Comoediae;

571쪽

IM ARISTOPHAXIS ΡΛCEM. 551vbi ostenclit Dorem pro πὶ Ροαισι poni adverbialiter Laudauit hian C ipsum locum Hermania ad Viger. p. 829. ut doceret cit pro δη so eben poni sed non est in promtu vena plum bi ita in fitie ei iunctationis legantur hae particulae, nec repugnarem, si hic

legeretur: ως ερο ὐt δῆλα Go' o γαρ o μὰς θύραις, et in antistro Ph. I 2. τί θεσθαι putetur reticeri et ex interpretamento esse adiectum. 94o Stropha est ex anapaestis mista proceleusmaticis. Lubet latent hi properare, ut statuatur ThcOria dum cessat bellum Glente deo dumque Pacis Ona inuicem in diiciantur. Propterea vero pro foribUS hae statuebantur arae: Iri του fra βραβύr i ιν ηι ἀνάστασιι , dixit modo Chol. L Chr. Repones itidein

tina minor A πεί; trε, maiore seu Fracinia versas desideratur. Hotib. Tum vero etiam . O 25. in ri τευ finiendus et Onia Oh ad sequentem versum io26. referendum, cui rei pondeii duo hi versus hi s. in vim cum 1 r. Coniungendi. Nam rite etiam disiuncti erant. 945. μετατροπος D m. Euripides Electr. 1 147. L

in primariis edd. lacialia est usque ad 1 12. 1Οro . . Qui deerant versus LXIV. primiis X integriore Codice protulit in lucem Ant. 1acilius. Trunci. 946. In canistro culter condebatur et oυλοχύrαι et στοματα quae vellera sunt vel velamina. Erat aiatem canistrum illud ex auro et ingenuae nobilesque virgi ite Dionysiis illud ferebant, si dictum πο ου νεῖν.

ρόμακὶ ρον, manubrium e lino, et vere Whrμα illud, de

572쪽

et frenum habeo, tantum equum non habeo, εν πλἐστι πανr μοι τα π ύγματα. Neque hodie certe mactabim illa uis, et sit innia ad sacrificandum parata sunt, λλ φει πρ0gάσεις αυτόν παρέχονtα infra 1O2O Bergi. π&ρεσr e RaV. recipi potuerat.

9έ9. 9 i. r. Sunt hi versus omnes iambici. quoruna labem Fracinus non animaduertit Turpiter hicce claudicat scribe: ως, α ρις γῆν ἴμας Idni Secundus abhinc ii metricam legem peccat, quum in pyrrichium desinat. Scribe:

BruncL Cui non recte obloquutus eI Inv. Sudas legit μῶς, melius μαρ. Neque tamen magni interest, utrum lectionem sequamur. De Chaeri de alias dixit,). Est autem tibicen sacrorum ἄμουσος, quemque hi notat Coinicas impudentiae parasiticae. Sane videtur istud gelius hominu in ludibrium debuisse antiquis illis. Nam prouerbiale fere fuit, quod Athenaeus sine auctore cita l. VIII. p. 45. T. III. Schweigh. x):

Vbi pulchre allusum ad ψωιν et υσαν. Latine verba reddere non pote; nos mentem tentauimus: A in tibici libus mentena natura tegmιit:

A enipe illi dum sant, ei olat illa simul: Alius fuit Chaeris citharoedus Chr. 954. την χεῖ α Aquale est vel arulleum.

t Locum nostrum attulit et explicuit bresch ad Aesch. q. p. OOP etc. ubi de form. ἐνηρκται κανουν disputat, omninoque de canistro io agit. ν Schol ad Avv. 859. hi etiam ad sacrificium se parant. de isto Ch. . oride: υς 'nos frως πιόντος απιτο ταῖς νωχίαις quasi ultro et inuocatus accedat ad conuiuia . Sergi. x Ibi coniicitur legendum - ουν νίφυσαν, legitur EUtem φυσῆν et εχ νόος. In Arv. 8bi. aiam in sacrificio: παῖ, παῖ, τ κανουν αἴρεσθ θκαι την χόρνιβα. Bergi.

573쪽

IM ARISTOPΙIANIS PACE U. 555 Aquae manale apud Nonium 15, 2. P. 793. s. Gotho D. v bi tamen Aquae Naanalis Vrceolum est quod influe bat in trulleum. Vetus Glossariuria. Atqui/uanile , et Putarem melius ut a manu sit. Sed illius Grammatici aucto litas, fulta Varronis testimonio, praepollet. Nam maiiale sacrum esse, dubitari non vult. Sed vas est ad

Cluendas manus, Ut vox et etymon declararit. Ad pedes lauando proprium Verbum emis, graece πέλυς et ποδόνιπτρον, Vt desinant ineptire, qui pelvim a perluendo dictum autumant. Ab antiquis imi a vel νωματα dicta ipsa aqua, undem ira titulias fabulae Pacuuia- Iaae. At χέριet ' Vel ε νιinr00 Videtur esse quod Franci vocant La n , quasi assus et humili satius. Nam prius, quam sacrificarent liquore expiatorio vel aqua maliuali abluebantur. Etiana dicitur toὲψ ιον, et sic Aristophanes ipse Heroibus Hila lustralis unda, qua etiam utuntur Claristiani, et quam sacerdos spargit cir-Ca populum, antequam a Cra peragat. Propterea hic dicitur περίῖθι CCrtum enim est, multas etiam veteres, etsi paganas, eremonias a Christiana militia servatas esse, velut ambarvalium et u λυχναψίας vestigia retinemus. Aqua autem illa spargi vetete vocabant χε νίΠrεσθαι. Lege Athenaeum lib. IX. p. a1. D.

T. III. Schw.J, ubi multa de hoc antiquo ri in disces.

Deque operae triae leue erit Preti uiri consultus ille Di

pilosophista. El. Chr.

957. 959 K. τερ ὁ . Quia famulus postea dicit

ἰδού, hic necesse est loqui Trygae Uni. Est autem dcio isν torris Vel titio, qui ab ara, ubi sacrum 1ebat, sumebatur et aquali tingebatur sicque astantes lustrabant et i 1-rabant. Nam aqua et ignis vera februa et purgationes: Vnde extorres dicebantur, quia torris ille aqua tinctus nec exstinctus intelligitur. L Chr. Suidas hic legit δαλίον De eadem re loquitur Euripides Herc. Fur. 23. μέλλων δε δαλον ενιρὶ titi q1sειν, ἐς χέρνιά ς βάψειε. Locum citauit Husiter ad Suidam. Idem autem Suidas monet scribi etiam do δίυ, in Comici loco. Bergo In Fracini editione δαδίον, deprauatum e δα-

574쪽

554 COMMENTARII λ ον Vulgatissimum est, quod alibi obseruaui, procliuem lapsum in permutatione literarum A, 1 multis mendis ortuit dedisse. Suidas, veram huius loci lectionem adfirmat δαλίOD υτως οἱ Κωμικοὶ δια του λ'. ω os η, o δαλ ον τόδ' ἐμβάψω. ἐδόκουν γαρ καθαψεινόποδύπτοντες του πυρυς οἱ δε μδί0ν γράφουσι ErudIta est ad illum Suidae locum Husteri nota. Hesych. δα-

953. πρότεινε των όλων scit. ει, partem molae salsae porrige. 959. ταυτην An sacem intelligit την δοῦδα ), an Oporam potius, an την χε νιβα Vi est, ut putem de face cum dixerit αδίον tamen hoc loquendi genus insolens 1aon est. L Chr. 96O των sιθων. Videtur in usu fuisse positum. v ordei sparsiones fierent in populum. Sic et apud Romanos ludis floralibus Omnia semilia pargebantur

in populum, ut Tellus sui muneribus pia Caretur, Vn

de Persius V, 177. s. Digila et cicer ingere large Ri

xanti popillo. Sed I1oc loco interpretatus sum molam, ne recedat ab obscoeno sensu. Nam Holere quid sit. sciunt vel γέροντες quoi ψαι. Et si θη Pars ea, qua viri sumus, . Ipsi medici, in quis Aetius, κριθην vocant ποοθίαν, et recensent inter tubercula, quae sub ciliis, translative tamen Sarie ipse medicinae elatus Hippocrates κρίμνας Ocat τἀ χείλη Tu κύGrεως γυνα/κείος, ab eo, quod κρίμνα eodem auctore sunt ὁρῶ λψιt b).a Ita interproles omnes acceperunt. Neque enim commode alio referri potest. Etiam Fl. M. vertit Ipse expiator hanc mihi triadens facem. a Iocus est in ambiguitate significationis. κριθη enim, vi ερεβιν-

κως. Pro μυρτον in Scholiis a Fracino editis est δίσσον. V. Hesych. in βίττος Brunc . b v. oesius Oecon Hipp. p. 555. s.

575쪽

IN ARISTOPEIANI; PACEM. 555Nam κριθη primum κρῖ dicebatur et o μνα non magis adiuuat vocem, quam apud Lati HOS men Vel mentiun, ber et onuus; verbi gratia fusezen, ut Irentuλλὶ si ber, errabundus, quibus et CTIιm addi potest, ut ulcrum.'

y pulcruin imo ipsum piati ruin, etsi docti quidem derivant quasi πολύχειρ Vnde Virgilius Aen. VII, 65 .JPuιher Aventinus i. e. sortis. IV. Chr. Videtur facere Comicus, quod alias indecorum esse ait nempe sparsioni

adnio dum scite id facit, ludens in homonymia vocis κριθη, quae et hordei granum significat et membrum virile; nam lepidum est, Cum dicit mulieres non accepisse κοιθι ν, sed lare, ut sub vesperam eis dent viri.

edere debebam εἰς Ἀσπέραν Brunch. Ita ed. Inu. Est aatem non sub L ad Vesperam, sed Vespere. In ed. Briarich. atque in in ip s. post ελαβον est interr. signum; at affirmatur ea nondum accepisse. 963. In Eccl. 1 Oo9 ἀντὶ τουrων των circi θων ἐς Ayrriasαν μεγαλην, Πυθωσω κ αὶ παχεῖαν σοι χαριν Ber ς ἄν- ες. Legendum νδρες, Vt Congruat Cum praecedentici γυναῖκες. ii unc . in Suppl.

966. 968. H. In libamentis dicere solebant: quis

pi aes est Respondebatit praesente per i gapiamur Zuiati bonique c); etiamsi essent, ut ait ille sapiens, οἱ πλει- σιοι κακοί. Fundit vero aquam in spectantes, ut ex hac tolerantia boni alitum existimandi lint. Sed Aristophanes ex hac sparsione risura captare voluit. Mox 971. legendum: Dio μεσθα δη, addito utrobique sibi-IO. Tamen ex animi mei sententia etianasi λδn habeat Certam ne ineleganteria emphasin, tamen in quinta sede dactylus durus, anapaestus dulcior neque aego

licere id Comicis sed sane in ista sed rarus es digi talis. l. Chr. Nescio, cur recentiores editores ira

576쪽

cino desciverint, cuius lectionem reuocauim Hs, muta ta tantum interpunctione, quam ille pessime statuerat. Adludit ad sacrificiorum ritum, in quibus praeCO Cla-wabat: τίς Liδε Respondebat vero sacris operantium turba: πολλοὶ κἀγαθοί. de Trygaeus dicit: τὰ 1 δε; r0ὼ πυτ εἰσι πολλοὶ καruo οἱ At iniust odit ii Trygaeo tribuuntur hae verba sensu Assa τίς νηδε που tibi Vorsi ciuicque famulus respondet: πολλοὶ Ἀκαr. 967. τοῖσι viii lectumJ. Fracinus τοῖσσι Scribendam obro/ς. Nam articulum ὀ loco in nominis demonstrati ut aiori adhibent Comici. V. ad lut 44. Eriarach. τοιςd e Rav. dedit In V. rectius. 969. Nempe saltatores siue horum perfudit aqua, ridiculi causa, ut vult chol e). ρ gl. Sensus paulo obscurior. Vult Scholiastes Trygaeum cum sanautis chori personas aqua perfudisse ridiculi causa. καταχεῖ ὁ αὐτῶν rων IosεDrῶν Γδωρ επι Πωrι. so οὐθενι τε scia. Qua in explicatione praeter ipsam Yplicationem 1aihil est ridiculi. Non enim, quae praecedunt, Bd ZO-s1 Dici referuntur, sed ad ipso spectatores. καrαχοι Odoi metaphorice idem significat quod πλυνδιν Acharia. 581. Epul. Λαιτ. Fragm. IV. πλυιὰν ποιεῖν l. 1O61. id est, λοιδορειν. ruri L Bonos pro more dicit seruulus.

quos videri vult imbecillos imbecilli enim videbatur

esse aqua conspersos non diffugere sed statum tueris utina . quod faciebant nimirum spectatores . e 1iculam

ob causam theatro excedere nolentes BrunIUUS τοκαταχειν Γω accipiebat λοιδορειν, sed nihil hic contu meliae I Iotib. 97O. l. Vulg. ἐς ταυτὶ oi r quod tacite correXit Lmmch. ταὐτὰ οὐδ' ἐστασι etiam Iteisti legi iussit. 972. Sequuntur anapaestici versus 2. Vsque ad

T&οῦ ω πολυτίμητ. Nos versus versibus reddidimus, ver ba neque potuimus neque voluimus. l. Chr.C Etiam BergI. In ed. I. Chr. omnia haec: Are 4- αν - καγαθοὶ tribuuntur Famulo, et h. l. legitur τις τῆὁ που ποτ

e Non hordeum fuisse sparsum, sed aquam ridiculi caula, appa- ΥΩ 969. Vbi non erat, quod haereret Bruncta . Hotib ad 96o.

577쪽

IN ARISTOPHANI, PACEM. 5579 5. Feminina formas qUalis hae est, πολDrtyn rii, quum iam paullatim obsolevisserat, poetae et Attici,

vel ornatus vel varietatis ergo, subinde reuocabant. Porson ad Eur Med. 322.377 μ ποίει γ ἄπερ ci μοι I. In ECCl. 155 μηδετρῶς κακαῖς δεαίραις υν γε τρόπον προσεικόναι. tergi 979. παρακλίνασαι Ambiguum est. Nam et accubar signissicat. Hi autem est nc Οανοίγειν et eo sensti

dixit Homerus IJ V, 75 I. ανακλῖναι πυκινόν νετος. Notandum autem est, o cisu esse notam Comparatio

alis. Id proprie dicitur iuxta vel tu i potius f) vnde Latina Par Pariter, OmPar. Caeterum ut hic Comicus dixit et iungit παρακλίνειν et παυακύπτειν, sic Theophrastus επικυπτειν Ct ἐπικλίνειν, i. e. incliclari et

coli quiuisceres . lato in Phaedro νακύπτειν dixit de

an iiDa, quae sese erigit. Dubium autem mihi est, iade matronis moechis, an de meretricibus intelligat. I lam magna disserentia est. Datechampius in Athenaeo su femilias π των οἰκημάτων legendum illic censeo ἀπό vertit feminis quae domi sitiit cum debuerit, me iudicio, meretricibus. Ait enim illic praestare Peccare ita togata quam Praetexta, Vt ait Horatius Serm. I, 2 65.J Sarie ro οἴκημα esse prostibulum et lupanar sciunt vel mediocrite literas graecas docti. l. Chr. 98O rn αυλείας. ut της θύρας Sed cum Dulci sit etiam παρα7άτασμα της σκηνης aulaea dicunt a tini:), fortassis eo allusum. I. Chr. Eadem ei seri tentia in Thestia do4. ubi mulierum Chorus καν ἐκ

π&οακύφασαν δεῖν Bergi. Quod meretriciani hic de

scribitur artificium, id mulieribus laudi vertitur in

agogicum quoties ad metri praescriptum addideritu. BruncE Nimirum do e 985. Vulg. παρακύπzουσι , 931.ύναχωρουσι legebatur.

578쪽

COMMENTARDI et sacrificiorum celebratio, per Oiso intelligitur ius

criti iamiam, sed quatenUs meretrix, intelligitur , αnό- πτυστο θρόοος, quam solebat Ariphrade ἐν τοῖς κα Οαυρἱοισι λύίχειν, ut de eo loquitur ita Eqq. 1282. 1294. . Sequentia etiam quae dicit de Theoria, duplicem habetit tensum BCIgl. 832. Haec non ad seruum, sed ad Theoriam dicuntur, quam Senatui monstrare et tradere vult, ut est. σκεύη omnia eius ornamenta et instrumenta dicuntur.

835. Prytanes erant O. Nam Senatui Athenien sium Quingentumvirum et Concioni Prytanes Proe-dri et pistatae praefuerunt: Prytanes inquam O ., Proedrii. Epistata duo, unus enati, alter Populi. Hi magistratus erant κληρωτοὶ in sortem Coniecti, Senatumque et Concionem indicebant, Conuocabant, di

mittebant. EL Chr.

385. χραντα τω σκέλη. Sic in Concion n. 265.J mulier ait: εἰίισμόναι γαρ ἐσμ ἐν α φειν τω σκέλη. Et Martialis hi hunc sensum lixit XI, 2, 3. : Tollunturque pedes ut et Ouius Atellanarum scriptor apud diciali Um Marc. . . . 49 P. 751. d. GOthofr. dixit: M.t mira 3 teneas, Pedes extollas quae obscoenitatis et

nequitiae plena omnia. FI Gir et inde Bergi. 336. ἀνάρρυσιν. Alludit procul dubio ad μιαρῶν ρατίδα et libidinosam αὐτομάχητα. Est autem ανά9sυσις sacrificium h et άναρρύειν est mactare et sacra patrare την οὐσίαν ἐπιτελῶ . Hesych. νάρρησιν, τήν τε λει τὴν Emendo facile ἀνάρρυσιν, την τελετήν. st Ῥυάρρυσι dies patiariorum i). Nam Apaturi ita Ath latensium sacra dicta quia fraude Xanthum sustulerat Melanthus, qui postea rex. In Nebulis h) Schol. dicta ait 'Arriato Dρια , quae apud Romanos Saturnalia

eademque facit cum Croniis. Sudas Suid. censet quasi

h Di s sacrificiorum ita dicitur. BergLi υναρρουσις vocabatur secundus Apasuriorum dies. Sed obscoena in his os allusio ad τὴν του, rίρματος νοιν Arunc . M id Schol ad Acharn. 46. et qui ρ estis vr scripserunt, etiam Potter Arch. gr. I. P. 8Ob se.

579쪽

Ioui et Minerua sacra fiebant, de quibus Procius in Timaeum Platonis I p. 27. d. Bas. 155έ. . Grammia tici addunt quartani En 'δα l . Nam 'o δα , αἱ με θεο oro ημόραι Vel quid ἐπιβύλλυνται εαῖς se ταῖς , Cl. addit si, quia ἐπὶ τῆ θυιε isti sosrῆ γονrαι. Ea ego a ominarem Nepotia, es re otialia. IV. Chr. qui Verba ita vertit Sublimia ut vos crura tollentes statim. Tingatis huius sacra patrantes focum. Proprie est: huius in hanc deducatis sacrum. Vocab. νάρρυσις Tepetebatur abάνω si ειν Victimas, noster ad ρεῖν ρύσις

fluentum respexisse Videtur.

837. τοὐπτά 1 ι0ri. strina vel Coquina, o μα; διρειον. Sed impudentissimus iste obscoena interea partes Theo- Tiae amonstrat. 1 opterea di Lit κεκούπνικ iram par illa exhalat opaca Mefitim et fumo nigra est ιἀ τάς τραχα ni0. Vtinam pueris et in vestit, his haec sint σκυτει-τα. Nos certe inuit his obscuris luccm ad limias . iii quis nulli dii, ut 62 0rειγὰρ Heraclitus dicebat. I. Chr. Quatenus Theoria est festorum celebratio, πτάνιον es est culina, ubi posit acrificium camae Coquuntur; qua tenus est meretriX, o cis do odi, quod naonstrat Let g robar. νῖν καλὼ . Si bene A. missa partic. quae Vulgo ante καλουJ metro C Clamante inseritur. πεί- νιον coquin in agnificat. Sed impudentissimus iste etc.

ἐ Vid. Hesych. I. p. 429 ibique Inipp. Elymol. d. p. 57. ZONar. I. p. 8Oo. Probabilius voc derivatur ab ἐπιβαίνειν, insequi. m Horum partem repetiit Bri ch in not.n Scribitur et πτανKον. v. Phot. p. 26o. Zonar Π. 1459-

580쪽

bUO COMMENT ADII venerat ad venandum et Veneri Argynnum, ut refert Plutarchus in opusculo de brutoru In ratione LGryllo T. X, p. 117. s. d. Reislet.J. EL Chr. 1 OO5. IOO7. o φωνούντας. Proprie et signate de piscibus obbnari. Plinius . XVIII. C. I. ait de pani-hus alias ab opsoniis appellati, ut olirearii. Ergo pisces bybnium imo ostrea Nan o podi Ct φόρια non temere apud Graecos reperias aliud esse quam pisces. Sic post Menandium Terentius obsonium diκit Adelph. II, 6, 22.J. Sic Aemilius Probus Corn. N. p. hem. 10, 5. Di): sic Lucius ille Madaurensis de magia suspectus, in prima apologia, qua suspicionem magiae amolitur, cum de piscibus emtis loquitur, dixit p. 276. T. I. d. io dii : quis ensen a t/pediariis obsistiare audebit Sed et in prima Milesia Metam. I. c 18. P. 75. Lod Oudend. dixit Aquiti byb/ὶ rare cit is quod X-plicat, cum subiicit qui coenae statim piscatum pro spexeramus. Apud Athen. l. VII. Dipia. p. O. T. III. Schweigh. cum aliqui quaesisset, nil in ante Sophoclem alius dixisset ελλυι ρ χοῖς, velut ipse usurpauit in

AlaCesιασr rogo ω, respondit Zoilus ego quidem non sum οφιφαγίστατος Verbia In hoc usurpauit Xenophon in moti p. III, 15 4.J . Sed auctor Titanicae pugnae, siti Eumelus siue retiariis lib. II dixit Isi σωπιδες ἰχθυε ελλol. Sic Philo Iudaeus: τι -υι α θυιῶν κατοψοφαγουσι, quia fulicae et mergi e mari vivunt. Denique bique fere ψοφάγοι sunt φιλιχθύες. Vt mirer, nuper exstitisse ex transalpinis hominibus quendam fastuosae doctrinae plenum, qui ex hac obseruatione,

tanquam Te noua et non a Victori aliisque agitata, memores lectores doctos monuerit; ipse qui deni du-drina monitUS multumque monendus. Privata ut quaerat opes, instar illius Horatiani Cehi. Quidquid enim

fere Iotat, aut Notum est aut notatum fuit; IOCO ob

lauros et intactos iae adit quidem quare quia Cespraetereunt Obscura De nata Rhamnes Hor. . . 5.1.4. FL Chr. Ibρμιά σθαι cum Dativo, ut Gl -ἐ V rba, quae sequuntur, usque ad haec: Sic Philo Iudaeus ete. desunt in ed. Par. . inrita accesserunt.

라틴어 텍스트