장음표시 사용
81쪽
perquam boni exhibent tamen plurimorum lecti co
lueris maiorem periodo conciliat concinnitatem. 19. neque oce Η. l. codicum lectiones nos sere ancipites relinquunt, ut dubites utrum p. , Om. Ebner. , ut et oss. 1. auctoritatem secutus legas
nec Oce, an cum Omnibus reliqui I neque oce, cui
Bong., uterque ueis et Leid. favent. De optimis Trevirensibus non constat in . Quod autem rellius 3 animadvertit, in Lucretio et Cicerone, hos inter utramque formam alternari , id vero apud Persium non locum habere patet, qui saepius eo nec posuit, ubi binas particulas alternatim ponere potuerat. Recte etiam Heinr. 4 ad rol. v. 2 non
tanti fecit grammaticorum regulam, ut e loco Uuctorum, uno excepto , codicum lectionem relinqueret et cum Belgio neque legeret. Idem einr. v. 21 5ὶ pro ubi recepit ex antiqua editione sine a. et 1 ut,
ad elisionem ivitandam, quam tamen tersius inter
Sic secundum Passovit silentium in codd. Mona c. 1 et 2 exstaret colluerit, quum Iabnius ex iis Η . et 4. alteram profert Iectionem.) Mese eumI in cens. I. pag. τη, dicit Hermannum praeserre neo, qui in Disput. III pag. 5 satis clare alteram lectionem commendat. In antiquioribus autem editionibus, quas contulit
Hauthalius, omnibus, quinque tantum exceptis, legitur nec . Ex edit enim einr patet in cod. rev. l. exstare neo ex Tr . autem negus assertur contra patet ex erm in rev. . legi nec, et secundum Isin Τ l. habet neque Passovius de codd. silet.' Ad te. Orat. c. IV, 9. 14 cf. etiam eertia admor Carm. III, 12, 1. - Pag. 63, ubi in lineari pro altero neque errore fortasse typographico posito, legatur nec. I. idem ad n l. pag. 32.
82쪽
quartum et quintum pedem decies septies in Satiris admittit, et novies quidem in hac prima. Simili
modo oratius in eadem sede elisionem, licet non tam frequentem quam in prioribus vel sexta in sede, habet j. In Sati autem libro I, 1, quinquies eam offendi et s. 10 in eadem voce tibi. Neque maiore iure idem Ueinrichius Sat. III, 2 voculam et omisito duriorem in ars elisionem; sed iam plures interque eas non minus duras sibi indulsit Persius in eadem tertia et in aliis sedibus ; sic v. c. in eadem sede et iisdem vocalibus, Sat. I, 63 ΙΙ, 33 V, 96 3ὶ. Quum autem ii qui habent cutem duram minus subtiliter res sentiant et sensus corporeus commode ad animum transferri possit, in seqq. verba cute perditus interpretor proprio de cutis aegritudine, quae ex corporis prurigine vehementique strigilis usu oritur et corpori alla obducit, ut ostendit Suet in Vit. Aug. c. LXXX metaphorice do duritie et morali pravitate istius vetuli qua nimiae sanaeque laudis a mullius
' Vid. Duentχ. rit. u. Erkl. d. hora Gedd. Vol. IV, pag. 8, ubi omnino de oratii hexametris conserendus est, agg. 43-52. De ersi versibus quaedam congessit ad Sat. VI Summar pag. 1. cf. etiam eusset pag. 46. R In aliis sedibus Sat. II, 13. 1 IV, 23. 38 V, 7 115 161 VI, 10 48. l. 4. Quod autem Iahnius animadvertit, ad Sat. IV, 14, pag. 169, tribus praeter hunc tantum locis I, 66.13 et II, 8 Persium similem minus elegantem elisionem admittere, prorsus aliter reperisse mihi videor. Nempe in secunda Vllaba dactrii, et quidem passim in monosyllabis, elisionem reperi in Sat. I, 14 26 32. 34. 46. l. 1. 8. 110. 125 II, 12.42. 3 V, 23. 33. 34. s. l. 3. 5; Ι, 32.
83쪽
pretii hominibus sibi tributae vilitatem vix sentiat nec respuat. Ita Cicero Tuscc. q. ΙΙΙ, 22, metaphorice dixit callum elusiatis. In simili sere re Geli. N.A. V o deperditum vocat hominem, qui philosophi
oratione non ita tangitur ut abstineat ab Obvias quasque vulgatasque laudes effutiendo. Recentiorum eandem amplexus est interpretationem solus, quod sciam,mein-richius ), qui ad eam tuendam asser Virg. Georg. ΙΙΙ, 501 D aret pellis et ad tactum tractanti dura resistit; ' sed quum eo loco de equo sermo sit, verba ista
accipi possunt de pilis quibus pellis animalium obsita est, qui alias horrentes , horridi , rigidi in dicuntur et pellem ipsam duram faciunt, ut est apud ο- ratium pod. XVII, 15, D setosa duris exuere pellibus, membra ' de Ulyssis comitibus cf. Ovid. Λ. Λ ΙΙΙ, 194.20. En pallor seniumque Invitis omnibus codicibus , pro en einrichius 3 legit hinc sed vulgata non sollicitanda. Idem porro cum uenigero verba haec cum duobus prioribus versibus coniungit et adversario tribuit, quod iam Oenigius in suaserat; omnes Vero reliqui interpretes rectius ipsi poetae dant. Ex huius enim ore satirica ironia
quam maxime loci festivitati inservit Sic indo in
xy lag. 82, Sq. Horum vocabulorum exempla, passim obvia apud Ovidium, vita in Indice verborum in editt. Gierig. Metamm et Fant. y sid pag. 3. In Comment pag. 18. In textum tamen eam distributi
84쪽
verbis s. 30 ecce inter pocula quaerunt in omnibus fere, quod sciam, editionibus ipse poeta ad-Versantis sibi partes suscipit usque ad s. 40 dimidiatum. ersius enim haec quasi ex mente Oblocutoris efferre videtur, sed revera orationem ita suo modo insormat et colorat, ut acilius illius appareat latuitas. Deinde unum et alterum e vulgo se interpellantem inducit , qui poetam arguat quod nimis risui indulgeat modumque excedat. liter vero einrichius, in cuius editione inde a s. 28-43 omnia verba monitori , qui dicitur , tribuuntur. Hanc vero rationem ipsa verborum Sententia, praesertim s. 33 et s. 40 , ait, iam satis redarguunt. Ipse tamen Heinrichius, si quid video , cum de hoc loco, tum de aliis ), non semper eandem retinuisse videtur Opinionem, quod statim apparebit si, quae in illius editione dicta sunt ad s. 30 et 36 , conserantur cum totius loci distributione pag. 17. r insolito hyacinthina, quod apud nullum scriptorem occurrat in de vestibus hominum delicatorum, idem coniecit lyrianthina, sed nullis suffragantibus libris. 46. Quando Scoppae coniecturam quamquam recepit Heinrichius ), qui tamen totum potius versUmotiosum censet, quum etiam modices quidam omiti Cf. Ialin in praef. edit. et . pag. 10. y Cf. einr pag. 4.' Quem vide pag. 6. Praeterquam in codicibus Malin memoratis, excidit etiam in duobus recentioribus Hermanni Lecti. Perss. III, s), et transpositi sunt hic et sequens versus etiam in Helar Rom. et Treu 2 et in nostro Voss. 2.
85쪽
tant. Recte vero Iahnius L in sua editione vulgatam quando illustravit et nostro loco vindicavit. Ceterum Passovii explicationem, qua excutere f. 49 dictum sit de peris capacibus quae omnes laudationes in se recipiant, merito explosam ab einrichio ), nuperrime denuo protulit Teussetius ). Melius vero Iah-nius 5 excutere explicat: rem aliquam ita quatere,
ut quicquid alieni insit decidat, ' cui etiam altera accedat Ernesti si explicatio: videre si quis quid absconditum secum habeat, quod sere fit excutienda
toga serutari. V Exquisite enim noster i l. eo Ocabulo usus est, quo ambas interpretationes una exprimat. Similiter occurrit Sat. V , 22 et VI, 5
cum scrutari coniunctum invenitur apud Cic. pro
Bosc. 4mer. XXXIV et pist ad . r. , , . Geum inquirere p. vid. Epist. ex Ponto IV. 8, 17, sqq. et seorsim in Fasti. V, 44 apud Phaedr. V
editio nondum prodiisse videtur. hy l. 0.φy In Iav. Cic. in V e. 7 Unicus hic est Curtii locus quo illam significationem habet, alibi hic scriptor sola quatiendi notione hoc verbum usurpat cf. Index reinsbem sedit. nahenb. in voce.' Aput hunc contra in opere laud. ubique sere ἈνOnmum
86쪽
Claud. XXXV. Prorsus vero aliam significationem habet idem vocabulum in hac Sat. s. 118 excusso Suvendere naso, quam dictionem Casaubonus comparavit cum oratiano naso adunco Sut Ι, , 5. , ut postea etiam secit einrichius in . t assovius in Synonymum, et sortius quidem , iudicat ei quod dixit Horatius naris emunctae similiter etiam Iahnius i. Hi cogitasse videntur do nas muco et mala pituita purgato. Sed verissimam vocabuli excutere . . significationem post Casau bonum iam intellexerunt Farnabius, qui explicavit de Naso non rugato, et
Bondius 4 de naso non rugoso, sed exporrecto vel ut idem etiam plenius dixit: D excusso suspendere naso, est tecte et subdole irridere: nam, qui sic irrident, non crispant nares neque in annam corru-gant, Sed nasum excutiunt ac porrigunt, ac si nihil tale agerent. V andem explicationem amplexus videtur , ut ex collat Horatii loco efficitur, einri
chius qui licet interpretatur sursum iactato
est verbis examinare, inquirere, tribus locis exceptis ubi quatiendi notionem habet. ix Casaub in Pers. Orat imit pag. 200 Heliar pag. 112. Ρ. 348 sq. cf. p. 111. Illius tamen versus sensum optime reddidit in versione : B Schla , mi ernstem Gesichi das gesammte Vol tu vertachen.
locum et in Annoti. si P. 111 sq. Idem vero perperam explicationem emuncto tribuit Lubino, quum iam apud veterem Scholiastam ea Occurrat. Eidem interpretationi favere videtur Erasmus, qui in Adagiis pag. 165, edit. 1643)bunc versum, memoriter ortasse, Citan pro excusso scripsit exterso. Ita etiam vertit G. E. Meiarus: in
87쪽
quod quomodo fiat nisi in rugas contrahatur, non intelligo , tamen ad verbi usum illustrandum assertexcussa brachia, cui vidit Melanim. V, 96.
loco addi possunt alter e Metamm libro VI, v. 703: excussit pennas Petron. XCV excussissima palma, et loci ibi a Burmanno laudati xj. Similiter noster Sat. ΙΙΙ, 115 dixit membris timor albus excussit aristas, quod per prolepsin interpretor timor fecit ut pili in membris horreant aristarum modo. Cum quo loco ortasse conserri potest locus Petron LXXXIXin fine alias quatere ad acussum tabas , nisi ad excussum eo loco archaice dictum sit pro ad excursum, ut voluit eligius. Similiter quoque de Erynnye dixit Ovid. Mel. IV, 492 caeSariem excussit, ubi tamen simpliciter significare potest movere. 56. vi potest is dicam cet. In hoc versu nuperrime IIauthalius a duas proposuit emendationes
easque a codicum scriptura ne transversum quidem unguem recedentes, quare paullo accuratius examinandae sunt Nempe versum ita legendum censet: Qui potes Itis dicam: Nugaris, cum tibi, Calae
an gelauterter Nase das Vol auhieliendri scherZen. uenigerus, qui solummodo Horat Sat. ΙΙ, suspendens omnia naso citat, vertit tamen scin i impland V melius ad sensum eum- Iius B die Menge verholinet e spitZig. In Animm pag. 120 idem asseri versionem aueri, qui ante oculos habuit Hor Sat. I, 6, ω, vertens : Blasi das halae Vol aut Miner krummen Spolternase
quibus addatur Luc. I, 24. In Mus Rhen. Nov. Ser. V 184τὶ, pag. 30 sqq. esidem in eodem libro VI, pag. 310. 5
88쪽
Primum pro omnium editorum lectione is di-οα mavult ius dicam , sine interrogatione. Ad quam mutationem tuendam tria asser argumenta, quo-Tum secundo , petit ex ratione palaeographica in quia pro utraque lectione aeque sucit , supersedero possumus de duobus reliquis videamus. Horum Ostremum positum est in scholiastae verbis ad h. l. :D et dices mihi te cupidum esse vincii mei de tua NCriptura , utrum scripseris bene an male in V et D Tu erum examen ab iis audire desideras. ' Haec tamen, si quid video, magis alteri lectioni lavent. δε-dicium enim eo loco non est verbum serense, sed
nihil aliud significat quam sententia, existimatio, pinio ita etiam examen, quod, proprie de lingua bilancis dictum, metaphorice pro iudicio, censura ponitur. Vidd. ipsius Scholiastae verba ad nostrae Satirae s. 6:D Examenve improbum, αλληγορικως dicit, hoc est,
non debere quaeri iudicium in vulgari iudicio, quum in eo aequitas non sit,' et idem Schol. ad . . Paulo maioris videtur momenti quod primum solari argumentum, quod scilicet pro sumiliari is dicam poeta ubi artis iudicem agit, sortius et rei accom-
Similiter Ierm. Lecti Perss. ΙΙ, τ invenit in codd. Guelssi
Sat. I, 6 vis est, vel potius, ut dicit, Ius est, e quibus cod. l. Ι-nius profert vis est, addens in Q. IIerm. n. suprascriptum esse fas, quod Herm. omisit; L etiam Ort ad Luc. I, 360, quem asser Herm. . . in nota G. Quod in nostris eid. et erig. Sat.
II 6 legitur cuius, quod etiam Herm. l. I. IlI, 9 ex Leid. , Guello. non indicante Ialin. et Ebner dedit, librarii error est, qui in similibus litterarum ductibus unum omisit.' Ita dedit Iauth. in edito apud Ialin dicis et iudicit veri non mei Iegitur.
89쪽
modatius posuerit ius dicam. At vero totus orationis tenor prorsus non requirit sormulam illam iudicialem, qua ingrate turbaretur a miliaris orationis color, cui contra appositum plane est is dicam in D uomodo fieri possit ut illi, quorum benevolentiam donis Obsoniisque captasti, sincerum proserant iudicium Z tvisne ego tibi verum dicam IV Sic recte omnia procedunt. Contra si ius dicam legeretur, formula illa nostro loco procul dubio flagitaret additum pronomen πο, tam propter transitum , quam quod in iure dicendo maximi ponderis est, quae sit persona qui ius
dicat. In altera quam authalius proposuit emendationem vocabulum calo non appellativum putat,
Sed nomen proprium , ut eo significetur Licinii Di poetae , Catulli amici, aliquis imitator, idque
non tantum nostro loco, sed etiam s. 68 et s. 75 verbis, OSter poeta et euge poeta, Persium talem Calvi imitatorem respicere iudicat. Verum Persius iis locis non in uno poesis genere prava pericula traducit sed generatim in omni poesi tractanda ineptorum
poetarum conatus deridet ergo non eorum tantum
qui Calvum imitarentur. Praeterea, ubi apud antiquos mentio sit de Calvi illius poetices studio, sempersere cum Catullo coniungitur qui a Persi nusquam memoratur Plinium quidem Epist. V. 3,53ὶ Cf. Mart. VI, 30, 6 et VII, 9, 10. Hor Sat. I, 10 19 Ovid. rist. II, 27 sqq. Amor. II, 3, sl sq. Properi II, 19 40 II, 25, 87 sqq; Plin. p. I, 16, 5 Sentius ligurinus, apud eundem Plin. IV, 27, 4; Geli. . . IX, 9 cf. etiam Suet in vit Caes. LXXIII.
90쪽
solummodo Calvum nomina , , sed ibi oratores recenset qui etiam poesin excoluerunt. Ubi vero apud hunc et alios scriptores Catullus et Calvus occurrunt, aut de ipsorum poeticis studiis sermo est, aut de aliorum eos imitandi studio, quod quidem ex ipsis Verbis manifeste apparet sed nusquam ita ut illi imitatores derideantur, nisi in loco oratii, ubi tamen non de imitatore, sed de recitatore tantum sermo est qui Calvi et Catulli carmina cantare doctus erat. Quicquid autem est, hoc loco nulla est caussa cur non si nomen proprium sit, potius pro vero nomine habeamus illius poetae quem Persius traducat, quam pro personato, de quo nihil ex poetae verbis emci potest In appellativo autem calve nequaquam dativus pro vocativo poscitur; saepius enim interiecti O mittitur, quam, si cogitatione suppleamus, nihil est quod offendat. Neque vero poetae obiici potest, quod probrosa hac appellatione calve eiusdem criminis reum se faciat, quod in aliis notat s. 128 ὶ:D Lusco qui possit dicero lusce ' Luscilio enim est
vitium naturae P ca ilium saepe luxuriae, it nostro
3 Neque , ut per se patet, hic valent Ioci, ubi Hvus in C tussi carminibus nominatur; neque alii, ex gr. Cic. ad Divv. ΙΙ, 24 Suet in vit Caes. XLIX Geli. IX, 12, neque si ubi de eo
' In edit. Sat. I, pag. 39 sq. authalius Luscus aliter e plicuerat. Luscus, inquit - . . non est χον φθαλμι ις, ετεροφθαλμ.ος, sed is, qui alterum sinistrum oculum clam sit, prae metu accedentis aedilis fastidiosi, - vel is, cuius supercilium salit.' Sed postea, ut patet ex postrema eius hac de re disputatione, illam interpretationem merito reliquit.