장음표시 사용
301쪽
nuae finitonditio nes ad colloca tioneminectam
indirecta& utrinque collaterali, in qua rc poni solent di fierentiae tumgenoricae, tum specificae, tum etiam individuatus; seu quaecumque proprietates aut partes, quae ad talos di flerentias revocantur. Nunc autem ad hoc ut aliquid in linea praedicamcnti dire fia , sive quod ichin est, ad hoc ut aliquid per se in aliquo praedicamcnto locum habeat , noluaullae conditiones exigi solent ; quarum prima haec est, ut perfectionem obtineaι entia verr et quo paeto entia rationis chimae-riea in istis praedicamentis, quae utique sunt praedicamenta cutis rea- Iis , locum occupant nullum. Secunda est , ut obtineat perfectionem emis unius per se et quo pacto entia per accidcns , sive concrcta ex variis naturis non coalescentibus in unam composita ; uti do tum , album , Iocatum , Sc. talia sunt , ut nullum: praedicamentum illa admittat : sed si in diversas naturas , ex quibus constant , dividantur ; uti album in parietem & albedinem : tunc sic dissociata , in diversis praedicamentis locum habebunt. Tertia est , ut obtineat persectionem emis univoci : quare analoga omnia , & aequivoca in . omni praedicamento rejiciuntur ; & id merito quidem , tum quia
naturam aut multiplicem aut corte non omnino eaniscua important ;.& sic peccant contra secundam conditionem perinde ac . concreta accidentalia tum citatri quia nisi genus supremum , quod cst in fastigio cujusibet praedicamenti , essit commune 3: re, & nomine naturis caeteris geneticis , & specificis , Sc individualibus in codem praedicamento collocatis a non omnino ecti praedicabile de istis : & sic ista sestem secundum quid non continerentur sub illo ; .& sic rursus secundum quid excluderentur a tali praedicamento : nec tota contine rentur in illo contra hypothesim. Quarta conditio cst , ut obtineat perfectionem otis completi , sive totius cujusdam aut genaici , aut
specificii, aut individualis r & ratio evidens . est, quia de Petro quidem v. g. praedicabile in , quod sit homo; at de capite aut de bracchio Pctri non est praedicabile , quod sit homo i similiter de homine praedicabile est , quod sit animal; at de corpore humano , aut de anima rationali , q- est altera pars hominis , non cst praedicabile , quod sit animal ; & ita de caeteris. Eapropter supra dictum est ,
qualiter non conveniat partibus locum obtinere praedicamentalem nisi indirecte, aut reductitie. . Τandem his quatuor recensitis conditionibus multi quintam subjim-gunt , qua excludunt ab omni praHicamento cratia infinita : quamvis non statim pateat , cur sint cxcl Alencla ; quia infinitudo non opponitur
subjicibilitati aut praedicabilitati, per quam tantum discernitur , quid sit, aut quid non sit in aliquo praedicamento collocandum- At Itomo Dissilia le
302쪽
De praedicamentis entis in communi. 27s
v. g. infinitus lubjiceretur animali perinde ac finitus : nam nunquis vera esset haec propositio homo infinitus est homo:& haec similiter homo in lius est animal vivens. Verum in articulo sequente paulo filsius perpendetur haec conditio , quae non videtiir fuisse cxcogitata nisi ad cautelam opinionis , quae docet Deum non habere locum in Haediminento substi tiar. His itaque hactenus praemissis circa doctrinam praedicamentalein in communi , deinceps agendum critiae singulis presicamentis in particulari.
OTANDUM Trim. , Substantiam , si in rigore in taphysico loquimur, esse nomen purὸ abstractum, quod significat sotinam ubstandi r idque ad cum modum, quo
subsistentia juxta suam abstractam prolationem ac significationem accipitur pro forma subsistendi; aut existentia pro forma existendi ; aut essentia pro forma essendi ; A c. Neque deest aliunde argumentum invictum, quo id convincatur. Nam cum caeteris omnibus praedicamentis id commune sit , ut suprema illorum genera dcsignentur vocabulis abstractu, qualia fiant quantitas , quali tu , relatio. Rc. non dubitandum est , quin senus supremit in huius praedicamenti designatum fiterit vocabulo, quod sit consimiliter in sensu suo abstracto accipiendum. Sed nunquid praeterea certum es diis rentias supremas & immediatas entis abstracti non posse esse , nisi a stractas Ut igitur quantitas non cst , nisi sorma aut sorinalitas entigabstracta , & qualitas, relatio , actio, dic. similiter ; sic de substatuta sentiendum. , Ex hoe autem, quod non video fui sic hactenus fatis animadversunt, s qititur innumeras propositiones,quae pro certissimis recipiuntur esse falsas imo absurdas, si de illis sententia serenda est juxta rigorem metaphysicum:
uti cum dicitur animal est sub muni homo e ubstantia ; iapis ect sab.
303쪽
status dis.seultatis solite R.
28 o Metapb Ucae disp. IV. Art. I.
stantia; ore. siquidem tam falsae ac tam absurdae sunt propositiones illie quam istae, animal eLF quantitas; homo est suanti ram, lapis squantitas ,&c. aut rursus istae homo est animalitas 3 Petrus eR humanitas ,&c. Nihilominus cum vetustissimo ac frequentissit no usu obiciatum sit, ut substantia pro re substante , aut cliam pro subsistente accipiatur; ideo satis erit id annotasse ; nec praesumimus modum illum loquendi immutare ; sed non prorsus superfluuin sere duximus , si obiter ostenderemus , qualiter subjaceat reprehensioni rigoris metaphysici. Notandum Secundo substantiam sol cre etiam accipi pro natura; &hoc praesertim sensu accepta dividitur in primam & secundam et poristam vulgo intelligitur natura abstracta , videlicet generica, aut speci fica , aut disturentialis , aut quocunque alio modo universalis r ut animal, homst, rationale, dec. Per id iam autem non intelligitur, nisi natura singularis , sive individualis ; uti hic homo, hie leo , hic lapis, Sc. &hanc naturam singularem obtinuisse nomen substantiae primae opinor in hoc , q i ad prima cogitationibus ac sensationibus nostris' occurrat; sitque fundamentum, ex quo sit bstantiae secundae, id est , naturae uni venales abstrahuntur. Tum vero non multum interest is ut subjungatur qualiter ejusdem substantiae , N in codem praesertim sensit acceptae subdivisio fiat in simplicem & compositam, tum Physicc, tum metaphysicE; nam id non difficile intelligitur: scd singulari animadvertione opu . hic esset circa illam aliam, nec mintas communem acceptionem, qua fit ut substantia cujustibet rei pro ejusdem entitate usurpetur , sicut etiam partes substantiales pro entitativis & reciproce; ex hoc quippe loquendi modo paululum confirmatur doctrina in articulo sibsequente stabilienda. Quapropter ca singulari animadversione, ut dixi, opus esset, nisi commodius videretur illam transferre in cundem articulum subsequentem
His itaque praenotaus quid aliud hic statuendiim est, nisi ad praedicamentum substantiae pertinere quidquid tale est , ut ei conveniat persectio sive substandi , sive subsistendi ; licet enim perfudito subsistendi non sit sormatissime loquendo substantia , sed subsistentia , quae utique illi praesupponitur ; nam priuς est subsistere quam substare : nihilominus ne discedatur a loquela usitatiori scholastica , accipiemus substantiam pro utraque praedicta persectione , sive etiam pro re, cui
aut utraque , aut alterutra persedito convenit. Hinc autCin conclude
mus quam vana sit illa Religiositas , qua plurimi Aristotelici ac prae- tim Thomistae verentur Deum reponere in hoc substantiae prae
304쪽
Ne praedicamentis extis in communi. 28 IASSERTIO UNICA.
Ad praedicamentum substantia attinet quidquid tale e st, ut ei conveniat perfectio sive substaηdi τι subsistendi:
sieque Deus non est excludendus ab isto praedicamento.
P Ros Aetii R Primo. Ad obtinendum locum in praedicamento substantiae suffcit habere perfectionem illam , quae est de conceptu serinali substantiae: ergo ad praedicamentum substantiae attinet quidquid tale est , ut ei convcniae pertactio sive substandi , sive subsistendi. Aniccedens patet ex ante diciis ἱ quia cnim entia insitis respective praedicamentis locum noli habent , nisi ratione illiusserinalitatis , quam habent communc in cum illis decem supremis generibus, quae dividunt ens in decem praedicamenta ; hinc evidens alnihil aliud ad habendum locum in praedicamento substantiae exigi nisi persedi ionem illam , quae est de conceptu serinali sibstantiae ;sic enim erit una eademque se alitas hinc' substantiae, hinc ejus entis , quod in tali praedicamento reponendum' supponitur. Consequentia quoque oon minus patet ex ante dictis ; quia divisio primaria entis in substantiam & accidens in hoc consistit , quod alia quidementia lilbstent , scilicet acci sciatibus quae adveniunt; S alia accidant, stilicet sub cetis , in quibus rccipi miciliguntur et atquc ita perfidio Ermalis' substantiae est. substare accidentibus ; at substare supponit id quod cst subsit ere: nam neque accidcntia egent accidere & sub ediari, nisi quia non subsistunt in st ipsis ;, ncque caetera entia praeberent receptionem accidentibus , quod cst communicare illis 1libsistentiain , nisi subsisterent in se ipsis : quarc persectio substandi supponit perfectionem subsistendi: & sic utraque involvitur in conccptu rmali adaequato substantiae. Ergo recte conclusum fuit pertincre ad praedicamentum substantiae quidquid tale est, ut vi conveniat perfidio sive subs.
iandi , sive subsistendi. . . . Probatnt Secumclo. Si illud omne , cui convcnit pcrisio substandi non obtineret suum locum in praedicamento substantiae , id proveni rei ex impedimento alicujus distcrentiae, quae non pertineret ad illud praedicamentum: sed nullum tale impedimentum Occurrere potch: cr-go &e. Major constat ;& sane illi, qua Deum amovent ex praedica mento substantiae, amovendi causam opponunt & deducunt ex dis ientia infinitatis, sive ex hoc quod Deus sit infinitus, aut ex aliis dis No
ur. Neque habenda est latici 1
305쪽
181 Metapb cae disput. IV. Art. I.
ferentiis Divinat incomprehensibilitatis, Divinae ii dependentiae,&e. & se generaliter loquendo si quid ab aliquo praedicamento rejicitur, utique propter aliquam dissurentiam, quae opponitur juribus , aut conditio nibus inclusionis pia dicamentalis. Minor autem sic probatur , quia nulla est differentia, aqua non possit praescindi perfectio illa, de qua agitur subjectandi aut subsistendi r haec autem praecisio sufficit ad amo
vendum omne impedimentum. Sic enim Iapis v. g. ex toto non potest poni in praedicamento sit bstantiae propter quantitatem, qualitatem, relationem & caeteras differentias accidentales , quibus afficitur ι ita enim pertinent ad alia praedicamenta: uihilominus nemo est qui neget totam lapidis substantiam pertinere ad praedicamentum substantiae, prorterea quod possit praescitidia praeductis disserentiis accidentalibus. Ita que sit niliter ut hoc interim dicam, tota subsuntia Divina pertinet ad praedicamentum substantiae , nςc quicquam obstat quod sit infinita, quia potest ab infinitate illa praescindi. V 1 f. Addidi in assertione haec verba, Smyue D unon est excludendus ab isto n. si 'ς pradicamento .Et ratio id addendi haec suit,quia evidens est Deo plenis silvitio, .st convenire Persecti nem subsist*di in se, ipso , quod idem est ae obtinere
taut a cxistentiam indopcndunt a siistentatione aliena: quare ex hoc capite non praedica- est curDeus amoveatur zx praedicamentinia quod, ut probatum fuit,attinet
quidquid obtinet persectionein Cibsistendi. tum vero quoad persectionein si ibstantii fateor quidem Dcum non substare zii instar cro turarum qualitatibus seu perseetionibus adventitiis , sicuti nec ullis mutationibus sub jacet, quia essentialitcr-& immobiliter perfectionem Omnem complee titur. Quapropter hoc sensu admitti potςst Deum non habere loeum in praedicam to substantiae, secundum quod substantia dicitur 1 subsitando , aut quod idem est , involvit ratio in sibstandi. Nihilominu, quia in sensu latiori metaphysico essentia Divina concipitur ad instar radicis perfectionum omnium Divinarum , simul etiam concipitur ista, illi advenire , atque ita intelligitur illa cadem essentia Divina ad instae rei substa: itis ; idque prater plurimas denominationes uti creatoris , misericordis , justi , Sc. quibus juxta nostrum concipiendi modum evidens est Deum , subjacere. Igitur juxta latitudinem conceptuum nos trorum nictaphysicam cssentiae Divinae competit & iii bsistere , & substa
re: quare conventcntius est , ut absolute asseratur nullam esse idoneam rationem , propter . quam Deus removeatur a praedicamento substantiae;
ut magis intelligetur ex solutione objectionum sequentium. Obiicies primo. Deus subsistit per se ; & nihilominus locum non o=ν o. habet in praedicamento substantiae et ergo salsena est attinere ad praenunt in- dicamentum substantiae quidquid habet perseetionem sive sit bstandi , satis ςm Iiis subsistendi. Consequentia ae evidens s antecedens vero quoad posi
306쪽
De praedicamentis entis in eommuni. 283
teriorem illius partem , de qua sola est dissiculeas , probabitur :in
hunc modum. Locum habere in praedicamento substantiae est concludi sintra limites talis praedicamenti r at Deus intra limitus illius concludi non potest; sive quia est infinitus: quidquid autem infinitum est conis
cludi terminis ullis non potin , ut ex ipsis verbis non obscure conc- tat. Sive etiam quia rebus omnibus sua loca in suis respective praedicamentis distribuuntur consormiter ad ipstruin naturam, quam ubique comprehendimus: ai naturam Divinam nullo modo comprehendimus, cum ex toto incomprehensibilis sit : ergo &c. Resp. Et nego partem antecedentis posteriorem , pro cujus una & ' I X altera probatione multipliciter solvenda ιlico nec constare quod aliquid infinitum concludi ullis terminis non possit, ut in Physica ostendetur: nihil ob nec saltem constare quod non possit infinitum aliquid locum habere stat. intra amplitudinem infinitam , at cujusvis praedicamenti amplitudo cst infinita ; & sic quidem ut perinde comprehcnderct substantias numero infinitas , si revera daretur numerus . illarum infinitus, Tum quamvis
substantia Divina sit infinita habita ratione status sui physici adaequati ; non tamen est infinita habita ratione status metaphysici inadaequati , in quo considerari potest praecisa ab infinitate , de a caeterisOmnibus attributis: at res non collocantur in suis respective praedicamentis ratione status sui physici adaequati ; sed ratione status metaphysici in aquati , in quo considerantur prout obtinentes sorinalitatem ejus praedicamenti , ad quod revocantur. Alioquin nulla res collocaretur in ullo priniicamento , quia nulla est , quae si adaequalesuinitur , non sit conjuncta cum multis di fierentiis , quae removerentillam a tali praedicamento, in quo consequenter ad praecisionem con
Rursus cum res non ponantur in suis praedicamentis, nisi per con- κ.ceptus metaphysicos inadaequatos correspondentes sermalitati praedi- Et aliunis Φneιuali , ad quam res illae revocantur , patet hinc quam parum do hic ad hunc eflectum exigatur earum comprehensio ; imo ad tribuendum locum naturae v. g. humanae in praedicamento substantiali satis est , si agnoscatur convenire illi per stionem abstramin substantiae ; iamque major notitia requiritur ad parem locum tribuendum maturae Divinae. Ac denique sorte finsunt Adversariti nos Deum collocare in praedicamento substantiali ad eum modum , quo res materiales in suis sedibus collocantur ; ut nummi in cruments ; vestra in arcis ; libri
in Bibliothecis; &c. scd si id fingunt , non video quid absitatus fingi possit cum sententiae , quam tuemur sensus nou alius sit , nisi quod Deo conveniat certa quaedam sitbstantialis perfectio , quae a suis
307쪽
x I. Opponi. tur etiam 4efectus
neti prae. dieamen. tali subiniacere
disterentiis omnibus praecisa , attinet ad illam substantiae serinalitatem genericam , quae assumitur pro praedicainento substantiae. Obiicics Secundo. Ad hoc ut aliquid rei inatur in praedicamento substantiae non sufficit ci quaecunque perseetio subsistendi , sed exigitur pertactio sit bsistendi uni voca : crgo ex superiori assertione falso insertur Deum habere locum in praedicainento substanti x, Antecedens rcceptissimuin est apud omnes Metaphysicos , qui in nullo praedicamento coordinant , nisi talia praedicabilia , quibus omnibus ac siugulis conveniat univoce persectio suprcini praedicabilis; & sic concordant universi in hoc quod in praedicamento v. g. substantiae nullum praedicabile locum habeat, quo i non conveniat univOch cum caeteris an ratione generica praedicamentali substantiae. Nunc auecm consequet tia sic probatur ; quia perfectio subsistenili non est uni voca respeetu Dei & creaturarum : haec enim perseetio in finita in creaturis ; in Deo autem in infinita : cimi autem finiti ad infinitum nulla sit pi portio , nulla quoque in univocatio. De caetero autem cum Deus ob suam supremam dignitatem sub nullo senere comprehendi possit comprehendi enim sub aliquo genere est subjacere illi; hinc planum in Deum in nullo praedicamcnto continerit nisi forte duratur quod Deus in illo obtineret locum, ac gradum suprcini generis . at quis affingere Deo audeat intentionalitatem entis Logici , quale est sive genus , sive species , sive differentia .&c. p Atque hinc tandem potissimum confirmatur Deum ad nullum Iraedicamentum revocari poste ; quia in nullo praedicam to locum abent nisi aut genera, aut species , aut disturcntix , Igitur nec revocandus crit ad praedi amentum subirantix; sicut neque tantummodo vocari substantia potest , nisi prorsus abusive , ut docuit D. Aug. lib. 7. de Trinitate cap. s. neque obscure id confirmat in libro de cogni
Resp. de conccsso antecedente nego consequentiam , pro cujus prolixiori probatione solvenda dico si antiam non esse quidem uni vocamrespcciii Dci & creaturarum v v Mi e physica ; sed . contendo esse uni vocam uni vocΗione metaphysica quae lola requiritur ad institu- tuin, de quo agitur. At Α. ςrsarii non istam uni vocationem impugnant, scd alicram; quia non loquuntur de substantia Divina prout abs. tradia a suis omnibus disserentiis, sive attributis connaturalibus; sed prout concreta ac conjuncta cum Illis. Itaque si sit bstantia Divina attenditur prout infinita , increata , independens, &c. in hoc sensit comereto non est haud dubie uni voca r scd tolle sensum illum concre
aum , & substitue loco illius abstractum; & sic deprehendes illam non
308쪽
De praedicamentis entis in eommunἰ. 28s
xsse minus univccam , quam si neque esset infinita , neque increata , neque indepeiadens , &c. Tum . vide quae superius dicta sunt disp. I. art. 2. pro uni vocatione cntis resipestu Dei & creaturarum : proderuntque ad similem conunctionein pro uni vocatione substantiae ; nam utraque difficultas cadem est; sicut etiam utraque est multo minus de re, quam
Dico deinde non minus dignam propterea fore substantiam Divinam, licet sub genere substantiae praedicamentalis comprehenderetur : tum quia haec comprehensio non esset: nisi puris metaphysica τ tum quia species, quae comprehenduntur sub generibus, sent nihilominus ipsis generibus digniores ; nam nlinquid homo est dignior animali, & sic de aliis sic etiam substantia Divina licet esset species quaedam substantiae, non e propter minus digna esset, quam substantia in communi. Dico denique nullum sequi incommodum ex hoc, quod substantia , aut aliter matura Divina concipiatur ad instar species, in hoc nempe sensu quod Logici nomen speciei tribuunt naturae , quae sub superiori generi cacontinetur ; nec obstat quod Logici similiter per speciem intelligunt naturam individualiter multiplicabilem, qualis non est natiira Divina r non inquam id obstat; tum quia multiplicabilitas illa individualis non est absolute necessaria ad rationem speeiei saltem acceptae .in sensu phy-.ςo et tum ctiam quia si non individualiter , at saltem est personaliter multiplicabilis. Quia autem spectat ad Authoritatem Divi Augustini, Parum illa urget : seu quia D. Aug. Ioeis citatis non intendἰt qui quam aliud probare, nisi Deum non esse substantiam ad instar creatae mutabilem &substantem variis accidentibus: siVe etiam quia non pzrtractat controversiam de qua hic agitur , in rigore metaphrsico ; sed potius an
sensu ac stylo moraIi, qui ad rem praesentem non mi est. De caetero potest unusquisque satis evidenter colligere cx atra dictis', qualiter ratio , quae prohat substantiam Divinam posse revoca i ad praedicamentum substantiae, non ininus suadet quantitarem , seu magnitudincm Divinam posse similiter revocari ad praedicamentum quantitatis & sapientiam ad praedicamentum qualitatis , & iinmensitatem ad praedicamentum ubicationis, &c. quare nulla dei vps quaestio movehitur illa revocablitate attributorum Divinorum ad praedicamenta , de quibus agendum superest. Neque obest quod haec praedicamenta accidentalia sint et nam quamvis attes ta Divina , ut saepissis dictum csti, in i sensu ac rigore physico accidcntalia non sint: nihilominus insensu ac rigore metaphysico veluti pro accide atalibus considerantiir L quia intelliguntur consequi ad Divinam essentiam , veluti ad radicem N plenitudiiκm omnem essendi.
perfecti nes Divinae sint praedica-
309쪽
Expia nuntur proprie. rares sub
σet 86 metaphsica disput. IV. Art. I.
De proprietatibus tandem substantiae praedicamentalis satis erit,si ex multis enumerari solitis duas vel tres ad suminum recenseam, quae diligentio-
rein alitentionem merentur. Prima e'quod substantia non habeat contrarium: idque verissimum est in sensu metaphysico, in quo substantia nilii IErmatissime importat nisi id, quod est subsistere aut etiam substare: at una ratio sive subsistendi, sive etiain substandi, ut evidens est , non est
contraria alteri, & inde vulgo insertur unam substantiam non esse contrariam alteri , nisi ratione.qualitatum contrarialuium ac sese mutuo destritentium ; videlicet ignem non esse contrarium aquae , nisi propter reciprocam colurarietatem , hinc caloris ignei , hinc aquei fri3oris. At non sic discurrendum erit in Physica , ubi ostendetur non disterre sive activitatem , sive actionem a substantia cujusitat agentis. Secunda
est, ru ad substantia non fiscipiat magis ct manus; idque rursus verissimum est in sensu metaphysico : quia formica v. g. tam per se subsistit, ac tam substat accidentibus si is, quam homo; sed paulo aliter sentiendum cst in sensu physico, in quo substantia cujustibet rei cum sua entitate. seu quantitate identificatur, & haec suscipit magis di minus; sic enim major est entitas hominis, quam Ermicae. Tertia proprietas ivulgo additur, quod substanlia non sit capax inhaesionis ; di id tandem quoq; verissimum est in sensu metaphysico,in quo substantia accepta pro .co,quod est substare, evidenter non est se a inhaerens ued subjeeium inhaesionis formarum scilicet accidentalium , quibus substat; sed in sensu iphysico res aliter se habet, quoties accidit ue substantiae adveniant aliae
aliis, & adveniendo inhaereant, ait adhaereant multipliciter; ut aurum calici , qui deauratur; calx parieti, qui dealbaturi ignis ligno , quod calefit; &c, Unde obiter colligi potest , quam parum concordent physica cum metaphysicis, & quam gravi periculo turpissime errandi se exponeret , quisquis vellet de rebus pbysicis quicquam decidere cohaerem ter ad considerationes N perceptiones metaphysicas : quod justo M-
quentius & usitatius est apud Aristotclicos. Disitiaco by Corale
310쪽
De prae scamentis entis in eommuni.
OTANDUM PHmo nihil tam familiare esse M taphysicis, quam ut quidquid omni enti convenit , id
totum reputent convenire de advenire illi per se am. quam voce abstram proserunt. Eapropter neque ipsienti universaliter speetato convenit esse ens, nisi per mintitatem; neque verum, nisi per veritatem; neque bonum , nisi per bonitatem ; neque unum, nisi per unitatem ; tieque e M , nisi per ecrsentiam ς neque cxistens, nisi per existentiam; neque substans, nisi perdisubstantiam ; neque subsistens, nisi pet subsistentiam ς neque quid, nisi per quidditatem ἔ-que hoc , nisi per hae citatem; ac proinde nec quam tum nisi per quantitatem advenientem, de sic de caeteris innumeris. Tum vero juxta eundem morem ac genium metaphysicum , neque Deo convenit esse Deum , nisi per Divinitatem ; neque Angelo esse Angelum , nisi per Angelicitatem: neque homini esse hominem, nisi me humanitatem ἔ neque animali esse animal, nisi per animalitatem; neque corpori esse corpus, nisi Per corporeitaloen ;& sic de naturis omnibus, i in quibus quot sunt attributa , tot intelligunt sermas advenientes de denominantes subjecta , quibus adveniunt, aut advenientes cenis
sod quia saltem certum est multas hujusinodi tamas nullam importare realitatein distinctam a subjecto cui advenire concipiuntur: quis euim unquam cogitavit sive entitatem ., sive essentiain, sive quis ditatem distare realiter ab ente, cujus est illa aut entitas, aut essentia, ut quidditas 3 vel quis unquam similiter cogitavit de admittendo dirucrimine reali inter Deum & Divinitatem; inter Angelum & Angelicitatem I inter hominem di humanitatem, dec. hinc pro omnibus hujus nodi inmis Euantibus ae sapientibus abstractionem metaphylicam