장음표시 사용
591쪽
Quintil. 5, 10, 79. Unde illa, non hac rationadicta, sed effciens idem, Domitii Amri aencentici est
pulchra: Ego accusavi, vos damnastis. Quintil. 0, 3, 84. SuPerest genus decipiendi minionem aut dicta aliter intelligendi, quae sunt in omni hac materia vel venustissima. Doninatum et a laces sente poni solet, quale illud Amri: homo in agendis causis optime Deatitus.
figura quae dicitur παρα προςδοκίαν. Exspeetabat auditor
Quintil. 6, 3, 85. Plurimus circa simulationem et dissimulationem risus est. Simulavit Amr, cum in causa subinde dicentibus, Celsinam de re cognovisse, quae erat potens memina: Quis est, inquit, iste 'Celsinam enim sibi videri virum fnxit. Quintil. 8, 5, 3. Sententia est haec vox uniυErSα-lis, stuae etiam citra complexum causae possit esse laudabilis, interim ad rem tantum relata, interim ad Personam; quale est Amri Domitii: Princeps, qui imit omnia scire, nec esse habet multa ignos
Domitius Afer praeter orationes libros Testibus Quintil. 5, Τ, 7. et Dictorum, quorum Dagmenta et apud Quintilianum et apud Dionem l. 60, 33. legimus, reliquit. CXXVIII. Ivitiis Isticanus. Aequalis fere Domitii Afri; ortus e Santonis Gallica civitate. Eius pater, Iulius Africanus, Τiberio imperante a. 785 32 iudicio condemnatus est, ut Tacitus refert in Annal. 6, 7. Cons. Spalding ad Quintil. s0,s, 118. Quintil. 10. 1, 118. Sunt alii multi diserti, quos Persequi longum eSt. Eorum quos viderim, Domitius er et Iulius Amricanus longe praestantissimi. Arte ille et toto genere dicendi praemerendus, et quem in
592쪽
numero veterum locara non timeas, hic concitatio r, sed in cura υerborum nimius et compositione nonnumquam longior et translationibus Parum modicus.
Quintil. 12, 10, 11. In iis etiam, quos ipsi vidi
mus, cretam Senecae, vires Africani, maturitatem Amri, iucunditatem Crispi, sonum Trachali, elegantiam Secundi resteriemus. Diat. de orator. c. 15. Video etiam Graiis accidisse, ut longius absit ab Aeschine et Demosthene Sacerdos iste Nicetes, si quis alius Ephesum vel -- tylenam contentis scholasticorum clamoribus quatit, quam Amer aut A ricanus aut vos ipsi a Cicerone aut Asinio recessistis.
Plinius in Epist. 7, 6, 11. meminit Iulii oratoris, quo audito Passienus Crispus dixit: Bene mehereiates bene: sed quo tam bene '
Paaaienua Criuuat filius, de quo antea diximus p. 533.
l. Oratio apud Neronem de morte matris.
Dicta est a. 812 59 . Postquam Nero Agrippinam
matrem Baiis necaverat, multi mortales, adulantes imperatori, adibant templa et coepto exemplo Proxima Campaniae municipia victimis et legationibus laetitiam sunt testati, ut Tacitus narrat Ann. 14, 10. Deinde reversus Romam Nero ex provinciis finitimis legationes ad gratulandum missas accepit, quarum Gallicam Africanus ducebat Orator, quia ipse natione erat Gallus. Quintilianus 8, 5, 15. Iain haec. magis nova Sententiarum genera. Ex inopinato: insigniter sericanus apud Neronem da morte matris: Rogant te, Caesar,
Galliae tuae, ut felicitatem tuam fortiter meras.
GaIlias tuasJ Extat numiis Galbae imperatoris, euius inseriptio est TRES GALLIAE. Eehhel Doetrina t. 6. p. 293. Λlii Galliam inquatuor provineias, alii in lex dividere solent. Ukert Geogr. v. Gallian p. 231. sqq. fortiter feraaJ orator rogat Neronem, ne inortem Agrippinae matrix aegra ferat, imo ea re laetetur. Sed ex inopinato verba eomposuit,
593쪽
quas alioqui eoniungi non solent, ut selieitatam fortitor ferra. Non minus asseetate ipsμ Nero in oratione ad senatum de morte matria suae dixit : Salvum ma eaae, adhuc nec eredo nec gaudeo.
Natus est a. 765 12 p. Ch. in Sueton. Calig. 8. Vid. Clinton ad h. a. Accepit imperium a. 790 37). Occiditur a. 794 41 .
Tacit. Annal. 13, 3. Primus ex iis, qui rerum potiti sunt, Nero alienae iacundiae eguit . nam dic-rator Caesar summis Oratoribus aemulus, et Augusto Promta et Promtuens, quae deceret Principem, elinquentia luit. Tiberius artem quoque callebat, qua υerba exPenderet, tum Dalidus Sensibus aut consulto ambiguus. etiam Cai Caesaris turbata mens υim dicendi non corrupit. Sueton. Calig. 53. Ex disciplinis liberalibus minimum eruditioni, eloquentiae plurimum attendit, quantumvis facundus et Promtus, utique si Perorandum in aliquem esset. Dato et verba et sententias suppetebant, Pronuntiatio quoque et υOx, ut neque
eodem loci prae ardore consisteret et exaudiretur αProcul stantibus. Peroraturus Stricturum se lucubr lionis suae telum minabatur, lenius comitusque Scribendi genus adeo contemnens, ut Senecam tum mα-xime Placentem commiSSiones meras componere Et arenam este line calce diceret.
Dionis Excerpta Vaticana p. 534. Γαὶος Καισαρρλὶτωρ ἡναριστος καὶ γλωσσ1; τῆ Ελλαδι καὶ τῆ' I ustioις πατριω στομα νησκημενος quem locum Taselius in lib. 59, 11. inseruit). Eadem verba leguntur in Iosephi Antiquitatibus i. 19, 2, 5. Suidas T. 1. Fasc. III. p. 1059. Γαιος Καισαρ, ος ἐπεκληθη ΚαλDyoλας, ρητορικην τεχν ιν ρωuc κως.
Caligulam scripsisse orationes, testatur Tranquillus aliorumque rescripsit Orationibus. Sueton. Calig. 53. Solebat etiam prosperis Oratorum αctionibus rescribere, et magnorum in senatu
594쪽
reorum accusationes demensionesque meditari, ac prorat stilus cesserat, Det onerare sententia Sua quemque υet Sublevare, equestri quoque Ordine ad audiendum invitato Per edicta. I. Laudatio su nebris Liviae Augustae.
Ea est dicta a. 782 293. Tacit. Annal. l. 5, 1. Rubellio et Fumio consuli-Bus, quorum utrique Geminus cognomentum erat, Iulia Augusta mortem obiit aetate extrema. laudata Est pro roatris a Gaio Caelare Pronepote, qui mox rerum PotituS ESt. Suet. Calig. 10. Liviam Augustam defunctam Prae-gextatus etiam tunc Pro rostris laudavit. 2. Laudatio lanebris Tiberii Caesaris.
Sueton. Calig. 15. Tiberium cum multis lacrimis Pro concione laudaDit. Dio Cassius I. 59, 3. inrora σατο μεν γαρ καὶ λογους ἐά αυτω , αλr Ου τι γε καὶ ἐκεινον Ουτως ἐπαινων, ως του τε 'Λυγουστου καὶ του Γερμανικου τον δῆμον ἀνα
Ea est dicta a. 792 39). Dio Cassius i. 59, 19. ἐν τουτοις τοις τοτε κριθεισι καὶ ο 'Aφοος ὁ Λομίτιος
595쪽
Natus est a. 744 10). Sueton. Claud. 2. A. 794 41 imperium obtinuit. Μortuus est a. 807 54 .
Sueton. Claudius o. 3. Disciplinis tamen liberalibus ab aetate prima non mediocrem operam dedit, ac saepe experimenta cuiusque etiam Publicavit. Verumne sic quidem quidquam dignitatis αssequi aut spem de se commodiorem in Posterum iacere Potuit. ibid. c. 4. Augustus in epistola quadam αd Li-υiram: Tiberium nepotem tuum placere mihi declamantem PotuiSSE, Peream nisi, mea Livia, admiror. Nam qui tam ασαφῶς loquatur, qui POSSit, cum declamat, sot f ως dicere, quae dicenda Sunt, non video.
quae dicenda aiantJ tamquam glossam delenda eenset Spalding na
Tacitus Annal. 13, 3. Primus ex iis, qui rerum potiti sunt, Nero alienae facundiae eguit. Aragusto Promta et Proffluens, quae deceret Principem, eloquentia fuit. Tiberius artem quoque callebat, qua Disrhae enderet; etiam Cai Caesaris turbata mens vim dicendi non corrupit. nec in Claudio, quoties meditata
dissereret, elegantiam requireres. Orationes.
Suet. Claud. 38. Νε stultitiam quidem Suam reticuit, simulatamque a se ex industria sub Gaio, quod aliter evasurus Perventurusque ad suscePtam atαtionem non heris, quibusdam oratiunculis testatus est: nec tamen Perlua3it.
596쪽
1. Oratio super civitate Gallis danda. Claudius eam orationem in censura a. 801. 483 habuit, qua effecit, ut Aeduorum senatoribus ius Romae honorum petendorum concederetur. Tacitus Annal. XI, 23. A. Vitellio L. Vipstans consulibus cum de supplendo senatu agitaretur, Primoresque Galliae , qu Comata appellatur, moedera et ciυitatem romanam pridem assecuti, ius adipiscendorum in urbe honorum
expeterent, multus ea Super re Dariusque rumor, et
studiis diversis apud principem certabatur, αSSEUErantium, non adeo aegram Italiam, ut Senatum suppeditare urbi suae nequiret. - His atque talibus haud permotus Princeps et statim contra disseruit, et Docato senatu ita exorsus e5t. Deinde sequitur oratio,
quam imperatori Tacitus tribuit. orationem Principis secuto Patrum consulto, Primi Aedui senatorum in urbe ius adepti sunt. Datum id ederi antiquo, et quia soli Gallorum fraternitatis
Τacitum autem ad vivum expressisse orationem Claudii imperatoris, quarta vis proprio eam stilo formaret ingeniose atque converteret, ex vera eiusdem oratione, cuius supersunt fragmenta, cognoscimus. Extant eni in tabulae aeneae duae, Lugduni, urbe Gallorum, erutae
oerivres Diverses T. 3. Ρ. 8. quae magnam illius partem continent. Vid. Gruteri Thesaurus Inscript. p. 502. Lipsius in Excursu ad Taciti Annal. XI. 24 in Beh- heri editione lectio non uno loco emendata est), Brotier ad Tacitum Ed. Paris. 1820. t. 4. P. 474. Fiedler Geschichte des roin . Siaates p. 496. Sed ante omnia dignus commemoratione liber Zellii: Claudii imperatoris oratio super civitate Gallis danda. Friburgi 1833. Τabula l.
Equidem primam Omnium illam cogitationem hc mi--m, quom maxime Primam OccurSuram mihi Proυ
597쪽
deo, deprecor, ne quaSi novam istam rem introduci exhorrescatis; aed illa potius cogitetis, quam multa in hac civitate novata sint, et quidem statim ab Origine urbis nostrae, in quot iormas StatuSque respublica nostra deductα sit. Quondam reges hanc tenuere urbem, nec tamen domesticis successoribus eam
tradere contigit. Supervenere alieni et quidam externi, ut Numa Romulo Successerit ex Sabinis veniens , Dicinus quidem, sed tunc externus, ut Anco Marcio Priscus Tarquinius. Propter temeratum Sαnguinem, quod Patre Demarato Corinthio natus erat et Tarquiniensi matre generosa sed inopi, cui quae tali marito necesse habuerit succumbere cum domi repet-Ieretur a gerendis honoribus, postquam Romam migravit , regnum adeptus est. Huic quoque et filio nepotive eius nam et hoc inter auctores discrepat insertus Servius Trallius, si nostros Sequimur, captiva natus Ocresia; si I scos, Caeli quondam Vivennas
sodalis fdelissimus omnisque eius casus comes. POSt- quam varia fortuna exactus, cum omnibus reliquiis Caeliani exercitus Etruria excessit, montem Caelium Occupavit et a duce suo Caelio ita repellitatus , mutatoque nomine mam Tusce vastarna ei nomen erat ita appellatus est, ut dixi, ec regnum Summa Cum
rei publicae utilitate obtinuit. Deinde Postquam Tarquinii Superbi mores invisi civitati nostrae ESSE cυε- Perunt, qua Ῥsius, qua filiorum eius: Nempe Pertae-
Sum est mentes regni, et ad constates, annuos magistratus, administratio reipublicae translata est. Quid nunc commemorem dictaturae hoc ipso consulari im-Pertiam valentius repertum apud maiores nostros, quo
in asperioribus bellis aut in cloili motu di eiliore
uterentur' aut in auxilium Plebis creatos tribunos plebei' quid a consulibus ad decemviros translatum imperium, solutoque postea decemvirali regno ad consules rursus reditum ' Quid imp ..uris distributum consulare imperium, tribunosque militum consulari imperio πpellatos, qui seni et saepe octoni crearentur'
598쪽
Quici communicatos Postremo cum Plebe honores Non imPeri solum, seιι saces myotiorum quoque ' Iam si narrem bella, a quibras coeperint maiores nostri et quo ProceSSErimuS, DEVEOr, ne nimis insolentior essa Diis dear et quaesisse iactationem gloriae Prolati imPerat raura Oceanum. Sed illuc Potius revertar: ciυitαtem .... Tabula 2.
. . . Sane .... ΠΟυO . . . . diores Aug. . . .
no .... et Patruua Tiberius Caesar omnem florem ubique coloniarum ac munici 'iorum, bonorum scili et virorum et locupletium, In hac curia Esse Do- fuit. ergo' non Italicus senator Provinciali potior est ' Iam vobis cram hanc Partem censurae meaeaPProbare coepero, quid de ea re Sentiam. rebus ostendam. Sed ne Provinciales quidem, Si modo ornare curiam Poterint, reiiciendos Puto. Ornatissima ecce coIonia valentissimaque Viennensium quam longo iam tempore senatores huic curiae confert., Ex qua co- Ionia inter Paucos equestris ordinis ornamentum L.
Vestinum familiarissime diligo et hodieque in rebus
m is detineo: cuius liberi iri antur quaeso Primo Racerdotiorum gradu, POStmodo cum annis Promotrari dignitatis suae incrementa. Ut dirum nomen latronis faceam, et odi illud Palaestricum Prodigium, quod ante in domum consulatum intruit, quam colonia sua solidum ciυitatis romanae bene ficium conSecuta est. Idem de iratre eius Possum dicere, miserabili quidem indignissimoque hoc casu, ut vobis utilis senator esse non Possit. Tempus eat iam, aetheri Caesar Germanice. detegere te Patribus conocrlatis, quo tendat oratio tua: iam enim ad extremos fnes Galliae Narbonensis
Tot ecce insignes iuvenes quot intueor, non magis sunt Poenitendi senatores quam Poenitet, Peraiciam, nobilissimum Dirum, amicum meum, inter imagine maiorum suorum Allobrogici nomen legere. Quod si
599쪽
haec ita esse consenticis, quid ultra desideratis, quam ut vobis digito demonstrem, solum ipsum ultra fnes provinciae Narbonensis iam Dobis senatores mittere, quando ex Lugduno habere nos nostri ordinis viros non poenitet. Timide quidem, Patres conScripti, egressus adsuetos iamiliaresque vobis ProDinciarum teris minos sum, sed destricte iam comatae Galliae causa agenda est, in qua, Si quis hoc intuetur, quod bello Per decem annos exercuerint divum Iulium, idem ορ- ponat centum annorum immobilem rudem obsequiumque multis trepidis rebus nostris PluSquam ExPertum. Illi patri meo Druso Germaniam subigenti tutam quiete
luci Securamque a tergo Pacem PraeStiterunt, et quidem cum a census novo tum Opere et inadsueto Galliis ad bellum advocatus esset. Quod reus quam arduum sit nobis ratinc cum maxime , quamlis nihil ultra, quam ut publice notae Sint macultates nostrae, exquiratur, nimis magno experimento agnoscimus. Τab. 1.
pellitatust appellitaυie Niebuhr R. G. t. s. p. 393. n. 859. o. muller Die Etrusher l. p. 117. Zeli. Sed vulgatam defendit laetio nam Gotti ingG. d. roin . St. p. 232. Quid im . . . urist quid inter ρIuria Niebus,r t. 2. p. 173. Εd. l. Toll. Quid imperantibua eantiariis. Fisdiar et Gottiing p. 326.
reiiciendosi sie Zellius e libro Menestrierit. Ceteri reeipiendos. IatroniaJ is, in quem Claudius tam aeerhe suppresso nomine invehitur, Valerius Asiaticus est. Taeitus Ann. XI, 1-4. Zeli. tempus eati haec tam inepta sunt, ut, si umquam de aliquo vetare monumento dubitandum censui, huius labulae fides maxime dubia assa videatur. cenaual a cenau Behher in Lipsit Exeursu ad Tae. Annal. XI. 24. st LadvocatusJ aDOcatus Bexher. publieaJ publicas Zall. sed prius verum est. ρ
Natus est a. 747 7 Clinton ad a. 750.), equestri ii et provinciali loco ortus, ut Tacitus Annal. 14, 53. tra- 1ididit. Quaesturam nescio quo anno obtinuit; sub Tiberio ,i
600쪽
an sub Cato imperatore incertum. Seneca Consol. ad
Helviam c. 17. A. 794 41 in insulam Corsicani in exilium mittitur, Claudio imperatore iubente. A. 802
493 ab exilio revocatus, praeturam Obtinet, et rector studiorum fit Neronis iuvenis. Tacitus Annal. 12, 8. Agrippina ne malis tantum facinoribus notesceret, veniam exilii Pro Annaeo Seneca, simul Praeturam impetrat, taetram in Publicum rata ob claritudinem studiorum eiu s, utque Domitii pueritia tali magistro adolesceret, et consiliis eiusdem ad spem dominationis uteretur, quia Seneca fisus in Agrippinam memoria benefeti et inmensus Claudio a quo in exilium missus est) dolore iniuriae credebatur. Cons. Annal. 13, 2. Schol. Iuvenalis ad Sat. 5, 109. Seneca sub Gaudio quasi conscius adulteriorum Iuliae, Germaniet iliae, in Corsicam relegatus, Post triennium leg. Poot septennium revocatus est. qui etsi magno desiderio Athenas intenderet, ab Agrippina tamen erudiendo Neroni in palatium adductras, SaeDum immanemque natum et Sensit cito et mitigavit. Consula. 815 623. Occiditur iussu Neronis a. 818 65), unum
et septuaginta annos natus. Cons. Tacitus Annal. 15.60-65. Hieronymus ad Eusebii Chron. olymp. 211. Neronis XI. Christi 66. O 818: L. Annaeus Seneca
Cordubensis, Praeceptor Neronia et patruus Lucani Poetae, incisione venarum et Deneno hausto Periit.
Vitam Senecae descripsit I. Lipsius, deinde Vis conti in leonographia Romana t. 2. p. 399. aliique, quos enumerat Westermannus P. 286. Quintil. 10, 1, 125. Ex industria Senecam in omni genere eloquentiae distuli Propter vulgatam falsam de me opinionem, quia dαmnare eum et invisum quo que habere sum creditus. Qiaod accidit mihi, dum corruptum et omnibus Ditiis tractiam dicendi genus
revocare ad severiora iudicia contendo. Tum autem
solus hic mere in manibus adolescentium ivit. Quem
non equidem Omnino conabar excutere, sed potioribus Praemerri non sinebam, quos illa non destiterat inces-