장음표시 사용
22쪽
De libris de fractis et de articu εθ. Coniunxi in unum utrumque librum hunc; quod quare secerim si quare librum de fractis primo logo posuerim, postea dicam. Videndum etiam erit, quo iuro hoo opus chirurgicum Hippocrati abiudicem, quin medico Cnidio recentiori tribuam. Inquirendum erit porro in
locos, ubi alia opera sua, sive supersint, sive non, memorat scriptor noster. Apparebit inscriptiones περὶ αγμων et περὶ ἄρθρων recentes esse, quin argumentum utriusque partis vix apte significare, Praemitto autem brevem descriptionem materiae huius scripti antiqui. Capito primo usque ad finem septimi sermo est de fractura ulnae et radii, primum de utroque osse fracto, tum de alterutro. Agitur de repositione, deligatione, ferularum usu, victus ratione: non pauca traduntur, quae: ad aliarum quoque fracturarum curationem transferri possunt et re ipsa translata volvit auctor noster. Cap. 8. do humeri fractura scripsit. Cap. 9. de luxations ossium digitorum, aliorum pedis. Capite vero 10. de luxatione
ossium pedis, quae cum crure communionem habent.
Cap. 11. de illis, qui do alio loeo, desilientes calcem offenderunt; de gangraena et ne- croci, - σέ ακελισμόν appellat, - periculisque inde profluentibus. Capito I 2. breviter describitur utrumque cruris os, tibia et fibula. Capitibus 13. 14. exponitur de luxatione pedis. Capite l5. et 16. de fractura utriusque cruris ossis et de usu canalium, τίν σωλῆνων, in deligations cruris fracti. Capito.17. de hactura alterutrius cruris ossis. Capite authm 18. tibia sola fracta curatudi mellior dieitur quam fibula Sola. 19' semoris fractura tractatur; 20' semoris os describitur et quid ossis sorma valeat ad
repositionem corrumpendam docet.
Agitur capite 21. de tumoribus ortis ad poplitem et in pede in Dacturarum curatione et quomodo tractandi sint significat.
23쪽
22' sermo est de canalium usu in femoris fractura. 23' de calce et cautelis circa hanc partem in curatione hacturarum cruris ossium et semoris. Capitibus 24. 25. 26. traduntur fracturarum cum vulnere partium mollium curandi modi aliorum medicorum minus laudandi et proponit noster eum, quem ipse probat. 27. De vulneribus in ipsa fracturarum curatione ex deligatione, ferulis, ortis.
28. 29. De ossium maiorum, minorum SeeSin.
30. De iis, in quibus deligatio Dacturarum fieri non potest, et de modis posituram idoneam membris praebendi et servandi in eiusmodi casibus. 3l. De lanae succidae et linteorum usu in hacturarum deligatione.
32. 33. De repositione fracturarum vectium serreorum ope. 34. De ossibus non repositis et abscessum facientibus; de resectione ossium abscedentium. 35. De reliqua horum curatione.
36. De iis, quibus femoris, humeri os fractum foras prominet partibus mollibus vulneratis. 37. De curatione eiusmodi casuum, ubi ossa reponere contigerit. 38. Do luxatione .genu, et 39. de cubiti luxatione. 40. De subluxatione in latus alterutrum et 41. de luxatione eiusdemmodi persecta. 42. Luxatio cubiti in partem posteriorem; 43. in anteriorem. 44. Luxatio, radii in latus. 45. Fracturae oleorani et apophyseos coroncidem. 46. De fractura extremi haserioris humeri. 47. De curatione fractorum,. disiunctorum, luxatorum in illa regione et 48. do illorum desinatione sive cum ferulis, sive sine his. 49. De humeri luxatione; redarguitur medicorum opinio, os humeri frequenter in anteriorem partem.elabi. 50. De reductione humeri luxati, quam ipsi aegri sacere solent; item de methodo, qua medicus solus, vel cum administro sing instrumentis eam perficiat. 51. De restitutione humeri luxati calcis ope in axillam aegri immissae. 52 mD6 restitutione humeri luxati supra humerum alterius, qui subeat membrum luxatum. aegrum sustollat et concutiat. 53. De eiusdem luxationis reductione supra lignum pistillis me; 54. supra lignum trans-55. De reductione humeri prolapsi ligni ope extrema parte rotunda et prominentem marginem habente. Amben Him oratis vocare solent. 56. De Aciliore, dissiciliore restitutione articuli luxati pro variis hominum naturis, ceti. 57. De cautelis post retactionem luxationum. 58. Signa humeri luxati.
59. De curatione eorum, quibus humerus frequenter excidere soleat. 60. De sequelis humeri laxati nec restituti, sive congenitum sit vitium, sive alia aetate acciderit. 61. Luxatio claviculae ad aeromium. 62. 63. Claviculae fractura.
24쪽
64. . De luxatione claviculae in latus alterutrum. 6b. De subluxatione cubiti in latus alterutrum, et 66. do laxatione periecta laterali eiusdem articuli. 67. De cubiti luxatione in partem anteriorem, posteriorem. 68. Signa diastasios ossium in cubito; radii luxatio. 69. Luxationes cubiti non restitutae sive congenitas sint, sive non. 0. Luxationes pinectae cubiti laterales cf. cap. 66. 71. Eiusdem luxationes in anteriorem et posteriorem partem os cap. 67. 72. Subluxationes in partem alterutram laterales cs. cap. 65. 73. De methodis restituendi luxationes Summatim. . 74. Subluxationes in articulo carpi manus cum ulna et radio in anteriorem et posteriorem partem. 75. Eiusdem articuli luxationes petiectae in anteriorem et posteriorem partem et in
77. Artieuli digiti luxatio eiusque non repositae sequelae. 78. Do maxillae sublinatione, eius repositione, aliis; 79. de maxillae exarticulatione ab
80. De fractura maxillae inferioris non per totum os penetrante. 8l. De fractum in xillae, ita ut os prorsus diffractum sit. 82. Fracturae maxillae inferioris in symphysi ad mentum. 83. Fractura nasi eamque curandi methodi. 84. Contusio nasi. 85. Fractura eius ita ut depressione simus fiat. 86. Fractura nasi, ita ut in latus inclinet. 87. Fractura eius cum vulnere.
88. De auris hactura. 89. Spinae dorsi curvaturae ex morbo. 90. De eius curvatura ex lapsu et de conquassatione aegri, ut restituatur. 91. De conquassatione capite infimum locum tenento. 92. De eadem pedibus infimum locum tenentibus. 93. Descriptio spinae dorsi, unde 94. deducit auctor nonnulla ad curvaturas spectantia. 95. Curvaturae spinae a causa externa. Methodus reducendi eas. 96. Luxatio vertebrarum in anteriorem partem. 97. Costarum fracturae. 98 Confusio pectoris. 99.. Luxationes semoris ac primum quidem in anteriorem partem. 100. De sequelis huius luxationis, non reductae, sive vitium congenitum sit, sive non. 101. De effectu luxationum non restitutarum in partes summatim. 102. Luxatio semoris in exteriorem partem. 103. De hac luxatione non reducta, sive alias, sive vitio congenito. 104. Luxatio in exteriorem partem utriusque semoris, sive congenitum sit vitium, sive non. 105.'Do laxatione semoris versus posteriora.
25쪽
109. Nonnulla de luxationibus summatim. 110. De varis. III. Luxationes ita factae ut ossa extra cutem promineant. Luxatio eiusmodi cruris articuli ad tarsum pedis.112. Luxatio eiusmodi in articulo carpi manus et ulnae radiique.
114. De ossibus in cubito eodem modo affectis. 115. De ossibus digitorum manus et pedis cum vulnere partium mollium, ita ut foras
emineant. De eorum reductione vectis ope.
116. De praecisis ossibus digitorum, aliis ad articulos; item de alio loco praeterquam in
articulo praecisis.117. De gangraena in membris orta ex compressione qualicumque. II 8. Redueuo luxationis capitis semoris in anteriora suspenso aegrotante. 119. Methodus reductionis per extensionem et contraextensionem homine in planum extenso. 120. Descriptio apparatus, quo pluribus modis quis utatur ut luxata et fracta extendat et
121. Methodus reducendi caput semoris interiora versus prolapsi ope ligni ad crus adligati. I22. De luxatione capitis semoris versus exteriora. 123. Do semoris capitis procidentia in partem posteriorem. 124. De eiusdem procidentia in anteriorem partem. 125. Restitutio luxati semoris utris ope. 126. De variis, quae sors obtulerit, usurpandis, ut luxatio seruoris reducatur. 427. Monita circa arsiculos et luxationes Summatim. 128. Luxatio digitorum eiusque reductio. 129. Curatio aegrotantium post reductionem. 130. Genu luxationes. 131. Luxatio articuli tibiae.et tarsi pedis.132. Digitorum pedis et ossium metatust luxatio. 133. Luxatio ossium in tarso pedis.134. De calcanes ex saltu aliave de causa laesione. 135. De pedis laxatione in articulo ad malleolum. Statim ex hoc contentorum indice patet, nisi alia obstent, probabile esse duo illa scripta quorum prius usque ad finem capitis nobis 48 continuatur, reliquis capitibus alterum res
rentibus, unum esse compendium de loco chirurgiae, qui circa luxationes et fracturas, exceptis laesionibus ossium oranu, Versatur.
Patet inscriptiones utriusque partis περι αγριῶν et περὶ ἄρθρων non respondere singularum contentis. Nempe in altera saltem non solum de articulis, si velis de articulis luxatis, expinnitur, sed agitur etiam de ossibus fractis. Et licet prima parto praecipue agatur de fractis, nonnulla tamen postremorum de luxatis perscripta sunt. Neuter igitur titulus auctori libri debetur, sed uterque recens et a describentibus prosectus esse videtur: antiquus autem libri situlus periit. Qua de re conser, quae in adnotatione ad principium libri ex Galeno adscripsimus.
26쪽
Sed liber noster non ab omni parte integer est. Prima capita principium operis integri vix referre videntur; credo potius partis operis alicuius initium esse; num postrema pars eius conclusio dici possit, merito dubitaveris. Sed praeterea mirum hoc est: de nonnullis bis agitur; sicuti v. o. capitibus 70. 71. 72. de iisdem rebus iterum agitur, de quibus capitibus 66. 67. 65. erat dictum. Seriptorem nostrum chirurgum fuisse, qui artem ipse lactitaverit, certo constat. Pergimus iam ad alia, unde scriptorem eiusque opus melius etiam cognoscere licebit, ut spero. Certa indicia libros περὶ αγμών et περὶ ApDων unum opus esse et eum, qui de fractis dicitur, priorem istius operis partem esse, mihi haec sunt Primum indicium est orationis forma plane sibi similis per utrumque librum, lilaei negari non possit subinde occurrere capitula, quae potius excerpta brevia videantur locorum, qui
olim prolixius deseripti fuerint ad modum longe plurimorum. Alterum hoo est: capito 120. legimus Ε' ηται δε καὶ πρόσθεν ηδη, - ἐπάgιον ιστις ἐν πόλι πολυανθρώπ y ὶ πελι, ξύλον κεκτῆσθαι τετραγωνον κ. τ. λ. Manifesto autem eo loco respicitur alter o sne capitis 13 ubi: Ἀριστον δέ, inquit auctor, δως ἐν πόλι μγαληὶ τρεύει κεκτῆσθαι ἐσκευασμένον ξύλον, ἐν β πασα αἱ ανάγκαι ἔσονται πάντων ρ ἐν κατηγμάτων, πάντων δε ἄρθρων ἐμβολῆς ἐκ κατατάσιος καὶ ριοχλευοπος κ. τ. λ.
Itaque duo haec argumenta et tertium, quod paulo ante ex contentorum indice deduxi, omnem praecidunt dubitationem, num duo opera illa in unum coniungenda sint, nec ne. Unum opus est ab uno auctore prosectum.
Quis est, qui librum huno conscripsit 8 Hippocrates, quod crediderunt antiqui et voluit
nuperrimus editor pΙmo non Hippocratem esse ovincam curandi ratione in libro memorata et orationis forma. Ex illa autem sponte patebit Cnidium esse, eumque recentiorem esse Hippocratis aevo aliae notae longe certissimae ostendunt. Cnidium medicum esse auctorem haec dogenti cap. 11. primum legis: ἀμεινον δε καὶ
ἐλλέβορον - σκειν αὐ μερὸν Θ τ i ἱ στεραίν. Et paulo post: ἀλλ' ῆν μὲν ἀπύρετος η, φαρμακεθειν Ανω χρη, ὀ σπερ εἴρηται, οσοι ἁν ριὸ gυνεχῶς πυρεταίνωσι, ὴν δὲ ξυνεχως, μη φαρμακεύειν, ἀπέχειν μἐν σιτίων καὶ ροφημάτων, ποτφ δἐ χρησθαι ἱ δατι καὶ μηώD αλλα τφ ὀξυγλύκεῖ. Eede Cnidiorum curandi methodum solius Cnidiorum verbis expressam l Sed pergimus: capite 88. legimus ἐμέειν απι ωρμαῖσμα , qui locus, quod sciam unicus est, ubi haec sormula occurrit: sed ἐν συρια- et ξον συρμα- legis libro I. de morbismael. p. 623. vol. II. , qui itidem duo soli loci sunt, ubi memoratur iste liquor. Emanaverunt autem libri de morbis muli., quod suse et certis notis antea demonstravimus, ex schola
Cnidia. Porro cap. 115. legis: ἔπειτα ἀτρεμέειν Δς φιάλιστα χρῆ καὶ κατακε ῖσθαι καὶ δ λιγοσιτέειν' ἄμεινον δε καὶ φαρμακευσαι ανω κούφφ τινὶ φαρμάκφ. Et cap. 37 'φιβαλύντα δε ἐλλέβορον μαλθακον πῖσαι χρη αὐ μερον. Rursus methodum therapeuti eam Cnidiorum cernimus ipsorum Cnidiorum oratione expressam. Qui recordatur sermonem, quo seripti sunt Cnidiorum libri volumine altero contenti, dubitare non poterit. Sed lubet notare dictiones, quales apud Hippocratem ipsum sane frustra quaeres et e quibus non minus certo constat divinum senem hoc opus chirurgicum non conscripsisse.
27쪽
Ac primum quidem statim in libri introitu offendimus nomen δίκαιος, quod nostro lamiliare, sed quod miro modo usurpatur: capite primo: αυτος γαρ ὁ ἐπιδεθησύμενος τὸν λιμἀπορέγει Ουτως υπο τῆς δικαίης φύσιος ἀναγκαζομενος, ubi equidem δικαίης sere οὶκωκe valere dixerim, quemadmodum in paulo antecedente αυτη γαρ ἡ δικαιοτατη φύσις. - cap. 7. Iς τε αποβαίνειν απο τῆς δικα - ς χειρίξιος et paulo ante οἴτος ὁ λόγος οππερ νόμος κεῖται δίκαιος περὶ κατηγμάτων ἰῆσιος. Cap. 8. δικαιοτάτη οὐν βραχίονος κατάτασις sin. Cap. 20. δκως κατατασιν δικαίην καὶ ριὸ βια, αμει τι κατεηγὸς του σῶματος. Et his quidem locis sere seriτεδειος significat nostri δίκαιος. Cap. vero 38. τι τε γαρ αρθρον τού μηρού εὐσταλέστερον Δς ἐπὶ μεγέθεI 8 τὰ του βραχίονος καὶ δικαίουν ps τιν μουνον ἔχον καὶ τα9 1ν περιφερέα, ubi rursus δικεμν'
illum significare opinor. Capite 41. rursus κατατασις δικαιοτάτης -- cap. 55. δικαίοτατα γὰρ μοχλεύει; - paulo post ibidem δικαιοταται δε αἱ αντιρροπαι; quibus quidem locis rursus δίκαιος valet ἐπιτθδειος ι sed principio cap. 58. ἐπειδὴ δίκαιον εχουσι τὸ σίμα οἱ ἄνθρωποι aliud quid est; nempe ocimo rite oonformatum et utroque latere σύμμετρον, σωμα εὐειδές signis ari videtur. Capite porro 59. τα δίκαια σχε ματα ἐξευρίσκειν ἐφ' ἐκάστοrσι, 86. τουτο .... δικα ν τὴν διορξωσιν so. οὐκουν ἐγα ἔχω τούτων ἀναγκας καλλίους, οὐδε δικαιοτέρας, quibus locis singulis rursus δίκαιος valet ἐπιτρδειος. Sed cap. 110. iterum eo, quo supra diximus, sensu legimus χ- υ την φύσιν το δικαίην ἄγειν. Ibidem paulo post rursus δίκαια σχῆματα legimus; capite 17. καὶ ἐν σχῆμασι δικαίοισι εὐθετίζειν τὀ σρμα. δίκαια δε καὶ ταυτα in με τεωροποιέειν, μηδε ἐς το κάτω λπειν. Denique sequenti capito καὶ δικαίη , καὰ καταφύσιν ἡ ἐρι ολ θ. Equidem huius usus nominis δίκαιος apud ipsum Hipp. exempla novi nulla. Capito tertio legis αἴται τοσαυται καὶ τοιαυται αἱ αμαρτάδες καὶ ἁγνοιαι τῆς φ&τιος τῆς χειρύς, in quibus mira dictio αἱ αμαρταδες -- τῆς φύσιος τες χειρές. - Nempe significat orror in mynition e τῆς φύσιος manus; scilicet ea verborum structum ἁμαρτάδες
et Εγνοιαι arctissime copulantur.
Capite 7. χείριs M, e . 115. ἀδελφίξιας legis, passim vero occurrit πίεξις I cuiusmodi formae per apud Hipp. ipsum frustra quaeruntur; quin ἀδέλφιδις mirum ac novum sonati In fine capitis 4. ἁλλοτε καὶ ἄλλοτε, item cap. 22. 86. s8. Illud αλλοτε καὶ αλλοτε
iam reperimus in fragmento sententiarum Cnidiarum apud Galenum servatum, tum in libris de morbis, de morbis mulierum, qui Cnidiae sunt originis. Apud Hipp. nusquam legi. Vid. prologomena ad vol. II. p. 88.
Παλίγκοτος, παλιγκοτέειν passim occurrit vide cap. 11. 25. cum dori infigi de his in vere Hippocrateis monumentis non obviis iam dixi in protegomenis ad via. I p. l25. Ibidem autem de μινύθω ceteris monui, quae item passim in chirurgico hoc opere seripta leguntur. Cum eo, quod in fine capitis 30. legitur, taσχρὸν γαρ καὶ ατεχνον μηχ-οιέοντα αμηχανοποιέ θαι conser extremum caput 95. , ubi καλα γὰρ καὶ ταυτα μαθεματά ἐστι, α πειρηθέντα απορηθέντα ἐφάνη καὶ δι' ἀπερ ἡτορ θη. Tales facetiae, tales lusus in sono
verborum ab Hippocratis oratione sane alienissimae res sunt.
Verbum αξυνετέειν cap. 25., nomen τύρβη cap. 22. , μοῖα, μυξώδης, quod passim oceurrit et pro quo φλέγμα Hippodrales usurpat; verbum ὶπόω cap. 95., ἴπωσις ibidem,
28쪽
ἐξιπουται cap. 98. non sunt vocabula ex Hippocratis oratione desumpta, neque ζιησις σκεθροτέρη cap. 98. Saepius apud nostrum 'πιστα occurrit, quod manifesto ex Homerico αγχιστα ἐέγκει ductum est et in quo solent ἄγχιστα exponere μάλιστα, sed vide iam quam miro modo noster usurpet principio capitis 86. ιεγχιστα δε ἡ ἐπίδεσίς μοι δοκεει αν τι ποιέειν, εὶ κατα μέσην τὸν ρθα .... πιι φιφλασθείη 11 σαρξ. Ponitur pro μαλιστα, quasi ubivis χιστα pro μάλιστα usurpari possit, quia cum ἐοικέναι id significat apud poetam. Con- serri cum l. l. potest alter e cap. III. καὶ οὐκ ἄν μοι δοκέει οὐδε ἐλλέβορος ωφελῆσαι αυ μ ερόν τε δοθεὶς καὶ αὐθις πινόμενος, ἄγχιστα δἐ εIπερ τι τοιουτο ' κ. T. λ. - Iacet autem istet usus mirus sit, imitari in his videtur Hippocratem, qui de victu acui. cap. 57.: ἀγχιστα δἐ χρηστέον αὐτῶν τοι φδε ἐόντι, εὶ το μέλι τυγχάνοι πονηρον ἐθν κ. τ. λ. Sed de Hippocratis imitatione infra plura. Subiungo his ea, quae sequuntur: primum quidem quod capite 56. de bobus digitur cum citatione versus illius, qui Homero tribuitur, sed qui in Homero non occurrit, item indicium est Hippocratem non scripsisse hunc librum. Non quia Hippocrates non potuerit falli inversus citatione, sed quia ipsa illa versus alicuius citatio ab Hippocratis scribendi ratione et
mente omni est quam alie nissima. Alterum, quod nunc specto, hoc est: capite 101. sermo est de Ammonidibus, uti eas appellat, et narrationi suae, quam ριυθολογεBθαι dicit, subiungit: es μἐν ολ ἀληθία ταυτα ἐστι ἐγὼ μἐν οὐκ οἶδα. Iam Vero quaero, quomodo haec congruant. cum iis, quae cap. 24. libri de aere, aquis locis leguntur, si hunc libruma et opus chirurgi cum nostrum eidem scriptiori, eique Hippocrati tribuasl - Nempe alter. ea tradit, quae ipse observaverat, alter quae sando 'udiverat. Sed nunc aliud quid demonstrare conabor: equidem contendo Cnidium auctorem nostrum Hippocratis scripta trivisse et dictionem ei. locos eius imitatum esse.HExempla dabo sequentia:
cap. 7. i ἔτι δἐ ταδε χρη προσξυνιέναι, cap. 8. προσξυνιέναι δε χρέ , cap. 20. προσξυνι ἔναι δε πιε, cap. 58. προσξυνιέναι δε δεῖ, cap. 62. καὶ τα δε δει προσ-ξ υνιέν αι, et ibidem aliquanto post προσξυνιέναι δε καὶ τα δε rasi, cap. 105. προ ξυνιέναι μὲν ουν καὶ τα δε πιε. - Formula est ex libro de victu acutorum j 52. προσξυνιέναι δε δει.
Sed fortasse dices in his concursum non esse fortuitum utriusque scriptoris, non certo demonstrari posset Quamquam mirum)videtur, aliud quid tibi citabo; cap. 3I. legis: καὶ μαλα πολλού αξιον τουτο το μαθημα, εἴ πέρ τι καὶ ἄλλο ' τιν=γαρ οὐκ ἐπικοινωνέει ν ἐπικαιροτατων ἐν Β τρικη οὐ:κατα τὰ ἔλκεα μονον, ἀλλα καὶ κατα Αλλα πολλὰ νοσθματα, es με τις φθσειε καὶ ταλλα νοσθματα ελκεα εἶναι ἔχει γαρ καὶ ουτος ὁ λογος ἐπιείκειαν. - Manifesto imitatur locum e libro de victu acutorum ψ 9. φηροὶ δὴ παγ-καλον εἶναι τουτο το σκυ ια καὶ 8δελφισμένον τοm πλειστοισι των ἐν τῆ τέχνην καὶ ἐπικαιροτατοισι. - Et quemadmodum haec imitatur, ita sequentibus assirmat tale quid, quod ab Hippocrate sane non exspectas, et proseri λύγον, ῖς οὐκ ἔχει ἐπιείκειαν οὐδεμίαν, nam nemo assirmabit τἁλλα νοσθματα ἔλκεα εἶναι lNunc puto facilius mihi credes illud προσξυνιέναι ex Hippocratis imitatione profluxisse: itemque δια ουν ταθως τας προφάσιας, quod sub finem capitis 18. occurrit et δια ταυτας
29쪽
οὐν τὰς προφάσιας initio cap. 17. libri de victu acutorum. Tum ἐπαινέω δε τοῖς οἰνηρούς σπλῆνας capite 24. imitatio est loci e cap. 10. libri de v. acui. καὶ ἐπαινέω γε τοῖς προκριναντας. - Passim scap. 31. 43. 45. 88. 96. 106. 109.ὶ occurrit Δς ἐν κεφαλὰM εὶρ θαι,
quod * 61. libri de v. aeui. habetur, ubi legis ἐν κεφαλαιω δἐ εἰρῆσθαι. Cap. 48. libri chirurgici nostri legis αἴιονῖγαρ γραφες ἐστι et θ 7. libri de victu aeui. δοκέει δέ μοι αξια γραφης μαι.
capite 59. libri chirurgi ei habentur haec, οτι οὐδένα οἶδα υθώς lητρεύοντα, τους δε τἀναντία το5 Ευριφέροντος φρονέοντάς τε καὶ ποιέοντας. Libro de v. a t. cap. 26. οἶδα δἐ τούς l*τροῖς τα ἐναντιώτατα η ας δεῖ ποιέοντας. Initio capitis 90. I ν γε ἐγὼ οἶδα est formula Hippocratica ex Ep. I. , ubi cap. 16. in fineὰς καὶ bis οἶδα et cap. 20. ους καὶ ἐγδε οιδα. Quod capite 97. legimus h δἐ κDωσις κρεμασμον μῆν τὸ σι πλευρῆσι ποιέει imitationem resert Hippocratici capito 30. de victu acutorum κρέμασθαι γαρ δοκέει τα σπλαγ α αὐτοκΠ. Sed nota simul quam distent aera lupinis : nam quod apte de visceribus dicit Hipp. . idem parum apto de costis s. lateribus nosteri Non audimus in hisce Hippodratem ipsum, sed imitatorem; Cnidiorum et Hippocratis
opera eum trivisse constitit. Quodsi etiam plura argumenta requiras, quibus constet scriptorem nostrum recentiorem esse Hippocratis aevo, eccet proferam indicium ita luculentum, ut . ultro illi cedere velimaximo suspicax quisque debeat. In Hippocrateis monumentis venas et arterias non memorari, sed solum φλέβας, res est notissima. Noster utrumque Vagorum
sanguinem vehentium genus distinguit duobus loci si cap. 93. αἱ δὲ φλεβῶν καὶ ἀρτηριῶν κοινωνία et cap. 117. τα νευρα καὶ τὰς σάρκας καὶ τὰς αρτηρίας καὶ τὰς pMβας. Sed, licet plura colligi fortasse possint, plura tamen congerere supersedeo et quid do
auctore nostro sentiam his verbis declaro, Compendii chirurgici, de quo agimus, scriptor ipse artem secit, suitque pro sua aetate chirurgus omnino peritus, qui non ostentationis causa praetulit magnificos apparatus prae utilibus, sed hanc nonnullorum aevi sui αλαζόνειαν non semel steriter reprehendit Sollerterartem secisse videtur et anatomes scientia, quae illo tempore haberi potuit, illi landamentum fuit, cui chirurgiam superstruxit. Dubium non est, quin ipse corpora tum hominum, tum animalium Assecuerit. Utrum chirurgica sua, quae magnam partem ab aliis tradita accepit, potius a Cnidiis, quam a Cois acceperit, nemo saeile noverit. Curandi methodum per medi omenta, diaetam: Cnidiis debet. Hippocratis. opera legit et imitatus est in forma orationis, sed ad praestantiam orationis antiquae, quae in Hippocratis scriptis elucet, minime accedit; non semel ineptus est dicendus ingsingularum dictionum et formularum imitatione: ubi de scribit apparatus chirurgicos et operationes non semel longe ductis periodis et impedita membrorum consecutionei scurior est quam fuisset si aptius dicendi genus usurpare potuisset. Cuius rei exemplum non dubium tibi praebebit caput trigesimum.
Iam, ut opinor, sero novimus qualis auctoris scriptum pervolverimus. Superest ut de locis videamus, ubi alia sua opera citat Persequar vero locos singulos deinceps quemadmodum. nobis obseruntur opus pervolisen tibus: ac primus quidem locus, qui advertit, legitur cap. 9. ubi: τα μῆν ούν, inquit,
30쪽
τιτρωσκιμενα ἐν ἐλκωσίων μέρεI εἰ σεται ως χM 'τρωειν. Puto illum respicere ea, quae capite 24. 25. 26. leguntur: saltem locos, ubi de Dacturis cum vulnere complicatis est, et quos in indice, quem consepi, initio huius capitis prolemmenorum, reperies. Sed paulo post haec habet: αναγκά ειν μῆν χρη ἐς την ἐωυτών χώρην ἔκαστον, οσπερ καὶ τὰ ἐν τν χειρὶ λεἴρηται. Et tamen nihil est in superioribus de manus digitis scriptum.
Quae res non fugit Littueum qui via. III. p. 107. editionis suae de ea monuit et vero statuit loeum indicio esse librum hunc non eodem modo seriptum hodie legi, quo ex auctoris manu prosectus sit. Ipsa consecutio rerum omnino mira est h. I.; nam saltus fit ab humero ad pedem. Neque hoc sugit Litureum, qui circa hunc librum maxime ea in re peccavit, quod opinatus est Hippocratis ipsius opus esse. Constat ergo, quod supra iam diximus, ex indice contentorum patere, librum hunc mutilum ad nos pervenisse.
Cap. 57. πολλών δέ, inquit, ἔμπειρον δεῖ εἶναι τὸν ἰητρον, αταρ O καὶ ανατρίψιος et dein ἀλλὰ διοριεῖται 'πιν περὶ ἀνατρίψιος ἐν ἁλλιν λ ω. Num illud ἐν ἁλλω λογω ad
opus περὶ ἀνατ ιος spectet, an ad locum deperditum huius operis ipsius an alius, non lacile certo dixeris, sed in postremam opinionem potius quam in illas inclinare me profiteor propter, 17. libri de omina medici. Cap. vero 59. ἁλλὰ ἐν ἄλλω λι φ, legimus, περὶ ἀδένων οbλομελ*ς γεγραφεται, δτι τέ tim καὶ οἷα ἐν οῖοισι σημαίνουσί τε καὶ δύνανται. Quae quin ad librum de glandulis referenda sint, negante licet Galeno in commentario, nullus dubito. Nam primum quidem ipsum illud nomen οὐλομελ- , - quod ab ipso Hippocrate nemo exspectaverit, - in isto
libro legitur; tum vero postea ostendam alias etiam verborum formas minus usitatas utrique operi communes esse, itemque communes esse nostro operi, de quo agimus, cum libro de corde, quem item eundem scriptorem nostrum reliquisse demonstrabo; denique ipse locus, quem nunc adserimus, ad amussim convenit cum iis, quae argumentum faciunt libri de
glandulis. Advertit etiam locus ex capite 78. , ubi: δωι μἐν Ουν, inquit, ἐν σπασμοῖσι καὶ τετάνοισι τουτο πρῶτον τι ἀρθρον G1μαίνει ξυντεταμένον καὶ διότι πληγαὶ καίριαι καὶ καρουσαιαὶ κροταοίτιδες γίγνονται, ἐν ἁλλφ λθ εὶρ σεται. Quae quidem ad quem locum e libris Hippocratis nomine hodie inscriptis spectent, non video, adeo ut suspicer ad deperditum MLquod auctoris nostri scriptum esse referenda. Pertinentne sorsitan ad opus aliquod anatomiboum, cuius fragmenta in libris de corde, de glandulis, sortassetin aliis haginentis anatomicis possidemus 3 Capite 81. Haec seripsit nosteri ἀλλὰ γὰρ περὶ σφακελισμών των ξυμπάντων ὀστέων, ἄλλος μακρος λογος λείπεται. Respieitne caput 117. nobis p an vero aliud quoddam opus deperditum p Estne caput 117. fragmentum tantum μακρου illius, λιγου, de quo loquitur 3
Capito 88. legimus: οσα δε υδατωδεα χωρία ἐστὶ ξ μ -ης πεπληρωμένα καὶ ἐκ οῖοισι χωρίοισι εκαστα θανατον pίρει στομούμενα ἰλ κατα ἀλλοίας βλάβας, περὶ τουτων ἐναλλν λογιμ γεγράψεται. Fortasse his respicit ipsum illum librum, de quo loqui videtur
verbis paulo ante e capite 78. adlatis. Extremo capite 89.: αλλὰ περὶ μἐν τουτων, inquit, ἐν τοῖσι χρονίοντι κατα πνευμονα