Specimen criticum continens Auli Persii Flacci codicum mss. Leidensium collationem una cum animadversionibus in Satiram primam [microform] / Antonius Kisselius

61쪽

quieine V . v. 150. perastan V . . ambo corr. V a. sudore L. V 1. 3. . v. 151 et 152 om. . v. 133. oeti L. V . oeor corr. a M. V 1. V. 154. stupplici VI. m corr. a 2 m. o. V. 153. ubisit P. V. 156 dominus corr. V . oberre corr. ara . V . V. 157 eum tuo . obsistens, instanterque . V. 158. rumpi L. v. 139. arripit V 3. ast a V . i. V. 160. corone corr. 3. cathene . v. 161. iubeo credas V . Avire L.

CHERES TRITUS UIDIM II HI FIBULIM 1. v.

eersior V . v. 174. aetera aram corr. L. Eateris P.

ne tunc corr. a 2 m. L. non nune V . nunc nune P. hie hic est . V . quod querimus L. H. L. corr. quem . v. 175. qua lino 2 m. . quod V 2. laetus P. V. 176. dicit v. 177. Crenata, istilia . V. 178. possunt corr. 3. possit P. V. 279. ac P. F. 181. Disposite L. n vere laeerne . v. 183. hinnio 1 tinni V . . v. 184. mones, recu itaque Fab. P. V. 185. unc . eum V . v. 186. Num P. v. 188. Predictum L. Praedicta corr. a fim V 1. Prodictum P. allii V . . V. 190 crassumque vulventus . hul enniu L. V. 191. C L. Neos L. V1 emtus L. licet P.

AD CESIUM BASSUM LIRICUM POETAM L. ODI V. AD CESSIUM BASSIUM IN QUA ILLO OUITUR E OSTENDIT

62쪽

unanimis V 3. v. 23. Ombos L. rumbus V . umbos P. v. 24. oleris . turdorum L. P. Osce . V. 25. Oranam-ria V3 lasses P. v. 26 mole quid metuas L. erba corr. 1. v. T. olptium L. trahe P. brutia V 1. 3. P. V. 29. late V 3. ittore L. V 1. . et adcl. 2 m. V . v. 30. pupe V 3. rupe . V. 31 latis, vino P. V. 33. Cerulea, cenam L. Q. V. 34. est testet L. iratusque remi quam eorr. V . urve P. V. 35. daberit VI. cinam P. v. 36.eerae corr. V . . r. incolomis L. V l. sed . v. 39. pipero corr. hoc seras. V . eaeperscis in ras. L. F. 40. Foenisecae L. fenisecae 1. oenicece V 3. fenices P. raso P. viciarunt V . vitiatunt vitarunt, pulces .

v. 42 paululum . LTERA OCCASIO PROFUSIONIS V 1.

v. 43. esare L. V 1. V 44 gemane V . atis . v. 46. elamidas elamides V 1. 3. victis V l. 3. pactis corr.

63쪽

3. . presto mihi L. presto est mienis l. mannitu L. 4. nisi mam V. r. quere L. V michi ri v. 58 haut 3 promte L. V . promitte, in unum . V. s. est etiam L. v. 60. Mannius L. V 1. v. 1 poscas L. V 1. 3.

Semel . tam pensius L. inpensius asse V 1. v. 69. μι- te corr. V . eoquetur L. V 1. 3. V. 70. scisS P. V. 1.3at v. 72. instuletet Vri V. 73 patritiae inmeiat L.

sippe V . . EXPLICI VERSUS DE PHILOMEL L. EXPLICIT INTORTUS PER TOΤUM PERSIUS ORBEM V 1. EXPLICIT LIBER PERSII: FLACC Vra EXPLICIT . vita. INCIPI VITA AULIS L. V. cet. - PERSI L. - FILMRI L. Iules L. V. - non L. - nonarum . . decembris L. V. - Lucio Vitellioque L. V. - stat decemb. . - kalendarum decembris V. - Rubrio Mario Asinio Gallo L. V. Natus est . - Volterri L. V. - miliarium L. V. - eum L. - fere V. V. - Sisenna nupsit L. V. - Fusico L. - I- terris L. V. - emtum V. - Palemonem L. V. - rethorem L. V. - Uirstiliu laceu V. - amictera L. V. - cepi V. Anni L. - anne V. - quo m. L. V. - aduleScentia L. Cesium Bassium L. - essium V. - Calphurnium L. - Calpuι-mum Straturam . - ut m L. - Nomianum L. - manum V. - Cornutam L. - Anneum L. - Anneum etiam . equitum L. - aequevum V. - poeticae L. V. - reliquid L.

mirabatur adeo L. - se retinere reeitantem tumore quae illa

64쪽

esse vera ipsa poemata ipse luto facere L. - retineret e reeitantem clamore quin illa esse vera poetica ieeret ut non eius cap. V. - tunc Om. V. - staturrhin L. - astatur- rinio. - Iaeedemonii L. V. - Petroni aris tot stratis L. - ristote oratis V. - unicae L. V. - mutatus L. V. - equales desinit . - et ona. - Ipse idem, petithrasea - famae pulch. - et orn. - sestercia vities, tantum, sertercias centies, et aro. - septistentos risippi scripsi om. - ibi ut quasi finitum, eontractavit, Cessio, ipse ederet etiam OS Flaccus, pericon, sororum rarasiae, aborteret, scoIa, Lucilii libro, satyras, principium, detractatus, recencium, principem post temporis, ineulpaverit, haberent, ne hoc in se Nero ductum, EXPLICITUTI PERSI FI ACCI. ix Hoc loco codices confudit Oudendorpius et inde etiam Isin.

65쪽

In Prologum.1. Nec fonte labra cet. Hunc versum, in quo maximus omnium codicum est consensus, quemque omnes quotquot fuere intactum reliquerunt interpretes, nuperrime sollicitavit authalius in legens Ino fonte labra, pro mi caballino. Putat nimirum ex usu latinae linguae verbum promere potius requirere fontem labris quam fonte labra. Sed priorem verbi

proluere constructionem non de insolitam esse, docent exempla quae dedit Oenigius in Immo promere tam usui quam sensui convenientius quam simplex luere, quum praesertim usitatae huius serbi significationes, solvere, perSO ere, hic non quadrent.

Ex duobus tantum codd. Monam. I. 3. Iabnius assertyahallino. authes in edit. Sat. I. edit et castig ad XXX editt. antiquissimas, Lips. 1833 , pag. 3, asser ex edit Mediol. a. 147s fronte. De eod. Leid. mox videbimus. In Mus Rhen. Nov. Ser. V 184τ), pag. 36. y In commentario perpetuo in A. Pers. F. Satiras VI pag. 5. Virgil Aen. I, 33 Cop. 29; orat Sat. I, 5, 16; quibus addi possunt M. Sat. II, 4, 27 et Stat Theb. VIII, 12 sq.

66쪽

Praeterea interiectio pro non adeo frequens est inveteribus Scriptis, ut temere eam h l. intrudamus, ubi ad ironiam plane supcrvacuum est nec orationis tenori conveniens. inum vero codicem lectionem a se prolatam quodammodo mons rmare videri dicit Hau- thalius R), nempe codicem eidensem, in quo pollui, quod ex eo protulit Hermannus ). fortasse sic scriptum esse pol tu vel pol mi, ut pol sit glossa quae loco genuinae lectionis pro in textum irrepserit. Sed hanc viri sagacissimi opinionem salsam esse mox comperi inspecto ipso codice eidensi, in quo etiam Om

mentum in demmate pollui habet in Verum enimvero si in primis alicuius libri verbis scribendis nimis cauti esse solent librarii. ut dicit Hauthalius, quam

ut facile errorem committant, quomodo pro Vera lectione alossa 4m textum senil Atqui si in codicis Leidensis scriptura genuina lateret lectio, mul codex iste maiores fides descriptus vel tollatus esse deberet

quam omnes reliqui, quod in tanto codicum collatorum numero vix credendum P aut ad aliud archetyponi Quod animadvertit authal. I. l. pag. 635 de scriptura huius

interiectionis, quae, eo iudice, in codd. ante sec. X scriptis sine adspiratione legitur, confirmatur nostris codd. Leid et oss. 1. y a. I. pag. 36, in nota.) In disput contin Varietatem Lectionis Persianae, quam te tiam adiunxit duabus aliis, do visu et auctoritate Scholiorum in Persii Satiris emendandis' coniunctim editis sub tit. Lectiones e simae, arburg et Lips. 1842, pag. 2. CL Herm. Lecti Perss. Ι, 23 n. 45, qui non animadvertisse videtur in cod. Mid commentum prius quam ipsa poetae verba conscriptum esse, quare librarius haec deformasse potuit ad commenti aut lemmatum verba. Cfr quae de h. cod. diximus pag. 3.

67쪽

quam reliquorum codicum ullus reserretur necesse esset, quod aequo minus credibile videtur, quum nullam prorsus habeat lectionem paucis calami ξ- roribus exceptis quam non apud alios inveniamus. Equidem istud pollui pro mendo vel potius emendatione inscientis librarii habeo; neque pluris fecisse

videtur Uermann US.

Sed h. l. pauca addam de coniunctione quae inter Prologum et sequentes Satiras intercedat. Quicquid enim statuemus de temporis ordine quo singulae satirae a ersi conscriptae sint, iudicium de hac ratione idem manet, nec quicquam interest, utrum Iahnii

Quod vero ipse C. r. Hermannus, Deli Perss. I, , . Res II, , dixit de unica lectione quam cod. Leid solus praebeat, nempe ad Sat. VI, 6, egregiNs senex, hanc viri clarissimi observationem mox salsam arguerunt evulgatae codicum p. et Rom. Iectiones, in quibus etiam senex legitur. Sed neque h. 1 cod. Leid auctoritas tanti St, quum in eo legatur quidem a prima

manu senex, sed ittera x scripta sit in manifesta rasura litterae s. Praeterea a Sec manu denuo S Suprascripta est, ut etiam o supraefregius. Prellerus autem quid sibi voluerit in censura e . Lecti Perss. edit Ialin et odit. Duentκ. in JIgem Liter.

Zeit 1845. M. 143 et 144. pag. 1140, ubi de hoc loco agit,

non lacile assequare, quum alinium senex in textum recepisse dicat idque probet, sed modo hanc modo alteram lectionem explicet. Ipse denique novam ei loco maculam adspersit scribendo Iuxisse pro lusisse Hermanni autem Iectionem merito damn runt eus lius in Animadversionibus ad Germanic, metr. Persit edit. Stutig 1844, pag. 180 sq. f. pag. 9, not. idem Ormi censura operis Bermanniani et Ialiniani, ceti. in .Hen. Albgem Liter Lig. 1845, '. 195-197. pag. 79, et Ialin incens Herm. Lecti Perss. in eluchr. f. d. Alterth. Wiss. 1844,

68쪽

Sequamur entetitiam, primam satiram a poeta ultimam scriptam suisse non sine Veri specie Contendentis, an Τeus ellio satis firmis argumentis in diversam abeuntis sententiam. Ipsum Vero Prologi argumentum tam

arcte coniunctum est cum primae satirae materie,

contra cum reliquis ita nullam habet argumenti necessitudinem, ut ad solam primam satiram prologum pertinere statuendum mihi videatur ); non tamen ita ut cum authali 3 eum una serie cum prima satira continuari censeam, sed potius quasi praelusionem huius recitationi praeivisse in Neque probandus Heinrichius , qui praeterquam quod prologum omnibus satiris communem existimat i) auctorem

1140. I. c. Meister, Versuch ueber era Sat. I, 92-106. Francos 302, pag. 111 sq. primam satiram non primum scriptam credit; ita etiam ueniger in ersi Sati in usum scholarum edit. TreV. 1844, parr. 14 coli pag. 70, Sq. Pag. 25 sqq. 83, 1 et 196 sq. - Cf. r. aSSOW, Aulus Pers. L, ex und ebersetetting. eber das Leben uti die Schriste de Persius. Annierkk. . 1 ' Sat LeipE. 1309, cuius libri Ι tantum Vol prodiit, pag. 189. Vid imprimis assov. . m. I. pag. 180 sq. et 185, M. Cf. pag. 142. Eum secutus est in Egerus in censura edit. liam., in . Ibb. T. VIII 1833), pag. 233. Idem statuerunt G. E. e-berus remensis, in Animadvv. germ ad metricam suam Persiiversionem, edit. 1334, pag. 18 et 192 et reuerus in cens.

L pag. 114s, quocum velles Iahnium , qui pag. LVI et 1 a datae opinioni accedere videtur, sustus exposuisset de ea. Novissiamus Persit interpres eumlius etiam in illorum abiit partes, pag. 2 et 3 cf. eius cens L pag. 03 et Baehr. Lari 132. . In I Sat edit pag. 11 cs etiam pag. 16. y me tota iac re omnino conserendus est assov. . modo I. In sua edit quam post mortem ex eius schedis curavit et edidit Ialinius Lips. 1844, pag. 67. E serioribus interpretibus ipse casaubonus iam hanc amplexus erat sententiam, pag. 37 edit.

69쪽

eius non Persium sed Caesium Bassum esse contendit in , cuius rei nec vola nec vestigium in codicibus exstat neque aliunde quicquam innotuit nationem a me commendatam probavit iam pridem assovius in quod autem hic ad sententiam suam probandum ultimum asser argumentum, quod in rol. s. 7 carmen singulari numer positum est, id etiamsi probatur item

L. B. 1695 4'. alii, ut oenigius in Argumento rol. in odit. Sua, Gott. 1803. pag. 29 Plinius, cuius editio, quae prodiit

Haun. 182τ, mihi quidem non ad manum est, sed de uno alterove loco sententia ex modo audata iuggeri censura mihi inti tuit; - Duentet in Summario prologi pag. 1. - Ceterum F. C. R. Ritterus, in Specim. Annoti in A. Pers. I. at 1. Main. 1833, pag. 64 in nota, in pagg. 9 et 34, hac in re non sibi constare videtur. Pag. 2 sq. s. eussi in cens. I. pag. 33. et imprimis ipse Heinr pag. 47. n. I, ubi vulgatae opinioni lavet. Sed iam veteres

Iitteratores hunc magontem Persio ausos esse abiudicare, auctor StCasaub. I. I. Ceterum omnes sere posteriores, quod sciam, Persit interpretes Vilae auctorem in eo sequuntur, ut tradant non e

sium ipsum has Satiras edidisse, sed post eius mortem cornutum Caesio Basso edendas tradidisso de cuius in hanc editionem collata Opera nihil praeterea memoriae proditum est); solus itterus indiSput modo I pag. 4 n. et pag. 6, ipsum Persium librum Basso edendum tradidisse dicit, in errorem inductus prava lectione recitavit cornuto, pro qua in plerisque codd. item in edit. pr. Iegitur comutus alteram vocem aliis aliter exhibentibus , quam lectionem commendatam a Brettingero in Schelhornii Amoeniti Litterr Τ. X, pag. 1128, et a Bouherio, ibidem pag. 1143, N. in textum recepit Oudend. in Vita Persi in edit. Suet pag. 100 et optimi quique editores Mirum itaque, pravam illam lectionem adhuc exstare in Vita praemissa Persi edit. Teubnerianae 326, curatae ab . . Aero. Eandem hanc Icctionem secutus esse videtur Bentleius in rael admorat pag. X edit Lips 1 64, quo loco etiam patet eum statuisse, Prologum ad omnes Satiras

pertinere.

70쪽

50 Teinelio λὶ tamen non magni mihi videtur ponderis. Exempla enim quae attulit einrichius a satis indi

cant Ocabulum carmen etiam singulari numero de pluribus carminibus eiusdem generis , etsi nullo interiore vinculo cohaerentibus, usurpari, et non tantum

de genere lyrico et iambico, sed, ut apud Phaedrum, etiam de diversis sabulis in plures libros dixisis. Eadem significatione Cic. cadd. Q. , , dixit

poema de Varronis Satiris, quas in plures libros eosque , ut apparet ex diversis inscriptionibus, varii argumenti distributas fuisse, testis est Gellius N. Α. ΙΙΙ, 30 et fragmenta ostendunt 33. 5. Relinqu, Huic lectioni, quam ex codd. et Veteribus editionibus ante Pithoeum recepit assovius in, alteram remitto , cui Optimi favent codd. cum plerisque recentioribus 5 praesero, cuius lectionis illam

praesertim pod XIV, , ad quem locum Vid. Dueniger Mil. u. Erylaer. d. horag. edd. Vol. I, pag. 207. δ αξ Baehr. I. I. 9. 123, r. Oehlerus, M. Ter Varronis Saturr Menipp. reliquiae, Quedlinb. et Lips. 1844, pag. 62 et F. D. Gerlachius, C. Lucilii Saturr Reliquiae, uric. 184G, pag. CIII.

Pag. 215 sq. Idem dicit relinquere, teste Cain ono, exinstare in cod. ut e quo tamen codice ipse Casaub claris verbis ab teram lectionem profert similiter etiam ermannus et ahnius. Deinde assov. etiam ex codd. noth et tribus Monam defendit suam lectionem, dum Iahn ex his omnibus, excepto M . Ρ Sov. On. 3.), proseri remittere.' Praeter Pithoeum remittere defendit casaub pag. 4 , et dederunt hanc lectionem Τh. Farnabius Hanov. 1623 , Schrevelius