장음표시 사용
21쪽
Ob id enim pater priuatur bonis, quorum trien Smonasterio, in quod detrusus, bes liberis pleno iure cedit. s) Pari modo si uterque parentum sine causa legibus probata diuersi fuerint, bonorum maternorum pars liberis eodem iure defertur. tb Idque in iure Romano verbis adeo claris traditur, ut mirandum sit, Lauterhachium negare, v) bona mariti iniustum diuortium sa- cientis ad peculium aduenticium extraordinarium pertinere, cum antea contrarium statue-xit lod, ut statim appareat, ipsa verba novellae proferam. Sunt autem haec: 'Eι δε κα
ρίζεσθM, του ανhος δηλονοτι μηδε εχοντος του Mομενου τοῖς παισἰ μψους, quae auctor Versionis, quam authenticam vocant, ita latine reddit: Si vero praeter a nobis definitas causas prae sumserint aliqui fluere matrimonium, iubemus. si quidem desiendentes habuerint, siue ex Vse, sue ex alio l
22쪽
, PECVL. AD VENTI C. EXTRAORD. Is
alio matrimonio, subsantiam coram illis dari fretin- dum legum ordincm ct tam virum . quam muli rem . in monasicritim mitti in omnibus vitae suae temporibus et de singulorum facultatibus quaternas uncias monasteriis, in quibus mittuntur, separari, viro nullominus neque usum habente datae partis
filiis; Non est Vero, quod hanc legem in usu esse statuamus, cum diuortium facientes apud nos in monasterium non detrudantur, cyb praetereaque priuata auctoritate diuortia hodie non fiant, sed si coniuges sponte diuersii fuerint, Imatrimonii iura maneant salua. ') Neque ad parentes. qui auctoritate iudicis diuortium fecerunt, lex ista est applicanda. Etenim diuortium non est causa tollendae patriae potestatis, neque ob id bonis priuantur Parentes, sed diuertentibus tam propria bona, quam Vsumfructum in peculio liberorum saluum eSse oportet. Iustionianus patrem iniusto diuortio matrimonium dissoluentem cum boniS in Universium, tum usu- fructu in parte liberis destinata eam ob ratio nem priuare voluit, ut causae diuortii ab ipso
propositae usu seruarentur. Hanc Vero ratio. nem ad nostram rem Publ. non Pertinere, ex eo colligitur, quod diuortia hodie non nisii ob iustissimam causam conceduntur. De desertione aliter sentiendum Videtur. Nam desertor coniugis nullo plane beneficio dignus est, ideoque et successione priuatur, quidni etiam usu- fructu
23쪽
fructu in bonis liberorum Z Idem de adulterio sentit Strykius, qui ad verba compendii Lau-terhachiani, bona ob delictum matris a lege liberis delata, auth. idem es C. D. t. haec addit, ca) sis sitieet diuerterit, vel adulterium commiserit. Quo vero iure dicere licet, ob delictum matris liberos peculium aduenticium extraordinarium consequi 3 Leges certe a SchutZio allegatae silent, neque in aliis quidquam hae de re continetur. Praeterea adulterium successione quem
indignum reddit, b) non vero patria potestate. Quo fit, ut pater, commisso licet adulterio, usum fructum retineat. c v II. Sexto donata a principe ad peculium aduenticium extraordinarium pertinent.' d) Dissentiunt hac de re iureconsulti. Alii eiusmodi do- nationem ad Peculium quasi castrense. alii ad adventicium irregulare referunt. ce) At vero Ver. ha, ad similitudinem castrensis peculii omnem facu ratem in eas filii, vel Aliae familias habeant, Potestatem tantum filiis eandem fere, quae in castrensibuSν
24쪽
sibus, indultam esse significant, D ideoque testandi ius in his bonis filiisfamilias non esse, admodum est credibile. g -Hanc vero, sit tollas, nihil interest, ad quasi castrenue referas, neone. Quae cum ita sint, parum mihi probatur a 'Bergero suppeditata distinctio. h Is ea, quae filiolamilias in fago versanti a principe donantur, ad castrense, quae in toga rempublicam administranti, ad quasi castrense, quae nullo munere fungenti, ad aduenticium irregulare reuotivit. Neque etiam Brunnem anno ci) adsentiendum puto, qui ea seiungi vult, quae patris causa liberis sunt donata. Quod quidem iuri Romano consentaneum, patriis Vero moribus parum congruum, qui eam per filios adquirendi potestatem auersantur. kb Ceterum illud notandum, quae in l. 7. de Principe et augusta perhibentur, ad omnes imperii Germanici princi.
Septimo peculium tale nanciscitur filiusfami Iias, si pater in aduenticio ordinario iuri a legibus sibi concesso renunciat, atque Usumfructum
25쪽
I8 CAP. II. DE MOD. Q V I B. CONSTIT.
illi permittit. m) tuque tam eXPreSse, qua ratacite, concesib nimirum filio usufructu, fieri potest; ita ut coheredes post mortem eius, in cuius potestate ille fuit, selictus perceptos petere nequeant. cn Licet enim cuiuis iuri in fauorem suum introducto renunciare, co) adeoque, cum ratione usiSfructus peculium aduenticium regulare ab irregulari differat, sola remissito novam peculio qualitatem conciliare potest. Sunt quidem, qui eiusmodi remissionem validam esse negant, Propterea, quod pater filio donare non possit. p) Sed, ut Tiraquellus monet, refutatio potius est, quam donatio. Apud nos, quin valeat, dubium non est, qui donationes parentum ProbamuS. Atque eandem ob causam, quod fructus tali modo a filiolamilias adquisiti in bonis patris nunquam fuerunt, fratres donationem istam inoniciosam dicere nequeunt. q)Quin etiam creditores patris obaerati, qui usum- fructum remist, fructus vindicare non Possunt. cr) Ceterum de remissione tacita V sinfructus diuersae sunt iureconsultorum senten-
. tiae tm Lauterb. de pec. adu. irreg. I9. disp. academ. Vol. III.
P. 3 4. Compend. Lauterbachian. tit. de pecul. in l. 6. β. a. C. de bon. quae lib. CarpΣ. p. II. c. I . d. I r. Stryk. de success. ab int. d. XI. c. q. 3. Idem ad Lauterb.
ra Lyncker consil. r. XXVIIII. n. δ
26쪽
tiae. Alii fructus praeteritos et perceptos tantum eae peculio aduenticio irregulari adiici, futuros dero quocunque tempore reuocari et vino dicari posse, existimant. Verum, monente Lau-
terbachio, s) duo constituendi erunt casus. Aut 'enim de voluntate patris v sumfructum filio concedendi constat, et tunc Poenitere non licet, quia iure, quo quis se abdicauit, uti fas non est taut de voluntate ista non constat, tunc fructus, quamuis voluntate patris Percepti, peculio isti non adiiciuntur. Idem quoque Lauterbachius
exceptiones a Trentacin qui O l. I. res i. s. con- gestas, quod iuris rationi non congruunt, reiicit. Quia vero administrationi, quam leges tribuunt, hoc modo pater renuncias se non videtur, re- inisso licet usu fructu, eam nihilo minuS Penez. Datreri esse Puto.
v IIII. Aliam peculii huius speciem finxerunt P. Muti erus co et Tabor, vin qui usumfructum filio fa-- milias in re aliena legatum, integrum ei adquir l ideo statuunt, quod seruitutem seruitutis essei vulgo negatur. x nTametsi vero haec iuri nostro nun plane aduersantur, quod ususfructus Patri in iis tantum bonis conceditur, quae filius I adquisiuit non ex eius sub antia, in cuiuι potestato B et odi
27쪽
2o CAP. II. DE MOD. QVIB. CONSTIT.
est, sed ab aliis quibuscunque causis. ex liberali- fortunae. vel laboribus suis ad eum perue
diiunt yb huic tamen legi praeferenda videtur alia, cZ) qua Iustinianus sancit, ut ususfructus filiolamilias legatus apud patrem remaneat, 'Iicet ille mortem vel naturalem, vel ciuilem subierit. ab Lex enim haec e quinquaginta de cisionum numero est, et illam, Cuius Verba modo adduxi, aetate superat. bb Lauterhachius diversas iureconsultorum hac de re opiniones conciliaturus c) Iustinianum, dicit, in hac lege vlt.
C. de Uufructu legem 6. C. de bonis, quae lib. et totum ius antiquum esse interpretatum. Quo Vero iure id dicere liceat, non reperio. Mihi quidem legem istam paullo attentius intuenti visum est, Iustinianum quaestionem solum inter iureis
consultos agitatam, Vtrum usu sfructus filio familias vel seruo legatus eiuS morte eXspiret, hec ne, decidere, non Vero ius antiquum Per L. S. C. de bonis, quae lib. abrogatum restituere. Obstare quidem videntur Verba, Et ideo sancimus in huiusmodi ea us, neque si semus vel filiuifamiliar in praefatos eastus inciderit, interrumpi patri, vel do mino usu ructum, qui per eor adquisitus est, sed manere intactum sed eXpressam iuris mutationem iis contineri, nemo affirmabit. Haec potius
28쪽
tius vis verborum istorum esse videtur: sancimus, ut ususfructus mortuo filiolamilias, cui legatus, non ad dominum reuertatur, sed ad patrem tranSeat. Cum itaque ne unico quidem verbo declaret Iustinianus, se velle, ut contra normam L. f. C. de bouis, quae lib. qua statuit,
quae res peculio aduenticio subiiciantur usus- fructus filio familias relictus patri adquiratur, a
que ita regula ista, dispositio specialis posterior
tollit generalem priorem, applicari nequeat et haud absonum esset cum Muliero contendere, vivente filiolamilias patrem usifructu plane eracludi, quia seruitus seruitutis esse non Potest. Quod si vero resiponderis, iuris rationi non esse Contrarium, ut dicatur, patrem usustuctu filio Iegato, aeque ac rebus aliis ab eo adquisitis uti, frui, cum regulae, quae de seruitutibus propositae sunt, nonnunquam excePtionem admittant,
me dissentientem non habebis. Nam iure quidem antiquo usiusfructus integer ad patrem petati nebat: sed id verbis generalibus l. 6. C. de bonis, quae lib. sublatum esse, tanto magis verisimile
est, quod nulla lege Patris ius in usustuctu salvum esse iubeatur. Accedit etiam illud, quod regula ista, sorvicus feruitutis esse non potest, deseruitutibus praedialibus tradita est, eamque ob causam, licet personalibus eam applicari velis, , de eo dubitari posset, an ad persenales a legibus Constitutas, cuiusmodi est ususfristus patris in ibonia liberorum, pertineat. Quae cum ita sint, - ' is a Patrem.
29쪽
Patrem, non integrum usumfructum, sed eius fructus tantum consequi, puto, idque auctorit, te legis f. C. de bonis, quae lib. commotuS.
Peculium quoque aduenticium extraordinarium filiola milias adquiri statuit Tiraquellus, d si pater tutor filii praedium a se venditum retra hit. Rationes hae subiiciuntur. Qui et sibi et aliis adquirere potest, si quid adquirit, quod aliis adquirere non potest, sibi totum adquirit, e. g. Iiber homo b. f. seruiens, cui Omne debetur, quod e re nostra non adquirit. Deinde, si quis propter factum suum sibi non potest adquirere, Ut pater, qui vendidit, nec per alium potestati suae subiectum potest, quod argumentum a legato seruo relicto ductum est. Verum enimvero ne sicio, an in hanc sententiam concedam, Propterea, quod argumenta a seruis petita huic quaestioni decidendae minus apta Videntur. Nam pater tutor vel curator filii non suo, sed filii nomine retrahit, e) neque id agit, Vt Venditum a se praedium recuperet, sed ut id filio tanquam Pro Ximo cognato restituatur. Ne qu. obstare potest, quod alias pater rebus filii utitur, fruitur, quia, ut ipse Tira quellus fatetur, rei quod principale est non irritum redditur ob ac. cessorium, siue sequelam vitiosam; qui etiam exinde
30쪽
PECVL. ADVENTI C. EXTRAORD. 23
exinde concludit, patrem filio pecuniam donantem, ut ea landus ab eo venditus redimatur,vsufructu non excludi. Hoc commodum esti secundarium, sussicitque, dominium filio adquiri. Quanquam itaque pater sua quidem pecunia, nomine tamen filii rem venditam redimit: attamen ea peculio aduenticio ordinario filii subiicitur, quia administrator, cuius munere Paters fungitur, non sibi, sed ei, cuius nomine contrahit , adquirit. gb At si ipse filius, vel eius tu. tor rem a patre venditam retrahit, cuius tunc erunt fructus 3 Respondeo patris. h Huic enim leges in omnibus rebus, quas legislatoris
arbitrium non eXemit, usi linfructum constituunt. Refragari quidem videntur l. vlt. pr. C. de bonis, quae lib. verba, ubi aduersus eius volunt rem filius haereditatem, vel legatum vel fidei com missum, vel aliud quidquam ex quocunque titulo, sue donationis, siue contractus sibi adquirere maluit. Sed haec eo tantum reserenda esse arbitror . si
filius inuito patre contraxit. Neque praedium a filiolamilias reuocatum e re patris adquisitum esse, dici potest, quia id post alienationem in pa- tris bonis esse desiit, neque filiussamilias id pa- tris causa, sed suo iure est consecutus. ci) Quin B 4 etiam
g Stryh. de success ab int. d. VI. c. a. s. 24. . l ch Reinhingk. de retractu consang. q. II. n. 4 4. Lynhet , i resp. XI. n. 24. Braun de usust. parent. in bon. lib. c. IIII., g. 6. qui ibi aduersariorum argumenta refellit.