장음표시 사용
221쪽
nihil habentibus Babet commune ; nee aliquid inde
rit , qui Abi de suo sufficiunt , debet erogare ,
quando nihil aliud fit, habentibus dare , qu mpe dere . Idis quoque, oui vel idonei nil quidem Abidari pelut debitum poseunt, sed tamen Getesiae visunt sumptibus , non est meum dicere, quali peccato cibos pauperum praesumendor fuscipiant , juvare de propriis
facultatibus debuerunt qui Gels- , quam suis empensii insuper gravam , EPe. Et paulo post . Dura sunt, quae dico, nec ego di teor: Dura sunt; sed observare nolentibus , Oc. Nam quaero, quid eorum sit, quae dixi , dificio 1, ut homo id , quod opus nox habet, ab Ecclesia non accipiat am, ut quod habet, 'e causa contemnat Si propter hoc non suis sua relinquere , ut habeat unde vivat, ut quid aeeipit unde rationem reddat ut quid de peccatis alienis fuamultiplicat Et CY.2. Baque Sacerdos, cui dispens tionis cura conrmissa es , non solum sine cupiditate, etiam eum laude pietatis , accipit populo dispensenda, fideliter dispensat Meepta, qui omnia sua aut parentibus relinquit , aut parentibus di ibuit; se
in numerum pauperum paupertatis amore consiluit,
haut unde pauperibus Iamini et , inde es ipse
tamquam pauper voluntarius Dipat. Sanctus Bernardus in declamatione super il la verba: Dee nos relinquimus omnia, adhuc severius &rigidius loquitur . Sed scholastici Doctores mitiorem sententiam sunt sequuti , sam ius enim Thomas a distinguit de bonis ecclesiasticis : alicubi enim sunt distinetur portiones Episcopi, Cleri , Ecclesiae materialis
222쪽
rialis, & pauperum; alicubi non sunt distinctae, si dfidei Episcopi permissum est , ut ex reditibus ccclc-siasticis partem distribuat Clericis, partem pauperibus, partem insemat in restaurationem Ecclesiae materialis, partem sibi reservet ad modicam sebstentationem suam. Certum est enim, ad hos omnes fines donata fuisse Deo bona ecclesiastica. Et si quidem portiones distincte sunt, nulla dubitatio esse potest, quin Episcopi sela sua portione contenti esse debeant ; si vero distit,ctae non sint, ut in pleri'ue locis accidit, certum est, peccare mortaliter eos Episcopos, qui non sunt contenti frugali mensa, ct tenui supellectili , & reliqua non insumunt in reparationem Ecclesiae, & usum pauperum . Sed placet ipsum Sanctum audire ; sic ergo res andet: is Dicendum, quod aliter est de propriis bo- is nis, quae Episcopi possidere possitiat, & de bonis ecis clesiasticis: nam propriorum bonorum dominium habent ; unde ex ipsa rerum conditione non obia , ligantur, ut ea aliis conserant; sed possunt ca vel si- , bi retinere , vel pro libitu etiam aliis elargiri. Pos. is sunt tamen in earum dis nsatione peccare vel, , propter inordinationem assectus, per quam contigit, Vel quod sibi plum conserant, quam Oporteat, velis aliis etiam non subveniant, secundum quod requia is rit debitum charitatis; non tamen tenentur ad reis stitutionem , quia hujusilaodi res sunt eorum domitari nio deputatae . Sed ecclesiasticorum bonorum suntis dispensatores vel procuratores; dicit enim Augi
is stinus ad Bonifacium : Si privatum possidemus, quod is nobis fusistat, non sum illa nos , se pauperium,
is quorum procurationem quodammodo gerimus, no proprietatem nobis usurpatione damnabili vendis D d i . . u
223쪽
is mus . Ad dispensatorem autem requiritur bona fidesis secundum illud: a Μς Iam quaeritur ister isee1 is satores, ut Melis quis inveniatur. Sunt autem bonais non selum in usus pauperum , sed etiam ad culis tum divinum, & necessitates ministrorum expendenda ; unde dicitur Ιχ. Praes. Σ. de reditibus. Eccleis sae vel oblatione fidelium : , Sola Oiscopo ex bis unais portis mittatur, sic ecclesiasticis fabricii, G eror is tunipauperum Irofuturae a Presistero sub periculo is sui Ordinis mini Irentur, ultima Oericlipro fingulo is rum meritis dipidatur . Si ergo distincta sint bona, is quae debent in Mim Episcopi cedere, ab his, quae is sivit pauperibus &ministris & cultui Ecclesiae er is ganda, & aliquid sibi retinuerit Episcopus de his,
is quae sunt pauperibus eroganda, vel etiam in usumis ministrorum, aut in cultum divinum expendenda, is non est dubium, quod contra fidem dispensationis is agit, & mortaliter peccat, & ad restitutionem teia is netur . De his autem , quae sunt specialiter suo usui is deputata , videtur esse eadem ratio, quae est de pro-
is priis bonis, scilicet propter immoderatum affectum is & usum peccare quidem, si immoderate sibi retuis neat, & aliis non subveniat, sicut requirit debi- is tum charitatis . Si vero non sunt praedicta bona duis stineti, eorum distributio. fidei ejus committitur; ἡ & si quidem in modico deficiat vel superabundet, , potest hoc fieri absque bonae fidei detrimento ; quia is non potest homo in talibus punctualiter accipere il- ,, Iud, quod fieri oportet. Si vero sit multus excessus, is non potest latere ; unde videtur bonae fidei repuis gnare
224쪽
,3 gnare , & ideo non est absque peccato mortali ; diari citur enim Matth.24.QUA dixerit malus feram in is corde suo, mora facit Dominus meus venire, quod is pertinet ad divini judicii contemptum , ct eaeperitis percutere confimos sum, quod pertinet ad sum is hiam, manducet autem , bibat eum ebriosis, quod is pertinet ad luxuriam ; veniens Dominus se mi illius, is in qua te non sperat, O dioidet eum scilicet a secie is late bonorum , ejuι ponet ca- critis, is scilicet in inserno. Ex his facilὸ colligi potest, utrum liceat Episcopis
thesaurizare, vel multam familiam famulorum alere, vel in ludis ci conviviis & venationibus pecuniam perdere , aut in exstruendis vel ordinandis palatiis di hortis more Regum thesauros Ecelesiae insumetare. In hanc rem Cajetanus his verbis: bo Dixi alte ram conditionem, quia altera jam dicta erat, scilicet
quod non det de debitis aliis, sed de deputatis usui Epuscopi. Nam de debitis Eec ae aut pauperibus non potest, nisi sicut uni, alteri pauperi disribuenda, dare ;
ed de suo de ratis usui potest pro suo libitu dare. h
mi, quia Curiem heu sei opus quantacumque fabeat patrimonialia , Πω de ecclesiastica praebenda vivere. nisi in articulo nec 'tatis . is quo tamen etiam μα- earet sivendo de sua praebenda, non tenetur tamen ad re situtionem, quia precatum eo eret in Musu, quo non subseniret aliis quinis subveniendum s. ertas autem arsitutime consurgeret ex eo, quod prata se habunt proprium aerici vel E scopi bonum. ce) Videte qui augendis Ecclesiarum proventibus tam laudabiliter ere
225쪽
ditis vos vacare, tabescentibus pauperibui, o v utinam non arescentibus i quoniam peccatis , Iuxta auto is sententiam , tot pauperes ciper, pupidos, Orpha 1, pia
duraque posthabendo . Et Dominicus Soto sic habet: ca) Episcopi exuere σon debent antiquam illam Ecclesia pultaritudine ςuae in subsidio pauperum elucebat, nimirum quando ostin Diaconorum miniseriatam impense viduarum, orphanora , Digientiumque curam gerebam. Neque vero debent prorsus de memoria delere, ecclesiasticornu-Hui spiri uales esse, ingratiam dioisi cultus, peculiariter in honorem cirisi expensis, cui tam cordi fuit pauperes suae familiae commendure, arpari simum Ruforibus, quibus illam fidenter commisit. Tertio accedit huc, quod caput ipsum praecepti misericordiae, nempe rerum redundantia & perfluitas, caeteris paribus, multo major est aut esse debet in Episcopis quam in
secularibus. Primum enim frugalius vivere debent, multoque cum minori pompa, quam divites mundi. Neque conviviorum qilendor aut lautities illis est lucita , neque alius dinnesticus apparatus . Nam, ut ait Hieronymus, de altari illis vivere est, non lux riari . Praeterea, quum uxoribus careant, eximio inde sumptu eripiuntur, ora mariti premuntur atque adeo, quum neque proles habeant, quibus debeant m joratus instituere , aut aliter in perpetuum provid re , non alios debent habere filios quam pauperes; neque consanguineis aliter providere quam pauperibus.
haud enim his debent erogare, quibus sua siniciunt, ut habetur cap. Astor EccLI 2. q. a.
226쪽
Ad has novem Controversias plane diiudicandas,& conscientiam bonam & rectam constituendam, &spem vitae aeternae vere acquirendam , plurimum prodest, vitas sanctorum Episcoporum assidue legere, inter quas non ultimo loco ponenda est vita sancti C,
roli Cardinalis & Episcppi Mediolanensis, qui nostro saeculo vixit, & omnes partes optimi Antistitis, sive in residendo, sive in praedicando , sive in vitae, persectione, sive in matura Clericorum ordinatione, sive in beneficiorum multiplicitate resecanda, atque ast abjicienda, sive in libertate Ecclesiae prudenter diBrtiter conservanda, sive in asse bi erga consanguineos moderando , sive denique in effisione divitiarum emga pauperes, & admiranda & quasi nimia parcitate erga seipium, luculenter di mirabiliter adimplevit.
227쪽
α ndoquidem in sermone de Cousecratione is Episcopi incidit mentio de admonitione Legatorum S. Sedis Apostolicae ad Patres Conci- .ii Tridentini, maxime convenire arbitramur, horum Actorum collectioni hoc praeclarissimo mon mento finem iacere. In eo quippe, dum summa, di
quae tantos Auctores decebat, rerum divinarum humanaruinque scientia, malorum sontes reserantur,
quanta iugiter adhibenda sit cura in fovenda Ecclesiae disciplina, ct quo fundamento Epistolat, Hortationes, Monita, ct Sermones habiti nitantur, quidque facile dignoscere poterit. Ut vero omnes, qui in seriem Domini vocati sunt, quique in his provinciis pastoralisblicitudine pascendis Christi ovibus invigilant, rem
totam huic collectioni junctam, & ante oculos explicatam habeant; neque alibi quaerere teneantur, unde necessaria honorum morum reductio,a Tridentinis P tribus instaurata, emanaverit, rursiis treis traditam
hanc sepientissimam admonitionem ipsis exhibere consultum duximus: cujus quidem sensum mentemque tunc optime assequentur, quum in asserenda Ecclesiae disciplina, Summorum Pontificum, & Conciliorum auctoritate firmata, vel in Catholicae Religionis propagandae cura suscipienda, nulla aut vi aut multitudine hostium percellentur, nulla vel dissicultate frangentur , vel molestia debilitabuntur, & nullo denique periculo se patientur deterreri. AD
228쪽
TRIDENTINO LECTAM IN PRIMAsESSIONE. EUERENDISSIMI P
,' tres &c. Quum ipsa muneris nostri ratio, qui in hac sata. Ela Synodo Praesidentium ,& Sedis Apostolicae Legatorum persenam gerimus, hoc ' postulatura videatur, ut crescentibus negotiis , quae in hoc sacro consessu ad Dei gloriam, & Ecclesiae utilitatem sunt expedienda, sepius apud vos cohortandi & commonendi cauissa verba iaciamus ; tum vero in hac prima ses
229쪽
sione , quae felix ut speramus principium ipsi
Concilio est datura , minime hoc a nobis praete mittendum duximus . Eo vero libentius hoc ossicio fungimur , quod quum vos vel hortamur , ut ea ficiatis , quae digna tanto Conventu sint , vel a contrariis dehortamur, nosilietipses etiam hortamur
ac dehortamur , qui in eadem quasi navi vobiscum sumus, iisdem periculis, quibus vos, iisdein tempestatibus subiicimur. Nosmetipses, inquam, excitamus ad vigilandum, ne vel in scopulos incidamus, qui plurimi procul dubio in hoc cursu sese Uflarent: vel magnitudine negotiorum, tantqpam fluctuum , obrui nos negligentia n'stra patiamur, verum spe et fide erecti, eo navigationem dirigamus. quo ma-
maxime portus salutis ad Dei gloriam in Christo JESU
Igitur, ut ab eo incipiamus , de quo maxime iii hoc principio admonendi omnes sumus, unus, quisque nostrum ante oculos sibi imprimis proponere debet, quaenam sint, quae ab hoc sacro Concilio expectentur: quo qui te facile intelliget, quantum sibi oneris incumbat. Sunt vero. - , ut omnia summatim coinplectamur quae in Bulla Indictionis Concilii continentur, nempe haeresum Exstirpatio, di stiplinae' ecclesiasticae & morum Re formatio, ac tan dem Pax externa totius Ecclesiae. Haec ergo sunt, quae nos curare, Vel potius pro quibus assidue orare, ut Dei benignitate fiant, oportet. Atque illud est, de quo ante omnia in ipsb Concilii exordio omnes & singulos, qui huc convenimus, primum autem nos ipsia, qui in tam sancto ministerio praesidemus , admonendos duXimus ; ne unquam cogite
230쪽
mus , vel per singulos , qui hic adsunt, vel per universum Concilium , etiamsi omnes Pastores ex univer terrarum orbe huc coirent, tantis malis, quibus nunc grex Christi est oppressus, provideri pos.se. Si enim putamus hoc a nobis perfici pose, aut ab alio quam ab ipse Christo, quem Deus Pater
unicum nobis Servatorem & Pastorem dedit, cui etiam omnem potestatem dedit, erramus sane infundamento omnium adtionum nostrarum, & divinam iram magis provocabimus; adjungimus enim ad sileriora mala, quae propterea nobis acciderunt, quod ipsum Fontem aquae vivae reliquimus , hoc alterum maximum peccatum, quod nostra vel prudentia iisdem malis mederi velimus 3 ut merito de n
bis dicatur, quod Propheta in perina Dei veterem populum accusans, dicit : a Duo mala fecispcipulus his, me dereliquerunt fontem aquae vivae, O foderunt
Abi esernas non valentes continere aquas. Tales V ro cisternae sunt omnia consilia, quae a nostra prodentia, non assata Spiritu divino, Moficiscitntur: quae non modo populos in pietate & obedientia, tamquam aquas in cisternis continere non valent, sed quo magis his artibus retinere eos laboramus, eo violentius tamquam torrentes a nobis defluunt& discendunt; ut superiorum annorum experientia. multis in locis satis nos docere potest, & nunc assi. monere, unicam tantum Viam medendis his ma- , lis relictam, si nostra omnia remedia inutilia esse agnoscentes, & valere potius ad augenda, quam adtollenda mala, ad Christi potentiam, quem dexteram suam E e Deus i