Elucubratio de dogmatica Romani pontificis infallibilitate eiusque definibilitate per R.P.D. Iosephum Cardoni

121쪽

- 116 ex ipso Constitulo retulimus, manifes stime apparet quoad Ibaoepistolam nullam iudicialem sententiam suim dedisso Vigilium, sed lanium a Clial 'edonensi Synodo in hae causa pri latum iudicium sirinum mandro voluisse, ne illius aucto illati ali tuid deir heretur: adeoque in aliquo saelo dogmatico iudicando Vigilium c rasse, dici quidem non potest. Quod si nos asseruimus Chale

donenses Patres de ibae persona lanium protulisse indicium, nouaulem de eius epistula, eum quo post professam ab ipso veram si-dem, ae anathemate in Nestorium ac in eius errores dicto et retra-cialis in Cyrillum anathematismis, innoxium declaraverit, quin de eius epistula ad Marium sententiam depromere voluerint; et e contra ex allatis Iudicali verbis colligi aliquis possit, Vigilium existimasse, Chalcedonenses in pristinam sui Episcopi ius sedem ex eo Iham restituisse, quia ad examen eius epistula re i cal. m, it B u im inminnissent, non in laclo dogmalico sed in facto historico ii sum e rasse dicendum est. In hunc autem historici facti ei rorem facitoineidere aliquiis puluisset; etenim cum aliqui Patres in proserenda sententia clausulam pras miserint: et relacla I bae epistoli, uel res eIo scripto epistolae ea tholica esι eius declarata dicta ιχ ν, et immediate eum innocentem et catholicum nemine contradicente agn visse subiunxerint, tacite aliquis colligero potuisset ideo in eum a solutionis sententiam Patres protulisse, quia nihil eontra sidem in ea

opistola ad examen revocata invenerant.

Attamen neque in saelo historiae Vigilium errasse dicimus: ve ba enim Vigilii superius allata. ubi dicit a orthodoxa est Ibae Episcopi a Patribus pronuntiata dictatio n. luae indicare p0ssunt, eum existimasse a Congilii Patribus epistolam Ibae ab erroribus immunem iudicatam fuisse, sunt ea quae a Ioanno Antiocheno uno ex Chalcedonensibus Patribus prolata fuerunt, quae Vigilius refert, quin declaret se repulare. epistulam in omnibus partibus calli 0licam a Patribus Chaleedontinsibus iudiealam fuisse; non itaque in sua, Sed in aliena sententia Vigilium loeulum esse optimo dici potest. Voluit ipse quidquid de ea epistola sentiendum esset, intemerata ea manere debere, ae omnia relinenda osso quae a Sancia Synodo constituri fuerant: neque igitur in aliquo facio historico erravit. Id etiam Disiliroes by Corale

122쪽

eruitur ex verbis superius relatis, quibus in conclusion o constituli Imperatorem alloquitur: ibi enim saletur, unam in hac causa voluntalom habuisse, erga quatuor sancius Synod0s manifestum suae reverent ac signum praebere, quando ipso Voluit, ut ea quae a SS. Patribu in eisdem considentibus delinita, vel statuta, sive iudicata sunt, intemerata permanerent. Quod vero spectat ad scripta, et personam Ibae nil ex sua sententia proferens, Vult ut ea permaneant, quae in sanctorum Patrum, et Sedis apostolicae vicariorum inter-

loeutionibus eontinentur: et sicut Sanciae Synodi salis suil ad ibam absolvendum, ut Nestorium eiusque ei Eutychelis nefandissimos errores iteratis vicibus anathematiraret, declarat, ut re illud nobis omnibusque ea tholieis aequali voluntate su iciat s. Non itaque a condemmnatione Ιbae abstinendum esse concludit, quia in Chalcedonensi Concilio in omnibus eius partibus epistola catholica sit inventa; sed quia relictis in eodem statu iis, quae de eius epist0la in Synodo a Patribus, ac ab Apustulicae Sedis Legalis dicta suerant, Patres de illius verae fidei pro sessione salissaeli non solum ab eius damnati0ne se abstinuerunt, sed in pristinum lueum ibam restituerunt. Ex his quae huc usque diximus, salis demonstravimus,

nulli mode in aliquo laeto dogmalico desiniendo aut in facto historieo

Vigilium erraSSe. Videamus modo, utrum in hae trium Capitulorum causa animi inconstantiam Vigilius demonstraverit, de quo tertio loco est nobis disserendum. Quod prudenti oeconomiae ac maturo concilio tribuendum est, animi inconstantiae, ac mulandae sententiae facilitatis vilium in Vigilio aliqui agnoscunt. At quantum hi a vero aberrent, facile est ostendere si ad ea quae in tota huius controversiae serie a Vigilio gesta sunt, allendatur. Statim ac Imperator condemnati0nem

Capitulorum ab eo postulaverat, veritus Virgilius ne id poscentes Concilii Chalcedonensis auelori talem infringere praesumerent, ad eam luendam, Imperatoris voluntati firmiter restitit, eosque, qui illi

aequiescentes damnationi subscripserant, nedum increpavit, sed a Sua communione abscidit. Host primum lolius seriei laclum prudentiae notam meretur; occidentales enim, et non pauci orientales ab haedamnatione, ne concilii Chalcedonensis auctoritali aliquid detrahe-

123쪽

- 118 retur qtiam maxime abhorrebant; hinc ob hane suam animi sortitudinem in damnatione trium Capitulorum respuenda a Claricis It has laudatur Vigilius, in Epistola quam ipsi ad Franeorum Legatos.

dederunt.

Secundum laetum est Iudicatum Patriarchae Mennae traditum. In hoc quoque Vigilii prudentia elucel: viderant enim Orientales tribus Capitulis insensissimos ab illorum condemnatione non desistere, hinc eorum indolem probe noscens, ne schismati daretur locus, et ad pacem inter Orientalem et Decidentales componendam, tria Capit Ia posse damnari existimavit, hae eonditione, ut Concilii Chalced nensis reverentia salva fieret; atque ila orientales et oecidentales t ter se dissidentes eonciliari posse putavit. In iudiealo itaque tria damnavit Capitula, quin aliquid illius Synodi auctoritali derogaretur-Hanc voluntatem unitatem luendi habuisse in Iudiealo dondendo ipse Vigilius declaravit in Eneyelica qua Theodorum damnavit: a Nos. Inquit, longanimitatem nostram divina largitalo emeresam, iam ei ea le, quam cirea celeros sed uelos a te pene hoc quisquennio elapso ostendimus. Primum quidem in eo quod pro scandalo refraenando on descendentes quorundam animis, quos aliqua dispensatione ered, dimus temperandiis, quia thm iam eos pluribus annis inquietissimus stimulator accenderas, quaedam pro tempore medietnaliter existim vimus ordinanda: tali stilleae conditione, ut omni in posterum pertu batio no sopita, nihil ultra nec verbo, nee Iilleris quispiam sacere ex eadem causa praesumeret n. Haec eonfirmantur ex Italiae flerieorum testimonio, ex quo eruitur hane iis lemporibus communem in Italia fuisse, opinionem, ob prudentem Oeeonomiam Vigilium Iudicatum edidisse: etenim Italiae Cleriti in dicia Epistola ad Legatos Francinrum, postquam Vigilium laudibus exornarunt, quia Capitulorum eondemnalioni non aequieverat, haee dicunt: a Postea autem tracta-la habito, praedictus Papa Vigilius sub aliqua dispensatione ipsam

musam ordinavit; sollicite monendo ne per oceasionem aliquam Supradiet a Synodus pateretur iniuriam s. in Iudiealo itaque condendo inconstantias Vigilius argui non potest, eum et ipsi occidentales Italiao Clerici- trium Capitulorum condemnationi valde adVersi, in hae Pontificis agendi ratione aliquam dispensationem agno erint. Duiligod by Corale

124쪽

- 119 Al exellatae ob hane c0ntroversiam in Ecclesia gravissimae tu hae, edito Iudicalis, extinctae non fuerunt. Plures ex Oeeidentalibus, Afri praesertim, et Illi riciani, ac Dalmatao a tribus Capitulis tuendis nou destiterunt; et Romanae Ecclesiae Diagoni Rusticus, et Sebastianus apud Occidentales Vigilium uli Chalcedonensis Concilii desertorem accusabant: o contra Iustinianus ipso Imperator Iudie, is non acquievit, et omnibus viribus instabal ul Vigilius abs0lule . et absque ulla clausula, qua Concilii Chalcedonensis aueloricis sa ela lecta servaretur, tria Capitula damnarel. In hisco angustiis Vigilius ut sacilius pacem componeret, nedum Iustiniano aequie it, sed Mennae iussit, ut Iudicatum sibi restitueret, ac illo veluti suppresso, voluit, ut interdicta interim de tribus Capitulis omni eun-uo ersia, do ea in generali Concilio ageretur. Ita in ei lari Ε - stola Italiae Clerici reserunt hisce verbis: a Quamvis nec hoc, quod Papa sederat, aequieverunt, Afri et Hillyriciani, atque Dalmatae Sacerd0les recipere, lamen coepit iterum B. Papa Vigilius ad hoc compelli, ut absoluto ipsa Capitula sino Synodi Chalcedonensis menti0ue damnaret. Sed Papa non acquiescens hoc sacere, et di- Mens so nimium ingravari, dixit Serenissimo Prineipi: Veniant hino fratres nostri ex omnibus provivetis quini aut seni Episcopi, et quidquid sub tranquilli lato tractatu habito omnibus visum fuerit, elim Pace disponemus: quia sine c0nsensu omnium is , quae et Syn0dum Calcedonensem in dubium ventro laetunt, et seandalum si atribus meis generiant, solus sacere nullatenus aequieseam n. Ex his apparet, Pontificem, ex ipsis iteratis Imperatoris postulatis, ut ex Iudicato clausulam qua concilii Chalcedonensis auctoritas lula, ac servata erat, adimeretur, in hae sententia suisso cotilii malum, C pitulorum damnationem postulantes, illius Oecumenici Syn0di auctoritatem hoc modo infringero, vel saltem labefactare voluisse; quapropter h ne quaestionem non sola sua auctoritate, sed adhibila Synodo, in qua pari numero Orientales et meidentales sederent, dirimendam proposuit; ac magnanimi sortitudine Imperatoris edicto, tria Capitula damnanti restitit. Cum autem videret eoaelum a Iustiniano suisse concilium, quin imposita a se conditio de pari Orientalium et Occidentalium Episcoporum numero Servando es-Diuitigod by Corale

125쪽

- 120 set impleta, et cum etiam animadverteret iudicandi libertate Concilii Paties minimo gaudere, ae tandem veritus, ne in eo Episc0p rum c0nsessu, instante imperatore, tria condemnarentur Capitula cum Syn0.li Chaleedunensis auet 0ritalis praeiudicio, Constitulum Imperatori destinavit. Quod autem in eo Concilio Patribus in sum-giis edendis adempta fuerit libertas, ex testimonio Liberali in Plau-eiani Cap. 2i deducitur, en eius erba: a celem quae subSequenter tu Episcopis, et Callioli ea Ecclesia ab eodem Principe facta sunt, quom0d0 consentieales Episc0pi in trium damnationem capitulorum muneribus dilabantur, vel non consentientes depositi in exilium missi sunt: vel aliqui fuga tali lantes in angustiis felicem exilium suseeperunt, quoniam nota sunt omnibus, puto nunc a me silenda o. In hisee itaque omnibus, et in ipso Constitulo condendo,Vigilii prudentia ad constantia in tuenda Concilii Chalcedonensis auctoritate elueel; etenim eum persenti rei occultum sinem ab liuiusce controversiae promotoribus sibi praestitulum fuisse, debitam illi uetum enicae Synod0 reverentiam imminuere, quem l a dem in eonvoealo illo Constantinopoli Cuneilis essent consecuturi, Constitutum edidit, in quo summae reverentiae, ac obsequii leSli- Imonium erga Clialecdunenses Patres exhibens, omnia quae in eo

gesta Suul hac Super re, confirmat.

Tandem eum prube novisset trium Capitulorum damualionem in eo Concilio Constantinopolitano latam ita fuisse, ut nullum auctoritati Chalcedonensis Synudi praeiudicium sequeretur, atque etiam animadvertisset ex ea damnation o novas in Ecclesia turbas exellaturus non esse, revelante Domino, eι veritale investigata, ut ipse dicil in Epistola ad Eutychium, tria Capitula expresso damnavit, et auctoritate sua Cone ilium ipsum confirma it. Ex his itaque omnibus apparet, nedum aliquam inconstantiae nulam Vigblium in hae lola eunti olei sta meritum fuisse, sed potius magnacanimi sui litudinis, ac summae prudentiae exemplum n0bis reliquisse. De disciplinari enim quaestione agebatur, in qua du0bUS in dis, vel summ0, vel remisso iure, prout circumstantias suadebant, agendum erat, ei haec quidem Romanorum Pontis eum in his controversiis semper fuit prudentissima agendi ratio; quod si Vigilii eo- Distrigod by Corale

126쪽

- 121 natus ad persectam Ecclesiae pacem oblinendam non omnino pervenerunt, non e us culpae, sed illorum temporum circumstantiis, animorum sei licet aestui, malitiae n0nnull0rum ex Orientalibus Episcopis, et perlinaei Imperatoris Toluntati tribuendum est. Celerum Vigilius omnes optimi Pontificis partes explevit, ac in tuenda Ecclesiae libertate, et in n0goliis pertractandis laniam animi sui litudinem ostendit, ut omnibus laudibus sit cumulandus. Ad diluendam aecedimus ultimam clime ullatis partem, ac ostendimus, ex iis quae in Concilio V acta suerunt, nullum auctoritali Romanorum Pontilicum in oecumenica Concilia praeiudicium in se ri. Scriptores Ponti sielao auelori tali adversi non desunt, qui tradunt, quemadmodum in Chalcedonensi cunei lio Romanorum Pontificum auctoritas in Generalia Concilia refulsit, ita o contra Conciliorum oecumenteorum auctoritatem in Romanos Pontifices ex iis quae in Concilio V gesta suerunt. manifestissime apparere. Dieuul: Vigilius in suo Constituto tribus Capitulis parcendum esse statuit, ac Bullum iu p0sterum post hanc suam definitionem hac de re quaesti0nem esse movendam indixit: at contra Pontilicis iudicium, Synodus Vsuam supra Ponti fieo in auctoritatem sentiens, ea Capitula damnavit: atque ila in Pontificem auel0ritatem ostendit, eum superioris sit inferioris acta infringere. Celerum Vigilius teste Anastasio in exilium pulsus, nun nisi post elapsum quinquennium, rogante duco Narsete, post liberatam a Gothis Italiam, ab exilio solutus Concilii sententiam ipsumque Concilium lieet invitus, consimavit. At quantum a vero hi abberrent, facile nubis est demonstrare.

Dicimus itaque, in Concilii V historia BR. Pontificum in Conditia

generalia auelori talem confirmari. Primo ut Concilii Patres ad tria Capitula condemnanda induceret, et ut eorum animos facilius necleret Iustinianus, exemplum Vigilii in antecessum proponit, qui ea capitula damnavit. In Epistola quam ad Synodum dedit, haec dicit: e Vigilio religiosissimo Papae antiquioris Romae cum pervenisset ad hanc regiam civitatem, do tribus capitulis subtiliter omnia manifestavimus, et interrogavimus eum, quid sapit de hoc, et ipso non Semel, nec bis, sed saepius in scriptis anathematizavit impia tria capitula s. In eadem autem Epistola tradit Rusticum, et Sebastia-Disili od by Corale

127쪽

- 122 num ob susceptam trium capitulorum defensionem fuisse a Pontifico damnatos. Proseelo si Imperator persensisset Concilii auctoritatem supra Ponliseem esse, ad Episcoporum animos flectendos, ob oculos Pontificis exemplum ponere neceSsarium non existimasset: at I stinianus iam firmiter hane habuisse persuasionem, nulla generalia concilia auctoritate poliri, nisi et a Summo Ponlisi e convocala, et approbata suerint, salis dem0nstruxit; etenim Vigilium instanter Comstantinopolim ev0eavit, ae lum precibus, tum molestiis ci vexationibus gravissimis eum ad capitula condemnanda adducere conatus est. Ipsa vero Synodus, auctoritate Imperatoris congregata, supremam Sanctae Sedis auctoritalem reverita est; etenim antequam quisquam in trium tapitulorum causa decernere auderet, illustri log Iione Eutychii Constantinopolitani, et aliorum Patriarcharum, ad plurium Metropolitanorum Pontificem convenit, ab eo postulans, ut concilio interesse ei Capitulorum causam eum celeris Episcopis db sceptare vellet. Synodi ad eum iterata legatione, constanter illi interesse Vigilius recusavit, prout Legati Patribus retulerunt, hisce verbis: et Ille respondit, non posse una nobiscum convenire, eo quod plurisi hic quidem sunt Orientales Episeopi, pauci vero cum eo. latero autem per semetipsum in scriptis sententiam suam, et offerre pilas, mo Domino s. Ne Episcoporum conventum, qui Syn0di nomen non merebalur, Sua praesentia cohonestaret, ac sua auctoritate ipsum, uti Oecumementeam Synodum comprobaret, ad illum accedere noluit Vigilius. Proseelo manifeste iudicavit se in illo eonventu oeeumenici Concilii auctoritatem non agnovisse, quando legatis in posterum diem respondere distulit, ae pollicitus est manifestare, quod ei de tali contentu placuerit. Cum itaque Patres in eo conventu convocali optimo sibi persuasum haberent Concilii Oecumenici auctoritatem nancisei Synodum non posse, nisi Romani Pontificis approbationem illa assequeretur, lolis euris. ac precibus Vigilium, ut secum eonveniret, rogabant; e contra, ne id pro eorum volis cederet, Vigilius accedero firmiter recusabat. At Pontifex ut suam in Sinodum auctoritatem ostenderet, illius gesta nullius roboris esse in Constitulo declaravit, his verbis: et Statuimus, et decernimus, nulli ad ordinem, et dignit ita Melesiasticas pertinenli licero quidquam contrarium his, quae Diqiligod by Corale

128쪽

- 123 praesenti asseruimus, vel si aluimus Constitulo de saepe dictis tribus capitulis, aul conscribere, aut proserre, comp0nere, vel docere, aut aliquam post presentem desinitionem movero ulterius quaestionem v. At quod omnem propositae dissicultatis vim removet, est ipsa V, gilii Concilii V. approbatio, qua et tria capitula damnat, et eius gesta confirmat. De hac Synodi confirmatione a Vigilio laeta ita Ε v grius illius saeculi Seripior, qui Synodi Acta legit, seripserat Lib. 1, cap. 37: a Figulus per sileras eonsensiι conellio, non tamen interesse voluit n. IIae Litterae ignotae per lot saecula remanserunt,

donec ab eruditissimo Petro de Marea Archiepiscopo Parisiensi in Biblioth. Regia inventae, et publieario suerunt: extant apud Lab Tom. V Concit. Col. 239 ubi quoquo laudati de Marea de Synodo Vdissertatio resertur. Vigilii Literae illa inscribuntur: u Bilaeto fraιri

Eutyehio Vigilius x. In hac epistola suam sententiam retractat, tria damnal Capitula, alque ut ostendat hanc eondemnationem Chalcedonensis Concilii Gelori tali nil preiudicii in serre, his verbis epist Iam concludit: et Absit enim ab eeelesia catholica, ut aliquis dicat omnes superius comprehensas blasphemias, a praedielis quatuor SD dis, adi ab una ipsarum susceptas suisse, Iel ea qui similia se liunt, et sequuntur. Λ perlissimum autem est. quod a memoralis sanctis Patribus, et maxime a sancta synodo Chalcedonensi, nullus de quo aliqua esset suspicio admissus est, nisi qui reiecisset Smperius comprehensas blasphemias, aut illis similia, vel haeresim, O qua fuit suspectus vel blaspemias denegavisset, et condemnasset, in quarum suspicionem venit. η Haec autem epistola data est α ante reae. Idus Deembres, imperii Domini nostri Iussiniani aeterni Iugusti anno vigesimo serto, post Consulatum Basilii viri clarissimi, anno duodecimo n. Haec approbationis Epistola data est mx circiter menses post absolutum Concilium.

Plures Scriptores antiquiores Latini Anastasium in Fila Figilii Meuli, Vigilium in exilium ob denegatam Synodi approbationem

Pulsum suisse asseruerunt, quod ad plenum quinquennium perdu-r Se contendunt; alii vero ad sex menses lanium; addunt autem Pontilicem Romanas Sedis repetendas desiderio ad subscriptionem tandem inflexum suisse. At quam salsa horum omnium Anastasii Dioili eo by Gorale

129쪽

- 12 auctoritate deceptorum opinio fuerit, breviter dem0nstraro aggredimur, ostendentes neque ad quinquennium, neque ad sex menses, sed nulli modo ad exilium Vigilium damnatum fuisse. Et quoad primum: in medium adducimus sanctionem Iusti uiani imperatoris post eiusdem Novellas recitatam, quae incipit: a Pro petitione Vigilii venerabilis antiquioris Romae Episeopi, quaedam disponenda censuimus, ad utilitatem omnium perlinentia, qui per Oceidentales partes habitare noscuntur An ei cap. 19 ait: a iubemus in illis mcnsuris, et p0nderibus, Species vel pecunias dari vel suseipi, quae Beatissimo Papae, vel amplissimo Senatui n0stra pietas in praesenti tradidit a. Haec manifeste probant, Vigilium eo tempore, quo haec Imperal0r edidit, in Regia Urbe adesse, propediem iu Italiam adventurum, qui secum pondera, ac mensuras serebat, quibus in posterum Itali usuri essent; neque dici potest, eas ad Vigblium in Proconneso longe exulante in ab Imperatore missa suisse; praeterea eo temp0re libenti ei amico animo plura in gratiam Vbgilii Romanis a Gothis liberalis eoiicessit Imperator, eumque bealissimum nuneupavit. Atqui haec data sunt mense Augusti anno 55 , quia dicta sanelio subseripla est Idibus Augusti anno Ius liniani XXVlII. post Consul. Basilii V. C. anno XI H. Haec certe cum etilio ad quinquennium protracto conciliari non possunt. II is accedit, quod plures datae sunt post Consulatum Basilii anno XV, seu anno

555 epistulae a Pelagii Vigilii successore ad Chil debet lum Regem

Franeorum, ad Sapaudum Arelatensem, ei ad Episcop0s Tusciae. Erg0 eo anno quo iam e vivis excesserat Vigilius, in exilio esse non poterat. Ficlum igitur est Vigilii ad quinquennium exilium. At neque sex illis mensibus, quantum intercessit temporis ab absoluta Synodo V ad illius per Vigilium approbationem, eum exulasso dici potest; omnes enim illorum temporum scriptores lumGraeei, tum Latini contrarium docent. Eustathius Constantinopolitanus Praesbyter, qui maxima Eulyehii familiaritalo utebatur, in Firu Eutychii, postquam retulerat, quatuor Patriarchas temp0re illius Synodi in Regia Urbs extilisse, nimirum Vigilium Romanum, Eulychium constantinopolitanum, Domni num Antiochenum, et Apollinarem Alexandrinum, ita prosequitur: a cum igitur ex qua-

130쪽

123 luor Pastorum coneordia recl0que sensu laetum esset veluti unum ovile, atque unus Pastor, ei omnis disciplinae moderatio per Sacerdotes, et sacerdotum Praesules conquievisset, discesserunt ad suas singuli civitates, et populos magno cum gaudio n. In re omnibus nota haec seribere non potuisset Eustathius, nisi vera suissent;

facito enim de Vigilio mendacii reprehensus suisset. Cyrillus Seythopolitanus in Lib. de Vila S. Sabae apud septimam Synodum

Ael. I scribit: e llaquo eum sancta universalis quinta Synodus Constantinopoli esset eongregata, communi ac generali anathemale reiecti sunt Origenes, Theodorus Episcopus M0psuestias Probarunt autem id quatuor Patriarchae praesentes n. Commentilium Vigilii exilium esse ex Scriptoribus latinis quoque eruitur, qui de hoc exilio silentium servant, quod certe si verum fuisset, commemorassent. Victor Tunone usis acerrimus, ac o,

stinatus Capitulorum defensor, narrat in Chronico, Rusticum Ammanae Ecelesiae Diaconum, et Felicem Guillensem, monasterii Asricanao Provinelao Egumenum, damnationi Capitulorum conir dicentes in exilium pulsos fuisse: certe si de Vigilii exilio vera essent quae seruntur, huius gravissimi Iustiniani steteris narrationem non omisisset, eo magis quod ita illius crudelitas revel batur: altamen nil de Vigilii exilio dicit. Haec sunt Tunonensis verba: et Ibi tria saepe saeta capitula, eum defendentibus ea, damnationi subiiciunt, sibique ipsis poenitentiao regressum poenaliter intereludunt, sali se perpetuo anathemate obstringentes ... 0u0rum decretis Buslidus Romanae Ecclesiae Diaconus, el Felix Gui, tensis monasterii Provinciae Africanae Egumenus, contradicentes scripto Thebaida in exilium eum sociis transmittuntur v. Liberatus Diaconus Carthaginensis cap. 22 in sino haec scribit: a Ab ipsa haeresi assiletus Vigilius nec coronatus, qualem vitae terminum habueri l. notum est omnibus v. Quam Capitulorum damnationi amversus fuerit Liberatus; ex eo eruitur, quod illam damnationem ab Imperatore latam. haeresim appellat; quapropter si exilii aerumnas passus suisset Vigilius, hanc quidem ei reumstantiam non relicuisset. cum haec in maius Iustiniani dedecus vergeret. Ipse Liberatus in sine sui Breviarii eommemorat eos qui damnali 0ni consentiebant, Dioili eo by Gorale