Comoediae;

751쪽

IN ARISTOPHΑΝIS IECCLESIΛZvSΛs. 7296i 8. 1στι menda est priorum editionum, quae me imprudent relicta est Scr. ἐστιν Brutich. 62O. πίστασθαι Elmst eius ad Eurip. Medeam

bet quod genus mutarit quippe φραζούσης α κούσαι, dicere debuerat: virum stimulat raxagora, et ἄνδρι- στι loquitur Faber. Hoc dicit tanquam sententiam generalem Oratori esse auscultandum itaque in masculino genere loquitur, licet ipsa sit foemina tergi. 623. μηδε ταφηναι In Pluto 556. εἰ φεισάμενος καὶ μοχθνησας καταλείφει μ=; δε ταφῆναι ' Bergi. 624. 595. r. τον δ' οὐδ' ἀκολούθω. Sic bene edidit B. Iunia. In codice τὰ δ' Do ακολουθοις. In Ceteris editi est τὰν δ' ἀκολούθω γ), Claudicante versu, sentetitiaque nainus bona. Deprauatam lectionem, cuius tamen vitium senssit, in ve1ssione expressit a

ber a) iliu/n autem no edissequo. Os Vero illunt autem ne pedissequum qui leu habere. rurich. 626. 59i. N. 595. Br. κατεδεῖ πέλεθον πρότερός

μου. Sic in cod. scriptum, ut legendunt esse coniecerat Faber ab non Vt vulgo μοι. Prouerbialis locu-y bo δ' ακολουθ φ. Et sensus Et metrum manifesto Iaho

Tant: quod miror ab interpretibus 11on fuisse monitum Certum enim est larabenduin esse, οὐδ' υδ' ακολούθω :i. e. ne n quidem edist equo. Faber vertit, no euisso-

quo ut legisse videatiir, τον δ' ἐνί, ἀκολουθιν. At Dostram lectionem sensiti loci huius melius conuenire quis non videt opponit etaim hic post honiinibus ditissimis homines extreme pauperes de quibus atmirum in vorsit praecedenti dixerat, eos ne quidem relinquere, unde sepeliri queant. Tales igitur homines proh ilius est nullum habere pedissequum, quam ullum. i. Cui assentitur Bergi. 'Musterus non inspexerat Fatiri notatu. et Obserua, ανδράποδον, mancipium est: κόλουθος fere talis est, qualis apud nos serui conductitii. Emenda versimi, Et lege τον δ' ιδ' ἰκολούθω. Fiaber. Cogitaui aliquando ακολουθε ν. Si vulgata mauet, dehet o δ' ιδ' ἀκολούθ υ, legi. Dio Chrysost. p. 86. D. T. II. p. 159. d. Ret,A. i

a Legendunt πρότερός μου. Sin minus istud o erit a tiuus Atticus; qui iii sit norunt qui Plautum et Terea1-

752쪽

75 COMMENTARII tio esse videtur in eos qui loquentem intempestiue In

terpellant Leuis menda hic est in accentu Libri omnes habent κατεδεῖ. Oportuit κατεδει ). Atticis εδυμαι futurum est, Cuiu se Cunda est θει, κατέδει. Phrynichus: βρωσομαι, κακως ο Φαβωρῖνος. οἱ γα 'At-

Caeterae non habent και versu laborante; cui vi su curreretur, nuper editum zων δε ). regi. των σπε- λεθων κοινωνουυεν. a Cete; quia Praxagora dixerat: omnia fore communia, tantum merdam Prius Comesurum Blepyrum iste, quasi raon recte audiuisset, di cit anne merda nobis erit communis id eli, anne tu una mecum comedes 8 Idem .

tuam norunt. Is dativus cum κατεδε debet iungi, et erit παρέλκον. o autem, ut obiter explicem, Praxagora dixit, intempesstiue a Blepyro interpellata, Contra itum Vetuerat quippe supra praedixerat ne quis nescius esset s6is. μη νυν προτερον μηδεὶς υμων αντείπη et . Quamobrem cum ille rogasset Quid inter nos erit commune'oπέλεθος, inquit illa. Quod is intratus, ait, των σπελέθων κοινωνουμεν IIa autem subiicit 'odis dixi, quod me interpellaris sed aliud snge dictura fueram, neNape, τηντην πρωτιστα etc. Ceterum quando de re horcoxaria da- Cendum est, πελεθo Gramniatio vertunt κόπρον quod non proprie Latin dioeres. Sed in veteri Glossario, quo quondam usus est Iosephiis Caligor, legitur πέλεθος, frunius; quod an Latinum sit nescio Gallici nomon respondet. Intelligo auten rotundiora stercora. Quare Cum Scholia σπέλεθον per κύπρον expli Caut non satis uticant.

Faber Scholion adscripsit Bergi. ὁ κατεδε defendit Schweigh. Not in Allienaeum T. VI.

o Vt versus sulciatur, post κοινωνουμεν addidi voculam δέ. κοινωνουμεν autem hic dictum est pro κοινωνήσομεν, Cuius enallages Exempla sunt DEqtientissima qua de ramos ali. hi latilis Auser. Adscribere piget Fabri coniecturam των σπελέθων κοινωνῆσομεν m. o μα σι Ἀλλ' ἔφθης μ' υπο-

753쪽

655. κί Λαρεικους. Sunt aurei num a Dario uege Persarum dicti. Subauditur enim χρυσους ab Λαρ ικός. Vide Pollucem III. 7 Add. oechii Siaatshavsh d. Athen. T. I. p. 25.J Beryl. ταν πλοῖτον. αφανης πλουτος apud Graeco praecipue dicitur pecti nia numerata Opponiturque fundis, agris, villis, aliisque bonis, quae Vulgo immobilia Vocantur. Vide Harpocrat. V. φανῆς οὐσία. is ταῖr. Vulgo τυοῦ Arurach. 654. και μὴ καταθεις ψευδορκήσει. . . bona fide deponet non peierabit, minus sibi es Te, quam est. f. 653. Laps sunt intei protes. Nolib. Brutichius verterat: Haec non diu n deponet, tritia non deposuerit, peierabit. - διὰ o pro. ro δια ούτου perio periurium scilicet rem sibi peperit. Nam διά cum accusandi casu interdum hoc apud Atticos significat quod

a me alibi contra sententiam multorum demonstratum est. Faber. 655. λλ' οὐδέ τοι Perperam Od. αλλ' υὁεν τι Modo monui has voculas saepissime Commutata Te- periri, quia eodem sono Graeculi eas efferebant, ut et

verti ac si legeretur, oυδεὶς ἴδεν πενία δρασει, quod si cui non placebit, diuersus abeat id tamen non sino exemplo dixerit Aristophanes. Dein durius esset, nisi etc. Faber οὐδ' P. Pro Οὐδ' lego ου et deinde verto, em Pauperem aget pilam. Faber aliter, sed cui non puto esse assentiendum. 10ὶ Ουδεῖς οὐδἐν πενέα δράσει. Perperam Vulgo οὐδ' ἐν πενια. Ridiculo librarii errore in cod. scriptum est, οὐδεις ΟυJἐν νευματι ὁράσει Brunck.6έο 6ο9. Br. ω ταν, sic bene cod. Vulgo 'ταῖρ' - νομοι διεχρωμεθα. ad haec verba ita commenta-d εν πενία sic defendi posta, , pro διὰ πενίαν accipiatur, monet Abrolata. Dilucid Thucyd. . 516 Frustra.

754쪽

752 COMMENTARII tur Faber Praua lectio. M 'ibe, τοῖσι νόμοισιν ἐχρω- μεία. Ita postfιlat et jus et heliani hius. Nam dia-χρωμεθα alitia est quam χρωμεθα. In metris parum intelligebat Faber, quod passian Ostendunt eius notae. Vide quam bellus flet tetrameter sic, ut ille volebat, scriptus:

μεθα τοῖς Πρυτερυι σι. in quo caesura est Post quartum pedem Contra artem. Quod alitem ad hellent linum adtinet illius eum non minus fugit ratio. Meliora ab H Stephano edoceri poterat, si illius Thesa unum consuluiiset, ubi T. IV.COl. 6l 5. διαχρωμαι, acante praeρψtione Pro χρῶμαι Otoria Passim apud Herodotum, Ut διαχρώμενοι ψῆτι.

Et διαχρωνται onor. Item διαχρωνται τρόπω λης τοιῶδε. Et διεχρvσατο θεσι ξεινικοῖσι Et διαχρασθαι mist ro τροπο . Alia exempla profert in vocum Herodoti re-Censsione et interpr. p. 12. appendicis edit. Gesselingit. Composita verba saepisti me occurrunt cum apud alios scriptores, tum apud Comicum nostrum, in quibus praepositio multum ad ornatum, nihil ad significationem Confert, qua de re opportunior erit ad Nubes

mo nil tale in Aristophane legi atque ita allata ebAmmonio e differentia stabit si nil aliud obstet.)μείρακα autem hic generis esse foeminini vel ex responso Praxagorae satis patet: καὶ ταύτας γα etc. f). At, inquies, nonne contra te palam stat Aristoph. 8 Nam ait βούληται ooro σκαλαθυραι p stare nego Videri, fateor. Quippe istud τοῖto a sciolo hornine est, qui cum hanc vocem infersit, legem versus turbauit;

e p. 3. Valch qui vereor ut iure scholion illud antiquiss-mum dixerit in Praefat. p. XVI.

D Idem monet Bergi.

755쪽

IN AERISTΟΡHANIS ECCLEs IAZvsΛs. 755nam haec voce versu quali Ora debet ne dum eius tantillula ratio habenda g). Interim plerosque vidi hoc Ariltoph. loco niti cum μείρακα adolescentulum esse asserunt: quod taceri non debri erat Faber. κα- λαθῖραι Schol. συ υσιάσαι Quod autem addit μείια sia hic marem lignificare, ineptum est. Fraudi fuit Graecillo, nam scholion illud re Centioris est monetae, nec antiquum Grammaticum sapit, interpolata horum versuum lectio, quos sic exhibent editiones primariae: ην Ῥείρας Ἀδων ἐπιθυμησ=ν καὶ sol λεται Ουιον

Quae in recentioribus emendatius repraesentantur βούληται et μεθεξει sic recte scripta sunt in cod. v bi

trorum imperit GraeCulo suspectuna non fuit, ei persuadere debuit μείρακα hic uerum significare. Sed uno ore clamarunt eruditi omnes, istud et oi εον, quod versus respuit, tollendum esse nihilominus id in texta reliquit vel Bergierus, vel illius lucubrationum caupo. At in altero Versu pro τού/ων Bergierus ipse reposuit ταυrην Gildacter, Ut ait, i ruitis e fift. Om Mia

bus, et in super Scholicis e. At ego aio stultissime in

Oita se/ὶtentia, et in I Per communi fersia. Quid enim sibi Uult ταύτ=1 αφελων puellani hanc eximens ineptum est. ζει i. e. δυνησεται Ῥυυναι scilicet ii μείρα

iis quae ille sbi referuarit, nec in commune deposuerit Brunch. 645. 614. r. τοῖς ανδράσι συγκατακεισθαι. Sic

scribendum; non Vt vulgo, ζυγκ. - Atticam literam hic respuit metri lex. In cod. vi in edit. B. Iulitae Pro inγκατακεῖσθαι, repetituri e praeC. V. ξιγκαria ρ- γεῖν. Hoc modo saepe contigit, ut idem vocabulum in duorum continuorum versuum fine scriberetur,

ubi fere semper se prodit oscitantis librarii culpa Aldus edidit ζυγκατακεῖσθαι, e scripto libro ut probabile est san ex coniectura, laudandum est illius acumen,

i τουτον iam Scaliger eliei voluerat ' Assentiuntur K . et Nergi. Sed Neis . in ταυτην mutisat.

756쪽

5. co II MENTARII bonaque retinenda emendatio. Similem mendam sustuli in Apollonii Arg. I. ubi vers. 595. et sequens Odem participio εἰσορόωντες claudebantur. Emendationem, quam haud vereor luculentam appellare, in indicem flagitiorum meorum retulit Flos Criticorum nostratium. V. Lurna des caseans, mai 178I.)idem. 647. ερείδειν. εἴδειν, λαυνειν, etc. sunt Verba

rei Venereae. Viderauidam V ερείδειν. is ἐρείδειν, συνουσιάζειν. Vide fragm. Inc. II h et Eustathium

157ο, . ibi laudatum Brunci. 643. εμνάς. Proprie, verbas, vel fas/ιm Prasse ferentes. At per metonymiam consequentis pro antecedenti, Omnosas, Pulchras Puellae enim ommoyae fastu carere non talent. ust. 65O. συνωμεν i). Perperam Vulgo ξυνωμεν Brunck. 652. 621. Br. Hunc et seq. Versum ad fidem codicis in integrum restitui, qui dimidia fere sui parte inutili erant. Sic legebantur:

Ουχὶ μαχουνται. - Περι τούς - του μὴ ξυγκαταδαρθεῖν.

In codice vero sic scripti sunt: Οὐχὶ μαχούνται περ σου θάρρει. in εἰσης. χυχὶ

Iuxta codicis scripturam prior horum versuum totus est mulieris. Fraudi fuit librario praua lecti περ σου. pro περὶ Ου. Illud est etiam in edit. B. Iuniae. At Aldus dedit περ του io luendi vices personis melius

h Eundem Iocum assert Bergi. i ην ταις αισχραῖσι ξυνωμεν. Si cum stirpioribus fmur Latinum non videbatur pueris, at erit doctis. Varro libro . L. L. Aeque adi modeseia potius cum muliere fuisse, quam concubitisse dicebant. Locus obseruandus; nam ah vltima Latinitate est. Memini me alicui, apud Plautum legere at non suCCurrit locus. Quare esse Cum muliere erit ei νειναι γυναικί. Luber.

757쪽

IN ARISTOPHANIS ECCLESIAZV3AS. 7o5 me diuisisse arbitror, marito bis περὶ τούς tribuendo. Si priore loco dixistet naulier περί ου nihil fuistet

Causae cur malitu iterum Percontaretur περὶ tuo. In

minore Batava sic interpolatus fuit posterior versus:

καί σοι τοιουτον , παρξει καί σοι τυ περὶ τωνδε μάχεσθαι.

omissis sinceris, spuria in editione sua exhibuit Nu-

steius, si1C denuo immutata καί σοι τὼ πεε ro Ριων δ'

μάχεnθαι. Egregium sane iudicii specimen Quae in

sequentibus obtinebat personarum distincti erat ab surdis fima. Nihil prorsus hic viderunt interpretes: postrenatas Omnium Bergierus prioribus non fuit acutior. Ista του μ ξυγκαταδαρθεῖν pressius verti debuerunt: Si cum illis non concubueratis Vel quia clim

illis non concumbetis. Dunck. O cui de his versibus

Concidunt igitur quae prioros editores do . . scripserunt. - Si haberat Graeca: Πρ. υχὶ μαχοινται si περὶ του Πρ του μη νγκαταδαρθεῖν Ad quae ve1ha multi multa, sed omnes aeque nihil, et eos refellere in animo non est. His sciendum est 1ion Ohere adscrihi notam interrogationis post μαχουνται. Dein corrigendus versus qui laborat legendiuia enim m. οὐχὶ μαχουνται; λ. περὶ του M. περὶ του ' του μή σοι ζυγκαταδαρθKν. Dixerat Blopyrus: Qui tiandem feri poterit, nos ciauda non desciat Salse respondet Praxagoria, non pugnabunt puellae. Quid re inquit Blepyrus : Qua de re, ait Praxagora, O ga, non pugnabunt ne non tecum lustent et conturbent

Pedes. Quod quin ex ingenio Aristophanis sit diffitehitur

nemo. Faber. ulta de h. v. Bilatus sed non E mente Poeta nostri. Quare praeferes ea, qua Fahe lii notavit Kus Vulgo interrogationis nota ponitur post μαχουν- σαι sed eam recte Faber delet Et non est in editione Far- Tei Bergi. περὶ του; Ita recte ed. Farret ira aeteris antiquis aliter atqii aliter erratum nuper περ του Idem.

καί σοι το περὶ τουτων δη μαχ. Versus hic est mutilus, qui in quihusdam oditi si legitur καί σοι τοιουτον πάρξει, omissis illis, et περὶ τουτων δη μάχεσθαι Bisetus tramque lectionem ii unam quasi masiam conflat, ut versiim integrum reddat. Sed quid multa Expectandi sunt me- Iiores codices, qui facet in his tenebris praeferant. Multa quidem fateor, hic ariolari liceret: sed quis praestarct possit, ea esse Aristophanis 3 - καί σοι τοιουτον πάρξει. Ita Aldina, Farret, et rub et Iuntina etiam, nisi quod haec υπάρχει. Nupera, nesci unde, καἰχοι το περὶ τουτων ὁ μάχεσθαι, quortim nullus sensus. OmnibUS autem Perperam his Praemittitur λ. viii tamen manifestum

758쪽

56 co MMENTARII assentitur Pollan in Censura P. 563 sq. Mus crit.

Cantabrig. . . Id.).65 . et μεν is ἐτερον. Sic Od et Aldina editio. Mendos Beria. Iunia μέτερον, quod inepte reuocauit Bergieriis l), non videns haec e ipsa sententia mulieri continuari debere Brunck.

665. 62έ. r. μηδεμιας τρυπημα ra κενόν n). Scripsisset, si per metrum licuisset, o τρύπημα. Hic O-cus, ut multi alii, exemplo esse possit Comicis licuisse

nomen substantivum efferre sine articulo, quem in lutae orationis scriptores 1 On omitterent. Vide not. ad Lys. III. 1 unck.

Et raxagoram haec etiam dicer . Sensus perspicuus. Remi. Quae Lennepius Antinadu ad Coluthun p. 158 sq.d his versibus scripsit non minus falla et inutilia nolo ad

ι Βλ. το ἐν μέτερον. Sola Iuntina hic recte μέτερον, Caeterae, quas vidi, μέτερον. in quibiis hae perperam tribuuntii Praxagorae. Itaqua praemisi Ei sequente autem versu ante τοῦδε id deleui, octe enim iam haec omnia tribuuntur Blepyro in Iuratilia Bergi. m τρυπημα, τρημα et τρυμαλιὰ sunt voces synonymae, quae aliquando notant Centrum illud perforatum, quod το κεντρον virile intrat. Notum est dictum Sotadis de Ptolentaeo Philadelplio Rege Aegypti: ει or ὀσίην τρουμαHάν To e τρον Ἀθεις flio etiam emi affert. Sed cui non dictus hic Hylas 3 K ter. τό δε των ανδρων τι ποιῆσει. Qui argutio paullo videri vellet, is sane τὰ των ἀνδρων ad podi-Cem Cinaedorum referret Cum proxime legatur de feniani μηδεμιδε τρυπημα κενόν. Vertim , ut quod es est di-Cam, non videtur eo confugiendum sed occulta dicendi ratio latet λέξεως arcarium non υπονοίας Idem enim hic intelligi pax et cum dicitur, των re νδρων, ac intellerimuS cum supra mulier de ceteris dixit o ἡμίτερον licet aliorsum possit denecti. Ceterum cum Iepyrus in amorem

malaulum pronior seruioliem eo vertisset, solerter admoduni PraXagora auertit, Curia ait κου εξέσται παρα τοῖς

καλοῖς καταδαρθεῖν ταῖσι γυναιξί. Quippe ita legendum)neque enim de feminarii aniore egerat Blepyrus illa

autem vafra anulier rem auertit ad amorem Iuliebrem.

τρύπημα auten h. l. to de mulieribus Notus est Sotadis 1OCus ap. Athenaeum . . p. a s. P alibi apud Aristophanem τρημα adean notion legere est Faber.

n Eupolide apud Elym Μ. 726 55. Comparat Pierson ad

759쪽

65 . o - 659. Tyr inhiltus apud Gaissordium ad Euripidis Suppl. p. 206. haec sic corrigit:

άλλα φυλάξουσ' οἱ ψαυλότεροι τους καλλίους απιόντας vin του δείπνου και τηρο σου in τοῖσιν δημοσίοισιν

659. 628. r. Hic versus in cod. Omissus. 1i

mariae editi recte habent τοισι καλοῖς Vt etiam XCusum fuit in nouissima Batava mendose recentiores quaedam τοῖς καλοῖς. At quod V seq. dedi τοῖσι μικροῖς, id insigne peccatum est Libri omnes habentrola, quod lectorem, ut reponat, Oro Vide quae notaui ad i. 147 24O BrunCh. 66O. Veterum edd. ταῖς γ emendauit Faber τοῖς ρακροῖς. Lenia epius Animadu ad Coluthum P. 16O.

non fatis exploratum habens, tia Per τοῖς μικροῖς intelligendi sui, legit τοῖς σιμοῖς, comparanS OI 615. χαρίσωνται ). Reisag I. P. I. corrigit χαρίσασθαι q). Aristophanem enim et prosaicos scrIptores. iis exceptis, qui ornatiori dicendi genere tantur, post

πρὶν et ob cum Coniunctivo , non solere mittere. Sed alia est anapaestorum ratio, de qua re explicatius dicetur ad Aues et Vespas. πρίν χαρίσωνται, mecum tuetur Grammaticorum Princeps.

o Vitiosa editt. Golonii et Porti scriptura τοῖς αἰσχρου deceptus Auser scripsit ad h. l. iine afferre piget: ,Ve1 sui aliquid deest. Quare scribere possis, ἐπὶ δέ γε τοῖς καλοίς.

Vel sic ςεύγοντες μἐν γάρ τους αἰσχροος, ἐπὶ τους καλοῖς g. Ed Ald habet τους αἰσχίου quod prae caeteris ConieCtu-xis prohamus. P χαριγωνται. Verbum amatorium operae pretium erat veterem Scholiastam Pindari p. 13. d. eyn. Ii Otii π.4 adirea nam et h. I. Explicat, et alterum , qui e Ἱππιιοι 517. Br.J. Is si se habet χαρίζησθαι κυρίως τ συνουσιάζειν λέγεται Σύριοτοφάνης , ππ. κ μεταφοράς. Πολλῶν γαρ ηδη πειρασάντων ανζην λίγοις χαρίσασθαι καὶ απνοῖ, etc. Locus ille, ut Scholiastes ait, metaphoricus at si voluisset habere propriunt, hunc quem in ianthus habemus adduxisset. Fiaber id Ridinti ad Timaeiuri P. 274.ς χαρισασθαι etiam Porsen a Gessiord ad Supplice P. zoc, et Elmsteius ad edeam P. I 84

comm in Aristis . . IV. Ada

760쪽

VJS COMMENTARII

66 I. υσικράτους ). Deformem suisse satis apparet sic et infra eius meriti v. 754. Bergi. o. 662. καταχ η, αγάγελως. Vide Vesp. 575. Bruncita Eundem locum attulerat Bergi. 665 τωνσgραγῖδας ἐχόντοιν In Nubibus 551. Bergi. 664. 655. Br. Hic versus in codice omissus Causa manifesta ad ἄταν sequentis versus aberrauit librarii oculus Vulgo autem 1 legitur metro prorsus corrupto, et sententia nulla: οιαὶ ἐυβύθι γ' in i πρότερος . παραχωρει C.

Qua in scriptura ne sorma quidem apparet tetrametrianapaestici. Deinde quisnam est nominativus Verbi .m non alius esse possit quam καταχήνη, quod ineptissimum est. Metro et sententiae subuenit Faberi acuteque genuinam detexit lectionem: ἔτα εμβας ra tan si ρω παραχωρει, κροτ

Per embade; intellige id hominu n genus qui ἐμβάδι

Utebantur ii autem erant fenes Plui. 759. ἐκτυπει ro di ἐμβος γερυντων κρυθμοις , οβημασιν. BruΠch. In Br lectione praeter alia istud δή γε perineptum est. Rectius de hoc loco iudicasse videtur Hotitius, cuius haec est nota sicino solos senes fuisse usos non probat Brunchius, nec, si vel hoc concedatur, ideo, senes dictos fuisse εμ δας, aut sponte verisimile est quamuis κατωνάκη, vestis seruilis, designet seruuin infra 755 , aut acetum, praesertim cum non iuuenes

et seniores inter se comparentur hoc loco, sed paupe-πι Ῥυσικράτους Ge. Id est, Lysicratos ille ingonii naso nobilis ; itaque deformis Versum hunc aliter scrihin et A. αρα νυνὶ ρὶς τοῖς καλοῖς ἶσα φρονήσει. Nam in καλός PriovanCEPS est Faber Erro ortus ex vitiosa vett edd. scriptura Ισα.

s Sunt Fabri verba, qui praeterea haec addidit: Haeo

figura notior est quam ut ex Plauto, Martiale, Iuvenale et nostro Aristophane in Βατράχοις, et ut mox infra, pro bax deheat explicatio. ri coniecturam omnemorat: Bergi.

라틴어 텍스트