Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

321쪽

iactionem, contrα quorum Potentiam Postulariter tum dicendium luit. Multa in illa oratione gravitεν, multa teniter, multa avere, multa iacete dicta sunt, plura etiam dicta quam scripta, grέod ex quibusdam capitibus e obitis nec explicatis intelligi potest.

in rostris sedente4 'i. e. cum tribunus pl. erat.

ινι Iegem CaepionisJ i. e. de lege Caepionis. expositisJ oratio non integra ex labat, sed par quaedam breviter

exposita, non ovatorie explicata orat.

ibid. c. 86. Venio ad Crassum et Antonium. de horum laudibus tibi Prorsus G1 sentior, Sed tamcnnon i,to modo, ut Polycleti Doryphorum sibi LysiΡ- Pus aiebat, Sic tu suasionem legis Serviliae tibi magistram fuisse. haec germana ironia ESt. . Cic. de Orat. 1, 52. Illa, quae dicenda de iustitia putabat Plato), a linitae consuetudine et a ciυitatum moribus abhorrebant. Quod si ea probarentur in Iao lis atque in civitatibus, quis tibi, Crasse, concessisset, clarissimo viro et amplissimo principi civitatis , ut illa diceres in maxima concione tuorum civium, quae dixisti' ἡEripite nos ex miseriis, eripite ex maucibus eo cum, quorum crudelitas nostro Sanguine non Potest e teri, nolite sinere nos cuiquam servire, nisi vobis univer Sis, quibus et possumus et debemus.

eripiteJ invehitur in iudicia ordinis equeStris. faucibusJ iudicia equestria, a Caio Graccho primum lege constituta, favebant in multis causis hominibus popularibus , vexabantque optimates atque senatores. Inde multae discordiae civiles turbaeque intestinae, hine causa celeberrima P. Rutilii Rufi, de qua supra diximus p. 266. nisi vobisJ senatus enim loti populo roinano subiectus est nec De tioni euidam obedire potest et debet.

Paradox. b, 3. Quid valet igitur illa eloquentissimi viri L. Crassi copiosa magis quam Sapient

oratio' si Eripite nos ex servitutes Nolite sinere nos cuiquam Ser Dire nisi υobis universis , quibus et Possumus et debemus. μ

322쪽

Auctor ad Herennium 4, 3, 5. Ponimus hoc exemplum a Crasso si quibus Possumus et debemus. orator c. 65. Apud Crassum: Nam ubi libido dominatur, innocentiae leve Praesidiram est

Apud Crassumi id fragmentum ex suasione legis Serviliae petitum videtur, et quidem ex ea orationis parte, qua equitibus romanisi eam et libidinem , quam in causis diiudicandis prae se ferre sole bant , obiicit.

Quintil. 9, 4, 109. Optime est sibi iunctus anapaestus, ut qui sit penta metri finis vel rhythmus, qui nomen ab eo traxit: Nam ubi libido dominatur, inno

centiae leve praesidium eSt. Priscian t. s. p. 411. L. Crassus in legia Ser-Diliae suasione: Neque me minus Destri quam mei miserebitur.

vestri l ad populum eonvertit sermonem.

Eiusdem orationis de lege Servilia fit mentio a P. Cic. de orat. 2, 55. p. Cluent. 5s. Quintil. 6, 3, 44.

Fortasse etiam ea, quae de Oratore 2, 59 et 66 leguntur, et adversus Memmium dicta sunt, ex eadem oratione sumta arbitratur Ellendi P. LXXIII, cum Memmius legis Serviliae dissuasor fuisset. Nec aliter iudicat Drumann t. 4, p. 63. De C. Μemmio supra diximus p. 277. , sed unde constet, eum contra ea In legem dixisse, neScio. Cic. de Orat. 2, 66, 267. Etiam illa, quae minuendi aut augendi causa ad incredibilem admirationem eruntur, Delut tu, Crasse , in concione: ita sibi ipsum magnum videri Memmium, ut in forum descendens caput ad mornicem Fabianum demitteret.

fornicem FabianumJ Bunsen Beschreibvng der Stadi Rom T. III. P. 2. p. 54. docet , arcum sive fornicem Fabianum in via sacra fuisse, per eumque homines tu forum descendisse. Sic enim scribit: Aus ei ne Verbindvng des arcus Fabianus in il dem Clivus deviet auel, der WitE des Red ners Crassus. Dieser sagie e in inalin einer Redo, ii in den hoehsahrenden Memmius laeherlich au

323쪽

inachen ,, er dilii hi sich so gross, itass wenn Er ins Forum heral, sleigi, er belm Fabianifesten Bogsen den Icops duehi. caput - demittereti de homine Diano mirum: Quintiliano 6, 3, 6 7 de praelongo dictum Dideri. Ellendi. Quintilianus enim serihil . refert Cicero iis homine praelongo, caput eum ad fornicem Uiabium offendisse.

Cic. de Orat. 2, 59, 240. Duo sunt genera Ce-tia rim , c tarum alterum re tractatur, alterum dicto. Re, si qMando quid tamquam aliqua tabella narratur, ut olim tu, Crasse, in Memmitim, comediSSe eum lacertum Largit, cum esset cum eo Terracinae de amicula rixatus. Salsa ac tamen a te ipso fota tota narratio. Addidisti clarasulam. tota Te r incitum omnibus in parietibus inscriptas luisse literasLLLΜΜ. Cum quaereres id quid esset, senem tibi quendam Oppidanum dixisse: tacerat lacertum Largi mordax MEm mira S. 5. Oratio pro C. Aculeoue. Ea causa acta est a. 657 97), quo anno M. Perperna Praeturam urbanam gessit. Gratidianus reum fecerat Aculeonem equitem ro in anum. Cic. de orat.1, 43. 2, 1. Gratidiani patronus L. Aelius Lamia, Aculeonis CraSSUS.Cic. de orat. 2, 65. Inυertuntur verba, ut CraS-sus apud M. Perpernam iudicem pro Aculeone cum diceret, aderat contra Aculeonem Gratidiano L. AElius Lamia, de formis ut nostis; qui cum interpellaret odiose, Audiamus, inquit, pulcellum Puerum, CraSSNS.Cum esset ad risum: Non potui mihi, inquit Lamia, Ormam ipse ingere, ingenium Potui. Tum hic, Audiamus, inquit, disertum. Multo etiam adrisum est vehementiuS. 6. Oralio pro Q. Servilio Caepione contra C. Νorbanum.

Ea est habita a. 659 95). Q. Servilius. Caepio, qui a. 648 106 consul Tolosae, oppido Galliae, mag-

324쪽

nas Pecunias rapuerat, et a. 649 405) a Cimbris eladem acceperat, et Praeterea plebi Ob legem iudiciariam, a. 648 106 latam, invisus erat, a C. Norbano tribuno pl. a. 659 95) inaiestatis postulatus et in exilium missus

est. L. Crassus, clui Caepionem antea in roganda lege iudiciaria adiuverat, ut supra vidimus P. 299., in hoc quoque periculo, etsi frustra, eum defendit. Cic. Bruto 44. Est etiam L. Crassi in consulatu pro Q. Caepione demensione iuncta; non brevis, ut audatio, rat Oratio aratem, breDiS.

eat etiamJ int. oratio. in defensione iuncta latet vitium.

I. Oratio pro Manio Curio apud centumviros contra Q. Mucium ScaeVolam.

Haec causa hereditaria est acta a. 661 93), quo anno T. Manilius praetor iurisdictioni urbanae Praeerat. Lis erat inter Manium Curium et M. Coponium. Crassus Curii patronus erat, Q. Mucius Scaevola Pontifex maximus Coponio aderat.

Boethius Commenta r. in Cic. Topica l. 4. p. 311. ed Oreli. Causa Curiana luit Imiusmodi. Quidam

Praegnantem uxorem relinquens scripsit heredem Postumum, eique alium substituit Secundum, qui Curius υocabatur, ea conditione, ut, Si PostumuS, qui intra menses decem proximos ΠαSceretur, antEmoreretur, quam in suam tutelam Perυenisset, id est,

ante obiret diem, quam testamentum iure iacere UOSSEt, Secundus heres Succederet; quod si ad id tempus pervenisset, quo iam si mo iudicio in suam tutelam receptus iure civili instituto posset herede de ungi, secundus heres, id est Curius non succederet: quae vocatur substitutio pupillaris. Quaesitum est, an Daleret ita instituta ratio. Crassus igitur plurima Protulit exempla, quibus ita institutus heres obtinuisset hereditatem , quae exemPlorum commEmOratio iudices moυit.

325쪽

Drumannus t. 4. P. 65. Aio enarrat argumentum. Curius νυαν Don einem an rn Creonius zum zmeiten

in explicanda aegraitate nihil erat Crasso copiosius, idque cum saepe alias, tum apud centumυiros in Manli Curii causa cognitum est. ita enim multatum concrci Scriptum Pro aequo et bono dixit, ut hominem acutissimum Q. Scaevolam et in iure, in quo illa causa vertebatur, Paratistimum obrueret argumentorum ExemPlorumque copia, atque ita tum ab his patronis aequalibus et iam consularibus causa illa dicta est, cum uterque ex contraria Parte ius civile defenderet, ut eloquentium iurisperitissimus CrasSus, iuris Peritorum eloquentissimus ScaeDola

ibid. c. 73. Malim mihi Crassi unam Pro Manio Curio dictionem quam castellanos triumphos duo. ibid. 52. Quis ex Populo, cum Q. Scaevolam Pro M. Coponio dicentem audiret, quidquam politius

aut elegantius aut omnino melius aut e eclaret

aut feri posse putaret ' Cum is hoc probare υellet, Manium Curium, cum ita heres institutus esset, si pupillus ante mortuu3 esset, quam in suam tutelam venisset, PuPillo non nato heredem esse non POSSE:quid ille non dixit de testamentorum iure, de antiquis Ormulis' quid quemadmodum scribi νον fuisset,

326쪽

si etiam milio non nato heres institueretur. Quam captiosum ESSE POPulo, quod Scriptum eSSet, negligi, opinione quaeri voluntates et interpretatione diseristorum scripta simplicium hominum Pervertere ' Quam illes multa de auctoritate patris sui, qui serriPer ius illud esse demenderat' quam omnino multa de conservando iure civilist quae quidem omnia cum Perite et 5cienter tum ita breviter et presse et satis ornate et pereleganter diceret, quis esset in Populo, qui aut expectaret aut fieri Posse quidquam melius Pularet' c. 53. At vero, ut contrα Crassus ab a tescente delicato, qui in litore ambulans scalmum

reperisset, ob eamquct rem aedimicare Παυem concu-Piυisset, exorsus est, similiter Scaevolam ex uno

scalmo captionis centumvirale iudicium hereditatis ecisse, hoc ille initio conSecutus, multis eiusdem generis sententiis delectavit animosque omnium qui aderant in hilaritatem a severitate traduxit. Deinde hoc Doluisse eum, qui testamentum iecisset, hoc Sensisse, quoquo modo milius non esset, qui in suam

tutelam veniret, SiDe non natus Stoe ante mortuuS, Curius heres ut esset: ita scribere plerosque et id Datere et Daluisse semper. Deinde aequum bonum,tEStamentorum sententias voluntateSque tutatus est, quanta esset in Derbis captio cum in ceteris rebustum in testamentis, si negligerentur Doluntate3 ἰ quantam sibi potentiam Scaevola assumeret, Si nemo auderet testamentum iacere postea nisi de illius sententia. Cic. de Orat. 2, 6. Illud, ego quod in cauεα Curiana Scaevolae dixi, non dixi secus ac sentiebam. Nam Si, inquam, Scaevola, nullum erit testamentum recte iactum nisi quod tu scripseris, omnes ad te

cives cum tabulis υeniemus, omnium testamenta trascribes unus. Quid igitur ' Quando ages negotium publicum' quando amicorum' quando tuum' quando denique nihil agets' Mihi enim liber esse non Didetur, qui non aliquando nihil agit.

Moieri Oeat. Rom. Fragm. Ed 2.

327쪽

Εiusdem causae mentio est sacta De Orat. 1, 39,

180. 57, 242. ΙΙ, 32, 140. pro Caecina c. 18. Topica c. 10. De Inveni. 2, 42. Quintil. 7, 6, 9.

8. Oratio censoria contra Cn. Domitium Ahenobarbum.

Ea est habita a. 662 92), quo anno L. Crassus et

Cn. Domitius censores fuerunt. Constat, Crassum et Domitium collegam inultas inter se exercuisse inimicitias, sed argumentum Orationis, quam Crassus contra collegam habuisse traditur, incertum, nee tamen a Verisimilitudine abhorret, a Cn. Domitio notatum esse Crassum Propter luxuriam, qua in vita domestica, in aedibus suis, in villis atque piscinis uti solebat, eumque hac se apud populum defendisse oratione. Cic. Brut. o. 44. Postrema Crassi censoris oratio, qua anno duodequinquagesimo uSVS ESt. Ipsa illa censoria contra Cn. Domitium collegam non est oratio, Sed quasi capita rerum et orationis commentarium Paulo Plenius. nulla est enim avercatio clamoribus umquam habitα maioribus, et Deremuit in hoc etiαm popularis dictio excellens. Cic. de Orat. 2, 56, 227. Faceta et urbana innumerabilia ex una concione meministis. Nec enim contentis maior umquam iuit, nec apud populum gravior Gracio, quam huius contra collegam in cen-Surα Nuper, neque lepore et festivitate conditior.

Ibid. 2, 11. Crassus in illius Orationis suae, quam contra collegam censor habuit, principio dixit: Quae natura aut mortuna darentur hominibus, in iis rebus Se vinci POSse animo aequo pati, quae ipsi sibi ho- 'mines Parare PoSsent, in iis rebus se vinci pati

non POSSE.Plinius Hist. 17, 1. Natura arborum terra marique Sponte Sua Provenientium dicta est, restat earum, quae- arte et humanis ingeniis sunt verius quam nascuntur. Sed prius mirari succurrit, qua retulimus penuria Pro indiviso possessa a ieris, depugnante cum iis homine circa caducos tructus, circa

328쪽

pendentes vero cum alitibus in tanta deliciarum pretia venisse, clarissimo fiat equidem arbitror9 exempla L. Crassi atque Cn. Domitii Ahenobarbi. Crassus orator luit in primis nominis romani, domua ei magni ca , sed aliquanto praestantior in eodem Palatio Q. Catuli, multo vero pulcherrima consentu omnium aetate ea in colle Viminali C. Aquilli equitis romani, clarioris illa etiam quam iuris civilis

scientia, cum tamen Ohiecta Crasso sua est. Nobili8Simarum gentium ambo, Crassus atque Domitius, censuram post consulatus Simul gesSere anno conditae urbis DCLXII requentem iurgiis propfer dissimilitudinem morum. Tum Cn. Domitius, Ni erat υἱ- hemeris Natura, Praeterea accensus odio, quod ex aemulatione avidissimum est, graviter increpuis tanti censorem habitare, Pro domo eius sestertium millies identidem promittens. Et Crassus, ut Praesens ingenio semper et iaceto lepore solera, addicere se respondit, excePtis Sex arboribus. Ac ne uno graidem denario , si adimerentur , emtam volente Domitio, Crassus utrumne igitur ego sum, inquit, quaeSO,

Domitii exemplo gravis , ab ipsa mea CenSura Πο- tandus , qui in domo, quae mihi hereditate obvenit, comiter habitem an tu, qui sestertium millies sex arbores aestimes ' Eae iuere loti, patula ramorum OPacitate lascivae. Ac ne quis Dilem de cetero Crassi domum nihilque in ea iurgante Domitio tuisse dicendum Praeter arbores iudicet, iam columnas quatuor Hymettii marmoris aedilitatis gratia ad Scenam Ornandam a ectas, in atrio eius domus Statuerat, cum in publico nondiam essent ullae marmoreae.

sestertiu/n millies i. e. 4, 166, 666 Thaler. v. Harimanns rahel lender romisellen Hiin1en p. 20. Multum a Plinio discedit alerius, v t mox videbimus.

Valer. Μax. 9, 1, 4. Cn. Domitius L. Cra33o collegae suo altercatione orta obiecit, quod columnas Hymettias in porticu domus haberet. Quem continuo Crassus, quanti ipse suam domum aestimaret,

329쪽

interrogavit, atque ut respondit Sexagiel sestertis, Quanto ergo eam , inquit, minoris more existimas, si decem arbusculas inde succidero ' isso tricies sestertio, ait Domitius. Tunc Crassus, uωr igitur luxuriosior est ' Egone, qui decem columnas centum millibus nummum emi , an tu, qui decem arbuscularum umbram tricies sestertium Summa compensas'

aexagies sestertioJ i. a. Sechs Millionen Sastertion vel 250, 000 Thaler, ut ex eodem libro Hartinanni p. 20. apparet.

Suetonius in Nerone c. 2. In Cn. Domitium Aenobarbum dixit Licinius Crassus orator, non ESSE mirandum, quod aeneam barbam haberet, cui os fr- reum , cor Plumbeum ESSet. Cic. de Orat. 2, 59, 242. D re inest item ridicussum, quod ex quadam depraυata imitatione sumi solet, ut idem Crassus: Per tuam nobilitatem, Per vestram α- miliam, Per tuas statuas l

per tuamJ vanitatem Domitii notavit orator. per tuas statuaal i. e. per statuas quae in honorem tuum eolloeatae sunt.

Μacrobius Saturnal. 2, 11. Is Crassus vir censorius nam cum Cn. Domitio censor fuit cum supra ceteros disertus haberetur essetque inter clarissimos cives PrincepS, tamen muraenam in Piscina domus suae mortuam atratus tamquam fallam luxit; neque id obscurum fuit, qui me collega Domitius in senatu hoc ei quasi deforme crimen obiecit. Neque id confieri Crassus erubuit, sed ultro etiam, Si dis placet, gloriatus est censor, Piam Uectuosamque rem iecisse se iactitans.

glariatus eati in eadem oratione contra Domitium.

Plutarchus de capienda ex hostibus utilitate T. 7. p. 276 ed. Hulten. Προς τον Κρασσον ο Λομέτιος' ου

330쪽

ΡIut. Praecepta Politica t. 12, p. 167. Κράσσος

Porphyrius De Abstinentia III, 5. ἡ γουν Moesso D

9. Oratio pro Cn. Plancio contra M. Brulum. Eam orationem a. 663 91), non multo ante mortem L. Crassi, habitam scribit Drumannus t. 4. P. 66. Causa prorsus incerta; nam e X fragmentis quae Supersunt nonnisi ridiculum Orationis genus, quo in hae causa Brutus accusator et Crassus patronus Plancii usi Sunt, Cognoscimus. Brutus Obiecerat Crasso levitatem et inconstantiam, ut qui modo optimatium, modo populi secutus sit partes: id enim apparere ex orationibus de lege Servilia et de colonia Narbonensi, cum in altera pro optimatibus, in altera contra eos pugnasset. Crassus deinde simili utens ratione omnium inconstantissimu in Brutum esse probavit, qui ex homine divite et honesto in paupertalem et infamiam incidisset.

SEARCH

MENU NAVIGATION