장음표시 사용
161쪽
fonis causa pudenter uti pentametro in polysyllabam delinente permitterent, di duritiem diacerent elegantiae se condonare. At quid hoc est terrorem compensari virtute isti patiuntur 7 quasi vero non sor et satius vitare vitium , & energiam tamen retinere, cum fieri plerumque id postie λ Igitur in antecessum ilhi dant veniam. quis e disri poti culpam primum solet Cum do mi erit Ho ne rus, ad virtutes ejuς ceteras respicimus. & jam . vel invito Flaeco, ignoscimus: Re Albino, priusquam erraret. indulgere Cato non potuit. Certe vero quanto salutius,
atque etiam convenientius foret, praecise negare, in his vitium inessc , quam vitium fateri, di in eo purgaendo laboraret Negent igitur . cum energia subeth, & belle in rem cadit poIγivlla bon . vit o dari posse. cum fit ita ornamentis potius habendum. Rectius 'uidem. Sed aeproinde dichnt, energiae aliquid condonari, dentque aliquando, verba ipsa polysyllaba plane adi-aphora , nec per se, ubi ubi sint , dura . aut
scabra, sed ad quidvis perinde apta esse; fieri
162쪽
kutem deteriora e trinsecus aut inopia quadam congruentium verborum , aut inexpleti sermonis exilitate, aut molesta contortione. Alioqui fi ad energiam duntaxat omnia reserant, quem exitum
habebunt, eum in ipso Ovidio sint loci quidam
rariores ejus generis . ubi nulla omnino subest energia y in Propertio autem , ac Tibullo passim multo plures, nec minus in iis , qui post renatas litteras scripserunt, Poetis frequentes, ubi frustra energiam quaesierimus. Quid tum diacent: scilicet dormitasse hos Poetas: quos satis apparet, si voluissent modo, minima tamen operavitare id potuisse λ Cur autem ita se torquent, ut Iaborent excusare etiam, quod vident stucliose factum nisi ne fateri scilicet cogantur. suas de
duritate, mollicie, ac facilitate versuum persu afiones temere susceptas esse. Adhaec cum udeamus aliquando etiam sine energia tamen helle succedere ejusmodi exitus pentametrorum τalias vero id fine aurium offensione , ac fastidio fieri vix posse: nonne intelligimus, ineptos Observatores esse, qui amoenitatem, aut contra
duritiem tam anxie descripto numero dimetian
163쪽
hur plurium semper ad finem pentametri voeum ;aut si polysyllabas serant, tamen ejusmodi circumscribant conditionibus, quibus optimi quiaque auctores constringi non potuerunt: ut adeo 1iqueat, nihil eos adhuc invenim , quo veram duritatis ac genuinam complecterentur causam . quae nunquam saltat. Eo ipso autem patet, adlaphorum per se esse verborum sive monosyl- Iaborum . sive polysyllaborum usum, dum adcursum modo sermonis sint aptiora.
Jam vero si ratione res disceptanda sit, faciam
id quidem libenter, eumque tenebo modum, ut primum quidem adversarios audiam conis, versantes : deinde ut eorEm momenta expendam , ac ratione item refellam : ac denique ut afferam ea, quae pro Catullo facere videantur. Objiciunt igitur Nasoniani Poetae nostro, ut paucis complectar omnia, carminum duritatem. Di iligod by
164쪽
Absurdum , exlegem , horridulum, incultum in suis maxime pentametris videri. Si hoc ipsum velim aliqua ratione mihi confirmari, equidem vix aliquid certius comperire posti m.
Hae enim notiones ex observatione ab iis sumiatae sunt ; in quibus ipsis ostendi eos parum sibi
constare. AmpliuS quod dicant, vix habent. Igitnr negante me, nee illiS porro confirmantibus, facile evaderet Catullus. Sed agam diligentius, certasque rationis aperiam vias, quibus planum fiat , quae in Catullo dura dicuntur . esse a duritate longe aliena. In veriorem igitur, ac genuinam magis causam indagemus. Duritatem in carmine reor existere, utique ex
dissicili etiam pronunciatione, sed, ut smul di cam . potissimum ex omni eo, quidquid dissiciali orem habet sensuum, aut animi perceptionem. Non sum nescius, ejusdem vocis aliquando latius patere signiscatum , cum a non nullis du- TR dicantur, quaecunque non sunt suis partibus, ac numeris absoluta, & ideo aut exilia, aut hiulca, aut manca, aut gracilenta, ac jejuna. Sed hi nihil intercedunt nobis, cum iam
165쪽
leantur , tran State tantum haec ab se dura duci ; quia difficulter pollini excusari ; aut alio respectu hujusmodi: quia quae judicium offendunt , plerumque re animo fiunt ingrata. Iam vero si dura sint illa , quae molet tam , impeditam, dissicilemque habent sive animi, sive auis rium perceptionem, neque in carminis elegiaci natura , neque in ipsis Vocibus, neque in auis diendi sensu quidquam positum video, cur pentametra Catulliana dissicilliorem aut ingratam habeant perceptionem. Natura enim ele- giae . praeterquam quod ad sensus reserri debeat , certam in primis pedum requirit mensu-rZm. An eam vero magis implent monosyllaba . ac diffvllaba, quam polysyllaba Cetera neque ita exacta, neque huc magnopere reserunt,nili ut intelligamus. simplicitatem quandam, teneritudinem , mollitiem , ac facilitatem in elegiis sequendam esse, cum illis res mediocres potissimum , ac tenuiores sint propositae. AEhaec omnia rebus potius, atque animi affectionibus . quam longitudine. ac brevitate vocumessici, ac perpendi debere, & iras illis perinde, ut
166쪽
in soluta oratione promiscue ad quidvis inservire posse, satis in aperto est. Quod attinet adlfacilitatem, quis negabit, idem flumen sermorinis, eandemque percipiendi commoditatem inis veniri , sive Propertius dicat Lib. II. El. XXIX :
obstupui, non illa mihi sormosior unquam Visa. n c Ostrina cum fuit in tuniea.
sine alius hoc distichen ad Ovidii morem a commodans , dicat:
Ohitupui; non illa mihi formosor unquam . Nee. Iieet in Tyrio murtee. visa fuit.
Sed Ovidianas. ajunt, elegias plus habere laciis litatis constanter judicatum est: cum e contrR-rio ungius procurrentem Catullum eo ipso ne eesie sit dissicilius assequi. Dabo id quidem, faciliorem videri Ovidium , quia distinctus ut plurimum, brevibus membris rem absolvit, ut in prosa Seneca; an xutem re ipsa planior sit, dictu dissicile est: quin multa percepta re vera non sint, quae statim videntur percepta esse : quod in Ovidio mihi saepe usu venire memini. Esto vero , ut putant. At non ideo periodi durae, ac
167쪽
erit deterior. Intelligitur proin, impeditioren, perceptionem non habere Catulliana pentametra, imo potius solutiorem . cum prosae, dc sermoni quotidiano, si pedes demas, sint propiora. Videndum igitur, sitne magis ingrata sensibus
eorum perceptio. Id vero etsi aurium judicio maxime existimatur , tamen debet in verbis ipsis inesse aliquid, cur aures aliter, atque alia ter assiciantur. Atque istud in re tam nota ,
ac distincta profecto debet perspici posie. Jam
Vero cum polysyllabae voces initio pentametri non dedeceant, imo ne in exitu quidem , ii Certus modo sit positus: non video, quid sit in ipsis vocibus , cur offendant. Si Properti' dicat: l. III, ei. Isi: Quaeque ferunt fasus, Ie rioti, tuos : probant. Siquis vero in pentametri sine dicat: Lucilantem suctibus Dariis ἱ reprehendent. Cur autem aut quid interest in vocibus t nihil paene, In positu igitur. At enim cur vel positus etiam offendat , fi modo
absint cetera , quae sermonem absonum, .mancum , dc parum numerosum reddunt Aut cur
hic positus displiceat , cum alius non multum
168쪽
dissimilis placeat; cumque eius ratio vix haberIsoleat in aliis carminum generibus Quae de mum auribus voluptas affertur ultimo dactylo per duas voces disjunct Certe vero eosdem exitus variis, ac plane diversis rebus exprimendis perinde aptos videmus, ut cum Liv. Meyerus Iib. IV , ei. I scribit :
Non semper placido labuntur flumina tractu :Saepe strepunt raucis turbida vorticibust.
egregie asperitatem rei versus subsequitur. At idem est positus, cum au mollitiem Propertius Lib. I, el. XI hoc diitichon fecit :
Quam vacet alterius blandos audire susurros Niolliter in tacito littore compositam.
Ut alia praeteream exempla, in quibus plures varietates cognosci possent. Cum igitur quaquaVersum etiam positus valeat, & scilicet hic quoque adlaphorus si, profecto praeter inveteratam quandam persuasionem, aut, ut multum, praeter consuetudinem aut temporis, aut provinciae cujusdam nihil invenio aliud, cur gratiora auribus esse debeant pentametra in duas vo-ees dissolutis, quam junctis, ac continuis ul- La
169쪽
timis dactylist nec puto quisquam alius inveniet quidd. m in illis lautius, ac delicatius, quam in 'iitis : alioquin edisseri aliquando posset, siquid
esset. Venio igitur ad aures ipsas. Aure , aiunt, nihil habent, quo delectentur hoc genere. & maxime cum sententia latius eVagante de
mum contra exspectationem res cadit. Fateor.
ut nunc res sunt: sed vitium temporis id esse , aut locorum potest, cum imbuti ad unum Nasonis ingenium plerique sunt : idque non ita multa lectione facile deponeretur. Tum Ver e iam aures aliter iudicabunt, atque eis forta
sis Ovidianus ille delectus artem . ac dilige tiam sapere videbitur, perpetuaque illa desinendi similitudo , ac sensiculorum angustiae fastidium afferent. Ac vel inde, quod haec nunquam antea movere nos poterant, intelligemus, esse aliquid, quod etiam aures polsint verbis addere. Non habemus jam tam elegantes aures, atque olim veteres , cum horum & pronuntiationem, & cantum, sive accentum serme omnem amiserimus. Exemplλ autem, quae superant,
diversi cum sint generis, monstrant et ipsa, ni- Diuitiam by Coosl
170쪽
hil olim ad aurium delectationem magnopere interfuisse, quot syllabas vox ultima complecte retur. Multum etiam iuris in resistas est tempori ; ut, si vel res adlaphorae . ac mediae fine ipsae . tamen deligentium voluntates possint res quasdam sacere deteriores , quam prius habebantur. Ita horridior illa vetus Musa, cum eoeruleu es impune dicebatur, dc alia scabra, ac
inculta aurea demum aetate enovat Z, ac perpo lita sunt; nec citra tamen luculentam rationem. At in Pentametra Catulliana nihil tum alitet consultum, cuni eadem , qua Naso vixit, tempestate Propertius antiquum institutum prosecutus , post obitum, ut ipse sibi praecinuit, apud posteros majus etiam nomen fit adeptus . Nostrae vero aetati nihil jam in veteres licet.
neque essicere possimus, ut, quae tum rata erant, nostris voluntatibus sane deteriora. Sed tanto praestabimus, quanto ad eos propius accesseri mus. Hodie ust sunt res , si aures modo aequo
animo consulamus, quid certiore sensu iudicent, profecto nihil nisi meram indicabunt adi