장음표시 사용
151쪽
in causa enim Formana Cathedratici die a . filii I73 . Xa mi iratis sequentibus dubiis: A Confraternitates erectae auctoritate ordinari , et chen te propriam Ecclesiam , teneantur so ere Cathedraticior in casu et . item γυς ad solistionem Cathedratici teneantur stiam Confrateynilatcs, xcx habentes propriam Ecclesiam , sed simplicem tanIum Cappellam in honorem auctorI , Sub quorum titulo ssent erectae, in casu etc. sacra Congres alio
Concilii ad prinatim respondi Adfirmatic eri ad secundi: m. atize idemque responsum dedit in rhevetana Cathedratici die et o Marti 17 s. U. Diximus etiam , Catile ditati cum solvendum a uibuscumque Parochis, et Leucticiariis Ouoniam autem qui civitatem incolunt , unum quasi corpus simul constituunt , aliudque οἴ- pus conflant ceteri Parochi , et Beneficiarii , in suburbiis deaentes dubitatum fuit , an satis
sit, ut unicum Cathedrati cum ς Obruatur a corpore trochorum , et Bene liciariorum ii itatis , at rerum a corpore aliorum , extra civitatem commorantium : an potius ab Uno quoque
singulatim suum Cathedraticum si Densitan dum . Quae tio discussa , et decisa fuit in sacra Con 'regatione Concilii die I9. Novembris II lyin 'rusina Cathedratici , in qua proposito dil-bio Cathedraticum sit soliendum a Rector Llus Ecclesiarum Parochialium tollatis , et si hur hiorum Perusiae , uti asserto itin corpore , Cupotius ab unoquoque ex ei ; responsum fuit Vegatiet quoad primam partem; et virmati equo ad secundam . Secus est, quum nullus Clericorum , uni, eidemque Ecclesiae inservientium, suam possidet specialem Praebendam , sed sin-
uti sustentantur e maSSa communi, e X quaimus Quisque suam accipit portionemri tunc enim unicum Cathedraticum esse ab Oinnibus X eadem massa persolvendum , diacitum est in Concilio Romano anni 727. it. 8. cap. q. Ecclesiis et ero , libi plures de massa participant , abononibus in communi , ulli et inti saliis tamen consuetudinthus, Ecclesii , et piscopis magis fato rabilibus . Et quod specialiter attinet ad Beneficia simplicia , sacra Congregatio Concilii in Maceraten. Cathedratici die se Aprilis 1731. dixit , ex omnibus Beneficiis Cathedrati cum deberi piscopo , solis exceptis Capellaniis laicalibus , et ad nutum amovi bilibus VI Alia succedit contrOVersia : an e privile et , vel consuetudine tanti temporis , cui siniti non sit memoria, ac uiri possit e X emptio
Pontifex possit quamlibet Ecclrsiam , et Beneficium , ab Episcopi jurisdictione totaliter Sub trahere , Dulto magis poterit a solutione Cathedratici e Y inmere, quod e te X tu in Cap. sustit resus , de reliriosis domibus , bene probat Sotitis de Virod. R. pari. Am. 9O. Non tamen praesumitur, ouod Pontil id privilegii alicui concesset it , nisi illius X ressam mentionem fecerit juxta eae tum in Cap. Rasicratis , de donationibus si immo docet lasec. in prax. Loec Gl pari. 2. cap. 2. AN. IJ. non censeri hcclesiae remissum Cathedraticum , et Si generatim fuerit ab piscopi iurisdictione subtracta , nisi speciali privilegio ab illius pensitatione deprehendatur nominatim liberata . Quod vero
consuetudinem spectat, is eam Olim sententiam nonnihil propenderat sacra Congregati Concilii , ouod posset, immemorabili consuetudine , quilibet libertatem nancisci ab obligatione praestandi Cathedraticum sed causae articulo
ad novam trutinam revocato , quum con Sideraverit, Episcopalia iura a subditis adversus piscopos iuncti Anii praescribi Osse , uXta sanctionem Innocenti III in cap. 15 deprccscrip t. priori sententia recessit, et oppositum definivit in avellen Cathedratici 5. Junii 693. l. 9decretor pag. 26 I. disceptat enim sequenti dubio : An Cathedrati cum piscopo debeatur nouobstante i immemorabili in contrarium : re Sponsum fuit irmatize , ad formam juris , bucclesiis , et Beneficiatis . Quam decisionem postea roboravit saepius laudatum concilium Roman uim anni 72J. it. 8. cap. decernen Dieusus Cathedrali Ecclesiae soliendus in signum honoris, et subjectionis Cathedrae Pontificiali . IAS sane inter cetera piscopalia , ita rizilegia tum , at neque ab Episcopis in totum rem tti . nec a quoquam Caleat, quo camque titulo, Celim in emorabilico Usuetudi re , praescribi . Atque hac delenitione freta sacra Congregatio Concilii, in nuper allegata causa Phrusina , interrogata Cathedra ticum debeatur piscopo ab Eccleotis existentibus tu asserta quasi centenaria , et immo orabili illud non soletendi fi dentius respondit , strinati-Ce dii initum itaque a sacris Ecclesiae Canonibus deviarunt, qui asseruerunt, non licere Episcopo a suis Clericis Cathedraticum exigere, nisi premat Ur inopia, aut inuitatur praescriptione longioris temporis; quod moribus Galliae recep tum affir ira a FG λ et lib. R. cap. 3. num. 23. addens, quod , i exigatur, interponitur appellati tam-
152쪽
cuam 2b ab usu : etenim , tu, contra eumdem Fer re egre veratiocinatur Altcierra in Pindi . Istris dict. Ecclesiast. lib. 2. cap. I9 gravis Episcopi necessitas requiritur, ut X poscere queat
subsidium charitativum , quod in paupertatis levamen illi concessit Concilium Lateranense III
anni II 79. sub Alexandro III. can. q. inquiens: Sustinemus pro multis necessitatibus , quae ali- qitoties superCeniunt, ut, si manifesta ac rationabilis causa extiterit, cum charitate moderatum ab eis valeant auxilium postulare quam sanctio nem commemorat Honorius III in cit. Cap. Con querente , de ossc ordinar scribens Episcopo Assisiensi, ut aliis uribus contentus , ubSidium charitativum , ab Ecclesiis praeserti m exemptis , non exigat , nisi gravi urgeatur necessitate : Tu Atem , his uribus .... contentus ea istens , non amplius ab eis exigas, praeter maderatum auxilium , iis juxta formam Latera nensis Concilii , si manifesta et rationabilis calisa extiterit , cum charitate postAlandum: sicut ab atris Ecclesiis ejusdem dioecesis , pro necessitate temporis , sustinemus . Sed neque pauperta , ne
que alia causa requiritur ad exigendum Cathedraticum , quod inter Episcopali jura recensetur , et cuilibet Episcopo, sine illa limitatione, conceditur nec profecto necesse e S , ut
Episcopus a praescriptione sortiatur illud ius
quod adeo est sui muneris proprium , ut ne contraria praescriptione quidem possit illud amittere ut enim dicebamus , nullus unquam potest praescribere adversus subjectionem , et reVerentiam debitam Episcopo, in cujus significationem
Cathedrati cum pensitatur VII. Postremo dubitatur, an Cathedraticum, quod pensitandum esset in Synodo , debeatur Episcopo pro tempore , quo Synodum non celebravit; quod idem est a quaerere , an, OSit , quod Episcopus decem e X. gr. annorum Spatio Synodum non coegerit , in prima Syn Odo, quam habet, unicum tantum , an Otitis decem Cathedratica exigere valeat . Saepius de hac quaestione disceptatum est in sacra Congregatione
Concilii eaque semper fuit in sententia , quod Cathedrati cum singulis annis sit Episcopo Ol-Vendum , etiamsi Synodus quotannis non cogatur quamvis enim in Synodo solvi consueverit, et hac de causa Synodaticum sit appellatum ut diximus a non idcirco tamen est ita affixum Synodo , ut , hac non habita , cesset obligatio illud praestandici semper quippe urget rati reverentiae , et subjectionis erga Cathedram
Episcopalem , proptet quam Synoessat ci pensitationem jura imperarunt. Quocirca in citata Synodo Aventonensi anni 365. cap. II. et in alia Synodo pariter Aventonensi sub Alano Episco-
F8O decretum fuit, ut non solum Synodati cuni anni tunc decurrentis , sed etiam Arreragia temporis jam lapsi , ante Synodi dimissionem , integre Episcopo persolverentur : et sacra Congregatio Concilii , nullo habito res nec tu ad Synodum , athedraticum piscopo deberi a die
adeptae possessionis suae cclesiae , dixit iti Ama fritana Cathedratici s. Septembris 17OS. et 26. Februarii 17o7. et in Cassanensi a I. Martii 73j. lib. s 3 decretor pag. 326. et lib. 7. pag. 68. et lib. 8S. pag. I 88. VIlI. Quod tamen est intelligendum , nisi adsit longaeva, et legitime praescripta consuetudo non solvendi Cathedraticum , nisi in Syn Odo quoniam , etsi consuetudo non possit pro
sus delere obligationcm illud pensitandi , potest
nihilominus minuere solutionis Onus , et facere , ut non urgeat singulis annis siquidem eo ipso quod aliquando, et in aliqua etiam minima quantitate , est solvendum , jam servatur honor debitus Cathedra Episcopali , contra quem dumtaxat praescribi non potest, sicuti recte perpendunt Sotius de Synod pari. R. num. 89 et seq' et Massobrius eod. Iraci cap. q. dlib. 33 et 3 q. IX. Porro , ut ouam celeta ter, et prompte
sibi debitum Cathedrati cum piscopus assequa tur in particulari Congregatione a San meae. Clemente XII deputata die . Octobris T I. haec methodus , in illius exactione et Vanda praescripta fuit Vt Cleri solutioni Cathedratici consultum sit , nec tamen judiciarius ordo
praetermittatur , sacra Congregatio , a Sanctissimo timino nostro deputata , censuit , rem Sic
esse temperandam , ut adcirsus eos , qui illud SO ere tenentur, si in mora fuerint, unica sussiciat citatio , cum praefixione termini quinque dierum , antequam decernatur expeditio mandati executivi praemissa autem illa citatione , possit etiam deinde in contumaces ad eiusdem mandati executionem procedi, absque alia se a Citatione Cohaerenter ad hujusmodi decret uni
datae sunt litterae, quae extant in Appendice ad Constitutiones Synodales Sabin enses Hannibali Cardinalis Sancti Clementis pag.RO. X. Duo his superaddimus, quae ad Cathedraticum referri possunt . Primum est, ab Anti Ocheno Patriarcha Maronitarum ouum sacra lea
153쪽
distribueret, aliquam exigi consuevisse pecuniae oblationem , qua uteretur ad sui alimoniam, atque ad Ontra sustinenda , quae Patriarchali incumbunt ossicio , ac dignitati . Quamquam autem constitisset , pecuniam neque dari , neque recipi animo nundinandi sacra Oleari attamen , ad omnem propellendam simoniae suspicionem, praedicta consuetudo fuit improbata a Congregatione particulari , cui demandata est cognitio rerum ad Maronitas pertinentium , ejusque sententia fuit a nobis confirmata . Vt vero lyatriarchae indigentiis prospicerenuis , iussimus, ut in posterum eaedem pecuniarum Oblationes
nomine subsidii charitati vi , ferent Patriarchae die Dominica infra octavam solemnitatis Assumptionis Dei parae I irginis Mariae, tiod videre
est in nostra Constit. 3. Allar. 6m. I. Alierum est, quod anonica portio , seu Quarta
Episcopalis , debita Episcopo ex iis , quae relinquuntur Ecclesiis , iuxta textum in Cap. Requisisti, de testam de qua copiose nos , in minoribu tunc constituti, disseruimus in quadam causa Aretina , et plura etiam adducta fuerunta ordinando de Valentibus in suo voto , in ea- Iasest Auctor sermonis olim I s. de tempore, nunc 26s in Append. om. F. pari. 2. num. 2. dicens: Erubescere debet homo idoneus , si de aliena oblatione communicaeterit : atque inde etiam factum est, ut Tertullianus lib. de exhort castit. cap. 7. Omnes Christianos, Sacerdotes dixerit , non quod Omnes potestatem haberent consecrandi , sed quia omnes panem , et vinum ad
Dei Altare offerebant, sicuti egregie explicat 'laetius in diatriba de potestate consecrandi c. l. tom. q. Theolog dogmat. Tanta porro illius rittis fuit apud majores nostros religio, ut, quum Patres Concilii Matisconeκsis II anni 8y. deprehendissent, eum pedetentim ObsoleScere statim restitui curaverint, can. q. decernenteS: AJesidentibus okis in sancto Concilio , cogno P rnu , quosdam Christianos , relicto fratrum coetu , a mandato Dei aliquibus locis de viasse ; ita ut nullus eorum legitimo obsecundationis parere velit ossicio Deitatis , dum sacris Altaribot nul lam admoCent hostiam . Propterea decernimus, ut omnibus Dominicis diebus Alaris oblatio ab omnibus viris , et mulierihus o feratur tam panis , quam inici ut per has immolationes et pec-dem ait Sa exarato , quod est Q. Oper. om. 3. catorum suoram fascibus careant, et cum Psbel,
Cathedratici naturam imitatur , iisdemque pronsus subjacet uris regulis , quae in Cathedeatici
solutione Servantur quemadmodum demonstrat Scarfantonius in dissertatione , quam Oncinnavit pro quadam causa Piscren . . uartae
edita Lucae anno 17 6 ad cu)u calcem impressa pariter reperitur praedicta nostra elucubratio in simili causa Aretina
de Eleemosyna Missarum, et ejus taxatione in Synodo ut plurimum facienda
os fuit in Ecclesia, plurium seculorum n-
vel ceteris justis osset exticus , promereantur es e consortes . Omnes autem , qui desinitiones nostras per inobedientiam Pacuare contendunt ianathemate percellentur moliectionis Harduini tom. 3 col. q6I. Neque ero , quod a singulis fidelibus offerebatur , modicum quid erat panis, et in , quae postea per Sacerdotem consecrata, atque in Christi Corpus , et Sanguinem con 'ersa , ipsi me offerentes perciperent ; sed quilibet , pro sua facultate , plures Osferebat
panes , cum larga vitri amphora , quorum Xigua pars con Secraretur , et reliqua massa Sace
dotibus , et Clericis cederet, quemadmodum, pluribus allatis monumentis, ostendit Christianus
Lupus dissert. a. prooem. ad decret. et Can OK. tervallo sancte retentus ut quotquot ad Concit tom. 3. primae edit. pag. 183.
Missartim solemnia convenirent fideles , suam H. Praeter panem , et Vinum , quae sacrificio unusquisque sacrificii partem , hoc est panem , usui erant, aliud ad Altare offerre prohibuit ca- et vinum , consecrandam Osferret ad quem l non. 3. Apostolorum : Si quis piscopus, aut 'eludens Cyprianus lib. de per et eleemosyn di sbyter , praeter ordinatronem Domini , alia quam vitem foeni inam hoc nomine increpat , quod ni dam in sacridicio offerat super Altare , id est authil osterens , alienae oblationis partem sumeret mel, aut lac , aut pro vino siceram , aut confecta Locuples inquit et dives es , et dominicum ce
lebrare te credis , quae corban omnino non respicis quae in dominicum sine sacrisicio Teuis, quae
partem de sacrificio , quod pauper obtulit, sumis, eumdemque respeXit Augustinus Pseu quisquis
quaedam , aut Polatilia, aut animaba aliqua, aut legumina , contra constitutionem Domini faciens , congruo tempore deponatum. Et quamvis Se tiens canon . eousmodi prohibitionem temperans ,
permittat offerri etiam oleum, incen5um, novas
154쪽
spicas, et tu Vas et ceteros tamen fructus, non ad
Altare offerri , sed ad Episcopum mitti jubet Presbyteris, Diaconis, et Clericis distribuendos i ferre non liceat aliquid ad Altare,praeter
Pas spicas , et Azur , et oleum ad luminarii, et thymiama, id est incensum , empore suo sancta celebratur L latio . Reliqua poma omnia ad do-Mu reprimitiae Episcopo , et Presbyteris dirigantur , non Q crantur in altiari . Certum est autem, Visod Episcopus , et resbyteri diet dant et Diaconis, et reliquis Clericis . Concilium vero Carrhagines II l. anni 397. an. Qq. qui est 37. in Codice canonum cclesiae Africanae , Oml. I. Collectionis Har uini col. 883. me , et lac D ferri permittit in die Paschalis festivitatis , quo solemne Baptisma celebrari, et egressis e sacro fonte me , et lac dari consueverat : de quo ritu plura Cardinalis Pon rer litur . lib. I. cap. I 6 num. 3. Vt in Sacramentis ait cit. Conci-funia torporis , et Sanguinis Domini nihil amplius osseratur, quam quod ipse Dominus tradidit, hoc est panis, et Sinum aquae mia tum . Primitiae vero , Seu mel, et lac , et quod uno die solemnissimo in infantum mysterio solet offerri , quam Uis in Altari offerantur, suam tamen ab ant propriam benedictionem , ut a Sacramento Dominici corporis, et Sangi inis distinguantum nec amplius in primitiis o feratum, quam de Cis . et fi limentis . Uerum posteriori acta te usu obtinuit , ut nihil quidem , praeter panem , et Vinum , juxta prisca Patrum decreta , Ossertorii tempore exhiberetur sed vel ante M sSam , aut ante Uangelium , sive statim post Evangelium , liceret fidelibus, quidquid vellent, in Sacerdotum commodum , ad Altare offerre : quod ex Reginone lib. 1. de Ecclesiast discipi recte colligit Mar-
rene de antiquis Eccles ritib. om. I. lib. I. c. q. art. 5. Duo pariter oblationum genera Ommemorant Capitulari, Caroli magni lib. . c. 3OS. et magis aperte antiquissima Liturgia
thiopum , quam ad hunc titum comprobandum adducit Honoratus a Sancti Maria cinsuis snima flers in regulas , et usum Critice tom. 2. lib. A. art. i. oblationes factas
ante Ossertorium , ab illis distinguit , quae
sebant , dum offertorium canebatur III. Sed , num , inter cetera , etiam pecunia , sive ante Missam , sive ante Osfertorium , prioribus seculis , ad Altare offerri soleret , ignoramus . Scimus enim Ver , ab
Ecclesiae incunabulis , in singulis Christianorum Ecclesiis eaepositam fuisse arcam , quam
Saronius ad an . q. m . p. gazophylacium appellat lla quam pecuniae in fidelibus inferebantur . Eiusmodi circae meminit Tertullianus apol. c. 9 inquiens : Si quod arcae genus est, non de ordinaria al. honoraria summa quasi redemptae religionis congregatrer Modicam unusquisque stipem , menstrua die,zel quum zelit, et sinnodo Pelit, et si modo possit , apponit : nam nem compellitur , sed sponte confert. Et ustinus apolog. I ad Antonium Pium n. 7. quasi rati O-nem reddens pecuniae , quae in Ecclesiae a Zophylacium conjiciebatur , ait aut abundant, tet'olunt, suo arbitrio quod quisque vult, largirentur, et quod colligitur , apud eum qui praeest, deponitur , ac ipse subet enit pupillis, et viduis, et iis qui vel ob morbum , vel aliam ob causam egent, tum etiam iis qui in et inculis sunt, et advenientibus peregre hospitibus P uno verbo, omnium indigentium curam suscipit . Vbi indigentium nomine, etiam Ecclesiae Ministros ustinum comprehendisse , minime dubitamus : illi si quidem ex fidelium Oblationibus alebantur, et incredibile videtur, quod e solo pane , et in , ad Altare oblatis, potuerint omnia sibi ad vitae sustentationem neceSSaria comparare . Eumdem morem deponendi pecuniam in Gazophylaci commemorant Auguς inus sem. 3S6. tom. S. Oper. pari. 2. H. I 3. et Paulinus epist. q. sive sermone de Gazophylaceto quorum proinde testimonio constat, labente seculo 1 v. et decurrente . illum perseve
IV. Sed , quando nam, non in agaphylacium immitti, sed ad ipsum Altare coeperit pecunia
offerri , certo definire non possumus. Habemus quippe X Augustino epist. a. n. 6. tom. 2. Oper. col. 29. Quae est ad Aurelium Primatem , tempore oblationis , seu Missae pro defunctis fuisse simul denarios oblatos sed, quum istos ab ipsismet offerentibus in pauperes erogari idem praecipiat, non videtur approbare, ut in Diaconorum manibus ad Altare deponerentum Oblationes pro spiritibus dormientium , quas vere aliquid adju-
Uare credendum est, super ipsas memoria non sint sumptHosae, atque omnibus petentibus,sine typho, et cum alacritate praebeantur , neque Pendantur ;Sed , si quis pro religione aliquid pecuniae offerre
voluerit,in praesenti pauperibus eroget. Honomu SAugustodunensis, scriptor XII seculi, in Gemma animae lib. I. c. 66. tunc in Ecclesiam morem in Uectum asserit, pecuniam , loco panis, ad Altare Osferendi, quum desierunt fideles , Sacrificio assistentes, sacra participare mysteria, quod ce-
155쪽
teroqirin antea fas non erat praetermittere 'st narrat, quodquet iam die casum: mum , quam autem Ecclesia numero quidem augebatur, perit, et tamquam subito Loes effectus gratula sed sanctitate minuebatur,propter carnales , statu hundus , quid eo mercari aptius posset, diu men tum est, ut qui possent,singulis Dominicis , vel ter te eoolzere coepit. . . dietinitus tandem inspiratia Dominica,vel summis festio itatibus vel ter in tus , ait Melius est, ut tradam Presbytero, qui anno commuisicarent,ne ante Confessionem, et poe De Sacrificium ferat pro patre meo
nitentiam pro aliquo crimine, judicium sibi sume VI. Specialem hanes Sacrificii applicationemrent . Et quia,populo non communicante, non erat illi, iii eleemosynam largittis fuerat , visus est necesse panem tant magnum fieri, statutum est, eum improbare I alafridus Strabo , qui seculo Ix flo- in modκω denarii formari, Celsiori , et ut populus ruit, existimans, illud non plus prodesse uni, pro pro oblatione farinae denarios sterret tempus quo speciatim offeratur , quam V MierSO Uelut tamen , quo id acciderit, Honorius non designat fidelium libro enim de reb. Ecclesiast. c. 22. ait: V. Verum , ut ut haec re se habeat, et quid Sed et in hoc error non modicus videtur,quod qui-ouid sit de initio usus Offerendi ad Altare pecu dam se non posse aliter plenam commemorationemniam , indubitrium est , quod asserit Thomassi eorum facere,pro quibus offerunt, nisi singulas oblanus de et et o P. Eccles. discipi pari. 3. lib. timi es pro singulis offerant, vel pro vi vis, et defun-1. . . . . uXta primigeniam nascentis, et
adolescentis Ecclesiae disciplinam , si V panem sive denarium oblatum fuisse Ecclesiae, et Clericis in commune, non Vero datum cuipiam pecu -ctis non simul aestimant immolandum, quum bere Scia=mus, unlim pro omnibus mori rem , et unlim panem esse , et sanguinem , qtiem uni vcrsalis Ecclesia Uber . Vuod si cui placet, pro singillisliari Sacerdoti, ut Missam privatim facerent, quae singulatim ferre ; pro solius de otionis amplitu, uni eleemosynam Offerenti prodesset. Morem autem stipem largiendi Sacerdoti, ut X uberantem Sacrificii fructum stipis largitor in se, prOximos, aut amicos , sive ita compotes , si Vedefunctos , derivaret, non ante Seculum III. inductum , neque passim ubique ante XII receptum , asserit abillonius in praefat. I. in Seculum IlI. Senedictinum n. a. cui tamen contra dicit Pater Franciscus Periendi Clericus eo utari Theatinus in dissert. Historico-Theologica dine, et orationum augendarum delectatione id faciat , non autem pro stulta opinatione , rea putet , suum Dei Sacramentum non e se geri Crate
medicamentum . At non animadvertit alafrrdus, quod , etsi sacri cium ex parte rei oblatae, et
principalis offerentis, scilicet Christi sit infinitae Virtutis, non tamen, ita eicis institutore Christo volente, infinitos prodiicit effectus Secus , si finem excipias colendi Deum , et Supremum latriae actum , qui sane ex qualibet , quantuinde oblationibus pari. a. i. a. illum longe antiquio vis crebro repetita , Divinae victimae immolarem affirmans enimvero, quod in fine seculi tione , semper Deo exhibetur, quod cetera,quae uri a jam invaluisset, iidem facit Chrodegangus, ex sacrificio reportare intendimus , Superflua es Episcopus Metensis, in regula, quam , O Seculo labente , vel non ineunte, suis Canonicis praescripsit lia ea quippe c. 32. de eleemsSynis cuique Canonicorum liberam potestatem secit accipiendi , et in quos Vellet usus Xpendendi , eleemosynam , ouae pro sua sibi missas et ejusdem iteratio . Semel autem posito, quod effectus sacrificii finitus sit, perspicuum Jam est,
illud plus ei prodesse , cui applicatur, quam aliis:
uti enim ratiocinatur Suctre torn. . inci pari. disput. 78. seci. I. et disput. P. Se t. a. aut consideratur tamquam propitiatorium, Seu satis
Offerebatur . De eleemosynis accipiendi inquit factorium ; et certe pro illo speciatim satisfacit, ita con titutum , ut si aliquis uni Sacerdoti pro in cujus debiti solutionem Deo exhibetur aut
Mr Sua , que pro confession: e , aut insirmita consideratur tamquam impetratorium P et prore , et pro quolibet caro suo aut viet ente , secto ad beneficia illi uberius largienda De uias Wiit mortuo aliquid in eleemosyna dare Po movet , pro quo nominatim Sacerdos Divinam ἰ erit . hoc Sacerdos a tribuente accipiat , sostiam immolans, Deum exorat. Rem totam et ea inde , quod Coluerit , faciat Collectio
ἰl Harduini tom. q. col. 196. Seculo ero I. eumdem morem adeo longe lateque propagatum scimus , ut etiam pueris notu CS et etiam Ioannes Monachus in vita .
Tetri Damiani cap. a. de eo adhuc puerulo
explicat . Thomas in dist. S. quae liun . .
Vst. Quod visus est rinprobare si alafridus, alio nomine sunt aperte insectati Wicle istae , hodieque insectantur Lutherani, et Calvinistae, dictitante S pec tria iam Sacerdoti celebratur in is
156쪽
sae premim dari, eam Cue propterea, velut ape te Simoniacam , damnantes. At in primis, ad eorum fallaciam refellendam , satis abunde foret illud adducere, tuo. ad rem jebat Gerson inophsc. de solicita line Ecclrsiastisor , t. a. pari.
3. parti . I9 inquiens: Susticere inprimis debet ad
consensunn huius Ceritatis usus totius conmmunis Ecclesiae, qui sic habet, et recipit; cui si quis detrahit, inprudenter se decipit. Et partic. 6. qihil aequius, secundum omnem logem, esse educit Apostolus prima ad Corinth. 9. quam qui altario deser vit, de Liario et vivat. Praestat nihilominus audirem. Thomam qui hanc ipsam haereticorum calumniam
jam pridem ante Verterat, et diluerat . . quaest. IOO. art. a. ad a. in utens : Sacerdos non accipit pecuniam , Masi pretrum consecrationis Eucharistiae aut Missae decantandae hoc enim esset simoniacum: sed quasi stipendium suae Astentationis Et in .dist S. quaest. R. art. 2. quaestiuia C. I. adq.
Pacere pactionem de Missa celebranda est simoniacum semper Si tamen non habet alios sumptus et non tenetur eae o scio Miasam Cantare , potest
accipere denarios sichti conducti Sacerdotes faciunt, non quasi pretium Missae, sed quasi
VIII. At, quamvis res ita se habeat, nihilo-aninus fatendum est, quorumdam improborum Sacerdotum sordidam avaritiam quandoque dehonestasse, quod ceteroqui in se licitum, et sanctum erat: nonnulli quippe visi sunt Missas quodammodo Venditare, ac turpissimum quaestum de illis facere. Et primo quidem, quum nondum Missae cadem die iteratio erat severa lege prohibita, nonnulli ad solum finem plures eleem OSynas captandi, saepius in die Sacris operabantur, quos acriter perstringit Auctor vitae S. Thomae Cantuariensis cap. I. his Verbis : Illos autem in praesentiarum nec memoratu di Mos,non Christi, sed mammonae Sacerdotes praetereo, qui , propter oblationum quaestum, nam Christi, et semel oblatam Hostiam quotidie, non semel, sed libentius iterum , non tam consecrant quam dilaniant, Filiunn Dei quaestui
Raἶentes . Postquam vero et Alexander II. an. 33. de consecratione distra et Innocentius III. in cap. consuluisti, de celetrat Missar et Honorius III in Cap. Te referente , eod. at districte Vetuerunt, Sacri lacium eadem die, sola Xcepta solem
nitate Nativitatis Domini , ab eodem Sacerdote iterari , alias ne uiores arte e Xcogitarunt quibus plures eleemosynas, unius Missae celebratione , lucrarentur . Aliqui enim tot Hostias in eadem Missa consecrabant, quot illi fuerant ,
quibus eleemosynam acceperant, autumantes , se hac ratione Omnibus satisfacere : alii plures
Missas in unam congerebant; Missam quippe diei usque ad Ossertorium legebant tum aliam incipiebant usque ad eumdem locum deinde tertiam , et uariam , eodem modo; postea tot Secretas dicebant, quo Missas inceperant; demum sub uno Canone Sacrum perficiebant, totidem additis in sine Collectis , quot initio recitaverant: has autem Missas bifaciatas , et trifaciatas nuncupabant, quasi duplicem , et triplicem haberent faciem , quae solae satis illis esse videbantur ad plures eleemosyina , pr earum numero,
assequendas . Haec , aliaque hujus generis Vis sarum monstra recensent Petrus Cantor in opere, quod inscripsit Verbum abbre Piatum, cap. 29. et Cardinalis ona rer liturgic. lib. I. c. I S.
IX. Quibus ab Ecclesia liminatis, non idcirco improba Sacerdotum cupiditas fuit radicitus evulsau adhuc enim idem ingens lucrum ex Mi
s aucupantes , de unica eleemosyna , quam accipere poterant, quasi de mercis cujuspiam pretio paciscebantur, et nisi ad eorum votum augeretur, Missam facere renuebant ; quos proinde
Robertus Cardinalis Pullus , natione Anglus , in
Summa Theologica, quam medio seculo XII. Oncinna Vit, pari. T. c. I T. ita objurgavit luid est Missarum solennnia contuitu temporalis commodi celebrare , nisi cum Iuda Christum tendere, tanto nequius , quanto resurgendo est sublimatus Quom ob rem , ut gliscentem hanc pestem tandem ab Ecclesia prorsus propellerent , et insatiabilem Sacerdotum aviditatem perpetuo freno coercerent, Patres Concilii Toletani anni 32 . cap. 6. Vetuerunt, ne ultu Sacerdos quidquam , vel minimum, pro Missa e pacto exigeret , sed cleemo Syna contentu esset, quae ei sponte daretur: Multa nentis amaritudine concitamur , graTisque doloris aculeus perfodit mentem nostram, intelligentes , quod ahqui Presbyteri , detestandi, et abominabili ambitione caecati pro Missis pereo celebrandis pecuniam exigunt , et super hoc , ac si Sellent vendere rem profanam , impudenter
mercantur ... Verum, qMAm dictum Sacramentum,
reper omnia pretiosum, si liberaliter, sicut cetera Sacramenta, celebrandum; districtius prohibemus, ne aliquis Presbyter pro Missis celebrandis pecuniam exigat, vel rem aliam temporalem, Sed grate accipiat , si aliquid , per facientem Missas celebrari , oblatum sibi charitative fuerit, absque pacto , et con Pentione quacumque modectionis Harduini tom. 7. col. 1489.
157쪽
X. A demum Conimium Tridentinum quum
animadvertit , nondum Sacerdotes a profano illo mercimonio cessasse , quod Patres Toletani fuerant detestat , sess. r. in decreto de obser- Pandis, et ezitandis in celebratione Missae , iniunxit Episcopis , ut de medio tollant quidquid
avaritia contra reverentiam sacrificii Missae induxit , utque in primis cuiusPis generis mercedum conditiones , pacta , et quidquid pro Missis noetis ceti brandis datum, necnon importunas , atque illiberales eleemosynarum exactiones potius suam postulationes , aliaque huiusmodi , quae simoniaca labe , et certe a turpi quaestu noulonge absunt , omnino prohibeant Ut itaque Episcopi ridentino obtemperent, atque importunas, et immoderatas eleemosynarum pro Missis exactiones impediant, debent, in sua quisque moecesi , Missarum stipem taXare , ultra quam , nemo quidquam exigere valeat : quod etiam ante Tridentinum factum legimus a IV Elelmo Archiepiscopo boracens , cu)us Constitutionem renovavit Ioannes Jusdem Successor
in Concilio Provinciali boracens anni 1 367.
cap. 3. Vnizersis Rectoribus , et singulis Ecclesiarum Praelatis, Vicarias , et aliis quibuscum- qu personis Ecclesiae , Capellas , Cantarias, Oratori , Hospitalia , seu Nenscia Ecclesiastica quae climqli , infra nostram dioecesim , obtinentibus, in virtute sanctae obedientiae, et subpaena quadraginta Solidorum , eleemosynae n0strae applicandorum , simiti ter inhibemus , ne in Ecclesiis , Capellis , Cantariis, Hospitalibus , seu aliis Seneficiis Mis hujusmodi, quemquam Cape lanum stipendiarium Dic in celebrare permittant, nisi, nomine stipendii sui annua is , de sAmma
sex arcarum sit contentus Concilior britanniae tom. . pag. 69. XI. Quamvis autem eleemosynae a Latio et
a consuetudine induci , et ab Episcopo X tra Synodum fieri queat; attamen , ut stabilior sit ac Sacerdotibus commodius significetur, et innotescat, plerumque in Syn Odo fieri consuevit, ac proinde Taxa Synodalis communiter appellatur: quocirca sacra On regati Concilii interrogata , prima Σuanta debeat esse eleemosyna Missarum manualiAm Psecundo, uanta esse debeat prope eruis, non taxatis a Fundator die IS. Novembris 1698. respondit Ad primum et secundum censuit , attendendam esse consuetudinem loci vel legem Synodalem, quatenus adsit si mi. nus , statis endam esse per Episcopum eleemosynam
competentenet, ejus arbitrio lib. 68. decretors. J8 l.
De de ei tendis ab Episcopo in statuendis M;ssae eleemosynis, Oellendisque abusibus circa eas gliscentibus ; et ne Confessarii easdem a poenitentibus exigant.
SApient sane consilio sacra Congregatio Concilii Episcoporum arbitrio commisit praefinire quantitatem eleemosynae , pro singulis Missis, Sacerdotibus erogandae ; quia mon potest hac in re , certa et universalis regula ubique custodienda , statui , quum alicubi majorem , alibi minorem eam esse deceat , habito respectu ad
locorum , et temporum circumstantias, et praecipue ad annonae penuriam, vel copiam . Unum tanqen ad ertendum X istimamus , nimirum neceSSe non esse , Ut eleemosyna tanta Sit , quae
integram Sustentationem Sacerdoti ea die , qua celebrat suppeditet: etenim, sicut Optime perpendit Suare tom. 3. in 3 part disput. 83. art. 6. Se t. 2. conclus. 3. actio sacrificandi non requirit integrum diem , neque majorem ejus partem unde non est , cui Sacerdos propter hoc solum
ministerium integre alatur ab eo , pro quo Sacrificium offert . Accedit, neminem Secularem ad sacros Ordines promoveri , qui sufficiens Beneficium , aut patrimonium non habeat; nec ullum ad Religionem admitti , qui e monasterii reditibus, aut consuetis eleemosynis ali nequeat : e quo fit, ut nullus cogatur victum sibi comparare ex solo Missarum stipendio quemadmodum argumentantur Gibalinus de simonia qΗa est. 18. Consect. 7. num. q. Diana in edit.
Jueni de Sacram dissert. S. quaeSt. T. cap. I. art. s. ubi ait : Sed monitum velim lectorem , rationi consonam non esse consuetudinem , quae illud stipendium desinit eae summa , quae Satis sit Sacerdotii in nam diem sustentationi . Ratio est . quia stipendia non conferuntur ad integram Presbyteri sustentationem , sed ad illius admin, culum nec mirum quippe quod Seculares Sacerdotes fruantur aut titulis patrimonialibus, aut
beneficiis , quae teneant eorum locum Q etant nempe Canones, ne Seculares ordinentur , quin
suffulti ad vitam titulo Mendicantes Sero a 9-pulo deli supponuntum recipere eleem IVua ,
quibus Sescantur , nec enim ad monasterium admitti debent plures, quam con uetae eleem Unae substentare valeant.
158쪽
II. Porro , si ultra eleemosynam , ab Episcopo a1atam , plus Sacerdos celebraturus e Xigat, non solum delineuit contra legem Ecclesiae Uerum etiam justitiam commutativam laedit De tenim , uti argumentatur Suare cis loci conclus. I.
quamvis Missae stipendium non habeat rationem pretii, nihilominus exposcit justitia , ut aliqua proportio servetur inter illud , et opus, ad quod
subeundum subministratur eamque proportio nem delinire, inspecta natura rei,de Ua agitur,ad.
solum spectat Episcopum . Ob eamdem rationem , iudicio Episcopi, Missarum eleemosynam taXantis , stare debent etiam Regulares, Cui bla S, Suorum privilegiorum obtentu , neutiquam licet stipem exigere illa maiorem , Quam Episcopus praescripsit quemadmodum enim ipsi, veluti membra communitatis, Obstringuntur in contractibus servare aequalitatem statutam a legibus loci, ubi degunt cita es in hoc uasi contractu non possunt proportionem praetergredi, quam loci ordinarius deterna inavit . Quocirca Sacra Congregatio Concilii in una Romana IJ Januarii 1693. lib. Is decretor pag. 38. dixit Elee- osynam tro qualibet Missa, per Regulla res ce&hranda in eorum Ecclesiis, esse taxandam arbitrio Ordinarii, juxta morem regionis Nec Regulares tamen, nec Seculares prohibentur uberiorem stipem a sponte dantibus accipere , dummodo absit dolus, et Quodcumque pactum, etiam implicitum: quod docuerunt Suare cit conclus. I. Cardinalis de Lugo respons morat. lib. S. Ab. 8.ac censuit sacra Onc regatio Concilii 16. Januarii 16 9. lib. 8 decretor pag. 37S. a ter go quae interrogat. An posset Episcopus prohi- here sub pena censet rarum laicis , ne pinguia stipendiunn taxa solzant Sacerdotibus , tam Secularibus , qu. Regularibus , Missam celebrantibus, et quod iidein acerdotes illud acceptare non possint. etiam a sponte dantibus Drespondit Vrohiberi non posse . Si tamen qui manualem eleem CSy nam , On Sueta pinguiorem , accepit , alteri Sacerdoti Missam celebrandam committat , non potest illius partem sibi retinere, sed totam . quam
accepit, erogare debet Sacerdoti celebranti: quod ab Urbano Vli I. statum est, et opposita opinio ad Alexandro VII. die Qq Septembri 166 F. p scripta fuit; inter propositionis enim , ab
eodem Pontifice damnatas, in , quae St no
na, sic sonat : Post decretum Vrbani potest Sacerdos . cui Missae celebrandae traduntur , per alium satisfacere , collati illi minore stipendi , alia parte stipendii sibi retenta . Neque ,
solo jure spectato , prohibentur Sacerdotes, minori accepta eleemosyna, ad Missam celebrandam se obligare si uidem quilibet potest cede- recitari , et etiam sine ullo stipendio celebrandi onus in se suscipere tacui tamen aliquando illa
conSuetae eleemosynae remissio deprehensa est
noxia aliis Sacerdotibus , qui , ob fraudulentam aliorum liberalitatem , debita sibi stipe privabantur , idcirco sacra Congregatio concilii praedictam remissionem quandoque fieri vetuit quemadmodum contigit in una Sancti Severint, in qua Episcopo, ad hunc modum interroganti: Sacerdotes quotidite se oferunt celebrare ad rationem tenesis eleem osynae in i ri tilii pro qualibet is-sa unde supplicat declarari , an ipse statuere possit eleemosynam manualem unius integri ulli pro qualibet Missi, imponendo ornam celebran-trbus pro minori quantitest Q die 16. Julii 16SQ. eadem respondit tabes firmati e , quoad eleemosy
ill uia vero recta ratio non patitur, ex eleemosyna, ab Episcopo taxata, uae Xigua Sse
solet, aliquid detrahi in commodum Ecclesiae
subministrati tis Sacerdoti sacra indumenta , aliaque utensilia , ad Missae celebrationem neceSSariari hac de causa Urbanus Vlli decrevit, nihileta eleemosynis manualibus esse , eo nomine
detrahendum ex stipendiis vero , pro Missis perpetuis relictis , tunc solum Ecclesias , ubi Sunt celebrandae , aliquid percipere permisit ;quum alios reditus non habent,ouibus Onu Sus tineant sacra utensilia praestandici quae Omnia a nobis adducta, et fuse pertractata fuere in nostra Instit. Eccles. 6. et indissertatione , quam, dum munu obiremus Secretarii sacrae Congregatio nis Concilii, exaravimus, quae X tat in Thesaur. Resolut tum. 3. pag. 3O7l V. Quis non crederet, tot salubres ConStitutiones, Sacerdotum avaritiam refrenasse . Et
nihilominus scimus , sufficientes haud fuisse ad eam cohibendam . Alio ui enim suffuni plurium deOlcgorum opinione, cui, et Si Sacrificii fructum , quoad effectum , et in actu secundo , ut aiunt, finitum esse fateantur, attamen opinantur , illud pluribus applicatum , aeque singulis prodesse , ac si uni tantum applicaretur , instar radii solaris , qui 'uamvis finitus sit , aeque tamen in unum , ac
in multos se effundit post acceptam a pluribus consuetum eleemosynam , Se Omnibus satisfacere arbitrabantur , unicum Sacrificium singulis , qui sibi stipem contulerant,
159쪽
nominatim , et expresse applicando . Alii consi hani VIII. Non est contri justitiam pro ph ribus derantes , tres esse Sacrificii fructus generalem Sacrificiis stipendium accipere Sacrificium videlicet, qui in universam Ecclesiam redundat; unior ferre : neque etiam est contra sidelitatem, specialem , seu medium , quem ille solus parti etiamsi promittam , promissione etiam juramentocipat, pro quo nominatim a Sacerdote Sacrili firmata , danti stupendium , quod pro nullo aliocium offertur et specialissimum , Quen ipsemet offeram celebrans in se derivat: putarunt, se posse hunc V. Quae hucusque sunt in medium prolata, a Glertium fructum , qui ceteroquin est eluti actio huc uberius exposita a nobis e re in nostra instit. immanens, quae necuit ab agente in alium transi Eccl. so ubi de Missarum eleemosyna , de titulor alteri cedere , at aues hac ratione movam eam percipiendi,de ab usibus in illius perceptione eleemosynam accipere . Eiusmodi opiniones,et praecavendis, de proscriptis ab Apostolica Sede subdolae artes, unice ab avaritia excogitatae jam propositionibus , hanc materiam respicientibus a seculo XIII. in Ecclesiam cirrepserant, iisque et rursus in Instit. Eccl. 36. ubi quaestionem agi obviam ierat Concilium Lamἷethense , esebra lavimus, an suffragia uni defunctorum speciali
tum anno I 28 I. c. a. decernens e credat e ter applicata , plus ei prosint , quam ceteris fidelebrans . se dicendo issam unam posse satisface lium animabus in Purgatorio detentis in Instit. re pro duobus. pro quo utroque promisit specialiter, Eccl. a. tibi , an Sacerdotes Missae sacrificium et in solidum celebrare . . . Absit enim , ne a qu0 pro eo Offerre valeant, qui postea erit eleemosy quam Catholico credatur , tantum intentione pro nam oblaturus, ut Sacrificium pro Se peragatur , desse Missam unam devote celebratam mille homi quamvis ante Missae celebrationem, nec eleemonibus pro quibus forsan dicitur , quantum Si mille synam dederit, nec Missam pro se celebrari petie Missae pro eis de votione simili canerentur . Licet rit et in nostro tractatu de Sacrisicio Missae secl. ipsum Sacrificium, quod est Christus , sit infinitae a. q. I9 et 2 o. ubi agitur de Sacerdote, Qui tene-e irtutis , non tamen in Sacri ci suae immensitati tur per se celebrare , et qua ritur , an usta de summam lenitudinem operatur alioquin pro uno causa possit interdum a celebrando se abstinere, Mortuo, nunquam oporteret nisi linam Missam di et an tunc teneatur celebrare per alium : atque cere. Operatur enim in huiusmodi mysteriis distri in nostra Constitist. 22. Sullan . Om. I. qua turpe hutione certa sua lenitudinis , quam ipse eisdem damnavimus quorumdam mercimonium , qui
lege infallibili alligaΦit Collectionis arduini Missarum eleemosynas ibi quaeritant et collitom. . col. 62. Et nihilominus seculi AvΙ. initio gunt, ubi taxa Synodalis largiorem stipem acer- nondum abolitae fuerunt : sic uidem Orimber dotibus , sacrum peragentibus , assignat, Missas gensis Ger in anorum Principum conventus, apud vero alibi celebrari curant, ubi , sive consuetu- Hadrianum VI summum Pontificem de hoc dine , sive Synodali lage , minor eleemosyna eodem ab usu conquestus est Sacerdotes unius pro singulis Missis est celebrantibus attributa diei Missas , ad quas Dudationis , se annua re ut has ratione praedicti pravi nundinatores par- cordationis iure celebrandas obligantur , non se tem lucrentur acceptae stipis. me , sed quater , quinquies, pluries Pe Oenundant, I. Aliquid dicendum superest de prava quadam unaque Missa duobus tribus , aut pluribus Eccle avaritiae specie, in quam incurrere possent Sacersiasticis Beneficiis satisfacere praesumunt. Qua dotes Confessarii, si eleemosynas pro Missarum mobrem eam pestilentem corruptelam iterum celebratione sibimet ipsis a poenitentibus ero- totis viribus eradicare studuerunt,quum orbanus gari curarent . Porro non dubitatur, quin possit VIII in suis decretis anno Ioas promulgatis , Confessarius poenitentibus injungere , ut Missa
tum sacra Congregatio Concilii aliis decretis rum Sacrificia celebrari facient in satisfactionem editis die as. Januarii 679 et 13. Decembris suorum peccatorum; id enim inter opera satis fic-
ejusdem anni, quae referuntur a Fagnano in Cap. 0ria merito recensetur, tum quia paenitentes pro-Fraternitatem , de sepulturis , . 96. et o 7. pterea ali Quam pecuniae summam a se abdicant,
postremo illam omnino profligavit Alexander tam quia sic Sacrincii oblationi cooperantes, pecu-VII. Quum anno 1663. has damnavit propositio liari quaedam ratione participes esiaciuntur illiusne : Duplicatum stipendium potest Sacerdos pro fructus satisfactorii. Sed ne hac occasione aliqua eadem Missa licite accipere applicando petenti suboriatur avaritiae suspicio, non debet Consessa- partem etiam specialissimam fructus , ipsim et e rius a poenitente, cui huiusmodi Missarum cele- labranti correspondentem,idque post decretum Vr brationem procurandam in)ungit, eleemosynam
160쪽
accipere , iit et ipse eas Missas celebret, vel in propria Ecclesia celebrari faciat Inum proso
nitentia Missas iniunxerit, sibi, aut Ecclesiae Suae , aut Mox. asterio dicendas non addicat Verba sunt S. Caroli Forromaei in Instructione ad Consessarios, pari. l. Actor Ecclesiae Mediolanensis , a nobis alias relata iccitata nostra institutione 92. Quam vero abhorreat Ecclesia a qualibet ut jusmodi avaritiae specie , et Saccrdotes Sacramentorum Ministros ab omni illius suspicione , nedum crimine , Velit immunes , satis declara Rituale Romanum tum in prima generali Instructione de iis , quae in Sacramentortim administratione ser Panda sunt, tum etiam peculiariter in Regulis de ordine ministrandi Sacramentum Poenitentiae. Quum autem anno IJO9.
sacrae niversali In uisitioni relatum fuisset, Presbyteros tuosdam in Ecclesia S. Jacobi de Compos tella Consessionibus excipiendis addictos,sub praesidi antiquae consuetudinis, eleemosynas accipere solere a poenitentibus, qui eas post Confessionem peractam sponte illis dabant; san. mem Clemens Papa I. in Congregatione S. Cfncii coram ipso habita die . Februarii praedicti
anni mandavit , ad Archiepiscopum litteras scribi, quibus moneretur, ut omni studi et Vigilantia caveret, ne Vel minima avaritiae suspicio in Sacramenti administratione misceretur. Laudatus autem S. Carolus Porromaeus loco citato ita scribit Non modo non petat, sed nec et elle se habero significet pecuniam , aliam die rem, pro suscepti MConfessione laboris Munere, immo Perbis, vel potius factis , ab his omnibus abhorrere demonstret.
De Missarum oneribus minuendis
OvvM sapientissimi Concilii Tridentini Patres
probe animadverterint, adeo ingentem essentinia rum MisSarum , ecpiorum defunctorum legatis, in perpetuum celebrandarum , ut illume X plere , et exaequare, impossibile jam foret; quumque insuper perpenderint,ob decrementum redituum , quos illi reliquerant, adeo tenuem Superesse eleemo ynam, singulis Missis respondentem, ut nussu reperiretur Sacerdos,qui onus subire vellet eas celebrandi hisce de causis Sess. 2S. e. q. de x fom facultatem dederunt Episcopis, et
Superioribus Generalibus ordinum Regularium, ut illi in sua uisque Di Oece sana Synodo , hi ero in Capitulis Generalibus, pro ipsorum arbi-
trio, et conscientia , Missarum onera conisa here , seu eorum numerum minuere possent.
II. Verum hanc facultatem , qua plerique Antistites, praesertim Archiepiscopus Valentinus iri sua Dioeces an a Synodo anni S 77. et in Synodo Provinciali anni 178 . atque in alia Synodo DioeceSana, habita anno Isseo apud Cardinalem de Aguli re tom. . Conciliorum Hispaniae pag. 289. et pag.qS9. Si fuerant , revoca Vir, et ad Sedem Apostolicam avocavit Vrbanus VIII in sua Constitutione qS. Nullar tom. b. . I. UJUS e ba sunt : Districte prohibet, atque interdicit, ne Episcopi in Dioecesana Synodo , aut Generales in Capitulis Generalibus , et et alias quoqΗο- modo reducant onera ulla Missarum celebrand rum , aut post idem Concilium imposita , aut in limine fundationis ; sed pro his omnibus reducendis , aut moderandis , Pel commutandis , ad Apostolicam Sedem recurratur , quae , re diligenter perspecta , id statuet, quod magis in D Mino expedire arbitrabitur . AElioquin reductiones , moderationes, et commutationes hujusmodi, si quas , contra hujus prohibitionis formam , fieri contigerit, omnino nullas, atque inanes decernit. uare hodie integrum amplius non est Episcopis in suis Dioeces an is Synodis, virtute facultatis sibi olim a dii dentino concessa , Mi Ssarum Onera minuere , et moderari ; ac proinde rescissae hodie sunt pleraeque quaestioneS, quae antea a Doctoribus versabantur puta, an Olus Episcopus, etiam extra Synodum , possit Missarum Onera minuere, an potius Synodi consensus aes id requiratur, aliaeque similes , de quibus Hurta illis resolui morai tom. 2. lib. 6. n. 2127. Solumque disputari potest , an per praedictam Vrbani VIII. Constitutionem adempta quoque eis sit potestas Oderandi numerum issarum, quarum celebrandarum Obligationem nemo adhuc in se suscepit, et fortasse, O tenuitatem eleemosynae , illarum num ero respondenti S, nem reperitur, qui illam acceptare velit . Non esse ademptam , opinati sunt 'squali de Sacrificio o Pae Legis quaest. I 68.l 'ai,Seri n. de Stat .hominum Om. 2. quaest. I 87. n. IOSS. et alii quoniam Vrbanus I III solum interdixit Episcopis , ne missarum Onerari a fundatoribus imposita, imminuant Ponus autem , inquiunt, a fundatore quidem relictum , sed nondum acceptatum , non potest dici ulli impositum, quian , a L. te accepta tionem , nullus sit, qui eo gravetur sed , hac subtili ceteroquin ratiocinatione posthabita, prae-