Andreae Naugerii patricii Veneti Orationes duae, Carminaque nonnulla

51쪽

a na

52쪽

A spice magna Ceres tibi quos semente peracta

Ducimus agrestes, rustica turba, choros.

Tu face, ne nimio semen putrescat ab imbret Neu sulcos rapido frigore rumpat hyems . Neu sterilis surgat sylva infelicis auenae tEt quare unque bonis frugibus herba nocete Neu terrae prostrata animosi gatibus euri Decidati aut densa grandine laesa seges rNeu direpta avidae rapiant frumenta uolucrest Monstresue, quae terrae plurima sepe ferunt. Sed quae credidimus bene cultis semina campis tVberius largo scenore reddat ager . Sic erit. interea niuei carchesa lactis Fundite, & annoso mella liquata mero. Te que satas circum', felix eat hostia, fruges iCaga que mox sanctos corruat ante socos. Nunc satis haec. post messem alii reddentur honores Et sacras cingent spicea serta comas . Aurae, quae leuibus percurritis aera pennis , Et strepitis blango per nemora alta sonor Serta dat haec uobis r uobis haec rusticus Idmon Spargit odorato plena canistra croco. Vos lenite aestum, d paleas seiungite inanest

Dum medio fruges ventilat ille die.

53쪽

Ille tuus Pan montivage uenator Iolas Suetus in audaces cominus ire feras rA quo& adhuc rictus'que suur exuuiaeque leonum Sacra tibi agreltis munera pinus habet rNunc iam annis grauis haec deuicti cornua cerui Dedicat, imbelli congrua dona seni. Cum tamen herculeae facta inter sortia clauae

Is quoque sit laudem uisus habere labor.

Tu Diue haec inter uiridis decora illa iuuentae Suscipe ineue illis esse minora puta. Hanc uitem, multa quae semper fertilis uua Haud unquam domini fallere uota soleti Nunc etiam large florentem, consecrat ipse Vineti cultor Danais Iacche tibi. Tu face Diue tua haec spem non frustretur idc huius Exemplo fructum uinea tota serat. Longius a pecore errantem per deuia taurum Dum sequitur ncinorum per iuga longa Lyconi Errantem scopulo capream conspexit ab alto: Continuo certo deiicit hanc iaculo. Mox etiam catulos sola sub rupe iacentes Inveniti hos Crocali donat habere suae. E caprea in uiridi statuit conuiuia lucor Addidit & ueteris pocula multa meri .

uod reliquum est, Pan semicaper cum cornibus ipsis Suspensum ὀ pinu hac tu tibi tergus habe. uod tulit optata tandem de Leucade ThyrsisFructum aliquem ilias uiolas dat tibi sancta Venus. Post sepem hanc sensim obrepens, tria basa sumpsi Nil ultra potuit nam prope' mater erat. Nunc uiolas, scd plena seram si uotai dicabo Inscriptam hoc myrtum carmine Diva tibi . AHanc

54쪽

Hanc Veneri myrtum Thyrsis, quod amore potitus Dedicat, atque uni se que suo que greges. Et quercum, de fuluam hane ante omnia Thyrsis amabiti

Et certo feret nis annua uota dier

Dum poterit memor esse, quod hac primum ille sub umbra Vltima de cara Leucade uota tulit. Venator celerem moerens Augona Melampus Consessum rapido dente ferocis aptit Hac illi in ripa tumulum, frondente sub umbra, Erigiti hoc ipso concidit ille loco. Non impune quidem praedo sceleratus abiciti Procubuit iaculis caesus & ore canum. Tu tamen e cunctis canibus praestantior Augon, Fide Augon, suluis qui modo terror errat Τu dilecte iaces . sed ab alta hac fascia pinu Millus ue,&millo uincula iuncta suo tinuin decisa seri ceruix tibi pendeat hostis iSi neque una ex animo signa dolentis heri. Et gelidus sons est t& nulla salubrior undat Et molli circum' gramine terra uiret tEt ramis arcent soles frondentibus alnii Et leuis in nullo gratior aura loco est rEt medio Titan nunc ardentissimus axe esti Exustus'que graui 'dere feruet ager. Siste uiator iter inimio iam torridus aestu est Iam nequeunt lassi longius ire pedes. Accubitu langorem, aestum aura, umbra que uirenti, Perspicuo poteris fonte leuare sitim .

Ante canes omneis pastori carus Amyntae Nuper ab illyrico littore missus Hylax, Dum lolitas agit excubias,& septa tuetur .

55쪽

Nec uigilant sicii caetera turba canest Qua rapidus se se media inter saxa Timavus Mergit i& inde iterum prosilit amne nouor Ille quidem saeua uitulos tutatus ab ursa est: Ipse sed ingenti uulnere callus, obit. Constituit uiridi tumulum de cespite Amyntas tinc uoluit raram praemia habere fidem . Moesta gemunt armenta: mali lares'que, lupi que

Extincto hoc sibi iam cuncta licere putant. Dat Cereri has Telesen spicas, haec serta Lyeo, Haec niuei lactis pocula bina, Pali. Pro quibus arua Ceres,uites foecundet Iacchus rSuffciat pecori pabula heta Pales . Cum primum clauis pecus emittetur ovilit

Vrbs mea Leucippe cras adeunda mihi est. Huc ego uenalensque agnum, centunsque, Chariclo Ipsa mihi mater quae dedit, oua sero . Afferri tibi uis croceos, niveo ue cothurnos e An ne colum, qualem nata Luconis habete quae grata tibi. tu basia iunge a Leucippe nec mihi grata nega. Cras, ubi nox aderit, odiosae elabere matri rHasque inter corylos ad tua dona ueni.

Illi in amore pares, uicini cultor agelli

Thyrsis , cuiasque suo Thyrside fida Nape.

Ponimus hos tibi Cypri immortales amaranthos sLilisque in sacras ferta parata comas: Scilicet exemplo hoc, nullo delebilis aeuo Floreat aeternum lac dea noster amor . Sit purus , talis que utriusque in pectore candor illi soliis qualem lilia cana ferunt. V que duo hi sores serto nectuntur in uno et Sic animos Ipse feram Caudia

56쪽

XXVII

Sic animos nectat una cathena duos . Candida Niconoe uiduae spes una Terillae Montivagas iaculo figere certa feras, Hunc tibi syluipotens arcum Latonia ponit: Atque haec 'in pharetra condita tela sua . Illam cara parens tenero sociauit Icastor Ignouque iubet iura subire thori . Tu aea, si suluis aegre discedit ab altis iSi lacrimans coetus deserit illa tuost Tu bona sis, felix que illi: tu numine dextro Optata laetam lac dea prole domum. Q uae duo seri collis seecundi uinitor Acmon Expressi primum cymbia plena meritinc auidis musti satyris, musti que parenti Dat iucunde tibi uitis Iacche sator . Illi illaesa suis linquant uineta rapiniSr Tu tua fac largis auctibus uua fluat . Has Vulcane dicat sylvas tibi uillicus Acmoni Tu sacris illas i nibus ure pater. Crescebant ducta e Stati propagine sylvis iΙasque erat ipsa bonis frugibus umbra nocens . Vte smul syluasi terra simul igne soluta Fertilior largo scenore messis eat. Vre istas, phrygio nuper mihi consita colle Fac pater a flammis tuta sit illa tuis . Iam telas, calathos que, omnes que perosa labores, uos uitae quaestus pauperioris habeti Palladio radium cum templo appenderet Euseor Iansque sequi Venerem constituisseti ait . Hactenus es mihi culta uale dear & haec tua multi

Instrumenta tibi plena laboris habe.

57쪽

Iam tua perpessam dudum mala, lenis habebit iAdiungetque suo me Cytherea choro . Nec mirum, quam praetulerit phryx arbiterra me

Si praelata tibi nunc quoque Cypris erit. Dum furit Alcippes sorma Nonacrius Almo rCrudeli demum tabe peresus obit. Almo capripedi non impar arundine Pani, .uo nullus nymphis gratior Arcas erat. Spargite odorato pastores flore sepulchrum rEt smul infusum lac que merum'que fluat . Non iacet ille sub hac ut uos male creditis ulmo tIn nemus Idalium transtulit alma Venus. Hic Veneris pasci ue greges, cantaequet canentis Vni astant charites uersibus i astat amor. Q uin etiam hunc paphii nymphe non ultima coetus Deperit i& parilis feruor utrunque tenet. Nimirum felix Almor modo perfida uirgo Aspera sevitiae det documenta suae. Pastoris pereat succensa informis amoret Respuat assiduas surdior ille preces. Pnebeat hinc lauis tam dura exempla puellis: Formosa ut fastus discat habere modum.

Candida nympha olim,&Pani dilecta lyceo

Crinibus, & culto conspicienda sinui Nunc uox, flebilibus quae semper moesta querelis Desertos scopulos, deuia que antra colist Salue Echo officiosa. tibi sub rupe cauata Ipse ego lanigeri ductor Acon pecoris Constituam umorosum frondenti ex ilice lucumi Mollia que ex hedera serta uirente seram.

Tu leuibus allecta modis sylvestris auenae Excipis

58쪽

XXV ΙΙΙ

Εxcipis e summo carmina nostra iugor Tu quoties querimur, duros miserata dolores Nescio quid tristi flebile uoce gemis .

Nec mirum, quod tu lacrimis mouearis amantviris Perdidit infelix te quoque durus amor.

Ah misera, ipsa quidem &strophio subnectis olenti,

Et longa molles excolis arte comas. Ipse puer cultus, ipse omnes odit amores: Insequitu que uagas per iuga summa seras. uin humiles addis uoces: & uerba precantis Effugiti atque omnes negligit ille preces. Siste gradum immitis, non te uiolenta leaena, Non curuo sequitur dente timendus aper tSed quae candenti facie, niveaeque papillis Vel magno possit nympha placere Ioui.

Haec aget & celeres tecum per laxa lacaenas rL que suis tendet retia rara plagis. Siste gradum immitis, & quas nunc tendis ad undasEEuget causa tuae fons erit ille necis. Heu milerande puer, tales ten soluere poenas e Ten decuit tam crudelia fata pati: Magna parens, quae cuncta leues producis in auras tTotique diuerso germine picta nites iinuae passim arboribus, passim surgentibus herbis Sufficis omnifero larga alimenta taui Excipe languentem puerum, moribunda que membra Aeternumque tua fac dea uiuat ope . Vivet,& ille uetus zephyro redeunte quotannis In niueo candor flore perennis erit . Τu mecum socias Echo coniunge querelas rEt percussa nouis fletibus antra sonent .

Crude)is Telayra , os quid spernis amores tQuid miseras surda despicis aure preces.

Hei mihi nulla ovium tangit me cura mearum iEx quo me iste tuus perfida torret amor.

59쪽

It miserum pecus i & seri sub uesperis umbras, Per se ipsi redeunt in sua tecta greges.

Nec mihi iam niueo complent mulctralia lactet Densa que permisso uellere terga gerunt. uin etiam aucupii studium, quo clarus habebar iLanguenti penitus excidit ex animo . Ite leues passim sylvis impune uolucres tCuncta nouus nostra P mente fugauit amor . Ocia agunt pedicar, & lento lita vimina visco In tenebris amites, nexa que lina iacent.

V os mecum e vitreis nymphae Naucelides antris, Vos mecum uiridi paulum considite in herbar Atque hoc, quem canimus, dignum concedite carmen Sic uobis patrias circum' uernantia ripas Prata, neque hybernis nivibus uiduata, neque antia, Suffciant varios in serta nitentia flores.

Q is dolor 6 sylvar, quae uos es prata tenebat

Moestities e quanto squalebant omnia luctu e

Cum ferus et gelidis descenderet alpibus hostis

Assidue i & Latias in praedam uerteret orta, Τum reor inuita creuerunt pabula terrarInunae ὀ densis ceciderunt frondibus umbrae.

uippe abigi raptas pecudes, passim que uidebant Pastorum rapidos tectis inuoluier ignes. Ipsi etiam hyrcipedes fauni, satyrique bicornes, Ipsae etiam in solos nymphae fugere recessust Et se se ignotis occultauere latebris . Et furor is fines prope iam peruaserat Omnes rIare que fugae deerat nobis locus tundique saeuos Cernere erat latis hosteis discurrere campis. Nulla usquam tam secretis lustra abdita sylvis, Nulla aditu est tam dissicili, taesque invia rupes t

60쪽

us non sepe greges subitis incursibus acti

Fessa reclinarint in nudo corpora saxo. Et tamen hinc etiam crebri eiecere tumultus .

Insuetae que maris pecudes miserabile uisu Qua pelagi mediis iter intercluditur undis i

Adriaticos uidere snus: & littore curuo , . .

Pro uiridi cytiso, pro molli graminis herba, Et spinis paliuri, & acuta carice pastae

Potarunt salsas nitidis pro sontibus undas rEt sepe irati timuerunt murmura ponti. Q uod si non nouus ex alto demissius olympo Hanc cladem nostris deus auertiset ab oris i Ausoniis esset nullis iam pastor in agris . Nos miseri patria extorres, rerum omnium egeni Ah dolor, externas longe erraremus ad urbes. Hic nobis dulces saltus, hic pascua nota Restituiti tui que inquit iam pascite tauros rΙam solitas tuti collo suspendite auenast Et desueta diu responsent carmina colles Ergo omnes , ueluti & Phoebo, Pani que quotannis Pastores certis statuent tibi sacra diebus Magne pater i nostri que diu cantabere sylvis . Te rupes, te saxa, cavae te maxime Iuli Conualles, nemorun que frequens iterabit imago. At uero in nostris quaecunque in saltibus usquam inuercus erit i ut quaeque suos dant tempora floresi Semper erit uariis ramos innexa coronis: Inscriptum que geret felici nomine truncum. Tum quoties pastum expelleti pastas' ue reducet Nostrum aliquis pecudest toties id mente reuoluens, Ut liceat factum esse tuo pater optime ductu rNullus erit, qui non libet tibi lacte recentit Nullus erit, qui non teneros tibi nutriat agnos. uin audire preces nisi dedignabere agrestes inostra ante deos in uota uocaberis omnes. l