장음표시 사용
51쪽
preSSum, Sicut g. 52 Paxo duae reperitur. Nam quod Silligius o lectione codd. R et Rob. ocabatur coniecit qui antea pie ocabatur, re ipS refellitur. Numquam enim Elidem Eres1rm vetere appellarunt, quum incola antiquos Epeo SaepisSime Commemorarent. Deinde a nemine ani madVerSum St, neque Aulona nec Leprion ad amnem
Alpheum sita suisse, neque omnino fieri potuisse ut idem fluvius V mil. p. prope duo oppida quae ne ipSa quidem inter Se vicina essent, navigaretur. Quid multat Olympiae Pisaeque ubi mentionem fecit Plinius, Alpheum in universum VI milibus passuum spatio navigari annotavit, cs. Curtius Pelop. vol. II. p. 73; deinde ad oppida trans Al-Pheum ita se convertit. Quae Lepriora et Aulon cum omnibus codicibus Mess. appellanda erunt. Aulon enim oppidum Sive regio, quae alibi Messeniae Arcadiaeve tribuitur a Strabone VIII p. 350 Passisan. IV. 36.5 et Stephano
ByZantio S. V. Vocatur, alecampiti autem, qui accusativum desideraret, Aulos, arduinus Aulon Coniecerunt, Scilicet a V prope pendere rati. Atqui ipsum illud vocabulum prope cum libris Mess. deleatur Oportet. best enimn cod. A in ΘΤd reperitur Sane Verum omisSi verbis mili. p. In cod. R e . oppida praVa repetitione ortum est. Neque copula et codd. MSS. auctoritate firmatur. Scribendus est igitur locus interpunctione mutata: de Eliorum uer qui ante Epio e ocabantur. .. --nis Alpheus αυigatur VI mi P. Oppida Aulon, Le-Priora, promontorium Platanodes.
16 ini, S. 64 Oppida aenarum, Amyclae, Pherae Leuctra et intus Sparta, Theram ne atque ubi suere Carda-myle, itane, Anthea locus hyreae, Gerania.
Leve mendum e codd. R corrigi poterit. Qui quum
52쪽
48 Liber IV. Therubne legant, procul dubio legitimum oppidi nomen
Therapne, quod etiam Solinus c. 22. exhibet, restituendum est Deinde Thyreae Salmasius Exercit. p. 139. in Thuria mutandum esse vidit, nam Τhyreae Argolidem versus sitae erant, huria vero non longe iam is amne distabat, s. Strab. VIII p. 360 Pausan IV. 31. 2. Ceterum antiquum fuisse vitium cod. A et Solini lectione demonstratur, licet in codd. Gelonii Thyrea, ni Tyrea reperiatur. Gravior vero totius loci est perturbatio, in quo non modo interiores loci cum maritimis confunduntur sed Cardamyle quam et Strabonis l. l. et ausaniae III. 26. 5. aetate loruisse constat, inter XStincta oppida enumeratur Quae aliquatenus saltem e Solini epitome poterunt emendari. Ille enim l. l. post aenaron Ominu Leuctra S, tum Amyclas, Spartam, herapnas, Pitanen, OStrem non sine ridiculo errore ita pergit: Anthia et Cardamyle, ubi quondam fuere hyrae, nunc locus dicitur, in quo anno XVII regni Romuli inter Laconas et Argivos memorabile bellum suit. Scribendum est: G, A Q. Cardam Fle ubi quondam fuere, Thyrae I hyrone nunc locus dicitur. Inde transponenda esse lini verba in hunc modum p paret oppida aenarum, Leuctra et intus Sparta, Autyclae, Pherae, Therapne, Pitane rel. Scilicet eum ordinem tenuit Plinius ut primum antiquum an conum agrum usque assi minorem iamisum describeret, deinde regionem MeSSeniorum usque ad maioremiami sum adderet, quae anno DCCLXXVIII. Messeniis reddita est os ac Ann. IV. 43), ingrippae sortasse
Commentariis usus, quibus ea Laconibus tribui consenta neum erat quae ab Octaviano iis erant concessa. Pheras enim non eam urbem intelligendam e SSe apparet quae ad
Nedonem sita fuit sed alteram Amyclis vicinam, s. PauS. IV. I 6. S. Iam igitur unum restat vitium quod iam Solinus in Suo Xemplo reperiebat, o Strabone VIII p. 360. corri-
53쪽
Liber IV. 49gendum. Scilicet e septem urbibus quas apud Homerum Il. IX. 150. Agamemno seocliilli daturum esse ollicetur,
Antheam eum locum OccupBSse arbitrabantur Veteres quo
postea hiaria edificata est. Scribendum est igitur: tibi fuerat Anthea, uti g. 45. legitur , ubi Messa fuerat. Itaque totum enuntiatum ita a lini conscriptum esse arbitror: oppida Taenarum, Leuctra et intus Sparta, Amyclae, Pherae, Therapne, Pitane, Cardamyle, atque ubi fuerat Anthea locus Thuria, Gerania.
. . . . inter quo Argo Hippium cognominatum.... ro Zen, Coryphasium appellatumque alias
Inachium, alias ipsi iam Argos.
Corruptum locum esse animadvertit Curtius II p. 575: emendare aggreSSus est intinnus, qui primu transpositione germana Plinii verba restituere coepit. Et primum quidem illud rectissime secit quod vocabula alias nachium, alius ipsium ad superiora retulit. Fuerunt enim antiqua et notissima nobilissimae urbi cognomina. Idem alterum Argos prope TroeZenem situm ultimo loco a Plinio indicari intellexit, de quo os Curtius l. l. Quod vero Vocem appellatumque in alterumque mutavit, id quidem
fecit praeter necessitatem. Potest enim una cum reliquis verbis in alterum locum transferri. Neque Sicoro eZenium Argos suo cognomine carebit. Κορυφύσιου dictum esse arbitror a montis cuiusdam vicinitate: nam et opus
sui aliquo certe indicio quo a celebriore oppido distingueretur et Coryphasium in Messenia notum hic loci prorsus est inauditum, ita ut Curtius de Methana cogitaverit. Praeserrem equidem huic rationi eam ut scriberem: Coryphasiumque appellatum Aryos, nisi in trans-
54쪽
positione ibi tantum mutanda esse ipsa Verba existimarem, ubi recte et necessario mutari luculenter demonstrari ΡοSSet. Cumulantur vero verba Similia, ita ut β 27. Locri Epicnemidii cognominantur olim Leleges appellati. Sic igitur Scripsisse videtur Plinius: inter quos Aryos utimium cognominatum appellatumque alias nachiunt, tilias Dipsium ... Troezen, Coryphasium
Priorem infra g. 21. Sicuti reliqui omnes Scriptores Artemisium nominat Syllabam igitur hoc loco, quod saepius lactum esse videbimuS, AEXcidisse arbitror et scribendum: Montes Artemisitis, AsteSantuS. A diectivum enim 'Αρτὴ ιος nam de nominibus propriis alia res est ne Graecum quidem S Se persuasum habeo.
Primum pro MegalῬοlis e codd. xi Graeca et exquisitior sorma male 'olis recipienda est, tum in fine lacuna explenda Legitur ibi Clitorium, Cleonae inter quae duo oppida regi Nemea est, Ne in bina dia ocitata. At vero non inter litorium Cleonasque ita erat, sed inter Cloonas et Phliunte in es Strabo VIII p. 377. Itaque paucis litterulis additis scribendum est Clitor, Phlium ut Orcho monum l.), Cleonae. Repetit autem Plinius utrumque nomen iam supra g. 12 et I 3. allatum, quoniam illic Achaia tribuuntur oppida, hic X alio auctore Arcadiae. Quod iam a Nigidio factum erat, L Schol. Caesar Germ. 148. apud Curtium Ol. II. p. 5Sp.
55쪽
22, 6, 10 69 ab Olympia Argos per Arcadiam LXVΙΙΙM; ab
oodem loco ad Phliunt dicta mensura est.
Ubi tandem Nempe sectione VI inquit arduinus, id est . 13 vel 14. Ibi tamen rustra quaeres: Ῥylo autem Olympiam XI M p. besse videbis. Pyli enim nomen ibi felici coniectura Hermolaus Barbarus restituit, pro quo codices exhibentis Pli R Philo. idem nostro loco scribunt A liun tam Filiunta, I 'fluunt, . siliunta, unde hic quoque scribendum erit: od Pylum. g. 26. miror a Silligio verissimam Harduini emendationem perni, qui pro 'u ra autem infra Thebas ealeerel. Infra Thebas id est 4bio: a 'ca legit. Porro e codd. vestigiis scribendum erit olyarum.
27 - 7, 12. 70Locri dein do Epicnemidii cognominantur. Oppida
opus et . Etsi qua de Locrorum Oppidis traduntur, ordine valde perturbato proseruntur, ita ut Larymna iuxta Cephisi ostia situm ad ulteriorem Locridem transseratur, tamen vix potuit Plinius tam negligenter auctores suos adhibere, ut caput Opuntiorum Locrorum pionemidiis attribueret, nulla nobilissimae gentis ratione habita. Itaque post Epicnemidii excidisse Suspicor vocabula: et Opuntii.
In Sequentibus verbis gravius etiam vitium videtur commisisse et vi serendum.
Ρhocidis in litore unum Daphnus. Introrsus
56쪽
52 Liber IV. autem in Locris Elatea et in ripa Cephisi, ut diximus, Lilaos Delphosque versae Cnemis it Hyampolis Rursus Locrorum Orn etc.
Itane vero Elateam et reliqua oppida celeberrima Locris tribuisse Plinium tibi persuadebis is fortasse liquando Phocensibus adumpta et Locris data sunt Λudirem, dicet Pausaniae aetate X. 34. et 35. Phocensibus reddita putanda ossent, misi ipse linius eo loco quem ipse laudatri. S. Lilaeam certe id hocidem retulisset, et nisi dum pro Sequitur: rursus Locrorum ora a Phocide se ad Locros rogredi disertis verbis traderet. clam vero in codd. ΗΛ nullam Locrorum mentionem fieri constat
nam do ΤοIoiano silent illigi auctores Hispani. Scilicet ita scribunt libri optimi:
Introrsus autem au d. Laris Elatea quae quidem ultima vocabula tam sunt inter se similia, ut laris elatea manifestum ditio graphiae indicitim irae Seserant. Meleto igitur molesto illo Laris locus sic Scribendus videtur: Introrsus autem sc in Phocido Elatea re I. Cnemidem salso in Phocido. commemoravit Plinius, quum levi irrorae montem in Fhocidis confiniis positum cum oppido confunderet.
2 Eodem ditio graphine viti, ibidem
oppida Halcyone, conia Phalara
ti in acta videntur uno non nisi duo suere. conia enim urbs praeter hunc locum usquam Commem Orntur. Pro qua suerunt qui touia scribi vellent ingeniosa quidem coniectura, sed idcirco roiicienda quoniam toti in non ad sinum Maliacum verum introrsus ita erat. Ita autem scribunt codices: Mincione coniam Ialcyone Aeconia, quae quidem nomina tam Sunt inter se similia, ut unum
57쪽
Liber V. 53eX niter natum esse videntur. Quid enitia facilius fieri potuit quam ut verba Plinii Alcione et Phalaria in Aleione ione Phalara et inde in Alcione Eeouia commutarentur goppidum etneorum, quod ad Doridem linius, ad 73 Phthiotidem Ptolemaeus refert, utrum Sperchios quod codicum lectione Sparthos et phartos Herm. Barbarus e fecit, an cum Livio XXXII. 13. Sperchiae, cuin Ptolemaeo
II. 13. I p. Sperchia appellandum sit, nescio Satius tamen erit vulgatam scripturam intactain relinquere. At in Phthiotarum agro Echinus oppidum miro Errore ad Sperchii numinis nuce pertinere narratur, quod in septentrionali potius sinus Maliaci parte ab urbibus Lamia et halara orientem Versus Situm OSS CODSint os Forbiger Geogr. ant vol. ΙΙΙ. p. 9 I); et Heraclea qui dem V mil. p. a Thermopylis distare accurate dicitur, ubi vero ipsae hermopylae quaerendae sint, non OCemur. Scilicet prava interpunctione Plinii verba laborant, atque Pro:
Eorum Oppida Echinus in saucibus Sperchi su minis, Thermopylarum angustiae, quo argumento IV, p. inde Horaclo Trachia dicta est.
Eorum oppida Echinus. in faucibus Sperchii fluminis
Thermopylarum rauctustiae rei.
Nomina montium i et alias ignota aliquatenus tamen e cod. Λ emendari poterunt. E Nonacaesa efficitur Boua-coessa e Daphusaia 'huu Sa, pro Nerinius X eodem re-Stituendum est Bromiaeus qui ad Bacchi seu Bromii cultum
58쪽
pertinuisse putandus St. Praeterea Supra e codd. legendum est Pharsali. Similiter . 36. Ortasse lapsichorus; g. 37. Pialaechorium. g. 44 VOSSii coniecturam Cerastis probo, β. 46. Harduini Sosthenes, g. 45 e cod. A. oras recipiendum est. g. 42. Osannus in Schneide vini Philologo VII. p. 393 probabiliter coniecit rimara cum lacu.
In e cursu Tempe Vocant. . . ultra ViSum hominis attollentibus se . . . iugis, intus Sua luce viridante. Huc labitur Penius, Viridis calculo, moenu circa ripas gramine, canorus Uium cantu. In moenissima clarissima vallis descriptione quae cum Aeliani laudibus Var Hist. III. I. optime com Paratur, quid sit sua luce iridiante fateor me non intelligere Paullo meliuSHarduinus puncto post iugis posito Scrip Sit Iratus allabitur Penius quae lectio codd. R confirmatur. ΛΡ- pellantur enim empe viridi lucentia sumo is Val. Flacco VIII. 452 propter fumos tenues qui veloci nani CurSueXCitniatur, es. Ovid. Metam. I. 571. Neque tamen sua luce Viridare neque luce allabi potuit Peneus, neque et luce et calculo viridis eleganter appellari, nec denique allabi quum perlabatur. Recte igitur a Silligio e codd. ΛΤd receptum est:
IIac lubitur. Tum vero quae modo attuli Verba ne Cessario Pro Corruptis sunt habenda. tque ingeniosissime intelleXit Salmasius Exerciti. p. 153. a. non de luce, Sed de luco Viridante Sermonem esse, quod sacrum nemu n Mela II. 3. Oppellatum n omnibus sero scriptoribus qui in laudanda valle luxuriantur, inter praecipua decora Cominem Orntur et a Plinii descriptione abesse vix potuit. Nam quam SenSu
Sacrum illud nemus a poetis celebratum, Sed longius per
59쪽
Liber V. 55 totum Penei numinis cursum D stadii porrigitur . Atque
hanc scripturam bonu cod. Oletanus etiamnum exhibet: itaque sine dubio recipienda est Quod vero praeterea coniecit Salmasius sub luco comprobatum illud quidem est abiein si ad Val. Flacc. l. I. sed et resellitur iis quae supra de verbo allabitur minus apto monuimus nec etiam simplici verbo bene numen sub luco fluere diceretur quod perfluit lucum clam vero codex oletanus legit rectissime: υer luco, unde quum luce Scriberent et in exemplari suo intussu littera scire quenti errore re duplicata scriptum reperirent codd. R scribae esse cerunt intus sua. atque sic degisse Fintianum, cuius incre it subtile ingenium summi saciendum esse usu didici, ex Harduini annotatione
intelligo in exemplo enim Lugdunensi 1569 quod mihi
ad manus est, Cripturae tantum arieta CO d. Olet annotatur). Iam vero illud dubium non est, ex eodem libro lectionem mitreus calculo recipiendam 'esse, cuius loco Salin praeter ne CeSSitatem itreis calculis etc. Scribendum esse pronuntiaVit. Nam Viride calculi ne repertu quidem
faciles ad aquae colorem nihil conserunt, quem Vitreum nec viridem fuisse VocBbulo argenteis suis paulo infra Plinius ipse indicat Corruptum est autem in iridis, quoniam in Superiore Versu iridante legebant scribae Oculosque falli patiebantur , Proximis deinde verbis . 32. non Magnesia sola deScribitur, verum oram legens Plinius ubi ad Penei ostium pervenit, reliqua totius Τhessaliae oppida
intus occidentem et meridiem Versu Sita enumerat, ita ut Crannonem bis commemoret.
49- 1l,l8. 76Et Hellespontus, VII, ut diximus, stadiis Europa in ab Asia dividens, IV inter se contraria urbes ha
60쪽
Lib. II. 205. male huc reservi tibi arduin recte nimadvertit Sili. nam ibi do latitudinemello sponti nihil traditur). pSe oro utina locum frustra quaereret, ubi talenti quid dictu in esset, ut ni emoriae lapsum Scriptori nutlacunam aliquam Suspicntus est. At ver invenitur locus quem in mente habuit scriptor g. 75. Describitur ibi Hellespontus his verbis, VII stadio m ut dictum est, inter-υallo Europam auferens Asiae Iam quum illo loco hunc nostrum laudet, ubi istam mensuram tradiderit, ii vero alio loco eandem a se traditum iri narret: ninnisesto horia in locorum alter ad alterum pertinet. At non se dicturum esse, sed dixisse ait Minime. Nostro enim loco facillima mutatione e diximus ossicitur dicemus neque enim ad ea tantum quae iam explicuit lectorem redire iubet linius, Sed interdum ea quoque demonstrat quae liquando esteXplicaturus es. VI. Soll. 36. Simillimus est locus V. 10, ubi de monte loquitur quem postea VI. 197. ccuratius descriptum iri indicat. Dicit enim ab eo montes perpetuoSusque ad eum quem Theon chema dicemus. Ibi eo dex Θ, Chis1letianus, dicimus scriptum X hibot, atque Sic quoque
in archetypo codice per errorem XII ntum Orat: Di CIMUR,
Dequentissima litterarum I et E confusione, undo factu inest in eo, unde nostra exempla ducta sunt, diximus. Simili ratione II 66. pro diximus in codd. stΤd dicimus scriptum reperitur legendum est igitur: Et uellespontus, VII, ut dicemus, stadiis rei. g. 5 I. veri, quae ita Graecis appellatur ab interpolatore adiecta utaVerim.