장음표시 사용
81쪽
. t i Hi H ad Fidem Christi esset in hae reuelatione, & miraculis eam consecutis , pateret Deum nullo dis crimine, Getilis Iudaeus ve sere quenquam habiturum . Id autem Petro reuelandum fuit, & quia ad eum tanquam Pastorem pertinebat, & quia Iudaeorum praecipue curam gerebat, ac proinde tibi, Eh; I dissicilius videbatur admissurus. At verolam Genlli extra Iudaeam, ubi rari, aut nulli erant Iudaei; om-biis euangeli- nes huiusmodi rationes cessabant: ac proinde lite V sibi,Em Apostolis, de Discipulis eo intrantibus iis Fidem. & Euangelium an nunciare . Quemad- Extra Ileuit, modum fecisse credimus Iacobum in Hispania,&Magdalenam in Gallia: & fortasse Iosephum ab 'ρ Arimathia in Anglia : & Mariam Salome in Italia . Imo & Magos in Arabia , & hunc ipsum Eu.nnchum de quo proxime egimus in Aethiopia i. Quem ait Irenaeus lib. 3. cap. II. in ea regione EuangeliZasse: eum que ob id Hieronymus in cap. sa Isaiae ,& Epistola Io 3. Apostolum Aethiopum,ae Magiarum, vocat. Sane haud ille Circumcisio. nem docuit, sed Baptismum . Verum quidem est posse respondere Baronium, Aethiopes circumcidi solere. At de aliis id assirmare non potest: ne in eam modo quaestionem deflectamus. I Appendix illa primi argumenti , nempe Ap-minonhΑho pollonij opinio Apostolos iusses a Christo non ex stolorum oti- cedere Hierosolymis ante duodecim annos: quamr selli Baronius Anno 39. Christi ex Eusebio refert, ibi ab eodem resutatur his verbis, Prosecto maioru6se Fidei Acta Apostolorum a Lura confripta qua-
uis authoritate maiorum, nemo negabit: tert/ ante liud tempus Petrum, O Ioannem Hierosit ymis re-
Samariam petisse, quin o usum Petrum,
82쪽
peragrasse, imo e, Qt suo iseo mo Dabimus inundem ante rictum tempus λ Carcere. ab Angelo Meratum non tantum Haera jmis ,sλὰ Iudaea etiam excess e , ex is em aras certum , ct exploratum habe- r , adeo ut omnis prorsus de duodecim annorum mora sententia Apollonij confutaetis . Hac ratione primum argumentum solutum manet.
S II. D. Roderiei Ximeny adducta superius rati cinatio perspicia refellituri
T Raditione, quicquid ex aduerso Ximenius
obi jcit, confutatur. Sed volo manum cum Consitatur huc aduersario conserere, eumque suomet gladio iugulare. Primum postulat dari sibi ex scripturis argumento ad auctores . Det ille item nobis auctorem ex Seripia probMadu ad auris qui ne . Pares itaque hac in re sumus. bi'in'Vispa Traditione vincimus, cui nisi ille credat, qtiom. Petito alis nobis persuadebit Eugenium Primum fuis seMς ς -- Episcopum Toletanum nec tamen ea est uniuersae Hispaniae, sicuti est Iacobari aduentus , traditio. Urgeo item Baronium. Dicat ille,quibus scriptu--n. - .ris probetur, Petrum Romam venisse, cum ta- ptura SaeTmen nihil eo magis certum sit.Non sunt ergo semis x probantur
per Scripturae postulandae; satis est monstrare Traditionem, ac nihil ei scripturas incere , quod nos accuratρ, opinor egimus.1 Redeo ad Ximentum ι admissa narratione de qua postea . Vidit ille quantum in traditionibus momenti esset , ac eleuare conatus est eam de aduentu in Hispaniam Iacobi traditionem; eamque ximςmu ς ς' Re is i quibuseam induis , O Monialibus arerm Treditio em
83쪽
buit, ceu eam vellet infringere. At quomodo potuit negare illam , qua caeteri omnes Hispaniae Primates nitebantur . Itaque unus ille traditi nem inficiabatur, caeteri assirmabant. Erant a tem Braccharensis, Compostellanus, Tarrac ne nsis & Narbonensis, illi duo praetentes hi ore illorum, quos sibi absentes substituerant. Hi a Maior haben tem reliquam Hispaniam repraesentabant. His er- ,h: -credendum non Ximento; non enim ille pote ad tione: rat solus traditionem conuellere: quae in pluribus affriuatibiis, residet, & fidem publicam habet . Nec multum
4 6 Ximento esse fidendum in ijsquae scripsit, eius
historiae lecta demonstrant, in quibus non pauca inueniuntur , quae tamen propter inopiam scrip torum, & temporis illius iniuriam scriptori alias insigni benigne condonanda . Et quidem quod attinet ad res Hispanicasdegat notas Vasaei qui v let,& n5nulla fluxet fidei reperiet. Ego in Romanis rebus aliquos errores deprehendi, qui viro docto Aperiuntur, irrepserunt.Cap.r .ait Aeneam cum Ascanio filio, x xl xς ' 8t Niso.& Eurvato nobilibus nauigasse. Non
nii in historia. nouerat alios Ximemus in comitatu Aeneae nobis
Ies praeter hos duos, qui neduces quidem copiarum erant: sedinter milites numerabantur. Vbi Mnesthea, Sergestum , Gyam, Cloanthum reliquit . Hos legimus nobiles, & primates esse. Nissum, & Euryalum commilitones, & nobile par amicorum accipimus. Deinde eodem capite Po tieum Uirgilii de Didonis amoribus cum Aenea In reb Tro' commentum recipit,& pro vero narrat. Egregia
mihi, 'ipsu, sane scriptoris fide a & Ouidii carmina recitat pro linenti oraculis. Quae cap. 3. de Latino Euandro, & A nea ι ac Turno commemorat , minime cum Livii,
84쪽
& Dionysii,&alio in historiis consentiundi posset qui tantum fabulis studet, de traditionibus aliquid
dare. Cap.4. confundit Procam cum Amulio, &Procam Fratrem Numitoris facit. Qua fide nimirum rea qua traditionem Hispanicam negauit. Verum est eum postea Amulium Procae loco posuisse . At ne sie quidem errore se eximit , cum
ex duobus unum compingat. Iam vero cap. .
Romulum Numitorem Auum suum occidisse. Sesolo nimirum authore . Sed ille mirus est,&quod mendum typographi putem,error in eodem capite . Sen tantum Reges Romanos agnouisse. Cum lippis, tonsoribusque sit notum, eos septem extitisIe i Deus bone ΘΗ ne Ximenius ignoraret I Insigitis error Tarquinium Priscum cum caeteros, numerasset, praetermisit , & Superbo tantum tribuit, ut eκ eo fecerit duos . Amabat vir ille elatos , di vehementes. Quid ρ quod cap. 6. recensens Roma nos Consules, & Dictatores,ita hinc, inde eos carinpit, ut sine ullo delectu, & ordine praepostero plures numeret. Nec melius pugnas Anibalis cum Romanis ducibus, ac de sis partas victorias commemorat . Additque in praelio apud Fluvium Sar. num ictu Annibalem amisisse oculum.Nec de illo ad Sarnum praelio constat, & constat Annibalem non ex ictu, sed ex glaucomate in palustribus locis i. . contracto oculum amisisse. Perperam autem, hisiai ' victolias Scipionis enarrat, sed ibi turpiter labitur, ubi uni Scipioni Africano victoriam de Annibale ,& excidium Carthaginis attribuit. Ecquis enim ignorat Scipionem maiorem vicisse quidem Anibalem, sed euerserem Carthaginis non eum, sed Scipionem Aemylianum, qui minor est dictus, I a eius.
85쪽
eiusque nepos adoptiuus extitit, fuisse λ Tandem cap. Io. & vltinui Iulium 'sarem Generum Pompeii vocat, cum socer esset. Narrat Pompeium inuitatum ad conuiuium inter epulas interfectum, ac nescit in lembo a priuatis militibus occisum . Ibidem affimat Sextum Pompeium in praelio ad Mundam cecidisse. Cneium verb euasisse, cum contra acciderit. Non nego magnum esse Auth rem Ximentum, & ut illa erant tems,Gra,eruditum,& accuratumr toties tamen ab scopo aberrauit. Fides X ime- Quo igitur iure, cum tot menda in breui historiam n i t sty talmiterit vult sibi fide in Concilio adhiber ZEqu mento ii iun- dem non ei crcdidero, etiamsi pertinaciter neget, gitur Iacobum in Hispaniam venisse,& credenti Barrnio, vel saltem dubitanti haee ob ikiam in historia peccata , quae miror eum non legisse , nam si legisset eum ab illo argum Elo aduersus traditionem conficto minime absoluisset . Doleo me in ea tempora non incidisse , nec in eo Concilio interesse potuisse. Equidem si interessem non paterer ab eo Traditionem sacratissimam ijs anibus conuelli: eumque acriter reprehendissem , & ab illa loquendi licentia reuocassem. Clamarem cum Stephano Papa apud Cyprianum . Nihil innou CyP 'R ιυνου qu/d iraditum es. Et nomine EpiscopinΤmadition. , rum tacentium clamanti Ximento responderem , sui , ximenet quod Nyssenus Ablauio in Epistola. Sin autem M /xv - κο Hra oratio proposita qua tione Domior arguat r. fraditionem quidem quam is Patribus persuccessi nem accepimus , fruabimus, in perpetuum firmam, , immotam. Demum Baronio ob authoritatem
Ximeni j titubanti,& a scriptis primum resilienti Chrysin. Opponerem, quam ille Chlysostomi affert in suis
86쪽
annalibus Anno Christi num.XXIX. mal sculis characteribus scriptam sententiam . Dad 3io eR: nihil quaeras amplius. Et ad Episcopos
competitotes conuersus illudPauli 2.Thessalon. 3. contenta voce dicerem. Fratres nate, tenete T
LIII. Satisfι obiectioni ex rerrectione Breuiari Romani, facta . clemenIe VIII.
ETsi satis opinor supra illam diIuerim , imo,&
retorserim, volo tamen paulo accuratius refellere , commemorando ea, quae inrestuuenda solemni, & veteri lectione Urbano VIII. Pontifi- , ce acciderunt. Atque ut altius ordiamur - Antia quum Breuiariunt Romanum venisse Sanctum Ia- Ρ: eh d . cobum 1n Hispaniam certo assi abat ridque Pius Breuiarim M. in sua correctione integrum, ac inuiolatum es- .se voluit. Postea cum Cardinalis Baronius ob ilis hid manu scriptu in Toletanum a GarZia Oaysaia IacobiexBre infeliciter repertum , de eo caepisset ambigere, tanti viri authoritas Urbem commouit. Exorta igitur contentio est , virum deeeret autiquam illam formulam retinere , quae eius rei auctorem Eeclasiam Romanam significabat, & publicae Fi' Bamnii audes , sacraeque quodammodo faciebatὸ An aliam thomasdubi- de nouo concipere,quae ad Traditionem Hispania- ii 's: Eu i ilrum,rem cum Fide tantum Hispanicae gentis,tradum mutandi cau-ceret di ut illa suis Authoribus nixa staret, nec in tra Romanos sinus reciperetur. Visum hoc est Clementi VIII.aequius,& congruentius : cum praese tim assirmata traditione, minime labare Historiae
Fides videretur. Magnum huic sententiae pondus
87쪽
Clem, VIII. addebat Cardinalis Baronii , cuius grauissimum
elatiudicium, noua de aduentu Sancti Iacobi in
Hispaniam dubitatio. inare illo in priniis authin
re, mutata est prisca, di vetus , nouat Traditionis inserta particula , formula narrationis, quae Assirmatio iis huiusmodi fuit. Mox Hisaniam adjsse, ali- Traditionem quos Discipulos ad Fidem conuertisse , Eccles rumta n ις- Prouineia Traditio en Peruenit ad Hispanos fama: non potuerunt non vehementer dolere de inexpectata correctioner cumque inter caeteros eius gentis homines unus eruditus, & insignis amator Patriae Didacus a Castillo Romae tum esset, Baroniu, ite o Decreto voluit, de priscam Breuiatii fororum fauet S. mulam sustinere. Scripsit super eo Commentari- Iacobi adiic- iam, quem cum ipsimet Baronio legendum de Opponum se disset, miratus is , confirmauit idoneum este , &acriter His- sibi omnino probari. Non potuit tamen scriptum,Pδ' ' quod iam erat typis culam reuocare. Donec V bano VIII. Pontifiee, qui serio de recognitione Breuiarij, & Missalis, & caeterorum quae ad Diuinum cultum, sacrosque ritus pertinent ossiciorum, Sit seipii eiu di correctione agitabat, adnitente D. Michaelia, sam Uibanus d 'Et Be Xsmenez viro impigro, & docto de restia tuenda veteri lectione, de inducenda noua agi coeptum. Dura Prouincia videbatur, sed in te uentu Cardinalis Borgiae, legati Hispaniae ad Urbanum Pontificem Regii admissa,& suscepta causa fuit. Nihil diligentius, & accuratius examinatum, nihil saepius, θ. pensiculatius tractatum. D nec re perspecta , & explorata , noua lectio antiquata , & vetus renouata . Hac formula. Mox in His iniam profectus ibi aliquos ad Mem conuerti Cuiusmodi hodie ubique habetur, & legitur. Narrat VIII. Duiliroo by Cooste
88쪽
rat haee Iallus idem Michael Erete Canonicus Le--Σi-gionensis initio libri , quem Hispanico sermone ' 'erudith, ac solide de aduentu Sancti Iacobi in Hispaniam scripsit. Cuius ego tamen lauthoritate uti nolo, quod & Hispanus , di huius causae Actor fuit. Afferam itaque testimonium Bartholomaei Ranal Bartholomedi Lucensis, Ptolonotarij Apostolici in notis ad an- us Ranald num I 63 s. die a s. Iulii ubi sic. firmativa inquit, habebasuν in Breuiario Romano Pij V. de praedicatione Sancti Iacobi in Hypaniam per recogni-rionem Clementis VIII.reducta fureat ad traditio--Π3 nem illarum Eec arumum Prouincia , nunc renituta es in ampliori firma per nouam Sancti mi M.ti . Urbani VIIL recognitionem. Quod ipsum alias repetit. Nec opus est alia fide,cum ipsum mei Breuiarim fatis per se loquatur. Hac autem voce litolerariae ibi controuersiae silentium impositum . Ecquis enim deinceps audeat contradicere Adeo dui me pene pudeat istam quaestionem excitasse, verum, non quod quis ambigat disputo, sed ut quato sit iure restituta lectio, constet, acta confirmo.
A P P E N D I X Quoniam multum opere in hoc argumento
exl Breuiariis sumiso, possiimus , oportet eius rei causam reddere. Ea demum est, quod video Baronium hoc genus probandi magni facere i ae mihi ad ei persuadendum Sanctum I Cobum venisse in Hispaniam nullum aptius argu haea' ' mentum obuenire potuisse ; quandoquidem eo maxime eonfirmatam vult Sancti Dionysii Areopagitae in Gallias prosectionem,& praedicationem,
89쪽
. & Parisiis sedem, quae haud minus himbria facilis est probatu , quam ille esse duxit Sancti Iacobi in
Hispaniam aduentum , & in ea doctrinam, propter ambiguas de eo, ac discrepantes. Gallorum senotentias. Quas ille tamen imprimis componit, adducta Mimalium , & ossiciorum Gallicanorum a thoritate. Produco autem locum, qui est eiusna di ex Martyrologio Romano Octobris s. Anniuersario Sancti Dionysij die . Quod autem inquit pertimnet ad te limonium Sa ctae Romanae Eccosia, quo
idem Hincmarus eandem rem comprobatam, affirmat , cum ad eam probandam citat antiqua Missalia Gallisana, ea probata dieit authoritate Romanorum Pontificum Innocentis Gelasi , atque G1 goris, quorum ea de causa epimus apud eandem Por ensem Emesam extare temtur , in sacris enim Mis praefationibus moris erat vitam illiusSanmci iussumnitas ageretur , summatim eollinam pullie recitari,ut etiam in Sacramentario S.Gregori hin Missis Ambro uno hactenus cernitur Et rursum .Ad illud etiam quod idem Hincmarus au .Et Gallisa intimat contestatis , si cerepossunt nimirum antiquo. rum tot Mi alium Fides acta ipsa, qua ex an liquis monumentis, ct a Visbio Hildtiinus eoilegit. Et tertium ibidem. o imumArelatem, Paulum Na bonam, o Martialem omnes Iluido eon fiat ab Apostolis ess e directos, prout acta , ct antiqua Martyro- rosistates antis. Quibus tantum Fidei inesse vult, ut iis Gregorium Turonensem, Magnum certe Au thorem refutet . Et quamquam hicitertius loeus non faciat mentionem de Breuiariis , perinde est, ac si faciat, cum de actis loquatur, qtiae in Breuia- ijs continere solent. Et quidem sunt haec maioris
90쪽
Fidei eum sint ab Ecelesia , siue iubente, siue a
probante intexta. Qisre quo argumento Baronio us Gregorium .Turonensem refellit, eodem nos Baronium urgemus , eique persuademus Sanctum
Iacobum in Hispania praedicasse.
s. IV. Respondetur argumento ab Authorum Hissa norum issensione , ct contantione ducto .
nos alios aliorum argumenta refellere , & ruinae periculum aedificio afferre. Facile tamen hoc amgumentum confutatur; nam ex eo, quod singulae Prouinciae pugnent pro Iacobo,ad se trahendo,non sequitur eum in Hispaniam non venisset imo sequitur venisse, nisi enim venisset, non contenderent eum ad se trahere Prouinciae.Igitur idcirco cona tui eum sibi fingulae vendicare, quod certum pu. tent eum in Hispania fuisse. Vnde ineptum est argumentum: singulae pugnant,& impugnant alias i ergo non venit. Imo quia venit, idcirco unusquisque eonatur eu ad se trahere. Alioqui pugnando pro se,&impinnando alios,sequi tur Homerum Grecum non fuisse , quia tot de eo Quitates contendebant. Sorna, Bbodus , Colophon , Salamis, Ios; Argos Athena; nemini sane in mentem venit negare Homerum Grscum fuisse, quod dissensio,& contentio de eo inter septem Civitates fuit. Cur ergo non de Anacharsi, aut Numa Pompilio ciuitates illae inter se pugnarunt nimirum quia sci bant Anacharsim esse Scytham , Numam Roma. num : nec posse conari eos , qui Graeci non erant , c ι K ad
mentum refellitur a De patrix Homeri inter Graecos conrtenti .