Jo. Lodovici Vivis Introductio ad sapientiam. Accurate recognita, & probatissimorum exemplarium collatione restituta. Accedunt annotationes nonnullæ cum indicibus

발행: 1704년

분량: 190페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

Jo. Lo D. VI V I s, L. Ignobilitatem contemnere hoc est Deum nascendi autorem tacitCreprehendere. ,

LI. Potentia quid est aliud, quam speciosa molestiat in qua si quis

mum ratione vertis de nobilitate senses Juventuti a teneris instillari , ac miseranda tot insignium familiarum extinctio, quam vel duobus abhinc seculis experti sunt, averruncari a superstitibiis possit ξ Addatur Dn. a Sahendors desintu Christianismi II, 3. . dc eo in additi om

nibus. V .

u) Sive potius, quod omes Deus natura aequales fecerit. Non enim statim ignobilis adpellandus, cui hereditarius ille' valor deest.

A Moriturus prolude Philippus III. Ηi-1ps niarium Rex Sacerdotem, quem a confessio11ibus habebat, monuit, ut Ecclesiae coetui, hoc suo nomine graviter inculis

caret: Nihil quidquam prodesse, Regem esse, nisi quod cruciet, fuisse. Videatur de Philippi quoque II. obitu Thua us.

42쪽

- INTRO D. AD SAP. 2I: sciret, quae solicitudines , quae anXietates insint, quantum malorum mare , nemo est tam ambitiosus, qui non eam fugeret, ut gravem miseriam.

LII. Quantum est odium, si regas malosὶ quanto majus, s malus ipse λ

LIII. Honor si ex virtute non oritur, pravus est: sin ex virtute, hoc praestat virtus, ut is negligatur. aliter vera

non erit virtus , si quid honoris facit gratia: sequi enim debet honor, non

LIV. Dignitates, quis potest sic appellare , quum indignissimis quoqtie. hominibus contingant 3 nempe fraude, ambitione, praemiis, pessimis artibus quaesitae. LV. Et gloria , est ne aliud, quam ut ille dixit) aurium vana inflatio 3 LVI. Ex qua, ut honore & dignitate , nihil omnino ad eum pertingit, de quo simi: incertae, vagae, iniquae, momentaneae simi , similes parentis, μη multitηdimi: quae ςodem die eun

43쪽

dem hominem Commendat atque evehit summe , & vituperat ac deprimit

extreme.

LVII. Quid dicam, nasci ex his rebus partim deridendis, partim stultis, partim sceleratis, sicut ludo pilae, profusione patrimonii in comis lationes, scurras, mimos: bello potissimum,hoc est, impunito latrocinio, I quo magis vulgi dementiam agnoscas ρ ρ. LVIII. Se-Bellum vocat impunitum latrocinium; non illud ex Iustis causis. sed quod ex anere suasoriis,citraq; necessitatem susceptum est, ac in quo Jura humanitatis abolita videntur. Caeterum saeva ubique res bellum est, inquit Plutarchus,cumulumq; secum trabit injuriarum x insolentiar.

Ae si Deus a Daride, qui pia bella gessisse

dicitur, ideo templiam aedificari vetuit., quod multum sanguinem fudisset: quis . non VidEt, quam res fit infelix & matrominis, quantoque nisu fugiendum bel, Ium, etiam non injustum. Cavendum etiam, ne sub Mitione Bessi facta crudeli talis atque injustitiae famam inestrentia

44쪽

INTRO D. AD s Ap LVIII. Secedat in se unusquisque,ac

solus cogitcte inveniet quam parum ad se attingat ex fama, rumoribus, V ne ratione, honore populi, de quibus gloriatur.

LIX. Quid in somno , quid in so

llicitudine inter summum regem inter- & infiinum servum LX. Denique sic unusquisque sentiat: nobilitatem honores, potentiam, dignitates ex prisca hominum persu

sione, quam Christus animis suorum ademit, nata & relicta esse, dc in Chrisstianos homines invecta, caγὼ tanquam lolium, quod hostis diabolus aspersit. bonae segeti Dei. -LXI. In

argumentum singulari Dissertatione exis hausir Uir. Obrechius. Add. Christoph. Forstner ad Tacit. Annal. a III, I. αὶ Malo scilicet animo, & ad opinionemn sumque valigi, quem hae enus expressit. possessa, Rem serio exposuit. ut alibi passim ficta Mythologia praecipue C D. ' stiana Theologorum PhoeMx Jo, Valent.

45쪽

Io. Lo D. VI v IS LXI. In corpore ipso quid est forma 3 nempe curiclita bene colorata: si saast interiora cerni possient, quanta vel in corpore speciosissimo cerneretur foeditas l. LXI I. Lineamenta & corporis decor quid juvant, si turpis sit animust &sicut Graecus ille dixit, in hospitio pulchro hospes deformis LXIII. Robur quorsum pertinet in

homine, quum res maximae & homine dignae, non viribus nerVorum geran

tur , sed ingenii Z

i LXIVI Nec vires quantumcunque aUgeantur, majores erunt quam tauries vel elephanti: ratione illos, ingenio , virtute superamus. LXV. Transeo quod forma, Vires, agilitas, & caeterae corporis dotes, ut flosculi, celeriter marcescunt, exiguisca, Mendose legit Codex Basiliensis uter .

que: Itaque correximus 'ε Cqn-

tabrigiensi &Hainburgensi i si inrmo cerni posseat

46쪽

INTRO D. AD SAP. 1 casibus diffugiunt : vel una febricula validissimum quandoque hominem concutit, de summum decorem tollit. LXVI. Ut nihil accidat, certe necesse est illa omnia , cum atate flaccoscere, ac decidere. '

LXVII. Nemo ergo potest externa jure sua dicere, quae tam facile ad alios

transeunt et nec corporea , quae tam cito Golant. F

LXVIII. Quid quod haec quae muIti

admirantur, maῆnorum vitiorum sunt causae: vel ut intolentiae, arrogantiae, socordiar, ferocitatis, livoris, aemulationissmultatum, a lxarum, bellorum,

caedis, stragis, cladis LXIX. Delectatio corporis, ut eo pus ipsum , vilis ac pecudina est, quaispius,& vehementius, ει diutiust cora quam homines perfruunt , i LXX. Ex hac quum morbi plerique ad corpus redundant, & ad rem famialiarem permagna damna di turn ad an mum certa poenitentiao hebetud' in-

47쪽

Jo. Lo D. VIVI singenii, quod deliciis corporis extenuatur, ac frangitur: denique odium

virtutum omnium.

LXXI. Nec aperte frui licet. nam ut dedecent generositatem nostrae mentis, ita nemo tam perditus est, quin eas erubescat apud arbitros ca-bere: pariunt enim ignomiam , id . eirco tenebras & latebras quaerunt.

LXXII. Quid 3 quod sunt fugacissi-l

mae & momentaneae, nec retineri ulla vi possunt, nec unquam veniunt purae, cujuscunque amaritudinis expertes LXXIII. Ergo exclusis vulgi sensi-hus, maxmmmm malum pu to, nari paupertilem, aut ignobilitatem, aut carcerem , aut nuditatem, ignomianiam,deformitatem corporis, morbos,

imbecillitatem: sed vitia, ι θ & his proxima, inscitiam, stuporem, d

mentiam.

, LXXIV.

Cie. ossic. III, s. errat, inquit, qui tu- sum aut corporis aue fortunae vitiumarii. .. xiiii stavim existimat.

48쪽

LXXIV. Magnum bonum credito horum contraria, Virtutem , & quae huic sunt finitima, peritiam, acumen ingenii, sanitatem mentis. LXXV. Reliqua vel externa, vel corporis, si habes, proderunt tibi, ad virtutem relata: oberunt, ad vitia. Sinon habes, cave ne quaeras, vel cum minimo distendio virtut is. LXXV L Prolixus quaestus est,' pieta, cum sussicientia. Fama, tametsi nihil agendum est ut videaris, conservanda tamen est integra, quod interdum ea cura a multis nos turpibus cohiber. sed praecipue in exemplum caeterorum.

. i. Titia Vl, K. ut maximus quaestus est,

LXXVlL Unde praeceptum illud

- sapientium & sanctorum virorum rarie malum faciendum , nec ejin simile.

LYXVIII. Quod si hoc assequino,

possumus. conscientia debemus eta contenti: & quum tam depravati erunt hominum sensus, ut quae sint optima, putent esse scelestissima: tunc lati β - . ari

49쪽

randium erit, ut interna ctraeterna sta Deo approbemin, cccI idque abunde

nobis fficiat

LXXIX. Etiam mala, quae dic tuc corporis,vel fortunae licebit in bonum vertere, si patienter feras: & tanto siet ad virtutem promptior , quo mi*In tibi in illis succedit ac proinde es e

peditior. -

LXXα Saepenumero ex- damniis leorporis, Vel externorum, magnae sint accessiones virtutibus nataeἀ CArux IV.

LXXXI. UT quoniam, in hac nostrae

pereuinatione , animu gestamus in corpore inesu sum, maximasque opes in vasis fictilibus: non omnino. repudiandita nobi& est de contemnendum corpus.

LXXXIL

oo Faetet hoe Deum credem timensque fiae laeto antimo sinistra mortalium judici

50쪽

INTRO D. AD SAP. LXXXII. Sic curanduin tamen, ut se non dominum, nonsocium esse sen-

riat, sed sedo mancipium : nec sibi

Pasci, aut vivere, sed alteri. '

Ne animo suis in aetioribus impedi- mento sit Quo tamen ipse curam Corporis,cuius fulturis,lit Plinius dixitianimus sustinetur, non prohibet , sed sequenti- , bus praeceptis docet, gra. iter lininenl- Cat. Quare vires mus congruentibus uti cue alimentis, tegumentis, de laboribus firmandae conservandaeque sint. Stoica de caetero phrasis est, quae corpus mancipium dixit ; eujus tamen sensum Cieero,' petimo Tusculan. expressit; Te, inquiens, Nosce. Atqui hanc id praeceptum Apol-

linis vim habet . ut se quisque noscare. Non enim id praecipit, ut membra nostra, aut statutam figuramque noseamus a neque nos Corpora sumus: neque eg. tibi dicens hoc, corpori tuo dico. Cuiri igitur NOSCE TE , dicit e hoe dicit: Nosce animum tuum. Nam eorpus quidem quasi vas est, aut aliquod animi receptaculum et ab animo tum 'nidquid agitur, id agitur a te. Add.

SEARCH

MENU NAVIGATION