De praepositionum usu apud Aeschylum

61쪽

ita collatis quomodo Aeschylum formis εἰς et ἐς usum SSeputabimus Hic mihi per patium non conceditur regula Squas iusta dabo multi comprobare tamen ut ea tum simplice esse ut non facile quisquam do iis dubitaturus Sit, praeSertim Si RSSeveravero, me huic quaestioni multum

Rey. I. Aeschylus, Sophocle8 Euripides in universum rebus parvi nonnulli oXcepti eodem modo formis εἰς tἐς usi Sunt. Reg. II. Librarii sex entie mutavere εἰς in ἐς quum perraro vel numquam fere pro ἐς male scripserint εἰς. Rey. III. Tragici ante vocale in dialogi vel in particibus quae imitantur Sermonem popularem et quietu metra Stendunt, Semper εἰς Ρ0Suerunt, ἐς ita tantum usurpantes si per metrum εἰς locum invenire non poterat. In lyricis vero carminibus vel in metris vividioribus et spl0ndidioribus ἐς et εἰς promiscuo quidem usu veniunt, Sed ἐς longe praevalet. Quare in Senariis semper Scribendum est εἰς etiam libris repugnantibuS. Reg. IV. Sum nullo pacto poteSt tragiCOS ante con-δonante formis εἰς et ἐς eo modo usos esse quem libri ostendunt ) Neque vero indorfius recte egit qui Semper

mine nullo scripsisse nunc ἐς το παν, nune ει το προνοῦ nunc ἐς b

62쪽

ante O SOnante restituit ες. Omne fere ceteri tragicorum editores qui maximam partem codice Sequuntur, Sed haud raro contra librorum auctoritatem formam traditam mutnuere ), certa regula ante Oculo non habuerunt, Sed

inconstantissimi fuere. Tragici qui ante consonantes et εἰς et ες collocaverunt in usu harum formarum licentiae aut tomuritatis nihil admiserunt. Dubitare non OSSUmUS, quin sonus, thesi et arsis multum hac in re valuerit praeterea vis et pondus quod praep0sitio habuit denique etiam usus interdum hujus rei dominus ac tyrannii fuiSSe poteSt, certe locutionum et formularum quarundum cs. ru egerum . 68, 2 l, l). Etiamsi raro constitui potest utra Scriptura loco unoquoque eligenda Sit tamen etiam libri docent, εἰς Rnte On Sotiante per Saepe Sedem invenisse in senariis et metris simplicioribus, rarius in carminibu lyricis, ε autem praelatum esse in metris magnificentioribus. In vocabulis compositi aliquanto praevalet εἰς praecipue in Senarii S.I'auca addere liceat de forma vocis σέ0. Ellendtius I. p. 43: Si memineris Aristophanem et latonem numquam dixisse σεω de hoc. v. Solineider praef. ad civ. I.

Hormanno probata adorach. 20 l), σω tragicis nonnisi

verSu cogente admiSSum, a comiciS, Ut ες, beSSe longi S-Sime. Quam observationem indorsus secutu esSe videtur, qui Semper metro non vetanto etiam contra codices

tior. Sic magis etiam confirmatur sententi quam Uprn protuli, in imparibus senariorum pedibu Semper ante OCR-le εἰς SSe Scribendum. - σω unice recte habet Ag 1343;

cf. Hormannum in rom. 479. 1025. Sept. 49 Cho. 902. Talis agendi ratio flocci non pendenda est.

63쪽

Cho. 553, 19, 92l εἰ sco Sopi. 560. Code in quinto senarii pecto praebet εἰσω Sept. 232, atque in primo Flor.)Ag. 035; restituendum est εἴσω Sept. 57; g. 052;Ch0 849.2. De igniscatione a Praepositio εἰς longe plurimis locis ab Aeschylo ita usurpata est ut locum indicet in quem motus vel acti dirigitur; opposita igitur est praep0sitioni εκ). Itaque describit ejusmodi motionem qua locus aliquis vel spatium intretur, ut aliquid aliquo contineatur, in quo

Ρoeta saepius quidem apud appositionem itora praepositiones of Cho. 90, sed loci, quibus hoc neglexit, multo plures sunt; f. Sept. 24 τανν' ἐς κροπιολιν, τιμιον ἔδος, ἱκομαν; 40; g. 309, 348 Cho. 561 te. v. de omissione et repetitione praepositionis apud apposit. rueg. I. 67, 9, 2 et 10 4. Alium locum quo hunc in modum praepositio bis sit posita apud Aeschylum non iuveni quod Sept. 967 in nunciat rolativo praepositi iteratur, prorsus e regula est

cf. rueg. l. 61 1l l .ὶ - Non minus Saepe quam εἰς C. R e. apud nomina urbium, terrarum, locorum etiam nudus accusatio apud

Aeschylum legitur cf. ers. 809, 36; g. 968 Suppl. 238 768; Prom. 709, 17; ors. 16 Suppl. 20, 668, 955 etc. v. etiam el

cf. praeterea ποντονδε Suppl. 33 οἴκαδε Ag. 1337, πεδοι etc.

64쪽

αν εἰς ωκους μολωμεν; 833 ἐλθου ἐς Οὐους 492 μα- γν τικ)ην δε aia ες τε Μακεδόνc0 χ6ύοαν ἀφικομεσθα, ubi salso indorsus ες τε mutavit in x δε invoniuntur enim apud Aeschylum et alios poeta permulta exempla quibus praepositio adjecta est secundo membro scis ob ad j.

J Summa temeritatis est quod nonnulli locutiones quales θυμῶ πιαλε rom. 706; ιδυνο βαλειν Sept. 048 βατε δόμφ Eum 1032; τυμβω ταφωγὶ μουσα ho. 87 cf. vero . 92 etc. mutavere in8ere11-tes praepositiones aut verba composita dativum localem saepissime etiam directionem indicar multis exemplis ruegerus II 46, 2 4 comprobat. Neque id laudandum quod permulti mutaverunt Μιμquod invenitur in locutionibus oco σκηπτειν rom. 49 Sept. 29; πεδφ πίπτειν um. 479 Clio. 48 πεδν χεῖ Eum 263, 653 in πέδοι quod per se et ipsum collocari potuit. De πέδον πιπεῖν, quod ferri nequit videas Herm. ad Ag 1317.

65쪽

' Hic torum duo modi sucerni possunt aut senim nihil significatur nisi punctum vel res tacta, aut indicatur scopus et destinatum quod petitur et feritur cf. assow lex. . 801 R. 3 cf. vero ἔν τε Ῥάλλειν g. 1172 προς πεδιν βαλλειν D. 193.

66쪽

Interdum etiam cum verbis quae proprie significationem movendi non habent conjungitur εἰς quae OnStrueli Omnibus locis quibus ab oschylo admittitur neque offensionis quidquam habet et perspicuas imagines sicit. Minim inexsemplis huc pertinentibus εἰς dictum est pro εν tiamsi non minus Veteres quam homine docti aetatis secentioris falsissimum hoc judicium fecerunt. Semper splendida et poetica pulchritudo apud Aeschylum ossicitur admissa voce εἰς ubi etiam εν locum inv0nir potuit et alibi invenit.

Sept. 43 ταυροσφαγουντες ε 3 ιελάνδετον σάκος ita boves mactantes ut sanguis deflueret in clypeum μ; rom. 1078 εἰς γ ζεοαντον ικτυον ἴτὸ ς s 1πλεχθνὶ σεσθε, ubi Certe εἰς vividius pingit hominos in miseriae laqueos currente quam εν; ers. 485 διεκ=περ υsιεν ς ε Dc0κεων χθονα καὶ Λωρενώαν tranSeunte pervenimus in . . I simili brevitat in

εἰς αυτὰς τυπείς, fulmen enim in pSum cerebrum penetraverat magna brevitat in Sept. 49 positum est μνημιεῖά αυτ υν Di τεκουσιν δομους προ αρμ ζάδραστου χερσὶν εστεφον, ubi ες totius nunciati vim in se continet: dona quae mittenda erant in domos, quae destinata erant domibus parentum. Sed poeta qui ha in re constans non est neque esse potuit, etiam εν admisit Vel nudos casus.

Quum igitur in Prom. 228, Eum 2 legamia ες θρονον καθείεσθαι, invenies in Suppl. 223 εν γνω ζεσθε Eum.18 εν θρονοις quum g 983 ει θρονον Solia accusativus sit positus. In Prom. 348 legi velim ςτ ες σπέρους τογαους, quae Scripti multo facilior si odiosum re-

in Prom. 558, ubi metri causa mutati nece8Saria St, pro-

67쪽

bem Hormanni conjecturam λεχος εἰς σὸν Πεναίουν, linest dissicilis os ad xplicandum nuc mihi quidem pulchrum Sensum dare videtur, dubito. o Exindo dicundum nobis stra tralatione hujus prae poSitionis admodum varia a D statu et condition dicitur in quam res adducitur qui usus eum primaria significatione rotissime cohaseret. Prom. 473, 478 εἰς νόσον ναί - 2πτειν; 191 εἰς ρθυὰν uo καὶ φιλοτι τα ro, ι; 965

in mentem venit. Quo cum usu artem ConneXus est

quo εἰς dicitur de is qui ad pugnam congrediuntur aut omnino ad actionem aliquam comparatione Spectandam, ut ad colloquia se alias. ors. 394 ε μ λ ν οριι υντες; Um. 365 εἰς αγκρισιν ελθεῖν Ag. 207 γ καὶ τεκνων εἰς εργον ν λθμην νόM 0 i. e. εἰς τεκνουργίαν Locutionem notissimam εἰς χεῖρας ελθεῖν τινι pugna congredi cum aliquo abus Sept. 680 i). Ex 00, quod εἰς directionem tantum indicare potest, quam qui tenet: hin Rehμ, aliae sequuntur tralationes conjungitur enim a sepe cum verbis vidundi ut oculorum conjectus aliquo versum directus denotetur solus accusativus qui et ipso locum inv0nire 90tuit, ab hoc εἰς c. nec e differt quod praep0sitio ejusmodi locutionibus

Exompla hujus usus t 0torarum significationum X Sophoclis fabulis collata reperies apud Elisenditum I p. 33 sqq.

68쪽

multo Inajorem imprimit ethicam vim, quum simul significetur considera tio et respectus instituendus Pors. 80 ες

Tot νιν πεπραγέ εν βλεφαντα, quod non solum est videns re factus , Sed in animo volvens et respieiens en quae geSta

sunt. Cho. 23l do DF D fasi agoi To, Gi ς εργον εοῖς, σπήθLὶς τε ιλλ γύς, εἰς δε de indorsi Scriptione δε f. ea quae Supra monuimus θνὶρειον γραφὶ ν, ubi cave ne te fugiat variati qua gradationem aptissimam officit Suppl. 103 δεσ-oci εἰς βριν βροτειον ij. e Neque longe abeSt S USUS per quem εἰς conjungitur cum verbis dicendi ut describatur oratio palam et publico habita, ubi nos dicimuS gegen, Vor' qua dictio imprimis gravis est et grandis Pers 161 ε ν sfa Esci μυθον cf. ed. r. 93 El. 596. b Dicitur εἰς de rebus quae auditum et intellectum tangunt atque ab his percipiuntur ita Prom. 689 υποτ θυχουν ξενου 1ιο-

ψιν ιολεῖν nnte oculos venire. Ab illa significationsemotionis aliquo directa is quoque modus tralationis repetendus est, qua dicitur εἰς de actione hominem aliquem assiciunt sive bono sive infenso animo praedita Satis Otum est hanc significationem contra se apud Homerum nondum inveniri, neque in universum frequentem SSe apud Atticos qui in vel προς praeferebant. Sept. 255 0 παγκρατες ευ, τρεφον εἰς χθρους βελος Pers. 739 ες δε vitair ιιιν εος ἀπεσκνὶμ εν τελευτλὶ θεσφατων. De Sept. 628 οριγιον κύκ επιτρεποντες ε γας grιμολους, ubi ες certa Hermanui 0njectura additum est, cf. pSum ad .

1 Id in exstat discrimen in lingua Graeca inter o tW ἰδεῖν εἴς τι et τι quod in nostro sermone inter Et was ehen et suus Et was

69쪽

ἡ tutela contra interitum liberior modo poeta ita dixit iis verbis, in quibus totius nunciati vis jacet, in in positis; qua falsissim Karstonius eXplieavit qui ut o progreditur ut εἰς contra significare posSe neget ). - Quod attino ad usum semporalem εἰς non modo significat usque ad Memporis finem indicans, Sed etiam per in , ut totum tompus interj0otum vel futurum dosoribat. Priorem significatum praebent loci opt. 2 νον φιεν ε τόση itaq; 44 αἰ υνα ς ε τρίτον μενει Cho. 6l dici βίου

Eum. 36; εἰςo τε ν χρονου Suppl. 17, qua Voce DUS Ae-Schylus usus est, et εἰςagna Prom. 750, cujus Vis temporalis probatur verbis oppositis τας γαύσας ν φιερας. De locutione εἰ go ιαν semel εἰς τα ιάντα rom. 36 saepius jure dubitari pot0st, num sibi velit omnino, rorSUS, Omnibu partibus , Ru sein omne tempus. perte autem nec verba habent significationsem priorem qua usitatior fuisse

, Equidem causam satis gravem cur in rom. 864 τοιαδ ἐς ἐχθρους τους μου ελθοι Κυποις pro ἔς Scribendum sit ἐπ quod Hermarinus eriter vult non video.

Exempla accusativi temporalis hunc ipsum sensum efficientis apud eschylum permulta leguntur cf. Prom. 96, 939, 51 Eum. 686, 103 etc.

70쪽

vid tur Prom. 736 Ag. 68l Cho. 940 Eum 52 alter vero siginiscatus temporalis inest locis Eum 29l 538 0in fur allo Mal 1044 Cho. 684 in Eum 200 recte a Canter εἰς mutatum est in εἷς de significatione etsi dubitari potest Eum 83 401, 891, tamen mihi hi tros loci videntur explicationem temporalem magis admittere quam alteram. Ex dictione λεγαειν εἴς τι ulla proficiscuntur paullo rariores significationes tralatao; a Dolio suis et termini, et ' deinde vi Simplicior , quod attinet ad in n-s0hung, in dolisich au Exempla illius usus quae in

niet secundam sata, ita ut ventus fata petens cum satis congruat ; rom. 49 δυστεκιέαρτον ἔς τε λὶν υdc0sa ν - τους mortales institui ut discerent Cho. 10 1πογραφαὶ ἐς ταυτι συμβαίνουσι τοῖς stoi στιβοις cf. V. 299); et S. 440 1 1έφορα ρε πουσαν ε τα ιύσσονα ubi imago desumta est a laneo quae tamquam id petens cogitatur ut etiam magis deprimatur; g. 1000 inosia δ' arx 1ιῶς ελ πιδος φυθη Γεσεῖν ε το iti τελεσφορον ita ut eventu careant timores mei P hujus vero Pers. 326 re υτος εἰς ευφυχίαν qua conjunctio nihil est nisi gravis circumscriptio necusa tivi relativi multo frequ0ntioris M. 30 Ea ες To σὐν φρον ια Verba tua quis animum tuum ostendunt Finis otiam indicatur si εἰς conjungitur eum numeriS: ad Cir n. Pers. 339 εἰς τρι aκύδας δεκα ὶ - h Adverbialem vim nacta Sunt locutione ες κοινον rom. 844 Eum 408 ες μακραν Suppl. 25 de qua conseras Schnoidew. ad 0. Phil. 26; Trach. 962 et g. 165 τουργον υ εκὰς οδε).l ubi sin0kius Ρhilol. 19, 220 εἰς Hio jubet; f. tiam Borghium in hilol. 15, 47, qui in Eum 363 Scribendum esse cen

2 Do indorsi proposito in Soph. 373 scribendi i αρτικολλον ἀγγελου λογον παo pro εω - αθεῖν cuju rationem frustra quaesivi f. ipsum in Philol. 16, 93.