장음표시 사용
191쪽
erem invoeaν t. exo socerum. Paree P ter. paria MDeer: peierauimuI . . . . FaeiIius in amore fianam impetre1 . quam modum. Tum hos ponis .
terminos. ut nibit faciant. nis eonfiderate; nihil promittant, nis ut jus facturi; omnia Derba ratione . 0 fde ponderent. Senes se amant. Pauea n si, pater, erimina: se litigavimus alia quando, se eaeeidimus, se fortasse, quod non puis
eas . peieravimus. Quid ad patres pertinet , quid amantes jurent Si νis eredere . nee ad Deos pertinet. Non es. quod tibi pIaeeas uxori tanquam prima peccaueris. Perile aliqua eum siro a periit aliqua pro Miro : illas famen omnis. Aetas honorabit, omne eelabrabit ingenium. Sed maxime in singulari hoc ingenio res easdem iterandi laseivia vituperatur ἔ quandoquidem quod bene celsit, nusquam porro scivie deser 're; quo fit. ut, dum non est contentus semel rem bene dixisse , eo redigatur, ne bene dix rit, sententiasque suas repetendo eorrumpat; ut Controv. XXVIII. lib. IV Seneca. & I. e. Bisin stola Ennotarunt. Equidem satis ille stylumi
doli accomodavit, ut credibilis ejus sermo v
192쪽
deri possit, etiam eum maxime est artifieiosus. Sed saepius legentibus cum semper eadem o versentur, fieri vix potest, quin fastidio esse
tandem incipiant, artemque, ac studium prodant. Perpetuus ille similium pentametrorum casus. & nescio cuius munditiae affectatio .sen ficulorum . aliquando non satis cohaerenistium , farrago . dimensionesque ingeniosae admonent lectorem, ut, antequam audiantur, iam ventura exspectet; citiusque satiatus deinceps satiagetur, cum & aurem, & animum non nisi eadem verbera perstringant. Notavit eandem in hoc
ipso Ovidio exuberantis ingenii luxuriem praeter Senecam Fabius quoque haud paulo Iudex
magis Annaeo idoneus; cum Inst. Orat. L. N.
c. x ait: Laseiνus quidem , in heroieis quoque Ovidius . 9 nimium amator ingenii sui, Iaudandus tamen in partibus. Εe iterum idem confirmat judicium, ubi de ejus Tragoedia, quae ad
nos quidem haud pervenit. commemorat: ον
dii Medea , inquit . videtur mihi Uendere . quantum vir bie praesare potueris, s ingenio suo temperare, quam indu/gere maIui ei. Atqui
193쪽
hoe ipsum, quod iste in ovidio virili gravit
te reprehendit, alii in eodem admirantur, at que in virtutibus ponunt , quos inter Funccius ita Nasonem omni aliorum vindicta superiorem facit. de Viril. Aet. Ling. Lat. cap. III, 3. 4a, ot dieere non dubitet: Sanioribus Critieis c --s quidem Fabius ad insulsos pertineret θ eautae semper admirationi Ovidius fuit . ut non ingeniosus . sed ingenium ipsum . non Iatinus . sed i a Latinitas , non Musarum neerdos, sed ipsum reuia furtim Numen se habitus. At enim si vel in intenio. quidquid intempestivum, profusum . de imis
modicum est. transmittam : ab his tamen omniis hos discedenti. ne ipsum quidem ingenium usque adeo ut de inirer, stricturae me illae . quae oculos olim perstrinxerant. lascinare in perpetuum potuerunt. ubi Hippolutum Euripidis perlegi curiosius : tum vero adiuncta illa personarum . locorum . temporumque, quae ab Romano homine haud exspectaram , unde essent.
caepi agnoscere, sicque itidem de aliis sabulis, scriptisque Graecorum jam deperditis facilem l perinde conjecturam ducere , scilicet non ab
194쪽
αβς--- , I 89 ipsemet inventa esse , sed Graecorum e penu hominem abundasse : namque & ipsas mei sententias, quaeque maxime ingeniose videbantur dicta, inde reperi mutuata, sed ita, ut in Graeco poemate suo loco posita deceant, & motum animorum iuvent. atque in primis sint nativa ;In lxtinam vero epistolam intrusa affectum sententiarum acumine, arguto loquendi genere. ae eoru scandi conatu suffocent ; naturam vero vel ipsa varietate intempestiva , ac parum prReparata saepe obtundant. Hem quam multa hoe
in intento desiderenturi quod & iis accidet, qui ingeniose ab eo dicta colligere studebunt; cum ab elegia perinde, atque ab natura longe hoc opi cii genus absit. Unde illud mireris a Morho fio Polyhiit. Litt. l. 7, c. 3, 6.9. pronuati tum : Ovidius autem in genio carminis ele- ,, glaci exprimendo adeo felix est, ut nemo moriso talium illum superet. Enimvero si hunc genium jam absolvat ingenium , idque ipsum dives ex alieno. sed enim si hoc ipsum potissimum quaeratur, quis fiu maxime proprius et
Riae genius et jam res hujusmodi non effatis,
195쪽
sed momentis decernetur. De Catullo contra, cui in hendecasI llabis primas , inter elegiacos vero laeum hodie non dant , ut eum ne Livinus quidemΜayerus inter triumviros suos reposuerit smulto aliter iam tum veteres sensisse ex illo
Velleii Paterculi testimonio intelligas D: Quis enim neseit diremtos gradibus sorvi e hoe tempore Ciceronem , Hortensium , oe.9 Auctoresque
earminum Varronem, ac Lucretium , negna ulloia suoepti operis sui earmina minorem Catullum. Graeci vero de eo. em quid senserint, supra dein monstravi. Est enim vero in Catullo in gnis mollities, docta quaedam negligentia , mi
xa simplicitas, ac naturalis candor cum poetic calore conjunctus, qui res sine artificii specio prorsus, ut cogitantur, libere effundit, nusquam moratur, aut adhaerescit, sed sine impedimentis fetetur, & quod caepit, prosequitur, ac comtinuat, donec perfecerit. Nec nisi rebus ipsis.
earumque assinitate movetur, ut ex uno traji-
CD Lib. II. c. 36. Uide & Propert. L. II, eIeg. XXV. vers. a. &Ovid. lib. III Amor. Eleg VIII sub. fin. item Plinium. de quo infra.
196쪽
eIat In alterum t aut certe, cum novo impetu fertur, novumque eXOrditur cursum, id fit inia signi matuum varietate, celeritate adiuncta, ullmaxime praeter exspectationem cadant omnia 3
semperque sibi instat novus. & improvisus, e si in incaepto manserit : aut cum se paulum avertie , tamen convenientissime ad propositum redit. Ita dum de e dem re multa, & varia, atque selecta cumulat, haud dubie vehemenistius latis sensum, & phantasiam imbuit, quam
si punctim res attingens uno versiculo sensum concluderet , oce ultiusque lascinat legentem, quam si eodem tenore uteretur, aut de una re
plures similes congereret. Teneritudini vero sedat, ubicunque modo aliquis est locus; huic porro addit lenitatem , atque mollitiem , quam re Plinius in eo commendavit. Quintillianus quoque ejus Euphoniam laudat l. XI, c. 3 et Memque Iaudatur in CatuIlb suaMis appeIIatio
litterarum. Iam vero linguae venustates , & Romanam illam urbanitatem perinde ut optimus quisque calluit, nec ad popularem simul commoditatem eam quisquam alius ita accommod
197쪽
vit, ut Catullus. Hic autem genius sane natuis rae proprius Videtur , cum optime habet . de festivissima est : hic item in ceteris carmi um ge netibus Poetis passim omnibus placuit . uno filo inter sese consequuntur imagines ; nihil laborem re attem redolet: nihil ingenii duntaxat com mendandi causa tactum Videas. Materiem re tum ipsam si conseramus, Catullus serme reis rum formis, adjunctis , ac lenibus scatet affectibus; non sententiis concisis. non synonymis. non exemplorum , dc similitudinum punctis.
non antithetis, & Variarum partium enumer
tionibus , quae Ovidius ita omnibus paginis cuin mulat, ut haec ei integras saepe elegias esΓ-eiant. Est igitur Ovidius in cultu pentametro rum , in munditie quadam Versuum , atque etiam in ceteris elegantiis studiosior: Catullus contra stylum amoenitate , ac libertate pe savit, quodque his minus aptum videbatur, neglexit. Ovidius cito placet, maxime sui similio xibus. oc. ut venustis facile parcitur, etiam naevorum Veniam citius sibi meretur , quam uius laudem virautum. Catullus sero placet,
198쪽
in tenet. Haec hactenus eorum causa se ipfi. qui sectae cuidam audicti cum virtutibus etiam vitia in claris Poetis admirantur, ut ne certi aliquid quaerant, ubi nihil iubest; sed eas afflectionem afferant institutiones , quae prohibeant , ne vanas ex ea reserant con jecturas , dc inanium venuitatum imagines. Sed jam deinceps cum doctioribus mihi sermo erit ; neque enim ego , qui Ovidii quaedam reprehendi. omnia Catulli velim propugnare. Sed quoniam ροbscurius a doctis culpantur, luce aliqua visa sunt indigere
f. VIII. Ouae Catullo objecta junt, qualia sint,
expendunttir. Tria sunt .maxime . quae Catullo adhuc cygno vi objecta esse a totidem adversarii S , quae pau- Iisper limabimus; affectatio nimirum ab Hein- fio. duritas ab Scaligero : Callimachi depravatio a Gottfrido Ephraimo Milli ero : cum isto autem quia gravior erit controverna , novo
199쪽
opus erit paragrapho. Heinsius igItur in citiista Praelatione suae Monobibli in assecratae Grae
eorum elegantiae in quibusdam assectatorem vocat Catullum suum , non tanquam obtrectator,
qui illi crucem figeret, sed tanquam amator, qui in eo aliqua kesideraret; nec enim fastidie bat Catullum Heinsius, cui quantum tribueret. satis eodem in libro eleg. VIII significat ; cum prae se fert . ita se Catullum habere in manibus, perinde atque Theocritum, ut hos fibi res nulla queat excutere , nisi puellae suae adventus. Unde ait : Quid mihi Simiehide ieeum es, Deilisque Catullet Apparere autem in Catullo singulare quoddam imitandae Graecorum elegantiae studium facile patior; quippe nondum satis excultis Musis Romanis . nec trito, quem in-tietas est , calle. ut Cicero de iis temporibus existimare est visus Lib. III. de orat: Patitur
anim se lingua nos ra, o natura rerum, DeferemitIam . exceIIentemque prudentiam Graeeorum ad n rum Uum . moremque transferri. Sed hominibus opus es eruditis , qui adhue in hoe quidem genere nutri nulli fuerunt: sn quando exflit
200쪽
νint, etiam Graeeis erunt anteponendi. Probae hic Cicero satis perspicue Graecorum imitati nem , quippe nondum , exculta in omni tenere attium lingua sua populari. Unde boni utique erae consulendum, ut venustλtes, quam possent, plurimae ex aliena , eaque ad maturitatem jam perducta in illam transferrentur. Sed ea res vires quaerebat sane peritos , in quibus affectatio nihil paene sentiretur , cujusmodi ea aetate non erane quidem multi. Quis autem nescit , ut ne as sectationis specism res praebeat, plurimum in teresse, ut multorum usu & consuetudine trita siε, & mollita. Praeterea vix potest satis a sectationis semper notam effugere, qui ad alie num se potius ingenium , quam ad suum conatur fingere; & consueta , ac propria praetermi tit . ut nova. & aliena asciscat. usuvenit igitur imitatoribus, ut, cum nondum plane in suco cum suum , sanguinemque conVerterint omnia , aemulandi potius studio , quam liberali naturae munera , suoque impetu effundant aliqua, ne que ex multis coloribus ad suum quemque locum semper sciant referre. Haud tamen facile