장음표시 사용
101쪽
prondibiti texta edera coronas, D lphici lauro, viridique myrto seite, O magni date thura sacram Tatu ad aram. Dulce testudo resonare carmeuio tu, quod ripis remoretur amnes, Ευοlet, dum pars dicen resurgat, Cominu astris.
Assidebat Fabullo Lepidus aliutius Sinister, Lucii Sinistri aedium illarum domini filius, paucis diebus ante, ob ingenii celeritatem, me ruditionis copiam, celeriusquam perleges Academiae liceret, in eum
numerum cooptatus atque erant omnes
vehementer cupidi ejus ingenii speculam aliquam degustandi sed ille, vel pudore
liberali adductus, vel quod verebatur tot hominum eruditorum judicia subire, rogatus ut aliquid diceret recusabat. sed tandem ab amicis exoratus, Aliquot, inquit, versiculos proferam, quos mihi superioribus diebus, cum essem ruri, sum passus excidere excitabat enim mei loci amoenitas, de caeli salubritas, ac die serenitas, ut anni tempus lepidissimum laudarem.
Iam nunc festivo resonet mea 'stula cantis Deliciis teneras, ct tigaudia verta', Isse, ubi rura suos pandunt at ima vultus, Collesque is campi, quos aura beatafavoni liram, niveo mitisque eAornat amictu.
102쪽
O decus eximium,1'lendor nitidissimus anni,
Ver, quo purpureo collucent arva colore,
Floribu, atque suis sellata decentibὐ audet
Sidere tellus forma contendere caelo, Candida quos inter calathos imitata renident Lilia, narci lique, purpurei amaranthi, Et molles violae, qua suavis pastor amantum Inscit, vario rerum natura colore
sit namque albent, speciem ducunt eruoris. t rosa virgineo gremium suffusa rubore, Tum pudibunda coma viridi abscondi se galero, Tum revocare cupit roseos e limine vultiu; Virginea que inter res deni fulgere papiza , et niveo pueri mirantApollice carpi Hac lasciva sinum pandit;pori languida rem
Excutit e gremio, nati υo murice tinctum, Ac viridans campo gramen depingit aprico.
Sed volucrum tenui modulatu gutture carmen
in curas abigit tri es, atque ocia redditi Sirenes nemorum pi ta, placidaque volucres, Innocuo paυida rapit qua carmine mentes, Et mala demersas securo gurgite lethes cogitis abluere invicias, animoque soluto Ducere solicitae iucunda oblivia vitae. u semper vestris resonent mea rura querelis,
Hinc omnes abeant laquei, cum aucupe viscu. Nee minin invios avertunt pectore curra Cecropia volucres, tenuiplacidoque susurro Vel thyma carpentes, vel cerea tetita locantes. Iamne tuos taceam tantos oblitus honores,
Lene susurrantu celestis anhelitus aura' inferit usque meas veniens dulci m Maures Spirititi iste tum quot naribim assat odores' Nam per odoriferos colles Iabathaeaque rura, Dulcia percurren ereptaque oribus ultro Munera
103쪽
Munera grata refert, medio mihi lenu in astu. gura, mane, tantumque meo da mitu agello, Ut circu haec olitesfrondosa cacumina semper; tuo glacie ac rigidis niteant viduata pruinis; Nec desint apibus ores, nec amica coronis et rosa, vel vivax apium, totique, vel alba Lilia, eique ipsa nive candidiora ligustra: Sive ferox urat sitientes Arius agros, calum. Sive nives imbresque trahant cum murmure
placuit omnibus adolescentis indoles ad poesim atque ea fuit opinio, dulcem il- iam atque decoctam, tanquam de musto ac lacu fervidam eloquentiam , annorum decursu multo mitiorem ac suaviorem fore. Post hunc Liberalis recitavit haec duo epigrammata.
Dum tua turgidula impellunt lumina gema Igne ferox valido peritora torret Amor. uid mirum dupliceis tunc radiata per auras Emittunt ignes, ct magis uda micant Sic tenui toties rutiloque infecta vapore Cernimus ardentes dera ferre faces.
Hic cum paulum tacuisset, Laudavi, inquit, lacrymas alteriim nunc meas conquerar. Et mea perpetuis torrentur pectora ammis, daque largi us lumina rore madent. Numptisunt liquidos oculi deducere fontes, Et simul ardentes mittere corda rogos' Cur rapidos lacomarum imber non comprimit
Iri saltem irrigua non bibit ignis aqua '
104쪽
Non mirum crudesu Amor contraria necIit, Atrue imbrem facibus miscet Fimbrefaces.
Virili apud eos homines habetur poeta tragicus, atque ejus scriptiones grande quiddam sonare, tanquam classicum canere dicuntur, sed ex epigrammatibus, quae attulit, conjecimus, habere eundem suavitatis non minus Secutus est Sabellus, qui Provocor, inquit, a Lepido Sinistro, ut carmen alterum recitem, quo proximis at Maii ejus mensis amoenitatem
laudavi. Festivi mensi, fesae venere alenda,
Labentisque anni gloria M. iu de i. Ecce ibi roseo perfusus lumine Gitan, Luce refert nitidos se e nube dies; itaque odoratis depicta coloribus arva Lilia cum violis ad nova serta parant. Cernuntur tenera per compita longa puel Ferre u nibeas purpurea que rosa Et mul extru Ia cumulantes frondibu arra Tndique sublata poscere dona manu. Cur non sc totus decoratur oribus anni δ' Cur sis urit 'cur fera sevit hiems' Sed tibi vere novo reparantur gaudia rursum, Et redit arboribus graminibusque decor. At nobis smul ac melior de uxerit atas, Omnis abest rigidi solque decusque genis.
Laudaverunt omnes genus illud scribendi inum, exhilaratum, amoenum ac sensimus nos, qui audiebamus, in hilaritatem
105쪽
impelli. At Sextilius Ligur, qui ingenio, eruditione, doctrina ferebatur in primis, quique, ut jebant, pr. eter libros optimorum epigrammatum, Huculentas orationes, in tabulam Cebetis doctis imos commentarios ediderat, Duo, ait, praeclara ingenia, quae ante me dixerunt, cris divitiasa praemia suis versibus extulerunt: at ego, qui tanto autumnum veri prae lare intelligo quanto pluris sunt fructus quam flores&frondes, cum eo magis mihi arbitror rem esse accedit, quod aetas mea propius abest ab autumno quamobrem poma Punica, quorum illud tempus est ferax, conatus sum his versibus laudare.
Impiger extremos curit mereator ad Indos, Et maregemmiferum findere cla separat, Vt, quos dant lapides Indi Tyriique colores, Evehat in pompa , o nova nupta, tum Isae purpureos imitantia grana p)ropos Murice elgemmis splendidiora nitent: Ita in solis illinc ocula alimenta petuntur, Insuper hinc roseum nectar ora trahunt.
Postea jussus est dicere iuvenis momen non memini , in quo praesertim indoles mirifica inerat ad poesim , quique, stans pede in uno centum posset versus est indere hic, Nescio, inquit, utrum sit optabilius ingenio an divitiis praestare;praeser- tim
106쪽
s JAN Ni CII ERYTHR.tim in his moribus, Min hac civitate, ubi
divitibus solis praemia voluptates, honores,& gaudia contingunt: verum ego amico cuidam meo, fortunato homini ac nobili , qui tarditatem sterilitatemque ingenii sui, praesertim in versibus scribendis, querebatur, inibiq; se invidere diceret, cui ad versiculos faciendos Natura ipsa tanta, ut dicebat, adjumenta tribuisset, hoc epigramma conscripsi.
Sudas,palles,contremis, moribundiu anhelas Scribis ut averso carmina pauca Deo. Stulte,quid infernas propera nunc iresub umbras
Fortunafacies eum tibigrata nitet' Illa tibi nummos, e culti; era campi, At mihi versiculosfundere pus dedit.
I uod plus justa quereri mihi parte relictum,
Ut rata snt superis hac mea vota roga. Ne,quibus tumidus graderis,mihi dona resι- re vena faciant uberiore rui. gnent;
Janus erat quidam in eo numero cognomento Thorio, quique in eo conventu offuscatus appellabatur; cui veterum numismatum, Minscriptionum notitiae, Omnium ocessu primae dabantur.& quam. vis summam do trinae Meruditionis laudem paucis concederet sale tamen facetiisque facile omnes superabat hic summe expectabatur ab omnibus, ut diceret.
107쪽
E DEM PAE LIB. I PI. semper enim venustum aliquod de facetum asserebat. Qui tandem appellatus a Principe, Deplorabo, inquit, hoc carmine, adversam Caesaris amici mei fortunam εcui annos nato duos supra triginta in sulcis
rugosi illius menti nullus adhuc potuit pi
Se Casa lustru binos adiunxerat annos, Et nondum barba cinxerat ora levi, Nec dare cessabat medicata liquamina mento Sedulus, ct Otis solicitare Deos. euod tandem citis Dii concessere roganti. Eugosaque pilis obriguere genae. Verum dum gaudet barbato incedere Altu, Etscformosum se putat esse virum, Nescio quo fato, tanto qua parta labore Barba fuit misero, non bene firma cadit. Milicet hae superis eu inconstantia maeni, Tam parva eripiunt munera tam subitos
Hie simul omnes cachinnos extollere, ac eodem tempore Latini sermonis puritatem elegantiamque, quam illud epigramma reserebat, efferre .Erat ibi forte Quaesitor Euganeus quidam, summa auctoritate ac senectute ue culus, in aedibus Gallonii scripta quaedam aspexeram quae ita mihi placuerant, ut non facile quidquam. me vidis e faterer quod magis incorruptam illam Virgiliani saeculi scribendi rationem conservaret.De quo palam omnes
108쪽
io AN NICI ERYTHR. loquebatuur, debuisse illum jam pridem ad summum dignitatis fastigium ascendere, si esset locus probitati ac bonis arti
bus. Itaque velle menter aures arrexeram.
cupiebam enim eas voce illa erudita 5 dignaRomanis auribus, oblectare.Sed ea spe prorsus excidi nam ea aetate Mauctoritate praeditum virum omnes in parentis loco habent ac bene & praeclare secum agi existimant, sit interdum ad academicas illas exercitationes, e in illum eruditorum conventum non gravetur accedere. Sed lenivit desiderium nostru adolescens nobilis, Tyrrhenus nomine cujus majores teligiosissimi mortales, idemque locupletissimi quippe qui modio ac trimodiouum mos metit estent sacella elegantisma, aedesque magnificentissimas, in ea urbe excitaverant hic praestantissimum in renium suum contulerat ad summam juris civilis scientiam, jurisconsulto doctissimo se in disciplinam tradiderat; cu asartibus Lexercitationibus ita deditus est, ut tamen, cum est ocium, praesertim rebus prolatis, versus componat, ea sermonis puritate elegantiaque praeditos ut admi- rationem faciant, eo urbanitatis colore conspersos ut Romanis etiam hominibus
109쪽
, v DEMIAE LIB. III. Iorpossint imponere, ac persuadere, se idem cum ipsis natale solum habere. Rogatus igitur ut diceret, recitavit hoc epigramma de Cupidine, Apolline sub quercu
dormiente. Dum somnus placidis Phoebum circuυolat alis. Et tegit umbriferis quercμ opaca comis, Vicina properans vidit de rupe Cupido, taui usiit celeres segnius reperis; e Solem ideo dixit, recubare sub umbra. aes diem retegunt lumina, noecte premi.
Erant in eo eruditorum numero quidam immisti, a quibus nullum pensum exigebatur, sed praeteribantur immunes cujus rei causam exquirentibus nobis.respondit unus, illos esse ex vetere Academia, neque ullis legibus ad recitandum obstringi. Sed cum pergeremus interrogare, quo ex genere hominum vetus Academia consta ret, Ex optimo, inquit, genere ac festivis simo. Ut enim ceterae res, ita etiam haec Academia , a parvis initiis orta ad hanc amplitudinem, quam videtis, excrevit. etenim ab initio aliquot tantum adolescentes coiere in hanc domum per Dio- nTsia, ut comoediis agendis requiem sibi ac voluptatem exquirerent;& sunt isti, qui taciti inter alios sedent neque mos iste exolevit, sed viget nunc etiam nec ad has a comoe-
110쪽
ro JAN NICII ERYTHR. comoedias, ut leges eorum sunt, quisquam, nisi suffragiis, admittitur uno puncto minus tulerit, quamvis sit Dynasta, quamvis ex ipse repellitur ac rejicitur nuptis tantum nobilibus earumque viris simul, liber ad eas aditus patet non enim putant indecorum ac turpe Ceminis primariis aetate ac forma praestatibus risum movere. Erat in hoc numero quidam honesta facie, capillo candido, ac veste ad talos dea missa, Ibero nomine; qui cum de more praeteriretur, surrexit, ac Nolim, inquit, videri in comoediis tantum agendis satisfaceres cupio etiam in versibus faciendis probari vobis industriam meam:atque stendam hoc epigramate rationem tuenda per aestatem valetudinis. Erecti sunt omnium animi ad audiendum. Qui sic infit:
Estate ut vaseas tota, nee seva Leonis
V sunt possit fella noee e tibi, si nigro semper madeat /lidoque Et jaceant sicco cetera me ritico.
Risus est commotus, imul amoenum hominis ingenium cunti orum approbatione laudatum. De hoc audiebamus, esse nemine in illo nobilissimo actorum grege, qui militem gloriosum ad veritatem