장음표시 사용
171쪽
Riores duos de Sedis Rom. potestate,sanctitateque libros adu sus te potius, Butengere, quam ad te scripsisse dici possunt, si modo l
quidquam adversarium habent tam amicaedissertationes non laedendae famae tuae,sed propugnandae veritatis ergo institutae. Sed quantumvis moderate, tamen adversantur diatribis tuis. Hunc certe librum ad te tantum scribo,non adversus te. Nam sicubi te sententiae meae repugnantem offendi, obiter re- lspondi, prout id postulabant ea quae duobus prioribus libris enarrabamus. Sed quia videbam,vix tibi satisfacturas breves illas responsiones, in hunc librum distuli pleniorem disquisitionem de crimine stellionatus, cuius a nostris passim accusatur Sedes Rom. Quo gravius est illud crimen, eb solidiores debent esse rationes, quibus tanti sceleris arguitur. Contra, si quae falsa suspicamur instru- lmenta,tu vera probaveris, ruent pleraq; omnia,quq depo- ltestate, sanct itateq, Romanae sedis hactenus disseruimus. Quorsum enim haec instrumenta cOfinxit, nisi ut ea statum inarct,quae nos eversa volumus 3 Eade opera videbimus no tantu, quam bona fide causam suam agat sed& quam multis nominibus infiVat,tum fidei tum ecclesiasticae disciplinae puritate. Si dixeris,seram esse tot instrumentoria ijam multorum seculoru praescriptione firmatoria accusa- ltionem, memineris quam multi jam haec scripta vocave- rint in falsi suspicionem. Imprimis memineris accuseationem lisunositipartus num temporumaserptione depugi, ut docet Paulus I. C. ad legem Corneliam de falsi S g. υ nec interesse, decesserit necne, qui lpartum subdidisse contenditur. Sed utco minus mira videatur accusatio noli ra, vide quam multa sCripta Doctorum tuo
Ium celeberrimi quique quotidie falsii damnent. l
172쪽
P s E u DE PI GR A P HA a Si XTO SENENs I AGNI ΤΑ. Ixtum ipsum audiamus in sua praefatione: Dpographi,
inquit, O Bibliopola quidam, nihil praeter quaestim arte sua
rum saetin emittunt adulterinos, siuno sititios, Deu epigraphos nothos , praepositis absis ullo Bjudicio ct pudore in stoni 'iciis operum, quo ipsa ct char O citius pendant, aps illustrium
autorum inscriptionibus. Hoc sane artiscio supposuerunt nobis inter multos purios partus,ut stiones in Genesin Philonis Iudai, uiustiones Iistini Philosiophi ct martyris ad gentes, uuae-yiones D. Athanasii ad Intiochi , Origenis Paraphrasin in Iob, et isdem, in eundem librum Commentarios, item arnobj Rhetoris in Psalmos Commentaria, Eulsibi' Em siem Homittas in Evangelia, Ambrosu in Apocalypsn Explanationes, CHieron)mi in Properbia libros tres, ct in lamentationes Ieremia libros tres, Eucher' in Genestos, o si Cum historias libros odio, ct cum his alia plurima, sub nomine praesertim veterum patrum astititia opera , quorum dogmatas lin, ac tempora magis ab ipsorum titulis 2 inscriptionibus
Nec disi ili sed impud miori suco isdem ipsi, ut adagio sertur, duos sibi generos ex unica sita
parantes; quod unius tantum erat alitoris opin,
saepenumero, ct in eadem quo 1 oscina excude Drunt bub diriss duorum,vel mum autor in titulis, exhibentes nobis ut interim ex tam multis paucula quadam in exemplum adducam. Homilias in Leviticum, siemel Origenis nomine, ct iterum easdem Drilli nomine, separatis voluminibu3 impressas 1, proserentes item commentaria eadem in epistolas Pauli in aliis quidem codicibus Athanasio, in aliis vero Theophylacto inscripta; similiter eundem in Ecclesiasten Paraphrastupublicantes, primum Gregori, Neocaesariensis,deinde sequenti anno Gregori, Nadian ni inscriptione
praenotatam 3 vendentes commenta; ios eo temA in prorerbia , inprimis Beda ct mox Hieron mo fertos di, exustantes quoq, easdem commentationes in Iob, in multis voluminibus, Philippi Presbyteri nomine, in plerisis vero prenotata Bede Ρresbyteri titula ; -b quo etiam emiserunt Colle Ianea eiusdem Beda in Hexameron, eodem tempore sub Iunili, Asti appellatione excusa ; ct easdem Psalmorum explanationes, in priori editione Hugonis Carensis insicriptionem habentes, in posteriore vero Alexandri Haleos. Haec
Sixtus, cuius querimonia non est a ratione
aliena: Sed plerKque falsi crimina, quae Typographis adscribit Sixtus, mulid justius tribui possunt fautoribus errorum curiae Rom. Sed Roma, cum videat spurios suos mutuis vulnerab US corruere, quod Babylonis certissimum est γ' ti WA-σώια, pie ro sque c Ogi tur ab n ega re, suo sque partus tam crudeliter exponere, quam
turpiter edidit. His cum nigrum Theta praefixisset Erasimus,miquissime exceptu Sest, & quo nomine de Re p. Christiana Optime meritus est, plurimum odii sibi conciliavit apud lucifugas scripturarum &veritatis hostes. Tandem invenit patronos inter ipsos Pontificios, postquam amgnoverunt in illis scriptis adulterinis esse multa, quae ne Roma quidem probare
possit,a deis verum est illud: Non est solium filia Chaldaorum. Caput II. Ps Eu DE PIGRAPHA a BA
velatio Secretorum ad Antoninum Cos. Appar. art. Liber de natali S. Mariae Hieronymo adscriptus, operum ei VS t O.9.
ad Chromatium es Heliodorum. Appar.
173쪽
Dorotheus in sua Synopsi complurima A Iasii, qui librum hunc inter Apocryphaeonsarcinavit mendacia. A. D. q3. 3.
Item A. D. 38. g. 36. DOrothei=des improbatur in multis. Huius tamen authoritate passim abutitur Turrianas Jesulta, cui optime olent foetidissima quaeque. In libro de transitu Mariae virginis, qui Melitoni Sardensi adscribitur a Trithemio & aliis, quemque Gelasius damnat
d. Is .c. Sancta Romana multa habentur, tanto viro indignissima, & quamvis in e- Bdito recenter volumine aliqua ad censuram Bedae sint emendata, multa adhue habet fatua, delira, atq; auribus Christiae. nis indigna. A. D. 8. g. I 2. Scriptum de assumptione B. Mariae ad Pauliam & Eustochium, non est Hiewnymi, neque Sophronii, sed auctoris Nesto- 'rio multo recentioris. A. D. 8. g. I'.
Sermo XXXIV. &XXXV. desine is falso hactenus Augustini nomine latuit. A. D. 48. f. 17. Ibidemque ait Cidem Scholae Lovaniensis autoritates an
Athanasii liber de B. virgine multus est in restitando Nestorii errore, ac proinde non est Athanasii A D idemq; solidas argia mentis probat Antonius Agellinis ibidem f. 23. Acta Barnabae nomine Johannis ab aliquo, ut apparet, nebulone scripta, ab gianum aliquem,extra controversiam est. imperitis magno applausii excipiuntur ea . in D Idem lib. q. cap. IX. recenset, contendit sse
A. D. 2S. 6. II 3. atque adeo dubitat, an
sint Epiphanii, quae in eodem lapsu Origenis leguntur apud Epiphanium haer.
Acta Sylvestri, licet a Gelasio probata,
tamen a Baronio multis additamentis inquinata dicuntur A. D. 3Iq. S.IO. II. I 2.
Sermones ad fratres in Eremo Augustino tribuuntur. Baronius A. D. 3 2. g.
23. agnoscii totum illud corpus esse supposititium. Antonii vitam Athanasii nomine inscriptam falsam agnoscit Baronius A. D. Caput III. PSEuDEpi CRA HA a BELLAR-
De amisi. grat. se flat. peccati.
lib. M. cap. II. Vctorem commentarioru I94. B. brevium in omnes epistolas Pauli, quae falso tribuuntur sancto Hieronymo, fuisse Pelagium aut Pela- multis & apertissimis sunt coagmentata
Metaphrastes quoque saepe a monio
mendacii insimulatur, ut A. D J . f. q. Senecae Epistolae ad Paulum multorum mendaciorum convincuntur A. D. 66. g. II. licet ab Hieronymo & Augustino cum laude citentur de Script . eccles. α ep. Iq. Acta passionis Pauli nomine Lini A. D. 66. f.' . falsa esse agnoscit Baronita v. Librum lamentationum, sive de poenitentia Origenis Baronius autoritate Ge-Hic Vero auctor quicunque sit, certe a Zo, B- non est Arnobius ille praeceptor Lactantii, qui scripsit libros septem adversus gen tes, sed aliquis multo recentior,ut aliqui
Idem Iib. 4. cap. XI. Eandem sententiam tradit Gregorius Nyilenus in libro de anima cap. 6. Si tamen is liber est eius,&n5 potius Nemetii,
174쪽
ndis Rom. Fides sive Stellio Du. Lib. II L sοδ
aut alicuius alterius um Gregorius Nyse Λsenus in libro de opificio hominis. c. 28. ει 19. ex inststuto hanc sententiam re fellat .
CODICE S. De Missa lib. I. cap. VI.r a. D. Liber de quaestionibus veteris ac novi 7 3- A, Testamenti,non est Augustini. De amiss. gratiae & statu peccati lib. q. cap. III. . si quis objiciat Ambrosium, in eommentario exposuisse, per unum hominem,id est,per Hevam: Respondebimus, commentaria illa non censeri a viris doctis,esse Ambrosii. Idem lib. 6. cap. V. 3 r. E. S. Ambrosius, vel quisquis auctor fuit commentariorum in epistolas S. Pauli, 3 5 a. A. quae Ambrosii nomen ferunt. Plura huiusmodi scripta videbis apud Sixtum Senensem, Baronium, Bellarmianum,&alios Pontificios damnari,qualia multa collegit eruditissimus Rivetus in Critico suo. Plura colligete studiosis facile quidem erit, sed non inutile. Nam ante annos quinquaginta passim pro genuinis obtrudebantur; "ies vitiosa libido fecerit auspicium, etiam posthac obtrudenter a Pontificiis, quibus satis est, si testium undecunque petitorum nube nos obruant. Pridem de Roma dictum est: Quod petiit, sternit: repetit, quod nVeromistit. fluat 9 νita disconremi ordine toto. De Roma Ethnica dixit hoc Venusinus : Sed multo graviora dixit de sede Pontificia Fr. Petrarcha in epistolis sine ep. 6- titato: Sentis, inquit, rediit ab inseris Iulianis. Nisi se Christus iterum vindicet, adIs ep. ιν- est omne bonum ibi perditur. Ueritas ibidem
T peritius de litetis aliquot supposititiis, quae praecipuam hodie juris canonici
partem constituunt, judicium faciamus, de veteri codice canonum aliquid nobis est dicens dum. Erudite qui em ea de re scripserunt Baronius A. D. 3qI. 36. A. D. 327. f. a. & seqq. Leschasserius in sua consultatione, Justellus in praefatione libri. quem inscripsit codicem canonum Ecclesiae universae. Sed non pauca superiunt indaganda. Imprimis notatu dignum, quod ante trecentesimum, vel C C L X. Christi annum Ecclesia sacrae scripturae
canone contenta,nullum habebat codicem canonum. S nodi tum obortas con-
C troversias sopiebant,sed neque hoc est, fidei symbola nova, neque canones novos condebant, Apostolico Symbolo, canonibus Paulinis contentae. Post sexagesimum & ducentesimum arinum Christi non Synodi quidem, sed doctores aliquot Gregorius Thaumaturgus,& Dionysius ac Petrus Alexandrinus Canones aliquot poenitentiales suis E clesiis praescripserunt, quorum exemplo post CCC. annum Synodi coeperunt hoc
D Operam dare, ut canones aliquot singulae scribesidit, ut quartum seculum a canOnum & symbolorum multitudine canonicum ac symbolicum dici non immerito possit. Sed unum authoritatem obtinuit Symbolum Nicenum. Reliquarum quoque Synodorum plerique canones obsole, erunt. Sola sex quarti seculi concilia canones condiderunt,quae tam apud O cidentis,quam apud orientis,in quo fuerant habita,provincias authoritatem ob
Harum Synodorum canones aliter distri-
175쪽
cap. IV. Varii Canonum Codis . FIO
distribuit Dionysius Exiguus, aIiter Tilius, si ex Justellus; sed distamine pedi exiguo, quod tamen hic oculis subjicere non pigebit
Concilium. Dionysiu. Titium. Justellu.
Τilii seriem confirmat, quod ait Dionysiius Exiguus: Regulas Nicena Synodi, o Anceps omnium conciliorum , re qua ante eam , re qua postmodumsacta sunt, insad dum CL. pontificum, qui apud Constantiηο- polini convenerunt sub ordine numerorum, id est, a primo usis ad centesimum sima fimum quintum sicut habetur in Graeca authoritate digesimus. Atqui Dionysius aliud promisit, aliud praestitit. Nam in Dionysii serie primus Constantinopolitanae Synodi ca-
non est centesimus sexagesimus secundus, apud Graecos, quos laudat Diony-fius, quosque secutus est Tilius, est centesimus sexagesimus quintus. Idem autem est centesimus sexagesimus quartus in Ju- stelli serie , quam confirmat Synodus Chalaedonensis Ach. 1 i. cum Antiocheni concilii canones XVI. & X VII. voeat nonagesimum quintum, & XCUL codi- eis. iatui sit A. D. 38o. dex canonum constabat ad summum canonibus I 64. Huic intra L XX. annos habitae tres Oecumenicae Synodi canorim non amplius quadraginta quatuor adjecerunt, secunda quidem septem A. D. 38 I. tertia octo A D. 3 . quarta XXIX. A.D. I.
ut tum leptom & ducentis admodum canonibus constaret totus canonum codeX, quo Graecae tum utebantur Ecclesiae. Sed Romana diu nec secundae,nec tertiae,nee
quartae Synodi canones admisit, ic cum eos admisit, fecit id dicis tantum causa. Quamobrem etiam post quingentesima tricesimum annu Christi Dionysus Exiguus Abbas Romanus secundae Synodo
tres tantum canones tribuit, tertiae nubios, quartae 17. demptis duobus posterioribus,qubd penultimus Ecclesiae Romanae displiceret. Sed iis,quos re iciebat Dionysius,substituit Sardicenses 1 I. Casethaginenses i38. Apostolis affictos 3 o. Romanos nullos, quod Roma tum paucas admodum Synodos habuisset,& quas
habuerat,eς nullos canones condiderant. Nulla veris decreta pro canonibus habebantur, nisi quae Synodorum authoritate fuissent confirmata. Contra pro vinciarum omnium nulla fuit canonum feracior, quam Africa,nulla civitas,quam Carthago. Conciliorum Coloniae editorum A. D. I 38. tom. l. f. 176. habemus quatuordecim canones Synodi Carrba-ginensis habitae sub Grato,qui Sardicensi concilio interfuit A. D. 3 7. I. 2O7. habemus tredecim canones Synodi Carthaginensis A. D. 39 o. habitae sub Gene dio, qui Grato successit. Genedio su cessit Aurelius, qui sedere coepit A. D. 39i. &post A. D. Eo. obiit. Et canonum quidem sub Grato, sub Genethlio, legendum fortasse Genedio, ut in conciliorum collectionibus Coloniensibus
non semel meminit Fulgentius Ferrandus. Asrieanos tamen vel Carthagine'-ses canones cum absolute memorat, designat eos,qui sub Aurelio conditi sunt Min unum codicem compacti,synodalique aut horitate confirmati A. D. quo rum indicem habes apud Dionysium,seriem apud Titium, apud Colonienses conciliorum compilatores,& nuper apud Justellum nostrum. Fulgentius Ferrandus, Carthaginensis Ecclesiae Diaconus, Fulgentii Ruspensis, qui decessit A. D. 329. ineminerit, ut nu
per desumat. Victor Tununensis in
176쪽
Chronico docet eum claruisse sexto post Basilii Consulatum anno, hoc est, A. D.
3q6. Tum Africa nondum admiserat canones , qui dicuntur Apostolorum : Hos enim nusquam laudat Ferrandus. Ephesinorum non magis meminit Ferrandus, quam Dionytius. Sed Africanos multos laudat, quorum Dionysius rationem nullam habet. Synodi, quarum passim canones citat Ferrandus, hae sunt: Antiochena, anquiritana, hoc est, Ancyram, Carthagine os sub Grato sub Genethlio, sub Aurelio, nopolitana, Cellens, uae videtur eadem este cana Lellenii, Gangrensis,
I poniensiis Hypomam dicere videtur quam plures Hipponem d: cunto Iuceos,
rea, hoc est, Neocaesariensiis, Sept municen sis, Sulptulensis, Tin duritana , Thenitana vel Tenitana. ZelleUs ex epistola Siricj. Sic enim loquitur Ferrandus, ut qui Zellenses canones non aliunde quam ex epistola quadam Siricii nosset. Alioqui nec Siricii, nec cuiusquam alterius responsa pro canonibus adhuc habebantur. Sed quamvis tot Africanos canones laudet Ferrandus in sua canoa Ium breviatione, tamen codex canonum proprie dictus, tam in Africa, quam in Italia, non plures quadringentis, vel circiter canonibus complectebatur usque ad A. D.TT 3 . quo Adrianus I. P. R. Carolo magno dedit codicem canonum. emnam ξ eum proculdub b, quo tum utebatur Roma. At huius epitomen H. Canisius evulga Vit, ex qua colligitur,Romanum sub Adriano I. codicem canonum eundem plane fuisse, qualem exhibuit Dionysius Exiguus. Poterat tamen ut Afris , sic Italis es e quidam alius 'codex canonum Dionysiano pauid locupletior, ex quo suum NUmo canonem collegit Crisconius.
A Quo tempore vixerit Cristonius,quis. ve sit Liberinus Pontifex, cui collectionem suam dedicat, mihi non constat, nisi quod Fulgentio Ferrando, cum eius breviarium laudet, posterior sit necesse est. Primus hic non tantum Synodica, sed&Pr sulum aliquot Romanoru decreta pro canonibus habet. Collectioni suae titululiunc fecit: Concordia canonam Apostolorrem,
Nicenorum, Ancyranoril,lueocaesariensium, Gangrensti , Antiochensium,Laodicensium, Chalce-B donensium, Sardicensinn, Carthaginensium. Rem Praesiuium Stricii , Ιἔmocentιι, Zo μι, Celestini, Leonis o Gelasii. Huic titulo paucula quaedam desunt. Nam praeter hos canones laudantur 9. IO. canone S co iacit. episcoporum Aratenseo rum 3. 99. canones Agathensis concilii tit. 8. & j. iq6. I 8. q9-s . 3. 3Iq. Ιj.32S. 339. antiqua ecclesiae statuta tit. 37. J8. 9. 6O. 6 I. 9 I. 92.9 9J. dcc- dc g. ψ1.SS. J6. iT6. ZTI. 278. 292.293. 29 q. 29 S. 28. 6. laudantur statuta C conciliorum, qua voce designantur canones Africani sive Carthaginentes, saltem -τη πολυ. Forsan ubi numeri non conveniunt, scribarum error est,uel varietas hinc nata, quod Africani canones aliter atque aliter ordinati leguntur. Aliter. inquam, in editione Graecii Talii, quem secutus est Justellus, aliter in editionibus Latinis Coloniensium , cui conformes sunt pleraeque Crisconii citationes. Is denique laudat capitula Clementis, concilia D Clementis, ut plurimum non adscripto numem canonis. Ea voce de lignare videtur eos canones,quos alibi vocat Apostolicos. Haec Crisconius M. S. Bibliothecae Jac. Aug.Thuani plurimum discrepans a Cresis ii Breviario, quod Lutetiae typis editum est A. D. 16O9. Clim in Occidente numerosior esset
codex canonum, quam in Oriente, tandem etiam Oriens plurimum auxit codicem canonum A. D. 69Ι. quo Synodus sexta codici canonum adjecit 8S.canones, qui dicuntur Apostoloru, Sardicenses 2 o.
177쪽
Cap. IV. Varii Canonum codices.
Cinhaginenses x3 p. quibus & ipsi suos A Brum canon relinquere,ves evrnalium re ..io s. adjecerunt. Ita cum A. D. I. ta , i--habentur apud nos ut cum cum do canonum Orientis constaret tantum nibu . Q umvis honorem canonibus d canonibus Eo7. tum constare coepit -- feret Sedes Romana, modo eos non ali-nonibus sue . quibus A. D. 787. Synodus unde quam ab eius manu accipias, ut illi
Nicena II. 1 1. canones adjecit, & illic liceat canones probos interpolare, vete- substitit,ut codex canonum Orientis con res antiquare, recentibus commutare.
stans in universum canonibus 37s. nisi Pergit Leo: Quibin autem in omnibis iacis quod secundus sextae sive Trullanae SP sasticis utimur iudiciis ,sunt canones A μυ- nodi canon profitetur admittere se prae rum Gregorianae notae, alias, qui dicuntur terea scripta Nectarii & Gennadii Con apostolorum Nicenorum, Ancyranorum, με- stantinopolitanorum,Theophili,Diony- B cosariensium , Gangrensium , Antiochensium sit, Athanasii, Timothei Alexandrino' Laodicessum, Uantinopolitanorum, Chalu tum, Gregorii Thaumaturgi, Bassilii Cae- Δη-stium, Sarditansium, asticanensium, C. satiensis, Gregorii Nyssent,Gregorii The- ouisensium, cst cum istis regula Prasilumat.-ologi sive Nazianzeni, & Amphilochii manorum, S lνsri,Siruti,in centii,me unuIconiensis. Occidentalium scripta nulla Calestini, Manis, Gelasii, muru, Drumiad praeter quam Cypriani,Roma contra nul- Ηρrmoti, Simplicii, O Gregorii iuniori . Istilius Doctoris scripta conciliorum canoni- omnino βηt, ct per quas Disivi muliudica bus aequavit praeter suorum Praesulum ali- tur 9 clerici. Postea addita sunt aliquotquot responsa,quod i am inchoaverat sub concilia Cisalpina, ae tandem eommenia Cristonio, qui sex,ut vidimus, Episcopo titiae priscorum Pontifieum epistolae,ante tum Rom. decreta canonibus Synodicis C Sylvestrum, x inter Sylvestrum ae Siri. admiscuerat, quibus aliquanto post sextam Synodum alii sex Episcopi Romani
sunt adiunct , nempe Sylvester, dilatius. vel Hilarus Symmachus,Hormisda,Sim plicius, Gregorius II qui cum obierit A. D. 7 s. tamen plus quam centum post eius obitum annis nullius alterius Papae respousia codici canonum occidentis sunt adjecta, sed Romae sulli ciebat si duodecim suorum praesulum decretales, ut vocabat, epistolas videret Synodicarum Dconstitutionum authoritatem aequare,saltem in quibusdam Occidentis Ecclesiis
utentibus eo codice, quem Gregori num, vel Leoninum voees licet a Gregorio H. vel Leone IV. qui decessit A. D. 8 ἔ-
Qvis tuerit ille codex, non est obscurum. Nam & typis excusus est Moguntiae A D. i3x3. Sc Lutetiae A. D. I 6O9.&indiculum eius refert Leo lV. D. in *. .
E PISTOLAE ETERI Bus ROMAE EpiscopIs ΑFFέCTAE.laca millesimum annum Christi Burchardus ait,se viginti Decuetorum libros
collegisse ex canandin,qui ν cantur corpcu Cano m. Hi
sunt Niceni, Ancyrami, M. usque ad Chalcedonenses. Ex Apost rum carione. ex transmarinis unciliis, hoc est,Sardicens Carthaginensi Africanis. Ex conciliis in Germania, Gallia, ΗΡaηιά celebratis. Ex Ramanorum Pontificum decretis tam genuinis cilicet, quam spuriis, quibus,ut autho talem facilius conciliarent Pontificea
Romani , curarunt delendam ex canone Leonis IV. enumerationem Pontificum,
quos recenset Leo I V. Itaque Grego-
178쪽
sis Sedu Rom. Fides sive Destionatus. Lib. III. ριε
rianae juris Canonici notae apud Ansel- A vel post ipsum fuit, est aliquod institutum uel
mum, inquiunt, ct Po cavum defiunt omnia friptum recipiendum,m quod in codice canonum Pontificum nomina. Florebat Anselmus Cantuariensis A. D. Io 8o. Deus tamen pro sua providentia voluit Gratianum integrum codicem nancisci, & illa,quae deleta cupiebam callidiores, recensere, ut non habeatur inscriptum Vide, quam bene Nicolaus argumentetur. Ecclesiae Gallicanae negabant epistolas, quas priscorum Pontificum nomine videbant obtrudi, pro genuinis admittendas, cum illis inesset id vestigiuantiquitatis.Qvippe veri- codice canonum nullus unquam locustas instar caprifiei,vel ipsa saxa perrumpit. Hi siet: Quibus autem locum dedisset obiter notes,licetiante millesimum Chri- antiquitas potius quam illis, si fuissent sti annum nullam in Italia Synodum ho probae notae Z Codicem canonum intellibitam,quae canones condiderit,uel certe, B gebant illum ipsum, quem praedicat Meuius canones ab Ecclesiis recepti fue- commendat Leo IV. D. 2o. c. de libellis, rint, nullius quoque Romani praesulis cui ante annos centum viginti nihil ad- tantam authoritatem fuisse, ut eius scri- jectum fuerat, chim haec Leo IV. In eopta, literae, responsave codici canonum
insererentur ante Seculum octavum aut canone multae quidem Pontificum Rom ha b bantur Epistolae, nullae pii scorum il- sextum ; denique literarum, quas spitrias lorum, unde nierito colligebant Gallicani Praesules commentitias eas,eCque reje
chitias esse. Quid hic noster Stellio Z Fingit Gallos loqui de corpore Canonum pro prie dicto, quo solo Ecclesia usa fuera i abesse contendimus, vestigium extare nullum ante seculum nonum; neminem eas,
ut legitimas,propugnasse ante Nicolau I. Nicolai vorba sunt scribentis A. D.
26s. Si Romanorum Ponti cum decreto cate- C A. D. . 3I. usque ad A. D. 69 . cui corporIrarum opuscula Tractatorum approbantur , vel soli Synodorum, & quidem pauccrum reprobantur, ut, quod Sedes Apostolica probaνit, hodie teneatur acceptum, is quod illa repulit, hactenus inocax habeatum, quanto potius, qua
a pro Catholica sis, pro sanis dogmatibus, prorariis o multifariis Ecclina necessitatibin O s-delium moribus riverso tempore ripisit,omni debent honore praserri λ Hoc est, principium sine fine petere, tyrannidem tyrannidi superstruere,& tam .phistice argutari,ac si canones inserti fuerant. Sed Nicolaus
ipse suo se gladio jugulat: Sed quare multum immoramur, inquit, cum nec ipsas dirinas Scripturas veteris ct novi Testamenti iam recipieminin istos dixerimus auctendos λ Etenim neutrum horum in codice canonum Ecclestastic
rum habetur infertum. Sed ristonburi sunt isti,
quod inter canones inveniatur capitulum S.Innocentii Papa, cu- authoritate doceatur a nobis
quis Praetor dicar, si causas aliorum debeo D utrumst amentum esse recipiendum. Quid
Iudicare, quantis magis meas λ
quidam restri scripserunt, haud illa decretalia Ponti cum pri rem in toto cavonum codicis corpore continera descripta . cum ij, ubi hac με imenticm sufetari conspuiunt, istis indιβωνα ter utantur , ct flum nunc ad imminutionem Sedis 'estolica potestatis,ctassuorum augmentum p rarite ori minin accepta esse perbibeunt. Si ideo non es decretales Epistolvi prisior in Pontisictim Rom. ad ittendas, dicunt, quia in codise canon in non habentur adsicriptae, ergo nes b. Gregorii, nec ulti asterius, qui ante hoc est,Nicolae Θmodo dicebas in codice canonum nullius Pontificis haberi rescripta; Nunc fateris in eo extare rescriptum Innocentii. Adeo memorem decet esse mendacem & stellionem Apage vero tuum commentum; id eis recipiendos libros Canonicos, quia docet id autoritas
Innocentii. Ergone ante Innocentium nulla Canonicorum scriptorum erat authoritas ξ Quin imo non alios cancnes scriptos habuit Ecclesia trecentos cir iter annos praeter libros canonicos. Pc stea
179쪽
visum est aliquot canones ad disciplinam A fietas has epistolas. Nam Hieronymi vespertinentes,condere. Ex his conflatum sto diu fuit imprubata vix tandem idque Syntagma minus & vetustius dicebaturm in , ubi augescere coepit, Odex dictas est. In neutro locum obtinuerunt spuriae priscorum Pontificum epistolae, teste ipso Leone IV. Hic Turrianus lib. s. e. 23. in quit , Doni propositum fuit Z Nempe hoc tantum , ut meminisset de Pontificum decretalium
circa sexcentesimum Christi annum extorqueri potuit, ut pro vetere versione L X X. interpretum, cui populus assue verat, siabstitueretur nova, quae dicebatur
quidem Hieronymi,sed iam multis in locis erat interpolata. Hac semel admissa. paulatim obsolescere coepit usus veteris versionis,ut deinceps eius exemplaria vix regulis , qua una cam canonibuι ad judicandas usquam comparerent, praeterquam in caussas coniuncti fient. Nempe, quia Leo B Psalmis, qui licet a LXX. interpretibus IV. non meminit Gregorii I. quem constat epistolas multas decretales se ipsisse, fingit Turrianus eadem ratione omissas omnes epistolas II. Episcoporum, qui Si-ricium antecesserunt; sed plane dispar est ratio. Nam Gregorii I. epistolae volumen conficiunt grandius,quam omnes epistolae simul, de quibus disputamus,ideoque negligentissime de infelicissimi versi sint,
tamen cantores obtinuerunt, ut vetera
novis anteponerentur. Cum igitur harum epistolarum confictor, unam in hiis stoliae Pontificale Damasi, unam Seripi rae versionem vulgatam nosset, fecit, ut
nobis difficile non sit falsitatem eius Mstuporem agnoscere. Turrianus vero, ut merito judicarunt veteres,non esse tot cam haec falsi crimina tueatur, tragelaphos
nonibus obruendam Ecclesiam. At si pingit Morphei regno dignos. Verae pro-
quorum Episcoporum responsis honos C baeque notae Pontificum acta nec multa, deserendus erat, quibus potius,quam Ve- nec admodum antiqvahabet RomaeSu iustissimis 3 1. Epistolae Gregorii I. st det id ipse Turrianus Vaticanae Bibliotim post eius obitum celebres fuerunt,& thecae ruspator & praeco maximus pro historiis pleraeque plenissimae sunt, quae epist. Pont. l. 2. Zo. Sunt, inquit, hodie praeserunt certos characte- Rome in Bibliotheca Vaticana multa νοluminarismos. Hae contra nec a Leone IV. nec epistolarum Pontificum siveriorum, qua Pont ab ullo ante eum memorantur, decertise scalis cami eorum acta, ac res gestaι tantia simis falsi judiciis undique circumfluunt. ' nent,unde vulgo Registra vocantur,Gregorii VII Instat Turrianus tam caeco impetu, ut Innocentii II I. Honorii III. &e. Cui ipse
eausam ipse suam evertat. Fuisse scripta , Turrianus incipit a Gregorio VII. qui inquit, ante interpretationem Hieronymi rete- D obiit A D. Io86. nisi quia saperiorum ris Testamenti, testimonio clarissimo est, quod Pontificum actu authentica vix ulla iam nullo ingenis eludi queat, quod, qui ba epistolas supersunt in illa ipse tam celebri Biblio- ροII Hieronmi tempora reperie ct in pκblicum theca Vaticana 8 Atqui sera in fundo par- emissi pro interpretationι LXX. qua Zepheri- simonia. Tum demum autographa Muis usus est,interpretationem Hiera mi posuit, genuina Pontificum acta,ucriptabue coe
o siubstituit. O quid m, siνefictas reperisset, perunt asservari, cum jam in fundo nihil
spe ipsi ea finxi et, resecto neces erat, ut in- superesset praeter scorias aut faecas. terpretatione LXX. Uin fuisset,non Hieroumi, Nicolaus de Cus, Cardinalis concoNquem nos non potuerunt. Qui hoc dubitet,nisi dantiae Cathol. l. 3. c. h. Vidi, inquit, δε- qui omni prorsus iudicio ct ratione carear Imo cretum Leonis Papa in 'noti Romana cum βb- vel hinc constat, non tantum post Hiero- scriptione Episcoporum seclericorum, θιiniuiunrmi, sed post Gregorii I. tempora con- Romanorum. Ubi Leo Papa Othoni primo re-
180쪽
θry Sedis Rom. Fides sive stellionatus. Lib. III. sab
ssimis omnia ista per Pipinum, ct Caresum, Θ ΑRobertumregia sancto Petro data , o nominantur in eodem decreto omnia loca ct nullam facit de natione Constantini mentionem. Sunt meo
judicio illa de Constantino apocrvba sicut se iasib etiam quadam alia longa ct magna scripta sanctu Clementi is Anacteta Papa attributa. In quibus, volantes Romanam sedem omni laude dibus olimprimi mines veI ar- chi flamines rerum Oprimi
legis dotctores erant, episcoporum primates ροηi,νel Pctriarchas, a. Petrus pracepit. Clementi cum alia multa, tum maxime duae epistolae ad Iacobum fratremanam plus quam ecclesia sancta expedit 9 decet Domini tribuuntur vegrandes,ex quibus exaltare: Is penitus jam quas fundavi. Si passim longos centenos contexunt Bu quis illasomnes scripturas illis sanctis attributas chardus, Anselmus,Gratianus,& alii juris diligenter perlegeret, ct eorum tempora ad ista B canonici,quis Romana sedes utitur,e-- scripta applicaret,ac deinde in voculis omnium pilatores, interpolatores,glossatores. sanctorum patrum, qui u , ad Au inum, 1. Pseudoclemens fingit haec seriptanteronymum, is Ambrosum stere, ac etiam is ad Jacobum Domini fratrem,idque post reflis conciliorum, ubi authentica siripta asse- Perii mortem. Atqui ex Eusebio constat, santur,ufium ct memoriam haberet: Hoc inre- Jacobum hunc eo anno obiisse,quo celeniret verum, quia nec illis prunibus scripturis,ia brata est Olympias ducentesima decima illis pra setis epistolis mentio habetur: ct etiam Ex eodem & Martyrologiis constat f ipse epistola anticata ad rι in rerum μηdtο- ctum id Maii primo, sti Paschalis ultimorum se ipsas produsant. Haec Cardinalis Cu- Nisan XXI. Conveniunt haec A. D. 6a. sanus ante ducen ros circiter annos, ali V.C. 8I . Neronis VII. triennio minibqui Hussitarum hostis insensissimus;cui si C mum antequam Nero Romae persecuti Pontifices subscribere voluissent, ficis nem exaltasset. Aliter vero Jacob I sentiquod viros ingenuos decet. Sed cum fraudem a majoribus suis factam mordiacus tueri, quam culpam Sedis suae confi- aeri malint,iaciunt,ut nobis nece se sit annis fiater obierat A.D-Α. a. Passim usurpat vocabuIa multis
post Clementem annis nata. γ3. In a. epistola ex Apostolo Epist dem mendacia siepius detegere, impu- pum Iacobum facit, in I. episcopum epi- gnate, seri convincere. De his igitur ει scoporiam vocat. ictitiis veterum Romae Pontificum episto- 4. Hunc magistrum,non secus aceI lis in genere lociti, speciatim etiam ali mentarium , infantem, aut repuerascen- quid de singulis aut plerisque dicturi su- tem senem,iamque sui oblitum rudime mux, imprimis de iis, quibus abusi sunt D ta pietatis docet. moniam, inquit cui aDecretorum Posuificiorum compilato- B. Petro Apostola accepimus omnium Apostolores, sidorus Mercatorduo , Gratianus.
νum patre,qui clares regni caelestis accepit,quasi- σιν tenere debemκι sacramenta, qua geruntur in sanctis,te ex ονἐine nos decet ininuere. Turrim Tur Inin fatetur,Jacobum utrumque mortuum c. ε 3. ante Petrum,quin & ultro contendit CIe
mentem a Petro mortuo mandatum ac
cepisse, ut ad Iacobum mortuum stliberet. Qui sic nobis Apostolis rebus sacris illudit, hunc tu meminerisJesultam esse. Supposititias igitur esse agnovit etiam Jo