장음표시 사용
111쪽
suiu comment alcaia. a marius. Sempa parornium eorum quae probarς volumus autho m har
Et quoniam adiecit Baronius in .Eput. Grego. rij VII. quam attulit ad infirmandam sententiam de aduentu S. Iacobi in Hispaniam ill verba viti ma , quae nouas impugnationes c0ntineat,oportet Areumhnea Ca expendere . Claustria est. At Hormire adi Uormisda Hi abnsem misa decreta insnuant , quod Toμιτ i an, & num, O Bracbarens demonHrant concilia, Hic
Bracchatensi igitur videntur tria aduersus nostram .iententiam
4'- Px- testimonia , de quidem grauissima contineri. VD Hormis . Alterum concilis Bracbarensu. Testium Concilii Toletani. Quae cum post In nocentii Epistolam proxime allatam reserantur , arparςτ, negare hos Patres, cum Innocenti Iacobum Hi-- i spanias pelijsse. Et quamquam superius satis pro' i : i re dictum sit, oportet his de novo,quoniam cum ' i' Batonio de fide incitandis authoribus contondi mus, horum testimonia examinare; Saocon a nos,&ansecus sint, accuratius inquirere . .
Primus esto Hormisdas. Videamus quid ille dicat in decretis missis ad Hispalensem Episcopum. Fateor quidem hactenus a me non potuit inueniri haec decreta Hormisdaei imo ne ullas men vocan- quidem epistolam ad Hispalensem Erucopum,' cum tamen multum hac in re studij potuerim. Reperimam ad omnes Hispanipe Episcopos, quae est as.&gliam ad eosdem quae est ys,sta dat ab - et . ad Hispale sem Episcopum nullam inueni. Garcias Loaysa in notis ad Concilium Gerundente, apud Binium , ait se in collectione sua decreta- A lium
112쪽
llum posuisse Epistola unam Hormissidet ad Ioanem Tarr aconensem Episcopum, qui praefuit Concilio Gerundensi, atque hic fortasse est de quo menti nem iacit Hormisdas inlEpistola si . dum ait a
Ioannes Frater Coepiscopus nosὸν. Illud affrmo ex Epistolis Hormisdae apparere illum mire obseruantem , & religiosum custodem esse traditi num , ct institutionum Romanae Ecclesiae, & magnopere commendare illarum obseruantiam, &custodiam, idque ex ipsismet litteris ad illos Hispaniae Episcopos constare , atque huius eXOrtationis multa in alijs epistolis esse documenta . Nam in singulis penΘ, quas ad Episcopos scribit, tertio quoque verbo eius rei mentio inuenitur. Exemplum est in ea, quam scribit ad Sallustium
constitutum vicarium per Baeticam,&Lusitaniam, quae est 26. de in hoc argumento tota versatur. Summa e st. Paternas inquit Regulas, O decreta Manctis is ita concilινι omnisbus seruanda maniamur. de epist. a . Cunodiamus Caibostea innitu. iat de tota eius series his mandatis constat: ut
huic Pontifici is videatur finis constitutus. Ac proinde frequentia fieri iubet Concilia in quibus de obseruantia illarum Apostolicarum, de Paternarum institutionum tractetur. Verum nihil omnino in hisce epistolis inuenitur,quod Iacobi Apostoli praedieationi ossiciat. Imo ne ullum quidem de Petri, & Pauli in eam Prouinciam, vel prosectione, vel legatione verbum occurrit. Itaque
nisi Gregorij tempore alia extabat Epistola,in his quas legimus nulla de Petro, de Paulo, vel ab alijs missis Episcopis fit mentio. Quod si fieret, ei ad accipiendas resulta istas, de normas Ecclesiasti-
Epistola Horniisdae ad Episcopum Hispalensem no potuit ab auis thore reperiti Hormisdat i seruanda, &tuenda Ecclesiastica disciplina studidm
Litterae Hommissiae ad Sallustium Vicaxium in Baeisticam,& Lusitania. i r HormisdasIubet frequenter cogi Concilia
Nihil eontri Iacobi in Hispania praed/.cauon i
113쪽
i I : sasticae discipIinar dicta Pontificis pertinerent nam hici in sua epistola postquam de missis in . s. Hispaniam a Petro , de Paulo Episcopis , de pia tata ab ijs religione egit : ad diuini ossicis , dc ecclesiastici eultus documenta diuertit. Quod nos si minime inficiamur, imo cum Innocentio I. sessii suimus distinguentes io ter praedicationem Euan , ι gelis, dc institutionem Ecclesiarum , de Episcopo rum consecrationem , de traditam ab iis ecclesia- Gregorii sticam doctrinam. od est argumentum illius' ' epistolae Grestorii , de in hanc mentem trabit Hormisdam i quod sciret eum acerrimum esse natum traditionum assertorem, de custodem.
i ii πώ Eniamus ad Concilia. Nominat Gre- gorius in ea Epistola duo Toletanum,dc
inspieiuritur. V Bracharense, sed numerum omisit, ledi reeogno- nos reliquit ambiguos, de quonam loquatur Con-Igitur legenda omnia mihi fuerunt. Aeprimum de Toletano, quod primum ab eo nominatur , dicam. usque ad Tempora Gregorij VII., , qui floruit anno ro73. Concilia Toletana l quor de sis quae sunt in Canone ) xviij. eelebrata omnia Tole inuenio. Incipiamus a I. quod habitum fuit annotana author oo. Anastasio Papa, Arcadio, de Honorio Impe-ς φ ηδ ratoribus. In eo ro. sunt canones ad Ecclesia Ricam disciplinam pertinentes. Nullus eorum . Coh. tium quicquam A institutum Gregorii pertinet. In reis Tolataniim i gula Fidei, quae est adiuncta,nulla nisi de creden. dii articulis mentio aduersus Priscillianistas. ii
114쪽
in exemplari Prosessionis Episcoporum ad finem , quod ad causam Gregorij facere potest, dccum de caeteris egero Concilijs proferam; secundum cum isto primo ita confunditur, ut vix ab eo distinguatur, atque adeo ad primum redit.
Eo retiertemur, cum reliqua absolvemus.
Secundum Concilium, sic dicitur .a Binio, &Loaysa, incidit in tempus Bonifacij Secundi,anno Domini 1 3r .Eius quinque cationes sunt: in nullo eorum mentio est de missis Episcopis, aut Eese-sijs ab ijs in Hispanias erectis. Omnia ad morum. doctrinam spectant. Tertium , ac celeberrimum Papa PeIagio II. Rege Reccaredo. Anno 386. In eo statuitur vertistas Niceni Concilij aduersus Arium, & iste cum suis erroribus damnatur, & Fidei catholicae iuxta oecum enica Concilia fit professio. Illud videturrem Gregorij continere, quod I. canone statuitur Vι permaneam in suo vigore Conciliorum omnium eon litura,si ut OAnodica stariorum PFUulum Romanorum epistola. Atque haec obseruatio an liquorum Canonum magnopere commendatur. Nihil reliquum est, quod detrahat praedicationi, nee de Ecclesijs vlla fit commemoratio. Concilium sequens, IV. ego dicerem, sed numero caret, tempore Bonifacij IV de Regis Gunde mari Anno 6 Io. congregatum, super Prima tu habitum est. De caeteris silentium.. Igitur Concilium IV. Anno 638. Honorio Papa I. & Silanando Rege insigne extitit, & quoniam ad: hoc praecipue respexisse puto Gregorium VII. nunc praetermittor ad illud rediturus.
V. Concilij eodem Honorio Pontifice & Chim
IL Tolatanuex aliud a primo. seorsim ab eo non Ponitura II. iustulti, α germanum ΙΙΙ. Canor producitur. ToIetaniim a Concilium
115쪽
silano Rege Anno ε36.nouem canones virili lau prorsus eo, quod in Gregorii Epistola cotinebatuti
U Canem Papa Honorio Anno 636. decemnouem canones sunt,omnes ea de re silent. De fide, ac moribus loquuntur.
In VII. quod In tempus Theodori Papae, deuri. Canis. Chindascindi Regis incidit materies longὸ diue Q. satractatur. Ea in sex canones distribuituri omnes doctrinae sunt pleni , sed morum. Nihil autem habent cum illa, quam asserit ex Gregorio Barin
VIII. Reeesuintho Rege Concilium anno 633. duod cim canones comprehendens: in quibus de Fide catholicaine institntionibus Clericalis ordinis, χcorrectione vitioruώ in eum irruentium, & citramentionem illius Episcopalis in Hispaniam missio nis agitur. iix. x. illud Duo Concilia IX. & X. sub Vitaliano Papa , &avii. hoe vii. Recesuintho Rege Anno's. &-celebrata. cinones h argumenti. Illud decem di septem, istud septem Canohi seonstat. varia ad ressi mationem disciplinae , ae morum documenta tradunt,sine ullo ad erectionemEcclesiarum respectu. XL Reeo i XI. Toletanum cadit in tempus Ad data Vitam quid Pontificis, & Regis hambae anno 673. Praeclaras anm,efretu seeundum doctrina quatuor Pro ximorum Conciliorum professio ha tur. Art, culo quintodecimo multas bene instituendae E elesiasticet Reipublicet reguIas exhibet; in tertia am. . . liqua decreta seruari iubentur,. sed ea nomina
' tur, quae sunt nat talia. Disteς Emana femonullus
116쪽
oullus. Diseoporum inter se, & eum Metropolitato consensio commendatur. In XII. Concilio, est, quod pertinee ad Episto. XII. ad rem iam Gregorii, itaque nunc de eo dicere abstineo,& in suum locum reser . . XIII. Coaeilium Toletanum totum versatur in Ade profitenda,& in vitiis corrigendis. Hab, nes xii. , tum Leone Seeundo Pontifice, & Eni in Regeia,
XIV. Concilium Anno 684. Benedicto Secumdo Pontifice, ac Eruigio Rege congrNatum, 'nones duodecim de Fidei prosessione Gundum prisca concilia edidit. XV. Coneilii duae sunt partes; in prima Fidei xv, bipartis Trinitatis professio exponitur . & detenditur. Ia n .seeunda liberatur Rex Egiea a iuramento praest,to Regi Eruigio defuncto, quod istud alteri loIemni iuramento, quod cum Regnum iniit Reipublicae exhibuit,erat contrarium , Ita Respublica Regiae domus utilitati anteposita . Annus Coneilii luit 688. tempus Sergii Pontificis , & Regis Flauu
XVI. Tres partes habet, Prima eonfessionem X tiis se illustrem mysteris Trinitatis . Secunda decretum de resormatione . Tertia commendationem fide,. litatis erga Regem F auium Egicanem, & damnationem Siberti Toletani praesulis ob coniurationem aduersus Regem, qui ob eam deponitur, de proscribitur, & eius loco Felix Hispalensis Episcoapus suffieitur. Incidit hoc Concilium in annum
693. tempore Sergii Papae, & Regis Flauij Egi-
XVII. Versatur in ritibus Ecclesiasticis asserem N a dis
117쪽
XVII. deEc- dis in Rege, & eius Regia familia laudanda . &scipi a d. Dς commendanda ,& munienda ,&Iudaeorum ahe ii,'κε- ausibus coercendis , sisque ad meliorem frugem i Jμ' reducendis.Celebratum fuit Rege Flauio Egica ne,Sergio Papa Anno 694. Concilij XVIII. exemplar non extat. Illud de eo ab Roderico Toletano scriptum accipimus, s per ordinationeRegni celebratum. Innus fuit 7 Io. Papa Ioanne VI. Enumeratis Conciliis, ae eorum inspectis a curath, & relatis fideliter argumentis, apparet , de tribus tantum posse intelligi Gregorium VII. i in
Epistola . Videamus ergo, utrum aduerses nostram quae communis est, & certa prorsus senteatia , in ijs quicquam inueniatur. Atque ut a proximo incipiamus. In Concilio XII. can.4. maiorum institutiones praecipiuntur seruari,& custodirLDeinde de ordinandis Episco.
pis iuxta doctrinam Pauli in Epistola ad Titum, &Concilii Niceni,Laodiceni,& Africani I i. illud
Expenditur solum statuitur, Ut in ona Ciuitate unus tantum
coh)n 'x L Episcopussis, O Dioeceses, qua nunquam babuerunt uisopos js eareant, O Dioecesis , qua habuerunt , babeant. In hanc sententiam adducuntur exempla aliorum Conciliorum. Et intra hos terminos haec docti ina definitur. Atque adeo de isto Concilio locutum non fuisse Gregorium patet , nisi si voluit respicere ad illud, quod obiter dicitur eo Ad Titiim in canone. Paulum praecipere Tito υι Episcoposiper Ciuitates consituere debeat. Sed cum hic nihil iNihil ' qt aclijciatur de Petro, non est verifimile de hoc Gro ζ gorium Concilio cogitasse. li
Adeamur IV. Coacilium: quod puto ante ocu
118쪽
1 ortos Papam Grπorium, eum illam particulam as Pr oduelaustripsit de Toletano Concilio, habuisse . Canone QS 3 iuquinto, vel sexto, pro diuersis editionibus,agitur gnu, 'de Sacramento Baptismi his verbis: Proinde quid . a nobis de Sacramenti diuersitate faciendum Alo tilicastis infirmemurpraeceptis: non nosseam 'sed paternam institutionem sequentes. Beata ergo I. . . G
Memoria Gregorius Romanae Eec a Pontifex, qui ' iηρηflum panes Italia illas rauit, sed , longe em 'cellentes Ecelsas sua doctrina perdocuit,effagitante
Sanctissimo Leandro Episcopo de hae Hispania dium. Fiate, quid potius esset sequendum,μ ait. De trina L Ja ismo. vero mer One squae erat quanis ) baptismatis nihil respondeν , verius te'quam ipsi fen is, quia iavaa μου nisu osscit fancta Ecclesia consuetudo A-
Canone I 6. statuitur reeipiendum esse librum Canon de re Apocalypseos, quia multorum Concilio m , Of-- ibo nodica sanctorum Praesulum Romanorum decreta Ioannis Euangebsaese praeseνibunt. Hi duo Canones cum reserantur ad doctrinam Pontificum Romanorum, videntur ad rem Gregorii Pontificis volentis Hispanue Episcopos ad formam disciplia nae Romanae reducere,pertinere : Sed quid inde .Nil detrahi-
contra D. Iacobi in Hispania praedicationem colligi possit,non apparet. te. 'Verum ne istud quidem Concilium mouer potuit ripam Gregorium ad proserendum pro ι sua illa de Episcoporum ct Ecclesiarum Apost ritea incitutione testimonium. Cum nulla hae imentio ea de re facta legatur. δIgitur constat de illo Concilio Ietano sedi
monem esse, quod multi non distinguunt ab illa , primo
119쪽
rii primu celebrato tempore Anastasis, in quibus sunt Ambr.Mor. duo grauissimi auhores Hispani Ambrosius M Lini,his rates, & Garcia Loaysa, contra quos sentit Bar nius, & Binius , quibus ego assentior, nam illud primum sub Anastasio fictum: istud secundum De I. Conςi sub Innocentio l. habitum est, nisi velimus dicςrecta E ii. illud primum Concilium in annum sequente
ter hos autho productu mi ita ut ad Innocentium I. peruenerit.
e. diis si*- utcunque sit de isto secundo Concilio nihil extat certum , nec illud affertur, aut a Loaysa, aut a Bi- Linocent L i. Concit. post Innocent ij Epistolas inter alia, quorum summam texit, Africana Concilia hoc quoqueiToletanum nominat: eiusmodi praefixo titulo Toktitit Synodus sub Iamocentio. Duo Quod quidem argumentum est e Synodum fuistis Concilia unxi diuersam, cum ad illam Innocentius Epistolatria: ἡ uri 'sub scripserit, quae est a 3. Ex qua constat de qua sit ea
Innoxentio Synodus re instituta, nimirum de ordination wnt Μor Clericorum, de cuius forma, & modo in Hispaniasam iiiiiiiiiii erat dissidium, quod in schisma eruperat. Cum hoc igitur munus ordinandi ad Episcopalem curam pertineret, & Episcopi de eo minime conuenirent, coeSexunt Concilium , ut ea dissensio tolleretur. Patribus igitur ia m congregatis scripsit illam epistolam Innocentius, in qua deprehendi- Materies II. tur Synodi materia, & traditur ab Innocentio ra-uid di is, i quam stqui deberent in ordinando. cuae 'ia maiorum institutiones erat reuocarid3 tanquam ad certam regulam normamque prsiti, tutam. Audiamus Innocentium: ille nos docetat quam haec do 'rina faciat ad causam Gregorij, nec tamen nostrae ossiciat. Igitur . Saepe me, O nimium cum tinereι ora Iollicitum separ disse ranis
120쪽
Abismate Ecclesiarum , quod malum per Hil mariatiis in die eparationis gradu incedere fama proh Imi e niti 'quitur, necessarium tempus emersit, quo non possis emendatio tanta disseret, deberet congrua meaeciana prouideri. Nam de ordinationibus , quas prava
consuetudinis vitio Hispanienses Episcopos celebrasse
gnoscimus , fuerat aliquid secundum MGiorum D-- traditionem natuendum, nisi perpenderemus nepe turbationes quam plurimas Eccles' moueremus,quoin ordinad. Eparumfarum ita reprehendimus , utpropter numerum de icorrigendorum4 ea qua quoquo modo facta sunt non in dubium vocemus indDeipotius Amittamus iudi- i. eis . Decreuit deinde quid agendum sit , ex Con
cilii , & Patrum sententia. Hic ergo inuenimus curam Pastoralem communem Pontificis Romani ad omnes Ecclesias extendi, & Episcopos ad illam pertineret iisque formam ordinandi ab Romano Iis Innoeen- Pontifice praeteribi, & ab eo perperam facta repre- hendi, quae omnia indicant Episcopalia munera ad Romanam amussim esse reuocanda.Hoc autem rem continet Gregori; VII. qui volebat Ecclesiarum illarum Hispaniae offetum ad regulam, &normam Romanam redigere, & apte monebat Reges illos ad quos litteras dabat, omnia quae De hoe GKοῦ ad cultum, & Religionis usum pertinebant Roma, cilij egetGre Inde venerant Episcopi,aecepisse. Id autem hu S i ΠΙ- ius exemplo Concilii confirmauit. Cui Innoce iii I. ordinandi leges ex maiorum traditione praeseripsit. Ex quo item constat nihil eo sententiae nostrae detrahi, quartantum agit de doctrina Fi. - . dei, & praedicatione Euangeliji non de constitu- doctrina tet. tione, ae disciplina Ecelesiastica . dita de adula