De ephetarum Atheniensium origine ...

21쪽

15 ritus aulam expiati0num eupatridis solis cogniti essent. Epheta enim numquam non ex e atridis umptos 880, in Arsopago post olonem multos plebeios homines fuisss. Caedium, quae voluntaria essent, p00nam fuisse aut mortem aut exsilium perpetuum, nequo in eiusm0di causis acri iuris scistitia pus si880. Quod anto in Schoemanni sententiam animadvertimus,

id videmus uellorum vitasse. utationes illas res publicae non habet, nequs inopis 80lonis institutionem explicavit. Quod autem Ρ0duci fidem abrogare vult, nomisiem

credo existimare posse eum satis firma argumenta attulisse. 0ptim tur Schoemannus negavit se conc088urum esse bl-lucsm hoc loco erravisse, nisi gravi0ra argumenta proferrentur. Neque lutarchi locum refellere uester conatus est. Constat in l0ge supra commemorata trium collegi0rum mentionem fieri, quas intor se distincta sunt Areopagi, Ephetarum, rytanei. Si quae iam concludi possunt, haec fere unt:

si olluci fidos est attribuenda,

si legem Solonis, apud lutarchum c0mmem0ratam, aliis interpretari non p08Sumus, statuendum est Schoemannum recte iudicasse, quamquam est quod nobis displiceat, si mutationes rei publicas

consideramus, quas huc illuc, si Schoemannum equimur, legislatores fecisse credendum 8t. Argumenta autem illa, quae Schoemannus graviora desiderabat, mihi iam videntur adesse.

22쪽

Recentiorum commentarii.

Schoemanni si usileri senisntiis exp0sitis ad recontiore Script0res transeo. Quorum libros et commentarios cum aliis paucis in unum locum contuli, quo lacilius singulos infra laudare p0880m atque ut stenderem quanta proximis his annis per data ess0 huic do ephotis quaestioni xpodiendae.

23쪽

17 Rhsin. inussum fur hil. XXIX, Frank a. . 1874. Scripsit anno 1872ὶ. N. Messeis, s Areopag, dis photen und dis Nauhraren,

Sitgungsber dero myr. had dor iss. III mun-chen 1873. Ludovicus Langius, is ephetarum Athenisnsium n0mine c0mmentatio, Lips. 1873. Ioh Droysen, De Demophanti, atroclidis, Tisameni populiscitis, quae inserta sunt Andocidis orationi περὶ μυστηρίων, mrol. 1873.

25쪽

um me ephetas instituerit.

Quod supra dixi causam nunc adesse, cur testimonium Ρollucis lavatum censeamus, res se hoc modo habet. Ρrimum occasionem praebebant ollaeis refutandi verba haec Ἀριστίνδην αιρεθεντας 'Sed necesse erit aliquid de loco quodam antea disserere, quem apud seMo-Demosth. adv. acartatum p 1069, g 57 scriptum habemus:

η υἱεῖς, πάντας τον κωλυοντα κρατεῖν - δὲ τουτων μηδεὶς , κτείω δ' ακων, νωπι δ'οἱ πεντήκοντα καὶ εις οἱ ἐφεται ἄκοντα κτεῖνω, ἐσε- οἱ φρατερες, ἐὰν θελωσι, δεκα τουτους codic τουτοις σοι πεντήκοντα και εις ρι- στινδη αἱρείσθων.

Est haec in orationem inserta quaedam lex Draconis, ubi de modo non voluntaria intur. Qui inconsiderate caedem commiserit, eius scelus expiari posse. Condicionem autem quandam esse aut esse superstitem patrem occisi vel ratrem vel filios, tum necesse osse, ut omnes illi ad scelus expia dum consentiant, sin aliter, e lationem fieri non posse aut necessarios illos occis homini deesse, tum decem viros hoc munere necessariorum fungi debere, ut piaculum aut permittant aut prohibeant.1 Pag. 15 2 Totum laeum attuli pag. I

27쪽

um Draco ephetas instituerit.

Qu0 supra dixi causam nunc adesse, cur te8timonium Ρ0ducis levatum censeamus, res se hoc m0do habet. Ρrimum ccasi0nem praebebant oliueis refutandi verba haec Ἀριστίνδην αἱρεθέντας )Ss naessse rit aliquid de loco qu0dam antea disserers, quem apud seud0-Demosth. adv. acartatum p 1069, g 57 scriptum habemus:

τ υἱεῖς, πάντας et τον κωλυοντα κρατεῖν ἐὰν δὲ τουτων μηδεὶς i, κτείνl δ' ακων, γνωσι δ'οἱ πεντήκοντα καὶ εις οἱ ἐφεται ἄκοντα κτειναι, ἐσεσθων οἱ φράτερες, ἐὰν θελωσι, δεκα τουτους μ0dic τουτοις σοι πεντήκοντα καὶ ις ριστίνδην αιρείσθων.

Est has in rations inserta quaedam is Drac0nis, ubi de caede n0 voluntaria agitur. Qui inconsiderate casdsmc0mmiserit, eius scelus xpiari 0880. 0ndici0nem aut0m quandam 880 aut esse superstitem patrem occisi si fratrem vel filio8, tum necesse osse, ut omne illi ad scelus expia dum consentiant, in aliter, expiationem fieri non p0sse auι necessarios illos cciso homini de08M, tum dec0m viros hoc muner nec0ssariorum fungi debere, ut piaculum aut permittant aut prohibeant.

28쪽

Τum haec orba in omnibus codicibus equuntur: τον - τοις οἱ πεντa κοντα καὶ ις αριστινδην αἱρεισθων Di

ficile est τουτοις intelligers. Quamquam elitus' hoc modo eonvsrtit: his quinquaginta et unus exiptimatibus eliguntor', verbum hi tamen ambiguum est, neque pr0babilem sontentiam his verbi in se dici pot0st. stilus ip80 con-iscit υτοι ), qu0 Sentsntiam aliquam id quidem ustur ino tamen offendit, quod intellegi non potest, cur hoc loc0eommem0retur ephsta e nobilium ordine eligi portere. Exspaetandum erat, ut hoc loc quiddam de phratoribus illis

docem lege praeciperetur. Haec causa fuit, cur Mi8hius' τουτον c0niceret, cui postea fere omne adsensi sunt. Ita lege sancitur, ut docem illi phrators in eupatridarum numero ab ephetis eligantur. D hac lege, in rationem adV. ac inserta, controversia fuit, utrum vera 88st lex an salsa, a posteris scriptoribus conficta Valobat enim in univorsum estermanni j opinio omn08 sors leges, litt0ras, acta publica quae apud oratores Atticos inveniantur, supy0Sit 0880'βὶ Ob eam rem, quamquam lex illa, si omnino iam tum certa fuisset, copiam praebuisssi in Ρ0Hucis verba impetus faciendi, nihil, ut res tum erant certi argumenti in se habebat, qu0 Pollux refelli posset. Tum autom subsidio advenit lapis quidam marm0reus, litteris inscriptus. Inventus iam dudum erat ills lapis a. 1843 ad scclesiam stropolitanam Athlnarum. ittahis eius

3 Oratorum Graecorum, quorum princeps est Demosthenes, quae supers monumenta ingenii, ed. I. Reish. III oll. Lips. 1770 1775.

29쪽

21 inscriptionem didit Τ itemque angabeus ), ita autem, ut

neuter eorum ad eam interpretandam satis proficeret. Deindo U. 00hlor, lapid sordibus purgato, ad inscriptionem denuo explicandam adgressus est D. Cuius viri laborem praemium

6xoptatissimum secutum est.

Est lapis ills 5 conum in longit. in latit. 72centim. , integor mirum in modum conservatus, quamquam sine dubio medio aevo, ut materiem suppeditaret cuiusdam odificii, suo loco detractus est. Litterae non nihil strimsnti hoc fato ceperunt. Itaqusa his opus scit si difficillimum siquod maximam sagacitatem ssideraret, cum inscriptionem

illam explicaret. Forte evenit, ut locus noster orationis adv. Μac.' et iu- scriptio has inter se adiuvaroni. 0gsm nim Draconi ipsam, ann0 409l a Chr. n. marmor insculptam, pr0pitia sata sto hieri opera nobis infrunt. Quamquam permulta littoras inscripti0nis si vi si dis attrita sunt neque h0die amplius legi possunt, ea quae Ostant nihil dubitationis permittunt, quin rationis illius lex adsm sit atque inscriptionis, id quod post Oshlsri disputationem θunus quidem, quod quidem sciam, in dubium vocavit. Versus inscriptionis 3:um ut 4:um eam rationis illius partem, quas si ab initio usque ad κρατεῖν, continu

1 'Eφηαερὶ. αρχαιολογικη 1842 n. 886 2 Antiquitέ helisiniques, 1842-55 I n. 259. 3 Anno 1867, vide supra pag. I6.4 Vide supra p. 19. 5 Admonendum est singulos versus 50 litteras habuisse et totam inscriptionem στοιχηδὼν fuisse insculptam. Id semel admonitum velim et a litteras me plene exscripsisse, quae, etiamsi plus minusve attritae sint, tamen in dubium vocari non possint. Disj1jgso by IOOQ C

30쪽

insculpta cogitamus, inseri post ἐσέσθων Verbo δὲ omne8 litteras, quae exstant, suo loco stare videbimus: V. 6 . . . . . . . . ἐαν δὲ τουτων μηδεὶς κτεί)