장음표시 사용
581쪽
detur, quam quod in aliis , Tugnastu pariter Franu , qua cuti
Francicum autem hoc bellum, in quo ab Aetio & Maioriano cur Clodione rege pugnatum est, plerique omnes ad Felicem & Taurun Consules, Christique annum cDxx VIII. referri volunt. quod eo anno Prosper & Cassiodorus partem Galliarum propinquam Rheno quam Franci occuparant, Aeti j Comitis armis receptam tradant. Verum qui potuit Maiorianus tune adeste, & tam acriter dimicare, quxxx. post annos in hoc suo consulatu iuuenis erat 3 Deinde prior ill ex pegitio ad Rhenum, haec nostra ad Atrebates & Helenam vicum cuius nunc quoque in pago Atrebatensi ad Caucium amnem vestigii
restant. nam Hedinum vetus vocant. Certius ergo, haec gesta viderpost annum Christi cox L v. quo tempore narrant cum Gregorio SSigeberto Annales nostri, Clodionem e Thoringorum finibus egressum, protritis Romanis qui cis Rhenum erant, in Carbonariam syl uam venisse, Tornacum de Cameracum urbes, aliaque mox omnia ad Somonam usque fluvium occupasse. Constat enim urbes illat Atrebatum agris proximas esse. Quare cum in hos quoque postea peruaderent Franci, ab Aetio inhibitos, de hac quam Sidonius laudat victoria repressos coniicio. Rue I Minus A Rc E CEREBRI J Graphica veterum Francorum descriptio; qua non solum oris habitum, cultumque omnem persequitur, procera corpora, rutilos crines, caesios oculos, pronas in frontem tonso occipiti comas, tenues raso vultu barbas, vestes strictas & singulos artus exprimentes, nudos poplites, latos baltheos sed propria etiam eorum arma, pugnandique modum, d infractos bellis animos commemorat. Armorum genera Francis ea
dem tribuit Agathias lib. D. secures scilicet, & breues hastas, quas anconas vocabant. Dictae & secures ipse ab eorum via Franciscae, ut notat Isidorus, de Gallici Annales in Clodouaei rebus ostendunt. Bellicam vero Francorum virtutem asserit & Iulianus Imper. qui bellico- sillimos Germanorum Francos de Saxones facit in Encomto Constant ij, de Magnentio loquens, in cuius castris utrique militabant. ολου- ει - ο ιυγγενῆι αμμαχι πυγιο misi Φώ-ι 6 Σάι νις, Hr υ γ
rus vitio interpunctionum. Pugnant, inquit, omnes pro principe. pro se iam pugnat Maiorianus, ut pote princeps futurus. Quod si princeps futurus est , iam illi seruiunt omnes victoriae tuae. '. IV V E NI M SP I R IT v s ARMAT J Ricimeri, valliae, ut in Anthemiano dictum est, regis Gothorum ex filia nepoti. v . ' 'i C PAUCA RE F E RT J Quem occidi suadebat uxor, satis habuit Aetius Maiorianum inlicia priviare, domumq; remittere.
582쪽
nde in aulam postea, mortuo Aetio euocatus est a Valentiniano. Ita saluti illi fuit, quod eius exitio parabatur. Pni N cIPIs INTEREA GLADIO J Caesus est a Valentinia- 3os. no Aetius anno cDLiv. sequenti anno Valentinianus ipse ab Aetii δε- miliaribus. Iam tum ergo regnare, inquit, poterat Maiorianus. Sed felicitatis fuit tanti sper differri, ne illo regnante a Vandalis Roma ca- peretur. Fuit & gloriae, imperium a Maioriano prius restitui, quam suscipi. Nam Caesares plerique reli in sibi ab aliis solium occupant: hic nouum quodammodo post varias clades fecit, ut olim Vespa
SED NE FORTE LATRONis J Genserici. quem amplias me-31 . tuendum negat: ut qui luxu cum suis, tanquam Annibal ad Capuam , iam nactus&eneruatus, sola Afrorum militum virtute nitatur. Hoc
enim est quod queritur Africa, in se armari viscera sua, se parere quos patiatur. Aliter aliis visum sentio, qui haec ad Bonifatij proditionem referunt, & ad filios Genserici, quorum iugum aliquando passura sit sed de quibus loquatur, ostendit Libycarum gentium enumeratio , quae sequitiir. A n a v c E J Arzugum regionem Orosius eandem ait suisse cum Det. Tripoli prouincia, in qua Leptis est magna : quamuis, inquit, A u-go per longum Africa limitem generaliter dicantur. Quod sane verius Puto : cum Arzuges a Tripolitanis perpetuo distingui videam, ut in
Synodo Africana can. xvi. &xix. &ab Augustino epistola x L viri.
qui interiores ad meridiem esse docet, hoc est in limite ipso Anicae. Publicola Augustino epist. CLiii. In Amugibiu, ut audiui, Decurioni qui limiti praest,.vel Tribuno selent iurare barbari, iurantes per δε--nes Des, qui ad deducendas bastagas pacti fuerint. In Aurelii verbEpiscopi Carthaginiensis epistola contra Caelestium de Pelagium Azuaitana prouincia legitur pro Arzugitana. His 1 Ac ROMA REFERT J Africae precibus Roma ita re- 3uer. spondet, ut venturum ad ipsam liberandam Maiorianum spondeat, . sed vilendam ei prius Galliam esse, quae ab interitu Valentiniani iunioris per annos xxvi. legitimum Principem nullum viderat . ubi tacite Honor ij, & Plac. Valentiniani socordia non sina uiat, qui Rauennae fere mamibus inclus, barbaris prouincias lacerantibus omnia pes
sum dederunt: cum alter ob inertiam, alter ob aetatem moderatori-tius Merent.
sim metri causa. vetus Inscriptio Constantinopoli supra aurcam
Haec loca Theudosius decorat post fata tyranni. unca secta gerit qui ponam construit auro. I
583쪽
Theodosii auctor est Gratianus, quo imperium acceperat. auctori frater Valentinianus, cui gulam qui fregit Albogines , idem sibpostea, cum Eugenio tyranno victus 1 Theodosio, mortem consciuit, septimo fere post anno quam Valentinianus a Maximo fugata imperio per Theodosium restitutus fuerat. Auctores ergo dicti, quVel generis, vel opum, & honoris parentes aliis fuissent. Sic Hadriani auctorem Traianu in appellat Spartianus, luliani Constantium Senatus apud Marcellinum lib. xxi. per quos ad imperium evecti suerant. Sidonius ipse Apollinarem auum auctorem suum vocat in epistola quae eius epitaphium continet. Panegyristes vetus in Genethliaco Maximiani. Itidemque , Maximiane, Hercu&ου tum auctor, ci . inter homines esset, terras omnes ct monstra p.rcauit. Ita enim legi debet. Auctorem Maximiani Herculem facit, ut paulo ante Diocletiani Iouem, quod ab illis orti videri voluerint. Symmachus deniqulib. x. cpist. xxii. &LVI i. cum Theodosii eiusdem auctorem commemorat, eius patrem intelligit Theodosium Comitem. quem Africanum 5e Britannicum ducem nominat, ob bellicas lauros, quas avtraque gente retulerat. Verum hic generis auctor Theodosio, imperi, Gratianus. 37I. IAM TEMPUs AD ILLA J Haec pars altera Panegyrici, iqua redit ad partes suas poeta, & reliqua Maioriani gesta, post quaremersit ex priuata sortuna, exequitur. ac primum duplicem eius victoriam. Vnam de Alamannis, qui per Alpes Raetias delapsi nongertos e suis ad praedam immiserant. Hos Maiorianus nondum Imperator, sed iam Magister militum, directo in eos Burcone prostigam Res itaque peracta mense Martio anni coLvii. Nam ex incerti chrcnici auctore patet, Constantino ac Ruso Cossi. pridie Kalendas Ma tias Magistrum militum factum D isse: purpuram deinde Kalendis Aprilibus suscepisse.
3 c. PE RQUE CANI CAM post Campi Canini in ea Raetiae olfuerunt, quae Liguriae contermina est. situm docet item Marcellini lib. x v. Ad quem procinctum Imperator egressu, in Raetia , campoque venit Caninos. Et ne ambigi queat, indicio est Bilitio, vetus castrum in his campis positum, hodieque non obscurum. Gregorius Histor. 1 D. Olo dux ad Bisitionem ea in m in campis situm Caninimpontine accedens, iaculo sauriatus cecidit oe mortuus est.
NUPER P os T Hos T is J Altera Maioriani palma de Vandali. Maurisque, quos ex Africa in Campaniam aduectos Maiorianus iaImperator, non solum praeda, quam collegerant spoliauit, sed graattritos clade in fugam egit. Pugnae locum ita designat, ut perspicuSinuessani tractus planities indicari videatur, quae a Lγiis ostiis culturnum porrecta, hinc mari, illinc Mais: ci montis ruso claudit t
584쪽
Mauros ergo, quia ἱ Vandalis subacti suerant, eaptiuos vocat, & prae dam quae per illos agebatur captiuo capiente capi argute dixit, ac paulo pdst, praedae praedam fuisse, cum Mauri a Maioriani copiis sugatici nauium aditu exclusi, a Campanis ipsis quos ceperant capti sunt.
INTEREA Dv rci TExis J De classico in Africam Maioriani apparatu, quem Sidonius sic extollit, ut cum Agamemnonis, Xerxis, Antoni j, de Cleopatrae navalibus copiis conferre non dubitet, scribunt Procopius, Idacius, & Cassiodorus. Proconius san Emaximum exercitum fuisse testatur. At tanti conatus irritus fuit euentus. quia per proditores commoniti Vandali, naues in portubus Hispaniae, priusquam soluerent, diripuerunt. Ita frustratus belli Uandalici spe Maiorianus. Nec tamen omnino frustratus: quia Gensericus, ut auctor es Udacius, pacem ab eo postea petiit, &impetrauit. IIsDEM REGNIs Fo Rrv NAM s. J Romano & Africano. Sperabat futurum Sidonius, ut qui exitus post Actiacam pugnam Cleopatrae regnoque eius fuerat, idem nunc esset Genserici. hoc est , ut eo victo caesoque, Africa in Maioriani potestatem veniret. Inter eadem enim resna, Romanis scilicet Afrisque certamen. par Genserici luxus & Cleopatrae: nec minor Maioriani virtus, quam Atigiasti.
ILic ET AGGREDE Ris J Quod supri obscure posuit, vires ex gentibus addens, quid sit explicat barbararum gentium quae sub Maioriani signis erant enumeratio. In his Bastarnae supra Daciam sedes habuerunt, non procul a Roxolanis, quibus in Tiburtina AEliani inscriptione copulantur :& apud Capitolinum item in Marco Horum coloniam centum millium in Thraciam in Romano solo transsatam a Probo memorant Vopiscus , & Zosimus lib. i. Supra hos Neuti, Borysthenis fonte & fabulosa in lupos metamorphosi nobiles. Licentius in Carmine ad Augustinum, Sositio Neuros , bruma sectaberis Istrum. Alitae videntur, quos Plinius Alutas in Illyrico nominat. Bellonotos etiam in castrisAttilae numerat in Panegyrico Auiti.Valerio Flacco Ballonoti lib. vi. apud quem & Bisaltae Scythiae populi supra Heniochos. Procustes Attici latronis nomen fuit, seu potius cogno
585쪽
men, a te dumim, ut narrat Diodorus lib. v. terum antiquarum. Sidonius gentis nomen facit. - 81. O a sta vivM GENs UNA NEGAT J Hunnorum, opinor, quo triplici nota designat.qubd ab Istro prosecti, quod in Italiam redean t quod dominis per bella careant. quae Omnia Hunnis conueniunt qui in Italiam paucis ante annis cum Attila venerant, & post Attit: mortem, ut Iornandes in Geticis resere, orta inter Attilae filios contentione, dum imperare cupiunt omnes, simul imperium perdidere pulsique a Gepidis E Pannonia, iuxta littus Pontici maris ad Istri osticonsederunt. Horum ergo seditionem rebellium caede compressam dissimilem eius ait fuisse, quae in castris Caesaris accidit, describiturque a Lucano lib. v. Pharsalici. qtii a Caesariana militum erat Romanorum, quorum interitu cius vires minuebantur. haec barbarorum quos obsequium detrectantes ad militum terrorem plecti iuvabat. Itnuntios, tametsi in Maiori ani exercitu merebant, milites non voca quia milites propriὸ sunt Romani, & a barbaris auxiliaribus scederatisque distinguuntur. vi Novella Valentiniani de reddito iure armorum: Asari ter militum Sigi ultus tam militum, quam foed aram ruitionem urbibus ac littoribus non desinet ordinare. & Sidonius ipspassim in epistolis. sio. IAM TEMPORE DRvMAE J Hinc cognosci potest, quod initio praefati sumus, Maiorianum Consulem anno iam vertente in Galliam venisse. Et vero ex eius Novellis constat, illum Rauenna noante Idus Novembres discessisse. Quae autem sequitiit Scythae militiob Cinisi j montis de hoc enim sermo) asperum gelu conquerenti increpatio , seu gesta res est, seu ficta in gratiam Maioriani, co spectat, ut eximiam in illo imperatoriae virtutis indolem demonstre Quare cum Attila , quem Arctoum regcm vocat, aliisque Scythici olim ducibus suis, aduersus frigora & labores duratis, a Scytha comparatur. At Maiorianus deli sati barbari ignauiam ridens, post hibetnas Alpium pruinas, aestiuos Syrtium, quo tendebat ardores, hoc e post summa frigora summos calores praedicit. 113. QVI TIBI PRAETEREA c o M i T E s J Principis laudibus triui eius Comitum laudes adiungi di, Magistri militum, Praefecti praetori Galliarum , & Petri Magistri epistolarum . quem solum nominat, daliis quinam fuerint diuinandum. De Magistro.enim militum quaerpotest, an Ricimerem intelligat, quem Magistrum militum initali fuisse docent Novellae Maioriani: an Nepotianum, qai Magister mlitum hoc item anno in Gallia dicitur ab Idacio nostro. 18. Si PRAEFECTvR AE QEA N T v s J Qui Basilium Praefectum pratorio significari putant, non animaduertunt Basilium Italiae Praefectum suis le ; hic verbagi de Praefecto Galliarum. Certior fortasse cor
586쪽
lectura suerit de Magno Narbonensi, cuius praefecturae iam exactae
meminit lib. I. epist. xi. in epulo Maioriani, hoc est triennio post hunc Panegyricum. Gothorum veto rex, qui Praefectum hunc reuerebatur, Theodoricus iunior, de quo epistola II QUI SCRINI A fACRA J Petrum Magistrum epistolarum s Maioriani quanti secerit Sidonius, docuit editio Panegyrici, &epistola xtir. lib. Ix. Scrinia sacra, sunt scrinia Principis , & in Glonis nostris 'eoi- ω, εἰ χα repυ - ραπιλικῶν scrinia Augusta Symmacho lib. iv. epist. L m r. Alia enim erant scrinia Praetoriana, L. xiii. Cod. Theod. De indulgentiis debitorum. alia patriciae sedis, ut in antiqua Inscriptione, quam protulimus ad epist. I x. NOSTRAE DE MOENinus v nais J Ex hoc loco intelligi liacet, Lugdunenses, cum imperium Maioriani detrectarent, cius armis subactos , captosque suisse : praesidium etiam militare , quod captae urbi, ut eam in fide contineret fuerat impositum, Petri interuentus acceptis obsidibus remotum Et quia multis incommodis attriti hoc bello fuerant Lugdunenses , tributorum laxationem per Sidonium postulant. qui&ipse paulo ante veniam participatae defectionis impetrarat. De hac itaque venia paulo inferius capiendum est quod ait, memini, iam parcere velles, Hio tibi vultis erat, & illa inpra satione Panegyrici, Sic mihi diuerso nuper sub Mane eadenti I iisti placido vidior ut essem animo. Cu M v EsTEs ROMAM spo Liis J Sie aliquot M s s. alij ue ocvesties. Quare aut metri legem neglexit, aut coniugationem mutauit, ut evenat Ennius apud Nonium , & fodent pro sodient, Fortunatus lib. I x. Versu proximo Cyniphium Bocchum figurate dixit Gensericum, qui Mauritaniam quoque Bocchi regnum tenebat. Sic PARTu vs REc Tu M puc 1 AT J Mij certum. Illud potius cor a Sidonio scriptum videtur. hoc est recta, de irretorto gressu, ιυνη ποτως- ut vere fugiant, qui sugam simulare solent & fugiendo iaculari. Panegyrico A uiti, Aut cum diffugiunt fugiendos tum mage 'Persas. Ceterum cassa haec vota Sidoni j, quibus exitus non respondit. Maio-tianus enim biennio partim in Gallia, partim in Hispania consumpto, Has teque a Vandalis, ut dictum est, dissipata , in Italiam reuersus, a Ricimere imperio spoliatus, ac necatus est via. Idus Augustas anno CD LXI. Humili conditum sepulcro testatur epitaphium, quod intecEnnodi j opera legitur in hunc modum.
Cum perstat grauior, bi .im fortuna petitum
Contulit exuuiis, Maioriane , tuis.
Nunc indignis Dramidum fors prospice mole :Vilia Principibus linque sepulcra piis.
587쪽
PANE cunicus Auiti Romae, ut legenti statim liquet, dictus est in ali spiciis Consulatus: hoc est Kalendis Ianuariis, quae imperii eius exordium secutae sunt anno Christi cotivi. Illas enim fascibus suis dicauit. Retinent hactenus Auiti Consulis memoriam non sol dirio fasti Idaciant, quos commodum nuper nacti sumus: sed duo etiam Romae lapides antiqui. quorum unus in Basilica Lateranen si , his verbis:
DE P. TIMOTHE A IN PACE D. KAL. NOUCONS. D. N. AVITI
Alter in aede S. Agnes via Numentana sic habet.
Neque enim de posteriore, quamuis imperij notam non habeat, ambigi debet, quinis sit Auitus Imp. Nam si hunc neges, quis ille alter Eparchius Auitus ut omittam quod character aeuo congruit, de Eparchi j nomen Gallis in usu fuisse docent, tum Eparchius Episcopus Arvernorum Sidoni j decessor, tum Eparchius Engolisinensium Abbas, quorum meminit Gregorius Turonensis. Quid ergo caulla esse dicemus cur, Auiti Consulatus apud alios nulla sit mentio, cum in Fastis Graecorum, & apud Marcellinum Comitem, Calliodorum, omnesque antiquos, non Auitus, sed Vararis & Ioannes huius anni Consules describantur Savaro inde factum putat , quasi Auito post abdicatum imperium suffectus sit Varares. Sed hoc refellunt, ut aliud nihil dicam, & lapides iidem, qui Consulem Auitum post relictam purpuram notant: & Martiani Aug. Constitutio Cod. de Episcopali
audientia, in qua Varares cum Ioanne Martio mense, hoc est ante Auiti abdicationem, Consul appellatur. Vnde constat non alios in Oriente toto anno Consules fuisse, qui m Uararim & Ioannem, quos Martianus crearat : nec alium in occidente , quam huitum. At Consularium Chronicorum auctores Consulatus Auiti, ut ambigui Principis, rationem non habuerunt. Nec alia quaerenda ratio cur praetermittatur , cum eodem modo alios omnes incertorum Principum Consulatus omittant. Omnes enim qui purpuram affect
xant, de suos ipsi Consulatus inibant, & alios suarum partium Consules creabant. Quod videre est in libello de Praefectis urbis, quem in
588쪽
lucem protulit Cuspinianus, in quo Magnentii Consules eduntur , itemque Maxen iij. utrique tamen a Cassi odoro , aliisque pari flentio teguntur. Rursum extat in D. Pauli Basilica Dati & Basiliae s rorum epitaphium, in quo depositae dicuntur CossvLArvIO AN Nis A vG. quem nemo inficiabitur illum este, qui mortuo Honorio Rauennae inuasit imperium anno Christi CDxxv. tum deinde anno proximo, ut Principum mos erat, Consulatum. Et tamen Ioannem hunc inter Consules nulli Fasti recipiunt. Quin eodem ex fonte paria Consulum interpolari nonnunquam, & vni Consuli collegam hic unum, alibi alium copulari videas. Verbi gratia, in Titulo Equiti j Romae Eutychij cuiusdam est epitaphium, in quo Consules comparantur THEODO Ivs AUG. III. ET E V G. P. N. id
est, ut interpretor, Eugenim Princeps noster. is nimirum qui occupato Arbogastis factione principatu, in Italia eo anno dominabatur, edit 6que Consulatu, collegam se Theodosio Aug. dixerat, eum a Theodosio in Oriente dictus esset Abundantius, quem Consulem Fasti omnes agnoscunt, de Eugenio tacent. Et in Graeca epigraphe Treuirensi, quam ad epistolam Ix. lib. v. exposuimus , Honorio viii. Consuli collega tribuitur, non Theodosius ii I. sed Constanti nus Tyrannus , qui in Galliis tum regnabat, &Consulatum eo anno gerebat. Vnde in publicis ctis, monimentisque , in Gallia Consules adscribebantur Honorius viis, & Constantinus: in reliquis vero prouinciis, quae Constantino non parebant, non Constantinus, sed Theodosius iii. Consul cum Honorio componebatur. Aviro socERo suo J Filiam Auiti Imp. in matrimonio sibi sociasse Sidonium, auctor est Gregorius Turon. lib. D. C. xx I. Inde Sidonius ipse aulam soceri sui nominat Carmine rim. & purpureum socerum in Propemptico, Auitum designans. Tot igitur indiciis testatum habemus, non sollim Auiti filiam fuisse Papianillam uxorem Sidonij, sed nuptias has eo anno quo Auitus regnauit copulatas videri. VERTI cs coNTERIT AT L A s J Euripides in Ione i. .
NEMPE PATR EsJ Significat Auito delatum a Senatu cum im- tperio fuisse Consulatum. Auitus enim, ut Sidonius ipse narrabit, post mortem Petroni j Maximi, vacante aula, Imperator a Gallis primum leuatus est deinde, quod ab Idaci, Chronico docemur, a Romanis euocatus& susceptus, cum Martiano etiam, ipso annuente, societatem iunxit imperii Idacius: In Galliis Auitus cladus ciuis ab exercitu Gallicana, ct ab honoratis , primum Tolose, dehinc apud Arelatum Augom appellatus, Romam pergit 2 pusiipit in de post pauca:
589쪽
Per Auitum, qui a Romanis ct euocatus ct susceptus Derat Imperas
legati ad Mantianum pro unanimitate mittuntur imperiy. rurium poclia: Mari ianiti ct Auitus concor principatu Romani utuntur im
FORTE PATER svpERVM J Multa sunt in poematis Sidoni ad exemplum e flicta Claudiani, ad cuius imitationem argumentoriar similitudine ducebatur. Huius generis est prosopopoeia urbis Romet hoc loco. Nam uterque Romam neglecto atque incompto corpori cultu supplicem Ioui facit. Sed postulationis apud Claudianum , summa, ut reprimat Gildonem: apud Sidonium, ut Principem concedat NEC FVLMEN VALLI Bus IusTAT J Vulgati flumen, male quid enim flumini magis insitum, quam ut in valles decurrat 3 At mi men montes ferit, non valles. Seneca choro I v. Hippolyti: Humi da vastis raros patitur fulminis ictus. GIR AET Hi opVM J Ita olim restituimus, M s. unius vestigia secuti, & Claudianum in Stiliconem i. Et Gir, inquit , noti simul amnis e thiopum , simili mentitus gurgite NilAm. Alij cum vulgatis Tagum habent, cui nihil cum AEthiopia commune. Gir ver b, γεώρPtolemaeo, Libyae interioris, A thiopii inque fluuius. Item Gira Metropolis a qua Giraei, seu Girraei populi Claudiano in Idyllio de
Nilo. Hunc bibit effrenis Garamas , domitorque ferarum Girram, qui vasta colit sub rupibus antra:
Qui ramos ueni, qui dentes veilit eburnos.
Male enim vulgo Cinaeus. nec melius quod substituebat Scopas, Can- μs, clim utraque gens ab his locis procul absit. As I AGEN Es J Haec constans veterum librorum lectio. Et quidem Astagenes, ἄπια , ι, vox Graeca & proba. Sed quid causae habuit cur L. Scipionem sic appellare mallet, cum versus nihilo minus claudicet , quam si Asiaticum scripsisset 3 Antonius Augustinus De familiis Romanorum in Cornelia , ex indiciis primae editionis Sidonianae, in qua Asia gentes legebatur , scriptum coniecit Asagetes. quod ita primum in Graecia dictum existimet Scipionem : ciusque cognominis extare etiam ait vestigia in nummis, & in antiquis exemplaribus Livianis. Mihi vero in Livij libris aliud hactenus videre non contigit, quam Asiaticus: nummorum vero hac in re leuissima imper visa est coniectura . unde enim in nummo Romano & G aecum& insolens vocabulum a deinde cum in his Fuluio Vrsino teste aut L. fCI P. ASIA. G. excusem sit, aut sine interpunctione Asi AG . prius illud ad rem nihil facit, posterius nihil habet, unde Assagetes potius legas, quam Asia- genes. Potuit tamen, ut viro doctissimo visum cit, a Sidonio scribi
soc loco Asagetes, potarita Asiagoicies: quod ea sorma pro Asia-ν genes.
590쪽
renes diceretur , quo Eugenetes pro Eugene, apud Ennodium de
Senatorem: δc ἰsmi ni pro is mi , , apua Apolinarium. Er cvM SAxo NE Pic TvM J Manifesta prolepsis hoc loco. so. Sic enim loquitur quasi Picti, Saxones , de Scoti Britanniam iam tu in incolerent, fusique a Caesare forent, cum Britanniae bellum intulit. At certum est Britannis vicinas quidem has gentes tum sitisse, sed illis semper infestas. Quod innuens vetus Panegyristes Constant ij, Britannos ait ante Canatis aduentum , Pictis modo, & Hibernis, id est Scotis hostibus asiletos. Hiberniam enim olim habitabant Scoti, ut Picti Thillem, Saxones Orcadas . Vnde illa Claudiani de quarto Consulatu Honorij: maduerunt Saxone fuso cades, incaluit Pictorum satauine Thule.
Motorum cumulos sevit glaciatu Hiberne. Sero tandem nec uno tempore , sedes in Britanniam transtulerunt, primum Picti, tum Saxones, postremo Scotr. REsTI TvIT MEA SIGNA PAvORJ Quidam, ut ante mo- 92. nui, Sapor, ut pro quovis Parthorum rege ponatur. Restituit enim Phraates. Morem vero ponendae tiarae in supplice cultu regum tiaratorum , expressit etiam Cicero pro Sextio, & Plutarchus in Pompeio
lv PPITER I sTA R EF E RT J Reliquum poema in Iouis oratio-Ir . ne consumitur. qua Iupiter ipse des nati a se Principis laudes exequi-riir, eiusque patriam, genus, instim tionem, res pace belloque gestas, impera, denique a Gallis delati solennia describit. INVIDIT FORTUNA SIBI J Alij natu . r. sed illud rectius pu- risito. Elegans dictum. Magnarum opuincuersio alienae vulgo inuidiae tribui solet. Apollodorus Comicus r
Sidonius fortunam ipsam sibi inuidere, suisque muneribus infestam
esse ait. Inuidiae ergo imputat, quod P. Syrus leuitati . Guis, inquit, es fortuna: cito reposcit quod dedit. Esae Milai L Hio J Auiti patria, Arverni. Gregorius I 39.
Turon. lib ir. xi. Auitus unus ex Senatoribus, cr ut valde manife
stum est, citιis Aruerniri. In Aruernia duo laudat. soli fertilitatem, de qua dictum lib. iv. epist. xxi. Jc bellicam virtutem, cuius test ex etiam Graeci, quibus εθνος , Arverni gens bellicosis lima dicuntur. Sidonius argumentum ducit a Gergouiae obsidione, a qua Caesarem ciun ingenti clade repulerunt, ut narrat Caesar ipso