장음표시 사용
111쪽
1os De sacris Ecclesiae Conciliis.
CANON XXVII. Cum sit ars artium regimen animarum, districte praecipit, ut Episcopi promovendos in Sacerdotes diligenter instruant & insorinent, vel per s. Ipsos , vel per alios viros idoneos , super divinis ossiciis di Ecclesiast,
cis Sacramentis , qualiter ea valeant rite celebrare Sanius est enim, maxime in ordine Sacerdotii paucos bonos, quam multos malos habere Ministros; quia si caecus caecum duxerit, ambo in foveam dilabuntur a
Praelatos , qui ad cedendum, sive renuntiandum licentiam postularunt & obtinuerunt, ad cedendum compellendos esse decernit , quia ob Ecclesiae commodum, vel ob propriam salutem postularunt , quorum neutrum suasionabus aliquorum quaerentium quae uia sunt, est impediendum .
Prohibet, ut nullus plures Ecclesias Parochiales, seu Beneficia plura cibram animarum habentia recipiat, nec in eadem plures dignitates , aut personatus, etiamsi curam animarum non habeant: circa tamen sublimes di literatas personas, quae maioribus beneficiis sunt honorandae, cum ratio postulaverit, per Sedem Apostolicam dispensari posse declarat. CANON XXX.
Praecipit beneficiorum collatoribus Ecclesiae Praelatis , ut praetermissis indignis, assumant idoneos, qui Deo & Ecclesiae velint & valeant νω tum impendere famulatum.
Ad abolendam pessimam, quae in plerisque inolevit Ecclesiis corruptelam, firmitcr prohibet, ne Canonicorum filii, maxime spurii, Canonici fiant in Lecillaribus Ecclesiis, in quibus instituti sunt patres. CANON XXXII.
Statuit , ut Parochialibus Presbyteris congrua proventuum assignetur portio , ut Parochus per seipsum Ecclesiae sibi commissae deserviat, nisi praebendae vel dignitati sit annexa Parochialis Ecclesia; prohibetque , nequis in staudem de proventibus Parochialis Ecclesiae, pensionem alteri quasi pro beneficio conserre praesumat. CANON XXXIII . . . Procurationes ratione visitationis debitas , ab Episcopis, Archiepiscopis, aut quibuscumque aliis recipi vetat , nisi cium fit visitatio ; in qua , non quae sua sunt, sed quae Iesu Christi quaerenda sunt, praedicationi, erahortationi, correctioni vacando. CANON XXXIV. Vetat, ne Praelati aut procurationem aut servitium aliquod impendant Legato, vel alii plus extorqueant a subditis quam exsolvant, sicque gno ta restitui, α tantumdem pauperibus largiri lubet. C Λ- Diuitigod by Corale
112쪽
. . Liber quintus. Iz9CA NON XXXV. Α legitimo judice ante sententiam latam appellari prohibet, nisi justa de causa ipsi Iudici exposita.
CANON XXXVI. ι . Sententiam interlocutoriam, vel comminatoriam , lite pendente , i Iudice revocari poste declarat. CANON XXXVII. . Statuit , ne quis ultra dura diaetas , extra suam dioecesim per literis Apollolicas ad iudicium trahi possit, nisi de assensu partium fuerint impe- . tratae, vel expressam de hac conititutione feczrint mentionem. CANON XXXVIII.
Statuit, ut fideliter onuria iudiciorum acta conscribantur, videlicet citationes , dilatIones , recusationes & exceptiones , petitiones & respon- . . siones, interrogationes N appellationes, renuntiationes, conclusiones iccaetera, designando loca, tempora di personas.
Statuit, ut si quis rem ab altero injuste oblatam , scienter acceperit. cum spoliatori quali succedat an vitium , eo quod non multum intersit , quoaci periculum animae praesertim, detinere iniustum, & invadere alienum , contra pol scissorem huiusmodi per restitutionis beneficium succi
Sancit, ut eum ob partis adversae contumaciam adjudicatur Actori possessio, & propter Rei potentiam non potest intra annum Actor rem nam cisci custodiendam, vel nactam amittit , Actor anno elapso veritv comstituatur possestor , ne contumax melioris quam obediens condationis existat. Insuper vetat ne super rebus spiritualibus compromittatur in Labcum, quia non decet ut Laicus in talious arbitretur.
Quoniam omne quod non est ex fide , peccatum est , definit ut nulla valeat absque bona fide praescriptio tam Canonica, quam Civilis; cii sit generaliter omni constitutioni derogandum , quae absque peccato non poteli obiervari r unde oportet, ut qui praescribat, in nulla temporis par te rei habeat conscientiam alienae.
Prohibet Clericis, ne praetextu Ecclesiasticae libertatis, suam jurisdictio: nem extendant, in praeiudicium tultitiae saecularis. CANON XLIII. Sacri auctoritate Concilii prohibet, ne Clerici Laicis personis , a quibus nihil temporale teneant , fidelitatis iuramentum praestare cogam
Volens Ecclesiarum indemnitati consulere, Feudorum & aliorum bono
113쪽
I 1 o Descris Ecclesiae Conciliis.
rum Ecclesiasticorum alienationes, sine legitimo personarum Ecclesiasticarum assensu , occasione constitutionas Laicae potestatis iactas rescindit.
Prohibet, ne Patroni, Advocati, Vice-Domini plus usurpent, quam reperitur in jure permissim; statuitque ut qui Ecclesiae Rectorem, aliumve Clericum per se, vel per alios occidere, vel mutilare ausu nefario praesumpserint, Patroni luseatronatus, Advocati advocatiam , Vice Domini vice dominatum , Beneficiati Beneficium prorsus amittant; & illi eoruinque haeredes ac nepotes ad quartam usque generationem, a Ciero arceantur , nec in Regularibus domibus alicuius prietationis consequantur honorem, nisi fuerit cum eis misericorditer dispensatum.
Confirmat Anathema a Concilio tertio Lateranensi Iatum adversik Rectores Civitatum, & alios qui Ecclesias, virosque Ecclesiasticos talliis seu collectis, & aliis exactionibus premere nituntur a si tamen necessitas postulet, ut subsidium conferat Ecclesia , id fiat absque coactione ulla . adlevandas utilitates , vel necessitates commvncs , ubi Laicorum facultates non suppetunt; & prius conlatatur Romanus Pontifex , culus est comm pibus utilitatibus providere. Sed hoc in Gallia locum non habet, ubi usus est, etiam a Boru facio VIII. approbatus, ut Gerus gratuita conserat Regi Christianissimo dona, incontulto Romano Pontifice. CANON X LVII.
Prohibet, ne quis in aliquem excommunicationis sententiam serat, nisi commonitione praemissa, praesentibus idoneis personis, di manKesta iust que de causa.
. Statuit, ut si quis Iudicem velut sibi suspectum recusaverit, coram illo causam recusationis assignet, & cum adversario , vel si adversarium non habeat, cum Iudice communiter arbitros eligat, qui de causa recusati nis cognoscat a quae si legitima non probetur , jurisdictione sua Iudex utatur : si vero probata fuerit, causam steri committat de recusatori&nsensu, vel ad superioris iudicium remittat. Statuit etiam, ut si canOnice monitus appellaverit, & crimen eius vel ipsius consessione , vel alio modo legitimo fuerit manifestum , nulla appellationis habeatur ratio , quia appellationis remedium non ad defensionem iniquitatis, sed ad praesidium innocentiae institutum est.
. Sub interminatione divini iudicii vetat, ne ullus causa cupiditatis audeat aliquem excommunicationis vinculo innodare, vel innodatum a
Prohibitionem matrimonii inter consanguineos de affnes , ad quartum consanguinatatis vel assinitatis gradum restrineit ; quoniam in ulterioribus gradibus non potest absque gravi dispendio hu usmodi prohibitio gener liter observaII. C MDisit iros by Cooste
114쪽
Cem inhibitio copulae coniugalis sit in tribus ultimis gradibus revocata , eam in aliis volens districte observari; clandestina Prohibet mutrimonia , prolem ex illis susceptam censeri declarat illegitimam ; P, rochialem Sacerdotem , qui coniunctiones illas in gradibus prohibitis prohibere contempserit, & Regularem quemlibet qui eis interfuerit , per triennium ab ossicio suspencit.
Licet ex quadam necessitate esset olim institutum, ut in consanguinit, iis & affinitatis gradibus probandis, valeret testimonium de auditu, cum propter brevem nominum vitam testes de visu deponere non valerent , usque ad septimum gradum computando; statuit ne super hoc deinceps recipiantur testes de auditu, cum iam quartum gradum prohibitio non excedat; nisi personae graves extiterint, quibus merito sit adhibenda fides,& ante motam litem testificata didicerint.
CANON L Ι I I. Statuit, ut praediorum Domini praedia sua talibus personis excolenda committant, quae decimas Ecclesiis inteare persolvant, & ad id si necesse fuerit, per censuras compellantur Ecclesiasticas. CANON L I V. Cum non sit in homine, quod semen serenti respondeat, quoniam juxta Apostolum, Neque qui Plantat, est aliquid, neque qui rigat; sed qui imcrementum dat Deus e cumque in sisnum universalis Dominii, quali 'umdam titulo speciali sibi Dominus decimas reservaverit, statuit Canon ille,
ut exactionem tributorum & censuum praecedat solutio decimarum; vel saltem hi , ad quos census & tributa indecimata pervenerint , censuris Ecclesiasticis decimas solvere compellantur, quoniam res cum Onere suo transit.
Decernit, ut Cistercienses aliique Regulares , de alienis terris , & deinceps acquirendis, etiamsi eas propriis manibus ac sumptibus excoluerint, decimas persolvant Ecclesias , nisi cum ipsis Ecclesiis aliter duxerint
Damnat quorumdam Regularium & Saecularium Clericorum pacta, qui in praeiudicium Parochialium Ecclesiarum, domos locabant, vel seuda concedebant ea lege, ut conductores & seudatarii decimas eis solverent, di apud eosdem sepulturam eligerent; statuitque ut quidquid Berit huius modi pacti occasione perceptum, Ecclesiae Parochiali reddatur.
. Ut privilegia, quae Resularibus Romana concessit Ecclesia, permaneant Inconvulsa, quaedam in eis declarat, ne minus sane intellecta pertrahant ad abusum, propter quem merito possint revocari; quia privilegia me retur amittere, qui permissa abutitur potestate. C MDiuitigod by GOoste
115쪽
rret De sacilis Ecclesiae conciliis.
CANON LVIII. Quod nonnullis est Religiosis indultum, concedit Episcopis, ut divina celebrare possint ossicia tempore interdicti , sed exclivis excommunicatis & interdictis, januis clausis, suppressa voce, di non pulsatis cam
Quod quibusdam Religiosis est prohibitum, ad omnes extendens prohibet , ne Viri Religiosi absque Abbatis & majoris partis sui Capituli
Iicentia pro aliquo fide jubeant, vel pecuniam mutuo accipiant, ultra summam communi providentia constitutam; alioquin non teneatur Comventus pro his aliquatenus respondere , nisi serte in utilitatem domus ipsius manifeste constitςrit re undasse.
Vetat, ne Abbates ad ea quae sit ni Episcopalis dignitatis manus extemdant, de causis matrimonialibus cognoscendo, injungendo publicas po nitentias, concedendo indulgentias, di similia praesumendo, nisi Brte quis speciali concessione, vel legitima causa valeat se tueri.
Duo renovans Lateranensis Concilii tertii Statuta, prohibet I. Regularibus, ne Ecclesias seu decimas sine consensu Episcoporum, de manu Laicali recipere praesumant; nec excommunicatos, vel nominatim inte dictos admittant ad divina. 2. Ne in Ecclesiis , quae ad ipsos pleno iure non pertinent, Episcopis instituendos Presbyteros praesentent, ut illis de plebis cura respondeant ; ipsis vero de temporalibus rationem reddant , nec institutos removeant inconsultis Episcopis ; illos demum praesentent , quos vel conversatio reddit notos, vel commendat probabile testimonium
Cum ex eo quod quidam Sanctorum Reliquias exponunt venales, ut eas passim ostendant, Christianae religioni fit detractum saeptiis , statuit
xit antiquae Reliquiae amodo extra capsam non ostendantur , nec e Onantur venalcs; inventas autem de novo nemo publice venerari praesumat, nisi prius auctoritate Romani Pontificis fuerint approbatae . Praelati vero de caetero non permittant, illos qui ad eorum Ecclesias causa venerationis accedunt, vanis figmentis aut falsis decipi documentis , sicut &iu plerisque Iocis occasione quaestus fieri consuevit; prohibetque ne eleemosynarum quaestores admittantur, nisi Apostolicas , vel Diceceiani Episcopi literas veras exhibeant: ad haec, quia per indiscretas & superfluas indulgentias, & claves Ecclesiae contemnuntur, & poenitentialis satisfactio Cnervatur; decernit, ut cum dedicatur Basilica, non extendatur indulgentia ultra annum, sive ab uno solo, sive a pluribus Episcopis dedicetur, ac deinde in Anniversario dedicationis tempore, quadraginta dies de in)unctis poenitentiis indulta remissio non excedat; ad quem etiam dierum numerum, indulgentias, quae pro quibuslibet causis conceduntur, jubet restringi; cum Romanus Pontifex, qui plenitudinem obtinet potestatis, hanc in talibus moderationem observare consuevit. C A Digiti red by Corale
116쪽
Prohibet, ne quid quocumque praetextu exigatur pro Episcoporum consecrationibus, Abbatum benedictionibus , aut Clericorum or ati nibus.
Statuit, ne Moniales pretio recipiantur in Sorores ; alioqui tam recipiens quam recepta sine spe restitutionis de suo Monasterio expellatur in i cum arctioris regulae, ad agendam perpetuo poenitentiam retradenda , de idem circa Monachos, aliosque Regulares decernit observandum.
Exactiones quorumdam Episcoporum reprobat, qui decedentibus Ecclesiarum Rectoribus , ipsas interdicto subiiciebant, nec patiebantur aliquos in eisdem institui, donec ipsis certa pecuniae summa persolveretur; de cum Miles aut Clericus domum Religionis inerediebatur, vel apud Religiosos sepulturam eligebat, difficultates ingerebant, donec aliquid muneris perciperent.
Quia quidam clerici, pro exequiis mortuorum , & benedictione nubentium , & similibus pecuniam exigunt & extorquent , ideo pravas exactiones super his fieri prohibet, & pias consuetuatnes praecipit observari stitque libere seu gratis conserantur Ecclesiae Sacramenta ; & per Epist Ium loci, veritate cognita, compescantur, qui malitiose nituntur laudabbem consuetudinem immutare. CANON LXV II. Statuit, si quocumque praetextu Iudaei a Christianis graves & immoderatas usuras extorserint, Christianorum eis participium , seu communicatio subtrahatur, donec de immoderato gravamine satisfecerint; Christiani quoque , si opus fuerit, per censuram Ecclesiasticam compellantur ab eorum abstinere commercio. CANON LXV III. Statuit, ut Iudaei utriusque sexus a Christianis habitu discernantur, ne per errorem, Cliristiani mulieribus Iudaeorum , & Iudaei Christianorum mulieribus commisceantur , & in diebus Lamentationum , & Dominicae Passionis in publicum minime prodeant; eo quod nonnulli ex ipsis talibus diebus ornatius incedere non erubescant, ac Christianis Dominicae Passionis memoriam recolentibus illudere non sormident.
CANON LXIX. Stricte prohibet, ne Iudaei, vel Pagani publicis praeficiantur ossiciis. CANON L X X.
Praecipit, ut per Ecclesiarum Praelatos ab observantia veteris ritus compescantur Iudaei, ad Christi fidem conversi. Isto pariter in Concilio jamdiu inchoatus Constantini Magni & Helenae Et pri temporibus, sed aliquando interminiis, restitutus est & confirmatus ab la- ὰ 'ἱV nocentio III. multisque privilegiis di favoribus auctus S. Quiriaci Ierosin lixiosi Oi Appar. Annalι T. II. H UmO- dines varii. Digit ou by Corale
117쪽
FF. Minois tum sancti Francisci.
ir De sacrA Ecclesiae Conciliis.
lymoruin Episcopi & Martyris Grucigerorum ordo , ut refert Philippus Ilergomas Suppl. Chronicorum lib. I 3. citatus in Labb. collect. Concitom. II. idque maxime factum asserit, occasione pestiferae cujusdam ΑΙ-bigensium haeresis, quae seditionem excitaverat maximam in populo cleroque Romano; quam ut compesceret Innocentius, in auctoreS elus, cruce liguatos armavit multos , per quos debellatis atque prostratis seditiosis illis & haereticis hostibus , Cruciferorum ordinem iam sopitum & eX- tinctum instauravit, nulliisque privilegiis auxit; cuique pollea regulam praescripsit , Lugduni dum existeret Innocentius IV. summus pariter Pontifex , in qua inter alia Religiosis huius ordinis crucem in manibus semper deserre praecepit. Ad istud quoque generale Concilium venit cum Fulcone Tolosarum Episcopo S. DomInitus , suum ut Innocentio III. summo Pontifici conceptum proponeret votum, sive consilium de instituendo Praedicatorum OP di ne , ut in ejus vita lib. I. Theodoricus enarrat cap. ult. Quod cum audiisset summus Pontifex , & mature perpendisset, pium propositum laudavit & commendavit; nondum tamen confirmavit, sed B. Dominicum hortatus est , ut ad suos rediret statres , & communicato cum illis consilio approbatam Regulam seligeret aliquam , sub qua inchoandus militarct Ordo ; sicque ad ipsum rediens , Ordinis confirmationem pro voto reportaret: & re ipsa confirmatus sacer ille Praedicatorum ordo , non ab Inmocentis III. has inter moras morte rapto ; sed ab ejus successore Honoris III. sub regula S. Augustini,& constitutionibus nonnullis a B. Dominico praescriptis. Hoc in Concilio denique receptus est , approbatus , & confirmatus Seraphicus B. Francsci FF. Minorum ordo, ab eodem summo Pontifice Innocentio III. ut in eadem Labb. collect. Conc. tom. II. VaddinguS, Marianus, S. Antoninus teliantur & alii. Dum enim Romae celeberrimum hoc& universale inchoaretur Concilium , venit in Urbem S. Patriarcha de sui instituti rebus acturus ; & ad ejus instantiam , ut refert Marianus his ver bis, Dominus Papa coram omnibus ordinem ejus csse approbatum pronum tiare fecit, & Regulam per ipsum pri iis sine Bulla approbatam manifestare fecit.
De Concilio Lugdunensi I. anno I 24S. Sub Innocentio IV. m. Pontifice contra Fridericum II. Imperatorem , σ pr decernenda in Turcas cruciatorum expeditione sancta. Brevis & Um Friderisus II. Romanorum Imperator in summos Romanosque bilioriea Pontifices, de se quantumvis bene meritos, ita saeviret olim sub Gre- Lugdunςn- gorio praesertim novo, ut universam bello devastaret Italiam , Romaque suit,esI.' Oblassa , si quos interdum cives in obsidione caperet, crudeliter trucidaret : cumque eodem tempore in Italiae pcrniciem Guelphorum & Gibellinorum factiones erupissent, omnes fore civitates in contrarias partes distraheruntur, civcsque ipsi quasi suciis quibusdam agitati alii alios in exilium pellerent, fortuniuiue spoliarent, Fridericusque, culus erat flammam nascenteria oppri-
118쪽
opprimere, illam potius augeret, sibique Gibellinis adiunctis, in Guelphos
qui Pontificis defculionem iiisceperant, arma vcrteret. His luctuosis ut occurreret Eccletiae malis summus Pontifex Gregorius Ιχ. Imperatorisque furentis nefarios salteiri ex parte reprimeret ausus, Generale Concilium Romae celebrandum indixit, omnesque tum Episcopos, tum alios Concilii Patres Romam venire iustit. At cum ex his multi tum ex Gallia tum ex Hispania, Genuensium triremibus vecti Romam navigarent , in Friderici classem inciderunt, victisque Genuensibus , capti sunt tam Cardinales quam Episcopi, α ad ipsum Imperatorem perducti. Quem gravem de infaustum Episcoporum Cardinaliumque casum ita aegre tulit summus Pontifex Gregorius, ut pr. e animi dolore, e vita paulo post exccsserit, decimum quintum dum curreret sui Pontificatus annum. Cui successit Coelestinus IV. nobilis Mediolanensis & Cardinalis, ordinisque C, stercientis quondam Monachus ; sed illo post 18. dies a sua elcctione pariter morte rapto, electus est tandem a Cardinalibus post viginti menses
Innocentius IV. vir eruditione praestans & morum iniceritate. Is summus Pontifex Innocentus IV. eo ipso quo ad supremum evectus
est Pontificatum, de pace cum Friderico ineunda cogitavit de egit, missis ad eum Legatis, qui aequissimas ei pacis conditiones proponerent, Np stularent ut Patres qui in Navali pugna capti fuerant, sicut saepe promiserat, liberos dimitteret r sed cum naec audire nollet Fridericus , nec superesset alia spes conciliandae pacis , Innocentius ut hominis temeritatem reprimeret, aliisque Ecclesiae commodis consuleret, Gregorii IX. propo situm secutus Ze mentem , Concilium generale convocare decrevit. Et quia dissicile admodum crat I mam posse venire Patres , propter bellacie seditioncs per totam Italiat i longe lateque diffusas , ipse Pontifex in Galliam se contulit, Lugdunu. tque urbem clarissimam habendo Concilio
delegit; dc re ipsa generale Concilium ad sessum S. Ioannis Baptistae Lustduni celebrandum indixit anno Christi Ia4s. cui praeter Cardinales muninro multos , interiere Patriarchae tres , videlicet Constantinopolitanus , Antiochemis, de Aquileiensis, Episcopi vero I . nec non Baldurnus Imperator Coni antinopolitanus, Tolosanus Comes, S. Ludovici Galliae Regis, Henrici III. Anglorum pariter Regis aliorumque Principum oratores, ipsiusque Imperatoris Friderici procurator Thaddaeus Imperialis Camerae iudex. E Palaestina venit solus Berytensis Episcopus, ex Hungaria nullus, & e Germania quia Imperiali bello turbata, pauci. Quibus ianiabbus rite congregatis, die Lunae post S. Ioannis Baptistae scitum proxima , in aedibus Monachorum S. Iustini, ipso per se ipsum Praeside Romano Pontifice Innocentio IV. cceptum est hoc generale Concilium Lugdunense primum i Qua habentur omnia ex Maurio Parisio bist. Angi. vel ex Alberto Stadensi άbb. in Chron. vel ex Trithemis in Hirsaugiensi Chronico, aut ex Laru
Brevi temporis spatio , & actionibus dumtaxat tribus ab Iulum est hoc primum Lugdunente Concilium. Prima siquidem actio sive sessio habita est quarto Kalendas Iulii. a. Deinde elapsis dicbus 8. Et 3. eaque Pinthrema paulo post , hoc est 16. Kalendas Augusti. In actione I. habitae si prius ab Innocentio IV. solemnis ad Concilii Patres oratio , in qua H 1 sunὲP.IL
119쪽
it 6 De sacris Ecclesiae Conciliis.
iampsit pro themate haec Ieremiae verba Thren. cap. I. vers. I 2. dicentis ro vos omnes qui transitis per viam, attendite oe videte, si est dolor sicut δε-lor meus, Oc. Comparavitque quinque sacra Christi vulnera, quinque vulneribus sive doloribus aliis quibus se amictum exhibuit summus Pontifex, quorum primus erat de Tartarorum in Christianorum terras incursione. Secundus de Graecoruin schismate. Tertius de novarum haeresum iurore. Quartus de Terrae Sanctae insusta ab infidelibus possessione. Et quintus desaeviente Friderici Imperatoris in Ecclesiam persecutione, qua se Roma in Gallias iugore compulsum ostendit. a. Ad Concilium citato Friderico& renuente venire, orator eius vir beIli jurisque periti stimus, nomine Thaddaeus, ut ei Pontificis & Ecclesiae gratiam conciliarct, magna pro illo promisit; scilicet ipsem ereptas Ecclesiae Romanae ditiones redditurum, pro illatis damnis & iniuriis satisfacturum , Graecorum Imperium ad obedientiam Ecclesiae Romanae reducturum, Tartaros & Saracenos propriis sumptibus impugnaturum , & profligatas Temrae Sanctae res splendori pristino restituturum. Sed ejus promissis , qui toties sesellerat, & juratae pacis capita non impleverat, se stare non posse respondit summus Pontifex , dicens r Pacem in anima sua iuratam fecundum formam praesiti Sacramenti teneat, ct acquiesco. Reges Francorum & Anglorum obsides pro eo obtulit Thaddaeus ; condicionem respuit Iiu Occntius, tum quia id in mandatis non habebat Thaddaeus, tum ne cum duobus potentissimis Principibus committeret Ecclesiam : Nolumus, inquit, quias pacta commutasset vel penitus infirmasset, oportet nos animadvertere in eosdem, σ tune haberet Ecclesia tres, quibus non sum in saecularι potentia maiores , imo nec pares inimicos.
Feria 4. sequenti & in altera sessione, varia palam exposuit Innocentius
Friderici Imperatoris facinora, accusans illum inter alia I. De periurio multiplici & iuratae pacis laesione. a. De vehementi haeresis suspicione , ex contemptu censurarum Ecclesiae , & inito cum Saracenis foedere probata. q. De sacrilegio ob captionem & violentam detentionem Cardinalium aliorumque Praesulum ad Concilium sub Gregorio IX. tendentium . q. De tala Pontificia Maiestate , ob famosas & petulantes in Gregoriiura IX. scriptas epistolas, di ob Ecclesiae ditionum populos in ipsum commotos., di patrimonii S. Petri occupata castra ac oppida, R de aliis r quae omnia pro viribus diluere conatur Imperatoris orator Thaddaeus , inductasque petit, ut dominum situm certiorem faceret de iis quae gerebantuzin Concilio. Concessae sunt illi duarum hebdomadum induciae, & monitus Imperator Pontificem & Patres Concilii execratus est, iudicesque rCcusavit. Quo rcsponso ad Concilium delato, multi qui pro Fridcrico stabant, ab Clus partibus rccessere; & continuata in ipsum accusationum auditio . Videns Thaddaeus se sua eloquentia qua plurimum pollebat , hac in mala causa nihil promovere, appellavit pro eo ad Concilium proxime suturum generalius; sed illi respondit Pontifex, ut testatur Matthaeus Paris. Satis est Conc/lium geuerale multorum , qui domini tui humilitatem inutiliter non si irgravamine e pectarunt .... o quι absunt , laqueis domini tui impediuntur imνeIiti r unde propter hoc, indrenum ci ut sententia depositionis in ipsum fere
da retardetur, ne ex malItra sua commodum videatur reportare, cum uua debeat alicui fraus patro. inari.
120쪽
Die r6. Kalendas Augusti lata est ab Innotentio In praesente Concilio. Eiusque sententia in Fridericum Imperatorem , qua damnavit eum , & E piorum sufficienter communione dejecit. Imperiique dignitate , & Siciliae Regno privavit. distus si
soa sententia per mundum volante, inquit Albertus Stadensis , quidum Trincipes reclamabant dicentes, ad Papam non pertinere Imperatorem vel instituere, vel desstuere , sed electum a Priseipibus eorreare . Unde ex hac sententia multae sunt ortae in Ecclesia clades a dum enim vixit Imperator Fridericus , per annos serme sex praevalere contra eum nec Papa, nec aliquis Principum potuit. Sed non advertens ad sententiam quam injustain & stivolam dicebat , se Imperatorem gessit, magnamque principum, nobilium & civitatum adhaerentiam habuit usque ad mortem. Iim travit post depositionem sui Italiam , & tantis malis Papam subiectosque illi populos amixit, ut Pontificem vivere taederet, voluissetque numquam depositionem illius cogitavisse; maxima enim partialitas populorum in Italia subsecuta est , quae usque in praesentem ferme diem per annos ducentos & sexaginta , non sine multorum effusione sanguinis duravit, inquit Trithemius in Hirsaugiensi Cison. a. Praeter celebrem Friderici causae discussionem , renovatum est do. Et rei qeretum de sacra in Saracenos Cruciatorum expeditione , pro Terra San--ἡ.cta recuperanda a cuius sanctae expeditionis dux designatus est L. Ludo ι- i undo incus Galliae Rex , & varia pro omnibus cruce signatis concessa & statuta Saracenos privilegia. bello .
3. Iiistituta insuper hoc in Concilio ab Innotentio IV. sesti Nativitatis
Beatae Mariae Virginis octava, ad implendum votum a Cardinalibus emissum eo tempore quo post coelestini m. Rom. Pontificis obitum vacabat sedes.& plus nimio retardabatur futuri successoris electio, ob captos violenterque detentos ab Imperatore Friderico Cardinales miritos. - . q. Cardinalibus pariter hoc in Concilio ab Innocentio IV. dicitur concessa facultas pileo utendi rubro, in signum constantiae pro fidei defensione ad effiisionem usque sanguinis habendae. s. Variae denique constitutiones aliae dicuntur hoc in Concilio editae. sive decreta ad iudicium spectantia, quae passim laudari solent in6. Decretalium libro , sub nomine Innocentii IV. in concilio Lugdunensi; quorum tituli sunt et . isti: I. De rescriptis, a. de officio ordinarii, 3. de electione & electi potestate,
testatione, '. de dolo & contumacia , 8. de testibus , 9. de eo qui mittitur in possessionem , Io. de consessis , II. de appellationibus & recus, tionibus , I a. de Sententia excommunicationis, Ih de uiaris, Iq. de subsidio Imperii Constantinopolitani, is . admonitio Praelatorum ad popinium sibi commissum, I 6. de Tartaris , II. super cruciata. Vide tOm. II. Conc. Labb.
Dices . Non-videtur credibile hac in 3. & ultima sessione tot edi pintuisse decreta . Resp. ea si non in Concilio edita omnia , saltem recitata di probata fuisse omnia, ut collisitur ex Matthaeo Parisio , dicente : C mautem hac statuta ad notitiam aurientium perveni lant, in conlectu omni msapientium placuerunt: ct in hoc tam faxcirem quam gratiam Dominus PGpa pro . Appa . Amara T. II. H 3 meruit Dissiligod by Coral