepit ex edicto Clotari j secundi in synodo Parisiensi deliberato anno sexcentesimo decimo quinto. Ssatuit enim Clotarius ut Epic pus recens electus a clero & populo, si condigna persona suerit, a Metropolitano consecretur, postquam ita Princeps jusserit. Ac tamen sibi reservat potestatem eligendi cum consilio Episcoporum & procerum Consili j regij eos ex ministris aut Clericis palatinis quos ad episcopatum promovendos esse existimaverit. Sic enim explicanda est ultima illa esaulula edicti , Si de palatis eligitur. En ipsa verba i Si persona condigna fuerit, per ordinationem Principis ordinetur. Vetceneside palatio eligitur, per meritum persona
IV. Formulae Marculphi, itemque anti.
435쪽
quae formulae electionem Episcopalium quae
editae sunt in tomo secundo Conciliorum Galliae, continent verba quae tum in usu cram quoad electiones & ordinationes Epiccoporum , masnifica illa quidem pro jure Principum , sed quae tandem gravissimos
motus excitarunt in Ecclesia. Nam Rex in Praecepto suo ait committere se dignitatem episcopalem ei qui electus est: Cum consilio O voluntate Ponti cum procerumque nostrorum, juxta voluntatem Or consensum acri O plebis
V s citi talis, iis supradicta urbe pontificalem
in Dei nomine vobis commisimus dignitatem. Tum clerus ac populus Principem Orant ut
eum qui electus est instituere dignetur in cpiscopatu . Postulamus , inquiunt, instrueressis nemini illustrem virum. V. At Hincmarus Remensis Archiepiscopus, cui disciplinae canonicae nota erant omnia , optime admodum explicat quo referenda sit haec Principis concessio. Nam si verba ejus paulo accuratius expendantur, manifestum crit regiam in hac materia a ctoritatem ad duo quaedam capita porrectam fuisse , quorum unum in eo v ab eur , ut Rex electioni consensum suum ad hiberet , eamque approbaret , aliud vero respiciebat facultates & patrimonia Eccle sae, quarum rerum administrationem Rex illi committebat. Haec enim sunt verba Hinctuari in epistola ad Ludovicum ter tium Francorum Regem. Discopi talem eli gant , inquit, Pi O sancta Ecclesta utilis, Ore: a proHcuus, or vobis Melis ac demot- ω offerator extura ι O consentientibus clero Oplebe, eum vobis adducant, ut secundam miniseriam veshrum res O facultates Eccossa, quas ad defendendum es tuendum vobis Domi nus commendavit, sua dissositioni commissatisso cum consensu ac literis vestris eum ad Metropoli Ianum Episcopum o coepiscopor it sdiar sos,qui eum ordinare debent, transerit ratis. Ex quibus verbis mirifice probatur id quod Paulo ante observabamus, nimirum quoddam jus novum in patrimonium ecclesiasticum Regibus quaelitum fuisse, ob necessiritatem allenius regi j pro ordinatione Epiccopi electi, Ec ob naturam bonorum quibus Ecclesia fruebatur. VI. Concessio illa bonorum ecclesiasti corum quam Rex faciebat , dc consensus electioni adhibitus, explicantur vocabulistisadandi & inistendi in decreto Papae Hadriani , quod in synodo Romana decretum est in gratiam Caroli magni. Decretum illud refertur 1 Gratiano cap. Hadrianus. dist. 63. ex historia ecclesiastica , id est, ex Sigeberto : cujus sensus hic est i Vi nisi a Rege luaritur O i statur Episopos , a nemine consecretur. Illustris si imis Cardinalis Ba. ronius , ac post eum B inius , assi ant decretum illuci suppositum fuisse a Sigeberto
in gratiam Imperatoris Henrici, ut titulus legitimus videretur quaesitus ad propugnandum morem investiturarqm, qui adverssis Summos Pontifices usurpatus fuerat ab Imperatoribus. Quoad decretum vero Pa
pae Leonis octavi , qui Privilegij ab Hadriano concessi mentionem facit, illudque renovat in gratiam Ottonis primi Imperatoris , contendunt illud quoque esse supposititium, ac praeterea Leonem fuisse schismaticum. Transversos egit illos viros persuasio haec, investituras non esse diversas ab electione, & jus illud esse quid extraordi narium. Attamen certissimum est Carolum magnum eo jure usum ante synodum illam Romanam. Vnde sequitur nihil in eo decreto novum esse praeter juris illius extensio nem, nempe ut eo uti possit in regno Italiae, quemadmodum antea faciebat in provinciis regni Francici. Tum illud quoque novum conceditur , quod Carolo pol stas tribuitur eligendi Pontificem Roma
VII. Constitutiones quae extant in Capitularibus Caroli , relatae ctiam in Decretum Gratiani, non derogant hujuscemodi concessionibus & investituris, ut vi sum est Cardinali Baronio : quoniam nihil aliud heic praecipitur quam ut electione cleri & plebis personae idoneae promoveam tur ad episcopatus. Uerum illud non im pedit quin post electionem, & ante ordi nationem , necessarius fuerit assensus regius, itemque contessio seu investitura. Investiturae porro illae quae essectus erantassensus regii, & concessio episcopatus, fiebant adhibitis quibusdam selennibus. Lex enim Salica , qua sola Rex utebatur, ceremonias quasdam introduxerat in quorumlibet fundorum traditione usurpandas ; quae in libris Capitularium vocantur ventitura, fiebantque per festucam, per ramos arborum,& alia similia. Quamobrem Reges nostri, quando episcopatum committebant electo, investituram illius ei dabant per baculum O
VIII. Hinc sactum ut antiquus scrip tor vitae sancti Romani Episcopi Rothomagensis doceat eum circa annum D c X X I I I.
baculum pastoralem accepisse a Clodoveo secundo Rese, statimque in sede pontificali
institutum fuisse. Rex, inquit, convocatis tam scopis suam Abbatibus, bacalum iEi contu sit pastoralem. Inthronia aIur ergo penti O si vice. Par est Existimare eadem solennia
adhibita in investituris Regum qui post
436쪽
&Imper ij Lib. VIII. Cap. XIX. 427
hune reetnarunt. Illud sane certum est, Im- sententia vinculo se obfrictum t. peratores ante Gregorij septimi temporam X. Ratio autem una hirius prohibitionis: iure usos fuisse & tradidisse investituras per haec fuit, quoniam Principes contendebant
nutum & baculum , Idque ante consecra- episconatum vi hujus investiturae dari eletionem, non solum in Germania, sed etiam isto, cum tamen auctoritas episcopalis non in reeno Italiae & in Arelatensi, eoque jure pendeat a Regum gratia. Nam Gregorias in regnis suis usos esse Reges Franciae & An- ob eam causam , & ut odia utriveriorum. liae Quare Matthaeus Parisius refert Re- concitet adversus Investituras, eas multo em Eclvvardum , qui ante Gulielmum lies nominat donum visiopatus. Et hauddu- Conquestorem vivebat , virgam episcopa- bie formulae harum concessionum iis verbis lem dedisse Vistano Vigorniensi Episcopo. conceptae erant, quemadmodum sutra ad . . Ivo autem Carnotenss Episcopus de se scri- notavi, ut viderentur Reses dare dignitabit in epistola octava sibi vim quodam modo rem episcopalem. Atque id eo magis pro- factam ut episcopatum acciperet, Clericos babile erat, quod illa investiturae solenni ipsum Regi orae lentasse, hunc vero sibi tra- tas fieret per traditionem annuli & baculi. didisse pastoralem virgam : Crum Clericorum Baculus autem , signum erat auctoritatis primo ingenio , inquit , postea violentia, Regi pastoralis i ut inquiunt patres Concilis octa fulsem praesentatus, ct inde cum virga pastorali vi adver,us Photium in actione sexta: a aera mihi intras 'ad Ecclesiam Carnotensem ad- - ἀυόν 'in πόα ον α, --m ης.
d. g. Altera prohibitionis Gregorianae ratio
IX. At Gregorius septimus serre non petitur a statutis sanctorum patrum, ut aper- potuit hunc investiturarum usum, quod is te scribitumn ipso canone. Alludit autem ad Episcopos Principibus nimium obnoxios canonem x x ir. ejusdem Concilij octavieme cogeret atque adeo minus subjectos adversus Photium sub Hadriano secundo esse faceret a ostolicae sedi. Itaque illum celebrati. Quod colligitur ex epistola ejus deinceps prohibuit fin variis Conciliis, ar- ad Hugonem Diensem Episcopum . Lega- repta occasione abusus Henrici quarti Im- tum suum , in qua ei praecipit ut sh nodum peratoris quem fama erat investituras infa- habeat apud urbem Lingonensem , in eo-mibus tantisti personis dare, aut iis qui dato que conventu renovet prohibitiones factas pretio illas emebant. Adnotat Vuillelmus Metropolitanis ne manus imponant eis qui Malinemuriensis primum omnium Grego- donum episcopatus 1 laicis acceperint, subrium septimum excommunacasse Episcopos poena privationis suae dignitatis, Potestati- electos. si a manu laica investituram Eccle. bus vero qui haec deinceps usurpabunt poe-sarum acciperent per baculum dc annulum . nam excommunicationis intentet, prout in Hie quod alumsuaverant, inquit, palam ex- Concilio octavo statutum est. tulit excommunicans electos qui inve ituras EG politanorum, inquit , aut quivis Episcoporum
DKartim de manu Luci per anulum O baculum aim alicui qui a laica pe oua donum episcopatus sesciperent. ceperit , ad consecrandκm utam manum audeat
Dis ria porro sunt Gregorii verba in sy- imponere, nisi dignitatu fui honore oscio nec
nodo Romana habita anno millesimo sep . rere ipse velit. Similiter etiam ut nusia potes', tuagestino octavo. Guoniam investituras aut aliqua persona de hujusmodi honotas donati , ' Eeclesiarum , inquit , contra satura sanctorum ne vel acceptione usterius se intramittere debeat. patrum a Dicis personis in multis partibus ει - uod si praesium erit, eadem sententia es anim-vimus feri , o ex eo perturbationes plurimas ori- adversionis censura quam bearas Hadrianus Pa.
ri, ex quibus religio Chrialiana conculcatur, δε- pa in octava synodo de hujusmodi praesumtiribus cernimus ut nultas Clericorum i Hrituram epis statuis, se a frictum fore cognoscat. Canon porcopatus, abbatiae , vel Ecclesia de manu Impera- ro secundus itemque vigesimus Concili j toris vel Regis vel alicujus laicae persiona viri vel octavi, in versione Anastalii Bibliothecarij femina suscipiat. I uias praesumserit, recog- sanciunt juxta canones apostolicos neminem nossat iniensituram illam apostolica aucuritate laicorum Principum vel potentum semet inserere irritam esse, o se ustue ad condignam satisfa- electioia vel promotioni Patriarcha vel Mei προ-ctionem excommunicatum. Haec prohibitio non litae aut cujusiibet D capi. At Ivo Carnotensis solum adverssis Episcopos , sed etiam ad- adnotavit canonem illum intelligendum es versus Reges, iterata est anno M LXXX. in se de electionibus , non autem de concessio Concilio Romano. Haec sunt decreti verba: nibus aut investituris, ut ostendam inferius
Si quis Imperatorum, Regum. Ducum , Marchio- g. X I v.
num, Comitum, vel quilibet sicularium potessa - XI. Nibilominus , spreta hac prohibi-rum . investit aram episcopatuum vel alicujus e tione, quae adversus jura regia tentabatur,
Essica die nitatis date praesum eris, e Urim non solum Imperatores , sed etiam Reges
437쪽
Francorum n Anglorum, usum illum con- desiderium Vrbani Papae r qui cum Resti, cedendarum investiturarum retinuerunt. Philippi rationes non esse spernendas intel quod probatur ex regesto ejusdem Grego' geret , temperamentum invenit quo restiarii Papae , qui Legatis suis praecepit ut cogni- auctoritas conservaretur ac tamen praede-tionem causae suscipiant Episcopi Ambia. cessorum suorum statuta manerent. Illudnenss, quem aliquot Episcopi consecrave- addiscemus ex epistola sexagesima Ivonis rant absente Metropolitano , po stquam a Episcopi Carnotensis, modo ea secundum
manu laica investituram receperat. quae verum ejus sensum accipiatur.
manus laica alia intolligi non potest praeter XIV. Soribens itaque Ivo ad Huiso Regem Francorum Et praesererim Fidem Am- nem Archiepiscopum Lugdunensem scili, Manensis contra Romanae synodi o a IIolicae apostolicae Legatum, qui Episcopo cuidam sedis decretum de manu laici, nefanda ambitione, recens electo exprobrat quod a Rege acce es temerario ausu , investiturum suscipere pra- pisset investituram episcopatus, hoc factum t. excusare nititur hac ratione. Distinguit XII. Nam iussa illa Gregorij essicere enim electionem Episcoporum a concessio non potuerunt ut Reges antiqua majestatis ne episcopatuum quam Principes faciunc privilegia aboleri sinerent , & Episcopis re- . iis qui electi sunt. Tum fatetur Conciliumcti amantibus persuaderi non poterat ut no- octavum prorsus arcuisse Principes a jure vitates illas prorsus amplecterentur. Intelli- electionis, sed non prohibuisse quin illi con-gebant enim Gregorium, praetextu cujus cessionem episcopatuum facere possint iis dam solennitatis & odiosae explicationis, qui fuerint electi. Tantum autem abesse ut Regibus adimere velle auctoritatem ipss lG id sedes apostolica vetuerit ut etiam Sum-gitime quaesitam. Quo factum est ut ea tem- mi Pontifices oraverint Reges nostros epis pestate Waltramus Episcopus Naumbum copatus concedere electis. Addit intellexissensis Tractatum de investituris scripserit: sese eam sollim Vrbano Papae mentem fui se in quo concludit investituram a Regibus se in Concilio Claromontano, ut impedi- concedi ratione bonorum temporalium ad ret ne Reges darent investituram corpora. Ecclesias pertinentium , & parum referre lem , id est, concessionem quae fiebat per an a Principe fiat verbo, diplomate, aut baculnm & annulum, quod ea fieri viderebaculo quem prae manibus habuerit ι quo. tur in contemptum sacrorum. Quamquamniam Episcopus in die consecrationis suae Ivo nihil heic incommodum esse arbitraba- lta . ,. baculum & annulum ponit super altare, un- tur ; quod Reges non contenderent quic- de illos dein recipit tanquam ab auctoritate quam iritualea sedari, sive illa e .cessio beati Petri. Quapropter cum baculus ille manu fieret, sive lingua , sive virga; sed ea
congruat aliquatenus rebus temporalibus & tantliminente id ab eis usurpari ut consta- spiritualibus, congruum csse ait ut investi ret eos annuere votis eorum qui electionem tura ante omnia concedatur a Rege, quod peregerant, aut ut electis concederent bo-
ea ratione tuta sutura sint Episcopi bona ad naquae liberalitate Regum Ecclesiae possi-
versus vim tyrannorum & raptorum. Nihil debant. Demum ait optandum esse ut aut refert , inquit Uvaltramus , sive verbo, sive supersedeatur hac controversia , aut mala Praecepio sive baculo, e alia re suam in manu haec sopiantur. Haec sunt ejus verba : Cum renutrit, intestiat aut inuronixet Rex Cr Impe. hoc nugam vim facramenti gerat ire constituendorator Episcopum. Iuia die consecratianis -- Episcopo. vel ad imam vel omisium quid Lahi, mens, anulum o bacalum ponit super altare. O quid sacrae religioni esticiat ignoramus, cum post in curam pastoralem singula accipit a stola es au- canonicam electionem Reges i os apostolica au .ctoritate socti Petri. Sed congruam magis eis ctoritate a concessione F copatuum prohuitus . quod per luculum . quies temporalis o spiritua- uim videamus. Infra : Domnus quoque Papa sis, praecedens in 'tora per Regem in fundis se anus Reges tantum a corporali inusitura ex . rebus Ecclesiae contra tyranno se raptores quieta cludit, quantum inie eximus, non ab electione. O pacisa reddat omnia. in quantum sunt copui populi , vel concessone .XIlI. Victor III. Gregorij succeri r eam quammis octava 6ηodus f am prohibeat eos iu- prohibitionem renovavri anno ML xxxvii. teres electioni , non concessoni. conresoroitemque Urbanus secundus in synodo Cla- e Gut manu , sive lingua , sive virga, quidromontana anno MXCv. canc , I. Infer- refert, cum Reges nihil diritualo sedare inten- M. i. dictam est ne Reges vel alν Principes ali am dant, sed tantum aut votis petentium annuere ,
Det siturum i ecclesiasticis honoribus faciam. aut vidus ecclesiasticus es alia bona exteriora, Quoniam vero Concilium illud habitum qua de muni cientia Regum obtinent Ecclesiae, fuit in Gallia, probabile est Gallos se primos Vsis electas concedere. Vtcunque seres habear, omnium accommodasse ad voluntatem de apparet Ivonem, cum Papae Urbani probi
438쪽
bitiones sc interpretatur ut solennitatem baculi & annuli vetitam esse pronuntiet, apparet, inquam, eum innuere Regem Franciae Philippum eo temperamento adhibito paruisse decreto synodi Claromontanae.
Idipsum colligi potest ex eo quod Paschalis
secundus in Galliam venit ut Ludovici Cras. si Regis praesidium imploraret adverssis Henricum quintum Imperatorem, qui usum investiturarum acriter retinebat. Nam hic agendi modus omnino intempestivus & ab. surdus fuisset , si Ludovicus quoque dum
temporis in usum revocare solitus esset solennitatem investiturarum quae damnata crat a Papa Vrbano, &de qua tum maxime disceptabatur inter Paschalem de Henricum. Sed praeterea discimus ex epistola cc x xx v it i. ejusdem Ivonis, schisma quod in regno Germaniae vigebat ob investitu-vid. ras, in Francico non fuisse. Sanc clim usus solennitatis hujuscemodi desierit. 'par est, s. existimare cessatum ab ea fuisse in conse quentiam synodi Claromontanae.
L sia isthaec duravit tota inteara inter Paiclialem secundumVrbam succ. storem de hienricum quintum Imperatorem Antequam tamen res in apertum dissidium erumperet , colloquium Rege Francorum Lu 'ovaco praesente habitum est anno M c u i i. ia urbe Catalaunensi inter Summum Pontificem & Legatos Imperatoris. Treverensis Archiepiscopus disseruit jam inde a tempore Gregorij magni jus imperij circa electi
nes Episcoporum in eo versari ut ante quam electio publicetur, secreto Imperator admoneatur qui sinam electus si, imperatorem vero assensum suum adhibere si persona et
ista ei grata sit. Post quae, electio fit publicEa clero, & electus consecratur. Post consecrationem autem redit ad Imperatorem pro Regalibus, quibus ab eo donatur sive inve stitur per traditionem annuli & baculi , Imperator ver5 ab eo recipit homagium & juramentum fidelitatis. Quod omnino aequum esse ait hic Archiepiscopus. Neque enim debere electum alia ratione occupare civitates , castella, marchias, telonea, & cetera jura imperialia. Rem gestam narrat his verbis Sugerius in vita Ludovi Grossi : Consecratum ad Dominum Imperatorem pro Regalibiu . νι-uta es virga investatur, redire, Adelitatem Obominium facere. Nec mirum. Henim civitates o cape a , marchias . telonea . se quaeque imperatoriae dignitatis non modo aliter deleto Vare.
II. Papa vero respondit Ecclesiam, quae pretioso sanguine Iesu Christi redempta . li Dera facta fuerat , ancillari deinceps non de. bere aut ad serinutem redigi. Ecclesiam porro , si Praelatum eligere non possit abscque consilio Imperatoris, Imperatori fore subjectainserviliter, ac mortem Iesu Christi irritam & inutilem esse si Epit copus investiatur per baculum & annulum. Cum enim res illae ad altaria pertineant, usirpationem hanc esse adversus Deum. Demum Praelatos suo ordini de sacrae unctioni derogare si manus suas, quae dominico corpori de sanguini attrectandis destinatae sunt, sanguinolenti, laici manibus supponant, ut siponsionem ei faciant fidei. si Ecclesia, inquit Pan a. chalis papa apud Sugemum , eo ιnconsulio s. Pralatum eligere non fossit, cassata Chrim morte, ei se militer subjacere , si vi a es anulo inussiatur, cum ad altaria eius A pertineant, comtra Deum ustirpare . si fueratas dominico corporio finguini manibus gladio Linguinolentu obi Mndo supponunt , ordini suo se sacris unctioni
III. Cum itaque parum ad concordiam
439쪽
conglutinandam profuisset istud collo- u regni tui Discopis, liberepram violemia oquium , Henricus Imperator Italiam bello simoniam electis, inveniturum virgae es a si petiit. Quo factum est ut Paschalis Papa ad conferat. Post investitionem verὸ canoniia cons- pactionem venerit, quae extat in Chronico crationem accipiant ab Epimpo ad Dem perti. Cassinensi lib. i v. cap. xxxv D. 5c in epi- nuerit. Si q is autem a cura es a populo narrestola Paschalis ad imperatorem, in qua prae- mum Uensum electus fuerit, nisi a te invenia-cipit ut Episcopi Henoco Imperatori suc- ωr, a nemine eonsecretur. Sanὶ Discui se Arice staribusque ejus remittant Regalia, id est, chiepis pi libertatem habeant a te inieuito, Dis
ut ipse explicat, civitates, ducatus, mar Vos O Abbates canonici constreandi. Praederes chionatus, monetas, dominationes , &reli- sores enim vestri Ecclesias regni sui tantis Re qua lauda ad Imperij servitium pertinentia, g tium suorum beneficiis ampliarunt ut regnum reve illa deinceps occupent absque con usum Episcoporum maximὶ Auarum praesidiis sensu Imperatoris. Sed vicissim, his ita con- oporteat communiri , es populares dissensiones .stitutis, dimitti ab Imperatore mandat jus qua in electionibus contingunt , regali oporteat ma- investiturarum Episcoporum , dc ut Eccle- Iesiate compsci. stas ille liberas esse permittat cum oblatio- V. Privilegium illud vocatum est pravi-m busearsimque patrimoniis, quae non per- legium dc revocatum in synodo Romanatinent ad regnum. Haec sunt verba Pascha- quam anno sequenti millesimo centesimolis in epistola xx i i. ad Henricum data: In duodecimo Paschalis Papa convocavit. ein i regni partibus Episcopi vel Abbates adeo Disputatum autem est ea tempestate an peracum secularibus occupantur ut comitatum agi uὸ tinacia illa propugnandarum investitura. frequentare se militiam exercere casamur. Infra: rum haeresis esset, lit Romae ferebatur. Ivo
MiniExi vero altaris, ministri Curiae facti sent: sententiam suam apertE explicat ad Ioan-
quia civitates, ducatus. marchionatus, monetas, nem Archiepiscopum Lugdunensem scri- turres, or cetera ad regni similium pertinentia bens. Contendit autem investituram dicin h. a Regibus acceperunt. Vnde etiam mos Ecclesia non posse haeresim, cum ad fidei materiam
intolerabitu inolevit ut electi Episcopi nutu modo nullatenus pertineat , dc cum in sola ejus consecrationem acciperent nisi prius per manum manuali actione versetur qui dat de ejus qui regiam investirentur. Infra: Tibi itaque ,sic, accipit. Si tamen aliquis laicus reperireturrisiuise,inregno Regalia ista dimittenda praecipi- adeo stolidus & vecors ut sibi persuadeat se,
mus quae ad regnum manifeste pertinebant tempore cum baculum tradit, conferre aliquod si Carol, Ludovici, otionis, o ceterorum praede- cramentum aut essectum sacramenti cuius-cesiorum tuorum. Interdicimus etiam ne qui vis piam ecclesiastici, habendum eum pro haec'oram vel Ablatum eadem Regalia invadant, retico, non quidem ratione investiturae ma-ἐ est, civitates, ducatus, marchias, comitatus, nualis, sed ob diabolicam illius praesumptio monetas, telonium, mercatum, advocatias, Itira nem. Addit vero investituram illam manua- centurionum, o turres quae regni erant, cum lema laicis factam, si res ad vivum Sc accu-' pertinentiis suis, militiam O OEra; one se rate excutiantur, invasionem esse juris alie- α' 'M '' deinceps. n si per gratiam Regis, de Usis Reguli- ni & sacrilegam pr sumptionem , quam bus intromittant. Sed nec posteris nouris liceat, oporteat omnino rescindere pro liberxate de
quips7 nos in a stolica sede successuri sum, aut honestate Ecclesiae, si quidem id fieri ponte aut re num super hoc inquietare negotio. st absque detrimento pacis. Demum con-IV. postquam autem Romam perven- cludit tollendam esse investituram, ubi id tum fuit, Henricus pacta de facramenta sua obtineri poterit absque schismate, sed illi eviolans, Paschalem Papam ac nonnullos supersedendum esse remediis ubi certum es- Episcopos de Cardinales in carcerem con- se cognoscitur periculum schismatis. Quo jecit, & ab eo extorsit privilegium investi- loco observandum est, Ivonem, tametsi ni turarum. Magni porro momenti illud est, hil haereticum esse scribat in investitura quae ruod ex eo colligatur vetusta illa consuetu- fit per traditionem baculi, praesumptionemo cui tantopere contradicebant Summi tamen heic esse dc quoddam sacrilegi j ge- Pontifices. Extat autem apud Florentium nus existimare, licet in epistola sexagesima Vigorniensem ad annum M cxi. α apud hunc usum scripserit esse indisserentem. Sed Willelmum Malmeburiensem in libro quin- jam se aliquo modo accommodare volebatio de gestis Regum Anglorum. Inm igitor ad anathemata quae dicta recenter fuerant dignitatis prirogati m , inquit Paschalis Pa- in hac materia. pa in eo privilegio , quam predecessores nostri VI. At Ioannes Lugdunensis Archiepis- ν me is praedecessori ιui catholicis Imperatoribus copus Ivoni respondens, fatetur quidem inconcesserum, nos quosve dilectioni tua concedi- vestituram exteriorem a laico factam non
mul O pro niti privilegν pagina cons mamus, due proprie haeresim , sed tamen contendic
440쪽
in haeresim desinere ii quis pertinaciter turam regalim in ecclesiastiore possessioni scis contendat eam fieri licit E posse. Cui scrip- os tenem , auxilium , cst de Miso iam Epi potioni non omnino assentitur lvo : qui illud dare. uod quelibetsigna fictam restiterit , Retantiam fatetur, eorum opinionem schisma- , vel rix seu cauilici Mei non nocebit. ti accensendam esse qui propugnant inve- Modificationem porro Ivoni incognitam staturas. Eoram sententiam inquit tuo in epi' & vetustae consuetudini contrariam adfert sola c c x x x iii j qui investituras laicorum Gomidus, nimirum non debere Episcopum defndere volunt, Fhisematicam Iudico. accipere investituram a Rege nisi post con-VII. Gostridus Abbas Vindocinensis, secrationem , cum tamen olim consecrari illorum temporum scriptor , quem vir clarissimus Sirmondus editionis honore dona. vii , scribens ad Callistum secundum Pa pam , ad quem cum sede transierant praedecessorum animi, hanc investiturarum materiam tractat habita ratione illorum temporum , ac viam quandam aperit opportunam
sedandae huic controversiae, quae Ecclasam turbaverat per quinquaginta annos, dc occasionem dederat introducendi in Ecclesiam Pseudopontifices itemque Imperatores ex communicatos. Distinguit enim investitu ram quae per annulum & virgam fiebat ab ea quam laici faciebant absque illa solennitate. Ouoad primum investiturae genus , ait virgam re annulum esse velut quoddam sacramentum in Ecclesia, non secus ac salem& aquam, oleum de chrisma, nonnullasque alias res sine quibus peragi non possunt comsecrationes hominum aut Ecclesiarum, atque adeo inconcessum aliquid tentari adversus auctoritatem Iesu Christi quoties laici Praelatis tribuunt investituram per baculum& annulum, quod eos a nemine alio reci pere debeant quam a consecratore suo. Qu9niam tamen Ecclesia liberalitate Principum
Iocupletata fuerat multis pos Iessionibus, videri prorsus locum non esse tra)ucendi in vestituram regiam . qua si propter res spi. rituales. Sed eam tamen cautionem adhibet,
ut investituram dari a Principe nolit nisi post
electionem & consecrationem. Tum vero
ait non referre quonam id signo fiat. Haec sunt ejus verba in opusculo ad Callistum
Papam cap. Ill. & i v. Investituram pervi
gam ct anulum accipere, ni si a suo consecratore, manifestum es esse damnoseum: quia nulli laico licet illa Eeclesia Iacramenta dare, sicut at non licet Epippum consecrare. Infra: Alia est uti que investitura qua Fpiscopis perficit, alia qua impam pascit. Illa ex divino jure habetur,sa ex )ure hamano. Subtrahe Ius divinum, dirimatiuer Di pus non creatar. Subtrahe jushmanam , possessiones amittit quiἷus ipse cur- peraliter sustentatur. Non enim posse*iones haberet Ecclesia ni bi . Regibus donarentur, o ab iasis , non quidem divinis sacramentis , sed possessionitas terrenis investiremar. Infra: Possent iique Reges sine offensione , tis electionem canoicam ct consecrationem , per inusi- non posset donec approbatus & investitus fuit leta Rego.
STEPHANI BAL u ZII. ADNOTATu Mest in paragrapho quinto huius
capitis , privilegium quod Henricus quintus imp rator extorsit anno M cxi. a Paschale secundo Papa . vocatum fuisse anno sequenti pravilegium in Ciancilio Romano. Cettum id quadem. Id enim prors is habetur in editis Concilii hupisce actis. Verum csim iliata sint depravatissima, ptaeseitim in subscriptaotribus, ac res tanti momenti sit ut non uno loco referri debeat , factimilla me operae pretium existimavi si helebona fide exstit tem eadem acta ex pervetusto c dice M S. sancti Albini Andegavensis, unde λ me descripta sunt anno MDcxxi. mense Septembri. Sunt enim emendatissima. Sic ergo habent.
AN N o ab incarnatione N ex ii. indictione V. anno pontiscatus Domini Papae Paschali, si eundi x iii. mense Martio, a v. Idus Aprilis, - .lebratum est Concilium Romae. Lateranis in Basilica Constantiniana. in qua eum Dominus papa Paschalis resedistet cum A aepiscopis & Episcopis decaldi tibiis de Abbatibu, & varia multitudine Cleticorum de laicorum, ultima die Concilii facta colam onitibus prosessione catholicae fidei. ne quis de fide ipsius dubitaret dixit. A MΡLretost omnem divinam Sctipturam. scilicet vetetis 3e novi testamenti, legem a Moisesciis tam , de a sanctis Prophetis. Amplector quatuor evangelia. septem eanonicis epistolas , epistolas gloriosi Doctori, beati Pauli Apostoli, sanctos Gnones A postolorum, quatucit universalia Concilia scutquatuor evangelia, Nicaenum, Ephesinum , Constan . . tu . . tinopolitanum . Chalcedone se , fle Antiochen i ,. ι. . , Concilium, de decreta sanctorum patrum Romanorum Pontiscum . de praecipies decteta Domini mei Papae Gregorii septimi& beatae memoriae Papae vr- , bant. Quae ipsi laudaveiunt laudo . qua ipsi tenue
runt teneo . quae consimaverunt eo firmo, quae damnaverunt damno.quae repulerunt repello. quae rateidixerunt interdico.quae prohibuerunt prohibeo iii omnia
bus 3e per omnia. de in iis semper perseverabo. Quibus expletis , surrexit pro omnibus Girardus politaress Episcopus . Legatus in Aquitania , de communi astensu Domihi Papae Pasehalis tiniusqua