De praepositionum usu apud Aeschylum

51쪽

φατc0ς circ. λεγ Significans nimis, quod verbis dici 40quit )huc pertinet ). ε Nec frequens ea vis est qua Grat ἐκ notionem mutandi et transponendi in alium conditionem. ἐκδρακοντουν in draconem mutare' Ch0 549 cf. ἐξαν δρου in Eur. Suppl. 725); ἐκτυφλουν Clio. 36 oecaeca-

Notandum si de quo jam diximia quum de agro agebamus, Aeschylum amare addere a praepositiones verbis

dicondi audiendi et querendi; si βαζειν g. 498 εκλογος D. 232 enarratio ; ἐκφρα ειν rom. 950 quam formam Hariungius nulla causa falsa judicat: Saυδασθαι Cho.

ἐκ πευθεσθαι ἐξακουειν Eum 397 quibuSciam etiam conferri possunt locutiones rei ἐκβάλλειν g. 46 1663 ἐκρι πτειν Prom. 932 audacter et Superbe pronuntiare , pro quibuSΑ0schylus aliis locis dixit gnoρθια ειν Q. φ 0yyyν. - ΓReterea addo haec composita, quae aut apud unum eschylum inveniuntur aut minus usitatis significationibus sunt. Quorum permulta ingentes dissicultates praebent et secte addubitantur. Sod copios de iis ager longum est. In Prom. 362 perpulchra verba leguntur ἐξεβροντὶ θι σθένος-ejus robur tonitru Xpulsum et confectum est Sept. 2groti ἐκθauνίζειν cum ipsa stirpe vertere Prom. 1025 ἐκθοινασθαι secum magnu voluptate totum jecur comedere ' ἐκκαρyri εσυ at Sept. 60l ViX 8Se pote8t generare, procrestre Herm. ad . 82 Hart ad . 558; hilol. I 4 44 aut versus Spurius aut conjectura est Sanandus ἐκκouitaται γ); ἐκκχηραίνειν Πένος um. 128 ,eXtinguere ;Hλα ratas Sept. 455 expellere ; καατευειν Eum. 247seexplorare P perdissicile vocabulum ἐκ=πατιος g. 50, quod

cf. etiam Hormanni scription0m in Cho 677 691 εκπιχθως pro πας ως, quod esso dicit immodice et sinu malo γ).

52쪽

in ers. 15 conjectura κgridi εται Senturit , dictum de malorum fonte, quam Scriptionem Hermaunus temere neglexit Pers. 30 κακέων δε Γλμος υκ εκ 7Γλλησαιμί σοι semulorum Opium Xhnurire, enarrare ita ut nihil intactum relinquatur, non OSSum εκφορωτερα um. 1 utique

corruptum taedeteXplicationum artificiosarum accipio W0ilii Eκφορος GITOρα. De Verbo Sari ει Ag. 64 cf. Earstonium et SchneideW., qui vocem optime defenderunt et interpretati sunt, coli. Soph. ut 108 l. Egregiam imaginem εξα- ναῖεῖν mei in rom. 370 tium ἀεου, integrum sit in Eum 86l ambigitur; Θαφρί εσθαι g. 067 illustratur aliarstent udis. 964 εκτολυπευειν g. 033 perficere cum magno labore ς Θαμβρυσa Eum 925 de quo magna lis ardet, dubia quidem est lectio, sed optima omnium minus aptum est indorfii Di βροωι 0X8orbere EOρινειν g. 163 seeXcitare . Jam apud omnes constat, Oe εξηβοι Sept.

curare inermantius defendere studuit Sed υωριύ ιν quod jam Orsonus voluit, unio rectum videtur cf. Bl0m50Jdium). Idem die de εξ ostείψατο rom. 223, quod Herm. retinuit Blomseldius mutavit in ἀντηι ιειφατο gratiam e- tulit μ; de Husmodi 0rbis raro certum et dubitationibus vacuum judicium fieri potest. De desperata voce εξυ πτεύ ων in Sept. 577 cf. interpretes, qui e ipso, quod Vel quaesitis sexplicationibus nihil lucrati sunt, satis superque probavere

Sine F ενεκα tam imple et ex regula Si apud AeSchylum, ut de iis agere supersedere possimus De forma tantum

53쪽

ultimae vocis pauca addamus. Forma ἔνεκα quRe longe usitati0r erat apud Graeco quRm ενεκεν, ινεκα, ινεκεν,

ουνεκα tamen apud Aeschylum bis tantum admissa est: g. 800 et D. 191 ε νεκα duobus quidem locis in Medico legitur Prom. 345 0 Suppl. 188; sed recte jam inde a Da-W0Sio utroque loco scribitur υνεκα quandoquidem εἴνεκα ab usu tragicorum remotissimum est; cf. ruegerum II. 68, 9 l Bloniseld ad Prom. 353. υνεκα ero ΡSum praepoSitionis, non conjunctionis parte agens, libris datur quater Ag. 823 Suppl. 477, 007, 0l5. εκari nusquam apud Attico εκητι, cf. orsonum ad Orest. 26 invenies in Pers. 300; g. 874; um. I, 759 Cho. 2l4 436, 437, 701 996. B. Cum GC VSahit s. AN . ii. De forma Tragicos SaepiSSime ante OnSOnantem brevi praepositionis vocali finali omissa ν litteram accommodasse illi consonanti nemo nescit a). Sic Aeschylus quo

Quod να infordum a pootis conjungitur eum dativo, minime prohibere nos potuit quominus hanc praepositionem hic traetaremus. 2 cf. Reig. de accentus inclinatione P. 39 Sq.; Arueg. r. r.

54쪽

52 Eum 365 ἄγκρισιν quinquies ἀντosi Suppl. 126 δυσάγκριτος; um. 262 δυσαγκουιστος 926 Duβρυσαι vel ξ-αΩβοόξαι vel ξαε βωσαι cf. Herm. et oil.); num ἄγκαθεν huc spectet dubitatur cf. Schn0id0W ad Ag 3 Philol. 3, 11 Sqq. MVS rhenan. 7, 372; arsten. p. 5.). indorfius contra odices formam elisam saepius restituit, ut in ers. 621 ἀγκαλεῖσθε; 807, Eum 243 ut ενειν Prom. 17 7πανδίίτλαῖε, qu0d mihi suo jur focisso videtur conferenti locos g. 1599 Sept. 35 Ch0 280 alios, quibus liber ἀν- vel ia praebet, licet versus etiam sormam ἀνα- admittat. Non enim est quod putemus Aeschylum sibi hac in re non constitisse atque quam saepe et facile a breviores formae in codicibus a scribis in longiores mutatae sint, etiam de-t0riores seschyli libri inturdum docent comparati cum Me

etc. te. CRVens autem De in Senariis formam correptam restituere velis si νύ praepositionis verae gereti ViceScollocatum est ante substantivum.

ἀνά anastrophen numquam patitur, quod ri Starchus quidem docuit; cf. ruogorum I. 9, 11, 3 ii, qui contra hanc legem fecerunt, non respiciendi sunt falso igitur Her- mannus in D. 30, ubi mosis sest, ἄν ους χων et Sept.

y i. e. ἀναρρυων cujus Vocabuli et forma et penultima producta dubitationem OVeta. 2 Etiam hos locos iersonus neglexit in Mus Phen. 11 116.

55쪽

si ἄνα positum est pro ἀνάστροι Clio. 963 cf. Scholl. Il. ε, 24).2. Do igniscatione. Praep0sitio ἀνά in universum tenui si se maxime in melicis partibus usu v. Ber hardy. p. 233. Novem vel decem tantum locis Si vera praepositio. Un loco Cho. 963 ἴνα absolute positum est Sensu ἡ Surgite' ἄν γε 1 a dosιοι. Ita lomsieldius scripsit octiSSimo. Hermannus putati γε μέν hic non Satis aptum eSse introduxit ναγε quod esse vult erige te ut erigite vos Sed haec signiscatio ficta est. γε μέν in unaqua- quo invocatione optimo locum in Venire potest; os Soph. Oed C. 587 ρα γε φιν ν ἴνα vero Sensum habetis imperativi

ἀνάστηθι ι jam ab Homero dictum est; cf. Il. 9, 247 6, 331 18, 178 Od. 18, 33 80. M. 93 Eur Troad 99;

v. etiam hilol. 19, 220. a Cum datis praepositionem connexam invenie in Suppl. 350ras πετρcit in carmine lyrico, ubi indicat 0mmorationem in SaXi8, 11011 fugam per saxa Notum est ἀν c. ut a tragici raro admissum esse et num iurem nisi in canticis notionem quietis habet. Sophocles dativum respuisse videtur, quo Euripide SaepiuS USUS St.b Ubicumqu0 Α0schylus ἀν conjunXit cum accuSativo, praepositio indicat aut motionem vel pervagationem per patium aliquod, aut noti0nem habui patendi et diffundondi per locum, atque proinde loco aliquo con8idendi vis nativa ascendendi apud Aeschylum exempli non confirmatur, nec magis transfertur ἀν ad tempus. Prom. 573 Dλαν τεν ῆστιν ἀνὰ τὰν rectoaλίαν ψήs staν Sept. 46 wρκooυγαὶ δ' ἀν ἄστυ sonitus per urbem resonant μ; ers. 566 τυτθα δ'

Quod ανα ad pluralem rofertur hoc loco nihil miri habet,

otiamsi nusquam alibi inveniretur conjunctum e. Jur.

56쪽

843 ειθ' ἀνὰ τολυρυτον ἄλφινγεντα coeo διευλου 853 δείετος ἀνα τολιν ἀσεβέων se. 170 1δαίαν ἀνα χθονα. Egr0gio Hermannus in Suppl. 550 restituit cir γυαλα nihil nim aestius in libris corrumpi potuit hac forma rariore. Num

vero recte fecerint ei editores qui Hermannum secuti in Eum 76 scripser ἀν αεὶ τὸ ν πλανοστιβλὶ χθόνα, quam maxime dubium videtur. Etenim exempla ejusmodi colloca tionis rarissima sunt; cf. Matth. r. r. . 595, 3, et ἀεί nimis frig0t. ἀνά quidem quod sensui perbene conveniat utique retinendum quum conjectura adprobandum firma allata non jam sit, acquiescendum est in Hermanni lecti0ne.

bae qui e genis proveniunt. Terra dicitur ἀνιεναι mortuos Cho. 489, monstra vel solamina irae Suppl. 267 Ουρανομιιηκης λαφιπὰς ἀνίσχει jubar flamma coelum petit se. EtiamuSu metaphorious ubique perspicuus S apud Aeschylum; cf. Cho. 228 ἀνεπτερευθι ς gaudium te Sustulit' d falsa Wundorlichii si indorti scription in Prom. 354 ἀνεστι pro ἀντεστη cf. Herm. a v. 356 Bergh in Z01tschr. fur Alt0rth. 83 p. 946. Cur Blomnoldium Secutus Hermannus et multi alii dit ros in g. 7 pro ἀνάσσc0 quod vel codices praebent Scripserint ἀνaσσων mihi Obseurum est HRrtung. R V. 5). - Quam accurat Grauci ubi verba motionem it directionem indicantia usurpabant externum

57쪽

situm resp0X0rint a definito descripserint, omne cognitum

hab0nt. Qua subtilis dicundi ratio otiam ab Aeschylo non negligitur cf. verba ἀνάγεσθαι g. 626 pingon navigationum a littor in altum mare; ἀναδαέειν g. 305 0 ἀναίθειν Cho. 356 ita incendere materiam ut flamma se tollatμ, g. 658 επεὶ δ' ἀνι λθε cis πρὸ γηλίου φάος cur scripsserint in Ch0. 465 ν λθοι, quum ἀνελθοι bono

sensu et optima imagine non indigeat ἄν vero sensui 3 rum OnVenint, non Video. Imprimis 'tatu digna videntur multa et pulchra composita verborum querendi tingemi8cendi, quibus perspicue et plastice depingitur x intimo pectore luctum et clamorem emissum ex ore in altum fluere. Etiam nos in nostro sermone ejusmodi verbis libentur addimus praepositionem Rus Q νaκωκυειν nus ammern ἀναμυχθιζεσθαι, ἀναστενειν ), ἀναστενὰ ειν, ἀνοιμ υ&ιν, ἀναλολυ ειν, ἀνατοτυζειν, quibuscum conferas Suppl. 29

βοὰν strepat νειν. - D0indo νύ in compositis significathretro, rurSuS, iterum', indicans rem se actionem ad umlocum regredi vel removeri undo exierat. Huc pertinent permulta comp08ita ut ἀναγγελλειν rom. 661 . renuntiare

indicat rem ad culmen . o. ad calcem et exitum ut 0rvenisSe aut perventurum esse corroborat igitur notion0m simplicis sed aepe vis praepositioni prorSus evanuiSS Videtur. Praeterea sunt CompoSita, quae proprium SenSum

adepta int, quod praepositionem offecisso probari non p0teSt. ἀνα/ιενει Eum 243 usque ad fin0m opporiri μ; ἀναπαυειν D. 202 8 ἀνατλῆνat, ἀνατρεφειν, ἀνιστορεῖν ἀνα-

58쪽

υσσειν, δυσάγκριτος, ἀνοίγειν ἀνάστασις VRStatio' ἀναρ- πό ειν abripere' ἀνασ=ra Eum 64 dictum d pulvere qui sanguinem haustum bibit κατασnca eodem jure poni

potuit perverse de illa voce Meinuhius in hilol. 19, 226 judicavit).

Restat ut unum l0cum tractumus qui dissicultatibus non caret intelligo Sept. 028 κἀν κινδυνον βαλω. Ita pleri- quo editores Mediceum secuti legunt id quod recte seuere. Praetere conjecturas et propositione Blomsieldii, Porsoni, Hariungit, Heims00thii aliorum. ἀνὰ conjungendum est cum βαλέω de musi f. r. 130 ἀν ους χων). κινδυνον ἀναβήλ-

λειν idem si quod Herodotus V. 49 dicit μάχας ἀναβήλ-

est, id qu0 objiciendum erit lirensio Philol. Suppl. I. p. 620 .

ΕΙΣ1. 0 forma. Mirum in modum libri sit diloros fluctuant de Scriptione praepositioni εἰς apud tragico graecos. Constat quidem utramque formam, et εἰς et ες, apud

eos usitatam fuiSSe, necdum tamen Certae regulae repertae

sunt qua Secuti conStituere possimus, ubi εἰς ubi ες recte habeat. Quin etiam videntur alii scriptores alio modo hac in re egisSe. Nam quum apud Thucydidem ες praevaleat, Plato εἰς praefert, si quidem Schneideriis et oppo recte Ob8ervaverunt. Judici qua homines docti ad definiondum et constituendum hunc usum tulerunt Saepe liquantum inter Se diScrepant. Quorum nonnulla inveniuntur apud Elms-Jey in praef. ad ed. r. p. 12 G. indor ad Arist. Ach. v. 242, OrSOD. ad Eur Hec. p. 53 Brutich. ad AeSch. 1 Om. 478 Elmsl0y. ad Med. 88 Ellendi leX. Soph. S. V. εἰς.

Censuerim omnes hos Viro docto rectum non VidiSSe. -

59쪽

Quod attinui ad Aeschylum εἰς metri causa neceSSurium Stante vocale in arsi. It in senariis Prom. 2 236 36 I;

menti quater Semel in versibus trochaicis Pers. 30 Semel in anapaestis Ag. 464 septies in canticis Sept. 680:Pers. 66 97; g. 384 435 Suppl. 103 538. In thesi ante Vocale p0Scimus εἰς quater in V. anapaeStici Prom. 19l; 53 1074 1086 sumsel in cantico Eum 365. Sed quid jam nobis Statuendum est, si in senariis εἰς collocatur in thesi quidem, sed in pede aut primo aut tertio aut quinto, ubi et brevi et producta syllaba locum habere po- tost Si recto numeravi octo hujuscemodi Xempla XStant. In primo pede Sept. 284 Ag. i5 Cho. 15 676 Eum. 459 D. 35; in terti pede g. 207; in quinto i Sept. 442. Codo hic mire sibi non constat quum ter praebent εἰς quater ες in fragmento illo εἰς legitur. Hermannus loctionses libri setinuit, indorsius sempor introduxit εἰς id quod recte fecit ut infra demonstrabimus. - Ante OcaleS multo rariu invenies ες, utque tum demum Si εἰς nullo pacto serri potuit, ut Prom. 2 302 387 689 Sept. 240;Ρers. 2, 33; g. 37 Eum 56 85I; Suppl. 330 Ch0. 612 D. 273. - Ceterum jam hic apparet quam parvi Omonti in talibus robus sit codicis udicet auctoritas. Nam in Eum 365 et Suppl. 103, ubi aperte syllaba longa flagitatur, liber non εἰς dat, Sed ες exemplum Ver in quo proformn ες male Scriptum Sit εἰς omnino non XStat qua reliquot facilius scribas εἰς muta8S in ες quam Vice VerSR-Jam aggr0diamur ad longe dissiciliorem disputationem, num et quando ante consonantes littera legendum sit εἰς et ες. Exeundum nobis est a codicibus, vel potius a codice no-

i Ratio cur Elmstolus censeat in quinto senarii pede ἐς praeserendum esse quandoquidem eo ascit spondeus vitetur, nulla intelligitur.

60쪽

Stro; sed hic saepissimo licui admirari seditorum ut magissetiam libri insign0m inconstantiam. uno admiratio aliquant minuetur quum nobiSCum reputaverimuS, etiam pSaSinscriptiones sto in re constantes non esse. f. oeckhii Corp. inScr. I. p. 126 ἐς et εἰς foeci. Primum meum est in unum conferre loco ubi fons noster praebet εἰς ubi ἐς. εἰς igitur invenies Prom. εἰς γ λουρον UZOsέεν αεθον