장음표시 사용
61쪽
Liber V. 57Τhoronos insula ignota est, Othronos a Stephano Byzantio nominatur. Quae uuin leViter corrupta Scriptura in codd. RΤd thoronos, in cod. A tronos p pelletur nullam vide causam cur non apud Plinium reStituatur.
Anto Leucimnam Sybota inter Leucadiam autem et Achaiam permultae, quarum eleboides eaedemque a phiae ab incolis ante Leucadiam appellantur Iaphias Oxiae, irino essa, ante Aetoliam
Echinades, Ol. Ita illigius priores editore Secutus Verba distinxit, ut ne dicam nullum, at certe ineptum Sen Sum praebeant. Ab incolis enim xine et rinoes' Si essent Appellatae, Oxii it Frinus ii ins inhabitasse tutandi es Sent, NuOSnem Veterum scriptorum novit NOVimu nutem praeter Cephallenas elebon et Taphios, quorum quidem aphum insulam antiquitus Sedem fuisse et res ipsa sert et disertis verbis citi ab X. p. 459. tradit Comprehendit autem Plinius eloboidum sive aphiarum nomines insulas ante Leucadiam et fortasse Aetoliam sitas Scribendum est igitur: quarum Teleboides eaedemque xaphiam ab ineolis in te
Leucadiam a 'pellantur rel. I aphius et Oxiae nutem primus Barbarus Scrip Sit, O
deinde Arnoxiae S. Arnoxia reliqui praeter codd. Gelenii et ortasse Barbari. Et raphicis quidem recte scribitur, nam ita Sua aetate insuinin appellari Strabo refert X. p. 456; proximis ductibus Sisarnam aliquam effecit intianus,
quae nuS Junii commemoratur. Mirum neminem nil huc vidisse quod sponte elucet. E TAPHIOAIsARNox IA ubi recte
distinxeris tria quae insunt nomina, apparet Plinium scripsisse:
62쪽
Taphias, Carnos, Oxiae, terminatione alterius ultimi vocabuli initio absorpta Martium autem inter has insulas nominat Scylax Nam quae infra Sequitur Cyrnus una Echinadum fuit a Carno diversa.
79 65, 12, 22. Ipsam Andrum Myrsilus aurora, deinde An
tandron cognominatam tradit, Callimachus Lasiam, alii Nonagriam Hydrussam, pagrim.
Primum cum cod. R legendum est Gaurora, nil Γαυ- Qto φQoUQιον Andri nominat Diodorus XIII. 69; deinde V nacriam Sive potius Nonacrim et puerim Epaeim d acam R). Illud enim nomen cuin celeberrimo Arcadum monte Cohaerere videtur, quum etiam Andrum incoluerint PelaSgi, cf. Conon C. 4I: utrumque a V. κρα du Cendum est. Ceterum infra quoque g. 66 Lasiam Videtur corrigendum.
Calymna in qua oppidum Coos, Calymna a qua Carpathum quae nomen Carpathio mari dedit, XXV mil. ISSuum.
Falsa haec esse apparet, quid restituendum sit, difficile est iudicatu Nam quod Harduinus priorem insulam Calydnam scribi voluit, abusus est discrimine prorsu arbitrario quoi ut diversas eiusdem nominis formas simulque O- cum Homeri cum Il. II. 677 eXplicarent, grammatici eXcogitarunt, s. Strab. X. 4S9. Priore certe loco Cum Od. Λ et reliquis qui vel Cuhymnia vel Calumnia legunt, procul dubio Calumna vel Calymna retinendum est. Deinde Coos ab eadem insula distinguenda erit, quum post Calymnam Carpathum Versus os insula rima Sequatur, quae etiam in
63쪽
Itin marit p. 529. Coos Vocatur. ProXimo autem Vocabulo aliquid de C praedicari videtur. Egregio autem portu instructa suit, os Diod XV. 76. Quem optimi cod. Ascriptura Eulimna, in R in Olimn corrupta, indicari arbitror, ut egendum videatur Gos Eulimenos. Ceterum numero emendare non audeo quo aut hic aut . 60. Or- ruptos esse acili computo efficitur. Illic enim Carpathus a Creta LX mil. p. hic XXXVII distare narratur. Complures nutem insulae infra V. 133 iterum nominantur. Atque Graeco vocabulo etiam eparethum Statim uoeuou Euonon AR, Evoenum d appellatur.
Indo sit ostris regi Hylaeum mare quo adluitur cognominavit Enoechad loe Vocantur incolae.
Mirum illud et inauditum nomen manifeSto corruptum est in ea praeSertim Scythiae regione quam et Herodotus accurate deScripSit et post eum iureS, e quibus Posidonium praesertim Plinius, sicuti Strabo II et t. XI. videtur secutus esSe Herodotum enim de quo ante Omne cogites, in auctorum indice non reperimuS nobis Vero quippe qui reliquis Graecis scriptoribus sere simus destituti, Herodoto praecipue licebit uti, quocum Plinii quoque auctores inplerisque consentiunt. Quaerendum S igitur vicini nomen populi quod ad codicum lectionem proxime accedit.
Code enim Λ huc usque non pertinet. In primiS litteris Omne consentiunt, in ultimis sere dita. Iam initio unam syllabam X cidisSe Statuendum est, quemadmodum paulo infra, alia exempla quae loStea reperiemus,
64쪽
taceam loco ignoti numinis Pacum restituendum esse notissimum Hypacyris interpretes intellexerunt praeter Silligium fere omnes. Iano nutem Syllabam quis non animadvertit, osse mel qua nil dita priorem vocabuli compositi partem Helleno nanciscimur. Alterius terminatione in hae vel hoe fui S Se apparet quatuor qui praecedunt litterae cliae facillime emendantur in scut Atque Sic nometilia beniti Suellen oscul hae quod si equenti litterarum ermutatione pro Hellenoscythiae
Unuin in quo solitam illi et ii diligentiam desidero, idcirco ite
lubet proponere. iis nium nihil iis vi prolaturus Od antiquam lectione iutem ero protam vindicaturiis S in Lib. V. 69. Plinius Ioquitur ue .ppidoli illi in ubi vinculorum Andromedae vestigia in praeiacente insula
g. 28 ostenduntur et addit colitur illic fabulosa Ceto. Ita enim
I larduini uctori intem Aecutus dicitiua qui oriatiantim asserunt ui omnitius scripsit Sili. t vero aliam scripturam Derceto e Dale campii editione attulit Sili., quia ου ab eo primum exhibita osset. Sud res aliter Se habet: nam qui ini pud Alexandrii in En dictitur otiari iniim lege rotii Caelo inde uti editione roben inna scribi coopturi est Derceto. Quiani vero in editione a. 1535. nihil de scripturae vari P in te innuerit Gelenius, iam in prima nite ravo ditione qua mihi ad munus non sunt eam mittationem instituisso putati diis St. lnveneriit igitur in vetustis illis libris, qui iluales fuerint, moratur: cx8titisse utem et Gelonio religiose adhibito osse ipse illigius in praef. p. XXI. Iuculenter docuit. Iubemus igitur scriptiiram honis certe codicilius iii unitam ot minorit O uti niduino, ut opinor, Pr 'tu N. Nulla qua sola Coto in fati tilis comm ita oratur, Medus ac inter , n ollua illa fors ei mani occisa fuit divorsiri simu neque nec ini litam divino cultu gavisa est. To κῆτος Saepius P pelli tur, nuSquam v K 7τω. Contra Dorceto quae Syris Atargutis vocabatur Strab. XVI. p. 7η5), praeter Iliora poli in in hac praecipite regione hilistu Druni dent ii ira in axima fuit ita ni Palaestinorum propria apud Ovidium Motum. IV. 46. Olc-braretur Ascalon eius superstitionis edit fuisse traditur ii Diodoro II 4, praetcron, ut videtur, AZotus cs. Forbiger Geogr. niat. Ol. II.
p. 709 . tecte ni item nimnsius v. 534, etsi ct pN Celo h. l. legit. oppidum Phoeniciae, ubi Derceius simulacrum me conspectum descriti it ii ianus de dea Suria c. 4 Ioppen fuisse existimavit. t quo
universa de olluami iam occidori l Oi Aou narratio IOPPE, Nil, nii Ascalonitis non nimium olimia, e Dercetus furitia . qui P PD uno in Piscum de K in ret, Orta videtur. Iam vero caudem Dercet infra g. si .
prodigiosam appellavit Plinius, ii id ni igitur hic fabulosam nomina sus Putandus sit
65쪽
in archetypo libro Scriptum fuisse putandum est Hellenos cythas autem primo a BorySthenitarum emporio seu
Olbia suisse apud Herodotum V. I7. legimus his verbis:
eleganter comparavit eos dii ebuli riti Opia Sc. Ol. I. p. 359. Quare sic confidenter a Plinio Scriptum SSe existimo: uellenos cythae ocantur incolae. Nam quod ingeniose arduinus coniecerat 'mei nimis a librorum manu scriptorum Vestigiis et ab auctoris ratione alienum est. Quodsi enim incolae eodem nomine appellati essent ac regio, rem quae Spontem lectore intelligeretur, scriptor brevitati nutantiSSimu non com
85 vi ibidem. 2Sod a Carcinito aurica incipit, quondam mari
circumfusa et ipsa quaque nunc campi iacent; dein vastis attollitur iugis.
Codd. ΘΤd uanue R et Vulgata Cr. quaqua CDn Cedendum quidem est illigi posse apud Plinium et-que idem Significare ac vulgo et- et, quem usum ad XXXIII. 33 pluribus exemplis docte comprobavit. Verum hunc locum sic eXplicandum esse nego. Nam quomodo aurica et ipsa et ea parte qua nunc campi iacent mari circumfunditur ΤQuaenam ea est oppositio Neque enim et ipsa ide in est quod et tota , et Si idem es Set, nonne inepte toti insulae una pars adderetur quae tamen tota et ipS Comprehenderetur Aliud vitium est vulgat ne Scripturae. Illam enim si sequaris hoc dicit Plinius . . qua Cumque nun Campi Onspiciuntur, olim mari circumfundebatur aulica . Atqui occidentem Versus etiamnum mari adluitur, etsi ibi quoque magnam in planitiem extendntur EX Vocabulo autem
66쪽
quondam efficeretur eam quoque artem POStea Cum continente terra coniunctam suiSSe. Contendit quidem Sili., nullam peninsulam in Superioribu commemorari, quae olim mari Sset circumfusa sed fallitur quum de peninsula cogitat insulam quaerere debebat, cui aurica eatenus similis diceretur quod olim certe in Sula suisset. Ea vero inveniuntur . 2. et 3. Insulam ibi narraverat linius Tyragetarum spatio Sam in Tyra amne con Spici, raeterea alteram ab Achille cognominari, cum quibus nunc auri- eam comparavit, quae et ipsa olim in Sula suisset ea quoque parte mari circumdata, ubi uno Campi iacerent. Itaque deleta illographia legendum est:
et ipsa qua nunc campi iacent.
In sequentibus verbis misit Sili elegantem Harduini coniecturam Argoileni vel potius Arffodiui pro scriptura codd. et vulgata orgocyni et Drysciri, ut Est in R. Sci licet Argo da oppidum a tolemaeo nominatur II. . . Ibidem 4 commemoratur Tyricta e Vela ori tace quam cum Τractaris, sicuti vulgo apud Pliniuin legitur, ingeniose composuit orbige Geogr. ant. III. P. II 27. Quod vero deinde cod. R receptum estis Sili custoditis a Graeciae moribus ne Latine quidem dicitur, quum a et a Vulgatis eXemplis et a cod. rectissime mittatur.
Incipit indo clarior aperiri fama ab gente Ingae-Vonum quae est inde prima Germaniae. Mons Sovo ibi rel.
Ita ill e cod. Reliqui habent: prima in Ie Germania. Non dico absurdam SSe eam Scripturam quam Sill recepit, attamen molestum illud alterum inde egresero. Quum enim priore vocabulo iam regionem indicasset Plinius, unde Germaniae Situm X plicaturuS SSet, quae
67쪽
tandem causa fuit, ut repetito eodem vocabulo denuo legentibus inculcaret Quapropter e VerS Superiore male hic insertum esse e confidentius arbitror, quoniam non eodem loco in omnibus libris positum reperitur. Quodsi tamen cui retinendum X liqua certe Parte Videtur, cum Dicullo malim scribere prim in Germania. Sed satius erit omnino elicere praesertim in tanta Silva errorum e ditio. grapitia ortorum eluti in verbis
97. Quidam haec habitari in Sarmatis, Vonodis 84 Scirris Hirris tradunt
rectissime arduinus coniecit irro S, nationem prorsus ignotain a Sciris temere repetitis originem duxisse. Ab sunt enim a libro Diculli, quem e Pliniano opere Sua hau Sisse constat, in codicibus autem ita scribuntur:
quarum lectionum ultima tam manifeSt repetitionem pro dit, ut nullus sere dubitationi locus relictu esse videatur. Idem valet de vocabulis quorum Cimbri vel quorum pars Cimbrici I 00. e ei Sti Superiore tranSSumptis, quod iam ab aliis animadversum est, idem etiam de Carinis dicendum erit inter Vandilos nominatis. En Plinii verba
99 Vandili quorum pars Burgundiones, Varini 85
Varinos acitu Germ. 40. Commemorat, eosdem et reliquos praeter Carino omne Ptolemaeus III 5. 20. Carini nusquam inveniuntur. 4 Libri As ita variant: Varinne Charini, d Varinne Carini R Varine Charini, Lucilib. Varine Carini.
CL aitet in Philol. VII. p. 57l, qui g. 96. e suo codice et acribenduin esse monuit catinavia.
68쪽
Ceterum cum Λ ac β. 99. Omittendum est, quum gente ἀσυνδετ sic enumerentur. g. I 01. lectionem Frisia. υomem recte tuetur Osannus Philol. VII. p. 393.
86 106 17, 31. Scaldi incolunt extora Toxandri pluribus no
minibus rei. Vocem extera corruptam esse illigius animadvertit, quippe quam in libri iuss. aliter scriptam inveniret, et nomen licuius populi Sub ea latere arbitratur. Videatnus quid tandem habeant codices. R exeroi exuandri, d exerυ Exuandri d exerui f), texero exuandri. Nonne ex pti in libri A scriptura manifestum est, hic quoque prima certe OXiandrorum litteras scribae illius, qui archetypum Xaravit, negligentia bis exhiberi Exulo igitur populus inauditus, exul et molestum illud extera. Toxiandri autem scribo e vestigii librorum, quibuscum consentiens Aminianus Marcell. XVII. s. oxiandriam urbem nominat.
Insula Cicae. Insigne oppidum Abobrica, Mi
nius amni rel. Magnam hic corruptelam esse putat Sili sine moliο-ribus testibus non tollendam. Ego novum diti agraphiae eXemplum qua in nominibus praesertim propriis linianum opus scatet, ni in advertere mihi videor. Illud iustisne enim ab omnibus, ut videtur, codicibus abest. 'odice A iam destituimur; reliqui sic legunt: R sisne igne ad Cicae signae. Insulae Cicae prope bobrigam sitae a Solo quidem Plinio nominantur nomine tamen vere Hispanico Nam in
69쪽
Asturia oppidum Ulaici commemorat tolemaeus II 6. m. De his igitur lion est dubitandum cur nutem oppidum Ratis obscurum, cuius praeter tineraria nemo mentionem iacit, solum inter omnes Hispaniae urbes insigne appellaretur, nulla profecto ausa fuit. Neque alia sive urbs
sive insula in ea vicinia sita suit. Itaque deletis litteris quae illi omnino significant scribo: Insidiae Cicae, oppidum inobrie rel.
11 - 22, 35. SSColonia Augusta merita Anae uvi adposita,
Ita sane in omnibus eo dicibus scriptum Xstat nomen oppidi ad Anam in planitie siti, quod quum liquantum metallis montanis distet, ab iis appellatum Sse nequit. Ne tu Vocabulum recte formatum est: nam etiamsi non sicut Sardiniae oppidum Metalla dicebatur, terminatione tamen liqua designandum erat, quae non ad humanam Seu ferinam prosapiem necessario pertineret. in Metallicum errem, Metallinum vix ferendum eSse eXistimo. Idem vero oppidum in tinerario Antonini p. 416. Metellinum o entur item pud Geogr. Ravenn IV 44. leviter corrupto nomine Metilion idque rectissime. Caecilium enim Metellum Pium contra Sertorium et Perpennam in Hispania bellum inturnum ges&isse constat, quo finit colonia sortasse ab ipsis militibus condita et ab eius nomine pellata est, quo modo pleraque Hispaniae oppida et exstructa et nominat sunt Scribendum est igitur Metellinensis.
70쪽
66 Liber Vatiam esse eam et contra Lusitaniam arbitrentur eodemque nomine quondam ibi appellant.
Duas esse insulas circa notis ostia narrat linius, quaru in alteram a Poenis Gadir, alteram Erythiam appellari. Iam initio Satis mirari nequeo, Cur Sili., quum egre giam intinni mundationem borigines pro Codicum Scriptura ab Origine Cum arduitio recepi SSet, Cum eodem neceSSarium prorSu Coniecturae illiu Supplementum earum a Salmasio p. 2S4. Supepeditatum Spernendum SSeduxerit Minime enim de Oenorum, quod voluiti arduinus, Conditoribu Sermo St. Nam ab ipsis yriis neque vero a Poenis insulas primum habitata es Se uno ore loquuntur auctore Vetere iam a Salmasio laudati. Atque ipsum arduinum earum praelaturum fuisse persuaSum habeo, si legisset codd. R eurum i earum habere.
Enuntiati finem ita ut supra legitur exhibuit illigitis,
sane e librorum Ss fide, nam quod II habet condam eodem redit, Sed quOVi Sensu carentem Quum enim particula quondam ad tempti aliquod praeterlapsum reseramur, prOX imo verbo ad ipSiu Scriptoris aetatem iubemur redire, qui librum a Pomponio Mela nuper conscriptum ante oculos habuisse putandus est Libro enim III. c. 6.
Mola ubi e plurimis insulis Gadibus exorsus nobilissimas describit, alteram a Gadibus in Lusitania Erythiam vocat. Quamnam potissimum inter plures ibi sita significet, quaerore distulit Plinius, aliquam etiamnum esse tradidit, idque Solini verbis confirmatur, qui dum eandem quaestionem agitat, praeSenti tempore utitur Lusitauiam contuetur. Recte igitur Sili vulgatam lectionem quondam appellatam codicum praeterea auctoritati contrariam reliquit Vorumtamen tum scribendum ei fuit:
Sunt qui tiliam esse eam et contra Lusitaniam arbitrentur, eodenisue nomine quandam ibi appelirant.