장음표시 사용
361쪽
334 BENEDICTU scognoscit , quanta vis poenitendi animique demissio inerat Μarcello, neque multum sortasse sensa consessionum Augustini desiderat. Iusserat Marcellus poematis sui rudimenta ad Sebastianum Μolinium mitti, virum e veneta nobilitate doctissimum, sibique omni necessitudinis jure conjunctum, a quo spera bat scilicet operi inchoato tanquam fastigium impositum iri. Atque id , credo, Μolinium
effecturum fuisse, nisi aliquis casus aut O eupatio consilium ejus peremisset. Vendra- minus Patricius Venetus, qui tum maximum magistratum Brixiae obtinebat, funus ei amplissimum faciendum curavit, quo par
erat efferri hominem ea dignitate & generis 8c personae . Elatus est ad Sancti Iosephi magna omnium ordinum frequentia, ibique iustis persolutis , separatim humatus, media templi testudine, in sepulcro novo, in quo ab uxore ejus, cui vir, quas res domi suae habebat, extremis legaverat tabulis, hoc elogium , suique grati animi monumentum inscriptum est.
362쪽
BENEDICTO . MARCELLO . PATRICIO . VENETO.PIENTISSIMO. PHILOLOGO . POETAE . MUSICES . PRINCIPI . QUAESTORI . BRIXIENsI .
AN. CIDII CCXXXIX. VI IN KAL. AUGUSTI POSUIT . VIXIT . A. LII. MENSES. XI. D. XXVIII.
Ae quando de Marcelli uxore incidit mentio, non videor debere praeterire eam: fuisse illam ipsam Rosanam Moisiain, de qua supra commemoravimus. Hanc , quod humili admodum esset loco nata secreto. sibi adjun ait , neque domum suam, neque in provinciam adduxit unquam , sed in potestate mM tris ejus honestissimae feminae reliquit, eis que victum satis liberalem a principio constituerat de suo Eadem, ubi musicen edo
ela suit, nunquam adduci potuit ut injussa mariti caneret , nisi si quando scilicet hic eam auditum aliquot ex amicis suis, eosquae Z a
363쪽
3 66 BENEDICTU sperpaucos, intromittebat. Equidem potuisset ipsa, sui mancipii cum esset viro desuncto, artis suae praestantia & opes sibi comparare& famam, sed tamen in ea obscuritate hominumque ignoratione mori maluit, in qua antea versata fuerat. Quod si verum est , quod Pericles dixisse sertur, primam in sapiente semina laudem esse , ut ne de vir tute quidem illius ulla ad viros fama dimanet , nae haec sapientissima suit, quae conjugis & vivi & mortui laudibus contenta sibi non quaesivit amplius. XXXII. Μarcellum jure ac merito musices principem appellatum fuisse, nemo eat inficias, apud quem plus Vera ratio Valet , quam praejudicata opinio . Atque hercules ut in sua quisque iacultate maxime excelluit, omnibus instructus 8c naturae & doctrinae
subsidiis, ita plurima scripsit Sc celerrime . Atqui hoc mihi videor vere esse dicturus, ex omnibus iis, qui in musicis unquam flo-TUere , neminem reperiri unum, qui tanta
usus si in scribendo celeritate , quanta Marcellus , modo ut multitudinis scriptorum ejus
ratio ducatur ic simul temporis, quod in eis
364쪽
elucubrandis collocavit, homo aliis curis scilicet studiisque perpetuo distentus, nec satis suo tempore extinctus. Praeterea praeclarum quidem est in singulis scribendi se mis singulos excellere ; at quantum hoc esthmum atque eumdem, sic utramque formam cum mollem & amatoriam, tum gravem at que sacram assecutum esse, ut in utra praestantior fuerit, non facile sit judicare λ Idem noverat peritissima quaeque musicorum artificia . Ex his tamen ut nihil non ad rationem & tanquam ad artem dirigebat ea de industria contempsit atque neglexit, quae ad ipsius artis finem nihil faciunt , aenihil habent praeter vanam quamdam ostemtationem. ingenii. Ac quoniam imitatio ea pars est harmonices, sicut ceterarum bonarum artium, in qua magis est Sc laudis ScIaboris, nihil ea potius habuit Μarcellus, in eaque non optimus modo, sed plane admirabilis fuit. Postremo in singulis ejus lucti brationibus ille utique naturalis inest , non fucatus nitor, illa simplicitas atque incorrupta stili veluti sanitas , quae est sane in oratoribus atque poetis, atque etiam in pi-
365쪽
ctoribus nota quaedam , seu, ut Graeci dicunt , character summae persectionis . Nainque imitabilis illa quidem ut verbis utar Tub
lii videtur esse existimanti, sed nihil es expo
rienti minus, propterea quod ingenia mediocria neque nerVos, neque quantum est opus elegantiae dare operibus possunt suis ; e contrario summa atque praestantia aegre se sustinent, Tetinentque aucupandae deleelationis modum , ob eamque caussam in eo peccant
plerumque, in quo Apelles pictores quosdam peccare dicebat, qui non sentirent quid e set satis . Quo fit, ut admodum pauci veram ac nativam pulchritudinem re assequi in sciibendo potuerint. Quin ne multi quidem sunt, qui eam, sicuti est, sentiant, tantique faciant, quanti par est; sere enim mulis titudinis judicio potius, quam nostro serimur. quaeque majori parti pulcherrima videntur. plurimi aestimamus. At siqui sunt, qui verae pulchritudinis gustum habent. iis prosecto Marcelliani modi non incredibilem modo Voluptatem habent. sed magnam etiam admirabilitatem . Neque vero non est perspiduum ex imagine ingenii ejus, quam i si minus ex
366쪽
pressimus, adumbravimus quidem certe , in poesi eum pari modo nihil non assecuturum fuisse . si quidem aeque in his studiis atque in musteis eum tempora adjuvissent. XXXIII. Nuncio Romam allato de obitu Μarcelli Cardinali Oelobonio , penes quem psalmi ad illius harmoniam cani nondum desierant, quadam die placuit in eorum
vicem demortui memoriam carminibus celebrari , idque certatim praestitum est a poetis nobilioribus. quicumque in ea civitate erant domicilio quodam vetere omnium litterarum. De laudibus ejusdem in celeberrimo conventu orationem habuit Sanctus Canalis con-Honator nobilis e S. I. Statura Marcellus fuit mediocri, colore aquilo, nigro atque denta supercilio , honte contracta, atque ad gravistatem composita, quemadmodum ex ejus es-figie apparet in tabella assabre picta a Ludovico Μolinio e Benedictinorum familia ,
Sebastiani ac Ioannis fratre, quorum altersuit Senator, is, cui poema latim conficiendum Marcellus reliquit, alter Episcopus Brixianus & S. R. E. Cardinalis . XXXIV. Societas, quam supra oste
367쪽
dimus, Venetiis eo conflatam, ut cum reliquae Marcelli lucubrationes , tum potissimum psalmi canerentur quam optime , refrixit stolim, ut eam ipse frequentare intermisit, ne que longo intervallo temporis penitus disjecta est non sine multorum querelis . qui tute aliquid se amplius audituros desperabant. Postea vero quam ipse e vivis excessit, ejus psalterium communiter apud operarios musicos sensim consenuit, Sc jamdiu celebrari atque in pretio haberi desiit. Idque haud scio mirandum ne sit, cum quia non est, ut ait Tullius, quicquam tam valde, quam nihiI sopcre vulgare, tum maxime quia per id tempus Italia universa totam se ad symphonias organicas convertit, atque id musicae accidit, quod aliis temporibus poesi atque clo quentiae , ut nativae ac germanae stili venustati atque elegantiae turgidum quoddamia exquisitum nimis ac putidum scribendi genus succederet. At vero inter nobiles aditis studiosos ad hoc usque diei non desuerunt , qui Marcellianum stilum mirarenturtinum atque diligerent. Quos inter eminent .
potissimum Venetiis duo illi viri ex prin-
368쪽
MARCELLUS 36rcipe ejus civitatis ordine Benedictus Grim
mis Sc Carolus Tassuis Comes, alter amantissimus, alter etiam scientiissimus musices ;uterque vero cum musicos in domo sua conventus habeat, in iis saepissime Marcellia
nis utitur modis; tum etiam Caecilia Sagreda Bassa, semina primaria, quae eos modulari ipsemet solet ad chordarum sonum; Romae duo summa nobilitate viri dei Cinque & Autonius Regius , optimi ambo harum rerum aestimatores; ibidemque tres illae sorores exesarissimo Astallorum genere, vulgo ob exi
miam formam tres Charites appellatae, quarum una in Piccolominaeorum familiam, at rera in Macaranorum, tertia in Simonetia nim nupsit , eaeque psalmos Marcellianos
vel dissiciliores ea concordia & persectione
concinebant, ut in magnam saepe admiratio nem traduxerint Iustinianum Hieronymi Ascanii filium apud P. M. Reipublicae Venatae Legatum , cujus quidem in hac musicae forma , cui ab ipso Marcello fuerat initiatus , acre esse debebat intelligensque judicium ; ac tandem Viennae Iosephus 'nases Du-Benius senior, qui musicarum lucu-
369쪽
36 a BENEDICTUS brationum se stivam habet copiam, in hisque
psalterium Marcellianum , quo frequenter uti consuevit in eleganti intelligentium coetu . qui ad eum conveniunt . Mediolani etiam Firmiano Comiti, quem honoris caussa nomino , 8c Ioanni Serbellonio Duci hoc mi sicae genus, cui primas Sc ipsi deserunt, degustare placuit non semel. Erat illud hic tamen operariis musicis pene incognitum , sicut ii sortasse, praeter admodum paucoS , Marcelli nomen ne sando quidem audiverint . Quibus eo minus ignoscendum vide tur , quo magis Vel ipsa musices forma, quam propter Ambrosianum ritum , qui fidi incularum non recepit sonos , sequi coguntur, ad optimum illud harmoniae vocalis exemplar legendum, penitusque pernoscendum atque imitandum impellere eos debuisset. Nae nos perlubenter hujusmodi monumenta litteris
prodimus; declarant enim ad judicii quamdam elegantiam assequendam tum in ceteris ingenuis disciplinis, tum etiam in musica valere plurimum liberalem ac nobilem institutionem, quae operariis non est perinde communis , ut nobilibus artis studiosis.
370쪽
ΜARCELLUs 363 Sed sint illi sane ingenue liberaliterque educati ; alia iisdem superest dissicultas non ex, tui momenti, rei scilicet familiaris angustia,
cui dum prospicere potissimum student, sit facile , ut ad solam voluptatem aurium scri-hant, Sc qno vendibiliores faciant modos , corrupto potius ac depravato imperitorum judicio uti malint, quam proprio integro atque sincero. Profecto scriptores artis ut non usu solum periti sunt, sed etiam ratione Sc doctrina sere in Marcello miris laudibus extollendo consenserunt . Neque dubito, quin idem ille sit apud posteros consecuturus . Quin etiam sicuti pro eo, quanti Homerum quis facit, rectus poeticae judex agnoscitur, sic semper mea quidem sententia, ut cuique maxime Marcellus placebit , ita quisque verissimum harmonicae pulchritudinis judicium habere existimabitur. In Μarcellum enim quadrare illud ipsum posse videretur, quod Quintilianus de Homero assirmat, magni esse viri ejus virtutes non aemulatione quod
fieri non potest sed intellectu sequi.
XXXV. At enim illum ore non ita pleno laudavit Xaverius Matthaejus , Vir