장음표시 사용
551쪽
ma,& se non potest diuidi. quia licet aliqui dederint sideiussores pro
sua rata,tamen non est uerum dicere,fideiussores datos pro dicta summa, qu ia in oppostum verum est dicere non esse datos pro dicta summa,text. in I.si is qui ducenta.f. cum ita. I. v trum. de eb. diib. Secundo quia conditionem scindi inter plures, non est ex verbis, sed ex mente considerata a iure.Bari .dict. I cuisundus .de conditio di demonstrat. quam mercatorcs,qui tulerunt sententiam non considerant, sed tantugrosio modo,quatenus verba sonant. Sed certe Bart. in d. l. cui fundus numero primo, non hoc refert ad mentem legis,sed ad mentem testatoris,& iplius disponentis. Deinde Soc. subdit, quod d.l. cui sundus,loquitur in viti in is voluntatibus, in quibus sit lata interpretatio, nec procedit in sententi js, quae pertinent ad decisionem,in quibus idem seruatur, quod in contractibus.Bart. in d. g. Cato. in X. oppositio . numer. 2 O. infin. num. 2r .Sed banc differentiam inter decisoria & ordinatoria refellit Bald. Nouel. in d. g. Cato, numero.decimotertio.& nos supra
33 7 l Tandem Soc. numer.undecimo .dicit conditionem censeri appositam uni,& non pluribus,quia eo ipso quod apponitur tanquam haeredibus, uidetur apponi tanquam corpori haereditario, et sic uni, quare non debet scindi .d. l.cui fiindus, sed haec ratio sophistica est. Soc. num tr. 8. confugit ad aliud dicens,quod iudices non solum apposuerunt conditionem, si dicti haeredes dederunt fideiussores, sed etiam si quis' que eorum pro integra summa. Sed tunc nullum esset dubium,nec disputandum de mente iudicum, cum verba essent expresse limitata in casum satisdationis de tota summa,prout in praecedentibus diximus de poena in casum,quo persolutum non fuerit expressim apposita. 1 3 8 l Sed hac circunstantia facti cessante,quae casum indubitatum reddit, ad huc dico Soc.bene consuluisse, non per rationes suas, sed quia agitur de consequendo beneficio in damnum alterius , ideo fricte
interpretatur. Porro quantum resert inter lucrum & dam nutri, tanitum refert inter poenam , nouum lucrum asserentem creditori ultra sortem,vel rem principalem,& inter poenam recuperatoriam , scuperquam creditor vel actorius volstatum pristinum tantum recuperat. Haec autem diametraliter differunt,&consequetuer lato interualIo, & tanta differentia rationis de iuris, nempe diametrali discrepant conditiones ad priorem & posteriorem partem spectantes. 39 t Quare,ut Φpe docui, non debent iis quς stiones per argutias verborum, nec per apices legum in abstracto sumptoriam decidi,sed per ueritatem ipsam materialem & realem,seu per rerum ipsarum substan tiatu& intrinsecam aequitatem. Intuere ipsum thema quaellionis ne euag
552쪽
ris in argutiis, quae utrinque facile nullo fine accersiri possunt. M 1 Sed retento gnomone nostro diligenter rem ipsam intuere, & videbis ex hypotheli creditorem in damno versari per dictam conditionemi quia debitum iam diu dilatum, rursus suspenditur in biennium . Contra per conditionis defectum nihil lucratur, sed in suo pi illino iure adhuc post dilationem menstruam relinquitur: debitorcs ergo qui certant de nouo beneficio assequendo in prsiudicium creditoris, debent integre conditioncm implere, alias non consequentuc hoc beneficium in totum, nec in parte, nec fit iniuria debitoribus denegando omnibus hoc beneficium, quia non paruerunt conditioni. Sed fieret iniuria creditori etiam de novo, si cogeretur etiam in parte dilatione biennii pati conditione defecta. Fateor quod hi qui fideiussores dederunt, plus grauantur negligentes, sed hoc propter defuncti, & eorum moram contingit: cisq; non crcditori debet imputari. Nec creditor pcrcipit utrunq; respectu eorum, qui fideiussores dederunt, quia promptam illam executionem iure Go habebat, nec capit, sed non dat benescium,quod non tenetur duc detecta conditione. Non obstat quartum ,quia procedit,nisi in accessorio sit diuersa ratio, ut hic; quia dilatio est gratia,quae datur non pure, sed sub certa forma, quam oportet
omnino impleri,alias remancinus in iure communi.s i ' Ad quintum,verum est quod legatarius est actor,& certat de Iucro;
sed etiam haeres regulariter aeque certat de lucro; per not. in I. mulier. f.si haeres,ad Trebel. per Ioan. Fab. Angei. Arct. in I. si res legata. Inst. de legat. Alcx.post Bartol. in J.cum res. g.culpa, supra deleg. I .PirrhuH rep. l. contractus.col. antepenui. de reg. iur. Et sic habes hanc quaestio. per no iram & vivam rationem resolutam.Idem s non induciae datae, sed pars sortis remissa;vt in dicto themate & consilio tradit.Soc . numer. q. puta duo haercdes condemnati in mille ita ut liberarentur sol- tacito octoginta infra mensem,nisi unus statim soluit quadringenta,nis ipse, vel cohaeres, vel alius pro eis infra mensem alia quadringenta persoluat,tcnetur centum soluere, di cohaeres quingenta. Nec refert, an ea conditio expressa sit per dictionem si,vel per gerundium soluendo,quod non minus conditionem importet; ut dixi in Consuetudine .Paris. .tertio .gloss.secunda .numero primo. cum seq. R I . decimo tertio. gloss. septima. numero primo.cum sequente.& s. decimo ter
Sqa :Scd si in primo themate unus solucrit parte sua infra trientis,alii de dcrut fideiussores de partib. suis fruuntur dictis inducijs, quia soluens plus facit, quam satis dans:& satis est satisdari de eo quod debiti superest. Idem si dando fideiussores infra mensem pars debiti rcmitteretur:
553쪽
quia si unus soluat partem suam deducta parte remittenda, de alii satisdant infra mensem de residuo, satisfactum est.Nec dici potest quod
creditor cogatur partem recipere in fideiussore, partem in solutione: quia imo capit infra terminum fideiussores pro toto, quia non plus debetur in termino. Idem si pruno fideiussores de parte dentur , deinde reliduum soluatur infra eundem terminum. Sqῖ t Secundo Fcrd,cmphyleuta reliquit duos haeredes, unus soluit, vel obtulit canonem pro parte Gabal ter nihil soluit,nec obtulit per totum triennium, an uterque ceciderit in poena ni commissi, & tota res reuertatur ad dominum Z an vero pro parte cessantis tantum Z Haec est quaestio glo .magnae in L communi diuidundo, supra communi diuidudi . quae decidit totum committr. postea limitat ut procedat,si dominus non recepit simpliciter,sed saluo iure suo, ut concordet cum opinione Placentini.Sed ii multae & uariae antiquorum, mediorum dc recentiorum haec in re sunt opiniones initicein sese euertentes,ut in vetustani illam Iegum penuriam redisse videantur, cui ante annos mille trigin-xa infinitorum librorum concisione nisus cst occurre Iustinianus in prima constitutione Digestorum .nos vero tantum. 7 6 t Et incipiendo ab antiquioribus Tacretavi refert Se sequitur Basilaol. Brixientis quaest. dominicali quadragesimaquinta. tenuit solum cessantem parte sua tantum priuari:per t. fraudati. g. sed si unus. suprὶ de publicaesert pro ultima opinione, de sic sequi videtur Speculat. inde tir.em pytheuli. . nuc aliqua ersic. Ixxi. numer- nonagesimosecundo. in sin .postquam recitauit opinionem aco. scilicet Rauennatis ut testatur Albertc. in d.l. communi diuidundo. quod uterque potest expelli,totumque cedere in commissum:per i .haeredes I. an ea. fami l. ercisc.Lv.s sortem,de verbor obligatio .Et Guido de Suza.dixerit prima opinione propter aequitatem sequendam,tamen Ioan . And. in additionibus Specul .co loci concludit pro secunda opinione,videlicet per lapsum triennis,in quo non est facta integra solutio canonis per illum triennium debiti, totam emphricii sim amissam , de non minus haeredes,qui soluerunt priuatos in perpetuum, quam eos,qui non soluerit 1 F t Primam opinionem, quae etiam fuit Placentini, sequitur Petr. Perticus in I si plures.C. de condit. insertis, in quam Dyn.inclinat:Vt testatur Albertc. in d. leg. communi diuidundo. Insin. coIum. Prima. ubi in eandeminclinat, dicens esse aequi orem, dc communiorem, deerat tempore suo sed postea contraria de secunda illa opinio Ioannis Andreae statim inualuit, de crcbior facta est : ut mox liquebit, quam etiam ex antiquis. tenuit Hostiensis in senim a de locato. g. vItimo,
554쪽
emphyt .vtibi refert Albertc. numer . decimoquinto, quamuis idem Hostiensis primam opinionem tenuerit in nudis, ut in summa de seudis. g. quibus modis. versicu. quid si quis facit censum. & postea omnes fere secuti sunt,ut Bald .leg. si necessarias. I. si unus. supra de pign.
actio.& in rub.C.contrahen .empti quaestion. decima .&in I. etiam. C.adleg.Falcid. Paul.leg.in executione.*.pro parte, de verbor. Obligatio. Soc. in dicto I. Cato. numer . vigesimo.& ibi Ioann.Crott.in rep. prima. numero sexagesimooctavo, di ibi Franc. Ripa numer. quadra gestino quarto. di omnes sere, Lansean .de Oria. in tract. de arbitr. c lum .irigesima quinta.
3 6 1 Tertia fuit opinio distinguens ex qua caula non soluentis cessa opinio uerint,vt s propter paupertate in ,committatur solum pro partibus no 3 distin solutis, vel non soluentium, s vero propter contumaciam, tunc tota Sμ-φΤ' emphyleusis committatur, quae distinctio fuit Speculatoris, loquentis in ipso uno emphyleuta , vel unico haerede,in quo ita distinguit ind.tit.de emphyt.f.nuc aliqua.versic.xxix. numer.qO. per pulchrum text. in I. I.f. si cum duobus. supra decollatio.bonor. facit .l. si constante. f. quoties.solui.matrimo.& mox subdit,quod propter paupertatem excusatur in totum: si soluere integre si paratus . facit.l. etiain s partis. supra delegat. I.iuncta. l. ab administratione. C. de legat. quam distinctionςm Guillelm.Cuneus in d. l. si neces larias .f. si unus. stupra de pigno. actio. transfert ad plures haeredes unius:vi refert Ioaii Andreas in
additio. ecuaoco praeallegato:& tangit A lbertc.ind. g. s unus. quae opinio multos deinde sequentes habuit,nisi Ludo.Roma.qui in I. fraudati .de publica. illam sequitur in prima limitatione,dicens, nec praeiudicat consocio soluenti, sed certe colaaeres diues non minus dcbet occurrere Paupertati,quam contumaciae socii,&respectu sui nihil refert an socius sit pauper,impeditus,vel contumax. & sic haec distinctio parum habet saporis in haeredibus.s 7: Quarta fuit opinio d.Gulliel. nei in dicto I. si unus,distinguetis Ustinio
quod si plurium haeredum quorum aliqui nihil solucrunt pcr trienniu qu*fx continuum liqui partes suas tantum soluerunt,quὀd si illae partes si a 4 β ' mutuniis facerent summam pensionis unius anni, tunc nondum lota s ' ' 'cus est commisibin aliqua parte:quia verum est non esse cessatum per triennium integrum,sed per biennium integrum tantum: puta Vt r seri Ioan . And. in loco praeallegato: trcs erant fratres,& penso duodecim denariorum,di duo triennio non soluerunt: ter trus quolibet anno soluit quatuor denarios,& sic dominus habuit integram unius anni pesionem, res nondum incidet in commissum:quia non est cessatum p- Ii a tri-
555쪽
triennium: vel ut refert Albertc. in dicto . svnus. quinque erant haeredes & pensio erat,quinque librarum, unus soluit quolibet anno solidos viginti, & sic in tribus annis faciunt tres libras,& pensio tota est quinque, certe tunc cessatum est per triennium , & id co tota res committitur,vel ut refert Bart. in leg.fraudati, supra de publica. duo erat hεredes, quilibet debet soluere duos denarios annuatim, unus soluit duobus annis duos denarios , alius cessauit, videtur pro uno anno soluta
pentio integra, scilicet quatuor denariorum, & sic res non incidit in commissim,quasi solutio cedat in causam grauiorem .l. I .cum l.seq. infra de solui. 68 1 Et quanquam hanc distinctionem Ioan . And. reprobet, tenens s cundam duram opinionem , quam communis schola deinde secuta est. tamen Alber.cum illa ultima distinctione transit in d. .si unus, de sequitur expresse Bart. in dict. l. fraudati,& ibi Ioan. Imol. limitans,nisi qui partem suam soluerit, expresserit se soluere pro parte sua tantum tamen idem Imol.quasi sibi contrarius,tenet non solum in seudis, sed etiam in emphyleusi primam opinionem,ut utrobique pro parte non
soluentis tantum committitur in c. potuit. col. xxx lx .extra de locat. sed
loquitur in terris ccci esiae, & de iure canonico tantum, & seq. Alber Bru .consil. xij. col. 6.& sic In o. in d .l. fraudati, loquitur secundum ius ciuile. Eadem distinctionem sequuntur Andr.Sicul. in I . ex partc.cos. I. extra de seu d. Ioann.Firmia .vulgo Bert achi. intract. degabeli. in L. Anto.Corset. in singulari verb.emphytheu sis. iij. 3 9 t Iason. in l. 2.C.de tu . emphy. facit duas quaest.vnam,numero.quin-
Eua qu-gζsimoquarto in ipso unico principali cmpli leuia, qui per trien-ε aloet nium partem tantum pensionis soluit,5 in paric cessauit: in qua breuiter concludit, eum in totius rei commissim cecidisse,& dicit esse comunem sententiam.Secundam vero quaestionem, numer. quinquagesimo septimo. format in pluribus hyedibus,quoru in unus semper sol - uit partem suam:alter vero per tres annos continuos cessauit. Et post. quam per unam col. disputauit, concludit pro communi opinione, quod omnes haeredes cadant in coinmissum,& post Bar.& Ludo. Roma. in dict. l. fraudati . supra de publica. ponit tres limitationes, quarti primam quae recidit in quartam opinionem de qua supra nume. 67. di ultima in quae recidit in tertiam opinionem, supra numer. 69 in reprobat, retenta sola secunda limitatione,videlicet quado ab initio duo receperunt in emphyleusi in si inpliciter: luia videtur diuisa viriliter,&cessatio unius sibi tantum nocet in parte sit a. lege reos. g. cum in ta-1 3o bulis. de duob. reis. t . Ego vero dico omnes errasse, & neminem in
556쪽
poenam cecidisse, nisi contigerit ab Omnibus per triennium continuuin tota trienni j continui pensione cessassetidest pro toto illo triennio nihil penitus solutum fuisse. Multum enim refert poenam esse conceptam in casum, quo quis non soluerit,uel non persoluerit:vtin l. quinta .f. si sortem .de verbor.obligatio.l. in executionc.f. item si ita, eod. tit. an vero in casum,quo nihil solutum fuerit .ut in l. secunda. C.de ivr.em phyleui. ibi, sed per totum triennium neque pecunias soluerit, neque apochas domino tributorum reddiderit, oportet ergo per totum triennium scilicet continuum,ut per omnes gloss.&Doctorcs ibi .Philippus Decius i. si idem cum codem, in princ. supra de iurisdictio. omni uaeiud. nullam partem canonis solutaminec dominium recognitum fuisse: si ergo pars soluta fuerit siue ab uno emphyleuta, siue ab uno plurium haeredum intra triennium nihil solutum, nec dominum recognitum.
3 si 1 Et sic cessantibus verbis legis, cessat eius dispositio. l. ita autem,ini rinc. supra de admini. tui.l. I .g.loquitur. de aqua quot. & aesti . leg. si eruum .g. non dixit. supra de acqui . vel omit. heredit.l. at si quis. M. &generaliter. supra de religio. &sumpi. fimer. praesertim lex poenalis in qua etiam facienda esset interpretatio contra poenam. l .in poenis .infra de poenis. facit gloss. penul. in fin. in c.vit. ubi Panor. cxtra de iurere patro. dixi in Consuet.Paris.f.liiij.numer.3.&in annot .ad AI ex .con sit. cxiij. numero decimo quinto, lib. I. non ergo indiuiduitas hoc se
cit,vel impedit ut omnes male putanu sed forma pacti vel dispositio nis poenalis. 3 set ' Non obstat quod secundum hoc etiam unus & idem emphyleuta
soluendo singulis annis,vel de triennio in triennium aliquam partem pensionis debitae, nunquam caderet in poenam commissi, nec in totu, nec in parte .quod visum est absurdum Ioann. Andr. in additio. Specul.tit.de emphyleusi .f. nuc aliqua.versicu. IxxI . Vbi propter hoc re probat opinionem Guliel.Cun. Et propter idem absurdum Iacin dict. leg. secunda. numer. 7.C.deiur.emphytcut.reprobat opinionem Bartol. in dict. leg fraudati . quia nego absurdum esse poenas legum quibus debemus esse contenti. l.si ita lipulatio.de Rerbor. obligo intra limites suos restringere:Sed absurdum dico eas Vlterius extendere,,put aliquantum secerunt Guliel.Cune.& Barto I .sed absurdius Ioan . And.& Iasiqui eos reprehendunt. .. rs 13 t Sed bene verum est,quod dominus non tenetur ab uno emphyt in particularcsolutione recipere,ita ut emphyleuta offeres cita totum recognoscor sed no solues, nisi parte, remanet in mo ra totius: & i peculio comissi lapso trianio,nisi dominus ei gratiam faciat. Idem dico . . . Ii 3 in
557쪽
in pluribus haeredibus unius emphytcutae, quia non tenetur ab uno partem etiam virilem recipere; & sic nisi omnes, uel unus corum totum
soluat, periculum imminet commissi totius lapso triennio. Longe aliud dominum partem recipere, quae totius emphyleusis rccognitionem implicat;aliud dominum nolle hanc gratiam facere , scd cmphy icutam, vel cius haeredes etiam offerentem partem suam P in mora totius relinquere,ctia in si lia redes inter se diuiserunt fundum emphyleuticum;quia non pollunt in prae indicium domini ut dixi in Conluetud.
F ' Quod autem dixi solutionem partis etiam ab uno haeredum facta ,
siue integram partem tua indiue partem partis suae soluerit, ius omniuconseruare; Limito primo,ut procedat duobus concurrentibus; videlicet primo quando solutio fit tanquam de parte integri canonis,&sub denominatione,uel recognitione totius emphyleusis. ccundo, quando sub eade in expressa vel tacita commemoratione,& absque alia limitatione recipitur,etiam ii non per dominum ipsum, sed per tutorem. Vel procuratorem, etiam generalem recipitur; per ca quae scripsi in C5 suci.Paris.f. xiiij.num. Lo. 3 3.lxij num. I a .nihil enim deperit domino ex eo soIo quod impeditu racquisitio commissi.
s t Quae non impeditur deficiente primo,ve I secundo, siue concurrete ipsius domini, veI ipsius emphytcutae limitatione expressia; puta si phyleuta ideo tantum soluit partem, quia dicit se partem tantumiandi diuisam,vel in diuisam tenere in emphyleusim; reliquam vero alIodialem vel moueri ab alio, quia emphyleuta sibi debet imputare, quod solutionem & recognitionem suam Iimitauit, quae sibi prodesse non potest pro qua parte, nec soluere, nec recognoscere volui t; quε- , consequenter in commissum cadit lapso sub eadem mora triennio. Quod si dominus partem oblatam recipere noluit, expeditum est totam committi. Ideiri si recipit partem oblatam, sed cum protestatione tacta ipsi soluenti, quod recipit sine praeiudicio commisti futuri, nili integre pensio soluatur. Cum enim non teneatur partem recipere, potest receptioni partis legem , quama vult apponere , & ita eam limitare, ut solutio non pIus valeat, quam consignatio, dc depositio solenniter ad recusationem domini facta,quam palam est non prodesse, si imperfecte facta sit.l. 2.in s.C. de iure emphytcut.
16 t Limito secundo respectu plurium haeredum , si constat quod
aliqui nolunt solucre, nee recognoscere dominum,quia tunc eis propter suam contumaciam non prodest solutio partis facta percon Gies, qui partes suas soluerunt,& sic emphyteulis committitur non
pro parte soluentium , sed pro parte eorum, qui contumaciter,
558쪽
cessant per triennium. Amplio etiam si cosortes totum soluissent,etias expressissent facere partim nomine contumacis, cui non prodest ad impediendum futurum partis suae commissum .ss7t Quo sequuto non potest amplius ratificare,tum quia post tempus quo actus geri potuit,& quo iam non amplius mora purgari potaset. l .magna.C.de contrahen. & commit. stipulat.& insuper & quinto post superuentu defectum iuris. leg.pcn.Lvlt.infra rerat. habe. Ti, quia propter dolum suum , tum quod non dicitur certare de damno,
vitando, prout in simili dixi in Consii et .Paris.g.xxx.numer. 87.dominu in laudi non habere omnino causim Iucrativam in com mi sso seudati,quod est poena recuperatoria, & non lucratoria, quae valde diis runt, ut diximus supra eod. numar. 38. cum seq.quod dico,ne obstent, quae dixi in nouis intellect. super.d. leg. penul. divit. de quo tetigi in Consue. Pari s. liiij.num. II. tum sexto quia reprobatio intercedens tanquam actus contrarius inter medius impedit ratificationem. l. dispensatorem. in s .infra de solutio. Pct. Ancha. il.Franc.c.cum quis. de sentent.ex com .in 6. Ias. l.Pomponius .f. quaesitum. col. I. supra de acquitavel amitt.post
II 8 l Quamuis enim simplex negatio non faciat emphyleutam cadere
in commissum,ut faceret vasiallum.I. vasallus. si de fetid.desianct .content .st inter dominum & agna .in vsbus seudorum ut Bald. ibi col.secunda versic. extra quaero.& communiter Dudi me tenent, non extendi ad emphyleutam,& sequitur Phil.Deci .consit. 2 8. colum. 3. Franc. Purpura.inleg. 2.infin .princ.supra si cert.petat.& l. I.numer. SI . C. de transactis
3 I9 t Tamen negatio iacit,ut non prosit solutio per alium etiam expressim negantis nomine secta,ubi alias prodesset, videlicet domino recipiente, ut per Bald.l.si solennibus. C.de rei vindicat.& latc dixi in
Consuet.Paril.I. 2 2.quaest.q6. numer. I S a.dominus enim non tenetur ab alio carente mandato recipere canonem emphyleuticum, uel
censum,quia non agitur de simplici quantitate, sed de recognitione , di honore,qus qualitas longe praeponderat quantitati,ut per Bald. in l.
cet. in fi.C.de usuris,& dixi in Consuet. Paris. .vl .gloss. q. numer. 3 o. s. IX ij. numer. 8. quanquam ergo dominus totum receperit ab alio qd indubitanter prodesset cessanti tamen non prodest negati, nisi in hoc dominus tantum commissum respectu negantis petet,non autem reliqua prs teriti temporis, quae recepit. 36o t Limito nisi soluens non solueret smplici nomine negantis, vel contu macis:sed etiam pro suo iusso interesse, ut in simili dixi in Com
559쪽
suctu Paris. s.xviii. num .i 3.& f. xvij. nume.98.cum seq.Est enim spe cies alienationis in fraudem creditorum, quando debitor ignorat necem renuit dominam agnoscere,uci canonem cmphy leuticum I-36i uere. i Porro his quae nuper dixi nume. I S I. non obstat quod cano rconsistit in nominibus,3d quantitate,quae ipso iure diuiditur inter haeredes, per legem duodecim tabula. l.ea quae . C. fami l .ercis.l. I .C. si ceriatum pet. l.3 .C.dc haered. actio .l. I .C.de exceptio. ita ut unus haeredum posset partem suam tantum offerre,& creditorem in mora constitu re,ut supra parte I.quia lex duodecim tabul. non habet locum in ceresbus,nec in tabulis,vel eorum reliquis, text. in I.Imperatores. supra de publica. in i .ctim posscisor.in l. forma,insta de censib.l. I .de per tot. α sine censu vel reliq.imo nunquam locum habere potuit, quia tempore legi et xii tabul.Euiusmodi tributa & census ignota erant Romanis, utpote anno conditae urbis Romae trecentesimo, quo nondum ullam Romani prouinciam extra Italiam subegerant, imo nodum militibus sui stipendia dare coeperant, quod primum illis anno trecentesmoquadrasimo nono contigit, ut patet apud Titium Liuium lib. I .& lib. I. primae Decadis.
6 It Uerum cst quδd aliud sunt tributa & ceh us fiscales, de quibus in ri tribus nouissime citatis,& in l. comperit.C. de praescrip. trig.uel quadrag.anno. de census priuatorum, de quo in d. l. I. de per tot. supra si ger uectigal .vel emphyt.iu dixi in Consuet. Paris.=.cij. num c. q.&la, i ius in d.tractatu de munerib.& honorib.Sed ut Ias. l. si domus. f. vlt. Num .29.de legat. I. extendit d. l. Imperatores .dc tit.C.sine cens. uel re
Ii q. ad tributa vel census ciuitatum,vel municipiorum, per leg. sed& hi=.praeterea. supra de publiea. quae non probat, quia potest intelligi de : rcensibus,vel tributis fiscalibus,quae ciuitas colligit, oc uicem exaetori peraequatorum de huiusmodι ossicialium nimis onerosorum subit, vequandoque olim factitatum esse docui, in tractatu meo analytico . de
munerib. de honorib. mihi a quodam perfido discipulo Momselgardus tempore captiuitatis meae subtracto, di in quibusdam locis huis
ius regni fit. 4l Sed usui ulterius adhuc extendit ad census priuatorum sundiatios de dominicales, de quibus dixi in Consuet.Paricti t.2. in rubr. nu me. 8.nume. 2o.In his ensen reccptum est,ut praedia ipsa debere & cco ueniri dicantur,iuxta d.l. Imperatores. supra de publica. de si non ve niant appellatione nominum, sed rerum immobilium, nec proprie respectu domini creatioris diuiduntur . sed respectu mutui recursus inter ipsospossessiores, ut in simili septa eodem numer. 29 . numero' '
560쪽
Tertio quiro de famigerata illa diuq; ardua quaest. Duo fratres
habentes fundum communem pro indiuiso,uendiderunt illum Titio simpliciter, sub pacto redimendi intra decem annos, circa medium termini unus eorum altero imparato, uel nolente vult redimere, an possit,&quo modo Z Hscquellio biceps est. Primum caput est quando unus pro parte sua tantum vult redimere. Secundum caput, quando paratus est redimere totum,si emptor velit, & in hoc offert totum praecium. Primum tantum caput attingit Bart. in consit .cxlv. Angelotus.& in leg. si quis alia m. infra de solutio.& in i .cui usu sfructus.& ibi Lancelot. Deci .de usu & v se. lega. Bal. in l. 2. ad fin.C.depact.int.einpt.& vendit. Fabia. de monte sancti Saul. in tract. de einpt.& uendit. quaest.7. princip.colum. I.& tenet actorem inadmissibilem, &cmpto rem non teneri reuendere pro parte, quod omnes alii sequuntur, &etiam in hoc primo capite nulla grauis est difficultas in se, sed solii nitu fundamentis,&rationibus Doctor. quorum nullus quod mirum est veram decidendi rationem tetigit,nec intellexit, licet quam plurimas, sed partim impertinentes, partim salsas decidendi rationes cumulauerint.
363 t Secundum caput primus mouit Rapha.Fulgo.in l.quod si nolit. g.idem Marcellus:de aedili .cdict .ubi per illum text.tenet,quod etiam
toto prccio oblato,& refuso, non tenetur emptor uni venditorum re- uendere totam rem, sed tantum partem actorem contingeni cm. Deqinde hanc qnaestion .tractat Paulus Castren .in leg. si quis aliam , dc Iutio. ubi tenet siue unus uelit totum,siue partem redimere, quod non auditur,quia emptor non est obliga tus, nisi utrique,& licet alter no lit nunc luere, forte in futurum uolet. Postea eandem quaestion. tramctauit Soc. in leg. prima.f. sed S quoties .ad Trebel. ubi dicit, se consuluis le , Se etiam hanc quaestion. latissime per sex colum. explicalle in dict. Ieg. stipulationes non diuiduntur. quam lect. non uidi, quia non est impreila, saltem non peruenit ad me, sed vidi dict. con- sit. decimo sextu. libr. quarto. Post Soc. tractat Ias. in dict. lcg. stipulationes non diuiduntur.nume . vigesimo di vigesimo primo. 166 t Et nouissime Andr.AIciat.dict.=.Cato. anum e. quinquagesimo septimo, vique ad numer. 67. Vbi numer. quinquagesim Ooctavo. arguit Socin.quod in d .consi.xvi .lib. q. pauca bona dixerit , licee multa verba nempe ultra decem colum .etadcrit.Nec esset mala dc inepta reprelientio, si ipse Alc.meliora vel aptiora adduxisset,atqui deterius Ioquitur & longius a veritate aberrat.16 t Quia Soc .ibi omnem quantum potest lapidem mouci, & tamen valde titubanti , suspensoque gradu ad .decilionem procedit. Et Ii