Comoediae;

541쪽

IN ARISTOPIIANIS PACE II. 521δε, σπυρίδας. V. Plerson ad Moer in σχινδαλμός p. o61.JΓrun h. ποκνίnu circi i). Mirum in modiam paria ita icti et breuitateIn a vero Vilitatem eorum X agitat, quos etiain ramentis et strigmentis stercoris caprini comparat Corrigendus udae Suid. locus non re ctus apud quem Scholiastae graeci verba ad verbum leguntur, ubi legendUmάπ0TμVμασιν Pro, ποτυχημασιν. Hic autem etiam legi potest ποκνίσματα F Chri 791. 792. N. μηχαν0δίτας Carcini filius Xenocles, machinas et ostenta in fabulas induxit, Ut testatur Plato Comicus, qui do9θε Mi μυπανον VOCA Ma chinas enim adhibebant, cum deos desinendentes de caelo aut discedentes repraesentabant. I. Chr. 792. Verba παο ελπίδας in t edd. Omnibus separatum efficiunt vertum 794.). 95. 795. N. γαλην της σπίρας. Sc Pserat. Credo, Carcinus Mures fabulam, quae non tetit, sed exacta est i , fueruntque a Ctore μισ0υμεν0ι, quamquam magna exspectatio fuerat illius fabulae ait enim cio 1λπίδας et fortasse respexit ad prouerbium anapaesti-Cum: Ἀδινεν soς, o b d ζικrεν υν. Itaque salse ridet Tragicum et mures ait strangulator, a fele Ut enim qui placuerunt populo liberam sibi auram videntur hau rire, C, qui exiguntur, sui Carri. Fortassis autem alium, qui vicerat Carcinum etiam tradu Cere voluit nomine γαλης, quasi selena pullariam Ocet, Orsimum puta, vel Melanthium, quos , t Cinaedos, paulo postratagit. Nam muribus strangulandi conuenit o μόρσι

ia priores versus sunt item πλοκη 2 ησιχόρειος ex ea

dem Orestea ni iisdem fere verbis . Sic enim Stesicho

i Hoc vocabulum in aliis edd. separatum constituit versum. I Eadem ex Schol. notauit Bera Lἰ In Scholiis δραμα δε ἐποίησε oi Μίας δια ro pro καὶ γαλην εἶπεν πάγξαι. Vult autem dicere, victum esse Carcinuuin commissione illius fabulae. ieraLm Versus sunt Stesichori in restia:

542쪽

o22 COMMENTARIIIus, quem σοφον oenr0 Videtur Vocare: τοιαδε etc. Deinde orci et 20 ωρα κελαδι χελιδών. l. Chr. Hunc postiemum locum ad v. 798. etiam laudauit orgi.

98. 3OO Br. γηρινύ. Sic bene scriptum in binis

codd. Neutrum est plurale adverbialiter adhibitum. Perperam vulgo et metro reclamanteo ρινα quod Cum φων, tanquam epitheton Coniungunt. Ordo est: τανειεν tici; χελιδων χμζνη κελαδε φωνῆ. Vt hic ρινὼ er-n te i pore, sic in Aiatipatri Sidon epigr. 26. ὀρθρινῶ sub auroram significat, quod vocabulum gemella menda in vulgatis anthologiae libris inuaserat legebatur enim οβ θινα. allegrum pigramma Proponam n):

υρα εἰρο κόμων δεσπόεις est Minerua male in Anale ctis nostris excusum fuit κούρα Trunck in ἐν os Pii. Quid si μεμψωλῆ Θ Sane sic mallem, ut querulo Cantus innuat. l. Gr. 799. Vulgo duo erant versus, ita ut ab Gos . nouas inciperet. Soo. s. De Morsino, tragico poeta inepto et frigido, sed oculorum non malo, Vt ferunt, medico, hi

loclis Tragici qui post Sophoclis Tereum Πανδιονίδα

Hesychius es δαμώματα, κοινο ματα. δημοσιωuατα ' Carimnaquae publice cantantur Brunc Dorice pro δωαηαατα. Si tenim τὰ δημoοία δύαενα. Bergi qui et ipse Stesichori locum e Schol. adducit Add. Suchfort. Fragm. Stesich. pag. XXXVIII. ubi verius aliter, scribuntur, et Zon. I. P. 47O.I. D Iacobs Anth. d. prior. II. p. 12. s. i. Mim Vol. V. P. L

543쪽

scripsit filio et patre Amphidamantis supra in Bani o

et Eqq. meminit. De Melanthio, item tragico gulone, cinaedo et leproso, in Auibus p). Vtrum quo diris im- Precationibus semper immiscet. Nam in Ranis post furta, stupra. Caedes, parricidia subiicit de Morsimo: ι Μορσιμο τις uσιν ἐξεγ9άis ατ0. In Eqq. si fallat, imprecatur sibi hoc modo : πιαὶ διδασκ0ίμην προσώδειν μορ- G o τραγο δίαν, tanquam hic orsamus sit in fabula praecipueque in Chor μοχθηρος και θανατηφόρος. In Avv. autem dixit: βδελύττομαι τον Drρεον ἀπό Μελαν-

8O7. 81O. N. Gorgones cum magnis malis dentibusque pingebantur et fingebantur q). Vnde ora Ce Set Manduci Golgones vocati et Gumiae. Tales in YOdiis Atellanarum personae pallentes et hiantes erant, quae risum mouebant et pueris terrorem incutiebant,

ut ait Iuvenalis Sat. 5, 1 75. J. Hic addidit φοφάγους, ut non temere dixerit Varro ManductMn vocari obsonium r). Suspicor tamen aliquid deesse in exemplari bus Varronis, quasi scripserit obsonimn manderitem O Cari manducum, ut sit ὀφoψόγος. Obsonium vero Cum de piscibus proprie et quasi unice dicatur vel teste Plutarcho Sympos . u. IV, 4. p. 52. T. VIII. Rei SL.J,

non male hic conueniet, quum praesertim sequantur βατιδ0σκόποι et ι Dυλυμαι. Nihil tamen ii loco Varronis assirmo, tantum Senatus critici sententias per saturam exquiro. Agitur enim de saturitate et φοφα-

ία. l. Chr. 808. 311. N. βατιδοσκόποι Piscibus libenter e scebantur Athenienses. . Inter eos batis excellit s), et

o Mor simus malus poeta suit ad Ran. 152. ergLm Et hic poeta fuit tragicus. Inter helluones eum numerat in se toto In Avv. 151. Ieprosum fuisse significat Bergi. φω-

λῆ pro in ii iuuero, idem quod pQεί. inelah. vi id. Milli Galeri mythol. . ΙΙ. p. 144.r Declingua Iat ΙΙΙ, 5 ubi tamen pro obsonium legi Scal maluit

o Piscis genus est βάτις Bergi. Est Naia, in Rochenari. V.Camus ad Arist. Η. An. II. P. ab se ubi Aristot Ioca de OG piscis genere laudantur.

544쪽

5ua . COMMENTARII sane Sannyrion in Risu fabula inter melisaran delicias Ituri piscem appellat lio caenalite su : A βατίδες, ω μυ- κων κάρα. Et ArctaeitiatuS, Culi Marius poeta, quoiDodo sit apparanda batis, docet l. VIII. Atticii. p. 4 i. s. T. III.

Innuit enim περιφθασZικο ς Cartil3gineam piscem, ut satacit Aristotes es , qui contra Archestrati seritentiam Baias et cartilagineum genus Ondi hiberno tantum tempore

ait et capi frigore negat. EL Chr. 8O9. γραοσόβαι μιαροί. Olidos hircos vocat, qui

vetulis capris naturam, ut ait ille liguriunt. Sunt enim συβίδες, αβραι Τπαλλακίδες, anCillae meretrices, . Eu Polis: παοὰ τῆ δε GD λῆ-0βάδι κατήγου Malo enim hoc interpretari de initu vetularum quam de abigendis ipsi: a piscium pio pola, ne Praeliinciat. FI Chr. 811. 315. H. Quos ineptos poetas, inqiiit, sputis et verberibus speria ere debes, O Musa. L Chr. Vertit Ur καχ α Iodi φαμενη - quo despue Creatu magno et largo. 814. 319. N. Haec Coronis est. Prodeunt vero de nouo personae, et Trygaeus descendit e coci et ad Penates suo redit narrans quantuin laboris hauserit in ascensu et descentu FL Chr. ευθ των des est, recta ad deos. 815. 82o Br. τω σκελη, ut mox quinto abhinc versu et Thesm. 24. Vulgo minus bene Iegitur τα σκε λη. Erurich. 8i 7. m υρανου - De loco valde subli in videntur quidem minores homines in imo, sed non nequio-

t Locum integriorem ex ed. Schw exhibuimus. In not. l. Chr., ante χειμῶνος legitur σθιε μοι quae verba in ed. Mit exci

derant.

ν Meretrices dicuntur σοβαδες, ut Schol. ait Bergi Vertit FI. Chr. qui vetulas subigunt Branch. Vetularum fututores. Voc. μιαροὶ l. Chr. editio itingit cum sequ vocabulo τραγομάσχαλοι hircum olentes, separatum a reliquis versum in edd. Prae codd. colastituit.

545쪽

Ι ARISTOPHANIS PACEM. 525 res rcio' πόνοιαν itaque dixit κακ0ηθεις 3πάνυ pro ικ so πάνυ Bergi. Est quidein hic anthypallage pro1Mκροτατοι, tamen Visus Viti O. qui in locis Celsioribus salit. inferiora pro pusilli habent, ut Orain Oluentibus vi

dentur terrae CCedere. Ωκ0ηθεti est malignitas. Iam

inaligninu apud Latinos pro parco et paruo sumitur; x Dialigne laudat e et P. ΗOrat. I Serm 5, 4. ma Lirni caupones. Sic autem Athenienses quasi malo assuetos traducit quique, ut dictum est, sciunt quae iecta sunt, sed facere nolunt. Propterea dicit ἐντευμίοι/ὶ, i. e. propius spectanti mihi etiam estis impensius vel maligni vel malitiosi. F Chr. In marg. d. l. Chr. ad D, δε est: ορ. JV. 819. γω f πυθόμην τινός ut ed. Fl. Chr. Vt fit senarius verius iambicus, videtur τινὰς esse παρέλκον. Sed meo iudicio tamen retinendam. Et enim genus dicendi et Atticum et coinicum et ullico dignum. Sic vernacula lingua dicimus: On e dit. Itaque malo X-sulet illud ε;/ω ne senarius coirumpatur il Chr. 825. 8So. N. In Avv. introducit Dithyramborum

poetam Cines iam alas petentem, ut sublime volans pos- iit captare prooemia, V. 585. a σου πηερωθεις βουλ0- μαι μετάρ6ως ἀναταόμεν0ς ἐκ των νεφελων καινας λαβύνάεροδον λους και uis δόλους ἀναβολάς. Ad quein alter:

νυντ . Sic libri Non minus apte quadraret forma ξυν- ελεγον et . Charia. 78. o oo μεν iis ξυλλόγων ἐπύλ- λια. Dithyrambicos autem poetas hic irridet Comicus,

Cumque his conferri debent, quae dicit Cinesias in Auibus urunciu ἀναβολάρ. Sic dicta principia των ασμάτων Homerus Od. I, 155. άνεβάλλετο καλον είδειν. Im omnia προοίμια. Nugantur Grammatici, qui di Cunt ἀναβαλλόμενος et ἀναβαλόμενος per unicum di ferre, illud esse cunctari, hoc vero Ordiri Pindarus

a Delendum est colon post λοιγ. τοι et ponendum post ηστ' et post πάνυ quoque non colon 1ed comma esse debet. γ Hinc editat illinc εγω πυθόμην . ad quae verba haec orgLadscripiat: .,Id est, o λόγεις.

a sed ξυλλέγεοθαι decIarat. quod in suos usus collegerint ista

prooemiis.

546쪽

526 COMMENTARDin Nemeis καταβολάν ἀγώνων dixit in εῖδει v. . .

hum fundamentale ax Euripides Bacch. 1244. καλυντ βυρια καΤαβαλο ἶσα δαίμοσιν, de privritiis loquitur.

326. ἐνδιαεριανερινηχετους b). Id est ἀερονηχεῖς nisi quod habetur ibi L διος, . . feretius, lucidus et Gηρ Vox άερονηχεις occurrit in Nubb. 56. ubi etiam ridet dithyrambos αερίας θιεμά γαμψους /ωνους ἀερονηχεῖς.

Bergi. Audaces, ut Hor. Vocat, in dithyrambis compositiones ridet praecipueque eaS, Uae X aere et Ilubibus fiunt, ut hic, quibus principia sua fulciunt, quae

ut plurimum disconuenientia sunt, vana et inutilia omnino Attico perfundit aceto poetas dithyrambicos, quos alii αμψιάνακτας vocant a moemiis, quae incipie-bunt, tig μοι ναί, et inde Ag αιακrl ιν dicebant Pr προοιμιάζειν Magnus ero subsunnator prooemiorum Aristophanes, qui in Banis Aeschulum inducit omnia Euripidearum fabularum exordia corrumpentem ci πό ληκυθίου. l. Chr. 327. Ost 00υσι comma ponendum, ut Tequentia ita struantur: ως or με γιγιόμεθα κατά o αξ ρα. His respondet, quod postea legitur: ἐκεῖ. υκ ην sit non vera erant igitur et c.

851. 3 35. N. Iob ὀ λζ. Di thurainbicus et Tragicus o et Melicus hic poeta fuit ina comoedias scri-

Psiat et epigrammata et paeaaias et hymnos et scolia et elegias Fuit autem Orthomenis, quem ullium O.

Carunt filius, qui tragoedias docere coepit LXXXII Olympiade cumque Athenis in dithyrambicorum et Tragicorum certamine Victor euassisset, popul Atheniensi viritim donauit vasculum Chium. Scripserat autem Oden dithyrambicam, Cuius initium erat 'Aola ναεροφοίταν στόρα μείνυμεν ἀελίου λευκὴ πιέρυγι προδρο-

547쪽

tasse alludit ad Meteora, de quibus scripterat Ion teste Suda Suid.J. Sed multum operae posuerat in dithyrambicis, quos, ut ambitiose conditos, lancinat l1ic Comi-Cus v et Philoxeni στρεπταἰγλαν. Ionis autem Chii iitulo dialogum scripsit Plato philosophus. l. Chr. De Ionis Chii memoria optime meritus est Criticorum princeps Rich. Lenti eius in epist ad Io. Millium. Fecerat Ion dithyrambum, cuius initium a Schol et Suida

ελλυ λευκοπτέρυγα πρόδρ0μ0ν- Inde Comici iocris B unck. 851. Post ola δ' , λθ quae est Iecti cod. Rav. iam in marg. d. l. Chr. Otata pro σrε, υλ Commate interpungenduin et Cogitando supplendum ut venit in aerem nempe dithyrambicus ille poeta, h. e. vi canere sublimen dithyianabum instituit, sed dubito de illius lectionis veritate. Certe vulgatae scripturao sententia facilis non erat reprobanda. 852. OA cID, Pr ηοῖον, Vt ἀω pro ν ως, quae et oin Alia vero est origo των is ιων, qui titulus est poemati Hesiodei, cuius fragmentum videtur es Te Scuium Herculis. Nam in illo poematio γ Οιων Hero inarum recensetur Catalogus, et C dictae, quia Ascraeus

filio de nobilibus feminis identidem comparatis scripserat pol M. l. Chr. 855. διατρίχοντες. Alia διάττοντες, διαθ ντες. Bergis Aristoteles in Aieteorologicis I, 4 et 5. διάττοντας et

latione in longitudinem et latitudinem ducta et didita

Sic autem vocantur, qui, ut ait idem ira agnus magister, ταχείας ioυσι Τας αντασίας, ita V eorum φοραν, ἰφιν

esse existimauerit obliquam Eam διαδρομην etiam lychnis Comparat in prim Meteoron. I. Chr.

E Carmen, cuius principium citat Schol. Moro ἀεροφοῖταν G τόρα μείνωμεν αελίου λεικῆ πτερυγι πρόδρομοια Vulgo Iritnus recte μειι ομεν, quod recte se haberet, si1 absque diphthongo scriberetur μένομεν. Est autem oro Dorice Pro μιος. prodito jcitur ἐωος Euripides p. Scirol. ad Eqq. 785. eo,

548쪽

528 COMMENTARII 8S6. 841. N. ιπνούς. Laternae sunt, quia ait:

δε τοι δε οῖσι πυρ. Significat autem ἐπι ὀ etiam fur num et caminisu e , puto, quia in sormani laternae camini fuerint olim canales structiles et lynaon credide-Tim a flatu, Uas ει πνοην, quae elymi alio etiam in vocibus LaCOnicis, reci et lis1rνω. ος ut obiter hoc dicam locum habet. o vero loco est ciμπτηρ Vel λυχνός. Nam Lychnus non est inuentum adeo antiquum; πανον diCebant Vel ψανον otiuS. quia φαίνει. Tamen πανορ usurpatur ab Aesch in Agamemnone Sol ubi vidd. Inipp. et alchen ad Ammon.J, teste Athenaeo. Sed ego apud illum Tragicum reperio tantum ανός:puto reponendurn πανυς, et irreps asse glossema Hesychin Jhiετι,ον vocat laternam f); qua voce sus Oppiari.

in Halleui. III, 47 i. sed, ut opinor, quan δελεαμ. Sunt qui putent gallicam vocem fallo esse detortam an α- ωυς, quasi dicendum sit fanot. Non habent eius sententiae auctores me adstipulatorem. Nam laternae illae, quae haerent teret ligno et sublimes sursum feruntur, lingua nostra a is vocantur, fortastis quia velut

phAlli vel etiam thyphalli ab imitatione gestationis illius orthophallicae, ut nomen ipsum prodit. Quin φῶ- λαι speculae sunt et loca celsa Hesychius αλαι, ὀρῶν σκυπιαἱ sic enim lego, non ut mendose illic legitur, ορα, σκόπει. Sic VOX fuit vetusta πνος pro lampade. Apud eumdem Hesych corrige me periculo alium non

tasse eo respectum ab illo Grammatico. l. Chr. 857 ταυτηνί. Oporam. Vide supra 522. Iubet autem hic, ut intus lauetur Opora. Bergi. 853. 345. U. τοι πυελον. abrum est, quod etiam πτυελον vocat Hesychius, qui ait vas esse ad lauacrum.

e Glossae: ἰπνος furnus laterna Scholia ad tu . 816. o δ'

549쪽

IN ARISTOPHANIS PACEM. 5us Mox 'σrόρνυ is lego distinctim pro στόρεσόν τε non autem plurali numero, qui sequitur γ κε δεῖρ' υθιοπόλιν, quae Attica est brasi neque similem tautolo giam non amauit Phoenix poetarum aro, qui dixit Aen. IV, 24 π.J Tellus T/us ima dehiscat --- te Pucior, quam te iODI etc. Sic infra: αὐθις εὀρων πάλιν. I. Chr. κουρίδιον λέχος Supra o6. dicit

342. 34'. Br. Vulgo sic legitur hic versus πόθευ

lectio h). Quid sibi vult ταῖτα has res, negotia dapces cho hs-la En Vnquam duas mulieres designans sic aliquis locutus est Scripserat Comicus πόθε δ'

est, ultima longa VH enam ero has accepis muliercula, Quum accentum male notasset incautus librarius metrum a Cillare animaduertens sciolus fulta

crum insersit σύ, quod ille sibi habeat nos eo non indigemus D unc . ταύτα, dualis femin generis ut Acharn. 27. πόρνα Idem in Suppl. 84. εἰ πορνοβοσκοῖσι Apparet oporam et Dieoxiam scorta esse. Euripide autem citante Plutarcho do Stoicorum Ontrar. Fragm. Belleroph. 19 4. dixit in hanc sententiam εἰ θεοί τι δρῶσιν αἰσχρόν, υκ εἰσὶν l/0l I. e. s tu Pia admittunt uti, non hiant dii. I. Chr. Nunc artus indicat, meretrices esse has duas. Euripides autem in hanc sententiam dixit Ion 649. Ουκέ άνθρωπους κακῶς λέγειν δίκαιον, - τῶν θεῶν κακωμιμούμεθ αλλὶτους διδάσκοντας τάδε Bergi. 346. Ante Brunck legebatur νῖν.

monte fuit στόρνυτ μοι. Tum ediderunt, ut Fl Chr. YoIuli.

Comm. in Aristoph. T. IV. Li

550쪽

pter obscoenita terri et a Cephaton sunt, qui non recipiant. ut tamen esse AristophaniS. Nam talium verborum solens est alectator dii C To κακεμφciro in ver- bo non est, sed in re. Nam lingere superne is ligur xitores solent et Conuiuantes, armen in obscoena libidine ponitur. Vnde iocus ille et allusio in epigram mate ἀνθολογίας, λείχει et χείλη ΓΩGu. 76. a. p. 52. T. IV. Iacobs . . EL Chr. νω tu coelo, apud veros.

85ο. 855. r. λείχειν -- Dι καὶ κανα σκευω-orioi, h) Ridiculum in imo dum d prauata It haec le-etio. Quid enim, obsecro, ait ilia sus est Opora es, cui Trygaeus nec panem De ma Zani ne aliud quicquam apponendum esse diXerat quia nabrosiam apiid superos lingere solita mortales cibos fastidit Quis via quana coniectura ariolari potuit, Cur famulus quaerat an ei canisi a parare debeat Nonne hic vertiis proli1sulsissimo haberi debuit Non aliter eum exhibent

A. et princeps editio. In secunda CXCusum: καὶ κανα-οκευασrίον, 1 ConiunCtim Vt Procul dubio scriptuna reperit in codice quo usus est BCrn. Iunia. In L. criptum cio' i tu circi δε σκευα GP νοῦ emuni Ant. Fracinus edidit, ἄρ in Drdi καὶ κανθάδε :ευαστευν quam ineptissit Ita ed. Alii habet et ita videtur Soliol legisse, sed magis placet

MM θάδε, quod es in edd. Farr. et Erub. κανα auternuunt ca-nfra. Bergi. Antea in Germanico exemplari, ad quod haeci 1cribebamus, legebatur καὶ κάνθάδε, eg κανα. Et sic lege. dum procliue est ex Chol augurari, qui XPonit κανίσκια. Perstat in metaphora Iingendi. Nam canistra linguntur. Quid si alludere voluit ad fidicinem illum nobilem, qui Κοννας vocatus, quique o alem Vt ait Cicero Epp. IX, 27. fidibus do cuit eis in erudita ad Petrum epistola per sesteratur, non ver as quod ne committeret acephalon, verecundus Parth nias dixit Nox cum Virg. Aen. IV, 461. etc. Sunt autem κανα canistra, quae Virgine nobile primum tulerunt regnanto Erichthonio est inde dictae κανζψόροι. In illis canistris ex auro factis primitias omnes et res 1acras imponebant in Panathenaicis aliisque pompis. Hoc autem puto iactum in honorem Minervaeo iam τῆ θεω ait Sudas Suid.). Ac illae Canophorao cum ad Elei uania veniebant, σκιάδιον habebant, quod καμηλαίκιον ΟCubant. ii Chr.

1 Post σκευαστίον vulgo punctum fuit Pos reum, etiam in Brunch.

라틴어 텍스트