Elucubratio de dogmatica Romani pontificis infallibilitate eiusque definibilitate per R.P.D. Iosephum Cardoni

41쪽

styropria Sede vivit, ei praesidet, praestat quaerentibus silet ve-

Damnato Eulielie in Constantinopolitano Cougilio, ita illius Regiae Urbis Flavianus Episcopus ad S. Leonem scribit: a Libellose vobis direxit plenos sallacia atque calliditate, dicens iudieii lema poro libellos se dedisse appellationis, ei nobis ei hic convenientie S. Concilio et appellasse vestram Sanctitatem. Quod nequaquama ab eo factum est, sed etiam in hac parte mentitus est, tamquam a per saliaetam mendacii subrepere se Sanctis auribus Testris pu- et lans n. His praemissis ad removendam calumniam, iudicium, interposita ad Summum Pontificem appellatione contempla, prola-lum suisse, ita prosequitur: et Propriam satiens causam et Ecclea fiasileam diseiplinam, simul decernere damnationem adversuse eum regulariter laetam, ei per propria scripta dignare. Conso a lare autem et piissimi Imperatoris silem. Causa enim egel solo a vestro solatio ei defensione, qua debeatis consensu proprio ada tranquillitatem et pacem cuncta perducere. Sic enim haeresise quae surrexit, et turbae quae per eam .sa lae sunt, satillime dea Struentur, Deo cooperante per Vestras sane lissimas litteras. Rea movebitur autem et Concilium quod scri divulgatur, qualenus e nequaquam ubique sanctissimae turbantur Ecclesiae M. Duemadmodum Augustinus Pelagianam causam, solo irreformabili Sedis Apostolicae iudicio, finitam esse dixerat, ita S. Flavianus laniam ei rea haseo fidei causas in Romano Pontifico auelori talem agnovit, ut eam solam requiri, ac sufficere existimaverit ad novam Eulychianorum haeresim prostigandam, quin necessarium ac utile esset, ad eum finem novum Concilium convocare, quod fortasse o casionem praeberet maiores in Ecclesia turbas excitandi.

Romani Poutificis insallibilem auctoritatem Episcopi Provinciae Tarraconensis admiserunt in Epistola ad Hilarium Summum Pontilicem I in ea postquam venerali sunt primatum in universam Ecclesiam a Christo Domino Petro, eiusque successoribus tollatum, ita subiungunt: α Proinde nos Deum in vobis primitus adorantes, a cui sine querela servilis, ad fidem recurrimus Apostolico ore η laudatam, inde responsa quaerentes, undo nihil errore, nihil Diuillaec by Coosli

42쪽

- 37 et praesumptione, sed Pontificali lotum deliberatione praecipitur s. Neque unius lanium Provinciae, sed communem esse per id temporis lolius Ecclesiae de insallibilitatis privilegio sententiam, erui- lur ex his eruditissimi S. Fulgentii verbis Lib. de Dearnat. et de Graiis et Lib. arbitr.): u id qu0d R0mana quae mundi caputet est, lenet, et d00el Ecclesia, tolus cum ea Christianus Orbis, ete ad iustitiam nihil haesitans credit, et ad salutem n0n dubitatu consileri n. Equidem non ita locutus esset S. Fulgentius, nisi iis temp0ribus lola Ecclesia id credidisset; sententia enim in causissidet sulius Romani Pontificis, iamquam universao Catholicae Ee etesiae iudicium excipiebatur. Quare Possidius in Vita S. August, ni Sane tornm Pontificum In nudentit, ac 20simi sententiam adversus Pelagium, ac Coelestium latam, Catholicae Ecclesiae iudicium ainpellat; ita enim Cap. 18ὶ scribit: ο illi laniae Sedis Antistites

et suis diversis temporibus eosdem notantes, aequo a membris Ec-

et elesiae praecidentes, datis litteris ad Asricanas Orientis, et Oeei-κ dentis Ecclesias eos anathematigandos, et douilandus ab onmbu bus catholicis censuerunt. Et hoc late de illis Catholicae Ecclea siae prolatum iudicium, etiam piissimus Imperator Honorius, si audiens ac Sequens, suis eos legibus damnatus inter haereticosa haberi debere constituit n. Id ipsum de hiseo decretis Gennadius in Catalogo tradit: si Innocentius Urbis Romae Episcopus scripsite de relum Oecidentalium, et Orientalium Ecclesiarum adversus a Pelagianos datum. Quod pustea success0r eius latius promulga- a Vit. η Decreta itaque Summorum Pontificum in rebus fidei uti supremae ei irreformabiles Ecclesiae leges hahebantur. S. Gelasius in suis ad Orientales epistulis necessitatem adstruens

eum Sed is Romanae fide communionis, insallibilitatis privilegium

Petro eiusque success0ribus suisse a Christo Domino tribulum ostendit. In Epistola li, Evangeliea verba riseri, ac p0stea pr0Sequim ur : u Quare igitur ad Petrum iam frequens Dumini sermo dirigia lur' Numquidnam reliqui sancti, et beati Apostoli non erant si- a mili virlulo su cincti ' Quis hoc audeat assii mare' Sed vi capito

e constituto schismatis tolleretur occasio, et una m0nstraretura e0mpage eorporis Christi, quae ad unum caput glori0sissima di-

43쪽

- 38 u leellonis suete late concurreret, ei una esset Eeclesia, cui sidet με ter crederetur n. Et addit S. Petrum a praestitisse Sedi, quam re ipse benedixit ut a portis inseri nunquam pro Domini promissiona a vincatur, omniumque sit stue luantium tulissimus portus, in quo et qui requiexerit, beata et aeterna stati uno gaudebit; qui vero eo a tempserit, ipse videbit qualia genera excusationum in die oblenu dat iudicii . . In deerelo autem de libris recipiendis, vel non recipiendis, libros s0lummodo ab orthodoxis Patribus seriplos approbandus esse declarat, si qui in nullo a Sanetae Romanae Ecelou siae consortio deviarunt, nec ab eius side vel praedicatione seium

a cli sunt x.

S. Avitus Viennensis, vir sanctissimus ac doctissimus ab Ilorae,sda Pontifice Vicarius in Galliis constitulus, Romani pontifieis auctoritali insallibili in fidei ae morum controversiis definientis una cum universa Galliarum Ecclesia, venerali 0nis, ae obedientiae ape lissima signa exhibuit. In Epistola 87 ad Hormisdam Pontificem, quaerens ab ipso quid de Nestorio, et Euthycho aliisque schismalidis iactum fuerit, seribit: a Iam securus non dicam id Viennensi,u sed de lolius Galliae devotione polliceor, omnes super statu fidei e vestram captare Sententiam n. Tula igitur Gallia quid in rebus fidei ac morum sil relinendum ab ore solius Romani Ponti sicis exquirere non dubitabat. Ipse S. Axilus in Epist. 36 ad Cunarium Patricium ait: u Scilis Syn0dalium legem esse, ut in rebus quae ade Ecclesiae statum pertinent, si quid fuerit dubilationis exordium, α ad Romanae Ecclesiae Maximum Sacerdotem, quasi ad caput n e Strum, membra seguentia reeurratis a Ubi verbis Synodalium legum esse apertissimo docet, hanc communem eo tempore in Ecclesia suisse sententiam, in pluribus Synodalibus statutis exhibilam, in fidei controversiis supremo Romani Pontificis iudicio esse

parendum.

Epiphanius Constantinopolitanus litteras de sua electiono ad eumdem dormisdam dedit, in quibus suum profitetur obsequium ac adhaesionem sidet doctrinis ab Apostolica Sede definitis. Inter Epist. Hormisd. col. 666 d.): u Esl mihi oratio scribil) mago pero ulliri me vobis, ei divina amplecti dogmata, quae ex beatis

44쪽

33 si et sanctis discipulis, ei Ap0stolicis Dei, praecipuo summi Petria Apustulorum Sedi sanciae vestrae sunt tradita, et nihil eis pre-

4 liosius existimare a.

Stephaniis Episeopus Larissae in libello Ilonisiicio II Ponti si ei ae Romanae Synodo anno 531 oblato, Ap0stolicae Sedis iidem nunquam desecturam esse saletur, docens, in eius consessione, Seu fide, luto posse omnes alias Eccle Sias conquiescere. o Auctoritas,

et inquit, Sedis Apostolicae, quae a Deo Salvatore nostro summo a Apostolorum data est, sanctarum Ecclesiarum privilegiis aulo-κ cellii, in cuius consessione omnes requiescunt Ecclesiae. ηMennas Constantinopolitanus Episcopus, quartam sessionem Synodi Constantinopoli habitae anno 536 ita concludii: et Nos enim, ut ait vestra caritas, Apostolorum Sedem sc quimur, et obedia mus et ipsius c0mmunicatores, communi calores habemus, et con-u demnatos ab ipsa nos condemnamus s. Quid est autem in omnibus sequi doctrinas ab Apostolica Sede traditas, eiusque sidei decretis obedire, ae cum iis tantum communionem servare, qui eum eadem communieant, nisi pro certo habere, eam in veritate fidei aemorum edocenda insallibilem esse' Undo Vigilius Papa ita Me nam laudat Epist. D: u Quid est charitali tuae dignius, quod eo

Q Veniat, nisi a Romanorum Praesulum non deviare doctrina' nIdem Vigilius epistolis Profuturi Episcopi Braearensis, in quibus summum obsequium suum erga Sedis Apostolicae in fide tradenda auctoritatem signifieaverat, his verbis respondit: e Begulam ealh64 lieae fidei, iisdem studes lentro vestigiis, quibus eam in Apost 4 lira fide cognoscis landalam n . S. Gregorius Magnus, in Epistola ad Vigilium Arelatensem Episeopum, quem Vigarium suum in Galliis constituerat, hanc in fidei praesertim controversiis regulam sequendam tradit: et Si qua vero. inquisitio de fide, vel sertasse aliarum rerum inter Episcopos ea η sa emerserit, quae diseerni dissigilius possit, collectis duodecime Εpiseopis ventiletur atque decidatur. Si autem decidi nequiverit, α discussa verilate ad nostrum iudicium reseratur n. Et in alia epistola, quac est 52 Libri quarti, ad omnes Galliae Episcopos seripla, docet, controversiarum sidet supremum Iudicem, cuius est insalli-Diuili do by Gorale

45쪽

- 40 bili iudicio omnia fidei dubia dirimere, solum esse Romanum lificem. et Si quam contentionem, inquit, quod longe saeial divina κ polentia, de fidei causa evenire conligerit, aut negotium emerseu rit, euius vehemens sit sui lassis dubietas, et pro sua magnitudinest iudicio Sedis Apostolidae indigeat; examinata diligentius veritate, et relatione sua ad nostram studeat perdueere notionem, qualenus ac nobis valeat congrua sine dubio sententia terminariS. Maximus Monachus et Martyr, qui celeberrimam habuit cum Pyrrho Episcopo Constantinopolitano eontroversiam, in Epistola ad Marinum Diaeonum, quae a Baronio ad an. 6 8 resertur, doeel Romanam Ecclesiam in fido tradenda insallibilem esse; etenim ideo ait omnium aliarum Ecclesiarum fundamentum solidum et maximum PSse, quod nunquam ex divina promissione portae inseri evertere possunt, quia verae fidei claves possidet, non errandi pri- ilegio exornatas. a Omnes, inquit, termiui terrae, et quicumque et ubique terrarum Christum Dominum, pura mente, et orthodoxae fide consilentur, quasi ad Solem aeterni luminis Sanctissimamu B0manorum Ecclesiam, et eius consessionem et fidem tu lenti re-α spiciunt, ex ipsa rutilantem Splendorem recipientes; spiritualium, et et sanctorum dogmalum; quemadmodum sex illae Sanelao Sy- a nodi disertis verbis, ei magna cum religione ex P0Suerunt, aper i lissime pronuntiantes fidei symbolum. Ab initio enim adventusa Incarnali Verbi universae ubique terrarum Christianorum Eccle-α siae a Sanela Romana Ecclesia originem habuerunt, landamentum e solidum ei maximum, contra quod portae inseri nullo pacto praea valphunt, iuxta ipsiusmet Salvatoris promissionem, ut habeate claves scilicet orthodoxae sidei et consessionis, et aperiat illis qui et ad ipsam Romanam Ecclesiam eum pietate accedunt, veram et e realem solam pietatem quaerentes: et claudat e contra, et ob- a struat omne os haereti eorum, quod loquitur iniquitatem in

Εpiscopi Numidiae, Byrieenae, ae Mauri laniae in Concilio colle-eli, in Synodica Epistola ad Theodorum Ponliseem missa, seribunt: e Magnum et indeficientem omnibus Christianis fluenta re-e dundantem, apud Apostolicam Sedem consistero sontem nullus Disiligod by Corale

46쪽

- 41 et ambigere possit, de quo ri uti prodeunt assiuenter, universumst largissime irrigaules Orbem Christianorum, cui etiam in honorem e Beatissimi Petri Patrum decreta peculiarem omnem decrevere re- et verentiam in requirendis Dei rebus; quae omnino, et sollicile dea bent, maximo vero iusteque ab ipso Praesulum examinari ver-α lieo Apostolico, cuius vetusta sollicitudo est tam mala damnare, e quam probare laudanda. Antiquis enim Regulis sancitum est, ut a quidquid, quamvis in remotis vel in longinquis positis ageretur K provinciis, nun prius tractandum Vel accipiendum sit, nisi ad no-a liliam almae Sed is vestrae fuisset deductum, ut huius auctoritate, e iusta, quae fuisset, pronunciatio firmaretur, indeque sumerent ce-κ lerae Ecclesiae, veluti de natali suo sonte praedicationis exordium, e et per diversas lolius mundi regiones, puritalis incorruptae ma- narent Fidei SacramenIa salutis. Quo irca humillimum vestrost Apostolico culmini persolventes obsequium, etc. v

Quid do hoc privilegio oelavi saeeuli initio Anglorum Ecclesia senserit, ex his Venerabilis Bedae verbis liquet Humil. in Fest.

B. Petri): u Petrus qui Christum vera side consessus, vero est a- a more secutus, specialiter claves regni coelorum, et principatum a potestatis iudiciariae accepit, ui omnes per orbem credentes in-K lelligant, quia quicumque ab unitate fidei vel societatis illius qu

et libet modo seipsos segregant, tales nec peccatorum vinculis a n S0lvi, nec ianuam possint Regni coelestis ingredi. η Ex his concludit: a unde nos necesse est lota intentione, fratres charissimi, et ei fidei, quam docuit Sacramenta discere, et congruentia sidet

e opera dem0nstrare n.

Ex Auctore operis Carolini quaenam eo tempore Galliarum Ecclesiarum de hoe Romani Pontificis divino privilegio sententia suerit, apertissime patel. Nolum est inter complures illius aevi Galliae ac Germaniae Episcopos, et Romanum Pontiscem propter Synodi

Septimae decretum aliquam dissensionem interfuisse, non quoad si- dei substantiam, sed quoad disciplinam, cullum etsi relativum sacrarum imaginum allingentem; quem Episcopi ob oeconomiam, quam prudentem existimabant, etiamsi licitum agnoscerent, in pratim deducere metuebant, ne locus abusibus in eorum Dioeeesibus

47쪽

daretur. Attamen iuxta Galliae sententiam haec do insallibilitate Romanorum Pontificum in rebus fidei Lib. I, eap. 6 operis Carolinis leguntur. v IIaec ergo Sedes Apostolica) sanctae sidet spiritua-α libus munita armis, et a sonte lucis, et origine bonitalis salutari- si bus saliata suentis, et h0rrendis atrocibusquo haeresum obstitit et monstris, et mellistuae praedicati0nis pocula catholicis per orbem si ministrat Ecclesiis. Nam beatissimus Hieronymus vir divinis leu gibus et multarum linguarum perilia eruditus, dum Bethlehem, si licis moraretur in arvis, ei a Papa Damaso Romao posito de distia cillimis consuleretur quaestionibus; eum pro causis lidei viceversau c0nsuluisse dignoscitur et sive lacendarum, sive dicendarum hvpou Staseon, vel quibus in Orientalibus partibus communicare debeat, α humillimis apicibus, ut apices accipiat, deprecatur ... Unde dature intelligi, sanctos et erudit0s viros per diversas mundi partes praee- si dieationis, et scientiae lampade coruscantes, n0n 80lum a S. Roma-u na Ecclesia non recessisse, sed etiam tempore necessitatis, ob sidet a corroburali0nem, ab ea adiutorium implorasse. 0u0d regulariter si ut prae sali sumus, ei exemplis docuimus, omnes calli0licae debenta observare Ecclesiae, ut ab ea post Christum ad muniendam fidema adiutorium petani, quae n0n habet maculam neque rugam, et si portent0sa haereseon capita calcat, et sidelium mentes in si de coma roborat, a cuius sancta et Veneranda communione, mullis receu dentibus, nostrae lamen partis numquam recessit Eeclesia, sed si ea Ap istolica eruditione instruente, et eo, a quo est omne donum si optimum, et omne donum persectum, tribuente, Semper suscepit

et reverenda chri S mala. nΑdi ianus I in Epistula ad Galliae et Hispaniarum Episcopos, Petri sidem inconcussam in Petri, ad eius suecessorum Sede conser-

ari ac extra Ecclesiam esse eos, qui ab illius Sedis side dissentiunt, assi mal. et Qui se a B. Petri fidei communione dissociant, relicia 4 heu miseri l) inviolabilis petrae inconcussa firmitate, super lubri- . si ea et arenosa ruralia persidiae domum fabricare festinant. nNicephorus Patriarcha Constantinopolitanus, in Sunodica ad Leo- .uem Papam, persistendum esse ducet in fide Romanis Pontifidibus

tradita, ut quis in Dominiet gregis caula sil Tom. 3 Concit. Lab.

48쪽

- 13 Ven. Edit. col. 3l ): et Vestra fraternitas. . . opportunis sermonibus, a et ipsis quoque verbis nos confirmet informetque, quo vestris et legibus, vostraque sussulli doctrina, in hac fide stabiles, simpli-α ees, et ab omni deseelu immunes persistamus; et universum de-u nique rationabilem nostrum gregem summi pastoris nomine, et et unctione insignitum, intraque ecclesiasti eae caulae septa constiti . tum, manifesta Divinae illius, et Λpostolicao spiritualis doctrinasu fistula ebuccinatione, vocibusque divinis inspiralis in unum eo

u gregemus v.

S. Theodorus Studita, qui anno 826 martyrii palmam consequutus est, in Epist. ad Noreralium, eos a Christi corpore a ulsos esse docet, qui ab Ecclesiae Romanae side, adversus quam ex Christi promissione nunquam portae inseri praevalebunt, desci Frunt: a Testor nune eoram Deo ei hominibus; seipsos leonomach θα avulserunt a corpore christi et supremo verit eali throno Romana. Sede , ii quo Christus claves posuit fidei, adversus quem non a praevaluemni hactenus, neque praevalebunt usque ad conSuium e lionem portae inseri, ora iidelicet haereti eorum, sicut pollicitusa est ille qui non mentitur v.

Hinc marus Rhemensis Archiepiscopus Praefui. Lib. de Diuo tis Lotharii et Teulbergae ) consulendam esse dicit in omnibus

dubiis quis ad fidem, et mures pertinent, Romanam Ecclesiam, matrem, et magistram omnium Ecclesiarum: . De omnibus dubiis etu obscuris, quae ad rectae fidei lenorem, vel pietatis d0gmala pera linent, Si Romana Ecclesia ut omnium Ecclesiarum mater et a magistra, nutrix, ae doctrix est consulenda, et eius salubria mo-e nita sunt leneada. . Docet aulem Lib. de Praedestinatione) huno primatum Romanam Sedem. non ab hominibus, sed ab ipso Christo obtinuisse: et duae non ab homine, neque per hominem, sed peret Dominum Iesum Christum, sicut Petrus et Paulus Apostolatum, et ita et haec Sancta Sedes omnium civitatum meruil principatum v et scap. 2 praeterea scribit, huius Ecclesiae doctrinam pios et

devotos calfiolicos tulissimos reddere: a Piis, devotis, atque catho u lieis hoc debet susticere . quod omnium Ecclesiarum mater Sancta, e catholica, alque Apostolica dueel Romana Ecclesia a. Dissiligod by Corale

49쪽

S. Ignalius Patriarcha C0nstantinopolitanus, in Epistola ad Summum Pontificem Nicolaum I. quae in Actione 5 Octavac Synodileela est, his verbis insallibilem in rebus fidei Romanorum Ponti si cum auctoritatem prosiletur: u Dixit Petro Magno, et summo Ap0K stolorum: Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclea Siam meam, et p0rlao inseri non praevalebunt adversus eam. Tibia dabo claves Regni C0elorum, etc..., Tales enim beatas voces n0n secundum quamdam utique s0rtem Ap0stolorum Principi s0- et tum circumscripsit, et definivit, sed per eum ad omnes, qui posta illum secundum ipsum elsciendi erant Summi Pastores, et divia nissimi, sacrique P0ntifices senioris Romae transmisit. Et ideo a ab olim, et prisco temp0re in ex0rsis haeresibus, et praeVarico a lionibus Eradicatores, et Interemptores malorum Zizaniorum, ele labefact0rum, et penitus insanabiliter aegrotantium membrorum a mulli multoties facti sunt e0rum, qui sanctitatem, ei summam

a Palernitatem tuam illie praecesserunt, scilicet Principis Apusto-α lorum et illius gelum in si de quae secundum Christum est, imi

Haec omnia Patrum ac Doctorum testimonia, qui ante Graec0rum schisma 90ruerunt, abunde demonstrant, hanc in universa Ecclesia sententiam ab ap0sl0lic0 aevo usque ad saeculum nonum e0nStanter Viguisse, Romanos Pontifices in Romana Cathedra divi Petri successores, ex Christi institutione in rebus silet ac m0rum insallibili magisterio fuisse donatos, cui ab omnibus, siFe OVeS, Si eagni sint, poena avulsionis a Christi corpure, parendum est. Exploratum autem mihi videtur, pauca esse fidei dogmata quae amplioribus ac luculentioribus antiquitatis testimoniis demonstrari possint; quapropter quae in medium protulimus, traditionem ex Patrum ac

Scriptorum testimoniis haustam satis ostendunt, neque neceSSarium duximus loga Doctorum qui posterioribus saeculis seripserunt, huc asserre, cum nemo sit qui ignoret, eus Pontificium privilegium maioribus, ae amplioribus nominibus commendasso. His adcensendi sunt

S. Petrus Damianus Serm. 3. qui est de nativit. Ioannis Baptistae, et opusc. 5, Cap. 1), S. Anselmus Cantuariensis Lib. de Incarnat.

50쪽

Innocent. II), S. Thomas, aliique complures.

ARTICULUS III.

Referuntur Monumenta Eeelesiastieae Historiae ad eamdem traditionem confirmondam. Ecelesiasticae Histori ad monumenta pervolvendo satile ostendi potest, quod ab ipso Apostolorum aevo exortis circa fidem, ac disciplinam eontroversiis, ac dubiis ex Oriente aeque ae ex Occidente ad Romanam Petri Sedem relationes millerentur, atque indo lata deerela uti desinitivae ac irreformabiles sententiae, et veluti si mas

regulae haberentur : et quamquam plurima antiquitatis monumenta ob perseculiones interierint, allamen pauca quaedam ad nos venerunt a criticis omnibus tamquam genuina recognita, quae hanc veritatem salis ostendero valeant; quanta nimirum animorum sollic,

ludine, ac humilitate fidei, ae diseiplinae causae ad Summum P0ntificem per id temporis referrentur, ac de iis supremum ac desinit, vum iudicium expostularetur, quemadmodum suis temporibus i statur S. Hieronymus commemorans Epist. si ad Ageruchium plura ad Damasum relata, et ab eodem responsa: et cum in chartis Ecclesiasticis iuvarem Damasum Romanao Γrbis Episcopum, et Orientis Oecidentisque Synodicis consultationibus responderem v. Horum autem initia ab ipsis Apostolorum temporibus Theodoreius repelli in Epistola ad S. Leonem sinter Leonis Epist.) eiusque primum exemplum profert ex Apostolo Paulo, qui tametsi esset pra eo veritatis et tuba Spiritus Sancti, in prima lamen illa do legalsebus c0ntroversia, ut nobis exemplum relinqueret, et ad magnum PFirum se contulit, et iis qui Antio hiae de legali conversatione ambigebant, explicationem ab ipso referret v. Paulus itaquo licet ex divina revelatione quid in illa controversia laret sentiendum, noscoret, Ecclesiae auctoritati obsequium praestans, amanto divino Spiritu Hierosolymam ad Petrum iteraio go contulit. Coaelo illius Lelesiae Concilio non Iacobus Hierosolymitanus Episcopus, sed Petrus uni-Diuitigeo by Cooste