장음표시 사용
301쪽
Priscianus t. s. p. 372. C. Memmius: Quam stula conscia, quam aperte Sunt ementitas ἐχρευσμενα. XLVII. M. Antonius.
Natus a. 611 143) vel secundum annales Clinionis a. 612 142), triennio maior quam Crassus, qui C. Laelio et Caepione coss. a. 614 140 natus est. Cic. Brut. 43. Quaesturam in Asia provincia gessit a. 641 113). Praetor urbanus a. 650 104), proconsul Ciliciae a. 651 103 . Consul a. 655 99). Censor a. 657 973. Interfectus iussu Marii Cinnaeque a. 667 87). Vid. Drumann l. 1. P. 60. Cicero Bruto 36. Ego sic existimo, Antonium
CraSSumque oratores tuisSe maximos, et in his primum cum graecorum gloria latine dicendi copiam aequatam. Omnia υeniebant Antonio in mentem eaquctβuo quaeque loco, ubi plurimum proscere et valere Possent , in maxime opportunis orationis partibus collocabantur. Erat memoria summa, nulla medit tionis suspicio. Verba ipsa non illa quidem elegantissimo Sermone, sed in υerbis et eligendis et collocandis et comprehensione devinciendis nihil non ad rationem et tamquαm ad artem dirigebat, Derum multo magis hoc idem in sententiarum ornamentis et conformationibus. Sed cum haec magna in Antonio, tum actio singularis, quae si partienda est ingeStiam atque Docem, geStus erat non Derba exprimens sed cum sententiis congruens, manus. humeri, latera, supploato pedis, Status, tricessus, omniSque motus; vox PermaneriS, verum Subrauca natura. c. 44. Antonii genus dicendi multo aptius iudiciis quam con-eionibuS. Cicero de Oratore 3, 9, 32. Videtisne, genus hoc quod sit Antonii ' Forte, Dehemens, Commotum
in agendo, Praemunitum et ex omni Parte causae lautum, αcre, acutum, enucleatum, in unaquagustre commorans, honeSte cedens, acriter insequens,
302쪽
terrenS, supplicans, summa orationis varietate, pinita
Velleius 2, 9. Eodem tractu temPorum nituerunt oratores Scipio Aemilianus Laeliusque, Ser. Galba, duo Gracchi, C. Fannius, Carbo Putrius, nec Praefereundus Metellus Numidicus et Scaurus, et ante Omnes L. Crassus et M. Antonius. Quorum aetati ingeniisque auccessere C. Caesar Strabo, P. Sulpicius. Valerius Max. 6, 8, 1. IV. Antonius avorum
nostroriam temPoribus clarissimus Orator.
II acrobius Saturnal. 5, 1. Stant stilι dicendi duo dispari moralitate diversi, rιnrιs est maturus et gra Dis qualis Crasso assignatur, alter huic contrarius ardens et erectus et inmensus, quali est usus Antonius. Diomedes p. 468. in Penultimo ra erit tribrachys Det dactilus, vel Pyrrhichius, et successerit Dei tribrachys vel Pyrrhichius Dei molossus Del anaPaestuS, erit Structura, qt ae υεἰ delumbis Dei fluxa vel mollis dicitur. Qua usiis dicitur Antonius maior. Antonius ipse nullas orationes edidisse traditur, sed nihilominus et a Cicerone et ab aliis velut exempla eloquentiae saepe laudantur: librarii enim eas aut integras aut ex Parte memoriae tradiderant. Cicero in oratore c. 38. Uterer exemPlis domesticis, nisi ea legisses, raterer alienis Dei latinis, si ulla reperirem. Sed Crassi per 'auca sitnt, nec ea iudiciorum, nihil Antonii, nihil Cottae, niti l Sulpicii. Cicero Ρ. Cluentio 50. Hominem ingeniosum M.
Antonium aiunt solicum esse dicere, idcirco se nullam umquam orationem scri 'sisse, ut SI aliquando, quod non OPus ESSet, SE ESSet dictum, posset Senegare dixisse.
Valerius Max. 7, 3, 5. Antonius idcirco aiebat
nullam orationem Scripsisse, ut, si vicit superiora iudicio actum ei, quem POStea demensurus ESSet, nocituriam moret, non dictum a Se V rmare Posset.
Cic. Bruto 44. Vellem aliquid Antonio Praeter
303쪽
illum de ratione dicendi sane exilem libellum libuisset scribe E. 1. Oratio pro ge de incesto. Causa virginum Vestalium acta est a. 640 114 mense Decembre. Cons. Fasti Clintonis ad h. a. Aemilia, Licinia, Marcia, virgines Vestales eum stupri accusatae essent, Antonius quoque culpae reus esse tradebatur. Is autem ia in e Roma profectus erat, ut in Asiam quaestor peteret, cum nuntium acciperet, ut incesti accusaretur. Revertitur, causam orat apud L. Cassium Praetorem sextant denarii Cassii, memoriam huius causae repetentes e
v. Echhel D. N. t. 5. P. 166.) et absolvitur. Crassus, amicus eius, defensionem Liciniae virginis in eadem causa suscepit, ut infra dicemus. Livius Epit. 63. Aemilia, Licinia, Marcia, υirgines Vestales incesti damnatae sunt, idque incestum
quemadmodum et commisSum et deprehensum et Dindicatum sit, refertuΓ.
Valerius Max. 3, 7, 9. M. Antonius ille disertus non respuendo, sed amplectendo causae dictionem, quam innocens esset, testatus est. Quaestor Pro ciscens in Asiam, Brundusium iam pervenerat, ubiliteris certior iactus, incesti se Postulatiam apud L. Cassium praetorem, cuius tribunal propter nimiam SeDeritatem screuius rEorum dicebatur, cum id vitares beneficio legis Memmiae liceret, quae eorum, qui reipublicae causa abessent, recipi nomina vetabat, in urbem tamen recurrit. Quo tam Pleno riduciae bonaes consilio cum absolutionem celerem, tum profectionem
honestiorem consecutus ESt. prosciscensJ Roma profectus est a. 640 114 mensa Decembre: anno enim 641 l 13 quaesturam in Asia gessit.
Valer. Max. 6, 8, 1. M. Antoni , αυorum nostrorum temPoribus clarissimus orator , incesti reus agebatur. Cuius in iudicio accuSatorcs serυum in
304쪽
quaestionem Perseverantissimct Postulabant, quod ab eo, cum ad straprum iret, laternam Praelatam contende rit. - - - Sed Plurimis laceratiis verberibus eculeoque imPΟSitus - omnem Dim accusationis custodita rei salute subvertit. Asconius in Milonianam p. 46. Quo tempore Sex. Peducaeus tribunus pl. criminatus est, L. Metellum pontificem maximum totumque collegium ponti cum male iudicasse de incesto Dirginum Vestalium, quod unam modo Aemiliam damnaverat, absoloerat autem duas, Marciam et Liciniam, Populus L. Cassium crea-Dit , de eisdem virginibras quaereret, isque et utrasque eaS et Pt aeterea comPlures alias nimia etiam, existimatio eSt, asperitate usus dam Gavit. Macrob. Saturnal. 1 , 10. Fenestella dicens Aemiliam virginem XV. Kal. Ianuar. ESSE damnatam adiecit: Sequebantur eum diem Saturnalia. Mox ait: Postero aiatem die, qui irait XIII. Kal. Ianuar. Liciniam Dirginem ut causam diceret iussarn.
Fenestellat ex Fenestellae loco elucet, causam virginum mense De-eembre actam.
Orosius 5, 15. Dio Cassius Fragin. N. 91 et 92. N. 220 in versione Taselii.)2. Oratio in Cn. Papirium Carbonem. Ea causa acta dicitur a. 641 113). Vid. Zumptii Annales. Quod salsum iudico : eo enim anno quaesturam in Asia provincia gessit, itaque anno 642 112) eam assignandam opinor. Dighius Annal. t. 2. P. 118. annuin
643 111) significat. Cn. Papirius Carbo Consul a. 641 113) a Cimbris
vincitur castrisque exuitur. Livius Epist. lib. 63. Quapropter Antonius maiestatis eum Postulavit, et sumto atramento sutorio SchusterschwarZe oder Hupservi triol)voluntaria morte a iudicio liberatus est. Cic. ad Fatuit.
305쪽
Appuleius Apologia p. 316. Neque autem glorias
causa me accusat ut M. Antonius Cn. Carbonem,
C. Iulius T. Albucium, P. Sulpicius C. Norbanum, L. Fufias Dan. Agra ilium, C. Curio Q. Metellum. Quippe homines erraditisSimi iuvenes laudis gra ici
Primum hoc rudimentum forensis DPerae subibant, aliquo insigni iudicio civibus suis noscerentur.
Cicero de officiis 2, 14. cum Plura Cara-SαTum genera, quae eloquentiam deεiderent, multiquctin nostra repub. adolescentes et ud iudices et apud senatum dicendo laudem assecuti sint, maxima Est admiratio in iudiciis, quorum ratio diaplex est. Nam ex accusatiυne et demensione cωnstat: quartam etsi laudabilior est de Envio, tamen etiam accMSatio PDO-basa Persames est. Dixi paulo ante de C/ asso, idem
iecit adolescens M. Antonius. Etiam P. Sulpicii el&quentiam accusatio illustravit. 3. Oratio in Sex. Titium tribunum pl. Antonius consul a. 655 99) contra Sex. Titium tribunum pl. egit. Cum tunc temporis Optimates Praevalerent, Sex. Titius tribunus pl. , qui Appuleium Saturninum civem sediliosum imitabatur et lege agraria gratiam plebis captabat, ab Antonio consule in iudicium
Cicero de orat. 2, 11, 48. Testimoniram saepes dicendum est ac nonnunquam etiam accut citius, ut mihi necesse ivit in Sex. Titiram, seditiosum cloemet turbialentiam. Explicavi in eo testimonio dicendo omnia consilia consulatus mei, quibus illi tribuno plebis Pro reserablica resticissem, quaaque ab eo contra DemPl. iacta arbitrarer, ExPosui. Diu retentus sum, multa audivi, multa respondi. Cic. p. Rabirio perduell. 9. Val. Max. 8, 1. da in n. 3.
306쪽
4. Oralio pro Manio Aquillio contra L. Fufium.
Ea est habita a. 656 983. Vid. Clinton Fasti. Ellendi p. LXl V. in ipso Antonii consulatu a. 655 99) acla in Putat causam. Manius Aquillius, qui consul fuit a. 653 10 l) et proconsul in Sicilia hellum servile a. 655 99 confecit, a L. Fufio Cic. Brut. 62. de ossio. 2,
14. Appuleius Apolog. P. 316.) repetundarum a Ceu Sa- tus et ab Antonio de sensus est. Actio celeberrima: nam Antonius solus Man. Aquillium servavit: nec enim erat innocens. Livius Epit. 70. Ctim Manius Aquillius iis pectiniis rePetrandis causam diceret, ipse iudices rogare rasinit. M. Antonitas, qui Pro eo Perorabat, cunicam a pectore eius discidit, ut honestas cicatrices Osten deret , quibus con3Pectis indubitanter absolutus est. Cicero eius rei SDlus α ἐς Or. Cicero Ρ. Flacco e. 39. Manium Aquillium patres nostri multis avaritiae criminibus testin Oniisque convictum, quia cum mugitivis mcirciter bellum gesserat, iudieio liberaverrant. Cicero de Oratore 2, 28, 124. Quod enim ornamentiam, quae Dis, qui αnimus, quae dignitas illi oratori defuit, qui in causa peroranda non dubita-υit excitare reum confialarem et eius diloricare tunicam et iudicibus cicatrices adversas senis imperatoris Ostendere '
ibid. c. 47. Nolite existimare me ipsum, qui non heroum Deteres casus ictosque luctus Delim imitari atque adumbrare dicendo, nec actor Sim alienae Der-SOnαE, Sed auctor meae, cum mihi Man. Aquillius in ciDitate retinendus esset, qMae in illa causa Peroranda iecerim, sine magno dolore iecisse. Quem enim ego conaulem i6Se, imperatorem Ornatum a Senatu ovantem in Capitolium ascendisse meminissem: hunc cum afflictum, debilitatum, moerentem, in lum-
307쪽
mum discrimen adductum viderem, non Prius Sum conatus misericordiam aliis commovere quam misericordia sum iPse captus. Sensi equidem. tum magnopere moυeri iudices, cum excitavi moestum ac Sor
didatum senem ec cum ista sci, quae tu, CrasSe,
laudaS, Non arte, Sed motu magno animi ac dolore, tit discinderem tunicam, ut cicatrices OSteriderem. Cum C. Maritis moerorem Orationi& meae PraeSENS ac sedens multum larimis suis adiuvaret, cumque ego, crebro illum appellans, collegam ei Suum commendarem atqrae ipsum adoscatum ad communem
imperatorum Drtunam defridendam invocarem: non fiat haec sine meis lacrimis, non 6ine dol&re magno miseratio omniumque deorum et hominum et civium et sociorum implfratio. ibid. 2, 40. Argumenta ducuntur ex Parte ea, quae est Subiecta generi: Si omnes, qui reipublicae consulunt, cari nobis esse debent, certe in Primis imperatores, quorum consiliis Dirtute pericialis retinemus Et nostram Salutem et imperii dignitatem.
imperatoreal id Antonius de Manio Aquillio imper.itore dixit.
Cic. Verrin. lib. 5, c. 1. Venit mihi in mentem, in iudicio Manli Aquillii quantum auctoritatis, quαntum momenti oratio M. Antonii habuisse existimata sit: qui, ut erat in dicendo non solum sapiens, Sed etiαm Drtis, causa Prope Perorata ipse arripuit
Man. Aquillium constituitque in conspectu omnium, tunicamqtae eius a pectore abscidit, ut cicatrices postiatus romanus ira diceSque adspicerent, adverso corpore exceptas. Simul et de illo Dulnere, quod ille in caseite ab hostium duce acceperat, multa dixiteograe adduxit eos, qui erant iudicaturi, Dehementer ut Derereritur, ne, quem Dirum fortuna ex hostium
telis eripuisset, cum sibi ipSe non pepercisset, hic non ad popiali romani laudem, sed ad iudicum crudelitatem Dideretur ESSE SE 'υatus.
Quintil. 2, 15, 7. Nam et Man. Aquillium defn-
308쪽
dens Antonius, cum scissa veste cicatrices, quas is Pro patria Pectore adverSO Suscepisset, Ostendit, non orationis habuit fduciam, sed oculis Populi rom. Dim attulit, quem illo ipso aspectu maxime motum in hoc, absolveret reum, creditum est.
5. Oratio pro se de ambitu contra M. Duronium.
Ea dicta est a. 657 97). Cum Μ. Antonius et L. Flaccus censores a. 657 97) Duronium senatu movissent, quod legem de coercendis conviviorum sumtibus latam tribunus plebis a. 656 98) abrogaverat: iratus Antonium
de ambitu in petitione censurae reum fecit, sed frustra. Fasti enim non indicant, eum munus deposuisse. Turnebus existimat, in hac causa testimonium contra Antonium dixisse C. Coelium Caldum, eiusque rei fierimentionem apud Cic. de Orat. l. 2, 64, 257. In Coelio sane etiam ad causam utile luit tuum illud, Antoni, cum ille a se pecuniαm profectam diceret testis et haberet filium delicatiorem, abeunte iam illo: Senti 'Senem esse tactum triginta minis. Valer. Μax. 2, 9, 5. Cicero de Orat. 2, 68, 274. Ioannes Sares- heri ensis De diu g. Cur. VIII. 9. Drum annus t. 1. P. 62.6. Oratio pro C. Norbano contra P. Sulpicium Rusum. Ea habita est a. 660 94 . C. Norbanus tribunus pl. a. 659 95), homo seditiosus, Q. Servilium Caepionem
Inaiestatis accusaverat Propter pecunias in Consulatu a.
648 106 Tolosae direptas et propter cladem Cimbricam, quam temeritate sua a. 649 105) expertus erat, eoque
Perduxit rem, ut invito senatu reus Smyrnam in exilium Cederet. Cum autem in ea causa magna esset orta seditio, cuius auctor fuerat Norbanus, a P. Sulpicio Rufo lege Appuleia de maiestate postulatus esta. 660 94). Antonius eum defendit, et iudices absolverunt. Vid. Henrichsen ad Cic. lib. de orat. 2, 47,
309쪽
Argumentum orationis suae Antonius exponit in Cic. lib. de Orat. 2, 48, 199. Omnium seditionum
genera, υitia, Pericula collegi eamque orationem ex omni rela. nostrae temporum υarietate Vmerioi, conclusique ita, ut dicerem, etSi Omnes moleStae SemPerseditiones tuissent, iustas tamen fuisse nonnullas et Prope necessarias. Tum illa, quae modo Crassus Commemorabat, egi, neque reges ex hac ciDitata exigi neque tribunos pl. creari, neque Plebiscitis toties consularem Potestatem minui, Nec P Ουocationem,
patronam illam civitatis ac vindicem libertatis, populo romano dari sine nobilium dissensione potuisse, ac si Hlae seditiones saluti huic civitati tuissent, non continuo, si gur motus populi iactus esset, id C. Norbano in nefario crimine atque in fraude capitali esse ponendum. Quod si umquam Postulo πο-
mario conceSSum ESset, ut iure concitatua Dideretur,
id quod docebam saepe esse concessum, nullam illa causam iustiorem fuisse. Tum Omnem orationem traduxi et conυerti in increpandam Caepionis iugam, in deplorandum interitum exercitus; Sic et Eorum dolorem, qui lugebant suos, oratione refricabam et animos equitum romanorum, apud quos tum iudices causa agebatur, ad Q. Caepionis odium, a quo erant ipsi propter iudicia abalienati, renovabam. C. 49. Quod ubi sensi me in possessione iudicii ac dementionis meae constitisse, quod et populi benevolentiam mihi conciliaram, cuius ius e iam cum seditionis coniunctione demenderam, et iudiciam animos totos vel calamitate ciDitatis vel luctu ac desiderio propinquorum Dei odio proprio in Caepionem ad causam
ΠΟSrram conυerte am: tunc admiscere huic generi
orationis vehementi atque atroci genus illud alterum, de quo ante di5Putavi, lenitatis et mansuetudinis coepi; me Pro meo sodali, qui mihi in liberum loco more maiorum esse deberet, et pro mea omni ma
310쪽
Props fortunisqus decernere; nihi/ mihi ad existimationem turpius, nihil ad dolorem acerbius accidere POSSe, quam Si is, qui saePe alienissimis a me, sed meis tamen civibus saluti existimarer mitisse, sodali meo auxilium ferre non Potuissem. Petebam a iudicibus, ut Hluci aerati meae, ret honoribus, ut rebus gestis, si iusto, si 13io dolore me esse affectum Diderent, Concederent; Praesertim si in aliis causis intellexissent, Omnia me Semper Pro amicorum Periculis, nihil umquam Pro me ipso deserecatum. Cic. de Orat. 2, 25. Iam quid Docetur, guaeritur, cum, quo verbo quid apyellandum sit, contenditur,
ut mihi ipsi oram hoc Sulpicio uit in Norbani causa
summa contentio. Pleraque enim de iis, quae ab isto obiiciebantur, cum coniterer, tamen ab illo maiestatem minutam Negabam: ex quo Derbo lege Appuleia tota illa causa pendebat. - Praecipit ratio ac doctrina, ut Dia eius rei, quam demnias, Sic ex-Primatur, ut neque absit quidquam neque supersit.
Quod quidem in illa causa nec Sulpicius iecit nec ego iacere conatus sum. Nam quantum uterque nostrum Potuit, omni costia dicendi dilatavit, quid
ibid. 2, 40, 167. Ex genere argumenta ducuntur: Si magistratus in populi romani Potestate esse debent, quid Norbanum accusas, cuius tribunatus voluntati Paruit civitatis' ibid. 2, 39, 164. Si res tota quaeritur, de nitione universa explicanda est sic: Si maiestas est amplitudo ac dignitas ciυitatis, is eam minuit, qui exercitum
hostibus populi romani tradidit, non qui eum, qui id fecisset, populi romani potestati tradidit. ibid. 2, 47. Quamquam te quidem quid hoc doceam, qui in cusando sodali meo tantum incendium non Oratione solum, Sed multo etiam magis Di et dolore et ardore animi concitaras, ut ego ad id restinguendum vix conarer αccedere' habueras enim