장음표시 사용
31쪽
quorum defensionem tu ulus datus est, sed duo, vel tria tantum esse contendit. Quaero praeterea, qui titulo isto tam honorifico Regem Anglia cohonestauit, Christi Vicarius, an Christi aduersarius fulta Si Chrsest Vicarius, cur defensis Christianae fideli Christi Vicarium non audita non recipitria onveneratur Si Christi aduersarius, cur Christianus Rex titulo a Christi aduersario dato gloriatur cur characterem Antichristi geritrins modo enim ista cohaerent, ut quis Romanum Pontificem Antichristum este credat, titulum honoris ab eo datum non exhorreat Ergo Rex, sit sapit, originem liuius tituli apud se diligenter cogitet, facile intelliget, eum ad se minime pertinere, Mapud homines sapientes plus vanae ostetationis habere, quam solidae dignitatis.
- non sit communis causa Regis Anglorum, cum gibin, Principibus Ortho-
doxis, catholicis. CΑΡ. II. I Ni io suae monitoriae praefationis Coa natur Rex Anglorum , communem facere eausiam suam cum omnibus Resibus Trincipibus Christianis. Causa, inquit, communis agitur. qua ad iin, dignitatemi pertinet omnium non modo Regum, sed aliorum etiam qui-
32쪽
Cur autem communis causa agatur, Unico verbo attingit, cum ait, hoc libro suo contineri Apologiam pro iuramento fideliratisci ex quo intelligi vult, pugnare se aduersus Romanum Pontificem pro iuramento fidelitatis,
quod omnibus Regibus, atque Principibus praestari debet ac solet a subditis. Quasi Pontifex Romanus eiusmodi iurameta prohibeat, ac velit Reges, d Principes omni potestate
Sed frustra laborat ex , ut causam illam communem faciar. Nam neque summu PQR T. z tifex in Breuibus suis ad Catholicos Anglos R. ea amneque ego ii, epistola mea ad Archipresbyte μam om-rum Angliae, iuramentum quodcunque fide mi, M' litatis improbauimus; sed iuramentum, quod zzz sub specie ciuilis fidelitatis, abnegationem Pontificiae auctoritatis continebat: neque R ges, d Principes Catholici ita sibi iurari volunt a populis fidelitatem , ut iiimmi Pontificis auctoritas abnegetur, Quae duo si demonstrare potuero, ncmini dubium relinquetur, quin cMisa Regis Angliae propria ipsius sit, neque aliquid commune habeat cum causa RC-gum, Irincipum Catholicorum. Quod igitur iuramentum, quod Rex Angliae fidelitatis, Sesciuilis obedientiae vocat, non sit iuramentum simplicis fidclitatis, ncque solius ciuilis obedientiae perspicuum est ex titulo Edicti, quo iurametum hoc praescribitur hic enim est titulus Ad detegendos streprimendos Papistas. Finis igitur huius iuram cti non est, detegere seditiosos, inobedientes. iij
33쪽
duo, vel tria tantum este contendit. Quaero praeterea, qui titulo isto tam honorifico Regem Angliae cohonestauit, Christi Vicarius, an Christi aduersarius fulta Si Christi Vicarius, cur defensb Christiana fidei a Christi Vicarium non audita non recipitὶ non veneratur Si Christi aduersarius, cur Christianus Rex titulo a Christi aduersario dato gloriatur . cur characterem Antichristi gerit m Qus modo enim ista cohaerent, ut quis Romanum Pontificem Antichristum elle credat,&titulum honoris ab eo datum non exhorreat Ergo Rex, si sapit , originem ii uius tituli apud se diligenter cogitet, facile intelliget, eum ad se minime pertinere,& apud homines sapientes plus vanae ostetationis habere, quam solidae dignitatis. Guod non sit communis causa Regis Anglorum, I Nieti suae monitoriae praefationis coanatur Rex Anglorum , communem facere eausiam suam cum omnibus Resibus d Principibus Christianis. Causa, inquat, communis agitur. νε- dignitatem pertinet omnium non modo Iterum, sed aliorum etiam qui-
34쪽
Cur autem communis causa agatur, unico verbo attingit, cum ait, hoc libro suo contineri Apologiam pro iuramento fideliratisci ex quo intelligi vult, pugnare se aduersus Romanum Pontificem pro iuramento fidelitatis, quod omnibus Regibus, atque Principibus praestari debet, 4blet a subditis. Quasi Pontifex Romanus eiusmodi iurameta prohibeat, ac velit Reges, irincipes omni potestate
Sed frustra laborat ex , ut causam illam communem faciat. Nam neque innamus Pon tifex in Breuibus suis ad Catholicos Anglos R. eausam neque ego ire epistola mea ad Archipresbyte suam om-rum Angliae, iuramentum quodcunque fide mun fata'
litatis improbauimus, sed iuramentum, quod z
sub specie ciuilis fidelitatis, abnegationem Pontificiae auctoritatis contincbat: neque Reges Sc Principes Catholici ita sibi iurari volunt a populis fidelitatem ut limini Pontificis auctoritas abnegetur, Quae duo si domonstrare potucro, nemini dubium relinquetur, quin ciuisa Regis Angliae propria ipsius sit, neque aliquid commune habeat cum causa RQ gum, Irincipum Catholicorum. Quod igitur iuramentum, quod Rex Angliae fidelitatis, Sesciuilis obedientiae vocat, non sit iuramentum simplicis fidctitatis, ncque solius ciuilis obedientiae perspicuum est ex titulo Edicti, quo iuram ctum hoc praescribitur hic enim est titissus. Ad detegendos streprimendos Papistas. Finis igitur huius iuram cti non est, detegere seditiosos, inobedientes.
35쪽
rebelles sed Papistas id eit eos, qui summum Pontificem , ut Christi Vicarium venerantur: Neque. fiinis est continere populos in ea obedientia,quae Regibus, Principibus debetur, sed reprimere Papistas, qui ciuilem obedientiam Regibus exhibent, sed nolunt Regem agnoscere caput, vel supremum gubernatorem Ecclesia in spiritualibus neque volunt primatum Apostolicum unam Pontificis abnegare. Sed quoniam ea, quae ad hunc locum pertinciat, setis copiose tractaui in responsione ad librum Regis, qui inscribitur, Triplici nodo triplex cuneus: haec ipsa responsio denuo recus hic adiuncti fertur ad eandem remitto lectorem, ne bis eadem reqpetendo, me, is lectorem frustra fatigem. Qusd autem Reges, Irincipes Orthodoxi ita velint fidelitatem dc obedientiam a populis sibi subiectis iurari, exhibcri vesimul velint suam Pontifici Maxim o ut Christi Vicario, fidelitatem, Sc obed ientiam con- scrvari ex ipsa reuerentia, Obedientia, quam ipsi nuper, de more, huic ipsi Summo Pontifici Paulo . publice per Legatos sitos, viros amplissimos exhibuerunt, luce clarius
Iuli, Vidimus enim tota spectrante Roma, Lega-iunt. Mai. Os Reipub. Lucensis, deinde Genuensis, ac cauti exhi demum Venetae, cum sipi edidissimo comitatubera tarme ad Vrbem aduenire, Summi Pontificis pedes
aiὸntia mos uerentiam , ε obedientiam nomine totius
mainum. Reipublica exhibere vidimus non diu post,
36쪽
Regem Hispaniam per Oratorem seum Illustrissimum , d Excellentissimum Feriar Ducem ac post aliquod tempus Regem
Francorum Christiani stimum per Oratorem suum Illustiis limum,&Excellentissimum Du
cem Nivernensem, cum O procerum comi
tatu, eaque nobilium virorum multitudine, quae tantorum Regum magnificentiam decebat, eiusdem Summi Pontificis deosculari pedes, eique amplissimis verbis per eloquentissimos Oratores suos reuerentiam, Mobeiadientiam praestare, quae sancto Petro Apostolorum Principi , eiusque iuccessoribus iure
debetur. Nec defuerunt ossicio suo supremi, ac liberi Principes caeteri, quotquot nomine Catholico censentur, siue Germani, siue Galli, sue Itali: apparatu quidem minore, sed pietate, Heuotione pari. Quare si Reges, ac Principes orthodoxi publice profitentur obedientiam supremo Ecclesiae capiti Romano Pontifici, a Christianis omnibus deberi: dc ipsi exemplo suo pr eunt populos, quos regendos susceperiinr Et Pontifex Maximus non modo non improbat iuramenta fideIitatis erga Reges, Principes; sed probat, claudat c ad ea seruanda, cum opus est, censuris Ecclesiasticis cogit quid habet commune causa Regis Anglorum cum caeteris; cum ipse hoc in primis contendat ut populos suos ab obedientia Summi Pontificis
auertat, atque eo modo a Christi corpore,
quod est Ecclesia, separet, ac sccum in inferna demergat Vera est enim sentcntia illa Magni
37쪽
Leonis in Epistola ad Episcopos Prouinciae Viennensis: Quisquis huic Sedi Principatu existimat denegandum, illius quidem nullo modo potest mihi cre dignitatem; sed inflatus spiritu superbiae suae semetipsum in inferna
Quae cum ita sint, poterat Rex ab illis verbirabit Lucre, quae in inhiriam omnium Catholicorum Principum protulit. Expergiscimini igitur, dum tempus est, neque sinit somn diuturniore incidi in singulis, ad ruinam niuersorum, auctoritatis vestra neruos quasi unus Rex Anglorum vigilet, unus sapiat , caeteri dormiant, laeupiant uniuersici neque possint Reges auctoritatis suae nexuos integros seruare, nisi auctoritatis Pontificiae neruos ipsi princidant. Expergiscatur potius Rex Anglorum, ε verbum Domini diligenter expend ri: Red clite quae sunt Caesiaris Caesari,in quae sunt Dei Deo. Audiat c Apostolum Christi , qui quemadmψdum ad Rom. 3. admonet populos ut subiecti sint, de obediant temporalibus potestatibus,t reddant vectisal, cui debetur vectigal, tributum cui debetur trihu-
tum est. eosdem monet, ad Heb. I 3 ut obediant spiritualibus praepositis, S subiaceant eis, qui peruigilant, quasi rationem pro ani: mabus ipsorum reddituri.
38쪽
De comparatione Regis, Pontifcis. CAP. III INOR Ess VRV disputationem Rex, Cur Rex Ia
duas rationes reddit, cur in Apologia pro Σ Σ'
iuramento fidelitatis, primum edita, nomen adsierim missuum celaverit, nunc autem prodat. ltera potigia praratio est, quod indignum Maiestate sua Regia iurament. existimaret sub nomine suo disputationem με - μή Theologicam evulgare: cum ad Reges pertineat scribere potius decreta, desedicta , quam libros. Id autem probat dicens, Nam neque
me Pontifce ulla ex parte inferiorem esse creda pace ipsim dixerim quem eadem ratione Censores mea apologia excusant eum quippe Breuia strictim , se pracis conscripsisse ; nec rationes,aκt argumenta addidisse quod non sit illim dissu
tare Ied iudicare, atque decernere.
At Censorcs Apologiae non dixerunt, non esse Pontificis libros scribere, aut de rebus theologicis disputare Scimus enim Pontifices liquos magna cum laude libros doctissimos edidisse sed Paulum V. Pontificcm,cum Breuia illa ad Anglos ini sit, non librum . sed epistolam hortatoriam misisse, quae vicem edicti gereret Addiderunt etiam, imprude tem fore Principem, qui iniquam actionem prohibere se non posse crederet, nisi librum integrum Philosophorum more conscriberet. itaque non dixerunt Censores pologiae,
39쪽
indignum esse Pontificia, vel Regia Majestate libros Theologicos, vel Philosophicos scribere, sed edicta, decreta Pontificum ieIRegum non esse scribenda more philosophi co cum adiunctis rationibus d argumentis, subtiliac longa disputatione.
as a Ia ζMini Omi quq ac rem non multum ta-eobu Rex, cuint, illud Omnino praeterire non possum, nussa expar quod Rex ait, nulla ex parte se Pontince infer se Pontifice orem eme Certe enim si ad uile Christis is ris . . se pert,nere credit, non potest se non inferiorem ill iudicare, cui dictum est a Domino,
Palae oves meas: nisi forte oues Pastore in f riores esse negare voluerit.
Neque ad rem facit, quod ipse in hac praefatione pag. 2I. dicit, nihil in se potestatis Pontificem habere, quod a nobis haereticus censeatur, Iulianoque apostatae aequetur, extra caulam, gregemque Pontificis esse credatur: proinde eodem iure cum Ethnicis Principibus censendus,in quos nihil posse Pontificem fatemur hoc, inquam, ad rem non facies; si- quidem haeresis, de apostasia priuat haereticos, Se apostatas multis bonis, quς communia sunt fidelibus sed non priuat Pontificem auctoritate, quam in eos habet alioqui neque punire eos , neque redeuntibus poenam condonare posset. Et sunt quidem haeretici extra caulam ris Udim, ς facto, in fauorabilibus, ut Iureconsulti Summi Pon loquuntur; sed de iure, & in poenalibus adrisicis ad rea eam pertinent, atque ad eam ut redeant com-
ab T pelli iure possitiata Neque fatemur absolute, . ta Pontificem in Ethnicos Principcs nihil posse.
40쪽
sequimur enim Doctrinam S. Thomae, qui in a. a. q. O. artic Io assirmat, possu infideles Principes per sententiam Ecclesiae priuari incertis casibus domini o quod habent super fideles, ut si terras Christianorum vi occupauerint, vel subditos fideles a fide auerterc fata
Adde quod cum Summus Pontifex multa maxima regna, atque adeo totum Orbem Christianum,oc ipsos etiam Reges 8c Principes, ut filios Pater, atque ut oves Pastor gubernet, & regat mirum est, quod is qui in angulo Septentrionis duas Insula subiectas habct, ita de se praefurnat, ut dicat, Nulla ex parte me Pontisice inferiorem esse credo. Quod si nulla ex parte inferior est numeret Reges, Respublicas, quae obedientiam illi praestet, quemadmodum nos paulo ante numerauimus Reges,4 Respublicas, quae solemni ritu Paulo . Pontifici obedientiam praestite
Neque iste honor exhibetur Summo Pontifici a Regibus tantum Occidentis; nam Iustinus Imperabor, venientem ad sic Ioannem Papam, pronus in terram adorauit, ut Anastasius Bibliothecarius testatur Iustinianus Semor Ioannem secundum, caput omnium Ecclesiarum appellauit, Ut videre est l. inter claras, C. de summa Trinitate, fide Catho I. Scribit etiam Liberatus in Breuiario de causa
Nestorianorum cap. 1 a quo empore Imperator, Siluerium Papam in exilium mi fit, Episcopum Patarenset a iij in Imperatorem,