Comoediae;

771쪽

le etiam recte siderunt Scaliger, Faberi , et Palme rius p). Ruser. 747. τημερον. Vtilgo minu bene σημερον. runc . 748. Veterum edd. ευωχησόμεθα emendauitia ei 75O. 719. Br. δηλον τουτογί. Vulgo opto τί. Quae scriptura retineri poterat, distinctis pellonis, ut in cod. distinctae sunt: Γλ. νατι Πρ δηλον τουτο Γλ. τίς Sed longe praestat τουτογἱ quod reponendum esse acute vidit Q ocritus ad cortia ilium l. 56. 4154. J

mutauit. Nilii erat mutandum nisi μῆ χωσιν, quod incredibili sagacitate animaduertit, Ut videtur, InuerIa. 755. φαρπάζειν πριν Ita in Thesni h. 211.J de Agathone aurei versus sunt, et in re turpissimo ho

nestissimi:

δοκεῖν γυναικῶν εργα νυκτερείσια κλέπτειν. ψci παρειν τε θηλειαν Κυπριν.

Faber repetiit ergL755. 724. Br. κατωνάκη seruorum est vestis. Hic

metonymice ponitur re pro Persona, quae re titur, ut supra 635. ἐμβαρ. κατωνάκε valet igitur των δουλων χάριν Menti καrωιακῶν in Lys. v. 151 ad quem JO- cum respexit Hesychius. Ad metonymiam non adtenderant, nec ad usum dativi personam ignificantis

Pro genitivo una ellipsi nominis χάριν, qui hoc alitero Necesso fuit innovares et aias lithridam sacerct: nalingua Lat. aio, Ilahet quo EXPrima praeCGneari feminam. Nemini enim dubitani, quin, quod ab aliis praeuisum, legendum sit, novκαιναν id est, si placet, praeconi alia,

aut praeconen 1oemialaan. Faber. P Interpres vertit bram nouam mutans procul duhio, et legen λυραν καικῆν. At tu repone meo periculo κζPεκα νην, id est, Praeconissam, nec mirum, si noliis voCibia utitur, et ab eo ipso formatis in rebus iovis et Iion rite sis ite cogitati S. Pia Duer.

772쪽

q5 COMMENTARII

acceperunt, et Optimam lectionem temere sollicitarunt q). rurich. 58. Recitato hoc Versu Blepyrus et Praxagora in

forum triri e scena egrediuntur. Hoc intellexere Faber et Husterus, qui sequentes versus viro cuidam supellectilem suam in Commune depositur tribuerunt. In pii mariis editt. versus 728. et sequens perquam absurde Praxagorae tributi erant prauam illam distinctionem inepte reuocauit Bergierus Oeconomiam fabulae parum perspectam habuerunt editores, minime vero omnium postremus ille Post versum 27.

ς κατωνακη et κατωνακης, v satis notum. At hic adiectivum fecit Aristoph. κατωνάκη χοῖρον, i. e. θεραπαίνης χοῖρον Locus hic suauissimus. o κατωνάκη χοῖρον Mox Latino dicerem, cunnum palliolatum atque ita serua-Tem χαριεντισμόν quippe e Martiale ancillae palliolatae. Poterat verti Dill tim, sed nulla gratia Faber. Locus est pales obscurior, et ab alterpretihu non recte V puto, intellegius Faber intirum existimat, κατωνάκη hic esse adiectivum, locumque iuri ita interpretatur, C si meretrices κατωνάκας gestassent; quod tamen secus est. Nam κατωνάκη non erat vestis meretriCuna, e famularum, sed feruorum: Vt e pluribus auctoruin locis facile probari posset, si hoc nunc agerem. TaCeo, nimis durum et Coactum mihi videri, vocem κατωνάκη, quae semper est substantivum, hi adiective capere; tim quia nullum huius χρί,σεω affertur exemplum tum etiam, quia figura illa audacior est, i iam ut so CC ComiCO Onueniat. Quare aliti placuit doctissinio Palmeri : quippe qui pro ἀποτμ- τιλμένα scribendum censet ποτετιλπιμένας ab ποτιλάομαι, quod expolii detergo. Sed ne illa Cornectura inihi Probatur. Nam vox ποτιλάομαι est prorsus commentitia, ne usquam illi lectari cuius Xemplum a Palmerio pro-dUCtum vellero. Ne dicani, metriin quoque lectioni huici Indutifesto repugilare. Nam syllabain τι in άποτετιλημένας secundum legem metri hi oporteret esse breuem, quae tamen longa semper olt in reliquis compositis, ut ἐπιτιλάω, κατατιλάω, et . Nos igitur censenius locum hunc mendoquidem carere, sed aliter interpretanduria esse. Nam κατωνάκχ hi accipio pro dativo casu ut dicat Comicus, meretrice seruis, siue in feruorum gratiam, qui catoriaca induti esse solebant, vulsum ahere debere. Nisi Io-Cus esset obscoenus, Ilira ad illustrationem eius afferre possem. Sed sapienti lat. V. Placet Cl. uster expo-yitio, qui κατωνακ' in dativo accipit. De hac re in Lystrix. 89. κομψότατα τἀν βληχώ γε παρατετιλμένη. Bergi.

773쪽

IM ARISTOP1IANIS 1 ECCLESIAZUSAS. 751 actus finitur, quo exacto, Chorus Cantando et salian do partes suas agebat sed temporis iniuria et prisco rum Grammaticorum socordia periere chorica cantica huius fabulae tantum non omnia Brutich. 59. ἔγωγ' - Sic legendum esse manifestum est. Perperam vulgo θω δ' - Similis erat menda .s I. Erunc . Iurit in minor γ maior θωδ' ,' quod eodem redit. Hoc non deterius vulgato. Notib. 61. 275. N. So. r. Supellectilem suam foras

effert quidam, eamque ordine disponit ante aedes. Alloquitur autem singula vasa, Vt in comoedia, tanquam essent homines assignatque singulis locum et

officia, qualia in pompis et sacrificiis esse solebant

quarundam personarum. Nam istud omnino tenendum, haec ad imitationem pompae fieri. Hinc infra bi quidam ista viden dicit: υτι μη δερωνι τω κηρυκοποι nὴ πέμπεται , Quodnam autem sit vas illud quod Primum effert, et κιναχυρα VOCat, in Certum est Faberis admodum verisimiliter putat esse cribri gentια adductus, Credo, etymologia VOCis, παρα το κινεῖναχυρα Bergi Scholiastae κιναχύρα est νομα δούλης. Brunck. καλη καλως. Pace 55O. χωπον με - οὐ καληκαλῶ κατακείσσι. Plautus Asin. III S. I sane bella belle.

Curcul. IV. . . , Sequere istum bella belle Idem. 65. ἐντετρ*μένη, Citat Suidas V. ἐντετρυ με

omos duos versus 759 7 . J Praxagorae tribuunt antiqua edd. uper Viro, qui inferius Bergi Vecta inde a 761. in pristinis edd. Viro tribui moneta m. a Scholiastes seruae nomen arbitratur ego genus Cribri existimo. Sed hic senex, qui risum Comicum captat, res alienis nomininus vocat ut gallinam vocat citharistriam; ita hydriaphorum vocat basin, qua ferendae hydriae sup Ponitur, etc. At ini es, an cribro dicat χώρει δευρο Itidem sane ut olla dicit, η χυτρα δεορ ἐξιθι etC. Faber. Hunc Iocum attulerat Faber. v Hoc ambiguiunt nam saccus bene fricatus erat, sed persona fingitur callida τος κανηφορειν, ad quod euocatur; utrumque autem significatis ἐντa wμένη. Schol. ouηχθεῖσα, τὶ εἰλια. Hotib.

774쪽

νη ' ro εοθαι autem apud Graecos interdum significat, fucari, Vel Vt proprie dicam, colorem aliquem faciei infricare, siue per frictionem illinere cuius significationis passim apud scriptore OCCurrunt exempla Lucian in Iudic Dear. P. 25. d. Amstet. τοσαύτα νrεTργμένην χρώματα, σπερ tαῖράν τινα Sed pluribus exemplis, Ut in remota, abstinemus. Nus. κανηφορῆς M. De Virginibus canephoris vide Meur-sium anathen. c. 25. F cuius in fine laudantur Comicorum versus, quos seruauit Nostri Schol. ad Av 155 O ubi Hermippi fragmentum deprauatum est, quod vel aliter, vel hoc modo legendum est.

ῶσπερ ἱ κανηφοροι λευκοῖσιν ἀλφίτοισιν ἐντετριμμένοις ).

ἐγώ δ ενεκα ραλαγμάτων την διφροφόρον , . Datiuus ἐντετριμμένοις pertinet ad substantivum quod praecedebat in eodem casu trunch. 764. θυλάκους στρώνα ἐμους b). I. e. in quam multi sacci scortei nam tales οἱ θύλακοι), farinae pleni. offusi sunt id quod ipsa fecisse dicitur tanquam persona unde Scholiasta στρεφασα, κλεψασα mlib.

M Canephoros sis. Piit ipsum inniter illam Cinamyram quicquid tandem sit emeritam esse. Puellae enim Cum

iam nubiles erant, κανηφόρουν. Ceterum ἐντετριμμενο praeter solitas significatione fucatam quoque significare potest sed ante quaerendum fuerit, quid sit Cinachyrn . Qitae dico ut coniectanea. Nam certi nil habeo nisi quod latis constare ut non esse lio loco seruam iitelligen

dam. Faber.

α Lege ἐγω δ' ἐνέκαψα, λανθάνων την διφροφόρον ἐνίκα*α

felicito detexit Veschonaerius ad Herodot. II. 95. Totum vero miser Corrupit Brutichius. Hrisu. Aduersar.

Ρ. 287. 25 . d. Lips. . h Id est, in quain tot mei sacci inversi sunt piivgandae farinas si perstandum sit in significatione τῆς κινα χυρας Interpretes hactenus interpretati reticulum panis quod roiicit Casa onus. 'υλακος enim accus corteus, Nien secum ferebant in foriun lai Larinam intum ibant. Eaber.

775쪽

65 Citat Suidas V. Θρον. usi Scholia ad

66. 7. o. N. νη is μελαινά γ ούς αν εἰ ro . Verum huius loci sensum De Faber c , nec alii interpretes perspexerunt. Vertendum enim erat Per Io Oem nigra farie ac se Ut non fores Π Tior etians pharmacuum Vel pigmentum coxises, quo Ascra te comas cten rcit. Nimirum elegans es hic latet Eltiosis, nondum a quoquam, quod Ciam, Obseruata. Integra enim ratio foret, νήυία μέλαινά . ῶστε οὐκ

modi autem Ellipses apud Atticos frequentissimae sunt. Vt ignorare non possunt, qui Veteres scriptores Grai cos triri 'riaiat. Cf. O supra ad Plui. v. 468 ubi similem Ellipsin, ii idem paucis ante cognitam, eXPOsuimus. K t. assentitur Bergi.

767. 1υσικοάrης Lysacrates hic a Comico ut molialis ridetiar Solebant enim olim homines effoeminati, et muliercularum amori plus latinio dediti ingrauescente iam aetate Capiti Uiuem pharmaCo ucidam siue pigmento celare, Capillosque nigro colore inficere, ut iuniores viderentur: qua de re passim exstant apud scriptores veteres testimonia. Vnum tantum hic adducam locum ex Sereno Sammonico de Medicina, P. 2. d. Amstet qui apprime huc facit. Otiositulet aetat/6 ngae, quos jancta fenec ustifenuit, cupiunt Propero a Coiader Cano' et nigrunt crinem fuco simulare dolosi. Et paulo post: Praeterea niueum poteris depel e crinem, resina ex facili cera lycoque coacta. s. Scholia: ως του Aυσικράτους φαρμάκω μελαίνον.

e Comica risum captat olla nigerrima quidem, verum ne sic quidem satis apta tingsndis Lysicratis capillis. Alludit nempe ad illos molles, qui fuco seu phaianae Canitiein Colabant. . Clem Alexandrovocat χρίσματα πολιῶν FGber. J Cur usterus elegantem dixerit ellipsin ignoro mihi quidem videtur paullo durior Sohaefer ad L. Bos. Ellips. P. 87.

Comm. in Aristoph. T. V. B Ub

776쪽

54 COMMENTARIImnes αυτος τας πολιάς , Lysacratis mensio supra Ss. Bergi. 68. 757. Br. Perperam Vulgo legitur δευρ',θι

69. De Hydriaphoris j videndus Meursius Pa

telligit, qui ἄρθριος αδων dormientes e somno XCitat. Hunc v. SO. praeco Di nomine designat mulier hic citharoedus est, unde intelligendus iocus in ρθριον νόμον quo adluditur ad musicum modum, qui ορθιος appellatur Brunch. 77 I. ἀναστησ&σα μ' εἰς εκκλησἰαν-ωρ νυκτων Quia summo mane ibant in concionem. Hinc illa hyper bole in Vespis V. 1 O. τυν λεκrρυόνα δ' o si ὁ ἐφ σπε-

nomen habet haec comoedia, fuit πρυς υρθρον, Vt loquitur supra V. O. Bergi. 772. ἴθριον νόμον h). Quamuis hic Comicus intelligat galli cantum, lepide tanaen, et quas aliude κομμωτρια. Quin aliud intelligat ac loquatur, dubium

ess 1ion debet. Sed diuinare quid sit, non est meum nisi eandem ollam fuligine inunctam κομμώτρια V Cet. Ceterum Corrige versum Coraupium et lege δευρ ι θ' η κοφιμώτρια. Eadem ratione qua supra, η χύτρα δευρ ξιοι. Et mox infra, σοῦ δείεω ὴ κιθαρουδος ξι Faber. τδριαφόρε. Intelligo , ut supra a me dictum, hasin fusti nendae l1ydriae suppositarn Faber. M Scholia η λεκτορίς. Nempe gallinam dicit esse citIaaristriam, risus Causa sed potius gallus esso videtur. Bergi. h Quid sit nonius in usicis notissimum est. Nόμος ρθριος

erat Canticum quod sub diluculum pro foribus accinebatur hodie apud nos dicitur ne tibiade, quod sub albam. i. e. auroram edi soleat. Ceterum ἀωρὶ νυκτων, ne mediam noctem cogites, sed spatium illud tantum quod tenebrarum lucisque confinio miscetur, diluculum Icilicet quod

777쪽

IM ARISTOPHANIS ECCLESIAZvSAS. 755 agendo alludit ad νόμον ρθιον qui ex Musicis veteribus notus est. Nis. r Oρθιον νόμοι . I in an liram de citharoedo loquitur, et tamen intelligit matutinum galli cantum. In Auibus v. 49O gallum dicit ρθριον Ωδειν. Bergi.

775. 7έ2. r. o την σκάφην i). Qua significatio.

Ne σκάφην accipi debeat, valde in Certum est. Meur sius loco modo citato et Leci. Att. IV. d. ligone H esse ait ad 11 nacti arra, in qua pinsitur farina. Hoc adfirmare videntur excerpta e Photii exiCO p. 3 2. pro lata ab Hesychii interprete ad σκαψnqόροι illud vero probabiles reddit quod docet Harpocrati in Μετοίκιον:

rnicae licentiae esse possit. Altera accepti probabi Iior niihi videtur Praua distinctione locus hic impeditus erat, et Copula inepte inserta in seq. v. quam COd. non agnoscit. Sic legitur in Italiter k editione:

BrunCh. 775. τω τρίποδ' Ι. e. messas tripedes. Vide Polluc. X. O. t ier. Infra 756. Oi8. καὶ nisi ουν τωδὶ ζυνάπτω τω olnoM. Quod Vulgatam huius versus confirmat lectionem. In codice Vero, τυν τρίπυδ Brunc . 7 7. Prodit homo tenax et parcus, qui non vult obtemperare edicto raxagorae de asserendis in commune possessionibus. Bergi.

eo dico quia inept dicoret Aristophanes nePa enim ii tempesta 11oCte gallinae Canunt et galli Ceterum alludit ad Canticum ρθιον. Faber. i Pro alveolo in quo favus Est, accipio. Ceterii versuS hic aliquo modo haereres videtur; sed nil inihi succurrit, nisi suo in alia edit. κόμιζε, καὶ θαλλους κ. π FGber. M versum hunc et seq. tum sensus, tum etiam metTi gratia, sic legendos et distinguendos Censeo, o ζν κ λ πρι, τα Γρία κόμι , μι θαλλοῖς κ πλ. Ausi repetiit Bergi.

778쪽

7 8. 774. r. αννὶ gooμα . Sic Cod. Harum Vo- cum prior in impressis missa cum Versus ruina l). Acuties. τ79. μα τον II0σειδω γ υδ μοι Porsonus in Ad-veisar. p. 56. 52. Lips. corrigit μα τον Ποσειδῶ L δε- ποτέ post iusiurandum enim non sequi particulam γε nisi alio vocabulo interposito. Eodem inodo haec corrigit Elmst eius in Auctari ad Acharra. 127. P. 13. Rei sigio I p. 254. qui recte monet, iurandi formani μῶ τυ ΠonMG non alio modo trimetro accommodari

solere, Dis V Caesuram essi Ciat penthemimerem, verius videtur μα τον Ποσειδω ουδί πυτ, λλα - , vel μίτον Ποσειδω υδ' , Ποτ αλλὼ - . Vulgatam e h. l. et Avium v. 11. scripturam Contra Porsonum nuper de

fendit Mein eckius Quaestion Menandr. Specim. . P. 52. Comparatis Pluribus Iuliani, Libanii, Themisti locis, quibus aliquot Plutarchei addi poterant, Vt M Orat T. I. P. OS Wytteiab. sed qui perinde omnes nihil faciunt ad Aristophanem. Nam et ex serioribus scriptoribus petiti sunt et hoc habent singulare, quod

omnes in formula και ni Al γε versantur, cuius longe alia rati est. Recte enim, etsi antiquiores repudiasse videntur dicitur καὶ νη ἱ γε non potest νηυία d,

μῶ τον Ποσειδω γε, quia in his γε nihil significare potest. In Aristophane scribendum videtur μὰ τον Io-σειδῶ o ουδεπο - γω elisa ultima perfrequens inveteribus libris supra ad 574. Dimior f

Pleuimus addita VOC ουτως quae in prioribus editt. deest m). raser. οὐδενορὰς ε noς. Temere, nullius Te Causa, etc. Faber Scholia ντὶ του, o, i ευχεν,ενεκα μηδενός. Sic εκ σμικρου λόγου, ob leuem GV am,

apud Sophocl. in ed. Col. 6ib. Idem in Aiace 477. Oύκέν πρια μην οὐθενός λόγου βρυεον, ἔστι - . Dergi. 735. Elmsteius ad Eurip. Medeam P. 1 I9. legit:

ὶ Versus hic uno pedes breuior est, quem Scaliger recte, o puto, sic supplet: , Ad ἔσομαι. F.m Suidae lectionem probauerat Faber.

779쪽

IN ARISTOPHANIS ECCLESIAZUSAS. 757 πριν- εκπυθωμαι. Rei sigi I. P. 65. Vulgatam scripturam defendenti Aristophanes tragicum versum imitari videtur. 755. πότερα Vulgo πότερον. Illud magis Atticum est, et Comico frequentatum. Dunc . Inutilem mutationem notauit Reisig. I. P. 27. 786. νέχυρα θησων. In Phit 4 i. ποίαν Ἀσπίδ' οὐκ ἐνἔχυρον τίθησιν η μιαρωτα rης tergi.

737. 751. N. 756 Br. Locus hic citatur a Prisciano L. XVIII col. 1196. d. utlah. Nuster. ἐπὶ Grosio D. Sic cod. et editt. Primariae. Ita recemioribus ἐπὶ στί- ro D. minck. Γrως. Ita Iuntina et Farre et rub. Aldina autem et Nupera υτος Bergi. ούτω iam Faber Voluerat. - ora nou. Vulgo Οὐτι η, quod nescio an graece dicatur pro in At δει που frequeiater apud Oetas Atticos CCurrit. Vide not. ad Raaa. 522 Euripid. Helena 95.

Πρωτέως ἀσέπτου παια ἐκ βουλευμά rων;

738. πομπην πεμπε τε Π); Sic Od et edit. B. Iun-tae. In ceteris πομπη πέμπε rαι Brunc . 792 πως ραδίως Scribe, ut est iii Ithris omnibuS, πως ραδίως. Istud πως, quod me nolente enimprudente irrepssit, metrum perimit. trunck 793 το ταττόμενον. Hi Versu et antecedentes quinque conferri possunt cum hoc Euripidis loco ii1 PhoenisT. 640. ubi Creon et Antigone colloquuntur: . Ἐτεοκλεους βουλεύματ 0ύχημῶν, τάδε. ν ωφρο- νά γε, καὶ συ μωρὰς, ως Πείθου ταδε M. πῶς χάντε

n)metaphora. In pompa, ut notum est res ἐπὶ στίχου procedebant itidem ii stipollectilia foras offeruntur, et Veluti ad pompam ordinantur, ut sub Hieron Pra One OtiRuno illius aetatis veneant. Eaber.

780쪽

58 eo MMENTARII

formae Πιθόμην, πειθόμην male Commutatae, Cuius rei exemplum enotatum fuit ad Rati. 1576. aliaque Occiarrent. Equidem quempiam noui, cui Vulgata Iecti O nediam vitii suspecta sit, digna visa est, quae tanquam exemplum proponeretur, ad cuius norman1 graecus sermo exigi posset sed μάταιός εστι, και ρυ- τὴν Ουδἐν φρυνεῖ. Vide Notam supra ad v. 255. runck. Vulgatam scripturam reuocauit In uern. 8Oέ. λεγουσι οὐν - λεξουσι οὐν In repetitione earundem vocum sata est venustas, cuius maxima ars Perit si legas, ut vulgo, λέξουσι χίρ. Ostrema haec particula rursus perperam infertur in trium sequentium versuum fine quo sententiae nexu, Ostendet qui eam tueri volet Briarich. γαρ recte ab In V. euocatum.

8o3. In edit Farre haec ita distinguuntur perso

λαμβ - δεῖς ει νῆ ίω - θεοί. Nempe cum Tena dixisset putasne quenquam allaturum bona mare respondi i alter qui ian qne orian nientem habet feret scilicet Ten enim uero id non si ernaCutum. Vir alter fed accipe rene nos tantun decet Ten.

Ita Profectos an et dii accipiunt scilicet Bergi 813. καὶ γαρ οἱ θεοί p Subintellige, λαμβάνουσι:o In ed. Farre sic scribi annotauit ergLP Curi abruptum και παρακεκινδε νεναε νον sensti In videret Scaliger, putauit versum hic deesIe; quod minus verum.

라틴어 텍스트