장음표시 사용
31쪽
16 Diss En T. I. PROOEMIIs, gale opus, ipsum accusavit, ideoque sin ponit opus istud citra renun-riationem etiam Episcopo omnino licuisse. Possit tamen ista rc nuntiatio
Episcopatui fuisse adnexa. Exstant ista Synodalia Acta apud Palladii Η, lenopolitani Episcopi Dialogum cuin Theodoro Diacono Ecclesiae Romanae. Quidquid sit de mollibus Asiaticis, Pontica Dioecesis pro suis Episcopis omnino admisi. Etenim Petrum Sebastonum Episcopum ,
primae Armeniae Metropolitam , cum uxore sua, sed ut cum Sorore, cohabitantem, apud eius germanum Fratrem ac Primatem sanctum Basilium de ista cohabitatione detulit dii hae civitatis populus, adl ns Episcopum ex Canone obligari ad plenam castitatem, adeoque ab illo suspecto contubernio L parandum. Et accusationem uti legitimam Omnino admisit Basilius, accessit Sebasten, fratris cum uxore castitatem demonstravit miraculis, atque ita populi scandalum exstinxit. Dixi, Pro D vis: Quod enim Presbyteri, adeoque & Diaconi atque Subdiaconi ductis antea uxoribus uti illic potuerint, lucet ex Gangrensi adversus Eustatium Sebastensem Canone , & ex Anastasio Cappadociae Presbytero, quem quod cum uxore sua, uti cum serore, castissime viveret , tamquam de magno supererogationis opere admiratus est , atque laudavit idem Basilius. Quae omnia habes in ejus vita apud sanctum Amisphilochium Metropolitam Iconien m. Quod plenam castitatem omnis tandem Orientalis Ecclesia Episcopis luis in legem admiserit, lucet ex novella Justiniani Augusti ad Epiphanium Patriarcham Constantinopolitanum lege, quae Presbyteris, Diaconis, ac Subdiaconis permittit ductae antea ustoris usum , eligendum verb Episcopum vult esse professum Monachum, aut certe Clericum, qui neque filios, neque nepotos, neque uxorem habeat, aut illi saltem non cohaereat, hoc est, ipsa ex mutuo consensu non utatur. Et in lege Codicis ad Julianum Praetorio Praefectum de sola Presbyter rum, Diaconorum, ac Subdiaconorum incontinentia queritur, ipsisque selis novas interdicit nuptias: Quod nempe omnes ubique Episcopi in plena viverent castitate. In quibus omnibus se profitetur dumtaxat esse priorum Canonum executorem. Existimo laudari Canones S. Alexaniadri Alexand ini atque Eustalii Patriarchae Antiocheni,& aliarum Diceceston consuetudinem , quae pod tentim ubique fixerunt istam Sanctimoniam. Quae tandem adco prosecit, ut in plerisque Graecorum Ecclesiis solos longa castitate probatos Monachos admiserit ad Episcopatum. Etenim in suo Hierololymitano itinere scribit de Maronitis Ioannes Cato vicus: Omnes a caromtarum Pontifices, uti- ιr rcha, coebbemaoum vitam, or Monacha sisnt Oriunis sanctι , caeseris Presb teris, quod uxo τι sint, ab hac aegnitate exclusis. Et de Chaldaeis Nestorianis:
32쪽
BE LATINI CLERI CONTINENTIA. IIas ineria habent sincti e finis Orabaris quam plurima, ex qustrum cae cum Archia Episcopi tum Epimpi omus eliguntur. Ita servari dicit apud omnes Orientales Ecclesias , & Schismaticas & Orthodoxas. Et sanhmatrimonio assuetis Presbyteris ac Diaconis meritb non credunt castum Episcopitum. Moris originem ignoro: Est tamen antiquus. Et nim ex ipse etiam profanus Photius ex uxoris latere in Constantinop litanum Patriarcham cons randus gradatim, primbfuit in Monachum attonsus. Certe post Nicaenam Synodum paucos adduces Orientales
Episcopos , quos non constet Monachos suilla. Et hinc in suis ad quantum Apostolicum Canonem Scholiis deviat Theodorus Balsamon: Ante sextam Synodum, qua fuis in Trullo Palatii , bcebat Epimpia habere uxorem , etiam post dignitatem Episcopalem, quemadmodum matriamomum ordinamur Presbyιeri ac Diaconi.
Quaestio est , An raptis ad sacrum ordinem, ideoque ante acceptam manus impositionem de sibi impossibili castitatis custodia protestantibus L. f. Diaconis datam unius posterioris conjugii ab Ancyrana Synodo licen. 8.tiam Synodus Nicaena exussiarit' Partem assirmativam suadent Gelasius
Cyzicenus,Hermi Zozomenus,ac Socrates,diserth assirmantes veterem, 'quae Episcopis & cunctis majoribus Clericis posteriores vetabat nuptias, utim fuisse a Nicaenis Patribus probatam. Quod ipsiim in laudatis legibus . in Novella ad Patriarcham Epiphanium , nec non ad Ioanncm Orientalis Praetorii Praescistum lege supponit laudatus Justianianus: Solis Leistoribus dc Cantoribus assirmat novas nuptias licere secundum Canones, a quovis altiori Clerico attentatas, natasque ex ipsis prolis declarat ac facit adulterinas; atque ita supponit Ancyranae licentiae nullum superisse locum. Pontica enim Dioecesis pleno jure tunc stiberat Patriarchatui Constantinopolitano, ideoque & directis ad ejus Patriarcham legibus. Et Trullanae, quae cunctis generatim Diaconis
etiam abstulit istam licentiam, Synodo Pontici Episcopi omnino in
Respondeo tamen licentiam istam a Nicaena Synodo non sui se casatam. Lucc t ex Gregorii Sisensis, Armeniorum Patriarchae, apud Clementem Galanum exstantibus, ad Flayionem Armeniae Regem literis: Dia Sacerdos in Ecclesia nostra, iacui in Roma , cael bem vitam non agat, reiicimus Hos, qui maconos marrimonio jugant. Per hosce lucia hintelligit Graecos: Non utique omnes, sed solos suos Condioecesinos Ponticos,
qui isto posteriori saeculo adhuc utebantur Ancyrana licentia. Laudata enim Epistola est saeculi decimi tertii. Nempe universales generalium Synodorum Canones privatas singularium regionum consuetudines non exussiant. Ita singularem suum, quo inserior Clerus Romam appel- C lare Dissilired by Corale
33쪽
1 Diss En T. I. PROOEMIALIS, letire non sinebatur, morem nec a Nicaenis nec a Sardicensibus Cano. nibus fuisse exussiatum , adversus Zozymum Pontificem sustinuerunt constantissime Africani Episcopi, di obtinuerunt. Et adversiis sancti simum Decretum, quo& la1cis, dc inferioribus Clericis, &non conficientibus Sacerdotibus sacrosandium Calicem interdicere parabat Tr, dentina Synodus, Caroli IX. Francorum Regis Legatio interc siit: Postulamus id feri absique eo quod praejudicium ustum fiat auctoritata 2 P
rogativae Regis Christianissimi, quorumdam in Gasi a Monasteriorum v i j sma consietudini. Quae Praerogativa & conluetudo etiamnum ho die omnino perseverant. Et adversum Gregorii VII. aliorumque Romanorum Pontificum in sacrilega Sacerdotum conjugia Sanctiones, de singulari privilegio reclamarunt Nortwegiae Presbyteri, ipsos ad ejus probatio item admisit, & istarum executionem dillulit Innocentius i II. Ita ergo veteri, lic et per Nicaenam prius Synodum, ac postea per laudatas J ustiniani leges probato castitatis Canoni sese non adstringi creduderunt illi Diaconi Pontici, quibus singularem licentiam dederat Syn dus Ancyrana. Et hinc sortalfh ad alias etiam Provincias, ipsarumque non tantum Subdiaconos ac Diaconos, sed etiam Presbyteros traducta fuit ista pessima libertas,quam per varias leges cohibere debuit Imperator Iustinianus. Et plenh non potuit. Nam consuetudinem , quae etiam Presbyteris toto post consecrationem biennio dabat ineundi conjugii licentiam, fuisse suo tempore antiquam & adhuc grassatam, in Novella ad Stephanum Patriarcham Constantinopolitanum lege testatur Leo
sapiens, ipsamque abolet&circumscribit. Quod ipsum fi cisse videtur Synodus Trullana. Verum nos hic de solis Latinis Clericis agimus,
non de Graecis. δAltera quaestio est, Ex quo sundamento sanctus Silvester Pontifex,
sanctus Alexander Alexandrinus, ac sanctus Eullatius Patriarcha Amtiochenus , a Nit aena Synodo probatam veteri m Ecclesiae legem exi Harint, ac plenae castitatis necessitatem suis Diceccsibus imposuerint λ Et quomodo istud ipsum in illis laudemus, quod in Sebastensi Eustatio damnavit Synodus Gangrentis Etenim Nicaenos Canones esse Dei Spiritu conditos, ac totius mundi reverentia consecratos, ideoque nec amcijori Synodo posse tot vi aut verti, edixit secquenter sanctus Leo Magnus. Et licet non Apostolicus, tamen antiquus Canon habet: Di pus
aut Fresbyter propriam uxorem mquaquam Db religionis, leu servandae' castitatis praetextu abjiciat, si vero ejecerit , excommunicetur. Et nos Latinos ob solutos holce Canones cse damnatos praevaricatores dixit Ph
tius Patriarcha Constantinopolitanus, ideoque non sese, sed nos esse
Schismatis Auctores. Respondeo veterem istam legem fuisse solius Orientalis
34쪽
BE LATINI CLERI CONTINENTIA. Is
talis Eecicliae , ideoque ad nos Latinos non spectasse. Ex opposita fian- Petri lege nos semper viximus : Absit ut Nicaena Synodus ipsi de. rogarit. Alium adduclum Canonem sateor antiquissimum i Vertim ille non uxoris usum , sed ejus dumtaxat cohabitationem , quae cum plena castitate dudum viguit etiam in Latina Ecclesia . aubet &curam maritalem. Hinc enim de Nicaenus Canon solas subintroductas mulieres proscripsit a sacrorum Clericorum domibus, nequaquam antea ductas uxores. inare Sebastenus in Armenia populus. dum Episcopi sui Petri uxorem postulavit ejici, excessit limites , aut rationes habuit pravae suspicionis. Unde & hanc dumtaxat purp3vit Basilius, uxorem non fecit. Haec ergo omnia spectant ad veterem orientalis Eccle. siae legem, qua permissam ab Apostolis etiam novi coniugii licentiam contraxerunt successores Episcopi, 8c quam Pinnus Gnossiorum Metr polita dixit esse imperfectae disciplinae puerile lac, ac meram conniventiam;atque ita non sollim Romanus Pontifex, quivis Patriarcha perficere potuit & abrogare. Sebastensis Eustatius non perfecit, sed Anatho. matizavit: omnium fidelium damnavit nuptias, ideoque suit justissi-mὶ damnatus. Etiam Photius r Avitam enim, non setius Latinae, sed etiam Alexandrinae atque Antiochenae Ecclesiae sanctitatem damnavit sine iundamento. Vertim haec omnia sunt alterius loci.
Latinorum Subdiaconisum 'castis, exponitur. IN secunda, cui ducentos esti,ginta quatuor Discopos adfuisse scribit aeneas Parisiensis Episcopus , Romana S. Silvestri Synodo habemus hunc Canoriem .I Eum Subaeaconorum ad nuptiau ιr- ρομφωμι, C. Sne praevaricatio, prasu serit. Fuisisse dicitur omnium ad Romanum
Patriarcharum t pcchantium Dioecesin Synodus, & per ipsam cunetis istarum Subdiaconis plena castitas imposita. Verum spuria est: Ex mercibus , quas ab Hispania detulit nelcio quis Isidorus, Be per omnem Franciam sparsit Riculfus , tertius post sanctum Bonifacium Archi- Episcopus Moguntinus. Et certe Romanorum, de plurium in vicinis
Ecclesiis Subdiaconorum plena castitas est sancti Petri institutum , d dum post sancti Silvestri tempora extensum ad Afros, Hispanos, Gallos, Siculos, Calabros, aliosque Latinos. Quomodb Siculi Jc Calabri, ad Metropoliticam Romanae Ecclesiae potestatem proximh spectantes. illum Silvestri Canonem non admisissent λ Et Siricii atque Innocentii
ad Hispanos dc Gallos missa adversus Jovinianum ac Vigilantium D
35쪽
-creta edicunt de istis Episcopis, Presbyteris, ac Diaconis : Quod nem
μ generalem de Subdigconorum castitate Canonem Romana Ecclesia necdum edidisset. Quae varietas fuit etiam apud Orientales. Etenim v rerem , novarum nuptiarum interdi stricem , suae Ecclesiae legem ad . Subdiaconos extendunt vulgares Apostolici Canones, Gelasius Coic nus, Hermias ZoZomenus, Imperator Iustinianus, ac Trullana Synodus ; at vero Socrates , .cui favere videntur Apostolicae Clementis Romani constitutiones, ad Blos Diaconos. Lucidd favet decimus Ancyranae Synodi Canon : Etenim protestantibus Diaconis, dc non Subdiaconis facit singularem novi conjugii licentiam. Quod nemphipsim avito jure haberent Subdiaconi, ideoque nec protestatione, nec privilegio egerent. Etiam selos Provinciae suae Diaconos ad castitatem coegit famistus Epiphanius. Verum ago hic de solis Latinis. Latina itaque castitas quoad Episcopos, Presbyteros, ac Diaconos suit ubique universilis, at non ita quoad Subdiaconos. Eos ad plenam
continentiam semper compulit Romana cum aliis variis Ecclesia, v C. a. rum de Africana habit secunda Synodus Carthaginensis: Cumis praeterito Concilia de continentia est eastitatis moderatione tractinetur , gradu isti tres consiriptione quadam casDaris pre consecrationes annexi sunt. Episcopos, Presbyteros, atque Diaconos dicit annexos, & pergit : Omd Ap is docuerunt, cy V Umavis antiquitas, nos quoque custodiamus. Et quinta C. 3. Synodus: Cum de quorumdam Clericorum, quamνu erga proprias uxores, incomthentia referretur , placuit Episcopos cr Pressteros , , Diaconos , IGcundum priora statuta etiam ab hxoribus tantinere. Quod nisi fecerim ab E cle asico removeantur ossicio. Caeteros autem Clericos ad hoc non cogi, sed μcundum umusiui que Ecclesia consuetudinem observari debere. Sunt in Africano codice Canones tertius & septuagesimus, quibus consenat &quartus, disertὸ etiam adstringens Alos ordines Hierarchicos. Et quia hic est Faustini, Potentini in Piceno Episcopi, ac Apostolici ad Afros Legati, suffragium, lucet regulas illas, uti rationabiles consuetudines, d Romana taclesia fuisse probatas. Et quidem sanctus Gr orius Magnus, multorum abusuum in Africa exstinctor, hac in re nihil reperitur immutasse. Ex quo fundamento vigesimus quintus laudati Codicis Ca- non adjungat Subdiaconos , ignoro : Fors in pro, Subdiaconi, legendum sit, Clerici. Ita cogunt textus cohaerentia, & haec verba: Secundum priora tuta. Etenim dc priora & posteriora Afrorum statuta adstringunt selos Hierarchas. Pro dictis vocibus Theodorus Balsamon supponit lias : In Dis terminis. Uices intelligit, volcns olim Latinos etiam clericos non semper, sed selis ministerii vicibus a carnali commercio cessisse. At certum 6 lucinari. Afrorum tamen Subdiaconi servaroi. . - ' semper
36쪽
DE LATINI CLERI CONTINENTIA. Lisemper debuerunt hunc Canonem tertiae Carthaginensis Synodi : Lect .
res, cum Mannos pubertatis venerint, cogantur aut uxores ducere, aut
continentiam profiteri. Rationes enim, quae a lectoribus, longὶ magis a Subdiaconis alterutrum faciendum persuaserunt. Hispaniarum Ecclesia eosdem sermh cum Africana mores olim habuit: Nam & Mauritania Tingitana spcctabat ad illius Dioecesim. Hinc illic etiam quaedam imposuerunt continentiam , quaedam Ecclesiae Subdi conis nuptias indulierunt. Etenim statuit prima Synodus Toletana:
Subdiaconus, defuncta uxore, si aliam duxerit, at osticis removeaetur, Ur C. 4. habeatur inter Osiarios vel Lectores. Qui tertiam acceperat, abstentus biennio, Ponea inter laicos reconciliatus per poemtentiam communicet. Non solum primas, sed secundas etiam ac tertias nuptias palam fatetur esse validas ac
ratas, utpote quas punit, non qua nuptias, sed qua Subdiacono indiga nam bigamiam. Et hinc etiam Toletana sub Richaredo Rege, & Gr gorio Magno Pontifice habita Synodus Blos Episcopos, Presbyteros, C. ac Diaconos castitatis lege constringit. Eosdem istos constringit etiam quarta Toletana, solosque Presbyteros ac Diaconos in Parochiis constituendos git ad Episcopo faciendam quidem virtutis prosessionem. Consenat & primus Canon Synodi Oscentis. At vero Gerundensis Syn edus statuit: a Pontifice ussue ad biaconum, postsiscepti honoris ossicium,
siquis ex conjugaris fuerit ordinatus, semper alterius Frasris utatur auxilis, C. cujus testimonis vita eius debeat clarior apparere. Qui testari possit etiam a
Subdiacono suam Subdiaconam haberi ut Sororem. Statuit pro sela Provincia Tarraconensi. Rus tamen legem omni postea Hispaniae imposuit octava Synodus Toletana. Quidam Subdiaconi non tantum antea ductis uxoribus utebantur, sed & novis se copulabant, is Ferentes hoc ideo bcere, luia beneiationem se a Pontifice nescirent percepisse. Latini Subdiaconi perolam Sacrorum instrumentorum porreetionem ordinantur sine imp sitione manuum: Hinc Hispani illi nullam crediderunt sibi esse continentiae legem , atque ita in secundas etiam nuptias delapsi noluerunt, juxta primae Toletanae Synodi Canonem, delabi item ad Lectores ac Hostiarios, sed Subdiaconi permanere.Nuptiarum expertos compellere ad Continentiam est res ardua ac plena periculi: Hinc enim Apostolus juniores viduas suasit nubere ac generationi vacare.Hinc ergo statuit de laudata Syuodus octava r omni excusationum aescusso velamine, Myrecipimus ob. C. servari, ut cum Subdiacones ordinantur, cum vasis ministerii Benedictio eis ab Episeopo detur, Aut in quibusiam Ecclesius vetustas radu antiqua, sacra dignoficitW consuetudo substare probata, omni penum ab illis sorde mulierum ac fam baritare remota. Quodsi hoc vulnere deinceps fuerinisauciari,mox emniskb paenitentia Merom usique ad extrem τι monasteriis relegandi.
37쪽
Mandat Subdiaconos deinceps cogi ad profitendam ac servandam plenam continentiam, ideo i se imposterum ordinari non per selam instrumentorum porrectionem sed adiungi eertam benedictionis formu-J im, qua profestio ist.i ostendatur ac sigilletur. Haec verba, Scut in quia
Lusiam Eccisus vetustra traist respiciunt Tarraconentis Provi ciae Ecclesias, confirmant lae supra adductum Canonem Gerundent cm.c,ν. ii. Alfirmant castitatem istam csse illic antiquissimam , unaque istam Suta diaconorum in Ordinatione Benedictionem. Quae omnia innovat, de novis poenis confirmat nona Synodus Tolentana. Quamdam varietatem viguisse etiam in Gallicana Ecclesia, lucet ex litteris apud Jacobum Stermondum exstantibus, sancti Lupi Trecensis
& sancti Euphronii Augustodunensis Episcopi ad Talasium Episcopum
Andegavensem : Venerationem Alinum ab hu, quos coniugatos assumsex- in Subdiaconos aut Exo μι, -- esset, si fieri posset, arceri. Qηρ mebus eis non assumi, quam is his postea sub res sensuum varietate cemtari, cum melius si omnes disieptationum causas exclud. : Ut qui non vult in Clericaru generari, non conssitituat in altamo conjugatos. Et infra : Ecs iam obsequiis agraregasos ad secundas nuptiaι transri non patimur , quos postqvum assumpti fuerint, etiam a primis penituι arcemus ; Exorcictas dumtaxat inque Subdia moi. Non solummodo illic erat ista varietas, sed se
inter Episcopos diversae de ipsa sententiae, quibus componendis unam in omni Gallia statui Clericalis continentiae regulam suadent sancti Euphronius & Lupus. Itaque Tricassina&Augustodunensis Ecclesia Subdiaconos arcebant a posterioribus nuptiis , antea contractis uti permittebant. Quam licentiam fuisse passim in omnibus Galliarum Ε clesiis , liquet ex Innocentii primi ad sanctum Exuperium Tolosae Antistitem Epistola : Etenim nuperum Siricii Pontificis adversus His*aniarum Presbyteros ac Diaconos, uxorum ante sacrum ordinem ductarum usum sacrilegh repetentes , decretum extendit etiam ad Gallias,
atque a solis Presbyteria ac Diaconis , de quibus solis Exuperius rogarat, mandat custodiri. Nempe licentia ista Subdiaconis illic semper fuerat, ideoque neque Exuperius, neque Pontifex illam volebant circumducere., . Etiam in Canonica ad Rusticum Narbonensem Metropolitam Epistola sanctus Leo magnus solis Episcopis, Presbyteris ac Diaconis imponit Cap. 43. necessitatem initi antea carnalis matrimonii vertendi in spirituale. Κt de solis Diaconis statuit secunda Arelatensis Synodus: Non ordinentur Di
Cap. Quod ipsum antea statuerat prima Amusicana, firmantve Arver-Cap. x. nenss , & prima Turonenss. Et hinc Epaonensis non Subdiaconi,
sed solius Diaconi via Presbyteri viduam arcet a novis nuptiis, quod
38쪽
DR LATrur CLERI CONTINENTIA. 23 nempe hae solae una cuin maritis vovissent castitatem , & ii conjugii ulu abstinuissent. Hinc ith m plures Gallicanae Synodi solis Episcopis, Presbyteris ac Diaconis interdicunt extraneas Agapetas : Quod nempe Subdiaconis uxore sua utentibus , nulla esset istarum accipiendarum occasio aut periculum. Ad itim respiciunt Synodus Venetica & Aga' Cap. 31. thensis: Trni teri, D ni Subdiacom , vel deinceps qmbus ducem C3p. 39. di amores luemis non est. Respiciunt Trecensis. Andegavensis ac plurium in Gallia Eccletiarum consuetudinem, de qua supra audivimus sanctum Euphronium ac Lupum. Hanc Subdiaconorum licenti.im circumcidit tertia Synodus Aurelia- Cap. a. nensis: Ut nullis Clericorum a SubaeaconoosFra, qui uxores inproposito sis accipere inhibentur , propris , β forte Iam habeas, misi tur uxoriacuod si fecerit, truca communione contenim , iuxta priorum Cavonum mruta, ab Ossicis deponasur. Laudatarum Ecclesi trum, quae Subdiaconosa lolis ineundis inhibebant nuptiis , morem lucidὲ respicit, ipsumque
abolet & circumscribit, mandans illos eti.im ab antea initis continere. Ex verbis, Secun um priorum Camnum sinuta, quidam volunt circumis cisionem hanc non introduci ab hac nodo , sed dumtaxat innovari. At certum est falli. Addume voces respiciunt primae Turonensis Syn di decretum adversus Presbyteros & Diaconos priori suo matrimonio υtentes: tacet a P. om n rufuerit constitutum, ut quicumque Sacerdos vel Levita silurum procrearioni operam dine fuisset comessius, a communione Dominica abstineretur ; nos tamen hinc Uretioni molierationem autabentes decrevi s , ut is altiorem gradum non Uendat, neque sacrificium Des erre, vel plebi misserare nasumat. Suscias his tantum, ut a commmnione non es. iantur alieni. Antiquus Ecclesiae Gallicanae rigor eos, non
Clericali ibium, sed &laica spoliabat communione, id est, degradabat
simul atque excommunicabat: Eum mitigat Synodus Turonica, ducque clementiam confirmat tertia Aurelianensis, jubens immrtiri &Subdiaconis , jam ad plenam continentiam compulsis. Uerum compulsio vidctur non suisse efficax. Etenim quarta Aurelianensis Synodus de selis Presbyteris ac Diaconis statuit: Cum suis antea ductis conjugibus non habeant communem sectum 2 cellulam, ne propter Isicionem carnatis conserti, rei, O maculetur. Qim fecerint.juxta ficos primae Turonensis Synoax Camones ab of is retradentur. Pertinax quorumdam rebellium Subdia ἡ onorum libido coegit dissimulari. tam subvertit quinta Aur Cap. liariensis Synodus: Si quis Clericus post aeceptam benia tionem cujuslibet Dei vel ordinis ad conjugalem thorum jam i illicitum denuo redise praesim seris, HL in dum vita ab honore accepti reaenis, s secut habent antiquorum Parrum Camnes, ab ostio deponatur, ei tantummodo commmone concessa. Disiliaco by Cooste
39쪽
cessi. Innovat tertiae Aurelianensis Canonam , simulque primae Turo nenss. Notanda sunt verba , Fose acceptam benedictionem cujuslibet isti vel oraems : Evincunt benedi Etionem illam, de qua octava Toletana Synodus, etiam in Gallia fuisse appositam Subdiaconalis ordinationis rLtibus, atque ipserum plenam castitatem ab ipla sigillatam. tam a Gablica Ecclesia sorsan Hispania mutuarii. Et quidem major olim apud Hispanos, quam apud Gallos fuit Subdiaconis licentia: Gallicana enim se las antea initas, Hispana autem Ecclesia etiam post acceptum ordinem ineundas nuptias illis permisit. Audiamus, quid ex laudato primae Turonensis Synodi Canone educat pro Ecclesiae Gallicanae libertate illustrissimus Petrus de Marca A
chiepiscopus Parisiensis : Nunc distutundum restat, ta quorum curam pertineat examem silud, an nova lex Eces in i sis nititu vel noxia. Quod uno verbo eviscari potes , nempe ad eos pertinere, quorum interest lehem. ferri aut non ferri, isos ad Ecclesiam Gallicanam in Gassia, ias, M Episcopos caeteros e Ciso, qui conventi publicis interesse sient. Rem satis
apertam uno vel astero exemplo confirmabimus. Siricii ct Innocentis Primi decretatis Epiriolas, quae Sacerdoti sir Diaconis uxorum usum ita inter xersint, ut contumaces a communione abntisvirem, Ecclesia Gallicana non satim ad i in eo capite, quo a communione pelluntur, sed rem Iotam inctio ira temperamis, ut o scio suspensis, communione concessa, ad altiores gradus Uendenae stes adim retur. Quod probatur Canone undecimo Concibi primi Turonensis. An lena Provinciae ac praelertim Dioecesios Synodus Romanae Ecclesiae leges dispensatorie ex causis mitigare possit, est ex
mine digna ψuaestio, sed exemplum istud non facit ad ejus rem: Laudatorum enim Pontificum neuter Hi,niarum aut Galliarum Presbyteros ac Diaconos, per Joviniani ac Uigilantii pseudo-praedicationem
ad repetendum ductariam antea uxorum usum seductos, communione
privat. sed solo gradu. Lucidissima sunt ipserum verba. Uterques cuius est vetustam Ecclesiae regulam, ex qua desumptus est vulgaris
Canon Apostolicus i Epistum, aut Presbyter, aut Ga nus, qui 1ns nicatione , aut perisno, aut furto capim HI, deponatur, non tamen communione privrai . Dicit enim Scriptura: Non vinduasu Dominus bis in id
ipsi m. Quam regulam uti antiquissimam laudatan suis Canonibus etiam magnus Basilius. Et istum duplici poena vindicantem rigorem Turonica Synodus diserth asserit, non a Sede Apostolica . sed a vetustis in Gallia Episcopis promanasse. , Erat ergo Gallicanae Dioecesi proprius,& communibus universalis Ecclesiae regulis adversias, atque ita succelseres Episcopi habuerunt plenissimam mitigandi auctoritatem. Eadem Subdiaconorum licentia viguit in Sicilia usque ad tem
40쪽
nx LATINI CLERI CONTINENTIA.pora Pesagii secundi Pontificis, de cujus decreto scribit ad Petrum Romanae Ecclesiae Subdiaconum, Siculi patrimonii rectorem, sanctus Gregorius Magnus : Ante trienmum Subdiaconi ommum Ecclesiarum Sicilia proh ibiti fuerant, ut more Romanae Ecclesiae nuntenus suis uxoribus miscerentur. Quod mihi durum atque incompetens videtur, ut qui Hum ejusim continentiae non invenit , neque castitatem ante promisit, compellatur a sua uxore separari, atque per hoc, quod absit, in deterius cadas. Unde videtur
mihi, ut a praesenti die omnibus Disivis dicatur, ut nullum Subdiaconum facere prasimant, nisi qui se victurum caste promisiτit, quatenm Er praeterita
mala, qua per 'opositum mentis appetita non sunt, violenter non exuam tur, ct futura caute caveantur, qui vero post eamdem prohibitionem , qua ante triennium facta est , continenter cum sevis uxoribus vixerunt, laudianas atque remunerandb sunt, ut in bono sic permaneant exhortandi. Eos as
rem, qui post prohibitionem factam se a suis uxoribus continere noluerunt, nolumus promoveri ad sacrum ordinem: Ouia nullus debet ad ministerium astaris accedere, nisi cuius castitas ante susteptum ministerium fuemit approbata. Utitur argumento Paphnutii, qui Episcoporum dc Clericorum usque tunc sine castitatis professione promotorum uxores etiam dixit ad ipsam legitime non posse cogi. Pergit Gregorius in litteris ad Leonem Episcopum Catanensem : cultorum relatione comperimus hanc apud vos olim conseiud em tenuisse, ut Subdiaconi suis licite νmscerentur corim gibus. Ouod ne denuo quisquam praesumeret, a Sem Dei nostrae sedis D MM L. E. cono, ex auctoritate nostri Decessoris est isto modo prohibitum , ut qui iam pist. 3 . uxoribus fuerant copulati, unum ex duobus eligerent, id es, aut a suis uxoribus si ab hnerent, aut certe nulla ratione minis are praesumerent. Et quam
tum dicit Speciosus tunc Subdiaconus pro hac re ab administrationis se suspem dit oscio, cst usique in obitus sit tempus Notarii quid gessit officium, or ammterio, quod Subdiaconum 'ortuerat exhibere, cessavit. Tost cujuου obiatum , quia ejm relicta Honorato marito est sectata, a tua eam Fraternitine in
Monasterio cognovimm esse deputatam. Ideos si, ut fertur, eius se maritus ab admini batione suspendit, antea a mulieri non debet ossicere, quod ad secundam conivis copulationem migravit, praesertim si non talu mente Sub-diaeono juncta est, ut a carnis voluptatibus ab ineret. Si ergo ita se veritatem habe, cognosiis, praedictam mulierem de Monasterio per omnia eomenit relaxari, ut ad sevum maritum fine aliqua formidine post remeare. De cae-rreo vero tua Pragemtassis omnino sellicita, ut quos ad hoc jam ficium comtigerit promoveri, hoc quam maxime aeligenter inspiciat , ne si uxores habent,
misienae se cum eis licentia potiantur, sed ad sisnil tudinem Sedis Apostolica
eos cuncta observare constituat. Maritus & uxor sunt una caro & persena satque ita alter sine altero nequit ad castitatem constringi, aut ad coni