장음표시 사용
611쪽
suetonius autem hane orationem anno 804 s613 Clandio quintum consule assignat . in vita Neronis T. Apud Patrem consti em Pro Bononiensibus latine, Pro Rhodiis atque Iliensibus graece verbα iecit.
cundum Suetonium. Tacit. Annal. 12, 58. Decimo Iunio Q. Haterio consulibus XVI annos natus Nero Octaviam in matrimonium accepit, utque studiis honestis et eloquentiae gloria enitesceret, causa Iliensium suscePta Perpetrat, ut Ilienses omni Publico munere SolDE-rentur. Eodem oratore Bononiensi coloniae igni haustae subventum centies sestertii largitione. Suet. Nero 7. αρud Patrem consulem Pro Bononiensibus latine, Pro Rhodiis atque Iliensibus graece verba fecit.
Dicta a. 806 53) secundum Tacitum, a. 804 51
secundum Suetonium. Tacit. An n. 12, 58. Decimo Iunio Q. Haterio coss.- redditur Rhodiis libertas, ademta saepe ciui fr-mata, prout bellis externis meruerant aut domi seditione deliquerant. Suet. Nero 7. Apud Patrem consulem - Pro Rhodiis αἴquε Iliensibras graece verba iecit.
Ea est dicta a. 807 54). Tacit. Annal. 13, 3. testatur, eam a Seneca esse comPositam. Suet. Nero 9. Orsus a Pietatis ostentatione, Claradium apparatissimo munere elatum, laui Dit consecravitque.
612쪽
Dicta a. 807 54). Dio testatur l. 61, 3, eam a Se
Dicta a. 807. 543. Dio l. 61, 3. eam Senecae esse scribit.
Eam Nero habuit a. 808 55). Tacit. Annal. 13, s s.
testatur, eam a Seneca scriptam fuisse. 8. Oratio de morte Agrippinae matris.
Ea ad senatum missa a. 812 59). Tacitus Ann. 14, 11. a Seneca scriptam dicit, et Quintilianus fragmentum servavit, quod in Orationibus Senecae retulimus pag. 584. 9. Laudatio lanebris Poppaeae eoniugis. Ea est habita a. 819 66). Tacit. Annal. 16, 6. POPpaea mortem obiit mortuita mariti iracundia, a quo gravidα ictu calcis agylicta est. - Laudavit ipse αPud rostra tormam eius, et quod diDinae inmantis Parens Disset, aliaque fortunae munera Pro DirtutibuSa10. Oratio adversus C. Iulium Vindicem. Dicta est a. 821 68 . C. Iulius Vindex, qui Galliam Provinciam pro praetore Obtinebat, a Nerone defecit a. 821 68). Suet. Nero 40. ASuet. Nero 46. Cum ex oratione eius, qua in Vindicem perorabat, recitaretur in senatu, daturos Poenas sceleratos, ac breυi dignum exitum iacturos, conclamatum est ab universis: tu facies, Augustet
terim etiam ceterorum exercituum defectione - varia agitavit: Parthosne an Galbam supplex Peteret, an atratus prodiret in publicum, Proque rostris quanta maxima posset miseratione veniam Praeteritorum
613쪽
Precaretur. ac ni flexixset Inimos. vel Aeeypti Praes-fecturam comedi sibi oraret. In Dentus est Poststa in scrinio eiras hac de rae sermo Drmatus. sed deterritum Putant, ne Priusquam in Drum Perveniret. dis
Seneca De Clementia l. 1, 11. Praestitisti, Caesar, civitatem incruentam, et hoc quod magno animo gloriatus Qx, nullam te toto orbe stillam cruor is humani misisse, eo maius est mirMiliusque, quod nulli umquam citius gladius commissus est.
gloricitus eal in oratione quadam. Sie in oratione a. 808 55 pro Plautio Laterano habita eandem suam elementiam praeditasse Neronem serihil Taeiliis Annal. 13, 11. Secuta eat lenticia in nuutium LG-teranum , clementiam auam obatringena crebria orationibua, quaa Seneca testifcando, quam honesta praeciperet vel laetondi ingenii Doce principis Dulgabat. Igitur verisimile est, hoe quoque dietum
ipsius Senecne esse. non Neronis.
Vixit eadem aetate, qua Quintilianus, atque ProPinquus fuit Galeriae Fundanae, Vitellii uxori. Tacit. Hist.2. 60. Spalding ad Quint. 6, 3, 78.3 Consul fuit sub Nerone a. u. 821 68ὶ cum Silio Italico poeta. Quintil. 10, 1, 119. Eorum, quos Diderim, Domitius Afer et Iulius Africanus longe praestantissimi.
Erant clara et nMPer ingenia. Nam et Trachalus RiPlerumque sublimis et Satis apertus luit, et quem a Delle optima crederes; auditus tamen maior. nam e Docis, quantam in nullo cognovi, felicitas, et Pronun- Legriatio vel scenis suffectura, et decor: omnia denique adiei, quae Sunt Extra, SMPer fuerunt. rat. Quintil. 12, 563 5. Sunt et naturalia instrumenta, Dox, latras, decor. quae quidem tantum valent, ut irequenter famam ingenii faciant. Habuit oratores laetas nostra coseiosiores: sed cum diceret, eminere tam inter aequales Trac h a res Didebatur , ea cor Poris ie:
614쪽
sublimitas erat, is ardor oculorum, fontis auctoritas, geStus PraeStantia. vox quidem non, ut Cicero desiderat, Pene tragoedorum, Sed Super OmneS, quos ego quidem audierim, tragoedos. Certe cum in basilica Iulia diceret primo tribunali, quatuor autem iudicia, ut moris est, cogerentur, atque omnia clamo ribus iremerent: et auditum eum et intellectum et, quod agentibus ceteris contremeliosissimum fuit, Iaudatum quoque ex quatuor tribunalibus memini. Sed hoc votum est et rara melicitas.
Quintil. 12, 10, 11. In iis etiam, quos ipsi vi yimus, copiam Senecae, Dires sericani, maturitatem Amri, iucunditatem Crispi, sonum Trachali, elegantiam Secundi reperiemuS. 1. Oratio contra Spatalen. Spatala meretrix cuna ab amatore heres instituta esset ex quarta Parte, uxor legitima, quae ex decima tantii in
heres faeta est, litem illi intendit eiusque causam Tra- halus suscepit. .COns. Oratio Vibii Crispi p. 588. Quintil. 8, 5, 19. Geminatio fi pulcherrima, cum
aliqua comparatione clarescit. Trach atris contra α talen: Placet hoc ergo, leges , diligentissimae pudoris custodes, decimas uxoribus dari, quarcas meretricibus '2. Oratio contra Suilium.
Spaldingius ad Quintil. 6, 3, 78 agnoscit P. Suilium
Rufum, accusatorem venalem sub Claudio. Tacit. An n. XI, s. Seq. Quintil. 6, 3, 78. Repercutiendi multa sunt genera: venustissimum , quoci etiam similitudine aliqua verbi adiuvatur, ut Trachalus dicenti Suilio: Si hoc ita est, is in exilium: Si non est ita, redis, inquit.
Ea dicta est a. 822 69 ab Othone imperatore, nee tamen ab eo scripta ferebatur, sed a Trachalo. Eae autem Orationes, quae in libris Historiarum Taciti t. s. 37
615쪽
et 83 Othoni tribuuntur, ipsius Taciti sunt, non Trachali, ut Bernardi Becherches fur Galerius Trachalus dans IesΜemo ires de IInstitui. Paris 1824. T. VII. Pag. 119.
opinatur. Tacitus Hist. 1, 90. Otho vocata concione mare-atatem urbis et consengum Populi ac senatus Pro se attollens, adversus Vitellianas partes modeste disseruit, inscitiam Potius legionum quam αudaciam inrectis pans, nulla Vitellii mentione, sive ipsius ea moderatio, seu Scriptor orationis sibi metuens con timetiis in Vitellium abstinuit, quando, ut in consiliis militiae Suetonio Paulino et Mario Celso, ita in rebus urbα-nis Galerii Trachali ingenio Othonem uti credebatur. et erant qui genus ipsum orandi noscerent, erebro ri usu celebre et ad implendas aures latum et
CXXXVI. Sertus Iulius Gabinianus.
Extant nomina huius rhetoris in indice Suetonii rhetorum. Floruit sub Vespasiano, teste Hieronymo ad Eusebii Chron. Olyin p. 213. 4. Vespasiani VIII. Christi 77. - a. u. 830. Gabinianus, celeberrimi nominis rhetor, in Gallia docuit. Tacit. de Orator. c. 26. Quotus enim gratique Seholasticorum non hac sua Persuasione i ruitur, ut aeante Ciceronem numeret, sed plane Post Gabinianum.
Hieronymus praelatione libri VIII. in Esaia in : Qui si fumen eloquentiae et concinnas declamationes δε- siderant, legant Tullium , Quintilianum, Gallionem, Gabinianum. CXXXVII. M. Fabius Ouintilianus. De anno natali discrepant scriptores. Alii natum
putant a. 795 42), alii a. u. 790 37). Cum vero Hieronymus ad Eusebii Chron. Olymp. 211, 4. Neronis14. Christi 68 m a. u. 82s scribat M. Fabius Quintiliα-nus Romam α Galba perducitur: ea res in dubium
616쪽
vocari potest, cum constet, Quintilianum puerum Romae audivisse Domitium Afrum, qui iam a. 812 59) e vita decessit. Idem Romae publice professus artem dicendi, ut Hieronymus ait ad Eus. Chron. Olymp. 216. 4. Domitiani 8. Christi 89 m a. u. 842. Quintilianus ex Hispania Calagorritanus Primus Romae Publicam scholam: et salarium e risco accepit et claruit. Atque consularia meruit ornamenta, teste Ausonio Gratiarum actione p. 712. Toll. : Quintilianias consularia Per Clementem cuiu3 educaverat filo tarnamenta sortitus, honestamenta nominis Potius Didetur quam insignia potestatis habuisse. Decessit, ut nonnulli putant, Hadriani temporibus. Cons. Dodweli Annales Quintilianei, Gedoyn Ρ resace de Quintillen T. 1, Gesner Praes. ad Quintil. Spalding T. s. p. XXIII. sqq. Quintilianus iuvenis Domitium serum et Iulium sericanum vidit. Quint. l. 10, 1, 118. 86., deinde Pomponium Secundum l. 10, 1, 98. et Serviliram Nonianum l. 10, 1, 102. et L. Senecam Philosophum l. 12, 10, 11. V IlI, 3, 31., et aequalis fere erat Tra
chali, Vibii Crispi, Iulii Secundi l. 10, 1, 119. Martialis Epigram. l. 2, 90. Ad Quintilianum.
Quintiliane, vagae moderator Summe iuventae, gloria romanae, Quintiliane, logae.
Orationes multae, in foro habitae, Quintiliani serebantur, sed unam tantum ipse emiserat. I. Oralio pro Νaevio Arpiniano.
Acta est causa a. 823 70), teste Dodwellio. Quint. 7, 2, 24. Id genus non solum in scholis sae 'e tractatur, sed etiam in foro. Nam id est in causa Nae-Dii Arpiniani solum quaesitum, Praeolaitata esSet ab eo uxor, an se iPSα Sua Sponte iecisset ' Cuius actionem et quidem solam in hoc tempus emiseram, quod ipsum me fecisse ductum iuvenili cupiditate gloriae ateor. Nam ceterae, quae sub meo nomine feruntur, negligentia excipientium in quaestum notariorum corruptae, minimam Partem mei habent.
617쪽
2. Oratio pro regina Berenice.
Berenice Agrippae maioris, regis Iudaeae, filia, Ilerodis patrui sui, Chalcidis in Syria regis, Vidua, quam Titus amabat, antequam imperium iniit a. 832 79 . Sueton. Titus c. 7. Spalding ad Quint. 4, 1, 19. Ego
pro regina Berenice apud USam i. e. ipsa praesente causam dixi. Nescio an eadem in causa dixerit Cornelianus, cuius orationem contra Berenicen memorat Stobaeus I. 4, 47., quique Corneliani Sulpicii, cuius meminit Fronto p. 276.,
Pater esse videtur. Κορνηλιανου καrcae Γερονiκης. 'Au ομως τα μεγαλα ταυτα κcti δεινα ωμολογει κοιτο καν αυτῆς. τουτο γαραυτων καὶ μονον Ty προαιρεσει προςεστιν παθον, υπερεστὶ μεγιστον των κακων,, οτι περι ἄν πραττουσι κακως, καὶ παρρησιαζονται.
nefarius eoneuhitus testatur eontra eam.
Quintil. 9, 2, 73. In summa, sic maxime iudex eredit , raris, si nos putat nolle dicere. Equidem et in Personas incidi tales, et in rem quoque quod est magis rarum) quae obtineri nisi hac arte non Posset. Ream tuebar, quae subiecisse dicebatur mariti festamentum, et dicebantur chirograPhum marito exspiranti heredes dedisse, et Derum erat. Nam quia per leges institui raxor non poterat heres, id mi erat actum, ut ad eam bona Per hoc tacitum iideicommis- sum Pervenirent. Et caput quidem tueri facile erat, tat hoc diceremus palam, sed Peribat hereditas. Ita fergo fuit nobis agendum , ut iudices illud intellige- erent factum, delatores non POSSent GPPrehendere ut dictum et contigit utrumque. te
618쪽
Quintilianus declamationibus maxime celebris. Hieronymus Praefat. libri VIII. in Esaiam : Qui si flumen
eloquentiae et concinnas declamationes de5ider t. leo anc Trallium, Quintilianum, Gallionem, Gabinianum. Ausonius Professores. Tiberium Victorem Miner Dium oratorem. 1., quo in carmine, cum summas Μ in ervio tribuat laudes, in deelamationibus euincum ipso Quintiliano aemulari scribit:
seu libeat licias Iudorum evolvere lites, ancipitem palmam Quintilianus habeι. Quaeritur, an Quintiliani etiam nunc extent declamationes. quod difficile 'est diiudicare, praesertim cum no tum sit, aliorum rhetorum declamationes iam vetustissimis temporibus Quintilianeis insertas esse. Trebellius Pollio Triginta Tyranni, Postumus iunior 3. Fuit autem motumus quod solum memoratu dignum est ita in
declamationibus disertus, ut eius controversiae Quintiliano dicantur insertae, quem declamatorem romani generis acucissimum Dei unius capitis lectio
prima statim fronte demonstrat. Atque eas, quae vulgo ei solent tribui, XIX maiores et quae ex CCCLXXXVIII supersunt, CXLV minores alius potius rhetoris vel aliorum rhetorum ESSe, multi iudicarunt: alii enim Quintiliano avo vel patri, alii Postumo, alii Μ. Floro vindieant. Cons. Fabricii Bibl. lat. ed. Ern. T. 2. p. 322. sqq. Schoeli Litterature Roma ine l. 2. p. 399. Spalding T. 1. Praef. p. XL. Orellius in Epist. ad Μaduigium p. XCV. Bahr Gesch.
d. r. Lit. P. 556. Wester mann p. 261. Nec ego eas Quintiliano tribuerim: ineptiores enim sunt Pleraeque et inferiores ingenio eius. Nec aliorum auctorum testimonio quaestio solvi potest, quamquam Ennodius in Lectione sive Controversia VlΙΙ. Quintiliano palam tribuit declamationem V., cui titulus Aeger redemptus. Lactantius autem declamationis Quintilianeae facit mentionem, quae inter reliquas non extat. Instituit. l. 1 , 21. Optime Quinti-
619쪽
liantis in Fanatico. Istud, inquit, si deus cogit oiratus EStis CXXXVIII. Calpurnius Flaccus. .
Fertur aetate Hadriani vixisse: idem enim esse dicitur, cui Hadrianus rescripsit teste libro 37 Digestorum T. 8. D. Hadrianus Calpurnio Flacco dis rendrem accusationem adulterii rescripsit. Et declamationes LI. vulgo tribuuntur, quae una eum declamationibus Quintiliani in edit. Pithoei atque Burmanni leguntur: se a
incertum, utrum ipse eas scripserit, an declamationes aliorum rhetorum in unum volumen coniunxerit. Extat
enim in Μs. haec inseriptio: Incipiunt ex Calpurnio Flacco Exeerptae X rhetorum minorum. Cons. Fabricii Bibl. lat. c. Ernestii l. 2. P. 328. CXXXIX. C. Plinius Caecilius Secundus. Natus esse dicitur a. 815 62). Ilasson Vita Plinii Secundi iunioris p. 1. Westermann p. 288. Held uberden Werti, der Briessam mi ung des Plinius. Brestau 1833. p. 6. Adolescens Quintilianum et Nicetem Sacerdotem
audiebat. Plin. Epist. l. 6, 6. I. 2, 14. A. 846 93)
praetor urbanus. A. 853 100 consul Traiano imperatore. A. u. 856 103 praefectus Bithyniae ac Ponto. De anno mortis nihil constat, nec amplius quidquam scimus, quam Plinium a. 865 113 etiam nunc superstitem fuisse. Cassiodorus enim in Chronico scribit: Celso et Crispino consulibus id est a. u. 865, 113 p. Chr. Plinius Secundus Novocomensis orator et historicua insignis habetur, cuius Plurima ingenii monumenta sextant. ihiatorieua inalgnisJ veri simile est, Cassi odormn his verbis Plinio iuniori laudem errore tribuisse, quae in Plinium maiorem eadit: is enim historicus insignis. eΜacrobius Saturna l. l. 5, 1. Quatuor sunt genera Τdicendi: copiosum, in quo Cicero dominatur; Breve, in quo Salu3tius regnat; siccum , quod Frontoni ad- 'acribitur; pingue et iloridum , in quo Plinius
Secundus quondam et nunc nullo Deterum minor noster Symmachus luxuriαtur. c
620쪽
Martianus Capella De Nuptiis Philologiae. L. 5. De Rhetorica p. 391. ed. Hopp. Post hos in diversis
agminibus Oratores emeriti, ac Pras ae merentes insignium culmen meritaque linguarum: Aeschinem, Isocratem Lysiamque conviceres, tiam in togatia agminibus Sosantio5, Gracchos, Regulum, Pliniram Frontonemque.
Hieronymus in Epistolis familiaribus II. 13. p. 173. Dum essem iuvenis, cuidam iratri, qui ex Hebraeis crediderat, me in disciplinam tradidi, ut Post QMintiliani acumina, Ciceronis fravios gravitatemque Frontonis et lenitatem Plinii alphabetum discerem et stridentia anhelantiaque verba meditarer . i. e. linguam Hebraicam . Μartialis l. 10. epigr. 19.
Ad Plinium Secundum. Nec doctum satis ei Satis Severum. sed non rusticulum nimis libellum facundo mea, Plinio, Thalia, i perser.
Nihil extat orationum Plinii praeter Panegyricum illum, quo Traiano principi consul designatus in senatu gratias egit. Nec multas habuisse virtutes orationes eius existimo. nec aliter iudicavit G. H. Se hae ferus ad Plinium p. XC. epistolae certe et Poemata quae supersunt in Anthologia latina, vehementer sunt frigida. Quamquam ipse Orationes suas magni aestimabat, ut ex eo apparet, quod in Epistolis 9, 26, 7. scripsit. Visus es mihi in scriptis meis adnotasse quaedam ut tumida quae ego sublimis; ut improba, quae ego audentia: ut nimia, quae ego Plena arbitrabar. l. 1, 5, 12. Est mihi crem Cicerone aemulatio, nec Sum contentus eloquentia secuti nostri. Plin. Epist. 5, 8, 6. Egi magnas et graDES Cara scis. Has fetiamsi mihi tentiis ex eis spes destino