De synodo dioecesana libri tredecim

발행: 1806년

분량: 370페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

331쪽

tueretur. In Ilo si iustos defensio ij in limites

non excessi, Set, nec contentionis ardore ableptus, nimis audacter erga Apostolicae Sed is Praesulem se gessisset, non titique hujus indi nationis pondus , nec a SP eram reprehensi Cri in et casta patione Iar, quam accepit, in se derivasset cuius rei monumen ea Videre Si j cpi,2 IO. eiusdem S. Leonis quam quidem epistoliam Valentiniam si gustus summa veneratione suscepit, ut apparet ex his , Quae ipse sancivit in suo Novel hi Constitutione relata inter Novellas Theodosii in calce Codicis Theodosian titulo do Episco al. Ordinat. Monumenta .aec capitalia sunt, et nulli caeceptioni obnoxia adeoque his potius standum est, Quam iis , ouae ad S. Illarii deserasionem script a leguntur in ejus Vita a S. Hon rato Massiliensi Episcopo, aut ab alio incerto Auctore , tri fiat ferme annis post factum , cxarata . De his etiam alias a nobis actum fuit in nostro lib. a. de Canon iratione Sanctor tam cap. 62. r. 8, et seq. ubi silentio mini ne praeterniis in i s lori OSam poenitentiam , quami inde S. Hilas riA , QUO .ld ii vi , in Lirinensi Vonor sterio egit, et cujus merito in Sanctorum numerum post JOrcem re ius fuit lis autem utiae , nobis ibi dicta sunt , moderni quO- ouem adicfnsis piscopus consentit in sua Si-bliographia tot . . edri. Π . IT O. Sorb. S. Hi larvus relate HS sicut it iam Auctor Obser.

vationum in Historiam Ecclesiasticam Claudii euru , editionis Avent Onensis anni 737. Iom. a. ih. 27. VI. Non Liro post S. Mamertus, Viennae in Gauli Epis cclvus, Marcellum Diensibus t u- scopum ordinavit, quantumvis Diae urbs in divisione provinciae, Cuam secerat . Leo Magnus, Arelat asis Vetropolitae attributa si isset. Quod otium in te eae isset S. Hilarius Pontis eae Maximus, ad quem viginti Galliarum Episcopi rem detulerunt, in S. Mamertum nonnihil commotus illius ' frctum Apostolica auctoritate cohibere non distulit ut patet ex duabus ejus epistolis quae extant apti Cardinalem aronium ad annum Christi 63. I m. q. tocq in quarum altera , quae data S VI Kal. Martias anno q6q. reprobato Mamerti ausu per quem ' Leontii Arelatensis jus violatum fuisse declarat, ita subjungit Pontifex : Si transeressor remediis absti

dhlitia te promittit, redeunte queyimonia, eo pri- pilegia Viennensi Ecclesiae ad Arctat Esem Anti-

sti eis transferantur exemplo , slio migra et reprincipio denique jubet, novum Diensem p scopum confirmationem accipere a Leonti quo rite debuit consecrari . Sixius in notis ad has Hilarii epistolas relatas tam . q. Collectionis Labbeanae Conciliorum col. O ῖ. Aistimat falsis relationibus adductum fuisse Pontificeta , ut adversus S. Mamertum ita se gereret ut videre est ibi col. io 7 7 Eemontius in ita S. Hilarii l apae art. q. tom. 6. V. q. affirmat, nullam, aut levem admodum S. Mamerti chil patri fuisse . Pagius in Vita jusdem Sancti Ponti cis, quaestionem in medio relinquit. Nullibi aute in apparet S. Mamertum Apostolicis decretis restitisse . Unde Godfridus Heuschenias in Actis

bollandianis id diem II. Maii tom. 2 pag. 629. n. I. referens Ontificium praeceptura , .uam erto indictum , ut ab Ordinationibus indebitis , Ordinis sui , et priCile esurum periculo , in post ruini abstineat , utqueses Dignsibus a Marieri consecratus fuerat. Leontii Arelat tensis Episcopi, a quo consecrari debuit, arbitrio corsrmetur , ita prosequitur quod debita cum animi submissione fecisse S. Mamertum et a qui Cisse Ocreto

summi antidicis, plane arbitramur. VII. Bulgariae regionem ad illyricum Orientis pertinere , lii Versum Ver Illyricum , tam Orientale, quam Occidentale, iam usque a quarto Ecclesiae seculo omanae Sed immediate subjectum filis se , constat inter Ecclesia1 ticae Historiae pri tos . Nihilominus Oriental in ta Patriarcharum Nicarii in Urbe Regia adunati ubi tunc Concilium , enerale Constantinopolitanum quartum celebrabatur, contra jus, et

fas , reclamantibus frustra Apostolicae Sed is Legatis , definierunt , Bulgariam Constant in O- politanae Ecclesiae subesse debere k inde , et S. Ignatius , tunc Patriarcha Constar tinopolitanus , Theophilacta in Bulgariae Archiepiscopum constituit. Hadrianus il et Ioannes Ui II. Romani Pontifices , adversus .f narii faci: Ii

Apostolico et insurgere non mi Serunt Orumque litterae ad hanc rem spectante e X tantinuonet. 9. Collectionis a beanae Oncilior virna Col. 9. ad 6S. In earum altera , vae etiam

legitur apud Cardinalem Paron iura ad ann rem Christi 878. n. F. et seq. Ioannes V IlI. Ignatium arguit, tamquam conculcatorem decretorum Sanctorum Patrum , et erga Apostolicam Sedem ua multa ipsi beneficia pracstita fuerant , ingratum Uncte, post primam , et secundam commonitionem eidem jam factas,

332쪽

iterum, ac tertio eum in Onet, eique denuntiat, ut

quoscumque per Bulgariam ipse, vel alii ex ejus

luctoritate con Secras Sent , inde revocare non

differat ita ut, si illi intra triginta dierum spatium a Bulgariae finibus re ipsa egressi non fuerint, ipseque gnatius ab omni Ecclesiastico jure in eam dioecesin non se abstinuerit , post duos menses, a die , quo episto em acceperit, Inumerandos, Dominici Corporis et Sanguinis communione privatus it et si adhuc in contumaci 1, pervicaciaque perstiterit, Patriarchatus

tandem dignitate , et Episcopali gradu dejicia

VIII. Cardinalis Saronius a praedis: Am an- m 878. n. r. de S.Ignati resistentia loquens, eumdem Acusat, quod et jura Ecclesiae suae defendere tenebatur , et Quod ipse in ea opinione erat, ut Bulgariae Provincia, non ad Romanam , sed ad Constantinopolitanam Ecclesiam

re tineret Frobat: nn C. is ne erat ipse , exco- clunnque fornace , omni rubigine carens Uerumtamen iudicare non omittit, aliqua culpae macula ex hu)usmodi resistentia eumdem aspersum fuisse : At vero nulli penitus contraxisse uno am et levenn pulCerem ipsun S. Ignatium . V hac, vel alia causa, dici non patitur hamana conditio , Eo sanctorum neminem caruisse , Dei Genitrice excepta , aeqre fatentor omnes . Denique animadve tit, peremptorias illas Ioannis Papae litteras , missas per Paulum Anconitanum et Eugenium Ostiensem Episcopos , Apostolicae edis Legatos, ut indicat earum data, nunquam redditas fuisse sancto Patriarchae Ionatio,

qui, quum dicti Legati Constantinopolim venerunt, iam X ac Vita migraverat, ut constate epistola Styliani ad Stephanum VI. Pontili-eem uam idem Cardinalis baronias integram

refert ad annum Christi 886. n. IJ. et seq. Ita

etiam loquitur de S.Ignatii agendi ratione pon-nus Ad annum 878. n. 8. Natalis autem Alexander dissert. . in Historiam Ecclesiasticam seculi I x. et . . 23. ita scribit Ignatio redditae non De runt acres illa Joannis VIII. litterae, obierat enim, quinta Uu Legati Constantinopolim per Pen re , ut testatur Stylianus in epistola ad Stephanum VI Ponti cem Maxim rem. Ignatii ero sanctitati non obstat illa de bulgarorum dioecesi contentio 4Mia iura Ecclesiae suae , t ipse existimabat , tuebatur , sperabatque , Romanum Fontificem tandem cessurum . Ignorantiae itaque Citium sest in causa , ream ipsi studium de Se is suae Aribus et in is rudis ferzentisseti num

obscuram fecit, quem naevum a candore sanctaranimae charitatis ubcra conteXere .

IX. Haec sunt exempla graviorum dissens: C-nirna , quae inter aliquot eximiae sanctitatis Episcopos, et Apostolicae Sebis Pontifices , intercessisse , memorant Ecclesiasticae Historiae In quibus agitandis controversiis, si quis putaret, eam mentem fuisse sanctissimis illis Episcopis, ut debitam Observantiam, et Obedientiam denegarent Romano Pontiaci , quem , ut Ecclesiae Caput suprema in omnes Ecclesiarum An istites iurisdictione praeditum , rex erebantur, non modo falsum , sed ipsis me gloriosis

Episcopis injuriosum judicium ferret Forum

quil bet pro certo habuit, tam solidas rationes suae cauSae a Uepe, ut eam omni studio tuerilis ite posset. In quo tamen quum aliqui ex illis,

ultra , Quam fas erat, in sensu suo obur mari persti derint , eorum agendi ratio reprehensa et correpta fuit . Quod si non obstante eorum vitae innocentia , ac meritorum magnitudine

vitio illis datum est, quod Apostolicis decretis aliquandiu restiterint; ipsique deinde hujusmodi vitium praeclara poenitentia expiandum judicarunt; nil aliud profecto ex relatis exemplisco ligere poterunt reliqui Episcopi, quam quod interdictum quidem ipsis non est , Romanum

Pontificem adire , eicue rationes Xponere , quibus vel edita ab eo mandata revocanda, aut immutanda , vel generalem legem , Utpot eo rum dioecesibus minus utilem,aliquo pacto Oderandam suadeant; sed it 2 tamen hoc agere debent, ut et probabilibus causisse ad id adductos ostendant, et debitam Apostolicae Sed reverentiam Ser Tent, utque demum , si Ponti DX auditis eorum rationibus, in priori sententia perSe Vera Verit , prompti sint ac parati tum exequendis mandatis , tum legum observantiae in suis dioecesibus praecipienda . Pulcherrimum hac in re , ut in ceteris omnibus , Xem plum dedit S. Carolus borromaeus quod uidem nunc indicare satis erit; nam alibi fusius de eo sermonem habebimus . Quum in ejus Mediolanensis dioecesi quaedam ab antiquo tempore Si steret Congregatio ex delectis peritisque vrribcomposita , quae bonorum Ecclesiasticorum

alienationes Xaminabat , ac pro casuum arte

tale alienandi facultatem aut concedebat, aut negabat; idcirco sanctus Archiepiscopus persuasum habebat, dioecesim suam exemptam es Sedebere a generali lege , qua id genus causa Apostolicae Sed reservatae sunt, gravibu conq

333쪽

stitutis poenis in eos, qui ei his modi alienatio nes, dicta Sede inconsulta , facere , aut permittere praesumant. Suas itaque rationes Romano Pontilici ac cur neci etessicaciter, simulque reverenter X poni curavit: at, ubi compertum habuit, praetensam illam exemptionem l)ontifici non probari , statim acquievit quin immo in Catalogo censurarum Apostolicae Sedire servatarum ea quoque de Scribi jussit, qua incurrunt alienantes Ona Ecclesiastica sine auctoritate ejusdem Apostolicae edi idque ad universa Mediolanensis dioecesi suae notitiam perduxit.

Nulla in Synodo decidatur controversia, quaeia nateria jurisdictet unis Certatur inter potes atem Ecclesiasticam, et secretarem ibi multa de causis nunc , et olim pertinentibus ad Ecclesiasticam potestatem Uem supra laudavimus, a nanus in Cap. Sicut olim, de ac Asa p. n. 86. ea pergen e numerare, quae in particularibus Synodis non sint statuenda , ita In materia jurisdictionis Ε c. clesiasticiae , et Ceci aris , consultius erit , nihil statuere, quam iit appareat , ex Aribuat Ecclesiae aliquid esse imm nlitum , Se usurpatum Prudenter suo more, id monuit Fagna nasci sed aeque sapienter eam adjeci limitationem : nisi e ppareat , aliquid esse imminΗ tum , vel usurpatrem ex uribus cclesiae . Aliud quippe est, ius controvergum Sibi asserere, aliud, ius sibi certo competens tueri , atque ab iniusto stirpatore Vindicare a primo omni Io abstinendum , alterum est Sacerdotali fortitudine praestandum : quod a pluribus Synodis laudabiliter factum comperimus . In Dioeces an Synodo Meldensi anni. 36 S. cap. 3. districte lyaroclais praecipitur, ut diebus Dominicis , et festivis, inter Missarum solemnia denuntient, quod omnes , qui jurisdictionem Ecclesiasticam impediunt manifeste , et ei occulte , directe, Cel indirgcte et qui impedientiba impediunt auxilium , con3ilium , et DCorem , de larantur excommunicati . Iuris nodo incerti loci , sed in Hispania anno I 2IS. habita, cap. II. decernitur, ut Clericus in faetitio deprehensus , atque a secularis fori administris detentus , Ecclesiastico judici illico

tradatur. In Synodo recore si c. 6O. e X communicatione innodati declarantur ecula Ita, perod,

Pel per alios, a personis Ecclesiasticis exigunt et ea torquent peda iaci quidas et costumas

pro rebus suis , qκas , non causa negotiandi, Pel mercandi, deseri ni aut trasmittunt om. q. Thesaur .n9U. nec dot Martene , et Durandoco L 726. ITI. et 1 IO6. Haec aliaque sexcenta hujus

generis statuta, quae cum in antiquis, tum in recentioribus Synodis passim Occurrunt, plurimum sunt commendandari quoniam alienam iurisdictionem non invadunt , sed , quae foro Ecclesiastico est a Jure communi indubitanter adscripta , firmant magis, et u Stentant

H. Verum , ne Episcopus in hoc dissicili , et

arduo negoti erret, ac nimi , atque indiscreto gelo abreptus, gra Ves inter Sacerdotium, et Imperium discordias imprudenter X citet, priusquam quidquam in hac materia faciendum aggrediatur, temporum, et locorum circumstantias, sed et potissimum rerum , cald Sarumque naturam diligenter consideret , oportet . Excausis Ecclesiasticis , aliquas ratione sui , alias ratione personarum , ad forum Ecclesiasticum pertinere , dicitur in Cap. l. decim inlinit. Eccles. in 6. Inter primas principem locum obtinent

causae, quae Uersantur circa res mere spirituales , ut circa idem , Sacramenta, religionem , seu cultum Divinum quas in solo foro Ecclesiastico esse pertractandas , nullus Catholicorum ambigit potestas quippe illas cognoscendi pendet a iure clavium, quod solis Sacerdotibus est Christo concreditumi. Quamobrem Ioannes VIII relatus in Can. II, dist. 5. scripsit: Si imperator Catholicas est, silius est, non Praesu Ecclesiae : quod ad Religionem competit, discere et con venit no docere . . . . Ad Sacerdotes enim Deus dolioli, quae Ecclesiae disponenda sunt, pertinere , 9 ad seculi Potestates quas si Fideles sunt, Ecclesiae suae Sacerdotibus ea luit esse subjectas . Et Innocentius III in Cap. S. de Urbitris, severe prohibuit, ne in causis hu)usmodi compromittatur in laicum, qui ex defectu potestatis lavium, incapax est judicium de illis ferendi. Huic doctrinae constanter adhaerent etiam Doctores Galli , quos proinde immerito aliqui traducunt, quasi hac in re Potestati c. clesiasticae adversentur . In primis quippe Regni Optimates in illa ipsa solemni pro te Statione,

relata a Matthaeo Parisio ad anu. 2qi qua jurisdictionem Ecclesiasticam plurimum coarctare tentarunt, nequaquam ausi sunt ab ea subducere causa Fidei, matrimonii, it usurarum ,

quas ultro admiserunt ad solum orum Ecclesio

334쪽

stos limites praescribi voluerant egni Opti sates , a. Omne alias causas aut spis ituales, aut

spirituali annexas, protendi , d wlararunt Christianissimi Reges , Franciscus I. Henric scit ciCaroli s X in suis Consti itionibus relatis in Codice IJ nrica eo, et in Collectione Regiarum

Constitution tam , ac ne insta per HenriCES IV. lnΓ dicto anni 76O6. cyl. 2. I Im L pronunciatum filii a Partanaento Parisiensi die p. id cena bris 1 362. praesidente flua m . Quae Onania collecta sunt a chassurio in thror et prax jur.

III. Quia porro matrimonium Fidelium , et . si contractus civilis sit, est tamen a Christo Domino elevatum ad dignitatem re rament , idcirco causas matrimoniales ad Judices Ecclesiasticos spectare, pronunciat an alii emate in contradicentes, desini Uit Trident in im m. 2 q. an.

12 de matrim. Ex udicibus vero Ecclesiasticisi illum , Episcopo inferiorem , posse illa cognoscere , idem Concilium decrevit ea .sess.

pium inferiorum judicio, etiam Pisitando, sed Episcopi tantum examini , et seris dictioni relinquantur. Non exinde tamen , uod calas ae matrimoniales sori sitit Ecclesiastici, fas erit Episcopo , quidquid matrimonium tangit, sibi

suoque tribunal ad judicareri sed causarum naturam attente inspicere , et distinguere debet.

Tria sunt causarum ratrimonialium . enera.

Aliquae versantur circa initi conjugalis foederis firmitatem petiae , nullo Catholicor sim contradicente , in solo Ecclesiae foro , sunt pertractandae quin immo , quaestiones eiusmodi in Episcoporum Concilio fuisse olim decis as colligitur ex fragmento epistolae ab stea andro II ad quemdam Guill imum de Monasteriolo scriptae , atque I VOLCp.rrt. 9. c. 32. et Gratiano Cia A. IO. 36. Ulia est. 6. relatae, in qua Pontifex idem Guillelmo interdicit, ne propriam

uxorem , consan uinitati Praetextu , prassi at

dimittere , vel aliann ducere , donec Episcopor mr ligiosum Conciliam caussam istari, P. Viam tu.rSC-rit . Audi Vin: is et i 'm Superius, litem , tiae

vertebatur inter Lotharix et et i am super validitate connubii inter eos antea contracti, discussam fuisse, in Synodo 'Nis granen si quumque ab istius sententias exili erga appellasset ad T colaum l. eodem Pontiace juben. te , fuisse iterum exami ata in in Synodo Me

tensi . In Accis itidem Concilii Remensis , habiti anno ii 19. cui praefuit Cali xIM II relatis ab Ordorico Vitale lib. a. pag. 8 o te imus Comitissam Hilderardem uxorem ilhelmi

Comitis Pi lavorum , ad Synodum accessi SSe, et alta , clara Ie Toce acrimoniam eloqxenter enodasS , Ham omne Concilium dili exter auscultae it . e , siquidem divit, a marito suo esse

derelictam , silique Mali ergioncm , Lice em ris de Cauet filo Arci ci conici em , in throni seu

verius toro subrogata η. Ponti se Ver , quum non OF Set 2USam dein i e inaudito Comite, qui in irmitate praepeditus non potuerat e Synod, si te re , ad Cuam fuerat a Papa revo catus , et i r I cias dedit, crIumqtie terminis inconstit Consul d placitura a Curiam Papae cle ire e , a sit legi: 22 arn Torcin rccip ret , alis pro illicito res A et Sctit fnriam Acth Matis subiret. IV Aliae sunt ala aer X citatae aut super Validitate sponsalium , aut super jure instituendi divortiu es quoad torum et cohabitationem , et istae pariter , ob illuna respes tum , quem habent ad matrimonii Sacramentum, ad solum Judicem Ecclenasticiam deferuntur: quod deducitur ex Cap. IO. Ex litteris , de spons ibas , et exi . Porro , de dic ortiis. Sponsalia quippe praevia sunt ad atrimonium celebrandum obligatio ;c per divortium jura relaxantur, utrique conjugum ex matrimonio ouaesita . Aliae dem una sunt causae, quae conneXionem quidem habe at cum matrimonio , Sed res mere Oliticas , et temporales directe, atque immediate respiciunt; uti sunt lites, quae frenuenter OVentur super dot 2, donatione propter n&ptias, haereditaria successione, alimentis, et similibus : et istas ad judices seculares pertii rere, e communi Doctorum sensu , recte docent bellartainus lili. nic de Matrim. cap. 32. et Tanne rusus m. q. Ei

V. Verum, si, quum de huJEsmodi controversiis in foro laicali disceptatur, quaesti incidat de jure connubii, de praecedenti ad nuptias

335쪽

impediarento, ii de secularis suspendere debet , atqtie incidentem causae artichilum ad Judicem Ecclesiasticum examinandum remittere quod non solum a Jure communi sancitum est, sed et in Senatu Neapolitano, post mattiram rei discussionem , conclus uni rediri Matthacus ῆ D. X eapoliti. I9. ac religiose servari in a lia , testantur Annae;s Robertus lib. ῖ rerim judibat. i. et lib. q. c. IO Renatus Chol pinus desaci .pulit. lib. 2. it. I. n. I 6. notatque Alleses rade Iurisdict. Ecclesiast. lib. s. c. 3. . SI 'PrJSt. Non idem tamen locum vicissim habet in udice Ecclesiastico Detenim hic qui in causam cognoscit aut de matrimonii validitate , aut de jure ad divortium incidentem, etiam quaestionem dirimit de alimentis, aut dote : Quod plane eruitur ex Cap. I. αἰ i Eri sint legitimi , ex Cast. De

prudentia, . t X Cap. Per tua , . de ovat. inter vir et uxor ubi id notant Omnes Interpretes . Sed , Quamquam , ure communi spectat , ita res se habeat, attamen , si et a narrat Fet retius de ab usu lib. s. cap. in Gallia usus in v uit , ut ejus modi accessoriae controversiae

de re mere temporali a Judice Ecclesiastico ad Laicum illico remittantur. VI. Idem accidit in aliis plerisque causis qui licet vere, et proprie spirituales non sint, ob connexionem tamen , quae habeat cum respirituali , a Jure communi foro Ecclesiastico addi euntur; et nihilominus alicubi sive ex privile io, sive e consuetiadi ne inductum est, ut in tribunali seculari discutiuntur. Eiusmodi ex . or est causa UriSPatronatus , de ua AleYander III in Cap. 3. de in ic generatim edixit Causa vero uri atro Hattas i a Conjuncta est , et convexa spiritrea libres caresis , quod non nisi Ecclesiastico judicio Caleat de iniri: et nihilominus in Gallia receptum esse, ut de jure patronatus mere laicali in udicio tam possessorio quam petitori , non Ecclesiasticus , si secularis udex sententiam ferat, narrat Franciscus e o in prole . de jur. patro u. c. 262. Uan-ES 'On

tus Alte serra Aris i. Eccles lib. 6. c. Ir ubi haec habet moribus nostris , Causa uri atronatus spectat ad Iudicem laicum; quia , depra vat fere rerum omnittim sensu , Aspatrona tres , ratione personarum , quae hujusmodi jure utuntur , vel praediorum, quibus cohaeret , magis spectatartit temporale , quam ut spirituale

UII. Haud absimile infortunium obvenit aliis causis fori Ecclesia. tici , quas paulatim Judices

laici sibi usurparunt. Communis Doctorum doctrina , iure communi subnixa , fert, ut litis

motae super I OS Sessione , seu quasi possessione juri annexi rei spirituali , atque ab hoc profluentis , puta super possessionem exigendi decimas Ecclesiasticas , non minus , quam au Saeproprietatis , versentur, et dirimantur in tri-luinali Ecclesiastico : quod plurisus argumentis demonstrarunt Untonius de Sutrio in Cap. si

nal de judic. n. ro. Ripa in Cap. Decernim As, eod. n. i T. Gutierre Cat. . Aa est. lib. I. c. Jψ, Π. 26. Ga cla de en sic pari. I. r. n. yo Maria de iurisdiet par t. s. cent. I. cas. q. alii Ue congestis a Ranbech Ranopi immunit. disp. a. cap. s. n. Q. Et tamen plerisque in locis , enumeratis a Barbosa Iur. Eccles. lib. I. I9. u. Is I. CD eq. sive expresso privilegio Apostolico , sive diu turna consuetudine, ab Ecclesia tolerat , inductum est, ut causae Beneficiales, decimarum

et similes, in judicio petitorio remittantur quidem ad Judicem celesiasticum , sed in judicio possessorio in foro seculari audiantur , et definiantur : quod etiam in Belgio sei Uari, prae-ςertim quum agitis de quasi possessione juris percipiendi decimas, affirmat citatus Van-E Enpari.

vilegio , sive ex consuetudine : fertur quippe Carolum VII. Francorum Regem , privilegium impetrasse a Martino P . ut causae OsSessoriae Beneficiorum agitari possent apud Regias Curias , solo reservato petitorii judicio Ecclesiasticae cognitioni Pontilicium diploma refertur a Guidone noli in decisionibus Partamentis Del

phinatus quaest. I. atque a Joanne Feralto de juribus , et pri Oilegiis Franciae Regum priet ileg. LI. Verum citatus Alleserra de iurisdict. Eccles. lib. I. c. 8 ejusdem diplomatis verbis diligenter perpensis, Contendit , Martinum . non concessisse de nou Regibus Francorum , Or Umque tribunalibus jus cognoscendi , et terminandi causas Beneficiales super possessori , Sed tantum declarasse , Suae mentis neutiquam fuisse , per alia suas praecedentes Constitutiones derogare uri, quod idem Reges , ex antiqua consuetudine , cujus initii non extaret memoria, a se , suisque udicibus acquisitum asserebant, cognoscendi de 3usmodi possessorio . Et certe , si privilegium genuinum sit, Jusdem verba id aperte denotant, quod Alleserra affirmat. Uerum tam sit Eserra, quam Cabassutius in theor. et praX. Iur. Canon lib. . . 7. U.3. aliique

Juris consulti Galli ab hoc alte . at docent, nos

336쪽

astringi Judicem Ecclesiasticum eidem parti e poneretur, ηξze ulla ratio 7n iudiciis haberρ-

litori sim decernere , cui regius Judex possesso tur, ne lis ostentu reularis iurisdictio Tacuarium antea adiudicaverit testantur ue iam p. retti , quoniam jusjurandum non deἷ et esse Pin-sam Galliarum consuetudinem imitari ad inter cultim iniquitatis . laec de causis, ratione sui dicta retinendae , aut recuperandae nec Om Fcclesiastico soro destinatis Iliae sunt causae plecti interdicta acquirendae possessionis eidem foro addictae ratione personarum , quas

VIII. Ob adjecti Quoque iurisiurandi religio tangunt. Non vacat ei illam examinare Dae-nem, a VS a reale S, CD aecumque forent, et quas stionem, quo iure, Divino ne an human , Cle-cumique respicerent personas ad Judicem Eccle rici in casis is mere temporalibus exempti sint asiasticum spectasse , et constat et Cap. 23. dein jurisdictione seculari superfluum cuippe vide-diciis , ubi Innocentius III. ait: Nun quid non tu inda :a e primigeniam Originem ejus Xem poterimus de Aramenti religione cognoscere , ptionis , qua ceteroquin certo scimus Clericos quod , ad judicium Ecclesiae non est dubium per potitos, ubi primum Ecclesia , sedatis persecutin rc racita nouat V ceraum s Ornltionifacius VIII. tionum procellis , Christianos Principes arta fra Cap. 3. de fur competen tuis ubi respondet, est Eniimvero narrat Vicephorus tib. I. hist. EC- potuisse Clericum laicum, pro quo dejus se cles. cap 6. Constant:n rem Maxntim , Cleri SUm-rat, quique, iuramento interposito , promise nes, Constitutio ae lata, immunes, liberos SMe esserat fideiussorem servare indemnem , convenire permisisse, judiciumque , et aris dictionem in eos coram judice Ecclesiastico, ad cujus forum , n Episcopis , siqt idem se ilium Iudicium Hiritis tione iuramenti causae hujAsmodi cognitio nesci nem declinare Pellent, mandas e Cui tu Cui demtur pertinere . Hoc sorro titulo omnes fere exemptionis tuendae adeo b piscopi soli citi fue- quaestiones super civilibus contractibus ad Ju re, ut Patres Concilii Cartha nensis III hab tidicem Ecclesiasticum olim devolvebantura quo anno 397 .can. 9. elato a GratJan in Can. a 3-ὶ niam , innuit ornacius ad leg 8. Cod de Epi qua est. i. statuerint, Clerico : judicia secular: Zscopali audientia , nunquam fere omittebant a in causa criminati adeuntes eoiciendos a gradus belliones adjicere praestitum a contrahentibus sa in au a vero civili, illud amittere debere, quia dcramentum de scrzandis , Eaep pigissent. Et evicerunt, si pristinum locum in Ecclesia obti- nihilo mi inus tam sancte haec disciplina pluribus nere vellent Item placuit dixe t in Patres , pse culis retenta est, ut Principes laici non ausi Hisquis E 'i; op*run , Pr Ibi t rorum , et Dia CG sint illam infringeres nec alii im modum norum , se Cirricorum , quum in Ecclesia ei cri- suppetere eae istimaverint impediendi, ne hac ra pns fuerit intentatam , et e ciet ilis causa fuerittione Omnes causae a suis foris ablegarentur, cominata, si , d relicto Ecclesi utico judicio, A quam prohibere , ne deinceps contractus, 1 blicis judiciis Argari Sol erit, etiams pro ipso ta , aliaque negotia firmarentur iuramento erit prolata sententia , locum suum acrittat. Et quod in Lusitania, aliisque in locis, legibus cari hoc in criminali actione . In ci Pili Cero perdat, tum , refert Felicianus de Olic a for Eccles .part. quod zicit si locum suum obtinere Pola erit

T. qliaest. 3 o. ubi simul has leges irritas conten Eamdem immunitatem, atque eae emptionem , indit . In ballia tamen , si vera narrat saepius ci sequentibus seculis et summos Pontifices et latus Alles erra de Eccles. Iurisdict. lib. 6. cap. 1 o. Principes, sumima inter se consensione , Cleri non solum interdictum fuit ne dein cops iura cis confirmasse , liquet ex Ath hodie A the n. mentum apponeretur contractibus , sed simul Clericus, Athen Statuimus, Cod de Diues p. et Sancitum , ut contra legum prohibitionem p Cleric. atque ex Decretalium rubricis de judiciis, positum vires amplius non haberet causam per et de for. competen.

trahendi ad forum Ecclesiasticum Olim tanta IX. Neque dumtaxat, si us commune in pierat scribit Alte serra jurisjurandi religi , ut iamus, solus Episcopus est judex competens in jusjurandum omnibus contractibus appo teretur , quibuslibet Clericum causis, sed ejusdem tribu quo des contractus religione iurisiurandi tutior na adire permittuntur etiam laici in controver-

esset . . . . Hac occasione SA V rt it es se si is, cujuscumque generis sint, inter eosdem

calaribus, ut Episcopi cognoscerent de contracti exortis idque non tantum de communi litigan-fus , et de seudis, propter jura mensi vincul in in tium consensu, uti statutiam legimus ab Urca Iohis interpositum, Cap. mvit, de judiciis Hac Imperatore in leg. 7. Cod de Episcopali audien causa vetitum, ne jusjurandum coli tractibus V tia sed et lata , altero eorum refragante, quem

337쪽

ad inodum I presse decet Litur in Extravang. I. ἡ : scopi ijudicio, in Ap pendice ad Codice in Theodosianum . Et si in m en iis Gothosi edo , eant e. ein non esse Constantixi Magni , cujus nomen prae se fer c nemo tamen inficiabitur, ditam saltem esse a Theodosio , sub cujus nomine citatur a Cai clo Magno , a V est reno Vata, suis ue Capitularibus in Serta lib. c. cap. 366 ei - 4em aue Theodosi ad Scribitur ab Innocet tro IlI. eam approbante in cit cap. 3. de jici ciis tibi hae habet ec illisi humillim mi omittamus, quod Theodosius statuit imperator, et Caroliis innova Pit . . . . Luicumq&e idelicti Jίem habens ori e petitor I crit, si de reus in initio litis, vel decursis tempor urin curriculis, siPerillum negoti roratur, i Periurim an caepe is promici nientia ; si judici&m elegerit sacrosanctae Sedi Antistili , illico , sine aliq&a ubitatione etiamsi pars alia refraget Dryad I iscoporum judiciam c sermone litigantitam, uasti . laec autem facultas, ab utroque jure laicis iacta , deferendi suas causas temporales ad judicium Epi- acoporum , init acta perse Verabat in line seculix III seu verius ineunte a V. Scribit enim Me=erus Unnalium flaudriae lib. I O. a Synodo I ro vitic ali , per Archiepi Scopum Remorum apud Compendi una atria ISCI coacta , fulminatos fuisse Magistratus laicos , qui non patiebantur,n laici in foro Ecclesiastico con Uenirextum ou Odreapse legimus in ejusdem Oncilii actis , quae ex s. codice S. Geno Vesae Parisi elisis, post

Eapbeum , publici iuris fecit Hard uiuus toni. 7.

X. Potio i jure ad tribunali Ecclesias lea

proVocare permittuntur Viduae , Orphani , pupilli, aliaeque miserabiles personae, quibus. Opitulari, ab Ecclesiae incunabulis , non ultimam fuisse Episcoporum curam , Ostendit Thou rgsi-Aus de et et et nov. Eccles discapi pari. 2. lib. 3. c. 7. et plAribi: seq. et aperte constat ex Can. I. et 2 dist. 87. in Citior uni primo habetur: Li-e et omni lus de no is id est summis de Sacerdotibus operantibus , a a debeamus , in quantlimpossis ΠΗ , nos negare .plus tam v biduaram , et orphaia oris .n alisas, et impensius Ismus eae e-qMendas: H. s tueri a nos is, et ab omnibA Di- Citra man e Stat assertio : et in altero dicitur: Defensioni propriae desolatis auxilio . et qui suis actibus adesse oro aetatis injirmitate non possunt,fa oratum Vox tot cem decet 1 libet em re quia pupillis thitionem eii in Dic initas Assit impendi. Scimus; uti ueri illoriam Canonum idem nuta- Tom. i.

re , ouum non reperi. litur inter genuinas epi. stolas Gelasii Papae, cui a Gratiano tribu uti turri a non propterea Sunt conten ne radici Aenim alias Observavimus , exhibent saltem disciplinam usu receptam ea aetatae, qua credua tu exarati Ihaeterquam quod certus, et in iubitatus est canon Iz. Concilii Matisconensis II. habiti anno 8S. Om. 3. Collectionis Nar uix col. 63 ubi idem quod a seu do-Gelasio audivi naus , hisce verbis decernitur uoniam pro- Cisioni nostrae , Deo Actor , causae principaliter viduarum , et pupillorum sunt commissae per venit ad nos, quod a Iudicibus crudelius , prolemissimis causis , Teluti Defensore carentes cir- remediabiliter a figantur . Ob quam causam decernimus, ut Iudices Hoc prius viduas , et pupillos con ex talit , Iam Episcopo nunciarint , c jus sub velamine egunt auod si spiscopus praesens nou fuerit, λγη hidiacono , vel Praesbytero cuidam ejus ut parit crussilentes , commani deliberatione causis Corum te minos figan ita juste, ac recte , ut dei ceps de talis x ante lectae personae non conquas Cntur l)erperam autem ejusmodi canones in eum sensum non inriti detorquent, ut meram Signincent tuitionem et protectionem Viduarum , ac pupillorum , piscOpis specialiter commissam , et commendatam Nam in primis tuitio, et defensio, ne sit ne Lficax , debet esse coniuncta cum iurisdictione quamobrem, Quum I 'atres Concilii Cartha liniensis V can. 9. relat a Gratia us 23. quaest. 3. Can. o. Imperatore rogarunt, ut 'cclesiis darent Defensores adversum potentiam divitum nomine Defensorum Veros intellexerit ut udi dices cum potestate coerciti Va quorum munus esset Ecclesiam defendere a divitum violentiis eademque de causa , ne scilicet inutiles essent Conservatores quibus Sede Apostolica ni unus committit uena jura , et privilegia alicui personarum coetui a se specialiter concessa , neces sarium reputarunt summi Pontifices, veram iurisdictionem iisdem conferre , exercendan haaliquibus casibus , de ovibus in Cap. I. et C . a. de is . IAd. deleg. in si lae inde non nisi violenter, ad meram signi : candum tuitionem , et οἴ- uentur allegata verba Concilii Matisconensis Si quidem Patres non hortantur , ii On rogant quod proprium est meri defensoris , et protectoris; sed districte praecipiunt, ne Judices seculares viduas, et upillos conveniant sine F piscopi scientia iisdemque Judicibus, abs sate Episcopo , per Archidiaconum , Vel Presbyterum ,

338쪽

terminos constitui decernunt ad earumdem per. sonarum causas finiendas contra venientes vero Judices anathemati subjiciunt. Haec autem Omaria veram redolent iurisdictionem , videnturque manifeste innuere, viduarum , ac pupillorum

causas pertinuisse ad judicium Episcoporum , a quibus quodammodo delegarentur Judicibus secularibus, certis tamen ad Jectis legibus, et conditionibus . Eamdem iurisdictionem piscopis

vindicarunt posteriores canones , quibus libertas data est praedictis miserabilibus personis declinandi sorum seculare, vetitumque secularibus Judicibus, ne illas coram se sistere cogerent Quare Innocentius Ill in Cap. Si per quibusdam , de Cerb signisic. Comiti Tolosano rescripsit, ut, si quid litium ipsi esset adversus Viduas, Orphanos , et misellos quos Vis , Oram Judice Ecclesiastico, ad ovem illi provocassent stare deberet ueni et iduis init pupillis orphanis, et

porsonis miserabilibet: tenearis in judicio Ecclesiastico respondere Tanta praeterea fuit hujus rei

apud majores nostros persuasio, ut quaedam e

oina Angliae hoc so im nomine, quod vidua esset, sibi fas esse putaverit , in causa seu dati de

clinare judicium Domini directi Dudi et ad Papam provocare ut habetur in Cap. Ex parte, desor. compet ubi Honorius In totam enarraus hu- au rei gestae seriem , inquit Fuit ex parte ipsis sis nae responsum , quod Sidua spoliata irrequisito eudi Domino , spoliatorem , seu detentorem rei , coram Ecclesiastico Iudice poterat conet enire , cujus interest viduas defensare. XI. Haec simul collecta, et adnotata Episcoporum oculis subjecimus, ut priora tempora cum hodiernis conferentes , Videant, et doleant gravia vulnera suae antiquae jurisdictioni inflicta si quidem seculares potestates , ait Guillelmus Durandus iunior de modo Generat. Concit celebrand tit. O. art. a. quasi per quamdam alluetionem , frustatim ad se omnia trahunt . Et sicut frustatim lupus agnum comedit ita et per ipso jurisdictio Acclesiastica frustatim quodammodo : et oratur , quidquid ad Ecclesiasticam urisdictionem , potissi ne quoad temporalia pertinet, ribi competere putantes . Et pauci sunt casis ad Ecclesiam pertinentes , in quibus directe , Pelin directe , per eos Ecclesiastica jurisdictio non turbetur in dioersis mundi partibus nec jam constiti ta remedia proicere possunt , sicut experientia docet. Hisce udicium secularium ausibus ab initio obstiterunt Ponti iaces maximi et sauciissimi Ecclesiarum Antistites sed, luti in

DIOECE SANA

illos a proposito dimovere nequiverint, ad evitanda majora mala , inolescentes in dies contra Ecclesiasticam iurisdictionem consuetudines dissimularunt , et tolerarunt et quandoque summi Pontifices consultius dua ere id ipsum privilegio Principibus concedere, quod propria auctoritate Jam pridem sibi usurpaverant XII. Jam ver , quum desperandum iam sit , Ut potestas secularis intra constitutos sibi ab antiquo limites contineri patiatur, imprudenter ageret Episcopus , si in sua Synodo aliquid deceriter et, quo jurisdictionem sibi olim ure comni uni attributam recuperare tentaret; rem Si quidem impossibilem aggrederetur, et sine ulla Ecclesiae utilitate graviter apud Principem Offenderet. Quare suo muneri satis abunde facturum se credat, si ad haec tria animum diligenter inten lat . Primo, ne Princeps secularis sibi unquam arroget jus sacrorum hoc est, ne in ullo Crum eventu se immisceat in causis primi generis, mere scilicet spiritualibus, et Ecclesiasticis. Secundo, ne u deae laicus eam quoque par tem Ecclesiasticae iurisdictionis invadat, quae hactenus perseverat intactari nisi enim p sc Opus ejus indicem statim se praebeat, hanc pariter pedeteritim amittet. Quia tamen plerumque privatim udices, supremi Principis auctoritate sussu i sunt , etiam in hoc negoti Summa prudentia , circumspectione , et de X teritate Opus est atque in primis , priusquam Episco-pUS On Suet e Xerat censurarum armari debet

accurate perpendere , quod monet Augustinus lib. I. contra epistolam Parmeniani num. IJ.tum. 9. Oper col. 6 . haec quae ad rem optirne quadrant, scribens illi a quisque fratrum Ed StChristianori intus in celasiae societate constitutorum , in aliquo tuli peccato fuerit deprehcnslis, Et anathemate dignus habeatum, bat hoc, tibi periculum schismatis nullum est;atq&e d Cur ne dilectione , de qua ipse alibi praecipit , dicens, ut inimicum non eum existimetis, Sed corripite ut fratrent. . . . Luando ita cujusque crimen notum est, et omnibus execrabile cpparet, ut vel nullos prorsus, et e non tales habeat defensores , per quos possit schisma contingere , non dormia toezeritas sueciplinae

XIII. Tertio denique ubi aut privilegi , aut

legitima consuetudine fori Ecclesiastici lina es ultra uris communis sanctiones ampliati sunt,

quod ceteroquin perquam raro contingere Scimus curabit Episcopus , ne sua incuria , aut con ΠΙ- Ventia contrahantur . Rem unico explicamus -

339쪽

Eemio Gure communi sancitur est, ut actor sequatur forum rei, ac proinde Clericus convoniens laicum in causa naere civili , et profana , illum convelli re debeat coram Judice seculari

per textum in Cap. Si ternus laici de foro

competenti . Attamen alicubi usus inolevit, ut Clericus , etiam in praedictis causis , laicum conveniat cora in Judice Ecesesiastico . Eiusmo-cii consuetudo viget in nostra dioecesi Bononiens , quam approbavit, et servari praecipit Greσorius XV. usus Apostolicas litteras mos reti limus in nostra Instit. qocia sin. Eademque tiam in Hetruria ab antiquo tempore introducta reperitur, et manifeste comprobatur e Synodis tam Provincialibus, quam Dioeces an is illius ditionis, nimirum ex Synodo Florentina, quam habuit Cosmas de aedis Episcopus anno Sog. ad tit de foro competenti ex Concilio Provinciali, anno ISi T. habito sub Iulio Cardinali Medice tunc Arc iepiscopo Florentino , o X ad

Romanum Pontiacatum , assumpto nomine Cl mentis VII. evecto , in rubri a de rotulo Iudicum delegatorum; iterum ex alio Provinciali Concilio, ab Archiepiscopo sitovilao celebrato anno Is 53. rubri caras de foro competenti: et ex D Oeces an Synodo , coacta 666. ab Archiepiscopo Vertio S. R. E. Cardinaleri ex alia anno 171o habita ab Archiepiscopo de herardesca et recentius X ea , quam O n. mem. Archiepiscopus Martellius habuit anno 732. Ubi

ergo haec , aut similis consuetudo invaluit, ea utique erit sarta tecta custodienda , neque conqueri poterunt laici , quod Episcopus hoc secularis urisdictionis minimum frustulum , Onsuetudine acquisitum , sibi vindiceta quum ipsi, sicut a Guillelmo Durando supra audivimuS, O-la consuetudine, quae ab initio dici potuit abusus , et corruptela , fere integram devoraveriat iurisdictionem Ecclesiasticam

Leges civiles cum moderatione, et delectu in Synodo allegandae. VI detur etiam abstinendum a Mentione legum sectiliarium , praesertim si a sne sint illis,

quae a Sede Apostolica ius robatae fuerunt verba sunt Fagnani in cit. Cap. Sicut olim, num. 86. Ad quorum rectam iitelligentiam, meminisse oportet , ex legibus civilibus aliquas esse a Jure Canonico expresse approbatas, aliquas X

presse correctas, atque abrogatas, aliquas vero neque approbatas , neque improbatas , sed silentio praetermissas . Leges primi generis et possunt , et quandoque debent in Synodalibus Constitutionibus allegari a legibus Secundi generis commemorandis est abstinendum tecum tertii generis mentionem fieri, perutile aliquando, et laudabile . Quae Omnia congruis exelu,

plis exorna Vimus.

II. Atque , ut a primis initium ducamus , alse quas ex iis delibabimus matrimonium respicientes . Olim uYta Ecclesiae Romanae disciplinam matrimonium minimes dissolvebatur ex capite impotentia : Respondemus, quod de ejusmodi expressum Canonem non alemus : ait I ontifex Luctus III in Cap. a. de frigidis et maleficiatis , prout iacet in secunda Collectione Decretalium uomanorum Pontilicum u e tamen verba nequaquam leguntur in Cap. q. eod. tit. Ovissimae Collectionis, Gregorii X. jussu adornatae . Et sane , Occurrentibus ejusmodi co

jugiis , in quibus impotentia serpetua deprehenderetur , responder, solebat mulieri , ut conjugem suum , quem tamquam Uirum habere non poterat , in fratris locutri haberet iuxta ea, quae rescripta leguntur ab Alexandro III. in Cap. 2. et 3 et a Clemente III in Cap. q. de

frigidis et maleficiatis , in prima Collectione

Decretalium . Hodie vero impotentia perpetua recensetur inter impedimenta matrimonium dirimentiara de quo in Cap. Fraternitas , ac toto tit de frigidis , et malediciatis . At , quoniani post contractum conjugium frequenter contingit, constare quidem de alterutrius conjugis impotentia , sed valde dubitari , num ea sit perpetua , vel potius temporaria, seu an sit insanabilis, vel possit naturali arte superari ; idcirco leges civiles , quando impotentiae signa aut evidentia , aut indubitata non Sunt , certum coniugibus praescripsere tempus, intra ouod operam dare possint rei coniugali , suasque vires experiri , adhibitis etiam Opportunis remediis , quae Peritorum judicio apta sint ad illas reficiendas , et roborandas, si adhiberi queant, citra grave vitae periculum , et valetudinis detrimentum . Ad ejusmodi experimentum Iustinianus Imperator in . In causis, Cod. de repudiis, prae lenivit biennium; Sed postea ratus , non posse intra biennium certum ferri ridiciunt de impotentiae perpetuitate , in P ozglla 22. . Per occasionem illud prorogavit ad triennium . Hanc autem ustiniani sanctionem expresse approba-

340쪽

Coelestinus III in Cap. Laudabilem, s. de frigid et maledic ac proinde in foris Ecclesiasticis

tamquam ex Canonica allegatur, et ubi uue religiose custoditur neque enim fides habenda esto uibusdam octoribus Gallicanis, asserentibus, praedictam triennalem cohabitationem non e S Sehodie in Galliis usu receptam; et eorum si Quidem assertionem falsitatis redarguit , et valide confutavit Socchier, Praeses a lamenti Divisionis , in suo Tractatu edito anno 73s de Matrimonii dissolutione ex capite impotentiaeta . i. tufq. III. In solatium orbitatis filiorum ad inve Iitum est si mentum adoptionis, per quam filios suscepisse videatur, qui illos non procreavit, uti

habetur in L . et in I. Is qui silium , f. de adoptionibus . Ad hoc fingendum naturae simulacrum, cuJu delineamenta Ypressa reperimus in sacris litteris , nempe Genesis 8. Exodi 2 et Esther I Uarii' , et di Uersos ritus , pro temporum et loco tam diversitate, legimus adhibitos. AtQue, ut Traetereamus modum illum adoptan

di, barbaris usitatum , quem describit Diodorus Siccidus Biblioth. IV. o. inquiens : Illam adoptionem Merculis hoc modo rctam perhiberni.

Iuno lectum ingressa Herculem corpori scio ad totum, ut Perum imitaretur partum , subter

stes ad terram demisit, quem in hoc usque tempus adoptionis ritum barbari obserzant apud

Romanos peragenda erat coram Praetore , aut Nagistratu penes quem esset legis actio, trina

illa imaginaria venditione per aes, et libram qua apud ipsos ceteri perficiebantur actus legitimi , et M ageret uno adoptione perfecta, de qua mox haec Xplenda erat in Comitiis Curiatis, accersitis etiam Pontificibus . aliisque adhibitis solemnitatibus, ouas referunt incentilis Grazina Origin . Iur. CiCil. t. I. p. 2 8.et seq. Hei nec citis Antiquit. oman. lib. I. it. I. I. IS. Sed

posterior aevo alii a Romanis adinventi sunt adoptandi ritus, uos idem Auctores proSequuntur . Aliae itidem adoptionis formulae apud alias invaluerunt nationes . A Gothis quippe filios

ad Optatos portactum barbae , narra Almoinus de gestis Francorum lib. I. cup.ro A Francis per barbae prpe cisionem , testatur idem Auctor l. q. c. 21 Sed magis communiter apud Claristianos recepta fuit quaedam sol itu lis adoptionis Recies, quae fiebat per incisionem capillorum: Si

quidem de opino misso a Carolo Martello ad

Itiit randum , Ongobardorum egena , haec scri ait 'ultis laconus lib. 6. c. 73. Circa a c

te Vora Carolus Princeps Francorum Pipinis ilium suum ad uitl randum direxit, ut ejus Exta viorem , capi susciperet , qui ejus caesariem incidens , a pater effectus est et de Pontisce Senedicto II scribit gnastasiis Eibliotheca rius mi una cum Clero , et exercitu , suscepit mallones capillorum Dominorum ustiniani et

Heraesti, filiorum clementissimi rincipis simul

et ejus jussionem , per quam signi cabat, eosdem capillos direxisse : quem Anas asii locum euplicans Saronitis ad anni 68q. n. 7. ait: Sic igitur prius imperator voluit, ut silii scii scirent, se Romanum Ponti cem peculiarem haῖere parentem, cujus monitis impensia parere deberet, euGEc que At patrem diligere, ac re' ereri. De hoc pectiliari Christianorum adoptandi ritu disserit alsamon ad can. 3. Synodi Trullanae eum leni sue pluribus i lustrant Meriistis lib. s. ob-SCrelari cap. lo. et E inius in notis ad Vitanniene

dicti I

IV. Sed, omnibus hisce , aliisque plurimis

adoptionis ritibus , quos recensent Cironius adiit de cognat legat et Gon Zale ad Cap. I. eod. tit deletis , alium modum adoptioni faciendae praescripsere leges civiles , quibus utimur. Distinguunt istae, sicut et etiam olim fuerat apud Romanos , duas species adoptionis : unam perfectam , quae dicitur adro ratioci alteram perfectam , quae adoptio simplem, et in specie etiam appellatur . Prima fit, Quum persona X-tranea , sui juris , e Principis res tripto , ita transit in potestatem , et familiam ad Optantis

iit perinde ac filius legitimus, et naturalis, fiat

caus haeres necessarius tam ab inteStato , cuam e testamento , . Clim autem R. Instit de adoption l. I tiberem a Cod eod. Imperfecta fieri dicitur , cum persona X tranea constituta subnitura Ps patris, seu avi potestate , solius Magistratus , alteriusve Judicis competentis auctori tate, in filium , aut nepotem ad ciscitur, quin tamen transeat in familiam , et potestatem adoptantis, cujus propterea non fit haeres necessa riu e testamento, quo praeteriri potest, licet eidem succedat ab intestato , . Uers. Sed et hodie , Instit de adoptin. Eaedem porro civiles leges, turpe, atque inhonestum reputantes, matrimonium inter eos iniri, qui etiam immaginari , et ficta ista cognationis specie conjunguntur , irritas decrevere nuptias primo inter ad Optantem , et adoptatum , at Cue ab isto descendentes, .Quin etiam, S f. de rit. Vtiar secundo inter adoptatum , et filios naturales ado-

SEARCH

MENU NAVIGATION