장음표시 사용
221쪽
αi v De vita , s moribus Epicuri,
diae. Cum ille porro locus Herit ex supposititiis, vi:
Laertius indicat; quid putas, licendum erit ad Athenaeum, Plutarchum,&alios,qui amplificationes suas vel ex eo loco sumpserunt, vel ex aliis eiusdem farinae spuriis puta in operibus ZNam quod attinet ad Empiricum, ille dubitanter, & ex coniecturis loquitur; cumque alias Epicurum non sine elogio saepe
memoret,declarat etiam, ut non discmlinas absolute damnauerit. Addo vero tantum abelle, Ut vicurus
censuerit mininie posse disciplinas cum Phyliologiae atque adeo cum sapientiae studio cohaerere, ut Epiatomas potius in eorum gratiam scripserit, quibus altius in studia disciplinarum demersis non vacaret grandiora quaedam volumina peruoluere. Istud habes in praefatione illius Epitomes, quae ad ipsi met Pythoclem scripta exstat apud Laestium. Etenim dicit ea, quae in ipsa , similibiisque aliis traduntur, profutura esse,cum alis quidem muti 'A fi
etiam , qui prosendiore stadio alicuius artium liberalium sunt occupati. Quam-multum proinde abfuit Epicurus, ut disciplinas aversaretur, quantum Cynici, lib. c. . Stoici, & alij, quos praesertim Laertius notat Z Veniamus ad specialia.
222쪽
CAPUT VII. 6Ad obiecta de Gramma tica.QVod spectat ad Grammaticam, audiendus so
lum est Empiricus: is enim ita disserit: cum sit duplex Grammatica, alia quidem quae profitetur se
tradituram elementa, isiorumque connexiones, re quae, mi paucis dicam , scribendi, ac legendi ars quaedam in s alia autem, praeter hanc, facultas profundior, quae non in nuda literarum cognitionesita Hi, sed in examinanda etiam earum inuentione , ac natura , praeteres in orationis partibus , quae ex iis confiant, quid huiust odiconsideratur: dicere iam contra priorem lassitulum nobis non e Isin hoc enim conueniunt omnes, quod ea sit millus inter quos en etiam adnumerandus Epicurus ; fames
videtur inimicus eorum,qui protentur displinas.pergit Empiricus de Epicuro loquens: D libro certe de donritagraria docere abunde conatur, c τι Ili σο-
νίς-ὲς .u sinu b, quὸ apientibus necessarium sita disiere Iuras. Duo heic vides: Unum, Epicurum non reprobasse omnem Grammaticam, Alterum, non dissuasisse, imo persuasisse grammatices eruditionem. Dices, at negari non potest, quin utile admodum si tibile varietatem partium orationis, ut cognoscatur, quae textura in dictionibus copulandis adhibenda lat; itemque vocalium, & syllabarum quantitatem, ne ignoretur qua ratione dictio quaeli-
223쪽
i i. De vita, es moribus Epicturi,
bet pronunciari debeat, & si quae sunt huiusmodi
Verum, cum istud illos attineat, qui & scientias edocentur,&imbui student linguis peregrinis: apud illos tamen qui lingua patria dc erudiuntur, de loquuntur, quemadmodum fiebat in Graecia, Epicuri temporibus, res prosei id est minus necessaria. Quia enim sere fugimus cum laete, atque edocemur tum
phraseis,tum accentus vocum ; immorari certe deinde in iis ediscendis, vel obseruitandis, quae per se habentur, & cognita sunt, id potest quidem otii ment0 ipsis esse Philologis at perscrutantibus res
ipsas adiumento sane non magno. Et necessarium quidem est, ut praeter vocum significatus, ac loquet di nonnas, quarum lex penes vlum est, nouerimus&lege , 'uae caeteri scriptis consignant; & scribere quae viva voce mandare aliis non possimus, quae utraque est yrmana Grammaticae sinctio ; sed quidpiam amplius vel prosteri, vel exquirere, aut stelius est facultatis,aut hominum certe otio abundantium. Heinc Epicurus, cum praeter voces, & vocum significationes apud vulgus notas, deprehenderet non-
nullas usui esse Philosophis solis, aliisque artificibus;
idcirco ad illos mcedendum censuit, docendus Asbeculium v xum & rerum ipsarum notitiam i cum Dissiceret didicisse prius a Lucii magistio & legere,&scribere voces, quas Philosophi, caeterique &Ioquerentur, &scriberent. Porro cum Philosophiam cal- luit, ut, quantum posset, studio rum laboribus consuleret, dichone usus est propria, atque semiliari, &
224쪽
quaminiaxime licuit res abstrusiores accommod uit vulgaribus vocibus, seu olgareis potius voces ipsis rebus. Propterea enim Grammaticus Aristophanes dictionem eius reprehendit,adnotante Laertio, ori quod maxime propria, seu simili
rissima esset. Quas verὀvitiosiim lit ita loqui, ut te
omnes facile intelligant, & quae caeteri enunciant obscurius, explicare apertius Z Quod sane fit, cum a communi consuetudine non abhorret oratio. Vtcumque sit captata haec Epicuro facilitas, & Stoicis,& aliis ansam praebuit cavillandi , φιod verborum vim non teneret, Pὸd impuras voces msurparet, νὴ to eret funditus mores, caeter que similia. Ita nimirum feri solet, ut cum Sophistae voces illustreis notionibus sitis barbaris deturpaverint, barbariet accusent . illos, qui nitorem ipsis suum, ac germanum usiim
restituere adnituntur. Vsu-venire etiam videmus, ut
qui mysteria quaedam magna occultata videri volunt sub ampullatis, aut a vulgo inauditis vocibus, inci ment istos, tanquam profanos, atque barbaros, qui dictione simplici, vulgarique eadem explicent, &Apinas esse, Tricasque ouendant. Id c clarabitur praesertim, cum de virtute disputabitur. Dico interea voces a Cleomede, & Plutarcho obiectas , desim-ptas videri ex epistolis, librisque aliis supposititiis, ut
apparebit maxime ex disputandis de voluptate, cum interea sussiciat exaggeratos κρο'οθορι ως haberi
in spuria illa ad Leontium epistola superiore libro citata. Addo concedi aliunde posse Epicurum serie
225쪽
efflixisse, aut usurpauisse voces aliquas, quae in usa quidem admodum crebro non essent, sed quae t men fierent perspicuae , & cum energia quadam,
quod luberet,significarent,v. c. 5 ά Π.θε Θελπισμα,
Sc. Hoc autem , viperspicuum est, & semper licuit, de semper licebit. Illud Plutarchi insinuat quidem non fuisse Epia
cureos adeo eleganter,ac Platonem loquutos at non probat tamen quin saltem loquuti dare fuerint, ac iure ambages, fabulasque etiam in Platone improbauerint, ut circa Coloten est ante notatum. Quod legitur vero apud eumdem Plutarchum in Coloten dum disputat, to ere Epicureos iocessundiatus , facit admoneam obiter & mendose legi eum locum , & sensum verborum segisse Interpretes.
sic vulgo habet, ecquis magis insermone peccat, quam vos Z qui cum genus Ufatorum subnantiam sermoni sub-Hernatis funditus tot tis ioces,mobuia tantum relim quentes iocabula, interim significationes eorum, per quin discimus puta doctrinam, notiones anticipatas, notitias,
animi impetus, assensiones9 prorsus nihil esse dicitis. Notandum porro est Plutarchum ita illeic loci in Epicureos agere , Ut si Stoicorum opinionem probet. Stoicorum
226쪽
Stoicorum opinio filii, ut est apud Empiricum, dum lib., aduersus Logicos disputat de vero, tria quaedam esse
coniugata inter se,scilicet i . Το crinari ν,qκρ significat Messt ipsa vox, v. c. Dion. 2. ηοσηυ μὴν si βιον quod
fatur dc est res ipsa significata , quatenus est in mente, seu mente percipitur ab eo, qui intelligit
vocem quippe qui non intelligit, habet quidem in
aure vocem, at non in mente significatum) 3. 5 .mIχ Uον, &est ipsamet res extra intellectum exsistens, veluti Dion domi, aut ruri. Ex his autem tribus fecere primum, & tertium corporea; at incomporeum ipsum secundum, quod & uniuerso vocarunt λtόον Didium , speciatim αξ μα matum, si nempe sensu esset pellecto , & ob assimaationem, aut negationem dici posset verum, vel falsum. Iam apud eumdem Empiricum, Epicurus & Strato admisere solum ex istis tribus primum, & tertiuim;
videlicet voces , & res, λο ἀπολελν ς , σου πινον2,: Iepudiauere autem secundum , seu SADJον Mictum, & maxime quidem prout Stoici habuere illud incorporeum: quod quidem etiam Epicureis Empiricus non semel tribuit. Posterius enim, , inquit, ω εἰσι Τινες οἱ αὐηρηνοτει rλεκτος, οιον οι Γπικέρψοι, evidemus es e aliquos, qui ex=Lientium ae Zorum tostant, quemadmodum Epicurei. Et
227쪽
Plutarchum reserendam esse, non πηὸ mores, sed αγὸς 5 λεκτοῖν γενει ad dista, in quibus se monis substantia statuebatur a Stoicis: adeo ut possit sorte locus immutatione minima sic legi, οἱ S
μώ ς ωνῆς, 6 G--ον ἀπολalm 'ες , G a διων,&c. tollitu sun-- dilui dictu subitantiam sermoni praebentia, relinquenter quidem tum ioces, tum res ipsassolummod), nihil autem prorsus esse dicenter res signis catas intermedias, per quas disciplinae, doctrinae, anticipationes, notiones, appetitiones, consensiones gignuntur. Agnoscis certe Τ τάχανον itemque Ja πραγμοιὼ ad alia restiri, quam vulgo putetur. Caetera alias discutienda.
DE Poetica, constat etiam, ut Epicurus illam damnauerit, non absolute, sed duntaxat qua parte perniciosa est. Hoc est quod voluit innuere, dum, quod est apud Laertium, dixit μ ον ι τον σοφονορθύς διυ ταὼ Τε μουσικns, S et η υρε - , flumsapientem de musica , deque Foetica recte sermonem habiturum s quia videlicet nouit solus sapiens quae sit inter bona,ac mala statuenda distinctio.Heinc docet statim circa Poeticam, eumdem Sapientem et η V2 9 ργῆν, G αν apium, poemata adoperari seu, ut sic dic ,
228쪽
dicam, actionum, rerumque Verarum recitatione 'imare) non gere sseu rerum falsarum narratione
inficere ) mippe Epicurus illud quidem genus poeseos probauit, quo aut maiorum praeclare gesta ita canerentur, ut exinde adolescentes verae virtutis, &gloriae studio vehementer incalescerent ; Id autem ex illius schola Atticus praestitit eximie, sum mersibus in τι Atri referente Cornelio Nepote in qui bonore, rerum egectarum amplitudine caeterv mani populi prae Lu-runt, exposuit. Aut quo vel opera naturae, vel praecepta morum ita traderentur, ut exinde animi quodam quasi lenocinio clyti, alacrius simul, potentiusque honestatem capesserent. Hoc Vero egregie praestitit Lucretius, ac rationem simul istam reddidit, M. . metiripueris absinthia taetra medentes. Om dare conantur , prius oras pocula circum contingunt meta dulci, flavoque liquore, Ut puerorum aetas improuida ludificetur Labrorum tenuν s interea perpotet amarum .Absinthi laticem, deceptaque non capiatur, Sed potius tali tactu recreata maiestat: Sic ego nunc, quoniam ratio baec piarumque miritur Trimor es, quibus non ea tractata, retro ueVolgus abhorret ab hac s motui tibi fuaueloquenti
carmine meris rationem exponere notam,
Et quasi musaeo dulci contingere meste, Si tibi forte animum tali ratione teneret arminibus nosDis possem, dum percipu omnem aturam rerum, acter tu Utilitatem. EE i
229쪽
rio De Cim , t ' moribus Epicuri,
, Hoc itaque est, quod Epicurus voluit, cum cenivit sapientem Porro ut simul, & virtutis amans, noluit , leu nera ὀλίθρι ν ac illa idcirco minua e probauit
quae Poetae de Diis mentirentur , de Inferis finge
rent de Venere vaesana cantarent, caeteraque huiuI-
modi, quae animos oc prauὸ imbuunt, & nus recruciantSta innuit Empiricus,cum postquam Desinpassionibus propugnaculum hendeclarauit, &eOS, qui legerint Alcaeum, aut Anacreotem, InfanoMO- re,ae: brietate magis accendi exposuit, subiicit, νη hoc quidem loco dicuntur ab alis , ab Dic reis iusmodis t. Ita Velleius Epicureus, cum apud Maullium id uniuerse conqueritur,quod speciatimi. de Homero, & Hesiodo apud Empiricum Xenophanes; nempe quod suauitate ipsa nocuerint iocibus Oetarum inquit, di ira inflammatos, es ubi ι diues rent induxeruntueor, secerunt
beta purnas, praelis, mulae videremus: odia praeterea, di dia. discordias, ortus, interitus, querelas, lamentationes, mincula, cum mortali genere concubitus, mortaleisique ex immortaliprocreatos. Praetereo loca similii aeciat,si quidpiam boni, ac veram Voluptatem pariens proficiscatur ex Poetica, Epicurum id non respuisse. Vides proinde quid sit dicendum ad ea omnia, quae obieet; sunt. Obseruo solum Heracliden merito i facere Platonem eiusdem cum Emcuro reum crimiseidis 3. nis, in fabulis Homeri damnandis. Siquidem Plato quam-longissime S Homerum, oc criteros Poctas
230쪽
eliminat e Repub. in qua pietas sortitudo,temperan-.tia debeat eminere. Poterat vero etiam reum Heraclitum facere, qui Homerum asseruit ex certaminibus eiiciendum, imo caedendum colaphis, Archilochumque similiter, quod a Laertio memoratur. Po- terat Zenonem Stoicorum parentem, qui, ut idem refert, pronunciauit nihil esse magis a perceptione scientiarum alienum, quam Poeticen. Poterat Omneis Philosophos, quibus virtus curae fuit. Quid de ipso Plutarcho dicam, qui cum locis illis citatis ita
Epicurum commordeat ; alias tamen eius sententiae
ac adeo Velleio) praeclare subscribit, dum Poctas
damnat, quod ineptuseu opimombis conturbantes
seipsos irretiant suis poematibus , quando locum , in quo V eos dicunt degere,securam appellant, tranquillam fedem s non mentis obnoxiam, neque nub:biu, sed placida serenitate, ν pura, ac perpetηὸ aequabiliter circumfulgentem luce, quod talis titio naturam beatam, ac immorta lem deceat maxime, Notum est porro heic indicari versus illos ex Odyssea, qui & reseruntur ab Authore 6 libri de Mundo , & Latinis versibus redduntur a Lucretio) laterea συπὸ VI eos introducunt perturbationis, tib. odi', irae, caeterarumque passionum plenos, a quibus ane homines, quibus mens heri abhorreant. Quod de historia obiicitur, cum videatur supposititium, suam tamen adhuc responsionem prae se fert. Siquidem sunt
minutiae quaedam in historiis, quas negligere longe praestat, quam, quod plaerique faciunt, laboriose consectari. Historia certe est vitae lux, quippe quae