장음표시 사용
71쪽
merito pro glossemate habet Bauthalius in Ialinius vero rursus ad alteram deflexit eique assentitur Teustelius i. quod autem ad significationem verbi remittere attinet, ob quam id ab hoc loco abiudicant assovius et Teussetius, eodem sensu atque nostro loco legitur apud Cic. de rat. I, 58 D in qua tibi remittunt
istam voluptatem, et ea se carere patiuntur, ' elaac. Usti. IV, 11: vim principis complecti, nomen remittere: ' ' ubi habet quidem significationem relinquendi, non adiuncta tamen notione qua remittamus solummodo id quod iam in nostra fuerit potestate, quam significationem semper ei inesse latuerunt interpretes laudati. orro breviter videamus de significatione uss.
et , imprimis vocabuli semiFvanus. Ego vero,
et 1833), einrichius, uenteterus Pithoeanam et Reigianam editiones ipse tamen non vidi, earum lectiones mihi tantum innotuerunt ex notis marginalibus in edit. Heinr et passim ex aliis interpp., praesertim Hermanno, e quo etiam Achaintri et rellii Iectiones passim cognovi. Prioris lectionis dedit etiam . G. --berus ad calcem suae edit Orellianam praeterea oditionem ' raptim inspexi et pauca ex ea excerpSi. In edit . pag. 5 sqq. qui Iocus omnino de hac lectione, et liniverse de Iectionibus e glossis ortis, conserendus est. Videatur de ea re etiam Isinius, ubi agit de glossis in codice Bern l, olim Bongaraiano, in cuius glossis haud paucae servatae sunt veteres Iectiones Protegg. p. XCVII sq. Cum authalio iacit etiam Herm. I. 1. III, 2. Cf. etiam Heinr pag. 9 et E G. ber. Pg. 8. rig. 86 sq. Habent etiam hanc lectionem edit Ioli Bondii, Amst. 1645, quae optima vocatur in opere inscripto EncycIopsidie edi auctore de Felice, verdon, ττ4-1773, Vol. XXXIII, pag. 161, - et Iumius in cuius edit cens eam probat iu2gerus, pag. 230, Sq. annotans eandem varietatem obtinere in codd. ad
Virg. Aen. IV, 36 qui versus cum praecedenti spurius iudicatura ricta Vol. I, pag. 265. 4.
72쪽
dicit, quamquam quasi rusticus sim neque adeo iis, qui germani sibi videntur poetae, adnumerandus, Car me tamen assero, sed nostrum , i. e. Sermoni pro pinquum nec spiritu poetico inflatum. Hunc puto esse sensum huius loci , quem ostenderunt quoque Hein-richius I , uenteterus a et rellerus in Neque tamen Opus est, me iudice, ut cum hoc sacra Natum intelligamus de polline et Musis alatinis , nec cum illo potissimum de templo Musarum cogitemus f. Ρο- tius cum ahni 5 reseram ad communia Musarum studia, quod et einrichius secisse videtur et euGlius si , qui, etsi non accuratam Vocabuli Semipα-ganus dedit interpretationem, totum hunc locum recte exposuit Iahnii vero explicatio huius vocabuli metu ne speciosior sit quam verior Sunt quidem pa
gani qui in pagis habitant vel inde oriundi sunt j habentque ii communia sacra paganalia hi sed ab an-
i Ad n. I. pag. 0. In Summ. Prol. p. 11. In cens. l. pag. 1150. Vid. Hor. Sat. 1, 10, 33 et pist. II, 2, 4, quos Iocos Duentet asser in Iocis similibus ad huius rol. V. , quosque explicuit in opere modo I. T. II pag. 253 et . IV pag. 105 cf. etiam enu ad Or. l. I. postremum. h Pag. 6, ubi in locis quos amoenigio mutuatus est, pro Ovid. ex Pont. 1. II. Epist. 16 legatur p. 10.'y lag. 87, Sq. 7 Ut apud Auct de Beli. Alexandr. c. XXXVI, ubi non , ut notat assov. ad . l. p. 222 c. CXXXVII, separatim memorantur ab Oppidanis, et in Orat pro Domo, c. XXVIII, ubi diversi sunt
8 Praeter locum Dion Halic a Ialinio iam laudatum, vid. Varr. de L. L. V c. 3, pag. 49, , ubi diserte traditur agana-
73쪽
tiquis paganos absolute dictos esse homines communibus utente sacri , non credo. eque ergo semiγα- innus significare potest, qui se iis qui communibus his sacris utantur non totum adnunerare audet: quod, si quid video , ahnius voluit in Verum enim vero ersius non semipaganum se dicit ratione habita poetarum aliorum, qui ut pagani communia habeant sacra, quorum ipse non plane particeps sit, sed se ipsum vocat quodammodo paganum, i. e. sere rusticum et inurbanum. Haec vocabuli paganus interpretatio . . mihi tenenda videtur, quum deinde apud scriptores Persio suppares, Iuvenalem, acitum, Plinium Iuniorem , Suetonium et postea apud Ictos usurpetur de iis qui militibus non adscripti essent de qua huius vocabuli significatione s. Minr ad Iuven. Sat. XVI, 33. Bitierum inter argumentae quibus emcere conatur Persium non Romae, sed in quodam truriae oppido satiras suas scripSisse, etiam hunc locum adhibuisse verbo monuisse satis sit.
tia diversa fuisse a Montanorum seriis et quae de eo loco disputarunt Gesnerus et Wolsus ad I. m. i. ex Orat. p. om. alia contra docuerunt Maaland ad istum locum et Ern in I. Cic. v. paganus.
y lag. 6 , Sq. 1 Disseri 1 pag. 50 sq. Ex hoc aliisque argumentis, quibus opinionem suam probare studet Ritterus, nihil concludi posse, recte animadvertit alm in Prolegg. pag. V in nota.
74쪽
versus distinxerunt. Oetae mentem optime intellexerunt Passovius in Orellius, . . eberus in versione λὶ, et nuperrime Ialinius, qui omnes verba nemo hercule monitori, qui dicitur, abiudicantes ei sequens nemo tribuunt ut verba tali modo dispescantur :
Quis leget haec V in tu istud ais Nemo hercule. Nemo p
Vel duo, vel nemo. urpe et miserabile. Quare
Ita recte se habent omnia et bene procedit dialogus . eusselius 3 vero verba sic describit, ut colloquentium singulis singulae enuntiationes tribuantur. Atqui verba turFe et miserabile, quae sic poetae tribuuntur, sunt potius adversarii, significantis quam parum inde gratiae et honoris poeta percepturus sit. Casaiaboni distributionem rursus commendavit ein-
Pag. 238 sqq. qui omnino de h. I. consulendus est, quum Orellius et Isinius optimam solummodo dederunt distinctionem. Ubi in plerisque recensionem secutus est rellianam, ut ipse testatur, pag. 168 sq. id etiam Bilderdykius noster, in praeclara Belgica Persi Satirarum imitatione, qui eandem'. I. exhibet personarum distributionem, sed mox verba Myam Ah ut legisse videtur denuo monitori tribuit. Cf. etiam eusset pag. 4. Idemiam antea secerat Bondius, cuius etiam in reliquis prorsus dissem lientem distributionem hic apponere lubet: curas hominum O quantum est in rebus inanel Quis leget haec M. in tu istud ais 3 nemo Hercule P nemoῖM. Vel duo, vel nemo. . turpe et miserabile. M. Quare' P. Ne mihi Polydamas, et rotades Labeonem
75쪽
BQuis leget haec λ' in tu istud ais B Nemo herculei emo λ Vel duo, vel nemo turpe et miserabilet ' Quare
a qua Reigius L et oenigius a eatenus recesserant, quod primum huius Satirae versum monitori tribuant. Similiter Uauthalius in qui ceteroquin laudatam modo distinctionem exhibet. liter denique Buenigerus in partes distribuit, vocabulum nemo
coniunctim cum proxime sequentibus e duo vel nemo , Persi tribuens. aec autem lectio quodammodo convenit cum ea quam iam Casa onus in memoravit exstare in codice uteant, ego inveni in oss.2 et dedit Achaintrius i. Non audiendus autem . G. eberus 7 , qui versu demum 44 Satiram nostram dialogicam formam induere existimat. - Versu post Pithoeum omnes quod sciam interpretes habent ne, praeter Achaintrium 8 et Heinrichium qui a scribunt. Sed sententia et totius loci tenor suadent potius ut cum plerisque interpretibus ne legamus intellecto
Pinggero in cens laud. pag. 293 sq Aliter tamen de lumii distributione statuit Miterus I. I. pag. 26, cuius libellus eodem sere tempore cum inager censura in lucem prodiit. 4 CL assov. pag. 233. y In Coum1ent pag. 11.3y T. I. pag. II. y Vid. l. l. in vera metr. m. 17. yy lag. 43. 'λ ΣΡ. Nemo vel duo vel A. Nemo Turpe ut Achaintri Iectionem exhibet einr pag. 5, ubi merito eam explosit. 7 Pag. 29. ' Cf. Heinr. p. 6.
76쪽
ctionein Bondius, Hermannus alinius j, alia merito commendarunt. Perperam etiam Heinrichrus lectionem suam tueri conatur verbis Sallust Cat. c. XI: ne illi corruptis moribus victoriae temperarent, ' ubi ne non est particula amrmativa ncte , sed prohibitiva. Eadem harum vocularum consusio est apud erentium delph. V , 3, 49 sqq. ubi Bonatus utramque lectionem exhibet et explicat. 8. Nam Romae est cet. Ne in eligenda lectione, quae h. l. maxime sit accommodata halucinemur a), satius est codd. 4 sere omnium auctoritatem sequi cum
que Ialinio in oeusselio si et prioribus monnullis
Lecti Perss. III, 4. ubi ex duobus deterioribus tantum codd. lectionem aes assert. Sed in tali re codicibus nimium tribuere vetat sere constans in iis scribendi ratio. ci tamen quae animadvertimus de codd. Mid et oss. 1. pag. 8, Sq. et 21. y l. 8, Sq. Herm. qui ceteroquin nimis tribuit auctoritati lemmatum amborum codd. Leid et ori . scholiastae, hoc loco editi Commenti lemma sequitur Lecti Perss. II pag. s.), cui maiorem, quam par est, . 1 fidem habuit, ut ostendit Itan in cens laud. pag. 1108. que h. I. p. tanti momenti est, quum in Om. On missum sit et uterque pro Romae habeat Roma Paucis, in quibus est omissum est, accedit noster oss. 3 in Perig. ab altera
si Cf. tamen pag. 13. , ubi nostrum versum citans scribit: Romae quis non ceterum de aposiopes post quod vocabulum hanc Iocum habere censeat, solummodo patet ex eius distinguendi ratione.' Pag. 55, et 4. 7 Pithoeus, Cain . cui tamen etiam altera arridebat Iectio; cf. pag. 52), Schrevel. ReiZ., assov. E. G. eber. , authal. I. I. pag. 14 sq. ubi verbum est etiam nostro loco vindicat
77쪽
es retinere , modo cum duobus his aposiopesin post
ac in statuamus. Qui contra ante hoc vocabulum
aposiopesin ponunt , hi melius at in recipiunt, cuius vim et significationem Optime indicarunt Lennepius
V, 1. - quum vero dissicile sit certo assirmare quid poeta hic reticuerit, tum audax est statuere ei iam hoc versu ante oculos fuisse verba, quae demumus. 121 nunciat ). Etenim haec opinio merito redarguitur eo quod ut laverus in animadvertit, er-
Praeter eos hanc particulam tantum exhibent Pith. Cain ., Achaintr. teste Herm. quum non indicatur in M. Leci apud E. G. eb.), authalius et Deunigerus. At habent praeter Schrevelium, asso ius et einrichius et commendat Herm. Lecti. eras. III pag. 4 sq. ubi hanc lectionem etiam asser ex cod. Guelf. B., pro quo in edit Ialin errore graphica excusum est quod debet esse o. assov. autem pag. 25 l. recepit at ex cod. Monac. 2, ex quo cod. I u. M . asser ah, quum idem contra ex M . et s. praebet re in quibus assov. Monare. 3 et 1 invenisse videtur ac Sic ex Od. Goth Ialin dedit ac, quum ex eo cod. versus iste prorsus dissentiens a vulgata lectione exhibetur a assovi et Heinrichio Apud Passov. autem pag. 251. sic egitur: Nam Romae est aliquis non sed si fas dicere sed fas.' cf. eusset qui in cens. I. pag. τ8, ex hoc cod. secundum Blum Pium 3 asser non. t. Ceterum Ah, quae lectio etiam Casaubono. I. I. placebat, habent Farnis. Bond., Reig., Oenig. Oreli., Aerus uterque , Ritterus in disput. 1. pag. 1 et 2 n. 35 et commendat reller cens. I. pag. 1146. E. G. eberus tamen ex reli asser at pag. M usus est itaque prima edit. ego in altera ah reperi, quod et legisse videtur alter oberus. y Fecerunt hoc tam . Hum. M. Herm. Lecti Perss. II,
10, et Teussi pag. 5 , Duebner. cf. Herm. . . , einr pag. ra es. 114 ipse Herm. . . et reli I. 1. Etiam Sticterus in libro mox laud.
78쪽
sius ipse ibi non scripsit quis non , sed Irid rex,
qua verba cum nostro loco non cohaerent. Praestat
igitur Passovit' sequi opinionem, quam etiam Iahnius in amplexus est, censentis totius Satirae argumentum significare quid poeta reticuerit aut cum Teum-lio a statuere , quod nostro loco se reticere simulat poeta, id ipsum statim ab eo enuntiari versibus seqq. 9 et 10 quibus ego s. 11 adiungendum putarim. Male enim Teuklius 4 vs. 11, quum εα-
Fimus patruos , interpretatur de satirici poetae ossicio Versatur autem ersius in adumbrandis temporis sui moribus. Iuvenes, modo exuta toga praeteXta, patruorum iam assectabant seVerialtem et rigorem, ut probo Se esse censores simularent, sed dum Catones loquuntur , Bacchanalia vivunt. Et peropportune quidem poeta h. l. huius rei mentionem tacit, ubi ostendit vera studia contemni et omnes prava iactantia et inani gloriae et favoris captandi studio duci. Ceterum uenigerus si , qui est omisit L, verba ac si fas licere adversario ribuit, quod recte fieri posse dixerat iam lassovius a) Haud magis recte s. 11i Pag. 25o, Sq. y Ad n. l. pag. 80. et impr. ad V. 121, pag. 113. yy Pag. 4. y lag. 4 in fine et impr. 5 sq. cf. etiam in versione. ελ Patet hoc ex eius versione.' Est etiam omittunt Farn ., Bond. Menig. Orest. Heiur. , mrin et Presser. andem lectionem etiam commendarunt Sticterus, in coniectaneis in nonnulla Ovid. Iul. Obseq. et Persit loca, MI 1786, cuius verba assert assov. pag. IX et Ruterus in is-put. l. pag. 7, coli. n. 38 et locis modo l.
79쪽
poetae tribuitur. 134 sqq. Scribimus inclusε Maalandi a coniecturam inclusus, invitis omnibus codicibus, in textum receperunt assovius 4 et Helarichius in se recte Ialinius si animadvertit accusativum numero , quem illi retinuerunt, pro quo Marklandus ablativum subposuerat, cum verbo inclusi vel inclusus coniungi
non inere leges sermonis et eo modo non aliter dici posse nisi inclusus numeris. Dictionem autem Scribere numeros illustravit Uauthalius 7 conserens Vss. 65 et 2-95 nostrae Sat. sed idem mirum i verbis hic sede liber significari criticum vel grammaticum dicit post liber etiam comma delet, ut membrorum exsistat concinnitas. Optime autem totum
hunc locum legunt et distinguunt chrevelius, . . Weberus, Ialinius et eussetius in Sed immerito TeuLselius Hermannum, qui post anhelat non plene distinxisse videtur 9), reprehendit, quod participium le-
voc liber ad enunciationem κυmeros ille contrarium inclusus ves
80쪽
gens cum Fulmo construXerit, nimirum quod ita et peius et albus ad id reserri debeant quod absurdum
esse. Licet enim exusque - albus aeque ac participium legens cum voce pulmo construantur, tamen, ut saepius fit, κατα συνεσιν referri debent ad intellectam legentis personam , et recte HermannUS On-
tulit locum uven. X, 238 sq. 3. articipium
autem legens, quod Omnes sero praebent codd. Sanum St, neque ulla caussa cur cum einrichio
quorundam antiquorum editorum lectionem leget irecipiamus , cui nulli suffragantur codd. , Vel paucorum codd. scripturam leges in Neque einrichia
num colluerit probo quod etsi codices quidem
i CL . G. Iacob in cens valde laudante peris Duenigeri, cui titulus est Die romischen Satiriker, fur oblidete Leser libertragenu. m. de Dothigen riuulerungen versehen. BraunschW. 1846 qui liber, in quo novam dedit uenteterus Persi versionem , ipse non vidi); in Ialin et lotχ. . Ibb. . XLIX, pag. 218. Haec lectio ab ΙΙcinr pag. 81. commendata occurrit, teste Hauth. l. I. pag. 17, in tribus editionibus anno 1500 vel circiter impressis; ego inveni in edit. Bond. a Praebet etiam hanc ectionem editio pr. cf. auth. l. I.)et seriorum editorum primus cam recepisse videtur Pithoeus, quem secutus est Cainuti. et deinde Farnab. Reig., oenig., Achaintr. Oreli. - Quum autem assov. pag. 258, . G. eb. pag. 30, auth. I. l. Herm. II, 12 et Isin in ann crit ad h. l. diserte tradant praeeunte Pithoe alios recepisse eges, error habendus est quod in edit. einr in mam pag. 18 mens assertur ex edit Pith. Licet einr. cf. pag. i. id re vera in edit Iegisse videatur. Assertur denique leges ex cod. Goth in v. l. apud Heinr silentibus tamen assovi et Ialinio. IIabent hanc lectionem etiam Bond. , assov. et auth. Errore Ipographico ut apparet ex ipsius Hermanni III, 5. testimonio, ubi ex cod. Guel . . asser coluerit , quae lectio confirmatur Iahnii silentio lasser merm. II. 12 ex eo in collueris.