장음표시 사용
511쪽
LIBER VII l. c Ap PT XXIV. peculiarem librum scripsit Aristotele .
Lis quaedam est: an respiratio sit motus naturalis, vel voluntarius ξ Respondeo: Posterius ajunt Galenus lib. a demora muscuhrum cap. I. Johan. Fernelius lib. 6. Pi siologia: cap. 17. 18. Vallesius lib. 2.
Gntroversiarum Medicarum cap. a. Tau
rellus in Casis Alpibus lib. s. quaest. s. dist. 3. seqq. Burserus lib. 3. Institu Physicarum cap. 22. & volunt probate inde , moniimpotest cohiberi ct reprimi, ut ho-πα stinum interimat, cum volet. Et verum quidem est, posse ita fieri, quod
docent exempla apud Valerium Maxumum lib. 9. memorabil. cap. 12. Attamen coiissequentia fallit , quando etiam sensus de appetitus possunt cohiberi, o- . perationes motusque naturales. Prius tuentur Averthoes, Conimbricenses
tibro de Re stirationecap. r. Andri Caesial pinus lib. quaest. Peripatet. sect. s. Antonius Deusingius Exercitat. de Restir time dist. 8 c. seqq. Otto Casmannus pari. I. anthropologia pag 392. Barthol. Reckermannus lib. 3. Systemat. Phys cap 18. O in Cursu Philosop. Di lutat. l . quaest. i . Albertus perus tib. I. Anthropolo
mia respirationis tanta necessitas est, titnullum animal sine illa possit esse, it que brutis inest, quae voluntatem non habent. a) Quia exercetur in somno
etiam, cum voluntariae actiones omnes
cessant. 3 Quia oritur a pulmone,
cujus motus est omnino naturalis.
infans matris utero conclusus re stireti Respondeo: Assirmant Antonius Deu-
Claudius Courvaeus libro de nutritime faetus in utero pari. 3. cap. 9. Charietonus Anglus diatriba de respiratione dist. i λseqq. Bartholomaeus Tec ermannus in Cursu Philosopb. Dissutat. II. quait. 19. Ratio haec est , quod habeat cor de pulmonem, itaque refrigerationis geat. Addunt plures, tum quod infantes in utero saepe plorent; tum quo 1 infans sugendo per os assumit lacteumthumorem , in quo natat; tum quod non possit hoc fieri citra respirationem, cum omnis suctio perficiatur , dum
liquor ab aere circumfuso protruditur Verum non tam respirat, quam trantia spirat, uti recte monent Andr. Laurentius lib. 8. histor. anatom. quaesi. e. s.
dolph. Goclenius lib. s. Dissutat. P sic. et . dist. so. Albertus perussib. I. Anthropologia cap. et' dist. ys. Malathias Flacius t 3. devit is morte cap. 22. Et constat inde, quia infans utem contentus non habet motum pulmonis; non trahit ore aerem & arteriae asperae mmmittit. Porro non succurit aer, quem resolutis aquis permistum trahat. Nullum est pro fovendo & mutando aere fractum
in utero, uteri vero osculum interius ita connivet, ut ne flatum quidem admi
in utero est omnino praeternaturale alia qui Muti dicemus Et quamvis certum sit, quod infans ut ro inclusus non tam a sanguine menstiuo, quam a liquoribus,quibus innata nutri tatur,id tamen non obtinet quod respiret,
cum suctio esse possit, ubi non est respuratio. Quamvis etiam suctio per 5bb a liquor
512쪽
liquoris pressionem, siat unde probabitur, quod pressio ista ab aere circumfuso est, & non potius oritur a circumsilio liquore, in quo istus innatat ὶ Ita videmus , pisces innatare aquis dc aquasore percipere , ut nullus aer istas premat & pro trudat. IV. Et protrabitur. J Eius materia vulgo statuitur aer, qui per nares attractus in partes pulmonis spongiosas sese insinuare potest, Aristoteles libro dere1'iratione p. s. Cardanus lib. I a. de subtilitate, Casmannus in Uranagraphicis cap. 7. quast. a. Johan. Velerarion 1. Institui. Physicarum cap. 8. Christoph. Scheiblerus libro de anima pari. 2. Diffipatat. 13 dist. 33. Joachimus Burserus Eb3. Institutionum P sticarum cap. 22. Johan. Riolanus lib. 4. Enchiridi' anatomici cap. a. Johan. Fernelius lib. Physiologiae cap. 16. I7. I 8. Verum non inest tantum frigus aeri, ut ab illo cordis fervor temperari possit,& corrigi. Non aerest, sed concretum est, quodxespirando haurimus & quod cordis temperat servorem, nimirum aer permistus atomis aqueis defaecatissimis. Aqua
ergo est praecipuum respirationis obb-PArs IC a RVM
ctum , resoluta interrestribus, spissa in aquatilibus, quae sola refrigerat. Nihil vero tale inest in aere, quod not tui adversum injectiunculas Melchiotu Sebirii libro de respiratione Di Durat. r. quae t. Io. 9 I .. Propterea homines
conscensuri in montes altissimos, sporgias aquis impletas admovent nati bus , ut per has velut incrassetur aer spi ratus , de inua praebeat usum refriget, tionis. De Olympi montis accolis ita refert Augustinus lib. 3. de Gens ad te. ram. Instrumentum est seu pulmo, fellbranchiae, quae inspiratas atomos repurugant versantque , ut cor foveatur, stmitigetur fervor spirituum ne a fuligi hibbus corrumpantur, ait Galenus Lb. c. lupupartium. Hinc eo celerior res ita. tio est, quo major est fervor cordis, uti in festinatione apparet, inque pueri Senes vero tarde respirant, quod spo liati calore vergant ad occasum fri
513쪽
Ratio ordinis. Diq. Partes hominis. my. Nemmantarum gmσω. s. Spiritae hominis. 7. Solpantur objectione 8. Eo interior.
est naturae miraculum. Mir mur Solis splendorem, ignis ardorem, adamantis valorem, Elefantis&balanarum inselentem magnitudinem. Atqui umbrae fiant & tenebrae merae, sit
eum splendidissimis hominum dotibus
conserantur. Est homo totius orbis corona & coronis, itaque voc tur apud Josephum Quercetanum lib. I. sens Mediet Hermetica cap. 18.
sera nosta, Sapiamus omnem hic Natura sinum offert, supra, media, infima,
coelum, terram, maria, & quicquid illis
in conscribenda Physica observat,ut priamo loco agat de homine, porro sub jui gat de bruto, planta, mineralibus, m icoris. Hus ratio haec est: Homo est mensiara & regula corporum naturalium omnium, ut de omnibus his merito doceatur loco ultimo, lib. 3. 'stem. P0'. cap. 1. 2 8. lib. q. cap. I. Re ondeo: Homo est mensura & regula corporum naturalium omnium, non quidem ratione cognitionis, quod reliquorum corporum naturalium cognitio dependeat a praemissa hominis cognitione; sed ratio. ne persectionis, quod est nobilissimum opus manuum Dei, quod omnes Cre turae ei servitia offerant, quod ei lucent sidera, coguntur nubes, funduntur imbres, consurgunt montes, descendunt valles, germinat terra,&parturit Natura universa. Proinde conditus est a Deo, non primo die, sed ultimo velut colophon omnium rerum creatarum, Genes Bbb 3 I. 24.
514쪽
T. 24, 2s.seq. alm. 8. i. a. seqq. Et ob causam illam doctrina hominis rectius proponitur loco ultimo, quia ordo Naturae progreditur ab imperfectis ad perfecta, ut praemittantur illa, haec sequantur. Diximus lib. I. Institutinum Politicarum cap. I. dist. IO.
nalis 2 Corpus humanum. J Veteres Pythagoraei & Platonici tres partes hominis afferebant, animam, hiritum, corpus. Quos in primitivae Ecclesiae haereticis, Valentinus, Cerdon, Marcion sequebantur; de consentiunt nostro aevo, Judaei,
Hermetici, Geisterani, Propyrius libro defacrificiis, Rabbinus Menasseti Ben Isarael lib. 2. de Resurrectione cap. 6. Paracelsiis libro de Lunaticis, egelius in Nosce teipsum cap. I. a. o libro de vita beata cap. I. Cornelius Agrippalib. occulta Philosephia cap. 4 i. David Crustius lib. . Institui. P sicarum cap. 7. Sofronius Κothsah Cacula omnium insaniarum receptaculum in Scrutinio sieculi futuri cap. s. insulso libro de Sale cap. 3. est. Ia. Johan. Comenius in Physica reformata pag. 196. I9s. 726. Et spiritum describunt, quod sit a firmamento & astris; quodque post obitum hominis aliquamdiu superstes vagetur per orbem, & cum improbus homo fuit, Lemures concitet, vivos homines turbet, cum homo probus fuit, spiritus ille bonis appareat, deque rebus futuris informet; quodque
solus ille cum anima sua rursum unitus hominem in altero seculo constituat, praemia & poenas accipiat, corpore in aeternum abolito, Osuualdus Crollius
praefatione ad Basilicam Cumis Di, io,
31. Paracelsus libro de animarum a par
V. Vertim haec sitiit figmenta M.
cromantarum, qui de rebus futuris ini. pio & iactando ausu percontabantur, cumque a daemonibus ad hominum perniciem semper velocibus responsa ac ciperent, putabant miseri, esse defuimctorum spiritus, qui post discessuma
corpore imperatum a fato, domicilii pristini memores non prorsus a conssit tio ejus abstineant, inque monumentis obversentur, liberioris potestatis stcoelestis originis compotes , ut noti tiam exquisitam rerum multipliciun haberent eamque ritibus certis ad ob sequium compulsae rogantibus enda clarent. Exempla sunt apud Virgi lium Bucolicor. 8. Lucanum lib. 6. Phinsalia, Tacitum lib. r. annalium, Apa-lejum lib. 2. Metamorph. Ciceronem is
Tusculanis quaestionibis. Vetant litea
VI. Nos argumentamur: Quodca que Scripturae & naturae ignotum est, jl lud eommentum est. Atqui spiritus, lut tertia pars hominis Scripturae & suturae ignotus est. Ergd spiritus ille coammentum est. Minor constat: Scriptura duas hominis partes reseit tunc cu Deus formavit eum, corpus & animata, Genl. 2. 7. Eadem partes duas hominis refert tunc cum secundiim Natura leges ille corrumpitur, Ecclesiast. Ir, 7. Matth. Io. 28. Natura comerobat: uti
enim omne corpus naturale ex materia2 forma componuur, ita humo com
515쪽
stituitur a duabus partibus istis. Materia VIII. Kothsah Sophronius in Q
corpus humanum est ; forma est anima rorum colluvie edoctus Veterinarius ad- rationalis. fert locum Apostoli, Roma r. 7.i7 qq. VIL Excipiunt Crossius te ossius. ubi iudicari videtur, quod non sit unus Litera: sacrae asserunt tres partes homi- spiritius in his membris habitans. Renis. Lx I. s. Magnificat anima mea spondeo: Non describit Paulus homi- Dominum, &spiritus meus exsultat in nem, uti est animal rationale, ita enim Deo meo. I. The l. s. 23. Spiritus
vester 'anima &cornis serventur integra ad Servatoris adventum. Euersor.
. ia. Sermo Dei pertingit usque addi visionem animae & spiritus, compagum& medullarum. Respondeo : Nomen spiritus cum de homine adhibetur, quandoque expositive ponitur pro anima ipsa, cum omnibus affectibus & eL sectibus, quae est spiritus, Genes L. T. v. 6-27. Iuca I. s. Quandoque non ipsam animam, sed ejus qualitates, motus & affectus significat, secundum quos dicitur fortis, tristis, laeta, imbecillis, ceves s. 27. Exodi 6.9. Quandoque usurpatur pro donis sanctificationis in re generatis, quae Spiritus precum ti gratiae impertit eis, ut in vitae novitate ambulent, Deo obediant, meliora sequantur, cupiditates pravata defugiant &damnent, Roman. 7. M. cap. 8, . J. seqq. ML s. IS. I s. seqq. I. Thessal. s. 23. Hebraeor. q. Ir. Instat Cresius: Opus est vinculo aliquo, per quod anima &eorpus Kniantur. Respondeo : Hoc non probat fictum illum spiritum siderium,& Marcionis delirium. Natura monstrat clare vinculum istud, nimirum Spiritum insitum, sive calidum innatum, quod per se non constituit partem hominis, sed corporis vegetati vi pars est, ὶ quo fovendo
corpus eius unum informat spiritus uianus. Spiritus,id est, anima una , quam olim inspirando largiebatur opifex summus, deinceps Naturae vires addebat, Ut genorando produceretur simile a simili, Genes. I. 28. cap. 2. . cap. s. s. Describit eum uti est actionum beatarum capax. Et qualitates a corruptis affectibus ortas separat a melioris dictaminis ratione, quod Spiritus renovationis statia sua illustrat. Non est homo duplex, sed est unius hominis essectus duplex, qua tenus ille vel affectibus suis obtemperando male agit; vel gratiae renovanus ducturivitatur adagenda bona.
c Ap UT SECUNDUM, De Anima rationali.
r. Definitio anima ratio lis . a. Notatur Scribonim. 3. Forma bominis. 4. Vnio anima Ocorporis, 3. Solpuntur objectiones. s. C et i opinio
Nimarat alis, forma horamu,qtra aries, intelligit O An contemplatio
516쪽
tio de anima Intellectixa in Physica debeat proponi, variis opinionum consti-ctibus disceptant Conimbricenses pros m io ad libros de animapag. 7. seqq. Toletus ibidem qua l. a. Anton. Ruvio commentariis ibidem qua l. i. Pererius lib. I. Philosoph. naturai. ca. 9.io. Johan. Casus in pro- Iegomenis Commentariorum PhVicorum pag. et .seqq. Nos breviter dicimus, quod de illa agat tum Pneumatica, tum Physica. Uti anima separata est, spiritus a corpore liber, ad Pneumaticam doctrina illa pertinet; uti forma corporis est,principium operationum & functionum naturalium,ad Physicam doctrina illa meruto refertur. Ratio est: omne principium internum corporis naturalis docetur a Physica. Atqui anima rationalis est principium internum corporis naturalis. Ergo anima rationalis docetur a
II. Rationalis. J Scribonii definitio
est: Anima rationalis est creatura spiri tualis, corporibus hominum insormandis a Deo inspirata, lib. 1. Institui. c. pag. Ιo. Verum jam antea diximus, quod anima hoc loco spectatur, uti ma, non uti spiritus, non uti ens. Et negatur, quod anima hodiὶ per inspira tionem a Deo accipiat ortum siuum. Olim quidem Adamo inserta suit per creationem , deinceps ex propagationis legea parentibus in liberos continuo speciei incremento traducitur,uti prolixius dic serit Timotheus Brigibus in animadversioni stipag. D.seqq. de nos dicemus infra
III. Est forma hominis. J Aristoteles
matext. q. s. s. Ia.&cum illo Philo taphi communiter. Argumentamur:
Quodcunque dat homini esse, distingui, operari, illu Iest specifica forma homunis. Atqui anima rationalis dat homini
esse, distingui, operari. Ergo animata. tionalis est forma hominis specifica. Mojor patet ex definitione Armae apud Aristotelem lib. s. Metaph. 4o. 7. Metapb.ls. a p sic. text. 28. lib. 2. de anima Minor probaturi Per animam rationalem homo est homo: per eandem hucio
ab aliis substantiis perfecte differt: per
eandem homo operationes suas persedis modis exercet, uti porro ostendtini Ponedictus Pererius lib. 6. Philoseph.nam cap. LI. seq. Piccolominbis lib.r. de x ut humana cap. IZ218. Mocenicus Conlim M. Philosoph. s. pari. I. cap. I9.
IV. Negat Rudolius Goclenius Is Insiit. Metaphys pag. Iir. Otto Casinia nus pari. I. anthropologia pag. s. seqq. De dovicus Lavaletus notis ad M.et' sic Chinai pag. I 21.3o'. quod forma honi nis sit anima, & vice ejus obtrudere nobil
volunt corporis unionem cum anicia.
Non recte , uti ostendit argumentussi: Nullum accidens est forma substantia Atqui unio corporis & animae est acci dens. Ergo non est forma hominis, qui substantia est. Major est apud Zaba- rellam libro de constitutione In tridui cap. 2. Minor vera est, quia unio est relatio. Unio corporis & animae fit per spiritum insitum, hic quia animae instrumentula est, principalis efficiens non potest esse. εV. Excipiunt Cumannus de Lama i
i Pars una compositi non potest esse
517쪽
partis alterius Arma. Atqui anima est pars compositi, nempe hominis. Ergo non potest esse forma partis altersus, nempe corporis. Major probatur: Pa tes inter se differunt formis oppositis &lroprietatibus, forma vero & formatum uat consentania. Respondeo : Falsa est major de toto essentiali, ubi semper una pars materia) informatur,altera forma informat. Et quatenus forma insormat materiam, eatenus Toti dat esse. i)Forma corporis est causa per quam corpus est corpus. Atqui per animam corpus non estcorpus. Ergo forma corporis non est anima. Major constat ex de
finitione formae in genere. Minor probatur: Corpus Adami factum est Dei manibus e terra prius, deinde animam inspiravit Deus. Restondeo: Minor fallit.
Petani mest corpus vivens, & corpus in quo anima non est, cadaver est. Exemplum Adami non Valet, quando tunc Natura eratinstituenda, de creationis i gemensurabatur. Nunc aliter est in Naturainstituta,quia generationis opus est.
f positi forma , ponitur formatum. Atqui si animaest forma hominis, Laa
ri anima recumbente in Abrahami sinu, erit ibidem quoque Laetari corpuS. Quod absurdissimum est. Re pondeo: Major Valet de formato,quod secundum n tutae leges seseliabet, id est, quod compositum est, quod formam cum materia conjunistam nabet. Atqui Lazarus in Abrahamigremio non est compositum. ) Negata forma , negatur formatum. Atqui cum nego animam Christi de ipso in crucem sublato, non tamen corpus
ejus nego. Ergo. Re ponoo: Minor fallaCaprr ILest, quia dici non potest, quod corpus
Servatoris examinum in cruce fuerit vivum & vegetum corpus, sed cad ver erat, post resignatam in Patris coelestis manu animam, Iucs. 23. s. sa.
s) Qualis forma, tale est formatum. Atqui anima est immortalis & spiritualis. Ergo corpus tale quoque essiciet. Absurdum est posterius. Ergo&prius. Respondeo' Major limitatur, qualis Amma ratione effectuum&operationum est. quae cum materia communicantur, tale
formatum est. Quia denominatio insertcommunicationem, intra cujus limites consistendum est 6 Forma totius cominpositi est compositi ratio ge essentia. A qui unio corporis atque animae exprimit compositi humani latione & ellentia. Eringo unio corporis & animae est forma ii minis. Eessondeo: Minor est vera sensuillo, qui denominationem extrinsecam it volvit. Namque denominatio intrinseca, quae desumitur a natura prioribus, alium sensum involvit, causasque allegat. Una compositi pars non potest compositum perfecte informare. Atqui anima rationalis est una pars compositi. Ergo anima non potest compositum totum informare. Resso eo: Major falsi est.
VI. est, intelligit, 2 vult. J Disse
rit C etanus animam rationalem inso mare corpus secundum gradus vegetandi& sentiendi, non vero secundum intellectum, pari. 1. Summa Theolog. quaest. 7s. art. i. Quod falsiim est, uti recte notat Claudius BoucardusVerdunensis libro de
le est differentia hominis totius, non vero solius animae. Ergo non minus intelia
518쪽
iectum per corpus exercet anima ratio- ret, in quo deinde habitat. It rest talis in actibus rationi obnoxiis, quam docent Tertullianus libro de anima, At sensum&vit L Aidi cedens constat: Homo gustinus Epist. 116. Nisse s libro de qui intelligit, non anima, homo enim per ninis opificio cap. so. Peucerus libra avia aintestigit, autJullitas Scal et Exercit. origine ali is, Johan. Comba cchius 3 7 rct.7. Atq; istae denominationes non stitan Physicar. pag. 97 .rolliuntconvenire animali, nisi per com- homine paP. so. seqq. Georgius municationena, quantuin rationale. SQ inius in Exus Confegionis augu Tistitio. p. pag. 36 .seqq. Rodolphi Go- CAPUT TERTIVM Henius vis Persariis ad Scaligerum seqq. Sanaves Marestas indoretus quos, sequuntur Doctores Scholastici, Catholico Romani, Le-soria ti, Lombardus libro. z. sententui Π. 9 18. Thomas Suniine 2, kg. art. 3. Bellarminus iii de flatu peccati cap. II. Pererius lib. Commentariorum ad Genesim pag, ir; qi Iulius Scaliger s. sedi. H. Ex
ercitat. 29o. t. a. Exercit, 307 se i io, Fortunius Licetus lib. I. de ortu a m
rerum natura cap. 8. 2 lib. 8. cap. II. css lius Rhodi nus lib. 1 f. Le Iionum at qumrum cap. 23, Franciscus Iunius Tom, L Operum Theolog. pag. 3 r. sita, Parapi commentaria at Genesin pag. yo7. inrtinus Becanus Tomo. i. eoAg. Icho is, pag. 172. βes Franciscus Toletus Γῆ. 3, de anima quissi7... Conimbri ea u. Anima strigo. a. Bene latio Apina. 3. Generatio adimagine , 4. Egresso de femore. s. Imputatio peccati. 6. Solpitur instantia. . Farentesleprosi
8. Naturalis communicatis, Temper entlim. Io. Peccaitum in anima,
TI. Parentes 'istificari. D. Lumbi progenitorum M. Generare simile 14. Formaproductio
1s.. Spiritur instantia,26. Brutoramgeneram 27. Soli untur Objectio s.
Stiruntur instantia. I. A Nima parentum multiplicatione: ses, lib. a. de anima cap. I. quaest. 3. Allo is adnairanda gignit animam filio- dius sibis, Em cis dispari. Genl4 eum,& cum semine velut ordinario vehi --cap. I, RePla s, Vendetinus Extui culo traducit, ut intri uterum perfecta ta . Theolog s. Robertus Baroniti exsistens se en pro corpore suo praepa, Oxoni su in orcitat. nil ν pari.
519쪽
- in s Arnoldus Senguerdus u. 6. Introd. sic. 2.2. Rodericus Arriaga Disputat.
r. de .ro. II. Ir. Joh. Poncius Legionentis in Curra Phi. h. libro de anima Di putat. s. Claudius Boucardus Virduinensis Mara de anima pari. a. forem. γ, 3, 4. s.Hannibal Rosielius commentariis ad 1 risui sti pimandrum Tomo 6. p .ls.1 I. I qq. Joban. Heurnius lib.3. Institutio in Mericarum cap. r. Johan. Gallego
deprincipiisgeneraritonis cap. I7.I8. 19. Henticus Vagnerechius libro de origine anime. Derodon part a. P sica contra-ί a cap. s. art. q. Nicol. Serarius Disputat. de anima hominis dist. et . seqq. Johan. Macco vitis in Ce egio Theologico de statu primi hominis ante lapsum Disput. 1. Antonius Walceus in Locis Theologiὐis pag. Eoa. seqq. Adrianus Heelebo ord olani. I. Disputationum selectarum pag. z .seqq. ct pag. IO . seqq. Martinus Schookius Displutatione de ortu animi,
Johan. Scarpius in Cursu Theologico A. . 23 i. seqq. Johan. Bodii ius in Methodo historic pag. . e q. O lib. s. Theatri hatura pag. 3ι . Levinus Lemnius
lib. s. de occultis natara miraculis cap. II.
Cilbertus Jacchaeus lib. 9. Institutionum p scar. cap. 3. Otto Casmannus in an-r ropologia par .r,cap.9.Danaeus in P mractam lana par . i. cap. s. Albertus Typerus lib. Io. Institui. P sica ncap. I. Consentiunt nostrates quidam Conradus Horaejus in compendio Theo-l gico lib. I. cap. 3. dist. 1s. 16. Joh. Vel- curio lib. 4. Institui. P0 c. tap. 38. Iohan. Zei soldus diu riba peculiari de crea. t e anima rationalis, de in antisopolagi
bra de anjma ct corpore hominis pag. 37s.seqq. Paulus Sie glus in Di putationibus
academicis pag. 1o . seqq. His cum modestia dimissis, primam sententiam , qui traducem animae defendit, tuebimur a gumentis sequentibus. II. Privigni: Quicunquq virtute b dictionis divinar augentur & multipli, cantur, illi te totos propagant. Atqui homines virtute benedictionis divinae augentur & multiplicantur. Ergo homines se lotbs propagant. Major constat: Homo corpus atque animam pariter habet. Minor est Genes 1.16. Crescite se multiplicamini, ct implete terram. Excipit Alpessim: Benedictio divina tantum re spicit naturam corporiam. Et addit agnerechius Benedictionem hanc in aequalern effectum sortitam esse in hominibus & brutis, 99. Respondeo: Negatur hoc, quoniam homo crutra animam homo non est, sed cadaver est, ade6que humanam speciem, hominemque multiplicati naturaliter sive generari citra animam,nugatorium pro sus est. Hinc illatio. tiuod pertinet adessetitialem naturae I fumanae pei sectionem , illud propagatur per generationem. Atqui t in aninia qua corpuspertinent ad essentialem naturae humatiae per
III. Secundum: Uicunque geri erant filios secundum imaginem & similitudinem suam, illi corpus &animam simul
propagant. Atqui homines in natura corrupta generant filios secundum imagino& similitudinem suam. Ergd.Major constat: Homo est, qui corpus & animam simul habet. Minor est Genes s. a. -- Ccca MM
520쪽
388 restar NON ZM PATII Cay Palmus gemit ligni Sera secundum imaginem ct militudin suam. Excipiunt: Moses
nihil agit de generatione, sed tantum de qualitatibus Adami peccatoris, Iuniusta Alstedius i. d. Respondeo: Agit omnino de qualitatibus Adami peccatoris , verum qualitates istae inhaerent animae. Argument mur : Quodcunque sine anima hominis esse non potest , eoi propagato anima ipsa etiam propagatur. Atqui imago hominis peccatoris sine animi esse non potest. Ergo. Major constat: Quae nequeunt separari, eorum unum non potest communicari sine alte-TO.. Minor ultro patet. Quodsi ergo Adamus propagavit qualitates malas, utique etiam subjectum: earum proprium
traduxit in filium. Miserum effugium. magnerechii est : Gemit Ad filium Seth adsimilitudinem suam, non quod essemtiales partes naturae produxerit, sed quod eas
Exiendo communicaverit illi naturam sua. similem. Nimirum a Deus, anima: Vitiosae creator, erit autor omnis culpae inhumano genere.. Accidentia enim, non sunt citra vel extra suum subjectum, quod Natura: universa. mon
IV. Tertium : Quodcunque egreditur de femore parentum, illud per generationem. communicatur. Atqui filiorum animae egrediunxur de semore parentum. Ergo. Minor est Genes. 46. Exqdi I. 1. Anima egressa de Iemore,
Iacobi. Excipit Junius : Locutio est figurata, qua nominatur pars, & totum. intelligitur. Certe anima vegetativa
di sensitiva est in semine, anima in tellectiva non item. Id ρση δεο : Quis
dicat cum pars nominatur & totum intel
ligitur, parti illi quae nominatur, expressum praedicatum derogari posse Θ Nuisquam literarum occurrit illa Synecdo. che, quae partem essentialem unam pro altera sibi contradistinc L ponit, nomi nat, praedicat,, cum tamen ad partem ii iam nihil pertineant. Neque antaea vegetativa, sensitiva,intellectiva penes hominem disserunt: una est anima, qua omniailla operatur. Ergo si anima vege tativa& sensitiva inestin semine hominis,
omnino, etiam anima: intellectiva a .
V. Quartum: Multiplicato adjuncto, necessario , simul etiam multiplicat et subjectum. Atqui adjutastum, videli, cet peccatum, originis multiplicate Ergo. etiam: multiplicatur subjectunejus, quod est anima. Majon patet: Nul lum adjunctum est citra vel extri subje
ctum proprium. Minor est Psalm. II. I. In peccatis concepit me mater mea. Rilsesum: Ubi peccatum est, ibi est antru simuli Atqui in conceptione etiam i anima.. Confer p orrd s. u. Excipiunt: In Adamo & Eva totum Pnus humanum defecit a Deo, ut posteri omnibus peccatum illud merito impiate
tur eo ipso, quia secunddin carnem exit lis nascuntur. Scilicet corpora ab illis habent, quibus Deus addit: animas secun dum leges naturae I se constitutae, eanque merito una reas, habet, quatenus
sunt pars compositi. . Proinde justo Dei judicio posteri deseruntur, ne animae e0rumi ornentur justitia originali, unde