장음표시 사용
101쪽
mvor qui cum aliis in causis, tum in haz eernitur,quon servi capti, quibus testamento domini ad seripla sit libertas, quandoque reversi ad eam perveniunt, quamvis ueque testamenti iacti, Dequo mortis tempore testantis, Sed hostium fuerunt. li , quum ceteroquin nemini directa ex testamento libertas competebat, quam qui utroque tempore testatoris suisset 2 . Ad quaestionem, num inefficax sit fidei commissaria libertas, hostium servo adscriΡ-la, humanissime respondet UIpianus s33, nihil impedire libertatem, quando noster esse inCipiat, quicquid clament nonnulli, indignum esse servum hostium fieri civem Romanum. Quin, quum Sub Traiano subventum esset his liberialibus SCio Rubriano 4 , et ob aequitatem receptum , ne eo SClo domini capti conlinerentur s5ὶ ρ summa tamen ratione cavit lum Da sumianum, ne domini, qui libertalem praestare deberet, captivitate impediretur libertas servi, atque placuit ut hic ad eam perveniret, quasi ex causa fidei commissi manumissus esset, ea igitur lege ut domino reverso libertus esset s6J. Doce praeterea Ulpianus, eum quoque liberum lare, qui
post existentem conditioncm ex ancilla apud hostes natus sit, et quod magis est, ad exemplum .ejus. qui ex parentibus olim ingenuis apud hostes conceptus et editus est, reversusque ingenuitali restituitur proles
102쪽
quoque, quam Statu libera captiva Concepit, libera erit, modo nata sit Post conditionem matris exis- lentem si . Contra servus captivus neque hostium jusfri neque suo arbitrio de domini prioris jure flatuere potest 2ὶ, sed pristino statui restituitur, etiam quando militum virtute receptus est i 3j. Atque ne . videar negligentius in hoc loco versatus suisse, nonnullas leges iudicabo, quibus vel modo
Uicta confirmantur vel conflat Certe, ne ServOS C a P
tivos quidem neglexisse juris Romani interpretes et enarratores. Ita monet Iulianus s4ὶ servum captum heredem iustitui posse, eamque institutionem valere iure postliminii; recte quoque legatur, quo facto vel heredi imponitur necessitas redimendi servum. Ar aliquo casu Possii i5ὶ, eumque legatario praestandi, vel legatum sub conditione laclum intelligitur. Et profecto servus accensetur eis rebus, quae Postliminio redire Possunt, quasque onum erant Cicero TO-Dic. Si Aelius Gallus apud Festum v. Posti. recePlum ei Marcellus in L. 2. I . de caΡt., qualesque cogi labat Octaventis assirmans,' quod apud hostes sit, legari posse s0 . Quando autem Servus legatus Captus sit, adita jam hereditato, videndum, utrum hoc contigerit culpa heredis nec ne: illo casu heres pretium servi praestare debet, hoc non item T . Fieri etiam potest, ut ex luti Causa non ipse solum leti in L. 6. I I ei 2. de statvlib. 40, 7 .
103쪽
εgatarius, sed lieres quoque lucrum, Percipiat, ad quem scilicet pertinet I ex Falcidia , si reversus fiervus magni pretii sit et ossiciat, ut legala pluris sint, qua in per legem liceat: nam ita heres suam pretii partem repetere Poterit si . Et si hereditas ad plures pertinet, Servi capti et impensae in eos factae ab aliquo coheredum et lucra ex iis sorte percepta, veniunt in familiae erciscuudae iudicium, idque ila plerumque fieri solebat. ul vel cautio interponeretur de in demtii servando eo, cui servus hic adjudicatus
est, si sorte servus non rediret, vel lanium aestimaretur dubius eventus, i. e. ut proPler incertam post, liminii spem servus ea plus alicui adsignaretur non
justo pretio, sed longe minori, quam quo Praesens aestimatus suisset 2ὶ . Non minus a talem quam legari venire et in stipulatum deduci Potest, etsi summa silin eo praes laudo dissicultas: aliud enim est adjicere contra elui conditionem impossibilem , aliud dissi ei-lem , qua minime vitiatur contractus s3ὶ:λet haec ipsa dissicultas sustinetur ossicio judicis, petita scit. dilatione, donec praestari Possit s4ὶδ. Et si quis servum , qui in sua vel aliena Dolestate erat, Promiserit, nec cum interim nti hostibus captum praestare Possit, tum si ante moram et sine facto suo boeacciderit, adhuc idem erit dicendum: sin vero iii mora erat se suo facto servus captus est statim le
104쪽
DE REBERPTIONE CAPTIVORUM APPD GRAECOS. Mos interficiendi captivos, POsque manibus suorum tamquam gratas inserias immolandi, diti viguit apud gentes barbaras IJ, neque antiquitus Grae- Cis erat ignotus 2). Mature tamen hos utilitas et lucri studium hostibus devictis parcere docuit. Nam quum ae late heroic bella saepius Praedae spe gererentur, ejusque Pars non exigua esSent ταμποινα, re
clemptionis pretia ta , bello capti vel vincti adserva istiantur 4ὶ vel ad serviles operas cogebantur Iini donec redempti essent. Atque ex hoc belli jure nuxisse antiquissimam servitutem, quam justam et Iegitimam
105쪽
m illi dixerunt, non inepte contendit Dio Chrysostomus il . Erant autem captivi vel tu honis privatorum 2ὶ vel publicae Praedae cedebant: quo casu
Pecunia ex redemptione com Parata aerario inserebatur 33. Diversa tamen erat horum conditio ab illorum Sorte, qui commercio tradebantur et ut ingens discrimen erat inter eos, qui mercede conducti serviebant s4ὶ et reliquos, ita omnino distinguendum inter δορυα rotta s. δορικτήτους et oi κε raps. ἀργυ λων hiro υς, quorum illi bello subacti, hi , orius. origine ipsa servi habebantur s5 , et non Graeci sed harbari erant issi. Quid p quod ne mensae . quidem bos pila lis expertes erant captivi, honesto inde δορυξει - nomine insigniti Ti. Atque ut immanem in hostes saevitiam magis magisque deposuerunt, pauci Ssimaque ejus exempla apud histori eos inveniuntur, ita singulae civitates et privali homines nihil antiquius habuerunt . quam cives suos hostium manibus liberare. Hinc in conditionibus Dahis saepe cavebatur de permulandis vel reddendis captivis et aut civitas Per legatos s8 , aut privali homines
Laeedaemoniorum si elotas et Thessalorum Penestas suisse ιι orae v καὶ δοίλων.
6ὶ Athen. VI. 2GI. B. Ii Vid. Valchen. ad Ammon. p. 19s sq. 8ὶ V. e. Aristodemus. Olyntho capta . legatus ad Philippum
missus est, qui de captivis redde udis ageret: Ae cli. de F. L. c. 8.
106쪽
captivos Prelio oblato redimebant. Athenis impriamis in laude Positum erat mullos cives ab hoste redemisse. Sic Dater Lysiae, honi viri esse judicans amicis Praesto esse, Cum Aliis modis heno de republica meruit, tum multos ab hostibus redimendo boni civis Osticia explevit sti; idemque de se et fratre suo gloriatur Lysias 23. Reseri quoque Isaeus s3ὶ inter praeclara Apollodori facinora, quod pro vitrico ab hostibus relent O partem luiri solvere et se ipsum obsidem sistere voluerit, donec residua pecunia collata foret. En iluit denique hac in re Demosthenis liberalitas, qui non anodo publica onera haud gravate suscepit. sed etiam egenos multos ab hostibus redemit 4ὶ. Qui quum nonnullis captivis nummos dedisset mutuos, quibus se redimerent . simulatque audivit Philippum omnes caΡ-livos gratis domum rem surum esse, illis O LI α remisit, ne duriore alioquin conditione uterentur, quam reliqui, qui libertalem Philippi henoscio deberent. Profitetur adeo se alteram legationem in Macedoniam την Τπὶ τους ορκου/ non alio consilio suscepisse, quam ut tuto adduceret pecuniam, quamiseros illos vinculis liheraret, quos vana spe illudere nefarium ipsi lacinus videbatur. Scio equidem Aeschinem vehementer adversarii laudes hasce imminuere s5ὶ: ejus lamon Clamores Parum Curabit, qui cogitet Demosthenem suae liberalitatis testes in
107쪽
ipso judicio adduxisse, et summam ab Aeschine homini redimendo praescriptam modum longe fiu-
Sed, ne latius evagemur, proserenda est lex Attica, cujus causa hoc caput disputationi inserui, quia similis plane constitutio in jure Romano locum habuit. Servat illam Demost h. in Nicostr. C. 4. p. I 250. R. his verbis: in νομοι κελευουol, Tos
ι γ ἀποδιδω τα λi rea. i. e. leges jubent ejus, qui ab hostibus aliquem redemit, esse redem sum, nisi reddat milemtionis pretium s2). Qua lege lautum abest, ut conditio captivorum delerior laeta sit, ut Dolius nulla re homines magis incitari potuerint ad redimendos captivos . . Deceι enim ut utar verbis Theodosii in L. ult. C. de Post I. . redemtos tum Pro se pretium emptoribus resinaria uere. ne quan amni consi ratio in talis necessita e positis negari faciat empti onem. Non dubitaverim huc quoque referre legem, quom tamquam Lycurgi ora loris laudat auctor vitarum
siὶ coni. Boeevh. Oecon. Polit. I. p. 77 sq. ubi agit de quanis itiale pretii eaptivorum. Adde p. duo. Neglexit Thue. III. το. - similom Aeseiania fraudem in minuenda summa a Bem thono eimitati donata notavii stemius ad Aeaeh. adv. ciea. IIT. 2ὶ sane legem cogitabat Iulianus Imp. , quum seriberet in
108쪽
suae legum Atticarum Petilus p. 257. Wesset. , et illusitandi causa haec adscripsit: . Servis in belloeaptis consultum voluit hac lege Rhetor Lycurgus, et paucis interjectis: intellexit αἰχααλωτους, qui hello capti servitutem serviebant, quum prius in patria liberi fuissent. IIaec ut se invicem tollunt, ita obscuritatem, quae verbis laudatis inest, plane
non curant. Obscurum enim est, qua ratione Prioris domini τοὐ προτέρου δέσποτουὶ mentio fieri Ρ sit, quando agitur de homine libero Mρον σωμα . Sensit hoc Nissenius si), qui dissicultatem tollere
studet tribuendo ampliorem notionem voci δε morος,, qua omnino is innuatur, Cui Captivus antea, quum liber esset, addicius erat, ita ut et lota civitas, in cujus ossiciis versabatur, et imperator, sub quo stipendia faciebat, et denique cognati ejus intelligi possint, etc. ' Prorsus inepte. Nec magis proin handum, quod idem mox suspicatur ἀπελει θερον inesse voe. ι Ῥερον videri posse. Hujus in interpretando licentiae obviam ivit Ant. Weslormann 2ὶ, ipso ingeniose salis cogitatis de αυδραποδισμ*, Cui occurrerit hac loge Lycurgus, severus ejus Criminis vindex, ut BPParet ex Harpocr. S. V. ἀνδραποδιστης.
si In Bias. de Lyeurgi orat. vita et rebus realia, I iliae lS33. p. so sqq. 2 In eensura Diss. Iam . inserta ovis Annal. Philol. ei Paedam
109쪽
Sed huic quoque sententiae cum alia, lum hoc imprimis obstare videtur, quod ita otiosum sit addita. mentum εκ των αλισκομέ νων, quod quin recte dicatur de αἰναλ τοις dubitare non debuerat Nis- Senius. Longe magis arridet conjectura Metiriaci, qui margini exemplaris Steph. in hibliotheca Aca demiae nostrae adservati adscripsit ἀπελε ὐθερ omnisi quod rationem excogitare non PDRsum, Cur vir acutissimus h. l. potius de liberio , quam de servo cogitandum esse judicaverit. Repono igitur ανελευθερον, cujus vocabuli duas priores literas facile absorpserit praecedentis vocabuli terminatio ιν. Haec Proinde legis sententia exsistit: snemrni licere
Acheniensium, neque inquilinorum, servum exca flvis emere ad servitutem sine venia Prioris minii. e. neminem acquirere potestatem dominicam in servum ab hostibus redemtum, nisi ei prior dominus jus suum cesserit. Quod quum ita sit, constat hac lege non magis servis, quam quidem dominis, qui bello servos suos amiSerctnt, Coninsultum fuisse.
110쪽
Antequam accedamus ad enarrandas eas leges, quae de redemptis in Digestorum libris et in Codice frequentes occurrunt, operae prelium facturi vide, mur, si collectis veterum auctorum testimoniis senistentiam Romanorum de redimendis captivis explicemus. Qua in re seduIo distinguendum, utrum arbitrio civitatis permitteretur cives suos ab hostibus redimere, an Vero redemptio peragenda esset privatis hominibus. Neque enim exempla passim obvia et diserta veterum testimonia dubitare nos sinunt,
quin Romae quoque, Perinde atque Athenis, boni civis et liberalis fuerit, occasione oblata, Privatis opibus captivos liberare: quum contra disciplina militaris et superbia quaedam aliquoties adduxit senatum, qui conditious redemptionis licet aequas
Pertinet huc nobilitatum maxime Altilii Reguli consilium, qui propriae salutis immemor captivos permutandos esse negaret; sed imprimis nititur opinio nostra narratione de militibus in pugna Cannensi Castis. Quum enim post stragem laedissimam. e liquiae exercituum consuIarium in castris refugium