장음표시 사용
61쪽
46 DIssin T. I. PROOEMIA LI 1, ε Equitatu filicet iure, ut qua sacris Altaribus rapuisse simorum Dei cinis et incuntur obsequium , Usa hoc δεθιm Episcopo per α minuti s/i capitis sup-pstant fanislinum. Haec prima extensio tuu ad solos Cloicos Italiae. F cham fuisse a Nicolao secundo, per laudatum Petrum instigato, sisibit Ah,6 Berthoidus Constantientis. Et hinc eundem Petrum, jam Cardinalemio 18. Episcopum Ostientem , ad extensionis hujus executione purgandam& Iooi. Ambrosianam Ecclesiam, Mediolanum cum am plissima potestate legavit Alexander Iccundus. Mediolanensis Ecclesiae filium, ac Ambros cinis uberibus subi bitum assirmat se natus Mediolani Pontifex , id e que charitatem hanc suis civibus a se impendendam. Sua istic Acta singulari libro Petrus dcscripsit, & inter alias suas sanctissimas conllit uti nes reliquit illic hu'c articulum : Presster, Diaconm, ac Subdiacomu,
feminam ad fornicandum palam retinens, donec in culpa maeserat, nec officium faciat, nec Ecclisa benisicium habeat, qui vcro non retinet, ct me tu ex humana conditione ceciderit, pia quam mani erium veraciter fuerit,
suspendatur ab octio tantum, donec per poenitentiam satuscem. H ac esse exillimo Decretum , cujus causa Petrus ninarae in fornicatores Clericos
indulgentiae a quibusdam accusatur. Et rever' avito Ecclesiallicae disciplinae rigore admodum recedit istud Decretum : Temporis cal mitas coegit ad dispentationem illam, neque quid sanctius sperari pe militaut imperari. Hus pro hoc Decreto adversitates collige ex Epistola
L. s. Ea ad Landulphum Clericum Mediolanen Κm l . Medulanensis cirustas is pist. io, seditionem versa repentinum notarum minabatur interarum. Pro esticeni sua. foeditate pertinaces Clerici commoverunt populum , suaseruntque optimum Petrum tamquam novae legis Pseud praediatorem lapidari. Et hinc a meliori, qu1m jurata selemniter proscssione firmari Petrus curarat, vita in pristinas Ibrdes sunt poli breve intervallum relapsi,
aientes prosessionem fuisse metu exortam , ideoque non tenere. Adductarum ab ipsis rationum sucos nervose Petrus in laudata ad Landulisphum Epistola resutat. Et haec quidem omnia Decreta suerunt directa ad selos Clericos.
inod a Cardinati Hel debrando, qui postea fuit Gregorius septimus,
inlligatus Nicolaus secundus tandem addiderit Presbyteri, Diaconi, aut Subdiaconi palam conjugati aut concubinarii, non audiri Missam vel alia Divina ossicia,ceu ulla percipi Sacramenta, testatur Berthoidus Constantiensis. Dicit a Nicolao mandatum solis Italis, ac postmodum ad
omnem Ecclesiam a laudato Gregorio extensum. Decretum instat in Romana Nicolai Synodo : Ut nullus Missam auriat 'aeshtσι, quem scit concubinam in biranter habere, aut subintroductam mulierem. Hoc
a se addi dicit ad Decretum Leonis noni. inod ipsum in prima sua
62쪽
DE LATINI CLERI CONTINENTIA. 4.7plusquam centum Episcoporum Romana Synodo confirmavit atque innovavit Alexander secundus. Gregorianae extensionis seriem edicit Marianus Scotus: Hildebraiam , qui cst Gregorim Papa, decrevit praecepto Pe- Annom ApoHob si sinta Clemensis, s Canonibus Parrum per bonum αι, δε- io 7 rei cst Pauli, , Iaum, *noduli iliaticio multorum D coporum, ex contra dicens interduit μν'terti, Diaconibus , omnibu Z Clericis uxores habere, omnino cum feminis habitare, nisi cum eis , crura regula vel Nicaena Synodus concessit. Unde ct de pria Ela Θmdo Legati Papa missi ad Hemicum Regem Romamomum, id eLt, duo Episivi, cum Regina e 1 dem Regis ma-rre , ct universis Sqnodo, cora- Rege, communi omnium Episcoporum in
uia tu, seminas separarum a Cieracis,inmaxime a Fresfieris. Pergit ad annum sinuentem : Plures Clerici subsententia interiucti Aristolici libentius esse voluerunt, quam seminis 2 -πibus cinere. Sed ut per alas c starentur, decrevit 8no a Legaraone etiam hoc anno uι nullus Christianus audiret Missam condiugati Presbyteri. Quod multi Apostolicam excom- . municationis& degradationis sententiam spreverint, contumaciter perseverantes & in sacrilego conjugio dc in Ecclesiastico ministerio , t stantur etiam sanctus Petrus Damiani, Lambertus Schalaaburgensis, Anno ac Simeon Dunelmensis. Et haec contumacia Nicolaum secundum, io 7s- Alexandrum secundum , & Gregorium septimum compulit procedere ad istud posterius Decretum. Addit laudatus Simeon omnium istorum cum suis uxoribus Sacerdotum sempiternam damnationem fuisse Bos, ni militi divinitus revelatamia Incognitus Gregorii adversiam rebellas Apologus ex ejus ad Oth
nem Constantiensem Episcopum litteris refert Decretum : Nos juxta' auctoritatem Saκctorum Parrum in *nodo sementiam dedimus , ut hi qui in cronine fornicationis jacent, Acissas celibrare, aut sc dum moriores ordianes ministrare altari non debeos. Statuimus etiam , ut si is contemptoressu. rint noHrinum , tmo Sandiorum Patrum GHIuutionum, populus nullo modo eorum oscia recipiat, ut qui pro amore Dei est oscii dignitate nonem guntur , verecundia seculi est objurgatione populi resipistant. Ipsum etiam refert in suis Annalibus Rogerus Hovedensis: Gregω ius Papa, Se
vorum Dei Servus, per totum Baiscum Regnum cst Theutonicum debitam S. Petra Obedentiam exhibentibus Apostolicam Benia tionem. Si qui sunt Pre fieri, Diacori, Subdiaconi, qui jacent in crinune fornicationis, interdiciamus eis ex pane Omnipotentis Dei, est a thoritare santa Petri , introitum Ecclesia , usque iam emendor o poeniteant. Si qui autem in peccato suo Anno. perseverare maluerint, nullus vestrum ad officium eorum auscul repraesumat, ior quia benedictιo illarum vertitur in maledationem, cst oratio in peccatum. Similem Decreti Ermam resert Simeon Duneis sis. Non sun Linmen
63쪽
43 DissERT. I. PROOEMIA Og, ipsum , quod latet aut periit, Synodale Decretum , sed litterae eius exscutrices. Aliud ipsuper ejus de hac re Decretum laudat Lambertus
Anno Schanaburgensis : Hiluehandus Papa decrevit, vi quis omnino ad Sia 7 . cerdotium admittatur , qui non in perpetuum continentiam vitam coebbem profitearur. Aliud item extat in quinta ejus Romana Synodo : Si quis Episcopus fornicarionem Tresbyterorum, Diaconorum , eu Subdiaco rum,
precibus vel pretio interveniente , consenserit, vel cemmissam Abii comperiam authoritate sisi of u non impugnaris, ab osticis si fenuatur Rcete Marianus Scotus ait Gregorii Decreta ex Patrum Canonibus processisse. Etiam Lambertus Schaisaburgens s afirmat fuisse consormia antiquorumCanonum institutis.Quod ipsum in Epistola ad Lucium, sincti Juventii, Ticinensis Praepositum, multis ostendit Urbanus secundus. Agunt in illos, adversum quos in litteris ad sanctum Annonem Coloniensem Archiepiscopum scribit ipse Gregorius : Novit Fraterni- M tua , quia praecepta haec non de nostro sensu exsculpimm, sed antiquorum Patrum Sanctiones, Spiritu sancito praedicante probarin, o cii nostri necessitate in metum propalamus, ne pigri servi subeamus periculum, si Dominicam pecuniam, qua cum foenore reposcitur,sub silentio ab ondamus. Quamquam L. . Ep. sandia Romanae Ecclesiae semper licuit, Iisnpers licebit contra novitreor. increscentes excelsus nova quoque Decreta aut remedia procurare, qua rasionis
est authoritatis eiula judicio, nulli hominum fas fit refutare. Quidam Scioli, Hincmarum Remensem secuti, garrivere Romanum Pontificem obligari ad servandos Canones, nihil nisi ex antiquis Canonibus haustum Posse praecipere, ideoque nova haec, Gangrensi Canoni & longissimae consuetudini adversa, Gregorii Decreta esse nullius ponderis. Reponit iple Decreta sua esse omnino hausta ex isto sonte: Addit Romanam EGclcsiam ad istam hausturam non obligari. Lege Authoris incogniti, quandoque tamen cespitantis , pro Gregorio Apologiam. Gangrensem Canonem supra explanavi.
Exponsentur varia adversum hae Gregorii Decreta contradictiones. ΡRimus Gregorianorum Decretorum hostis insensissimus fuit Belgii nostri Monachus, Henrici quarti Imperatoris partes secutus, Sigi-Anno bertus Gemblacensis, scribens in stro Chronico : cir oram Papa uxorinosior . Sacerdotes a Divino oscio removit, ct laicis Missam eorum interdixit, novo exemplo, ut multis visum est, inconsiderato praejudicio contra Santilorum Putrum
64쪽
nκ LATINI CLERI CONTINENTIA. 43 Patris sinterum , scri erunt quod Sareamenta, qua in EccUla sunt,
renser operante eorumdem Sacraamniorum essectum seu per bonosse per malosistra Dei Eccis in iuspensentur. Tamen quis Spirum sin tau mustice in v v s, nec meruis bonorum Dispensuorum a tisicantur , nec peccaris malorum artenuantur, unde est lae qui bapti u. Ex qua re grave oritur μα-dalum , ut nullius haeresis tempore Iaiata Ecia a Praviori Se mare fissa Iu, his pro se tria, illa contra a trinis agenribus, pino continentiam faucis renenetibus, ahquibus eam causa quaestus Ur jactantia Innulantibus . ninitis incontinenetiam perseris, set multiplDisri adasteris cumulantibus , as hoc hac oportunitare lauis insuriensom contra sacros Ordines, Urse ab omni Ee-elesiastica subjutione excutientibus, Luci sacra musteria temerant, de his aes putarit , infantes bapt it, sorduis humore aurium prosino Oiso Ur Chris
te mentes , is extremo vita maticum dominicum assarum Ecclesia
obsequium sepustura a Presbyteris conjugatis accipere parvi pendum, iaciamas Pressteris deputaras igne cremant , ct ut in uno catera perpendas , laici carpus Domini a Presbyteris coniugatis consecratum sape piassus conculcaverunt. Ursanguinem Domin. volanimiae effuderunt, or musta aba contrajus Ur 1.M in Ecc4ssa, hac occasisne musti Pseud magistri exum gentes m Ecclesia profanis novitatibus plebem ab Ecelsastica Asillina avem terunt. inae omnia verbo tenus ad eundem annum ictibunt Matthaeus
Parisiensis , Radulphus de Diceto , 6c Thomas alfingamensis. Eodem scrupulo laboravit Lucius, sancti J uventii apud Ticinum
Praepositus, existimans Decreta haec adversari san sto Augustino, adve sus Donatistas constanter tradenti Christiana Sacramenta a profanis inistra Catholicam communionem minis bis non pollui , & per Sanctos ac po impios tradita aut consem esse aequὲ sancta, atque ex omnium manibus posse sine contagio seu osh participari. Pleud Apostolorum, ex invidia & carnali contentione Evangelium aut Sacramenta dispensantium , ministeria esse sancti & με accedentibus fructuosa scripsit etiam Apostolus Paulus. Respondit vero Urbanus secundus: Consem aut data per incontihentes Presbyteros Sacramenta propristi quidem habent virtutis dignitates, sed agentums vel se ipientibus contra Romanorum Pontis cum instituta, Ut forte sta morte interveniente , ut te ne fine baprasmate
vel communione quilibet humanis rebus exciaat. Eo, inquam , in tantum obsunt, ut veri t Idololarea, quo-- peccatum ariolaias est repugnare,
ct quasiscelus Idololatria nolle acquisere. Quod a Presbyteri. Episcopi, Metropolitae , Primatis aut Patriarchae, Christianam fidem aut sacros nones palam cum Ecclesiae scandalo praevaricantis . communione sit
licitum, imo & quandoque jussum retrocedere. notissimum est in lege G Christi,
65쪽
, o D IssERT. I. PROOEMIALIS, Christiana. Quanto igitur magis id liceat & oporteat ad iussum Romanae Ecclesiae λ Omnis contra jussiim istud inita, presertim in divinis
Sacramentis, communio est contagiosa, & attramo peccati alieni. Redis tamen Gr rius septimus legem hanc vighre jussit in solis Presbyteris, Diaconis atque Subdiaconis publich uxorem aut pellicem habentibus rQuod enim ex dubio crimine, quousque accedat Superioris auctoritas, nemo possit sui Episcopi aut Presbyteri declinare communionem , sta-L. 3. tit. Synodus Octava.Et istam Gregorii legem etiamnum hodie vighre in . Clericos palam concubinarios, lucet ex Lucii tertii Pontificis Decreto , quod suo Codici in seruit Gregorius nonus. Fateor tamen horum Decretorum occasione Latinam Ecclesiam fuisse scandalotissime turbatam. Utique a Presbyteris omni Ecclesiastico ministerio, imo & coelorum regno potius, quam suis uxoribus valedicere malentibus, & barbarich ubique tumultuantibus. Plures omni ministerio valedixisse, testatur in litteris ad Cunibertum Taurinensem Epist pum S. Petrus Damiani, affirmans ac dem stransvaledictionem istam fuisse sceleratissimam Apostasiam. Crediderunt se posse uti gratia, quam Siciliae Subdiaconis, dum ad continentiam coegerunt', permiserunt Pelagius freundus ac Gregorius Magnus; alterninivh dumtaxat imp rantes aut abstinere ab uxoribus, aut ministerio ces e. Verum erat causa valde dispar. Etenim Siculorum Subdiaconorum conjugia erant legitima & Canonica, ideoque per novam sanctionem non poterant i vitis auferri. Qualiter adversus Petrum Damiani, Alexandri secundi Legatum, Mediolanenses, & adversus hominem Grinorii septimi De. creta laudantem grassati fuerunt Clerici Cameracensre , supra est dictum Qualiter Germani Clerici Sigistidum Archiepiscopum Mogum
tinum , eadem Decreta publicantem, ex Ersordiens Synodo expulerint,&propemodum trucidarint esert Lauibertus Schanaburgensis. Eadem
passum dicit in Moguntinasquentis Anni Sypodo, & pergit: Sic idem in aemula superarus Arehiepsum stituit ι deinceps tab-rino, μν ἀρηιω- , Romano Pontifici 'linquendum, ut causam, quam Dura ipsimul liinprans sis , iste per in , quando ct quomodo viael, peroraret. Musmodi Re tinnia aeceptis Gregorius ab aliis etiam Episcopis adeo ut& ipse lassitus respo/iderit suorum Decretorum per Germani - executoribus Passaviensi Episcopo dc Abbati Hirgauetiens:
Facit nobis ut in praesentiam , tum tum etiam pris' Maeorum impiam, Diacet
Aferre. ita coegit quem in Brixinenfi
66쪽
n E LATINI CLERI CONTINENTIA. sIeonventiculo degradandum fuisse illum a conjugatis Presbytcris incensum & persuasum , testatur in libris de gestis Fredeiici primi Imperatoris Otto Episcopus Frisingensis. Per sanctum Lanseancum Cantuariensem Archiepist opum in Amglia, dc per Hugonem Diensem Episcopum in Gallia, suos Vicariosci Legatos, Decreta sua Pontifex est potentissimε executus. Et quidem Lanseancum Guillelmus Rex, Hugonem quidam Gallicani Epis opistrenue adjuvarunt. Foetere perstitit sola fere Germania,quod Henricus Rex foedaret ac impediret omnia, & plures Episcopi, praefertim Guillelmus Ultrajectensis, scelerath ipsi adularentur. Sigifridus Moguntinus a contumacibus Presbyteris in negligentiae sem num actus dormire pergebat. Hinc sancti Annonis Coloniensis, wicelini Magdeburgensis, Burchardi Halberstadiensis ,& paucorum si--
milium Episcoporum etelo Gregorius adjunxit operam Rudolphi ac Ber- tholdi, Ducum Sueviae Sc Carentiae: Etiam Alberti Namurcensis,& Roberti Comitis Flandrensisti Flandrensium enim Presbytcros fuisse longεDrdidissimos&Episcopos negligentissimos,imbqu., sis olludente docent Papales litterae ad laudatum Robcrtum & Comitissam Adelam. Etiam L .. Ep. per zelo ses ac sibi fideles Monachos curavit Pontifex iba Decrcta diis Io.& I. vulgari. Et hinc nata esst bina impurorum Episcoporum & Clericorum querimonia. Primam riseri Pontifex in litteris ad laudatos Duces Ri dolphum ac Rutholdum : Si contra vos, q--o cis vestri Aum L. a. esset , aberamumire incipuent, hoc iis re ardete, ut vestram ct putilistis rem non impiarentes, de injuncta vota obedientia ad nos nobisecum Mulvituri veniaris. Uti ad verius quintam Synodum rebelles trium capitul rum defensores Pelagium primum , Nars tis Comitis armato brachio ad ipsos Constantinopolim deportandos usum, de violata Clericali imis munitate 8c motis Christiano tempore persecutionibus, ira etiam Gregorium septimum Hrnicarii Epilcopi de Clerici accusabant. Et uti istis
magnus, ita his res,indit noster Gregorius r .Romam veniam nobis mo minuri Alturam querimoniam producit impurus auctor c.hronici Augustensis r G magi sus requinis sterie disturrentes maximam ubique Anno seminant discordiam. Papa Decretum enorme de continentia cierisorum per 3ο7ν. dilaicos divulgatuΥ. Sacerdotes a laicis pro connubiu miserabiliter ejiciuntur. Fas cst nefas, promisiua omnia, confusa. Emissos a Pontifice Monachos vocat Gyrovagos. Eorum unus fuit Magenoldus, regularis Clericus,
quem ob smilem gyrationem fuisse a scortatoribus Clericis oravissima Anno passum scribit Berthoidus Constantiensis. Ex ipsis item fuisse existimo ios
illum hominem , quem Cameracenses vivum combusserunt. Eorum
67쪽
Clericos nimium inflammasse, atque ita dedisse insani , ut ipserum personae , & data ab ipsis Sacramenta scandalois tractarentur. Etenim similem Florentinorum Monachorum, sui de Simonia dosamati Episcopi Sacraenenis aversantium, excessum describit in litteris
ad eamdem civitatem sanctus Petrus Damiani: Ad Commoracias meos inlaurum transfera, a quom pro to procedere notam hanc jurganium teriam Mn lino. Disunt e , quia ab hullusmia, Sacerdotum nec Chris confici, nec Eccle isdicari, nec ricalia ura conferri, nec Missa rumulis umquam tempora potuerunt selem ia celebrari. Et tam haec impudenter a legant , amno toto compulerim in tribus Plebibus sine con fersone Chrismatis catechumenos bapti ri. Sed cum Cisseus procul dubio denominetur Aci mare, nil abud tollunt Baptiseno nisi Chrseum, qui Chrseminis Dbrem
hum Sacramentum. Et cerae si me foὸ non nuta umquam haeresis in ramam nrevis audaciam, ut a Baptismi lavacro Chrisma, hoc en, a Cis
fiam Christum Amidere praesumasset. Hoc ipsum, aut quid simile possint praedicasse missi a Gregorio Monachi, ideoque a Chronico Augustino Gyrovagi, a Sigeberio Gemblacensi fuerunt dicti Ecclάae tutator Quod pro sacro Chrismate quidam usurparint aurium sordre, fabulam
existimo aut imposturam. Adverte interim haereticam Lutheranorum&Calvinistarum, Chrisma a Baptismo separantium, imb omnem sacram Unctionem blasphemantium, audaciam esse adcb novam, ut eam usque
ad sancti Petri Damiani aevum Ecclesia ignorarit. . Imploratum Regii brachii auxilium peperit & aliam in Anglia miseriam, de qua Guillelmus Malmesberiensis e Presbyteros comitis Lond, nrisis, quia ante sancti Ansem abscessum seu exilivmfuerat celebrarum, violatores, qui pose Concilium miserculas Am M suis vel introduxerama
recentes, vel revocaverant vetcres, Rex HeWiciu primodiscrimine pecunia Elare meduabatur. Id vero is seismu ferendum non arbitratuι Regi
scripsis, ut ab hac exadiisne remperaret: Quod Ecclesiaticora- minissi, rum Gi- , Epimporum, non secularium corrui debeant instantia. Ille eam si a dignantem accepit, Miter resin a venturum proxi- in Normanniam, si quid deliqussit is tacta , per rim emendaturum obeduntiam. Et Matia ... Parisiensis : Rex e getlarum Henr- unuis Concilium magnumilis. -Londonis da Saceriorum focariis prolabenta. e querunt Concilio
68쪽
n E LAT NI CLERI CONTINENTIA. 3ἐas ominum o sis pareret deceptis Praelatorum,.depressio Sacerdotum. R enim in Clericorum crimina nequit esse judex , obediens dumtaxat ab Episcopis invocatus seu jussus Ecclesiastici judicii executor. Tunc fictum existimo, quod addit laudatus Malmesberiensis: Disivis aliuillas focaridum redemptrices pecunias vel concedeambin , vel metu Alem Dum tenentibus, in seis Radul aereasi Episcopo Ἐκ Pontificassi e-LAri nequirit. Per totam Aiadem Dioecesim iuvina va σε Ocia , EcclesiarumIanuas praecepis I fimis obmui, talionachorum cantum non inhibens, sed tamen tacis avsitum arcens. Facti atrocitas Regem inflexis , raseli, quoῖ mentis inconsiderara homini , eensium Presbyterorum in egeret. Eum
postea selum uti verum Episcopum , caeteros spernens, timuit, dilo xit , honoravit. Quo exemplo & alii tandem Oscopi censum istum dermiis manibus paulatim efestucarunt. Sordidissimum, a Gregorio se timo quam meritissimh damnatum, quaestum varii postmodum Epis coin ac praetatim Archidiaconi sibi appropriarunt. Et hinc sanctum Anselmum, qui quaestum istum non soli Hirico Rmi, sed & cunistis Fol. 3x; Angliae Archidiaconis ac Decanis rigidissimh interdixit , merito laudat . Rogerus invedensis. Hasce omnes Gregoriani Decreti luctas Urb nus secundus , Paschalis Ireundus, Calixtus secundus , Honorius secumdus , ipserumque L ti & Synodi vari h adjuvarunt. Et iam ab Inn centio secundo sitisse Leodii sectam ex Lotharin s& Transrhenanista piscopis Synodum , damnataque haec sacrilega conjugia, testatur mym l. rys. num Belgii Chronicon. Vertim Hydra semper revixit, & numquam
omni rapite potuit truncari. Hinc tandem in Romana sua Synodo si tuit idem Innocentius e Decernimus in ii, qui in Ordune Subdiaconatus er Syra uxorem duxerint, aut Concubinas habuerim, incis atque Eccle- stico beneficio rare mi. Ad haec Predecessorum nostrorum, siregoris septimi, Urbam ct Pa alis, Romanorum Paniscum, vestigiis inhaerentes praecipiam ε, μι - ε Assu eorum audiar, quos uxores vel Concubinas habere cognoverit. Ut autem Lex continemia, est Deo placens munditia in Eccl si is per is ct sacris Ordinibus duaretur. statuimus quatenus 'sopi, Cano. SPresfieri, Diaconi , Subdiaconi, Regulares Canonici, Monachi, atque 7 vers professi, qui Sanctum transiredientes Propositum uxores Issi cumiare praesumserint, separantur. μνbmiab nam, Copulinionem quam comtra Ecclesicrum Regulam consevi ese eonirarum, matrimonium non esse censimus. etiam ab invicem separati pro tantis excessibus condignam po mitentiam agant. Sacrilega ista matrimonia reddit ac declarat irrita: Hoc addit sit pra Decreta laudatorum suorum Antecesibrum. Lucet α confirmatorio Eugenii tertii Canone, edito in Synodo Remensi : Quis comrmentis, Deo placens mundula in Eccina eis persems est sanctis Q ibus
69쪽
inhaementes statuimm, quaremia Disivi, Presfieri , Diaconi, Sub- Cino. 7. diaconi, Regulares Canonici, Monachi, atque Conmersi professi, qm Sacrum reanybedientes Propositum uxores Abi copulare praesumserim , separentur. EJUmodi namque Copulationem, quam contra Etabiasticam degul- comstas esse contrinam, maιrimonium non esse censemus. Qui etiam ab invicem separati pro tantis excessabus condignam paenitentiam agam. Id usum quoque de Sanctimonialibus , si, quod absit, nubere tentaverint, observare praeciaphnus. In novari a se cicit sistius Innocentii secundi Decretum , quod nempe Gregorius & ejus Successores damnassent quidem ista conjugia, non tamen lucide irritassint. Exprimit & Sanctimoniales: Quod enim eas Innocentius non expressissct, irritantem ejus legem quidam garrie bant ad ipsas non extendi. Et hinc nulla deinceps apud sacros Canones est memoria Episcopalium, Presbyteralium, Diaconalium , aut Sub diaconalium conjugiorum aut uxorum: Eas in sua Lateranensi Synodo Alexander tertius vocat mulierculas . quem Successores sunt passim
Hac via decrevit malum, non tamen suit plene extini hum. Etenim .dudum post Eugenii tempora scripsit ad Andriam Lundensem in D nia Archiepiscopum , suum per St pte mirionis Ecclesias vicarium ac L. Ep. Legatum , Innocentius tertius : Postulasti, utrum Sacerdotes Sueciae in Iois. publicis deberes tolerare conjugiis, qui super hoc se asserunt cui iam summi Pontificis privilegio communitos. Quoa nec communi jure , nec conlueritudine, utpote exsussi ita per Innocentium secundum , possent foedas nuptias defendere, Apostolicum privilegium allegarunt. Hinc pergit Pontifex : De Presbyteris Sueciae eertum non possumus dare responsum, nisi viderimus privilegium quoά praesentant. An privilegium habuerint atque exhibuerint ignoro; partem negativam persuadere possint verba Joan- . nis Magni in historia Gothorum & Suecorum : Presbyterorum filia in Go-. thia semper fuerunt viissimi Vimati, eo mi patres ob laesa honenatis in .miam non minus contemptibiles Oecti velut sar infatuarum conculcabamur.
Haec palam edicunt ista conjugia ex. pravo abutu, non ex Apostolico privilegio fuisse. Eadem pravitas usque ad eadem tempora perduravit in Dalmatiae ac Diocliae Presbyteris 3c Subdiaconis, exstirpataque primum Anno fuit per Joannem Capellanum & Simoncm Subdiacon tim Legatos lauri py. dati innocentii tertii. Ipsorum Synodum Abrahamus Betovius suis Amnalibus inseruit. Honorius tandem tertius in Ecclesiam introduxit Religiosos Mendicantes, quorum Meto verbo & exemplo malum fuit radicitus ubique evulsum.
70쪽
DE LATINI CLERI CONTINENTIA. 3 3
Exponitur a d contra sacrilega hac conjugia remedium. R Emedium hoc edicit in vita sancti Petri Damiani Ioannes Mon
chus: Ex sancti Petri Damiani ben Pio es quod niatricum Ecc MC. s. dirum cierum per Romanam provinctium tundit sibi contiguum congregatum in ficimus, eos , nonnusta Canonici risus vestigia imitari applaudimus, qui relictis obm cundiu Canonicis issetistis, cst a communis visa ordine pro sus recesserant , ct in singulis laribus una cum mutieribus saeculariter degebant. Fortavi eatenus se impudenter studeras, ut nuptia Presbyterorum nihil discrepara viderentur ab ambulone saecularium. Sanm Rigoberti pro reparanda Clericali castitate institutum , longε effracissimum , ideoque a Pippino Francorum Rege ac ejus filio Carolo Magno omnibus Occudentalis Imperii Ecclesiis impostum , plurimis in locis per caulas ex Fo mosi Pontificis calamitate natas defecerat, atque ita redierant laedae nuptiae Sacerdotum : Hinc ad haste eliminandas istud per omnes Romanae Provinciae Cathedrales Ecclisias reparare studuit laudatus Petrus Damiani. Quomodo Fanensis, ac praesertim Velitrensis Ecclesiae incorrigibiles Clericos , non dumtaxat ad communem, sed & ad sanistissimam vitam reduxerit, docent ejus litterae ad nescio quem Archiepiscopum , & ad Clericos Fanenses. Singulares Clericos passim a saecularium L conversatione de inconditis moribus non discordare, curis saecularibus io. & l. indifferenter inservire, ab otiosi sermonis ineptiis se non compescere, x. Sp. s. terrenae concupiscentiae flammis servere, & aliis insuper subjacere vutiis ac vitiorum periculis scripsit ad quemdam Episcopum, cunctis assidue Clericis praedicavit, atque ita pedetentim reduxit ad vitam comm nem. Eli im Ecclesiae Mediolanensi imponere conatus est, suis illic pacificatoriis ac reformatoriis Decretis inserens hunc articulum : Clerici iuxta Ecclesias, seripost, habitare cogantur. Eandem tunc Lateranensis
riclesia suscepit : Susceptam fuissejussu Alexandri secundi, si quidem sub lancti Augustini Regula, testatur in Romano Bullario prima Epistola Anathasii quarti. Omnium prima vitam istam in Italia tunc suscepisse videtur Ecclesia Lucensis: Quod enim per Leonis noni ac Vidi ris secundi auctoritatem susceperit, testatur in compulsoriis ad ipsam retinendam litteris Gregorius istimus. A sancto Romualdo haec didicerat Potrus Damiani seribens in ejus vita: Constituit vir sanctus rim L C: 3s. dus plures Canonicos Ur Clericos, qui linorum more saeculariter habitabant, Praepasiis obedire, communiter ωcongregatione vivere docuiι. Laudatus