Eudemiae libri VIII Janus Nicius Erythraeus

171쪽

nos me posse vivere. Et simul calices majores poscit, allatos circumferri uisit. Erat prope me Iberus ille academicus, homo, ut diximus, urbanus ac facetus qui dum ingurgitat in se merum illud faucibus plenis, nec laudandi finem facit, pars situri, quam antepositam habebat in lance, dimissis manibus, avolavit commutavitque coloniam quod ille in se reversus pistium

dolis, ita ut erat, factum existimans, Plagi-- gerum genus hominum, clamat ubinam gentium sumus 3 inter Lacedaemoniosne,

an Cilices reddite quod surripuistis referte meam mihi partem siluri. Convivae rideres Poliarchi amicum tollere dc nequam turbam efficeret, suas eidem partes contribuere. Ille quiescere, atque iram in tranquillo constituere verum, quoties erat bibendum , quod alternis pene bolis

fiebat, contra fures patinarios hac seratione munibat altera manu cantharum corripiebat, altera patinam harpagabat.&sane non erat opus minore apparatu adversus tot alitum praesentes insidias vigilandum erat, in custodia manendum: nam vix lepidum aliquod obsonium ap- ponebatur, cum e conspectu abibat vix oculus vel manus a patina discedebat, cum

172쪽

milvus vel accipiter aliquis avertebat obsonium ut diceres, ibi non prandium, sed Hecatae sacrum fieri. Post haec accedunt symphoniaci decem .incipiunt tibiis

scitissime canere. Percrepabat conclave illud totum suavissimae cantu symphoniae, neque aures meae antehac dulcius quidquam acceperant. Sed Iberus, cui de siluro manus aclita erat, Obtundunt, inquit,

nos isti jam diu poculum posco, neque

quisquam audit amoveantur hinc obsecro nihil opus est cantu Vera narras, inquiunt Poliarchi. Fugite hinc ab oculis, ac pro tibiis amphoras sumite; neque vento, ut adhuc fecistis, sed vino, ambas strenue buccas inflate. Non ita celeriter terra deorsum, vel sursum iliam ma contendit, ut illi lagenas invadunt, rapiunt, in sese invergunt, vel potius in barathrum fundunt. Illis e conspeis tu sublatis, rogavit Iberus

ille, num caupo, qui tam bonum vinum

dedisset, pius delinqueret Saepissime, inquiunt Poliarchi sed non magis accipi ter vel milvus rete, in quod induit sese, disrumpit, quam iste judicis omnia legesiave perfringit nec, si maxime condemnare eum placeat, id nobis per dynastas licet, quorum magnam partem munere aliquo

sibi

173쪽

sibi devinxit nam aliis cellam vinariam instruit , aliis praebet citi otidie quod potent itaque, cum est opus, pro illius incolumitate atque salutes, non secus ac pro ipsorum gloria, fortunis, ac fama, decertant. Sed ejus improbitas nobis quoq; usui est semper enim aliquid ab eo corradimus, vel pecuniam, vel vinum, vel delicatum saltem obsonium. Erat Graeculus quidam in illis, naufragio, itidem ut nos, illuc appulsus qui, cum vinum ebibisset, reliquum sic e poculo ejiciebat ut id resonaret quod berus ferens indigne, Videturne tibi, inquit, hoc vinum dignum quod ejiciatur tum ego ad elidendum in pavimentis sonum ex vino relinquerem, cum lora aliqua vel vappa milii esset ingratiis potanda in suavillimi hujus vini ne guttam quidem patiar deperire. Atque una opera ingentem pateram implet, eamque

vini meri, ita ut matre erat natum, exhaurit qua epota, quidquid eidem illi adhaeserat, coepit lingua delingere. quam obrem totum illud convivium redundavit hilaritate joco. Quo consecto, accedit oeconomus ad Poliarchos, oratque, ut, nisi molestum esset, paululum sibi operam da. rent habere seres non parvi momenti, quas

174쪽

JAN Ni CII ERYTHR. quas ipsos scire quam primum expediat. Jussus, quae vellet, nobis praesentibus dicere, narrat, nullum fere reliquum esse in culina peniculum, quo ollae patinaeque abstergantur nam partim usta consumptos, partim, quod uncti essent, a muribus fuisse corrosos proinde argentum numerent, quo novos coemat. Respondent

illi, majorem esse rem hanc, quam ut ipsi

de ea statuerent nam decernere, ut pecunia ex aerario depromatur, non ad ipsos, sed ad senatum universum spectare se tamen, honoris ipsius gratia ,senatum quamprimum convocaturos, atque operam daturos, ut rei tam necessariae, quanta maxima potest celeritate, obviam eatur. His actis, suum quisque in cubiculum requietis causa se contulit nos ad tabulas pictas, ct signa pulcherrima aspicienda, oculos animumque convertimus; , quia nulla aspiciendi satietas erat, quatuor fere horas in eorum contemplatione cosumpsimus. Sed inclinato in vesperam die, discessimus. Inter eundum sciscitamur a Gallonio, cur invitatus ad prandium tam opiparum non continuo accurrisset, sed vi ac minis prope attrahi maluisset. Quia in

quit, pudebat me conspici cum talibus

175쪽

viris accumbere. Quid Zaio nonne honestus est ille honoris locus ait, inquit, honestus; sed interdum non sunt honesti qui

in eum ascendunt. nam hodie statuarii, pictores, sarcinatores, ac si diis placet, mediastini,gratia vel precio ereptum eum ad. veniunt. Quamobrem ex nobilibus praeter paucos, qui bonis elaverunt, vix quis

quam invenitur qui magistratum hunc petat imo pe multi ultro oblatum sibi re-

-cusant.

Inter haec Aridus academicus nobis occurrit. consistimus. Rogat ille Gallonium, unde veniat quo tendat Respondet, Modo ex buleuterio discessimus. Quid , ait, negotii tibi fuit in buleuteri, venistine eo advocatus cuiquam, vel cauponi vel cupedinario Minime, inquit; sed prandimus ibi invitati atque adeo coacti ab Euclione Poliarcho Megadoris filio, ejus qui fullonicam fecit. Audio, inquit Sed bene vobis fuit vino ac lepidis victibus ξ Sic ait Gallonius, ut mihi nunquam in vita fuerit melius Gaudeo, inquit Aridus, siquid tibi evenit boni. Sed tu quo te agis Z ait Gallonius. Nescio, inquit Aridus, neque quo eam, neque quid agam vix potui me divellere quodam, qui lateri meo inlia

serat

176쪽

serati nec me volebat amittere.Exibam ex

delubro Apollinis, quo frequenter orandi causa veni, atque sit mihi obviam quidam senex bene vestitus, ac salvere me jubet salutanti mutuam salutationem reddo. At ille, Quamvis antehac, inquit, non sis usus amicitia mea, nec fortasse me noveris attamen jampridem te ob tuas virtutes colo, Mamicum habere expeto. Ego gratias ago neque in hac mea mediocritate ingenii fortunaeque quidquam esse affirmo, quod ille miretur atque suspiciat:

neque tamen audebam interrogare quis esset 3 At ille, Si me noveris, inquit, O- veris sane hominem probum, in primis cupidum existimationis bonae non enim invenies mei loci atque ordinis alterum, boni nominis aeque studiosum quique uxorem ac liberos habeat pudicitiae fama clariores. Atqui scias, prius proditurum me meam vitam, prius pecuniam omnem, quam vel levem aliquam in existimatione meam labem admittam nam

quid mihi opus est vita, quid opibus Hi-

vitiis, parte aliqua existimationis amissa praeterea octavo quoque die, puro me fluant ne abluo, diis agnam sacrifico. Sed meas coturbat rationea filius, minus mihi

177쪽

D DEMI . LIB. V. 69 obsequens, quam parenti par est. hic pau- cos ante dies rivalem suum cominus gladio transfixit orcoque transmisit ideo nunc exulat sed intra breve tempus resti tuetur; ita ille mihi promisit qui rerum po- titur. Sed, quamvis in iram pronus, praestat

tamen forma ac virtutum multarum laude etenim annos natus non amplius vi

ginti ra apillis usque ad ungues totus luculentus est atque festivus in ludo gladiatorio, in arte equitandi, neminem metuit una aetate qui sit praeterea cantat quod δε pollo etiam invideat. Tum ego, Hui, inquam, puerum elegantem narras o feli 'cem matrem , quae talem peperita Sed

quod illi dicam esse puero nomenὶ Pusillo is Pleurae, inquit. At ego, Estne, obsecro, maritus Istuc dii prohibeant inquit nam hercle etiam hoc unum deesset solicitudinibus, quibus ille me onerat sed est illi soror, quae nupta est cum adolescente in primis lepido ac viris principibus caro haec, praeter formam de cujus elegantia ad aures tuas pervenisse verisimile est, ita scite fidibus canit, ita ad fidium cantum suavis.

simam vocem accomodat, ut Iovem etiam possit de caelo deducere . quam Obrem tanti ad eam audiendam principum virorum

178쪽

i o AN NICII ERYTHR.

concursiis fiunt, ut, cum eorum amplitudinem iumerum domus mea non caperet, fuerit milii necesse aedes longe laxiores in celeberrima urbis parte conducere atque heri minas octo pro semestris habitationis mercede persolvi nec mirum, si omnes ita avidas ad eam aures afferant. Jam pridem non est audita modo enim ab Anthim rege revenamus, qui nos ad nuptias sororis suae maximis praemiis accitos, menses apud se continuos octo detinuit. Hanc diligo, quae mihi morigera est, ac deos metuit hanc curo unam, quae me curat nitidiuscule, vestit, ornat. Sed, quo pacto res ipsius, qua paupercula est, tot sumptus susterat, non esse arbitror boni parentis exquirere. His auditis, vix tandem intelligo, hunc eis Pleurae notissimae meretricis patrem; ac pudo re supra quam dici potest metuque correptus, ne conspicere ire cum illo in via, multa excusando ementiendoque , ab ejus latere me tandem evelli, atque illam infamiam effugi. En vobis, inquit Gallonius, alterum genus hircorum, quod eram oblitus id cum sit turpissiimum, simulatione honestatis ac sanctimoniae, opinioni hominum se commendare

179쪽

EvDEMIAE LIB. V. III mendare nititur. Sed istius impudentia eo est intolerabilior, quod rei apertissimae clarissimaeque tenebras Offundere conatur, ac contendere, mero meridie tenebras esse. Nam quod ait, filiam suam a Rege Anthim accersitam ad nuptias, aperte mentitur illuc enim perducta est ab adolescente, qui eam usurariam habet. sed ob flagitia, set urbas quas effecit, ejus regni finibus, quantum est,pulsa se recepit

in patriam.

Sed de his hactenus, inquit Aridus Nihilne allatum est ad vos de fuga Lyconistra petita: Nihil, inquit Gallonius. Sed quid audio Lyco trapezita fecit id quod servi improbi solent Quod si verum est,

profecto dece minae, quas heri apud eum deposui, periere. Ono animo es, inquit Aridus hoc in sortunium est tibi commune cum multis nam heri non cessavit a mane ad vesperam usque argentum ad se allatum accipere omnibus acceptum referre; nemini ex pestim ferre iis, qui trans. missae pecunia syngraphas asserebant, varias occupationes excusare, atque ut postridie reverterentur orare quamobrem

expletus pecunia, concubia nocte, fugam arripuit, vel potius occultavit se in aedibus Uri alicu-

180쪽

alicujus potentis, cujus praesidio septus pecunias, quas surripuit, in tuto constituat. Sed ex multis, qui ad hunc scopulum OL fenderunt, fuere virgines honestae complures ac viduae quae, ut dotes suas, unicii pudicitiae ac solitudinis sua praesidium, a domesticis furibus conservarent, praedoni huic argentario ultro diripiendas detulerunt. O pessimum hominem, cruce

ac suspendio dignum atqui esset optandum, ut Harpacis qui proximis annis decoctoribus nomen dedit, similis inveniretur non enim pessime cum creditoribus ageretur. Tum ego, Quis est iste Harpax3Hic est pannarius notissiimus, ait, qui tabernam pannariam ad imum Janum habuit, ibique juventutem suam exercuit.

verum antequatuor annos, laboris fortasse pertaesum, libido ingens invasit decoquendi, salvis imo etiam forentibus re bus suis neque enim illi navis naufragio,

neque merces incendio perierant, nec extraordinarii sumptus aes alienum grande conflaverant cimo contra semper omnia ex sententia processerant, ac vita ipsa du-titer ac parce producta pecuniam opesque congesserant. Num tibi parsimoniae illius argumentum dari aliquod postulas 3 acciῖα