Comoediae;

451쪽

IN ARISTOPHANIS PACEM. o ii , quasi θυνέ . Nam θυω GCt ei Dcosco, quiand θυσίας accommodum. Vt dixi. Quod etiam doctis-ssimo Varroni visum est in labris de Re Rustica, cum ait II, , .' pecoris immolandi iiiitium sumtuna a suillo. 2 L Chr. ti,aysteriis siue sacris initiorum Ceretis pol cum mactabant initiandi; hilic in Acharian. 747. χοιρία

μυστηρικά, bivid. Not. Dicit autem ante mortem oportere se initiari quia initiatorum melior est conditio post mortem Chorus mysticus in Ran. 457. μόνοις γαρ ἡμῖν ηλιος και φέγγος αρυλίστιν σοι μεμυημε M. Bergi. 576. δεῖ γαρ μυηθ. Credebant enim melius post mortem sibi futurum, si in vita Cereris mysteriis initiati fuissent quod diserte ait chorus initiatorum in Ran.

654. μόμις . . . Ginck. 579. πρὰς τῶν κρεων. Oculariter et conuenienter Visui excitando cum enim modo dixerit προ των θεῶν, neque quicquam ha obsecratiotic profecisset, addidit maiorem cum allusione so των κρεῶν, Vt nidore Carnium muneriamque oblatione delectari Mercurium speremus potius quam obtestatione deorum. Loi Supra 191 τα κρέα ταυτί σοι φέρων LE VUL

risque audaciae quarii spiritus. Videtur autem inde Aelchulum ridere. ni hos x erborum IcopuJos diligit et poeta est Vere σε ομνάζων, quiqiae duobus verbis idem significantibus ad fastidium usque saepe utitur: quo nonaine reprehenditur ab Euripide in I anarum Arist.Jfabula it lectionem cod. RaU. υ τὰ τυυ ιυς

g Probabiliores vocabb. συς et υς derivationes reperiuntur Io

Phot Lex. 453.), τορεῖν est haud dubie alta voce loqui,

h l. alto clamore aliquid indicare.

452쪽

ἀo2 co MMENTARII laudat Hermarin de Metr. p. 161. Vbi proceleusmaticum ab Arist. iambi loco politum interdum esse Conten. dit, sed vel sic ea scriptura non placet. 585. J ρμίδιον Per ποκ0ρισμόν Pro J Ἀρμίδιον. Sed quod ait, εἰπε μοι δ), Ilatim μη, Pr it η Gii, velut cogat eum negare se Ioui indicaturum dic Gntum non. Alludit autem post in sinalibus syllabis, curri ait Ἐρμη μηδαμως η μηδαμως, omnino ad mouendum i sum. Tamen ferri pote sitis μοι Vt alloquatur choriam. Teleclides autem . vi initio diximus, divit: innoθ' Ἐρμη κύπτε των θυλημάτων. f. Chr. Observes Ἀρμίδιον antepenultima longa, Vt et infra 92έ. A Σωκοάrne fit Σωκρατίδιον antepenultima breui. Quanam analogia Ἀρμίδιον ab Ἀρμης eiusdem syllabae quaartitatem variat, vellem declarasset Dawessius, ubi de deminutivo

Tum forma in rio agit Brutich. id eius Misceli. Crit p. 215. 584. In Avv. 566. ελεμοι τί μελλετε. Berg ω δρες. Sic in A. Vulgo ἄνδρες. B unch. Alloquitur choricos, qui velut perculsi stabant et ne hiscere quidem, nedum

rogare Mercurium audebant, ne rem proderet.

Qui sequuntur inde a 34. v. versus 17 sunt

de genere ἐτερυστρόφων tres priores trochaici sunt tetrante tri a catalectici, quartus paeonicus inae ter Cata- Ieci. quintus Paeonicus tetrameter a Catalec t. Hi sa-ciunt primam stropham Altera stropha Constat ex tribus tetrametrisu trochaicis catal. Caeteri sunt paeo. Dici δίρρυθμοι. Nos versus versibus reddidimus et numeris numeros, elegantiam tantum abdidimus. L Chr.535. Hic o πονηρον est ἐπίμοροον, aerumnosum l). Castigat autem ipsos rusticos vel spectatores potius qui tacebant, quo tempore loquendum. l. Chr. λακήσε-

a Ita enim vulgo Iegebatur Brutich. edidit εἴ εμnἰ sine

idonea causa, neque enim δε h. l. aliis opponit aut cum vi quadam nominat. Coniectura autem Flor Clarist vana est. Si nempe 591 et12. d. Lips. Vt Vulg. coniunguntur. Sed

tota haec defexiptio in strophas ut a Fl Chr. Proponituτ,

vana est.

I Inde recentius editiun est πονηροι.

453쪽

58 . 585. U. Herodotus in Cilone I, C . ubi L

το πcishopro κ&κ et . Scholi altus Contici hic meminit Homerici versiculi o): εἴ or ro λαυδεν in νηόν ε ρεξα, qui X stat Il. , 9. Vbi Chr*se loquitur. Eo g t. 588. Nescio quomodo Inu scriber e Ofuerit vi go deesse part γε legitur Certe in oram ibus edd. 589 Versum hunc oportet esse primo huius stro

phae similem i. c. trochai Cum tetraraa Ctrum integrum. sed clatidicat tamen. Vt fiat Ciatur, legerent: ν δ ιούμπρύγματι. Si et Versu pro Xim una sequente legerem: αντιβολοι ii 3 μῖν γε Fl. Chr. Non disserunt ab improssis codices in liuius versus scriptiara quae mendosa est, ut e CorrUptis Iaumeti lique Versus est, u potius esse debet, tetrameter tro Chaicus, quem vides in quinto pede claudicare. Legi possit tot et &υλον νομί- )ν o Drmi 1m πρύγμαrι, suppressa Cilicet praeposit is,

quae pro glossa adscripta mendae originem dediste videtur sed mallem:

Comur in Aristoph. T. IV. F. e

454쪽

mo non statim videt. Invenustus sui lio mo, qui talem scabiem Comico Mi Cuit. Compellatio a pia in choro Yepetita quia iam erat in Praecedenti versu, imprudens omisit tibiarius eam 1 Ieponas inque suum Ordinem

voces, elegantissimum habebis C tonarium: ημὶν ό τι- βολ0γJGtν, ω ι . , u em 7sαλίγκ0rop. rurich. Praestat diuisio versu auctoritate Cod. I au facta. Sed Herniann de Metr P. 62. Praeterea emendat:

νύρι ω ιλ. Inutili interiectio glossema est et elici debuit. Brutich. o 97. O ;έ. H. I si i/δsOD. Per ironiam, ut putat Schol. liuius tanquam bellicosi meminit, quia tanquam

perius γλαοῖμεν. Sed γαλλειν melius. Est nitia r. nare et inactare lauditiἐs quanquam Vna utrique Originatio sed traiiciuntur saepe litterae. Vsus autem est tautologia, Cum ait εἰ diXerat ni In δια πανro T). Sed voluit fortassis ostendere beneficium me ni Orabile

neque intermoriturum. Fl. Chr. Scholiastes EuitP.

ε τῶδε τω πράγματι. Scliolia: εν του λαβε ν μῶς ειρ νην, ut vacem consequeremur. Bergi. G Hunc pleonasmum, qui apud Atticos non infrequens est invoc ά. illustratiorson ad Euris Phoen. 4ua.

455쪽

loco άγηλουμεν pro γαλ0υμεν. Qui error inde est ortus, quia et p. Eurip. est γηλα et ii loco IJermippi Q λω.

nempe in or prim Irisill et Coniunct. Putauit ei limlibrarius si ualiter; in λουμεν scribendum est e male autem, quia Verba in αλλω tantum in Or. 1 Ac t. et Med. vocis iam tantis in . Male etia an ibi leo itur staouοινα, ut quilibet id et si iste est locus, quem citat. De Gl. δεσnor γαλουμεν αεί. Si reCte A. t edd. omites Vett. In B. γαλουμd it μεῖς εἰ Nescio nilo istud μεῖς in liust edit. Venerit S). nne e Vat. Od. an ex Eurip. Schol ad Mede. O δέ. Iule Curique sit est a mala manu Paeoni Cus hi Versiculus dimeter est, treliqui omnes in hoc cantico paeonici Brutich. 404. 401. H. Tangit Omnino more Atheriri. rapto et furto gaudentium, quique intulit, quae bona sunt, sed facere nolunt. EL GT. Fures venerari deuin furum par est Belgi.

406. Passin h. l. surpatur ἐπιβουλευσαι, fuscipiatur cla H.

4o9. Optimus et doctissimus vir, Nicol Faber a risiensis, qui Senecae Vetustate laboranti et irentis au di iam luduni resector et tibicen persuasit mihi aliquando, ut Utarem ὀ μῖν in alti iv. Quam ego lectionem hominis causa iudi Cio multum valentis et me longe superantis lubenter amplector. Et si defendi notest altera i , quod dixerit Paulo ante indicaturum se facinus magni momenti, quod concipitur aduersus deos omnes. l. Chr.

, Est etiam in Rav. sed glossema redolet. uetur Amor auis ctor Append. d. X. Toup. Emm in Suid. IV. p. 496. e Imo unice necessaxia est lectio μοῦν tum Ob v. oti tum ob

456쪽

ptum iii A. v Aldus edidit, . In L. ire τι di , quam

linendo tam lectionem imperite invexit Ant. Fra Citatis. In Beria. Iuniae edit. salia quidem meim , sed praua vocum collocatione: o τί soro Artiii ι . Scripti ara cod. Da v. tD νῆ sci, recte ab InV. Vulgatae ζιινni o A. est praelata. 415. Barbari Solem et Lunam maximopere colunt. Propterea Delo et Epheso pepercerunt, Cum Graeciarii

vasitarent. Sol enim Apollo, Diata a Luna. Tamen apud Curtium lib. . c. o. g. . Sol est Graecorum, Luna Persariana Hic ero bonus Ciui Aris tophanes tacito innuit, crescere barbaros ex intestina Graecorirna dis cordia et hos in perni Ciem Uere, illos in floris acu men surgere. Nihil enim est, quod magis regni aut populi res infirmet, ac seditio Ciuilis aut popularis, ut Praeclare myximVS philoi Ophus Censuerit in oliticis hanc sententiam: si δενες o rcist P. Hac pro Cloim agili compelli debuit nostra Galila ad quam vere referre possctimas, quod sapientis si mus heros diuus Iu lius Caesar caliger, de Italia e Cinit ho vel faculo:

Haec isbi ne seruiat, exterisne eruit ΓΖ Chr.

4 is τε atro est proprie θυσία Dστηριο δης Pia Ol. Lex. p. 422 add. Suid. h. V. Elym. I. P. 757. Zonar. II. P. 1713. sed h. l. τελετω Videntur omnino sacra sacrificia, esse, Vt v. 21. Omnino sunt solemnia, festa sacra. 4 6. παθεκλεaria; ν, in tertia duali ut sensus flagi

bum est in tertia plurali syllaba defiCiente, Arci Ohκλε- nrop. riinc . Alludit ad eclipses et sigila quae tem pore belli Peloponnes notata sunt, sed ludit cum

rebus, quae necessario et se Cundiam naturam fiunt, κλε--ππειν usurpat. Sic cum ait :sμα rQίας, delicta et furta Athenia intelligit, et Oluit μαρτυHίας, quas per

ω Reish. iam coniecerat Πατίδε τουτ D. De ipsa struetura

457쪽

xodendo absumserint dies imminuerint . 417. 415. r. υν θματωλίας Paronomasia pro

comprehendi ci ci et λαιμόν , ut significet sanguinem e gutture fluentem Bergi 42O. 417. H. Inter omnimoda Commoda, quae Pax inuehere solet, etiam sunt ludi et spectacula, quae exhibet. Talem acem describit Homerus Il. O . imo ' 491. s. l per priorem ruem, quam sculpsuis Vulcatium ait in Achilli clypeo. Hic auteri graecus Cl1Oliastes Ceniet, magi: as illa Quinquatrias agebatur enim quinto quoque anno, et frustra est Charilius lib. I. p. 62. uisciti. Granam Lat. Vett. qui quinquare Pro lustiare accipit s.c. μεγάλα vocari ad gratiae In

plificationem, non ad disserentiam Titiorum. In quo fugit eum ratio, Dam et Dra tia dicebaratur et Parvo . : ικsῶν IIo Do 'ri' uim naeminit Menander Hypobolima es.citante Suda Suid. . Sic naa na et parua Cra Tat TheS-mophoria ex Thesei instituto, de quibus legendi Iutarchus et Arnobius. V. Chr. 421. τα των όων ad Cererem et Proserpinam,

a Ap. Zonar. I, 299. ρματο λία explicatu simpliciter η σων ἀρμάτων' νιοχεία Neque eae illa paΥonomasia cita est. γ Haec vocab forma in LeXicis desiderata occum it ap. Di δε- med. Tamm. p. 515 5 Pulscia sed altera, quinqua crus, si

ratior est.

et De lao gemino festo copiosius egit eursius fugi aridibro

458쪽

458 eo MMENTARII

quae os dicitur, referunt graeca Scholia sed ego putem generaliter an omnes deos. l. Chr. Id quod sequentia confirmant. 422. 42 o. r. μυστήρ ἘρμLi. Si Codd. et Vett. edd. non interposita distinctione a). Ἀρμν est in tertio casu nec mirum b), si quod subscribi debuit , non est

Ia primariis edd. , quum perpetuo ii Codd. Omittatur. Eru ich. Aia πόλει. Vt Mineruae praecipuum Oi1oxem et cultum Athenienses tribuebant, si magnum Iovi quem inter alia cognomina Venerabantur Πυλιό s.

I Dλιοῆγον et Minerua etiam hac laude indigitabatur. Hinc dies ei solenties Pandia. Dialia, Diipolia, quae peragebant Ir 4 die cirrophorioiiis mensis. Ac Dii

polia o ista orant imitamenta, ut ait Chol. vel, ut ait Hesych. monumenta του 7πελίνου καὶ οὐ βοός. HOC

quale lit, diserte describitur a Pausania in Atticis I, 26, 4. . it enim in olle Iouis ara hordeum tritico

permistum πελανος eius generis erat appositum bovemque ad sacra Comparatum accedere ad aram et fruges illas attingere. Fl Chr. 424. Alias Apollo et Hercules dicuntur ἀλεξίκακοι. Bergi. 426. Porrigit ercurio, dum haec dicit, auream phialam. 427. Muneribus placari etiam de Os testatur illud:

eis θε0υς πείθει. Hic praeter exspectationem dixit ἐλε υ ων των χρυσίδων, pro ηττων SEHiper, inquit,' 'Dictitit ne aurea itinera. Sed exspectabatur aliud, Hempe: Hyeret ne feni er Orbium aut horni ritur. Vt Eutem argenteae phialae ργυρίδες, si aureae χρυσίθες vocatae antiquituM Vel per ποκορισμόν dixit pro auro,

ut in Babyloniis idem Comicus χρυσιδάριον usurpauit citat et o rθυσου Solent enim, quod suauissimum est,

459쪽

IM ARISTOPHANIS AEACE r. 499 et Ir0κos,' ni λαι. Vnde apud Tranquillum in vita latui

imperatoris Rogo, inquit, ilici dulcius osti/Ja o ZTainen altero sensu Isi σίθας surparunt Pherecrates et Cratinus, sed tamen suspicor allia sum ad meretrices. Nam Clirysis nomen puellare Comicuna satis notum, Ct

Venus ipsa χρι ou dicitur; imo si credimus Hesychio,

indigitabatur in Cupro et Chalcedone Venu ελεν iracων. Notat udas Suid. h. l. o ἐλεήμων esse trisullabum et contrahi t Cum T. Quod notasse supervacuum est; ne Que enitri tana religiose rimeris se adstringit liberrimus Comicus, ut anapaestis Curet parcere in hac sede, quihus frequentius utitur quam ipsis iambis. Sed obser vatio Graeculi cuius 4:im est scholastici, syllabarum ca- Platoris, aut quem dicemus esse ipsu in Sudam Narnani hi nomen Sudae Suidae barbarum idetii neque scio . an hac appellatione aut Lexicon aut viri nomen intelligatur. Fecisset saltem, quod his temporibus hi-hliothecarum consarcinatores facere amant, ut ipse Vitam tuam 3 atriamque suo de claris viris catalogo alphabetico recensuissct Sane enim notorem non habet,

quod sciam. I. Chr.

423 Sequuntur quinque trochaici tetrametri cata- Iectici, quorum εκθεσιν sequuntur iambici duo mox versiculi duo, alter ex duobus spondeis, alter e binis trochaeis; post redit ad iambicos Legerem autem Potius: υμδεδοον ' ἐνεε Dot Vel μου νεευθεν. Fecit autem Aristophanes Mercurium statim consilium prius mutantem et Contra quod pertendebat de Pacis extractione sollicitum ut ostendat eum victum a patern au rea. l. Chr. Non opus est pari. Sermo nunc Trygaeo Conuertitur ad chorum. 65l. 9άζε δημιουργι κωψ. Idem quod supra o5.ς θίζε κ&ρχιTε κτάνει Scholia ad Εqq. 647. κοινῶς . . . . ,.Viulgariter δημιουργοι vocabantur, qui publica munia obirent aliquando etiam architecti, ut in Pace δημιors γικῶς pro ἔκτονικως. Glossae δημιουργος, moderatori Lergi. κακοὶ v. seq. sunt segnes, ignaui. e Verba ap. Suet. Claud. o. sunt Rogo vos, eruis ot si frossula vivere p

460쪽

4 ID COMMENTARII

Idem Conaicus noster in Vesp. i548. r. o Dd ψιαiεῖς οἶδ' inrι, etsi illic intelligitur Cacephaton Grammatici ςιύλ, ι' dictam platant quasi πιάλην ), quasi liceat inde

πιεῖν λις. ESO Putem ψιαλεῖν primum dictuin de liba tioia se phialae, inde traductum ad opus quodlibet quod qui incipit videtur delibare. l. Chr. Pro φια Duot εν ab ἴει U. ειν, quod est e ἐπὶ et άλλειν, o βόλλδιι ' et OCCUrrit P. Hom. Dro γαρ ψί; λε - qui locus citatrix' a Schol. ad Vesp. 15 39. Simia autem alludit ad qιάλγην, quato brio acceperat quasi dicat: t phiala bibamus. I αλύῖν To τῆ g Miani πιεῖν, inquit Schol. ad Vesp. l. c. No et Scribe cum Eustath. oro 'cit αλοὶ υεν. V. Ol. ad Vesp. Inio Brutich. τοῖσιν itola Si bene A. quod absque codice etiam reponi poterat. Vulgo claudicant Verta, τοῖοι εοῖς. ΓΩΠch.

457. την νοῦν γ μόραν. Verisimile est, respexisse Comi Ciam ad clesippi commiliationem qui sub initium belli Peloponnesiaci, una legatus esset massus Athetias

dia Cedaeuioniis ne sue persuasisset Abhelaiensibus dis-CeS ONem Iecit di Xatque in lambes, terrae Atticae Tha C. II, 12.J: Haec dies multas et maxinaas clades inuehet Omnibus Graecis. Nunc orationen illam mutat in melius Aristophanes et tantum boni mersurum sperat ex Pa Cis Conciliatio ite, Ua; Ilum antea mali Ominatu erace bello Meles appus. I. Chr.

라틴어 텍스트