Collectio poetarum elegiacorum stylo, et sapore Catulliano scribentium cum gemina de eodem diatribe. Quibus ad finem mantissae loco subiecta est sylloge idylliorum, et epigrammatum ex eisdem scriptoribus selecta. Collegit, castigavit, praefatus est,

181쪽

compilator, cum hoc ipsum sanxisset in sua Poe- si Critica , Ioannem Frankenum perstringit, quod more a Nasonianis nostris alieno sensum

ultra alterum pentametron emanare sit passus:

tametsi naturalis rei, & linguae cursus ita fieri postularet e quod Gottschedus negare non potuit. Cur igitur vituperat Nihil erat: sed lex Nasoniana tantum perfracta suerat. Hinc emendat, & constringendo contortius facit, quod erat in Frankeno solutum, ac nativum. Videmus igitur non ad linguae facultatem haec referri , sed ad persuasiones , ac Voluntates. Nam certe cum in quibusdam partieipiis Graecis pares fimus, quis tamen ex ovidianis seris ret, sensum pentametri, aliquo partieipio, se-quhntis hexametri initio connecti, & ibi desinere cetera, quae apud Graecos sunt diversa. multo minus hue pertinent. sed eo duntaxat, ut Latini ob suae linguae majorem inopiam id, quod in Graecis est perfectum . dc abundans, di varium. & cum elegantia maXime nativum, non perinde penitus assequantur , & quadam

quasi proportione in his omnibus sint inferio

182쪽

res; quia linguam ab iis minus ad hanc artem etiamnum excultam habemus t sicut eandem ob causam Anacreontem , ac Τheocritum vix Iatina ulla interpretatio potest exaequare. Atque illi ne eloquentiae quidem facultatibus comparari cum Graecis potuissent, nisi istos imitatus Cicero, sed in primis in copioso genere Isocratem, Demostis henem serme in ceteris , eo uetudinem similia ter loquendi, ut ait ipse , in suam linguam traduxisset, eamque in omni forensi genere plurimum locupletasset. Sed non multo post Ciceronem alius jam sapor invaluit, non ille Graecus , sed Romanus, ac demum Hispanicus, cum turbo Cordubenss, ut Desbillonius loquitur '' . in urbem irrupit. Idam paene elegiaci carminis satum fuit. Catullus plane ad Graecos se contulerat: Propertius serme in primo tantum libro, ut Helusio l. c. visum est. In reliquis νero libris , inquit ille . saepe a se . smulque a

Graeeis degenerat, se retro cedit. Hanc vero ra tionem posea eoarctarunt eum alii. tum vel mais D I. . de Cl. Orat. c ' In qua tam Prasi. bb. Fab.

183쪽

xime ingeniosus Naso : qui quamvis ingenii sui

freno ubique laxet. ne frusra deelamo sie pide tur ut homo Romanus; artem confringit tamen. Iegemque , ae aequabilitatem versuum Ibi prasseribit, eui ubique fere obtemperat. Sed non ille consecutis aetatibus prae Catullo, ac Propertio apud Romanos valuit: ut variis ex testimoniis ejus temporis Scriptorum satis intelligimus. Sie item Ciceronis nomen. quod paulisper consede rat, iis temporibus est renovatum. Non igitur lingua Romana adversatur Graeco sapori, si ei modo cultus , atque opera afferatur. Et vero cur recuset illa Catullianas periodos . quae cepit Ciceronianas Cur di sivi labas tantum in ultimo pentametri pede voces requirat, cum non magis his stat eae, quam polybilabis Quid multa' Cur enim dubitemus fieri potuisse , quod factum esse conitet Videmus Catullum id praestitisse & Propertium . cuius illas ad Graecam plane amoenitatem tactas elegias esse rexr Lib. I. tertiam, undecimam,& vicesimam. Tales item fuisse Calvum, &Corn. Gallum, quorum omni Vide infra S. VIII aliam ex ipso cicerone confir

mationem.

184쪽

umisimus, veterum testimonia indicant, Nam ex duobus , qui superant . Galli versibus vix petendum est testimonium ; quanquam alter horum in Dionysii Nestoris I exico citatus hujus generis videtur : Praxitelis manibus νiva iterum Niobe. Porro polysyllabas in Pentametris non horruit Tibullus, minus multo Propertius, nec Virgilius in Copa sua. Iam vero recentiores quid memorem' ut Bembum, vulpium, Broukhu- sum &c : insignes utique Poetas , & cum quovis ferme Ovidianorum comparandos , qui huic se Generi, quod in Catullo vituperatur, dare non dubitarunt. Iohannes vero Secundus, quem Gr tius Gujetto opponere est ausus ut sit, qui contra alterum Secundum, Lotichium nempe, nominari possit Propertium potissimum secutus, tum alias, tum Libro praesertim secundo elegi rum, & Lib. I, elegia sollemni II, plane graecistit. Aliquando in lib. epitholarum, Ep. III etiam in Catullum videtur incidisse. Porro Fra- castorius , item Carolus Rotius, et Alphonsus

Nicolai, & Itali passim. Catulliani nempe sunt, mirificamque prae se serunὲ mollitiem. vix tamen M a

185쪽

olim ausos Flaminium exeipio & recentiorestatios video , ni fi in persimili argumento hunc

stylum prehendere ; tum nempe potiismum, cum aut naenia, aut epiliolium nuneupatorium prae manibus erat. Sed ubertatis ingenii videturalia , eandem vim, ac formam scribendi ad res plures posse transferre. Ita quidem Heinfius, uverat in Graecis, ae Latinis non versatus minus, quam volutatus, & utriusque linguae vires, xc facultates perspecte noverat , promittere non est Veritus , se quoque in hoc genere aliquid novi ab se expressurum. Idque in suli Monobiblo successu non pigendo praestitit. Haec autem exempla conjecturam illam, quae ex linguarum discrimine est ducta, plane extenuant.

S. VII. Catullus multis in rebus superior ess

Sed quoniam Ovidiani nominis nimia est auis ctoritas , vix est sperandum, ut quidquam Requi boni impetrare ab occupatis possit CatuIlus, Diuiliaco by Coosl

186쪽

nisi aliquando singillatim exponamus tum ea, quae in Ovidio multi nimium mirantur , cum fine vitiosa; tum illa, quaa i a Catullo prorsus

non vident, cum sint eximia. Ita tandem ad aequitatem deduci res poterunt. Neque enim id ago , ut Nasoni anteferatur Catullust quod fi elaborarem, eos inter se ex aequo conserrem :sed quando quis demum potior sit, non mea hic reseri, nec Ovidium quidquam opus est de- sendere, quem ultro complectuntur sui: supersedebo hoc ego comparandi labore , aliisque perpendendum relinquam , quid malint. Nihilo secius tamen, perspectis de alterius vitiis. & virtutibus alterius, complura in Catullo animad Vertemus, quae cum aut absint, aut desint in

Ovidio: intelligetur. in multis illum isto superiorem fuisse. De reliquo , uter tota re Viacat, ego non quaesiero. Atque ut paucis rem

absolvam : Limatius de Auctoribus iudicium deis fidero: sectae vero cujusquam nemini auctor fum. Ovidii Nasonis igitur tale fuit ingenium.

quale. ut multi volunt, nemini praeterea contigit. Quae nemo alius in re, quaecunque illi

187쪽

erat objecta, reperisset, ille notavit . ae eruit: quae nemo quisquam putasset conjuncta, ille ad rem praesentem adduxit, eaque tam multa, ut nusquam exhaustus esse rideatur. Itaque

omnibus ejus rebus, ac dictis sese interit ingenium, in quo subinde argutia quoque , sed plerumque inventionis maxime felicitas mirifica

est. Huic vero naturae suae ita obtemperavit ille, ut, quemadmodum Seneca Controv. X. lib.

II ait . non ignorarie vitia sua , sed amarit. Exemplo sit . quod idem tum hoc. tum & χltero in loco de illo enarrat : Rogatus ali quando ab amieis suis , ut foIIeret tres versus .inyieem petiit, ut ipse tres exeiperet , in quos nihil iIlis lieeret. Aequa lex νifa es. Seripse eunt illi . quos isIli Me Ilene. Dereto . hie, quos

tutos esse veIlet. In utrisque eodieillis iidem νersus erant. Sed enim ingenium ad sacetias . ad inventionem , ac notationem rerum , ad copiam, ac facilitatem verborum , ad festivitatem dentisque plurimum valet; ad amoenitatem vero, qua. in carmine elegiaco primas sere, perparum. Hei, eo Epitom. eoatr. L. II. Declin. II.

188쪽

quantum hic removeturi amoenitas enim, quae phantafiae. perceptionum affectionibus informaiatae . dos est, illas non, ut reperiuntur, demonstrat: sed ut iis auimi afficiuntur: hoc enim tanto humanius est, quanto in sensus plus potest. Ingenium Vero res non nisi obiter nunciat; cito offodit, cito praetervolat: . ad alia properat. Hinc quod sic identidem recurrit, subactae intelligentiae hominibus consuetum fieri incipit, ac molestum ; cumque nihil est in quo haereri polsit . contemnitur. Hinc vero pleraque ingenii menda promanant. Sunt enim ingeniosi in id proclives, ut, cum abundant, res etiam importunas afferant, aut plures saltem, quam naturae satis est: ab eoque Ovidius ne

tum quidem plane abstinuit , cum jam aetas plurimum deserbuerat; quanquam in elegiis posterioribus multo est parcior ; in Fastorum libris etiam simplicior , & amoenior et sottassis quia Graecorum lectio eius ingenium ibi deseruis

erat, eXuberare ne posset. Idem gnomarum, &effatorum universalium crebritate propemodum

ad molestiam immodicus, ut non injuria scripseris

189쪽

Biseiola Hor. Subsec. lib. VI, cap. Ia, col. 44 edit. Ingolst. eum sententiis amatoriis orbem implevisisse. At hoc indidem est . quod fertiliora ingenia notatione rerum magis, quam commentatione delectantur. Nihil autem citius absolvi tur sententia. Iam vero proinde ejus ingenio minus aptus erat longior spiritus outionis: uti Gallorum posteriore quodam aevo paene pleris . que. Nimirum celerrima quaeque ingenia cit. arripiunt ea, in quibus est aliqua modo vicinitas r qua ratione pendeant, quamque arcte cohaereant, vix curant; neque coagmentandi laborem possunt pati. Hinc tum minutim , ac conincise , ut incurrunt, reddunt pleraque; in quibus saepe consecutionem desideres tum svnonymis potissimum delectantur, cum & brevi

bus membris constent , di facile copulandis. Fidem faciet his non jam vincta. qua facilius indolis mendae occultantur , sed prosa Ovidii oratio , cujus exceptum quoddam fragmentum exstat apud Senecam Controv. X . Lib. II: ubi non minus dissolutum , ac subitatium dicendi genus animadvertas, quam in ipso Seneca, de . Diuitiaco by Corale

190쪽

quo illud recte assentitur Caligulae Imperatori Iae. Pontanus Part. I Attic. Beli. Synt. U, B. I, se orationem ejus rudi materiae fimilem se videri, in qua sint lapides, & arenae fine,, calce & caemine . ,, sed vel ipse iam Seneca hoe in eo notaverat : oratio eius iam fumnihil aIiud poterat videri. nis D Iutum carmen. Enimvero si ad carminis rationem numerosum illud genus, & discretum pertinet, quod faciale in pedes , & certam duorum Versuum mensuram, ac vel maxime in quaedam duntaxat membra redigitur. Hodie Vero aliter de re pomtica sentiunt . Itemque nec illud tacet, quod sine eerto ordine per Ioeos discurrerit in dicendo, O molesa ilIi omnis fuerit argumentatio. Aliqua hic apponam : Quidquid laborisas. ia hoe es, ut uxori νirum , O viro uxorem diligere eoneedas. Neesise es deinde , iurare Permittas , s amare permiseris. Quod habuissenos jusjurandum putas nobis reIigiosum nomen Disi. Si mentiremur , iIIa Ibi iratum p