Collectio poetarum elegiacorum stylo, et sapore Catulliano scribentium cum gemina de eodem diatribe. Quibus ad finem mantissae loco subiecta est sylloge idylliorum, et epigrammatum ex eisdem scriptoribus selecta. Collegit, castigavit, praefatus est,

171쪽

phoriam. Illa vero oblectatio etiam nun a in voluntate, ac deinde pronuntiatione nostra pe

det , ut iam polysyllabis peneametri vocibus tantundem . ac diTyllabis mollitiei . ac suavia statis impetire quadam vocis inclinatione possimus. Legamus aliquoties , quae amoeniora sun Propertit . N ausim sponsicinemi sacere , Cum

videbimus, res illum mollissimas ejusmodi polysyllabis efferre , aures cum rerum mollitiet etiam vocem polysyllabam , ac sonum coniunctu-xa S, pronunciationemque ipsam flexu quodam, ac quasi cantu lenituras. Iam vero nec novTationes relinquunt , quibus Catullianus hic sapor non purgetur modo , - solvatur, v . xum etiRm approbetur: quarum haec fie prior: nativae libertatis videtur esse , quoad fert naturae, & animi impetus, continenti sermone Provehi . nec magis pentametri limite, quam Lurici Poetae strophae exitu solent. , coerceri et hoc enim cum in ceteris carminum etiam tenerorum generibus non observetur: nihil esse

ideo, cur tales religiones suscipere elegia dein heat. Nec minus altera ratio habet ponderis :

172쪽

eum amplius nos delectent, quae magis suae Varia, ac proinde minus animi sensu praecipiuntur I cumque multa polysyllabae vocis positu. qui per se adlaphorus utentis modo dexteritatem ex spectat, Venuste, amoeneque efferri possie Tibullus, ac Propertius monstraverint, quae alioqui fuissene pratermittenda; eum denique harmonicae illius Venustatis . quam persentiscere sibi videntur Nasoniani, ipsis satentibus. postrema sit cura, si ea cum ceteris rebus elegiae propriis comparetur Icedat haec igitur oportet tot bellissimis rerum imaginibus, quas polysyllabae tot voces pro opinportunitate milunt referre . alias plane intertituris. Siqua etiam foret Ovidianae illius castimoniae jactura, ea vel sola variationis, ac I bertatis gratia satis compensata videretur. Aefiquid etiam aliarum elegantiarum . quae in. Ovidio nobis placent, Catullus praetermisit id

omne praestatur aliis elegantiis, perinde ut in linguis aliarum vocum major inopua majore alia. rum lacultate exaequatur. Haec pro Catullian

sapore dici probabiliter possie existimo , quae mquis urgere accurratius velit, nae is abanimi mei

173쪽

sententia longe aberraverit: namque ut omnibus in rebus litterariis. ita in stylo quoque elegiaco nihil l ibertate antiquius habeo, nihil sic horreo, ut necessitatem: qua neque ratio quidem nos ita potest constringere, ut exitum libera indoles nouinveniat. evadatque eo. quo ratio sequi no nisi sero, & fortassis nunquam potest.

S. V. Graecorum exemplis sapor Catussianus

defenditur.

'u Ito igitur magis Graecorum exemplo mo Veor. quorum in elegiaco cermine selicitatem.

ac summam illam praestantiam, doctorum hominum judicio, nunquam assecuti sunt Romani, ut apud A. Gellium Lib. XXI, c. 9 id eis dudum obiectarunt Graeci; neque satis refellere illos videntur ea . quae Romanus homo ibi in medium producit suorum fragmenta. Scabrities veteris Musae Romanae in eis videtur offendisse versorem Germanicum odarum Anacreontis, qui in notis suis illa parum probat. Multo etiam acrius , quamquam Alio n Diqitigod by Corale

174쪽

mine, Scaliter ea perstrinxit, qui Romanis ex- probrat, eadem ipsa, quae Antonius Iulianus ibi speciminis causa attulerat, ad verbum a Graecis suinta esse ; uti ad eum locum testatue Commentator Regius Parisinus. Nec diffitentur id ipsi Poetae Latini, tum Ovidius. qui passim in suis libris amo ortis Callimachum comin. mendat; tum Propertius, qui, ubi aliquid nobilius molitur, Callimachum, aut Philetam se imitaturum pollicetur, uti lib. III. el. I :

Callimachi manes, & eoi sacra Philetae In vestrum , quaeso, me sinite ire nemus.

Philetae quidem, praeter fragmenta quaedam, omnia interierunt. Nec Callimachi omnium Elegiacorum Principis supersunt plures, praeter elegiam unam Graecam, .alteram Latinam a Caintullo satis accurate, ut ex fragmentis colligimus , e Graeco sermone conversam. Neque ad eam persectionem aspirare Romani . unquam potuerunt. Catullum tZmen , & Calvum excepere Graeei illi in citato A. Gellii loco. Unde L. I. Am. el. X v. iti L. III. de A. Λ. 6t in L. II. de Rem. Diuitiam by Cooste

175쪽

nee iniuria feliciis mus ipsemet poeta, satisquamidianus . Heinsius in Praelatione ad Mono bibi in suam dieere est ausus de Graecorum, quos ibi imitatur . elegiis: Quae felicitate sua , 9 m suum eeIeritate, festiνitate denique o Iieentia Romanos terrere DIent. Re enim Graecis , quo rum plebs ipsa eam teretes. Ae fastidiosas habebat avres . nihil ut possene nis ineorruptum auis dire , O elegans, quemadmodum Cicero in Bruato, tum & alibi saepe demonstrat, in mentem tamen haud venerat in illis tam angustis claus in Iis . quas aurium causa ram sollicite quidam hodie captant, delicias , ac mollitiem quaerere. Quod prolato duntaxat Callimachi exordio Frymis ni quinti, qui est de Lavacro Palladis, planum flet. Uear autem interprietatione Nicodemi Frist lini . qua verbum verbo redditur . quo commodius omnia perspici queant, eandemque oti 'eausam hanc cuilibet versui subscribam et

Confer . si plaeet. Versiones elegiacas Ang. Po. Iitiani. δε Raym. Cuniehit, qui & sensum verbis.& numerum Graeeum imitatione reddere curatius studuerunt.

176쪽

Cσσαι λα προχου τας Παλλαδος , Quotquot Iotrices Palladis adesis.

εξιπε πασαν, exite omnes ε

lacertos

illis:

177쪽

λυθρω πεπαγαγμενα παντα Ne quidem eum cruore de edata omnia φεροισα

ferens

Sed longe ante a curru cervicibus ἱππων equorum

concretam

Παννα καλινυφαγών αφρον α'ro omnem frenatorum spumam ab

178쪽

Sic Eleticorum Princeps, ne plures necesse sit attexere. Sed vel ista reor fidem posse sacere,

cetera quoque omnia eodem colore esse, quando talem Poetam non a se ipso posse desciscere, omnes intelligunt. Neque hic alterum eius carmen deBerenices Coma latine a Catullo redditum, commemorare attinet. quando id nulli non vacat inspicere. Theognidis Gnomae carmine elegiaco in manibus sunt & ipsae. Simonidis item

Funebrium Scriptoris fragmentum exstat apud Stobaeum Lib. de Brevitate Vitae, Iatine redditum a Georgio Buchanano. Et quidquid demum Graecarum elegiarum superest , reperiemus, etsi rarius quidam utantur periodis, sed meminbratim potissimum scribant, nusquam tamen dubitasse voces quaslibet promiscue in undenum Pedem rejicere, neque pentametri claustris sententiam continendam , ac constringendam putasse. Non ab re est hoc loco pen fitare illorum in eptiam , qui non contenti sua superstitione,

alios etiam, quos erudiunt, aequiores fieri ca-Vent, &, ut exempla suis praeceptionibus adversantia extenuent, Licentiae nomine suum erro

179쪽

rem tegunt e imo id verbi etiam emunctioris nasi hominibus impingere non dubitant. Neamiretur quisquam , me plus, quam satis vid tur, rem istam persequi: nam illud identidem cogitandum est, contra quos homines hic dicam , quam opiniosos, & quod sequitur et cujusmodi in vulgo plerique. His isthoc prae- sertim tempore , cum persu fio passim inolita . tque inveterata est, exuri , quod insedit. nisi sereo, de igne vix potest. Graeci igitur eis pro-he inculcandi sunt, qui, si haec Ileentia habe da est. nimium prosecto illa abusi sunt. Gra ci autem nimium t Sane aliud sibi vulh selix

Graecorum licentia. quam quod a vitio non nisi indulgentia debeat excusare. Dicent sorte, duo bus pentametri verbis ultimis plures notiones includi posse, quam uno , idque Graecos posse, quia compositis haec lingua abundat; non item

Latinos. Dicam his ipsius Ovidii ore Lib. II. Remediorum : Luditis. o Fquos potuerunt bla

dcc , α alias passim, nihil hic componitur.

180쪽

S. VI. e idem recusat Latina Lingua.

Sed quoniam non nisi conjectura quadam huiusmodi diversitatem arguunt adversarii, eoque ipso intelligitur, rem esse obscuram: operae pretium Videtur, hanc quoque accuratius excutere , ac disceptare. Equidem Graeci tum vocabulorum copia , tum compositionis iacultate , de opportunitate Participiorum multum Romanis praemudit. Quid Vero istud huc reserat, ut Romani debeant aliud genus sibi quaerere; ut se tentiam non pol snt ultra pentametrum proferre, ut polysyllabas Voces necesse habeant vitare. id profecto non intelligo. Nam et a partieipii nexu duae sententiae in unam pol sat coagmentaria tamen & illi, si Ovidianas aures In conis filium adhibemus, suos fines, id est, Pentametri unius, aut, ut summum , alterius, non licet egredi, quantumvis cursum sermonis longius naturalis impetus iacile proveheret. Sic

Gottschedus , he est populuium opinationum