장음표시 사용
921쪽
esse virtuti cum perturbationibus, notum est exti. a. ubi ἡomiamus,virtutes morum positas esse in perturbationib. moderandis & regedis. Hinc perspiculi est igitur, quia ad peκurbationes
pertineant virtutes moru, has no esse mentis seu primae huius. particulae, sed totius potius naturae ex animo & corpore concretae. Nam,vitare,perturbationes ad H pertinenti quae cum ipsa est pars animi,tum plurimum trahit a corpore. Metito igitur ha: morum Virtutes stini humanae, utpote cum homi- his partibus copulatae & coniunctae,&proinde vita quoque his velutibus consontanea, atque ipsa beatitudo ex his virtutibus manans, erunt humanae. Menti S autem beatitudo diuina, quia mens nihil habeat commune cum corpore, sed natura sit pane simplex& pura, & ab omni corporis admixtione libera atque seiuncta. Sed exquisitior de mentis puritate, & a corpore seiunctione tractatio non est huius loci,de qua Eb.3. GAnima.dihoe est,quod ait, 1 G του νου κεχωρή - η,&c. ἐη. J Adiutagit hic Arist. de Prudentita, quae .etsi est virtus Wionys,tamen ad virtutes morum pertinet,& his illa 3c contra illi hae sunt implicatς,altera alterius poscit opem, & c5iurat amice,tradunt operas mutuas virtus morum & pr dentia. Neq; enim Virtus morum absq; prudentia, neque haec absq; illa esse potest. Virtutis morum vetitas 3c rectitudo est inpludentia, prudentiae in Virtute, quod hic attingitur,&late est explicatum supr. bb. 1 cap. enuit. O vis. Etsi igitur prudentia virtus est proprie no moru sed rationis, quia tamen maximam eum vittute morum cognatione habet & necessitudine,ut iam dictum, ea re Arist. hoc loco&de prudentia adiunxit,&expli- .candum putauit. Ex qua quidem necessitudine docet, & pru- dentiam esse virtutem humanam, quantumuis in ratione posi- itam. Quid ii, quia virtuti morum maxime cognata & im ia, plicata, atque in rebus quoque humanis versetur. Nam re rum&actionum humanaru Virtus morum scopum&finem, prudentia ea quae ad finem,curat,sivpr. lib. α es en.-vit. Altera comparationis 'ars, de qua exsi
ἡ 3 πιλύα αδιι ρων--J Consectra & absoluta comparatione, aedit ad principem seu primam disputationem, Ot ad rationes, l
quibus doceat persectam beatitudine in cotemplatione collo-ilicandam .Et hoc est i ait, η -τείδεν ων φανείη,&c. i. quod sipr. ninstituimus, persectabcautudine in actione theoretica cerni,
922쪽
hine quoq; perspicuum fiat. Affertur igitur hie ' ratio,quia
actio theoretica Dei actioni sit gemina & maxime cognata Ergo ad beatitudinem aptissima L accommodatissima. Ante-cectens partitione confirmatur & cxplicatur. Est autem locus hic de opere & munere, seu de actione Dei praeclarissimus, de quo & apud Cic. in Hortensio, cuius verba adducit B. Augustinus bbr. . I liber Ciceronis 'ortensius Philosephicus periit. J Si nobis eum ex Mevi cte. Sc lib. 1 de Narinas Deoiram: qualem autem Deum ιntetigerapo ud, se dil apud Sextum Empiricum tib aduersus doctrinm,cap.ansint quida Gallus vertit aduersus Mathematicos,perperam, vertit hunc libru Latine ille G allus barbarus,est monachus quidam, multa Vertit S peruertit, omnes pessime & deprauissime, Clementem Alexandrinum, Augustinum. Scit Graece, Vt Magistelli in scholis, mysteria Graeca non tenet do stissimi Theologi deberent vertere. J de quibus locis paulo infra: Omnis Gεργμα seu opine, mun- non possumus alitera Latine dicere,dicitur tamen & ossicium.J templatio, vel actio,vel lectio. Atqui Deorum munus'ops negeH amo necessectio. 'rugo eri eontemplatio. Nam aliquod est emnim opus&munus, docet Arist οὐ o --ς, ex communi hominum sensu & opinione, qui uno sensu omnes existiment ac dicant Deos vivere, & quidem vitam immortalem. Si vivunt,inquit Arist. Ergo vel habent aliquid muneris,uel perpetuo dormiunt & qui eicunt,instar Endymionis, de quo Eras in prouerb. At hoc absurdum, ut Deus somno perpetuo torpescat, non esset hoc vivere, sed mori poti us. Nam somnus est mortis frater. Habent igitur aliquid muneris. Hoc igitur posito, nunc Videamus, quod Deoru sit opusae munus, & redeamus ad formulam modo allatam, cuius propositio satis est nota. Dissicultas omnis est in assumptione, eam Aristoteles confirmat hunc in modum. Et primum quidemDeoru opus danunus non esse actionem,inductione quadam ostendit. Notu est, actiones proprie esse Virtutu .Iam vero neq; iustitiae opera, neq; aliarii Vinutu Vlla apud Deos reperiu-tur. Iustitiae quide quia nullae sunt apud Deos res contrahedae. Inon litigatur ibi,non fiunt testametal temperatiae,quia nullae Ieseenandς voluptates:sortitudinis,sia nulla pericula aut bella: prudentiae,quia nulla ibi deliberatio', ut quae de rebus tantu si Fff ὸ 'Mnbi-
923쪽
gax IN CAP. VIII LIB X ET HIC .
ambiguis aut obscuris,quae nullae sunt apud Deum: libetolitauris,quia nemo ibi sit, in quem beneficia conserantur, nullae pecuniae quae dentur. Breuiter, opera haec& munera sunt viliora di humiliora, quam quae in druitiam maiestatrem coueniant, Rhoc est,quod ait, 3 παι m. Eadem inductione ide confirmauit & Cic. & Sextus Empiricus iis locis, sed alio consilio , nimirum ut hac ratione docerent,nullos este Deos, qui a nullae
apud eos sint virtutes. Quem Cic. locu 5.f. denat. Dεor HUnc Thoc Arist. vi putat Mulet. l. r. var. Dct. c. 2 a. eumq; probat la: cLambinus, sed ex Stoicorum aliorumq; sui temporis Philo -yborum disputationib. quas pene ad verbum exponit Empiricus in eadem re,qua Cicero,expressum esse dico. Alteria vero illum in Hortensio hinc sumptum vel adumbratum . cistimo. Nam ut hic Arist. Deoru , ita eo loco Cic. hominu beatoriam quia opus&munus non stactio, docet esse contemplationeui Sic enim ait: Una igitur essemus beati cognitione natura Denis ria, quaseia est etiam Deorum ista laudanda Deorum igitur munus'& opus non est adtio, quia nulla apud eos moru est vim tus,utpote humilior 3cabiectior, quamq in Deum conueniat: Nam si praestantrum viroru virtutes sunt quaeda, non illae mis-xum,sed pstantiores quaeda,quas heroicas sup . vocat Arist. lnu.
kλ7. multo certe iustius est,& Diis praestantiores quasda virtu-πο tribuerς, quam sint hae morum, quas humanas dicere solemus. Si Deoru opus & munus no est actio propter humilitate, Ergo multo minus erit affectio, quae actione multis partib. est abiectior & ignobilior, prorsus operaria & opificum propria, reliquu est,ut si contemplatio Ad triuic moduArist.&Philosephi. Nos Christiani aliter didicimus, qui omnium,
etiam moralium virtutum actiones Deo tribuendas censeamus, ut quae non tam ex nostris viribus, quam ex Dei munere
sint aptς,atq; ita non tam ignobiles &abiectae sint existimandae, ut pulsi esse hominum, recte tamen & conuenienter suae distiplἰnae Aristot. qui res humanas non diuina vi &potestate,sed humana praesentia adminaurati existimariti Q σημεῖον μη. J Octaua ratio,ga beluae beatitudinis phot. sis snt expcites,qui ratio ut intelligatur,sciendu,verbu beati- rudinis tam esse splendidu Qvgustsi,ut in nulla proprie naturaco ueniat aliam, quam in diuinam. Vulgo namq; Deum selum S animas coelestes hoc nomine dignari consileuimus, eaq; Iesa te Aristot. supr. bb. r. cap ta . docuit, beatitudinis epitheton
924쪽
non esse laudabile, sed nμιον, seu honorarum. Nemo enim,
inquit Arist. in Eudem. libr. r. cap. . vel equum, Vel auem, Vel
Piscem, vel eius generis omnia, quae nihil in se diuini habeant, beata dicere selet. Proprie igitur beatitudinis appellatio diuinis naturis tribui solet. adeo ut ne homini quidem proprie tribuatur, aut de eo dicatur aed similitudine tantum quadam,ni mirum quatenus cum Deo cognationem &similitudine quandam habeat. Ea autem similitudo homini est in mente. Nam reliquarum ratione partium, ad beluas accedit, aut certe suam propriam naturam costituit,&a beluina&a diuina disiuncta. are contemplationis ratione beatitudine participat,q contemplatio proinde quo maior fuerit, vel minor,eo & maior vel minor erit cum Deo similitudo & beatitudinis communicatio, Qua etiam te fit, ut cum Dei perpetua sit & interrupta co templ alio, ut & beatitudo eius sit perpetua & sincera, & ollini ex parte perfecta ac beata: hominis autem contemplatio qui saepe interrumpitur, beatitudo quoq; non sit perpetua, neq; sin- . cera, sed multis sepe seriis& molestiis permixta& inquinata. Ex his perspicuum est,beatitudinem tam late patere,quam contemplationem, huius illam esse comitem,quod magis perspicue cernitur in beluis, quae quia prorsus ex penes sunt conte in plationis, ea re neque beatitudinis appellatio iis vulgo trist bui solet, ea re, inquam, & beatitudinis plane sunt expertes.
Beluae & affectionis & actionum quarundam participes esse, videntur. Nam reuerias saltatrices simias. Iustam commemorat Arist. equam Testalicam in Politicis, quae noluerit rem ha- bere cum patre. Breuiter, Virtutum moralium simulachrao milia & cadunt in beluas,teste Plutarcho in lib. deprudentia be luarum, Vgrae contemplationis prorsus fiant expertes, ut mirum non sit, cur beatitudinis appellatio iis vulgo non tribuatur. Perspicuum est igitur, beatitudinem veram esse contemplationem quandam. hi κατα-Αit contemplationisi expetendam, &inesse in homine,no ex eventu, sed propter se,id est,n5 propter utilitatem aut vol uptatem aliquam consequentem, sed quia ipsa per se sit laudabilis, aut potius πιμια & honore digna. De bonis externis explicatum sup. cap. 7. 3bi
.-νων. Nona & vltima ratio, qua significat aperte Arist.
his verbis, Mad est , ex his, quae iam
925쪽
s14 IN CAP. VIII. LIB. X. EΤHIC.
attulimus,ratio peti potest,em beatitudo sit in contemplatio- ne,cur sapiens maxime sit beatus. Ratio igitur haec est,quia ta- , piens Deo sit charissimus,-Formula: Ergo es beatissimus. Ratio connexi est perspicua. Antecedens confirmat A ristoteles ihac ratione,quia sapiens unus omnium mortalium optime sit affectus,propter mentem eiusq; cultu, id est sapientiam,quib. '. nihil melius, neq; diuinius,Deum semper excipio, reperiri potest. od si ita est, id est, si faeiens optime est affectus. Et FDeo est maxime cognatus & suntlimus. Si hoc.Ergo charissianusinam similis amatsimileni :anaorism amicitia parens est smilitudo. Itaque si ulla,inquit Aristoteles,Deorum est pIouidentia μ amor aduersus homines, ut videtur, inquit, fortasse metuens sibi a sepplicio Protagorae & Socratis: si, agitur De
rum ullus est amor aduersias homines: consentaneum est, ut sit aduersius sapientes,utpote propter mentem optim amque ais
ctionem & naturam maxime sibi cognatos &similes. Q res veru est antecedens, id est si sapiens est θεοφιλεςίος. Ergo &heatissimus,& proinde in conte plando consistit beatitudo &c. . Hic finis est Ethicoriun ; caput, quod sequitur Vltim um,/ pertinet ad Politica. . L
Tr του-ν. JDiΣimus initio .hac tertia huius libri parte contineri praemunitionem ad libros Politicorum. Nam reuera quae ad mores pertinent, Omnia sent explicata,de beata vita, de virtutibus, de amicitia & voluptate, quae quatuor sunt summa Ethicorum capita. Huius autem capitis duae suntiummae partes,quarum priore de legibus, altera de legum scriptoribus explicetur: εαν Nam de te Dus quidem eas docet ad bonos mores perficiendos,niminam adrectam institutionem scu educationem prorsusxsse necesilas, tam priuatam qua publicam. ae praeclara est disputatio de duobus institutionum generibus publicae &priuatae. e. 3cc. Dcieguin scriptoribus seu de legum
scit bendarum facultate, seu de Nomotnetica docet breuiter, quam sit necessima.Dcuide copiosius,undin quemadmodum
926쪽
τουτων. J Ad eundem modum & Aristoteles alijs in locis Asputationibus coronidem imponere solet, Vt an
extremu EDNhu, in Analyticis, ιn Meteorologicis lib. 1. cap. r.
influe. J Diximus initio Ethicorum, & ostendimus Ethicorum & Politicorum unum esse opus in duos tomos seu partes tri butum: Unam scientiam duobus his tomis explicari, qua Graeci politicam, Cicero vocat ciuilem in Oratore, ibi diximus. Huius scientiae, Ut reliquarum omnium duo elie summa .
eapita spectanda, finem I sic vocamus, etsi non proprie,Graeci dicunt et 'antius πιλοή: J & ea quae ad finem .ut est in Potituo. De fine explicatum tib, a. cfivit. De beatitudine eiusque comite voluptate, etiam tib 7. De hs quae ad finem,id est,de vir- tutibus δc quasi virtute, amicitia in resi quis libris. His igitur persectis, Vider poterit&1 cienta politica ad exitum este perducta , ut cuius duo summa capita & partes ta sunt explicatae. Verum Aristoteles docet alia praeterea requiri ad politicae persectionem, hoc est,ad bene beateq; vivendum. Docet, inqua, priores disputat. Ones, neque ad scopum, neque ad ea quae ad scopum esse satis, hoc est, ad honestam & beatam vitam Idq; hac ratione, quia huius scientiae scopus non sit cognitio aut contemplatio, Vtcst theoreticarum, sed Vsus&actio. Q ga de re diximus latius supra tib χ. cap. a. quasi diceret, ad cognitiΟ- .nem vitae, & honestae & beatae priora sunt satis: ad usum & actionem non item. QSod si ita est, ut mox explicabit: Ergo
alia praeterea sunt necellaria. Formula. Politica finis non tam es cognatio quam usu . 'At prior dissutatio cognitioni potu deserueti,qua actions.
Ergo ἡon es satis. ειε γουν ἐσαν. J Explicanda prioris formulae assumtione, tractat insignem locum de usu disputationum politicarum αEthicarum: Q in rem attigit Aristoteles supra bb. t. eap.3 in
. Et copiosissime Seneca in Epistobs ps ct po. i lexplicabo
uno verbo,quod non puto a quopiam explicatum aut intellectum, mebiudcio: J, Stoici disputatione, morales partim faciebat παραινιβικας,praeceptiuRS Vocat Seneca, partim δογμα- Τοιας, decretales dicerent barbari, D6gmaticae explicapturin his libris Ethicis,a Ciceionernisb.ae An. de natura deorum, de matrone,degbpria o c. Paraeneticae in b. ossis. Sc hoc est quod
927쪽
a16 IN CAI . IX. LIB. X. ET HIC .
lo uitul ex sententia Stoicoxum, Seneca Vtrunq; disputationis genus ad bonos mores & virtutes, utile & necesibium1tendit,duabus illis epistolis, priore de paraenetica, posteriore
seu altera de dogmatica. Sed naec sunt Stoicoru. Stoici n. suis diuisionib.&partitionib. corrupunt & perdiderutPltilosophia,' quia non fuerunt Dialectici. Loo. post Ciceronem annis disci-plin Aristot.coepit reuocari in usu in . roo. post annos vicissim Si iacuit,abhinc oo. aut siro . vicissim in usum reuocata. Arist.ge'neratim, ut& Plato de morib. explicandu putarui adiumnis ra tioni, quae in paraeneticis illis StoicorJ disputationib vel sui e . nullae vel perpaucae. Sic in ossiciorum libellis Cic. taluum nuda. Τιpraecepta dantur,nulla ratione, cur hoc vel illud faciendum, addita Aristoteles aliter disputat adiunctis rationibus. Hoc igitur soco de usu earum disputationum breuiter disterit. Ait igitur . . has disputationes, si solae sint idoneae ad emciendos viros bo-ς. nΟS,maximam mercedem mereri posse, usus versiculo Tli eo ignissis, qui etiamnuin extat in Gnomv. o eodem in cadent ,
re usus est &Plato nMEnbne, ubi hic idem locus de usu prae-LceptoIum Politicorum explieatur, an virtus sit doctrina parabilis,id quia nequeunt haec praecepta, vet & sit pra est
explicatum initio O .adversm Socratem: adhibita distinctione melius mox explicat. Nam generosa indole praesitis,&bene natis adolescentibus, has disputationes esse uti Ies,, quibus excitentur, dc tanquam amati & instincti virtutum a more afficiantur. Sic enim vertendum Significatis ille qui latine dicitur instinctus, afflatus diuinitias,instinctuin,
τους Ar πολοῦς. J Explicauimus supra lib., ex Aristotele,quid
fit-: neque enim latine valet honestatem & pro
bitatem quod est absurdum & barbarum i sed virtutem per
sine bonus, & omni virtute praeditus. Adhuc explicauit uium doctrinae in probis & bona indole praeditis. Nunc de improbisti male ed Heatis, in quib. nullum esse usum doctrinae ostendit, tum quia bi non pudore aut ratione, sed metu & poena conti- neantur, Vipete turpium voluptatum studios earumq; rerum, ex quibus illae oriantur,quique veras voluptates nunctuam g starint, & honesti notionem aut speciem, ne per somnium quidem viderintuetum qi a inueteratos mores eluere & corri-
928쪽
gere disputando aut rationibus fere sit non secus atque inueteratos morbos, inquit Hyperides apud Stob eum. aod idem & supra attigit tib. a. cap. I. an . Vialmonet ea de causa a teneris assuescendum esse meliori b. Quod autem ari, multos esse . qur non pudori, sed poenae de metui pareant,id ex Platone sumtum est in Protagora, ubi eleganter ait ab Ioue in terras demissum Mercurium, ad homines attulisse pudorem & poenam dcc. quibus genus humanu contineatur ac Iregatur. a dere& insignis est locus Horatii bb.ι. epistolaril, epistolar . . Oderunt peccare boni virtutis amore. . Oderunt peccare mali formidine poenae.
Et Saleucus nomotheta apud Stobaeum haec quoq; duo Reip.
vincula commemorat :seruos, inquit, re tefacere metu, Meros
oportet pudore honesti causa. Gem Terontius imitatus vi detur. Hoc magispatrium es assuefacere liberos, ut potissi pudora
quam alieno metu rectefaceresudeant.
ἁγιαrido, J De hoc Verbo alias dictum ob. r. cap. 3.' Hoc loco eadem quae modo, sed distinctius dc ad rem propius explicantur. Haec nanq; omnia eo pertinent, ut doceat Arist. ad bene beateq; vivendu non sitis esse priorem de virtutib. dic putatione, sed necessarias etia elle leges. Ait igitur . . &c. quas diceret ex disputationi b. seu doctrina tantissiperari & expectari non debet,ut ea sola sit idonea ad essiciendos viros bonos, quin potius pclare nobiscu agetur, si id assequamur etia omni b. quibus virtus parari poste dicitur consurretiis. adiumentis. Tria igitur stant adnimenta & viae, qui b. Virtus ea ra natura, consuetudo & ratio seu doctrina. dide iterat insta bb.7. Potit. Natura est ea quae dicitur ἐυς υία,de qua supra libi .ea. a. naturae bonitaS. Verum haec quia non est in nostra potestate, sed Dei munere &concessu accidit, est omittenda in disputatione politica,quae est de rebus humanis & in homi nis potestate coinrtutis. Nam ut praecIare Plato lib. I s. de E.ex quo totum sere istud caput est iii intum, de usu&necessitate legum. Sι natum,inquit,t virgula diuina,miri boni esuci possemu , nullis ορ- es t Mibu . I cliquae sunt duae viae, ratio& usus, de quibus &illud Horatii diei potest, alterum alterius ope uti. De doctrina quidem seu ratione, ei opus csse consue
tudine&institutione,ipsam per se in piae risi nihil plane posse,
929쪽
llas IN C AP. IX. LIB. X. ET HIC.
& modo di istum est& nunc iteratur,hac ratione,quia, qui malis imbuti sint moribus,& falsis opinionibus infecti, Veras ra-'rtiones aut non intelligunt, aut certe monentem & docentem
audire non sustinetit. Itaq; ut doctrinae sit usus, ingenia &ani- mos bona institutione informari, & praeparari ptius oportet ltanquam terra inquit eleganter Aristoteles ad concipienda somma quae non praeculta alioqui pro fructibus lolium& auenas 'sit editura. QIod idem monet Cic- feeiando hac eade smilitudine utitur, ex Euripide sumta, padllo tame diuersa in re. Nam quod Atilioteles de institutione&coiisuet dine, id Cicero de doctrina ait. Atq; ita teneris prae- culti animi, & bonis studi jsiam praeparati,facile&intelligent .& capient postea veras rationes & praecepta. Quod idem molauit& sianra lib./.e . . de auditore politicae degendum igitur hic ακροαlsi, non οἱ κραlRut & mox /J Et hoc ex Platone ex lib. et dest qui honae 't. educationis &institutionis caput esse ait laetari & dolore, qui- , bus rebus oporteat, quibus non . seu voluptatem & dolorem,
qua de reta supra dictum ct 3. ινἐκ λαγωγης. J Hoc demum loco priorem disi utati ,-nem ad rem accommodat. Nam exposito dc certo ad virtutest racquirendas, seu bene beateq; vivendum necessariam esse boa , nam institutionein,ex eo coni equi docet, leges elle necessarias ad virtutem acquirendam: Foranula. Ss insitutio es necessaria.Ergo lues connexi νεου' γ
λαγωγῆς &c. quia fieri nequeat ,ut absq; bonis legibus bona
st institutio: iam enim docuimus ad bonos efficiendos opus es letonsuetudine &assuefactione. At hae absque certa descriptione &ordine,&absque necellitateqyadam & vi &imperi
neque recta aut vera esse potest, neque efficax. Rectam namque institutionem facit recta ratio & bona descriptio seu ordo; efficacem, vis & imperium: quae duo in lege reperiuntur, iquae nihil est aliud, quam mens seu recta ratiot: ut & hic Ari
stoteles,& praeclare Cicero tib t. dest. J & descriptio si uordo sic non cepe & ab Aristotele & a Platone lex dici selet J
eaq; vim & necessitatem in sic habens & afferens, seu vi, imperio de necessitate iuncta. Iare cum ad rectam institutionem,& ordo & vis requirantur, quae duo in legibus esse diximus,me . rito ad rectam institutionem leges erunt necessariae,& proinde ad viros bonos efficiendos utiles. Et certe haec duo in adole-
930쪽
Gentibus continendis esse necessaria,Ordinem & smperium, Ut quorum magna alioqui sit licentia, neq; facile monitis conti Meti possint, iisque durum sit seuere & temperanter vivere est perspicuam Itaq; legibus &institutis bonis ab ineunte aetate eos imbui&institui melius erit. Nam assuetudo etiam, quae dura alioqui viderentur faciet molliora,Vt eleganter ait, G- ε-
--δε ῖαι. J Adiungit Aristoteles no tantu pueros aut
'adolescentes, sed viros quoque omnem denique aetatem suis quamq; legibus &institutis regendam & informandam, institutionem per omnem aetatem & vitam pertinere debere Nam etsi prima puerorum institutio ad reliquam aetatem magnum adiumentum adfert, tamen quia & multae postea corruptelae aut deprauationes accidere possunt,& plerique necessitate potius & imperio, quam rationibus aut monitis regantur ac pa- Teant. praestat profecto ut cuiq; aetati sua sui studia& instituta,
suae leges. QIod idem praeclare seruasse veteres Athenienses monet Isocrates in Areopagitico. Aod idei seruat & Plato in Rep. Iua:e, in legibu/.3c Aristoteles in Politicis lib. .es 8 instituerat. perduxit usque ad adolescentia:reliqua perierum.
λοπιροιοδωτως. ' Confirmat propositum autoritate quorundam,Platonem intelligens in Potagora= tib Ia. deesse, ait, qui legum scriptores ita se gerere velint, ita leges dare. &scribere, ut nos quoque monuimus habita ratione persenarum. Nam bonos quidem bonaqueindole praeditos & bene iam educatos, rationibus ad virtuteah & honestatem cohortandos esse. Apud hos hortationibus & monitis agendum, ut quibo- :na educatione ia pr parati,facile sint obteperaturi.Malos ver &improbos, siquidem sanari p*sint& ad frugem reuocari,izgibus seu imperijs dc minis eo perducendos, lin minuS,mort afficiendos, & prorsus exterminandos , tanquam pestes Mmorbos , inquit Plato in Protagora. Nam mortem horum solam esse medicinam inquit Plato lib. ra. da E. Nam & medicos hoc seruare, ut partes corruptas amputent aut praecidant. vel exinant,eleganter monet aliquoties Cic. eadem in re lib. tiostis.=8. Philip &imp. Augustus in oratione de maritandis redinibus seu de vitando caelibatu apud Dionem bb. u. Plato
nis igitur haec legum fartitio, & dissimilibus peranis aςcommodatio priorem Aristotelis disputationem confirmat. Etsi haud scio an Aristoteli probetur, quod Plato voluit,cum bene