Comoediae;

391쪽

IM ARISTOPIIΑΝΙ PACEM. 571ciores, tiarundas rotundas faciunt instar raparum, quae quia rotundae, γογγυλα et στρογγύλαι dictaritur, Vnde ror

=0λlos Theophrasto Histi lant. VII, 4.J, et verbum γογγυλίζειν, quod est μεταστρέφειν, Vt in Thesmoph. 6 . lγογγυλίσας και σε στρεψας τουτὶ o πεός. Apud Hesychium. in naultis Optimum Grammaticum, sui Patur Pro γογ- γρύζειν et γρυλίζειν, i. e. Tunnire, nisi CO dices lunt

mendosi. Nam putem legendum γογγρυλίζειν prororrh λίζειν. Quorsum enim rotunditas ad grunnitum 'EL Chr. Apparet mulieres essitare solitas ossa rotundas, ut etiam Schol. dicit Bergi. So. παροίξας της θύρας Modice aperire ianuam, ut sit semiadaperta Euripides aliter Iph. Aul. 857. τίς ωαλῶν πυλας ιαροίξας; qui me Ocan Porta ape

I. s. μη παύσαιο - ἐσθίωw- λήθης Phoenici des Comicus p. then. X. P. 415. - ος, ῶς περ οἶδας,

εσθίει, έχρις oi rido τις, η λάθρη διαρραγείς iste, ut nosti coni est quamdiu cibum dederit aliquis, aut quoad imprudens disrumpatur). Ibid. p. 416. Anaxi laus Comicus Λιαρραγ r ατερυς δειπνῶν τις εἶ, ri ησίας μόνος. ergi. ως Omisso τεως σεαυτον 9 λά-on ς δια95αγείς. Si optime aWesius ). Vulgo foeda

cum scabie τέως, ὰς σαDTὀν λαθλὶς διαρραγείς a). NUS- quam apud Comicum Ccurrit ἐως cum Subiunctivo sine ἄν. Parum me mouet Priscianus, apud quem in ed. H. utlah. p. 12O6 leguntur ista: Attici τέως, ως,

quomodo et nostri interea una. Aristophanes πιρ κοῦ:

V Misceli Crit p. 274. Vbiliae eius sunt Ve1ba: ,Vtrumque τεως et εως nusquam alias apii poetas Atticos in eadem sententia legitur sed neque λως cum forma subiunctitia absque αν Coniungitur. - Repono liminato εως, euocat iamdudum Xule αν hos σεαετον αὐλά'7 δ. Fecerat opino librariolum incuria, Vt vocula is post Cognatani syllabant desideraretur Deiride aliten inaperitus nescio quis cooector lectionem hodie obtinentem commentus est. a Foedius co upit Inv. qui e RaV. recepit, τέως, ως αυτ α λαθ y δ. 1ie vidit tiim in unam syllabana coalesceae et senaTitim pe1dere, ne quid de prora αυro dicana. Ideni antea PT μήποτ' repositi μηδεποτ' Pio hic locutri non habet.

392쪽

COMMENTARII μη παύσαιο μηπυτ εσίων

Virgilius in III. Georg. Sed fugit interea, agit irreparabile tempus, lingula dum Capti circumueCtamur amore. Quid enim inde colligas, nisi mendam inuetera tam esse et iam ante riscianum Datam Tum libri suspecta est fides namque in Aldina edit. Ol. 24 i. recto elumbis ille versus non legitur, immo ne mentio quidem ulla est particularum τεως ως. Erurich.

55. Haec dicit, dum introspicit conuersus ad alterum seruum.

54. παραβαλων του γομφίους. Laxans anteriores dentes. Non vulgare est in hoc significat hoc verbum. Sed ex vett. Grammati Cis OCemur, cicciβάλλεσίαι esse παύσασθαι, translatumque esse a remis b. Ait enim Sudas Suidas παραβαλων esse remum laxare. Paulo post ne discederet a metaphora dixit συμβάλλοντες etns0ς λη ubi συμβίλλειν est Connectere et qui funes illos nectebant, dicti sunt σχοινιυσυμβολοι Onanino innuit corporis incuruasionem, quam pandi Culatione napossumus o Care. Sic συμβ&λεῖν Π κακα dixit Sophocles Ai. 1552. f. 15io Lob pro λοιδορεῖν, quia verba conseruntur, imo disseruntur et mutantur. At vero 0ς Τολην V. 9. dixit pro poena vel dira dearum ira et Vere ζημία. Nam et antiquum prouerbium habemus puta i/ειροκριτικ ὀν), quod sic habet: Roa ρω καθεσθεις is ἱας ξεις τρόπους. Sane mihi videtur respexisse ad illud παλαιστης παραβαλών. Est enim s0ςgui athleta- Tum iunctura et cohaessio. 7. Chr. 56. s. Citat Schol. Eurip. ad Orest. 22. Sunt Utem isti σχοινιυσυμβολεῖς resiones Bergi Sensus ita Caput et manus pro pedibus, quibus pitulas stercoreas voluit manducando Carabaeus circumagit. Vt, qui

crassos funes in sum nauium onerariarum contorquent.

χρῆμα mox scarabaeus iste dicitur, ut Lat res. 59. Duplex inest his sensus primo cuius dei attributum est haec avis siue, cui deorum est pro-

393쪽

IM ARIS PHAbiIS AEACEIL 75pria quia singulis diis aliquae aues attribuuntur, ut

Iunoni pavo, Mineruae Octua etC. Deinde cultis

pulis et ira Deum ut loquitur Virgilius Aen. III,

215. . Vox enim προςβολη etiam poenam significat Schol. προ 0λή η ζημία, η των δαιμόνων ὀργη. Synesius epist. 57. ει δαιμοιων εισὶ προςβολαὶ τα γινομεν δι --ὐ si ἱκου si illa , quae per Andronicuri fiunt, amictiones sunt a daemonibus proficiscentes). Antipho Tetra-logia II. Orat. 5. Ἀκκατη γ τόνου p. 674. T. VII. Orr. Gr. Reish τας θείας προρβολάς). Sergi Male haec distincta sunt. Illud enim οὐκ οἶδα, quod sequitur, distinguendum nosti με et ad priora referendum, ut dicat: eque scio, quis deorurn nobis hoc inonfriam ins exerit; leque enlyn Veneris eis aut Gratiaru n. Itaque verba haec adlauc sunt alterius famuli, quae Continualida etiam videntur ad illa usque θω ει τον λόγον

40. Distinctae personae ad fidem codd. Vulgo posito interrogandi signo in sine praeced. versus hic et seqq. duo alteri famulo continuantur. Notum est lingulis deis singula anina alia a veteribus attributa fuisse,

quae eorum γάλματα vocabantur. Hoc designare vi

detur Vernula nomine πρυς Τολη in quia animal deo προύβάλλεται Veh Vt est in Avv. 565. προςν μεται προς- νείμασθαι ὁ πρεποντως Toῖσι θεοῖσιν των ὀρνίθων, ὁ ἀνύρμο i καθ i καστον Scarabaeum autem dicit Iouis Fulgeratoris esse ἄγαλμα s. προρβολ , quia, ut fulmine nihil nocetitius, ita hoc animali, cui spurcissimum pabulum praebere cogitur, nihil nouit intolerabilius. Aliter hunc locum interpretatur P. Murmannus in Disserta de Ioue uigeratore ed. sec. L. B. 17 34. c. I. e . Erunch. Non videtur Veneris attributum esse, tari αυ-

βολή Oικ. υκ ιδ'- καταιβάτου quae eidem seruo omnia

d Hinc Brunck. Vertit nec cuiusnam deorum sit hoc Pecu lium, scio. H . 266. s. nempe postrema ita reddit tale mirum ni se Monstrum eae piandum Iouis alaebatae. Tun addIt: ,, quibus ea bis egregie poeta insignem et immanem huius anImalculi voracitatem inprimit, quod esset τέρας ιος ζαθ

394쪽

sit. υ μην αρίτων Quia non est animal χάριεν nec στεῖον. Ber l. o γάρ ἐστὶ est interrogatio ουε τεθ0D, secundi serui sequelasia sunt rursus οὐ οἰκετου, primi serui. Reis . 62. Iupiter καταφάτης et descensor indigitabatur, siue quia fulmina de caelo in terram mittat, siue quia

delaendat in amores mulieru1D. Fuit autem ara dissuta IOUI κατα όrai, teste Pausania in Eliacis prior d. p. 6έ. T. II. Fac . . Romulus Amazaeus Eli lini vertii. Sane ludit poeta in Oce Καταιβάτου, pro Pteresca' Tabaeum, qui ita fimis ficis et spurcis oletis vescitur. I J.

Chi Quasi dicat Iouis in filmine descentientiA; Vt Virgil de pluuia Ecl. VII. 60. Iu iter et lael desceΠ-

Latine dici posse videtur viris doctis Iupit Elicius. Et iam ipsam fulmen ita dicitur p. Aesch. Prom. 559.

λλ λθει αυrm 'νος γρυπνον βέλος λαTαιβίνης κεραυ- τος fulmen caducuna ἐκπνέων ψ λόγα. CVLL45. Hic habes Protasin. Nam accingit se ad nar xationem, sed interim notat Athenienses tanqlaam dua-xos litigiosos et derisores, et occi irrit obiectioni, Uam fingit fieri a spectatoribus inter quos iuuene instratu

Per Ut Cleonem quem Attico melle quod est λοιθορεῖν Perlinit, non a se sed a quibus uis potius Ostendat itu- Perari. Profecto mira est huius Comici in fabulis si iis oeconomia. f. Chr. Un ut in ed. Hust legitur, et Praefixum quoque est praecedenti animaduersioni Christ.

ταιβάτου, i. e. quod esset fulmen: Am, ut Iouis fulmen solet omnia consumere et deuorare, ininitae incidit, ita laocRnimal omnia obiecta avide inglirgita Dat et plura sempere*petebat. - τίρας Λιος pro'1e fulmen deinde sitimeri s.

εραννυς metaplior praeseitim a Comicis Io voracissimoiὶOmine. Non autem Isimplicem voracitatem , sed et impetiim Oint, rio celerrime nisi conficeret. - cliOl. et

395쪽

IN ARISTOPHANIS PACEM. 5 5 in ed. Paris D . Scribendum Omnino aiδη, ut habet edi tio Farre g). Bergi. 44. τυδε πραγμα τίς quid hoc rei os 3 Perperam vulgo το δή - mirach. δεκno otio dicitur qui sibi videtur sapere CL Hesych. Suid Zon. I. 553. 46. Ionicum dixit non pro Graeco solum, sed Ath niensi, qualis erat Cleon. Sic apud Thucydidem principem historicum in orationis structura qui bellum hoc Poloponnesia Cum vere, ut puto depinxit, dem egorias fortassis finxit lib. . ait Brasidas Graecorum ille alter pistillus, ad Lacedaemonios C. 9., και ηι ωριεῖς ἴλλετε Iωσι μαχεσθω i. e. 'A' li/αίι ι h). l. Chr. Εκ h. l. iii lacor ut credam , Dionysii τοῖς κατ opsti Vernis prodiisse hunc fabulam. Nam Lenaei Liberalibus de rant soli Athenie lases eo, quod hieme celebrabantur,

quod dixit Aristoph in Acharn. 5O7. s. Oι γαρ

Iuni Diabitur Cleon, Moci Extraneis praesentibus de Orbe Diale uor Soli eni/n timus et ii Ibenaeo fece tomieri. Cum igitur hi dicat Ioiaem quendam adstare, Verin mile est, Liberalibus vernis eam fabulam actam fuisse, quando iam mari aperto nauigabant Iones Athenas. Nam, ut ait Schol ad fabulam ues: τω εα- οι ἐν Get ει ελυνσι τί ιονύσια i. e. fere in Urbe Cele brabant Liberalia Paluler. 47. δοκέω. HOC Ionicum est pro δοκῶ singit autem, Ioniciam homi irem haec dicere, et est tmesiis. ἐρ Κλέωνα. Qui erat coriarius Male autem Olent coria non altius ac scarabaeus sit aut eius esca. Hinc ad Cleonem in Eqq. 337. υκ ες κυρακα ΓΠ0φθερῶ 'L C-μης κίκ. ιστον ζων Bergi. f In textis eius edit Iegitur δη, sed in marg. ρ εἴδη.

Γ Sed h. l. 'Lon εκυς proprie est accipietidum, ut vel seqvienti verba, Ionica dialecto pronunciata, doceari. Etiani Πν pro κετνος Ioniciam est.

396쪽

dictum pro Is θιεν, quia tunc, cum haec scriberet Aristophanes, mortuus erat CleON, Vt apparet ex sequentibus. Neque sane noua est hae temporis mutatio apud Poetas, Praesertim quum saepe ut et apud Aeschylum. Videas ιαχρονισμούς, quae non sunt errata memoriae, sed praecepta oeconomiae. At σπατίλην dixit, quia Cleon βυρσοδεψης et σκατοφάγος. Nam Oria et pelles apparabantur nota sine humano stercore, estque σπατίλη id ipsum, πέλεθος vel βόλιτος, sordes et abiecta Cori O-Tum dicta, ro του σπασθαι, quia trahantur et eradantur. esycla recte exponit πάθος corium, δεῖμα et σκυτος Vt ab eadem mente σπαθητἀ εσθηΤας PGuera

las esses dictas existimem idemque etymori. Interim emendandum puto Scholiasten graecum, qui σπατίλην ait esse τ απόζυγα ων βυρσῶν et μικρόν, ἐκβάλλεrαι. Etiam apud Sudam Suid . pro μικρῶ δερμαr reponendum fortean μιαρά etsi sci posse excusari lectionem iων μικρῶν Dico tamen, quod sentio, neque me adhuc sententiae poenitet. I. Chr. Hae de Cleone, qui mortuus erat, quando exhibita fuit haec fabula, Ionicus homo dicere non potest. Legendum videtur ῆσειεν Suidas: σπατίλη γ των ανθρώπων κοπρος καὶ

Κλέων, ἐπεὶ βυρσοδίφης , καὶ μετὰ κοπρ0 τά βυρσας εἰργάζοντο. Brutich.

52 παι τοῖς περτάτοισιν V Dr. d. ἀνδράσιν φρ. Sic optinae A. Vulgo περ τουτοισιν, Ad loquendi no mana portuisset ni τούτους. ἀνδράσι vltima brevis sequente tenui cum liquida numeros innumeros reddit. Dunck.

k Scribe δεινεν, augmento Ionice sublato Ionem enim' introducit liae dicetitem praesens temptis autem, ἐσθίει, non conueuit, Cleone pridem mortuo, ut ex pluribus fabri-1ae locis colligitio . Palmer. Restituas Ionicam folia an

Fefellit bonos viros, quod haec de Cleone intelligerent, eum de scarabaeo sint accipienda Cleonem dicen perspicuitatis causa non κεῖνος, sed usurpasset Dro Comicus. Imtib.

397쪽

IN ARISTOPHANIS PACEM. 57755. περηνορεουσιν pro ύπερακμάζουσι dictum puto. i. e. aetate prouectioribus alias Valet superbis et supra

hominem sapientibus l). l. Chr.

55. υ υνπερ λάμεις λὶ). Legerem μεῖς, et notat Athenienses, tanquam litigiosos fori tricones et qui tu

dicandi insania laborant, ut ille in Vespis hilocleon. In Chr.

56. ι μεδας. Supra V. 27 δι λης μίρας. Vide ad Ran. 261. In Avv. 265. καίτοι κέχην γ ἐς τ0ν υρα- νόν iser ν. Bergi. 59. o κόρ3 μα. Translati ab euerriculis vel scopis, quibus vestimentorum vel aediun sorde purgantur. Scribendum autem puto μη 'κκόρει n), geminato . Ut sit pro η κ κόρει, et sic Videtur legisle Sudas. Nam 1 simpliciter 2 όρει dixisset ambigua esset significatio, quia κυρεῖν etiam est προελεῖσθαι VII de κόροι et κόscit, Pueri et puellae quod magna cura et studi indigent et νεωκόροι dicti non, qui templa vel aedes verrunt et purgant, sed, qui tuentur et Custodiunt, fortassis πῖτις ρας, i. e. Cura, interposai κ. Quamquam non me latet, κόρην derivari secundum Grammaticos vel πό του καθαίρειν ), et puΡillam a Vocari quasi χόρην, ut per quam fluat facultas videndi. Sed h. l. εκ κορεῖι dixit pro, vacuefacere et desolare vel funditus perdere, ut dixit Menander κκ0sηDείης ap. Suid. h. v. i. e. αρδην πυ- λεσθείης Aliquando est abigere, ut in illo ἐκκόρει κόρη κορώνην, quod in nuptiis olim accini solitum testatur rus Apollo p) Videtur aliud esse κόρημα aliud σαι Verbum est Homericum, quod admodum robustos et viriles, aut nimis supeΥbos indicat. cf. Iiitpp. Hom. Il. IV, 176. et Onar. II. 1782.m Ita in Not. l. Chr. sed in textis est 'μεῖς et vertitur ab

vi κορει. Sic quidem libri nostri, sed mendose. Scriptum oportuit μη 'κκόρει Vide Eustalli lociora item protulimus ad Nub. 44. Brunck Hocaecipi debuerat e Rav. o Videtur hic aliquid deesse, forte vel 1ro του χειν RII χωθρεῖ;) V. tym M. F. 529 et Zonar. II. 1257. P Hor apoli. I, 8 P. 14 ubi tamen aliter iiii legitur, et Pau p. 231 scribi vult εκκόρει κόρε κορωνύν.

398쪽

5 8 co MMENTARII

oo, etsi a Grammaticis confunduntur saepe. Nam illud Merri ut, Π est, UO NOS VOCamus Balay. hoc autetri σάνον Puta COPae, i. e. virgUlae purgatoriae; Byzantii vocabant κάλλυιτρον. Apud Holych nescio quid sit ἀκίσαs0ν, et redeo ad in Peritorum querelam : corruptus es locus. Ait enim Hesych. Ionem Argivis dixisse, ως παλαιον &κίa σα90 fortasse Cri Pserat εός παλαιον κι- ωις άρον, i. e. in lirmus Vt vetere et dissolutae scopae,

scilicet senium debile significans. 7 Chr.

6o. . . .. ae separatim legenda , neque e sum adluitant parepigrΘphe vocatur ut apud Ausonium H/ι et saepe apiid Tragicos. Nos plura ad Aeschyli Prometheum. L Chr. Has Oces, quae vulgo famulo continuantur Trygae tribuo BruAH h. 62. 61. H. Incipit loqui Trygaeus vinitori conveniens nomen. Est enim τρυγητός itidem/a δουλεύει autem Attice pro βουλε Ap, Vt in Rann. 469. εχε μεοος Pro ε ν, et μάχει pro μάχη. Et alibi sic saepe . I. Chr. Sophocl. in Ai. 586 rus io γίας, τί ποτε δρασείεις resis q/ιio agis quid moliris D ubi Scholix: πιθυμ/ῖς scio αι l, Si ἐργασείεις quid jacere aras 2 p.

eum l. in Philoct. 2As. Si πολεμησείειν παρα/ωσείειν,απαλλαξείεις, oriania P. Thucydidem et in glossa δειπνησείω, Coenaturi Be gl. 65. 62. N. εκκυκ κίσας pro ἐρημώσας dictum trans- Iatunique a granis nauli unici r): exacinare dicerem vel potius exciccare S): nam κόκκος Ciccus, mutato paruo in . Os Franci proprie, grairier. I. M. Dio εις σεαυτον re πόλεις ἐκκ. Sic bene duo Codd. ). Solius B in margine adscripta impressorum mendosa

Patraturire reddit Da es. . Crit p. 26o et phra biliusve bi allevi exempla.r Scholia: ἐρηuo ore etc. i. e. Nastans, NietaPhora a malis Punicis quae a granis Purgantur. Occuarit et ii 1 3uisti . 504. Bergi s Ueati Chr. 'besne falles ipsi is exciccans tuas. Rectius Branck. ex emend. leCt.): DII animaduertis to Ybes ostras exhaurire Eadem clim Chol. 1abet otiaras I, 67o.r occupauerat hoc coniiciendo Reis .

399쪽

ut nitrer editores mendam non deprehendisse. σεαυroo cum πόλεις coniunXit Bergi. euertes imprudens Orbes tuas. 11ιΠCh.

64. Pro vitioso i τι quod e Brutich. mansit intextis Lor reponendum. leonasmus qui inesse videbatur in verbi Toor Geti Tot τι et κλαύo' ut e Ra v. di-tumhessicere potuit ut substitueretur . . dur To . .

65. 64. N. των μανιῶν. ro singillari, τῆς μανίας, sed saepe plurali numero tuntur Attici. Mox ubi te gitur προς αὐτον, malim, Iro, spiritu denso. l. Chr.

67. προς Drόν. Sic bene A. Vulgo προ αυτόν. Crunc . o. 69. N. Pedibus et manibus reptare per parieres vocat ναρριχασθαι Vel ab aranei quasi αραχνιαν ria am ραχνιῶ per πεοβιβασμὰν aut literarum transposi tionem ναρριχῶ, vel translatum a genere illo cophino rum, qui αρριχοι dicuntur, quique funibus trahi et duci solent sunt autem vasa viminea νὶ FI Chr. 71. 7O. N. ξυνετρίβη της κεφαλης. Etiam Atticam phras in accipiunt genitivum sic positum, et sic Sudas Suid. sed ton male iungatur cum καrαρρυείς. I. Chr. Bergierus vertit donec confregit capitis partem delapsus Brutich. donec praecipiti casu ceruices de-

sregit sibi.

2. 71. N. Abire cum infortunio est εκφθαρηναι,

ω Plures verbi derivationes persequuntu E m. h. v. Zonar. L 2o6 et ii statii radat. P. 1555. - lionias ag. . r. Sallier et ters. Vbi ea dupleς scribitii explicatuique et προβαίνειν ἀνερπων Meliri quam Bergi Ventitia utich. 2Deriide temtibus caltilis abiicatis eas con etialebat pedibusqDe et manibus nitens in coelian conabatur scandeaeo

400쪽

58 COMMENTARII

et ut ait Callimachus h. in Apoll. 115. D J βόρος,

ἔνθα νεεσθαι, vel ευρειν, Vt dictum iii anis 1216. Lips. de Oedipo, ait enim illic Schol. sic: μετὰ θορὼς ελθεῖν Contra εἰς*6αρκὶ ναι est intrare dierecta, Vt loquitur Plautus ). Sic videtur Aeschylus in Septem Theb fu .,4.J dixisse οὐκ ἐς ψύόs0ν σιγῶ ανασχζGη Τά-δς Hic simpliciter est egredi tamen videtur id verbi dixisse, quia in capite vulnus acceperat. Fl. Chr. 7o. 72. N. Aetna mons celsissimus Itaque aut Aetnaeum pro giandi intelligit, vel cantharos Aetnaeos maximos fuisse verum est, proinde ut equos Aetnaeos, quos ad cursum pernices fuisse aiunt Sic asinos Antronios magnos interpretor, Hesy Chium ibi ter emendans es υντρώνιος κος. lege Pop. Nam vicem equi utitur scarabaeo Trygaeus Sane Sophocles πωλον Ah- ωὰἱαν dixit. i. e. περμεγέθη Apud Oppian habes cl. de pila II 12. inter Pisces Cantharos et Aetnaeos. Nescio an illic praestet pro magnis accipere; mam, si Pisces sunt Aetnaei, fortassis ναίους scribendum esset. Quid sit rνος, non Obscurum est, ut docet Hesychius, qui ψημα θηρῶδες VOCat, ubi lego αθηρω 'ες nam θ 9 vel θάρα genus pultis Ego in re ignorata assensionem cohibeo. Sed illi canthari pisces et ab hoc magno cantharo sic dicti sunt 1 et colore eodem sunt ad castaneum Ccedente ingratoque, ut ait Ovidius Hali eut.1o5.J, sunt succo FI Praegrandem vult dice- Te a); nam is ναῖος per se magnin significat. Sopho

ubi Scholi ἀντὶ της μεγάλης. monte Aetna Plautus Mil. Glor. IV, 2, 7 o. Aetna non aeque 'alta Sergi.

76. ἱπποκυμεῖν quod proprie est equum curare, equisonem esse v. turg. Lex Xenoph. h. v. , h. l. est Curare simpliciter, sed usus est poeta eo verbo, quia cantharus equi loco futurus erat.

75. 74. N. Blanda manus attrectatione aliquem

x Vid intpp. ad Capt. 5, 4, 1O5. γ Cf. Camus ad Alisto t. H. Aia. II. p. 48. s. et Seholiastae verba tantiim attulit Branch.

라틴어 텍스트