장음표시 사용
911쪽
tio IN CAP. VII. LIB. X. ET HIC . i
nibus. Qui conreptarui ,ex se ipse sere tu a pendet. κακIώια tepora & causas & pe sonas,& loca obseruare debet. Formula: Actro,qua maxime diuturna, ea erit Asantissima, quiari diuina itima. ' , ' . ., At conι emplatio ι turmor ea quam praxis,sup. cap . Ereo co/rtemplatio a tione erit ρν astantior. Tertia ratio, quia contemplatio ex omnibus vimitu actioni b. est luctuuii illina actio. Nam cu suarum quaeq; vimitu actiones sua coniuncta habeant voluptate, quod supra docuimus, sisienuae certe virtutis praestantistianae S. lib. o. actio praestantissima contemplatio habet voluptatem coniunctam, & sinceri tate atq; stabilitate caeteris praestan tem. Sinceritate quidem ratione : stabilitate vero, ratione reru, in quibus versatiar sapientia, quas res supI. lib. o. docuimus esse stabilissimas, neq; variari & mutari instar reru politicarum. I Res, in quibus sapientia & naeiu Veis itur, sunt diuinae fere ' diuturnae: & proinde earum voluptas & actio est stabilior. merito itaque dicimus, voluptatem manantem e x hac virtute,ia- picntia, reliquarum virtutum actionibus antecellere: hoc volumus ostendere, conternplationem esse adtionem lucundisiimam. t Voluptas igitur ex contemplatione manans, multis partibus anteces lit ei, quae ex actione reliquarum virtutum. Denac re & insta hoc cap. in fine ratio adfertur alia, cur contemplatio actio sit iucundissima. - .. -i λε γύλ'/o.προτεραν. JHaec ratio alia affert ar, quia hominis ea maxime sit propria. Maxime autem esse propriam, ex eo perspicitur, quod ea pars, in qua est contemplatio, id est, mens, maxime sit homo, qua de re & ibi & supra latius. Iam constat ex cap. . suas & proprias voluptates alienis este maiores. Itaq; contemplatio actio est una omnium iucundissima. Ergo beatitudini maxime propria, cuius hanc docuimus supr. lib. I. esse notam, eam esse actionem iucundissimam. Hoc ves ut addita tracti loco seu eluet is umις adiicitur, nimirum cum omnem contemplationem iam constet esse actionem voluptate iunctam, maiorem tamen eius este voluptatem, qui scientiam iam sit consecutus, quam eius, qui etiam non quaerat. Docti igitur contemplatio erit iucun-aior, qua studiosi,utriusq; tamen iucunda,& voluptate iuncta.
mi tur: -ταρκεια Latine dici potest istu, seu barbare
912쪽
Galli elegant i dicunt, etiam Iladi contentamen- tum. J quae est bpno mira eis opia, ut nihil ptaetrica ad bene vi- 'i qndum desideretur. Docuimus autem ita pr. li. r. seq. M hanc esse beatitudinis notam, beatum debere elle αὐταρκῆ, teipso contentum, cui lit satis. Sat igitur haec iam utar
3 Ergo hoe ille magis est beatis .rgo in λωώια is contemplatione n 'gis versatur beatia
De propositione, ut dixi. ex phcatuni supra. Pecillim'ptione&, hic & intra cap. prox. nisa P u ἀ τῆς, dcc. eo iaca Uerim, M. quae tria loca perspicultaris 3 breuitat' causa niuncti ni xplicabimus. Est autem insis iis hic locus de binnorum copia externorum , quae quanta be tori nece dari a de quod supra nonnihil lib.ι cap. S. extrem es lib. r eat t3. Sc 'pio se Alexander lib. a. de Anima de Aristoteles lib. .ritis ici' cap. r. Cic. tib stae Fin. 91. Tuscul. son .ext urna& cotelnplationi & actioni ait esse necessaria, intuli cautiora, illi pauciora,quinctii per se considerari conterri plationi nulla
esse necessaria, sed tantum qua ratiopers,qui contemplatur, est homo, no ratione contem plationi L Practi cae igitur vitae bona
haec cile necessaria, &adicitis adiunientis illi eue opus, docet hunc in imodum. Nam iustum,si si quem h*beat, quosum a- 'iones iustas exerceat, 'quocum rex con rabat, &nusui cui siquid ab eo acceperit, tantundem reddisi: nisi, inquam, ille, versus quem, haec, perqsuppeditent auste agere non poterit. Sic & temperans, nisi sit,iti quo temperanties actiones exerceat& declaret, siari non po*est, an sit teinperans verbi grat. homo tenuis, quique nullam luxuitae occasismem habeat, vere vix potest cognoici, an se temperans: contra, qui in potentia, &in imperio, & opibus est, ni csse contineat, vere temperans dici potest. emadmodum Cicero de Pompeio lib. a. de Fin. magnam illi gratiam habendam censeat, qui cum impune multa possit, tamen nulla faciat inique, quod δc praeclare Plato iustitiam & temperantiam dissimiliter se liabere. Nam illam in re tenui , hanc in copiosa de rerum assiuentia cerni, iustum ei se, qui in summa inopia tamen neminem fraudet, egestas mater scelerum & iniustitiae, JIemperans, qui in summa Ieru copia, tame non luxuriet.Sic Scliber λ-
913쪽
si x IN CAP. VII. LIB. X'. ETH IC.
liberalis, nisi situ aduersus quos liberalitatem exercere poc. 'st, & etiam quorum opera interdum uti possit, atque adcosi&copiae suppeditem an sit, cognosci non potest. Ead ei neu
&omnium VH tutum iacuisq; congluentium-actionurn ratidi nullae ut sint , aut certe los nosci nequea iit, nisi haec exterita hominum adiuuantium, & una coima lentrum,atq; ierit in Sc
copiarum assint adimenta. Verum quidem est , iustos, libe i irales,temperantes,&c. Vno verbo viros bonos non tantum ex et liachis Stactionibus, sed etiam ex voluntate & animo seu et ρ- spectandos esse: &quaeri solet ad hoc, ut quis sit; & dicatur vir bonus. in utio,id est,in faetone, an in animo plus sit pb- Inendum. De qua quaestione Aristoteles tib a Eurim e . o &reuera plusqiudem in voluntate S est positum, sed opinione & vulgi censura plus in facto, quod factum in o
culos incurrat & cernatur, προ-:εm non item, Atq; ita facta sunt, inquit Aristotellis eleganter, laudab iliora voltintas &-est optabilior Icu εον νοτερο. Quic cluidiit, constat ad persectionem viri boni utrurnque eiseueces latium. Iam igitur constat ad agendum his externis adiumentis esse opus beato: Ad contemplandum vero neque adiutoribus, neque rebus magnopςre opus esse, docct. De adiutoribus qui- qdem hic 'quia 6t selus quis, nullo adiuu te contemplari poc sit, etsi hoc misgans nonnibit adiungit, meliui fortasse con- itemplaturum adhibito ad: in ore ivt Doe ore vel administro. lHoc tamen certum est, sapientem cuius est contemplatio, mi ni me adiutore egere, eoque minus, quo sit doctior. De rebus insta ev proximo,cas illi non essc ortis ratione contemplati O- nis, sed humanitatis tantum, quia sit homo, & propterea corpore debeat esse apto ad contemplandum ac fano, & cibis ac potione, alijsq; ad humanitatem& consuetudinem suoque cum ali js, nam hanc non fugiet prorsus, alioqui futurus vel iDeus, vel bestia, Aristoteles libr. r. Potit.: colendam necessa- rijs, α. ρωπὸcti , inquit Aristoteles, sapienti haec sunt necessaria , non ad contemplandum. Nam contemplationi tantum abest, ut haec sint adiumento , ut potius sint impedimento. Itaque & vir bonus & sapiens his quidem adiumentis opus Vtero nabet,sed dissimiliter. N am vir bonus ad agendii, alter non item, sapiens non idem Ex his iam perspicuum est, sapientis vitam esse ταρπιπρον quam viti boni. Deinde utrique externis bonis,quib & ea,quae coloris, Eic continentur, esse
914쪽
esse opus. Visu quaeritur,an multis & magnis,an vero medio cribus etyiro bono&practico sit opus, i an maxima bonorucopia ad Seatitudine practica sit necellaria, an latis sit medio cris, explicatur dic. &in Polit. lis. 7. 3c quidem nouiuaenam, sed mediocre bonoria copia vitiae beatae esse necetiaria & utiliore, docet hac ratione: primu, quia satis
seu iamρκὲς, non in magnituduae magna rerum Schonorum copia, yt neq; i ψdicium,neq; actio. Notum est beatitudinis' notam es le αδ-ρκειαν seu satis. Atqui satis non magnitudine definitur, sed eo quo quis est coctentus etiam minitan' o.. Ergo bono tum magnitudo aut multitudo externorumbetito non est necessaria. Altera ratio'osita est in verbo κα-
ctiones nonestae & praeclarae, virtutum , inquam , satia item non 'asti metitur magnitudine bonorum. Nam cern relicet quotiὸie,&an vita communi, multos etiam priuatoStam honeste se gerere quam potentes &opulentos, atq adeo saepe honestius, quia opulentia seu opes, id est,principatus & imperia, ut &diuitiae non tam modestos saepenumero, quam insolentes reddant. Si igitur magnitudo bonorum adactiones virtutum,in quibus beati nido consistit,non est necessaria. Ergo nec
ad beatitudinem ivt quae in illis, quod iam dixi, consistat. Antecedens perspicuum esse dixi ex vita communi. Quod quidem algumentum in his disputationi b. saepe diximus esse maxime idoneum Nam disputationes politicas si a rebus ipsis&vita communi prorsus abhorreant cuius generis fuerunt Stoicae pia raeq; & nonnullae Platonicae j vanas esse & inutiles, atq: adeo fide indignas. Nam cum harum disputationum finis Dinon cognitio, sed actio, cum, inquam, Vis omnis earum sit in actione, merito dc veritas & fideS earum, atq; rerum agendarum ex actionibus S factis, atq; ex vita communi spectari debent,eoq;pertinent haec verba paulo infra licet posita, o, ουν. Est&tertia ratio, ab authoritate sapientum Solonis & A naxagorae, qui Vterque non magnitudine, sed mediocritate bonorum & recte facta & beatitudinem aestimarint. Verba &dicta eorum hic ab Arist. commemoratur. Solonis quidem di ctum de Mediocritate Iaudatur &lib. r. Politic. &a Plutarcho in Solone. Anaxagorae Vero in eos, qui propter bonorum coapiam externorum vel diuitias,vel opes, fidest, imperia, J beati sibi praeter caeteros videantur,& alios contemna commemae
915쪽
tatur & ab Arist. in Euri. Ex his perspicuum est,be itis in
non magnitudine υπερδελῆ, f hoc loco non valet nimium, ut ouldam vertunt i sed mediocritate potius bonoru externorum aesti mandam. Q n etiam docet Arist. li . a. Magn. 2.3. in nimiam horum copiam rectis actionibus pesius nocere qua ita prodest e,quod&nos supra alicubi explicauimus dedissereptia I, inter bona externa & bona animi, S. haec enim sunt. contu enda Dp ἡ κρίσας, id est, ne iudicium quidem in is 'n orum magna copia cernitur, id est y siue non
putandi sent iudicio, qui id genus bonis abundi i , inte
neque boni: siue quod iudicium non bonorum multitudine more vulgi : qui ut quas solas norit & sentiat, iudicare consueuit , noces quod ait , hi ι , &c. ubi de dicto Anaxagoraes' Caeterum de hac quaestione , id est, de bonorum copia, as beatitudinem necessaria, alias latius in Politicorum libro r. in
persecta beatitudo in contemplatione vers tui, quia contem platio propter se sola expetatur, actio non item. Nam contem lplatio non commodi alicuius externi, sed tua ipsius causa fit, intra se tota vertitur 4 Nam tametsi&contemplationum siue scientiaria theoreti carsi magnus est saepe ullis 'sic et scietiarum theo reticarum magnae utilitates & opportunitates,ut Physicae, Mathematicae,&c. id tamen accidit iis potius,quaru proprium est, & utilitates hae earum scientiaru sunt velut aduentitiae comites, no necessariae proprietates' Alia est ratio reru agedarum& scientiai u practicarii, quarum vis omnis & natura ad usum
vitae humanae spectat, ut & ipsa carum actio seu praxis, unius magis, alterius minus. Si igitur contemplatio propter se magis expetitur, actio propter aliud. Ergo hac illa est praestantior, & proinde non in hac, sed in illa collocanda est vera beatitudo. .hκ GH Sexta ratio,ga conleplatio sit otiose,' actio negotiosa. Ergo hac illa magis propria est beatitudinis, magisq; acc5modata. Ratio connexi quia beatitudo est in otio& quiete. id ita3 quia beatitudo est τηλος, ut & otita. Na otii causa est negotium. Negotiamur seu agimus otii'& requietis 'causa, id coniecuti,cuius causa egerimus. Argumeto sit bellum& pax: nam bellum pacis causa gerit . Negoti si igitur seu aetio. in otii & requietis causa,atq; ita otium est velut πιλ eaq; re
916쪽
beatitudini magis accommodatum. Quod autem -pr.e.6. di- stum, lusiones & relaxationes este actionum causa, itae accipi debet: lusiones quidem esse actionum causia, ni mini ut melius postea repetantur actiones & perficiatur Illae igitur relaxatio nes priores liliat actionum causa, sed ipsoande actiones psed aesunt requietis Motii causa, atq; ita requies una est prior actione perfecta,eaq; breuis: altera requies posterior est actione perse- opere, eaq; diuturna. Beatitudo igitur est in otio potius i quiete,quam in negotio. Et hoc est, cluod apud Cic. Irb.f. de F ἡ. Democritus beatitudinem posuit in animi quadam securitate ac tranquillitate. Sciedum autem, Virae ciuilis & actuosae duas esse 1 ummas partes, belli unam, pacis alteram. Arist.& hiel. r. Potit. c. 3 duostini in omni vita Iempor ,hezς pacis. Imperator Iustinian. initio prafat. In sit. Vil unq; esse negotiosum, turbis & tumultibus plenum, ab otio & quiete remotu, ostendit h. l. Arisb De vita quidem militari rem esse perspicuam, eam
esse & tumultu plenam,& no propter se, ted pacis causa Nam eum qui bellu gerat, non pacis Sotii causa, sed quia ipsum bellum ei sit charu&amet, ab hominis natura esse alienum,elle si carium potius quenda immane&sanguinariu, iidem Cic. de bellum ciuile amante ly. Philip. Nam nec prIuarcsfocos, nec publiem leges , nec bbertatis iura chara habere , quam discordia, quam ciuium cades, quam ciuile bellum delectat, eumpex numero hominum meiendia,ex ib. humana natura exterminandum
puto. Militaris igitur vita perspicue& tumultibus est pIena &otii causa. Eadem est & ciuilis vi tyratio. Nam&haec multis implicatur molestiis, atque odiosissimis negotiis, turbarum &tumultuum plenissima. ολ ,&alio spectat, nimirum ad opes S principatus & honores, beatam deniq; vitam, & sibi &suis pariat. aod & silpr. lib. r. docuit, vitae politicae honores tanquam scopum esse propositos,&e vlt. aliisque in locis sepe docci, Politici hoc esse munus , ut ciues reddat quam beatissimos, copiis omnibus & opibus florentes : sed haec beatitudo , quam sibi salsique parit Politicus , alia est ab ea, de qua hoc loco quaeritur. Nam illa in agendo, haec in contemplando cernitur : de illa totis his libris , de hac duobus his capitibus explicatur. Et hoc est , quod ait;
τέω γε-eω , dcc. ἐτερον οὐ Γαμ : Vbi loco verbi sic meλιῖκῆς Eustathius Graecus Scholiastes J substituit σῆς σωρη- 2κης, quod celte Arist. agete hic Vidit ,atq; ita explicauimus.
917쪽
Neq; dum tamen locus terpurgatus erit. aid en .sibi haec
cile spuria atque ita locum hunc legendum, mu ., dcc id est, vita ciuilis parit bea tam vitam,& sibi & suis perspicue aliam, scilicet ab ea, de qua hic agitur, quae in contemplando, dicunt Graaei, pia perspicue. J I m Vero vitam contemplatricem esse otii κquieti amicam, omnium turbarum ac tumultuum expertem γvitaeq; negotiis liberam, perspicuum est. Q re & vulgo hoc genus vitae otiosum usurpatur. Et Virgilvis Georg. extremo, te. dicit, studiis florentem ignobilis otii. Et Cicero apud Lactantiu in θινον fin Ciceronici operibus non extat. l cap. ti. ait, contemplationem repertam videri ad otii quandam oble-.ctationem. Et Varro in lib. de Philolophia, apud Augustinuri tib. 19.de Auitate Dei, Vitae genera facit tria, otiosum, negotiosum,& mixtum, qua de re nos paulo insta. Ex his iam per sipicitur, verum esse antecedens, id est, vitam in cotemplando otii dc quietis amicam: Vitam in agendo non item. Ergo haec illa Seatitudini est cognatior & accommodatior, qu &iptam initio docuimus esse quietam non turbulentam. Breuem hic facit priorum sex rationum Velut ἐμακεφαλα ιψων Aristoteles. Nais, si, inquit mentis actio, contemplatio nimirum aliarum actionibus virtutu antecellit,ut quia mens pars est princeps,&praestatissima, &eius . actio maxime diuturna, intra se vertens seu nullius rei indiga, maxime iucunda, ut quς semper iunctam habeat voluptatem, qua &ipsa amplificatur sit pr. cap. s. se ipsa contenta, & otii acquietis amica, merito in hac persecta beatitudo erit collocanda. Qu ia, inquam, OmneS notae & conditiones beatae vitae maxime insunt in cotemplatione ea re, in hac maxime collocada videbitur beata vita, eaq; persectissima,si tamen adiungatur αvitae longitudo coueniens dc perfecta. Nam q imperfecta & nossetis plena, a beatitudine abhorrent, quae beatitudinis sunt propria,omnia sunt persecta, pro captu hominum, squatenus humana natura patitur. J Qsare & vitae cursius perfectus beato eriti iecessarius, qua de re siu p. latius est explic. fAdolesces. n. ex Arist. sentetia,2 incipit cotemplari, no est beat'. J L .c. T. Io.ὲ ο τ ιουτος αἰει 1. J Priusquam pertexat disputatione institu tam , qua doceat persecta & veram beatitudine in contempla- tiobo
918쪽
tione sitam esse: hic interiicit comparationem vitae theoreticae&praeticae, quas duabus in rebus inter se comparat. Nam theoreticam esse diuinam, practicam vero humanam. Deinde rvtranque quidem opus habere bonis externis, sed dissimiliter. De hoc iam stapra est explicatum, ηο λ γδ ηι αρκεια. Nunci tur de altero:&prius quidem, vitam contemplatricem esse diuinam,plus quam humanam,docet hae ratione, quia cotemplatio sit mentis, quae natura quaedam est diuina: Due, quia vitam in contemplando homo agat,
non qua parte est homo, sed quatenus in se diuini quidaam habet. Q d ut intelligatur, sciendum, hominem, ut hominem proprie spectari ex corpore & anima, esse natura ex his
duabus rebus rebus conflatam & concretam, quam Aristotel.
hie & paulo insta vocat Praeter haec duo est & tertium quiddam in homine, sed aduentilium, &quasi peregrinum,
quod Aristotel. vocare selet mentem seu νοῦν τυν , γειν,id est, hominis minime proprium,cuius naturam Arist. ubique diuinam & immortalem esse ait. Itaque qua parte homo intelligitur, non est contemplatio,ssed ratione mentis, & proinde contemplatio ad hominem comparata, diuina quaedam actio intelligi debet, utpote mentis. Atque ita & vita theoretica cum homine & hominis propria vita comparata,non erit humana, sed diuina potius. Nam ut eleganter Arist. quam multis partibus mens homini, totidem mentis actio &Vita in ea posita,humanis actionibus & vitae praestabit. Hic mentem seiungimus ab anima ex sententia Aristotelis, mentem illam dicit emigrare ex corpore, & transmigrare in alia, multifariam ibi peetae
Aristoteles.. hi υιτα τοῦς J Exposito, vitata theoreticam esse diuinam, reliquum erat, de practica docere, eam esse humanam, quod priuiquam explicet, capta occasione eos hic refellit, qui
deterret homines a vita hac theoretica, ea tempestate multos,
ut Socratem, de quo Plato in Aporiia, Xenoph. - . dari dictis sese t. Siser. Diogenes in lib. de Natura, teste Simplici initio explanationum Arist.in lib. ι ἀκροάοως P0s Isecratem in laudatione Helena, oc his antiquiorem Anaxagoram de quo Arist. lib. . Metaph ev a. quorum praetermissis argumentis aliis, de quibus eo loco Xenoph. Eusta. in libris praharationis Euanget. 3c Laistantius lib. .institui. Unum hie affert Aristoteles istud, quia hominem deceat humana, mortale mortalia F re sapet
919쪽
pit IN CAP. VII. LIB. X. ET HIC .
sapeae 8 exquirere. Quo argumento Vsum &Anaxagoram. eo loco commemorat Aristot. Summa igitui argumenti & vis est haec: quia ea, quae supra noS sint, non sint cognostenda vel ex quirenda. Arist. contra, quemq; potius ad agere debere, ut diuina&i immortalia quam studiosis lime perquirat Sccognolcat,& proinde vitam in contemplando positam, hon esse abiiciendam,sed summo studio & instituendam &excolendam. Rationem adiungit hanc, quia ea vita parti nostri praestantissimae seu principi,id est, menti, sit maxime cognata & accommodatissima. Formula: , Ea vita, qua meliori nostri parti ess aeeommodata, ct inahat melior magis excolenda: cui rei argumento e i. ' quod vitam voluptuariam deterrorem esse dicιm η υι- ta temperata: quia illa anima partem libidine, hac rationem tanqua ducem squatur,o m sua quae' par- te excolenda,seque ιssi accommodanda se conformanda elaboret .
Atqui mita theoretica hoc agit , ut optima nostri partem
Ergo en is laudati ima, ct maxime expetenda. od autem illi afferunt, hanc vitam non esse propriam, sed alienam,&proinde abiiciendam aut deserenda,quia sua quisq;
curare debeat, non aliena. Et hoc vanum & fallum esse docet Arist. hac ratione, quia homo ea sui parte maxime cernatur &aestimetur, qcaeteris antecellit, Vt supr. l. 9. docuimus. Quare cum ens hominis sit pars pri stantissima, merito lite maxime censeri & aestimari debet,& propterea vita menti cOsentanea, non
aliena, sed maxime propria hominis existimari debet. Et hoe est,quod ait, si Insigne autem Arist. demente obseruandum est elogium, ει , eam mole quidem & magnitudine esse paruam, sed vi & dignitate caeteris omnibus praestantem. Quod docendi genus, quo dicimus,rem aliquam mole paruam,vi & potestate magnam,tanquam prouerbium obseruabimus. Nam 2p.c.S.II .in .se l. a. de ortu.
lib. a. reprehen Sohhsar. cap. vlt. rerum principia,ait mole, ἔγκω esse parua, sed vi & potestate maxima. Et Cleomedes Astrologus libro a. de Terra, eam esse paruam, sed usu &potestate magnam, &c.
920쪽
C A P V T VIII. . COMMENTARII.
g ό m. od se pr. monuimus, duo haee capita perperam elle disiuncta, plenissime perspicitur ex disputationis.
contextu. Nam consectis lis, quae ad eoru reprehentione pertianent,qui a contemplando deterrere consuerint: hic redit ad institutam theoreticae & praeticae vitae comparationem, qua primum docuit,theoretica est e non humana sed diuina potius vitam, eaq; re in hoc peisectam consistere beatitudine. N unc depraestica,eam elle humana,eaq; re non primam seu principem, sed secundam quasi,&minus perfecta beatitudinem in hac esse positam. Esse igitur hanc vitam,quae non in summa virtute,sapientia,aut c5templatione, sed in aliis virtutibus, quas morum dicimus & prachicas, cernit , eam, inquam, esse humana, docee
tribus rationibus: I. haec est,quia facta virtutibus congruentia. iusta, fortia, liberalia,&c. sint humana, quod perspicuum est ex rebus contrahendis, in quibus iustitia: ex rebus bellicis,in quib. fortitudo:ex donis &muneribus,in quibus liberalitas,&c. quae omnia perspicue sunt humana,& ad homines pertinetia . Neq; enim beatarum & coelestium animarum vel 'lli sunt contractus, bella, scc. qua de re paulo infra. II. ratio, ενια θη- σα νειν, dcc. quia Virtutum neta,& virtutes ipsae plaeraeque exeorpore manant, id eshortum habent etiam ex corporum con stitutione & temperatione. Nam pro corporum dissimili constitutione&crasi, alii ad iustitiam, alii ad temperantiam, alii ad liberalitatem simi magis propens & procliuiores. Quas . procliuitates vocant virtutes naturales, seu natura insitas, de quibus explicarum supra biso sexto, capite ultimo. Iam quae corporis, ca certe non diuina, sed humana existi mari debent. III. ratio πιλα , &c. quia Virtus morum non vero virtus mentis seu rationis , excepta prudentia, de qua mox t magnam cum perturbationibus cognationem Massinitatem habeato quia perturbationibus sit cognata iacon
lumna. Formula: - - r Virim morum adperturbationes pertinet. Ergo eri humana. ' ' -
Ratio conexi haec est, ga oturbationes sunt in parte animiat q animi,omnia runt humana Na homo est natura es anima &corpore coilata. Antecedes,nimir.magna cognationss